ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Εν αρχή πρέπει να επισημανθεί ότι για πρώτη φορά, από το 1980, την αποφράδα χρονολογία εισόδου της χώρας μας στην, τότε, ΕΟΚ, οι ευρωεκλογές, δηλ. το αποτέλεσμά της και τα παρεπόμενά του, υπήρξαν τόσο απρόσμενα καθοριστικά για γενικότερες εξελίξεις, που δεν εκδηλώθηκαν ακόμη πλήρως.

Κατά πρώτον, για πρώτη φορά υπήρξε γενικά αποδοκιμασία, πέραν της τερατώδους αποχής (που για μας, καταρχήν, είναι κατακριτέα), του προηγούμενου των ευρωεκλογών πολιτικού συστήματος της χώρας. Και είναι αλήθεια ότι ολόκληρη η Ε.Ε. υπέστη μέγα πλήγμα στην όλη συγκρότησή της ως μέρους της απάνθρωπης Παγκοσμιοποίησης-Νέας Τάξης που επιδιώκεται, ειδικότερα όμως για την Ελλάδα (και πιθανόν για τη Γαλλία) και οι επιπτώσεις του αποτελέσματος αυτού προοιωνίζονται πολύ σοβαρότερες εξελίξεις, δυνητικά ευνοϊκές για την ελληνική κοινωνία και την Ελλάδα ως χώρα αυθύπαρκτη…

Ως προς τα κόμματα, γενικά.

Στο βαθμό (πολύ χαμηλό μέχρι σήμερα) που διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στην πορεία της  Ελληνικής κοινωνίας, τα κόμματα, όπως αυτοπροσδιορίζονται με την ιδεολογία τους και τα λεγόμενα προγράμματά τους, παίζουν σοβαρό ρόλο στην λειτουργία της κοινωνίας και (πρέπει να) καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις σ’αυτήν. Ετσι και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αυτών οδηγούν, αθέλητα και αναγκαστικά ίσως, απροσδόκητα προς αυτήν την κατεύθυνση τώρα, για λόγους που αναλύονται κατά το δυνατόν, σε άλλο κείμενο, αυτού του φύλλου της «Ε».

Πρώτη επισήμανση: Μέχρι τώρα το Σύστημα (και) στη χώρα μας χρησιμοποιούσε τους όρους Ακροδεξιά και Ακροαριστερά όπως το βόλευε, δηλ. απολύτως αρνητικά, όπως και τους όρους εθνοκεντρικά ως εθνικιστικά, δηλ. ως φασιστικά, ναζιστικά ή σταλινικά! Τώρα πώς θα αντιμετωπίζονται τα δεξιότερα της λεγόμενης συντηρητικής Ν.Δ., και αριστερότερα (!)του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΚΕ και άλλα μικρότερα κόμματα) που σχεδόν όλα αποτελούν τους νικητές των ευρωεκλογών; Και τα ενδιάμεσα, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλέυση Ελευθερίας και λοιπά πώς και ονομάζονταν «δημοκρατικό τόξο»; Λειτουργούν πράγματι δημοκρατικά; Ή μήπως απλώς είναι κοσμοπολίτικα, δηλ. σχήματα της καταστροφικής Νέας Τάξης, της απάνθρωπης Παγκοσμιοποίησης;

Και δεύτερη διαπίστωση: Τα κόμματα, ιδιαίτερα αυτά που διαθέτουν (ή νομίζουν) το γνώρισμα της κυβερνησιμότητας δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί ότι οι καιροί άλλαξαν και μάλλον είναι δύσκολο πλέον να διακρίνουν «τη σωστή πλευρά της ιστορίας», αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Και έτσι απλώς προσπαθούν να «πλασαριστούν», όπως έχουν συνηθίσει, ως «υπάκουοι στους ξένους», σ’αυτούς που νομίζουν πως θα εξασφαλίσουν την… παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Και διαγκωνίζονται γι’αυτό, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα της δικής τους κοινωνίας, της δικής τους πατρίδας, απροκάλυπτα… και τυφλά!

Ειδικότερα για τις αντιδράσεις των κομμάτων στις Ευρωεκλογές.

Στα κόμματα που είχαν εκλογικά αποτελέσματα θετικά (Βελόπουλος, Νίκη, Λατινοπούλου, ΚΚΕ), όπως είναι φυσικό, δεν εμφανίζονται εσωτερικά προβλήματα και το μόνο πρόβλημα που θα φανεί να υπάρχει είναι το πώς η ευνοϊκή τάση θα συνεχισθεί (κάτι εξαιρετικά αμφίβολο) ή, έστω, θα σταθεροποιηθεί.

Αντίθετα, εκεί που υπήρξε, μεγάλο ή μικρότερο, πλήγμα, όπως είναι άμεσα επόμενο, εμφανίζεται μεγάλη ανησυχία και, προφανώς, επικίνδυνη εσωστρέφεια. Εδώ όμως παρουσιάζεται κάτι το παράξενο. Οπου συνέβη πτώση, έως και πανωλεθρία (Μητσοτάκης), εμφανίζεται μια (επίπλαστη, βέβαια) έλλειψη ανησυχίας και επομένως μη δυνατότητα ανάκαμψης(…), ενώ εκεί που η ζημιά ήταν ουσιαστικά μικρή έως και (φαινομενικά) μικρή αύξηση (ΠΑΣΟΚ-Ανδρουλάκης) δημιουργήθηκε σχεδόν αναστάτωση! Ενδιάμεση η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκης, όπου όμως ο κίνδυνος ακόμη και διάλυσης εμφανίζεται μεγάλος, εξαιτίας του νυν και τέως προέδρων τους…

Στην Ν.Δ. του Μητσοτάκη ο πάταγος της πτώσης ένα χρόνο μόλις μετά τον «θρίαμβο» του 2023(!) ήταν εκκωφαντικός. Και μάλιστα έφτασε να χάσει το 1/3 της εκλογικής τους δύναμης, κατά σύμπτωση(;) ανάλογο ποσοστό στους βουλευτές τους κατά την ψήφιση του, προκλητικού, «γάμου»! Είπαν ότι έλαβαν το μήνυμα «να συνεχίσουν πιο έντονα και αποτελεσματικά τις μεταρρυθμίσεις»!! Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Και ήδη εκφράστηκε, για πρώτη φορά, η αντίδραση και μάλιστα έντονη και απροκάλυπτα στην πρώτη μετά τις ευρωεκλογές σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής ως πρώτο βήμα της αμφισβήτησης. Και το επόμενο, ακόμη πιο βροντερό με τις ομιλίες, πολιτικές πλήρεις πλατφόρμες από τους δύο πρώην Πρωθυπουργούς, που πλέον συμπλέουν σχεδόν ολοκληρωτικά! Αναμένεται, πιθανόν και σύντομα, το επόμενο βήμα οπότε… θα προλάβει άραγε ο Κυρ. Μητσοτάκης (και οι απίθανοι κηπουροί του) να αποχωρήσει ευφήμως (π.χ. σε μια, έστω μικρή, θέση στο ιερατείο της Ε.Ε. ή θα έχουμε… δράματα; Ο καιρός, που φθάνει, θα δείξει. Ελπίζουμε μόνο να μην έχει προλάβει να πληρώσει τα γραμμάτια σ’ αυτούς που τον προώθησαν με ένα «κατόρθωμα» ανάλογο της Κυπριακής τραγωδίας ή του αίσχους των «Πρεσπών»…

Τα ίδια περίπου, τηρουμένων των αναλογιών, μια που δεν κατέχει δημόσια θέση, ισχύουν και στον ΣΥΡΙΖΑ και σία του απίθανου Κασσελάκη. Καμώνονται ότι δεν συμβαίνει τίποτα σοβαρό και μάλιστα η περαιτέρω ήττα και αποδυνάμωσή του σημαίνει μια καλή αρχή για την Μεγάλη Ανατροπή!! Και είναι, πράγματι, θλιβερό το θέαμα (και ακρόαμα) των εναπομεινάντων στενών ακολούθων του (π.χ. του Πέτρου Παππά ή του ...κ. Αποστολάκη (!). Ο κ. Φαραντούρης πρόλαβε να αποδράσει στην ευρωβουλή…) να επιχειρούν να δικαιολογήσουν ή να «ερμηνεύσουν» τις αλλ’ αντ’ άλλων ατάκες του «αρχηγού» τους. Οι αντιδράσεις, αμφισβητήσεις είναι συνεχείς, αυτό όμως, δυστυχώς γι’αυτούς, θα σέρνεται για αρκετό καιρό με άγνωστη έξοδο από το συνεχώς επιδεινούμενο αδιέξοδο, και απλώς θα αναμένουν μήπως ευοδωθούν οι άοκνες προσπάθειες εξωθεσμικών κύκλων και ολόκληρου σχεδόν του μιντιακού κόσμου να επιτύχουν κάποιο εγχείρημα συνεννοήσεων συγκολλήσεων, μετά ή άνευ του πελαγωμένου Αλ. Τσίπρα. Θα τους ευχόμαστε «καλή επιτυχία», αλλά δε θα μας πιστεύουν…

Ελαφρώς διαφορετικά, περισσότερο «θεσμικά» συμβαίνουν στον «άδικο» και πιθανόν «αχρείαστο» πόλεμο εντός του ΠΑΣΟΚ, που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε διασυρμό. Λειτουργούν ως έτοιμοι από καιρό και ήσαν έτοιμοι να αμφισβητήσουν τον πρόεδρό τους, ανεξάρτητα από το ποιο θα ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα, που τελικά δεν ήταν και αρνητικό! Κακό χωριό τα λίγα σπίτια, ιδιαίτερα αν πιστεύουν πως είναι τουλάχιστον κωμόπολη με προοπτική πρωτεύουσας… Εδώ η αντίδραση της ηγεσίας ήταν απροσδόκητα ήπια και, πάλι, «θεσμική». Χωρίς πολλές κουβέντες ορίστηκαν εκλογές αρχηγού τον Οκτώβριο (εν τω μεταξύ όμως πώς θα πορεύονται;) και ακολούθησε βροχή υποψηφιοτήτων και οργασμός(!) άσχετων στην πραγματικότητα, για επικράτηση των εκλεκτών απίθανων προξενητών, συναντήσεων, γευμάτων κ.λπ. Και δεν είναι απίθανο, να ισχύσει και εδώ το «ανύπαντρος προξενητής για πάρτι του δουλεύει».

Κάτι τέτοιο που πιθανόν ισχύει και για τον θεωρούμενο αντιπρόεδρο της Λέσχης της Κηφισιάς (παράρτημα της πάλαι ποτέ λέσχες Μπίλντεμπεργκ και τώρα του … Νταβός, που θέλουν να «κυβερνήσουν» τον κόσμο!) Πέτρο Ευθυμίου (παρέμενε, μέχρι τώρα, στο ΠΑΣΟΚ;), που έφτασε να θεωρήσει τον κ. Ανδρουλάκη πολιτικό νάνο. Ωραία ατμόσφαιρα…

Παραδόξως ο κ. Ανδρουλάκης παραμένει ατάραχος (οι σχετικές δημοσκοπήσεις τον θεωρούν βέβαιο νικητή) και πιθανόν δικαίως, όμως το διάστημα μέχρι τις αρχαιρεσίες είναι πολιτικά μεγάλο…

Το, όπως περιγράφεται, πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας δεν χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα, δυστυχώς, και παρά το ότι λόγω των μεγάλων προβλημάτων και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού θα υπήρχε ευκαιρία για μια Ελληνική έξοδο από την κρίση και μια ελπιδοφόρα πορεία για την Ελλάδα, για την ώρα οι ελπίδες δεν φαίνονται, άμεσα τουλάχιστον, …ελπιδοφόρες! Εν τω μεταξύ το πολιτικό προσωπικό της κυβερνησιμότητας προχωρά μετέωρο στον αέρα χωρίς, ουσιαστικά, νομιμοποιημένες ηγεσίες.       Δύστυχη Χώρα!