Προκήρυξη Μαΐου 2003
-
μέγεθος γραμματοσειράς
μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς
αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Εκτύπωση
| Ευτυχώς η μοιρολατρία και η απάθεια, και με αφορμή την άγρια εισβολή στο Ιράκ, φαίνεται να παραμερίζονται και να δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό και την αγωνία για το μέλλον και, το πιο ελπιδοφόρο, με τη νεολαία μπροστά, για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες. Έχει σημασία σ' αυτή |
τη δύσκολη εποχή να μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργός και όχι δούλος της ιστορίας.
|
| Η ξέφρενη απληστία για κέρδη και εξουσία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δίνει την εντύπωση πως θριαμβεύει. Η Νέα Τάξη απειλεί τον πλανήτη με καταστροφή, τις κοινωνίες με διάλυση, οδηγεί τους λαούς σε ανελέητη φτώχεια. Υπονομεύει τον πολιτισμό, τη δημοκρατία, το δίκαιο. Επιδιώκει να συντρίψει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εθνική συγκρότηση και το, έστω ατελές, παγκόσμιο σύστημα συνεργασίας. Από τη μια η ακροδεξιά συμμαχία της Παλαιάς Διαθήκης, των θρησκόληπτων Ευαγγελιστών και Εβραίων της Αμερικής, με επιθέσεις σε χώρες που είχε εγκαταστήσει δικά της καθεστώτα (Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Ταλιμπάν), και από την άλλη οι «σώφρονες», που επιδιώκουν τους ίδιους στόχους με πιο ήπια μέσα, αντιμετωπίζουν ήδη ένα μεγάλο πρόβλημα, τις λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον τους παντού, έστω και αν δε φαίνονται άμεσα αποτελεσματικές. Πιστεύουμε ότι η ανθρωπότητα έφτασε, ήδη, σ' ένα κρίσιμο
|
σημείο, που οι λαοί, δηλ. όλοι εμείς, θα αγωνιστούμε για την υπέρβαση των σημερινών εξουσιών, με σκοπό την επιβίωση μας σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία και με ελάχιστα αιτήματα - στόχους:
|
| Στη χώρα μας, ήδη, οι περισσότεροι αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι ζούμε έναν εφιάλτη. Οι εδώ εντεταλμένοι της Νέας Τάξης τηρούν ευλαβικά τις ντιρεκτίβες (τις οποίες, τυπικά, είχαν δικαίωμα να αρνηθούν!) και όλοι βλέπουμε τα αποτελέσματα τους. Το 20-25% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και, όσο αυτοί θα κυβερνούν, το μέλλον προβλέπεται χειρότερο. Η παραγωγή μας μειώνεται σε όλους τους τομείς (ακόμη και η αγροτική!), ώστε να εισάγουμε και να αυξάνουν οι ξένοι τα κέρδη τους. Ζούμε, πλέον, με δάνεια, με υπερυποθήκευση του μέλλοντος της χώρας, ώστε να ενδυναμώνεται η υποτέλεια. Άκομη και το μικρό μέρος του μεταφερόμενου στα κέντρα εξάρτησης πλούτου μας, που μας παραχωρείται με επιδοτήσεις, προγράμματα και «πακέτα», επιστρέφει στο Βορρά ή σπαταλάται για τη χρηματοδότηση των μηχανισμών στήριξης του συστήματος και για «έργα» που διευκολύνουν την κίνηση των προϊόντων και υπηρεσιών τους. |
Η κάθε είδους εργασία απαξιώνεται και προβάλλονται με κάθε τρόπο ως μόνη λύση το λαχείο και ο λαχνός. Η αναξιοκρατία και η επιδοτούμενη (και με το χρηματιστήριο) διαφθορά κυριαρχούν παντού (25 τρις έβγαλαν οι αετονύχηδες στην Ελβετία), για να δημιουργούν κλίμα συνενοχής και στήριξης του συστήματος. Όλα οδηγούν σε φόβο, σε ανασφάλεια και σε μια υποβόσκουσα απελπισία, που ωθούν σε αδράνεια και έλεγχο της σκέψης. Και οι απειλές της εφορίας, των τραπεζών και του λαβύρινθου της γραφειοκρατίας αναγκάζουν σε σύνδεση με μηχανισμούς των κυβερνητικών κομμάτων, ώστε να διαιωνίζεται ο εφιάλτης. Όσο για τη «χρυσή (για μερικούς Ολυμπιάδα», τι θα γίνει μετά, με το πλήθος των πενόμενων και εξαγριωμένων ανέργων, συνταξιούχων και άτυχων μεταναστών; |
| παραγωγικές δυνάμεις και πολιτιστικές δυνατότητες. Υπάρχουν όμως ενδείξεις που μας επιτρέπουν να θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός, δηλ. εμείς, έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο, που οδηγεί στην αφύπνιση μας και στην απόφαση να αγωνιστούμε, για να επιδιώξουμε τουλάχιστον:
|
(και κατά το δυνατόν τη βιοκαλλιέργεια) και τη βιομηχανία, κάτω από την καθοδήγηση, τον έλεγχο και προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας και με στροφή προς εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης, πχ. ενέργεια.
|
| Οι ελάχιστες μειοψηφίες (ελίτ) σε κάθε χώρα που συντάσσονται με τη λογική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, δεν αντιπροσωπεύουν τους λαούς. Και αν στις χώρες της Δύσης δεν ευδοκιμεί η δημοκρατία, τι είδους δημοκρατία θέλουν να επιβάλλουν σε άλλες χώρες; Στη χώρα μας έχουμε σχετική, έστω, τυπική δημοκρατία. Σχετική, γιατί οι εκάστοτε επιλεγμένοι (από πριν και από άλλους) ηγήτορες ασκούν σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία, νομιμοποιούμενη απλώς με καθοδηγούμενες εκλογές.
Σχετική, γιατί η κοινή γνώμη δε διαμορφώνεται ελεύθερα. Ποδηγετείται από τους μηχανισμούς του συστήματος και από τα κρατικά και ιδιωτικά (λεγόμενα) Μ.Μ.Ε., που το μόνο που δεν κάνουν είναι να ενημερώνουν τους πολίτες και να ελέγχουν κάθε εξουσία.
Αλλά και αυτή η σχετική δημοκρατία απειλείται σήμερα. Η κυβέρνηση, η Βουλή, ακόμη και η Δικαιοσύνη δεν αποφασίζουν πλέον για τίποτα το σημαντικό. Οι πραγματικές αρμοδιότητες τους ασκούνται, πλέον, από τους κρυφούς (ακόμη και εκεί!) μηχανισμούς των Βρυξελών και των άλλων κέντρων. Και μάλιστα τώρα και τα ατομικά δικαιώματα καταστρατηγούνται εν ονόματι της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας», στην πραγματικότητα για να προστατεύουν τις ηγεσίες που υπηρετούν
|
την παγκοσμιοποίηση από τα τωρινά και μελλοντικά (αν δεν αντιδράσουμε) θύματά της, δηλ. όλους μας.
Η Δημοκρατία δεν εισάγεται ούτε επιβάλλεται ούτε χαρίζεται. Μόνο ενεργοί πολίτες την κατακτούν και την προστατεύουν. Σήμερα, πιστεύουμε, όλη η ελληνική κοινωνία, δηλ. εμείς, συμμερίζεται τα παραπάνω και είναι έτοιμη να απαιτήσει ως ελάχιστους στόχους:
|
Η δυσπιστία και η απέχθεια προς τα παραδοσιακά κόμματα, αν οδηγούν σε αποχή και αδράνεια, διαιωνίζουν τη σημερινή κατάσταση.
| Ισχυρίζονται, ακόμη, πολλοί ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει στη χώρα μας, είτε γιατί διστάζουν μπροστά στα καθήκοντα του ενεργού πολίτη, είτε λόγω κοινωνικής αδράνειας, είτε γιατί έτσι τους έπεισαν αυτοί που κινδυνεύουν από την αλλαγή των πραγμάτων. Η παγκοσμιοποίηση, όμως, πέτυχε να ενεργοποιήσει τους πολίτες, που συνειδητοποιούν την απειλή. Η πλειοψηφία, η μεγάλη πλειοψηφία συνειδητοποιεί ότι η πραγματική θέληση της είναι αναντίστοιχη, τουλάχιστο, με την πολιτική των ηγεσιών των μέχρι τώρα κομμάτων εξουσίας που ακολουθούσε. Το είδε στη στάση τους για το Κυπριακό, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ενθουσιάζονται με τον παραλογισμό του εκτρώματος του Κόφι Ανάν. Το είδαν και φρίπουν για τη στάση των ηγεσιών αυτών μπροστά στη βαρβαρική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ και την υποκριτική «φιλειρηνική» ρητορική των πικραμένων από τον παραμερισμό τους από τη λεία Ευρωπαίων, που σιγά - σιγά αποκαλύπτονται. Και δύσκολα, πλέον, θα παρασυρθούν, ώστε να στοιχηθούν πίσω από τις τάχα αντίστοιχες φιλοαμερικανικές ή φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, που έχουν τους ίδιους στόχους. Το βλέπουν στην αποδοχή και υποδούλωση των ηγεσιών αυτών στην παγκοσμιοποίηση, της οποίας είναι ήδη τα θύματα, και στη μηδαμινότητα
|
των όποιων κερδών είχαν ή ελπίζουν να έχουν από τη νίκη των μέχρι τώρα κομμάτων τους.
Είναι αλήθεια ότι βλέποντας και τους άλλους, τους εκτός ή «εκτός» των τειχών, δεν αισθάνονται ότι μπορούν να τους εκφράσουν τόσο, ώστε να αποφασίσουν να συμπορευτούν.
Δεν εμπιστεύονται όσους διαμαρτύρονται τώρα για την αγριότητα και τους πολέμους, αλλά χειροκροτούσαν παλιότερα αντίστοιχες επεμβάσεις σε Τσεχοσλοβακία και Αφγανιστάν όσους διαμαρτύρονται για τις αντιδημοκρατικές εκδηλώσεις, στήριξαν όμως (και στηρίζουν) αντιδημοκρατικά καθεστώτα όσους διαμαρτύρονται για όλα τα δεινά και προτείνουν λύσεις ανθρώπινες, αλλά ταυτόχρονα εκθειάζουν τις προοπτικές της Ε.Ε. όσους "υπερασπίζονται" το σοσιαλισμό, ταυτόχρονα όμως υπηρετούν το σύστημα και την παγκοσμιοποίηση του και ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στη (δοτή) εξουσία.
Υπάρχουν όμως και άλλοι, όχι λίγοι, που δεν ανήκουν σ' αυτούς, που αξίζουν τη συμπαράταξη και τη συμπόρευση. Ανάμεσα σ' αυτούς και το Α.Σ.Κ.Ε., που σας απευθύνει τις παραπάνω, συνοπτικά, ιδέες και προτάσεις του, για τις οποίες νομίζουμε αξίζει τουλάχιστον να συζητήσουμε.
|
Κατηγορία
Προκηρύξεις
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό