ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

"Την οργή των νεκρών να φοβάστε και
των βράχων τ' αγάλματα"
(Οδ. Ελύτης ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ)

Η αποδοκιμασία του πολέμου ακόμη και από τη ΒΡ δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες αν ο πόλεμος γίνεται μόνο για το πετρέλαιο ή κυρίως για το πετρέλαιο. Άλλωστε ο Σαντάμ ήταν δικός τους και, αν η αντίσταση του είναι πάλι εικονική, σημαίνει ότι εξακολουθεί να είναι. [Οι Αμερικανοί μετά το Βιετνάμ μόνο εναντίον δικών τους τολμούν να πολεμούν (Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Ταλιμπάν).] Τα κίνητρα, λοιπόν, του Μπους πρέπει να αναζητηθούν στη σοβαρή κρίση που περνάει η οικονομία των ΗΠΑ, με ελλείμματα 350 δισ. δολαρίων ετησίως, πτώση των χρηματιστηρίων, των συναλλαγών και της κατανάλωσης. Αυτή την, κρίση νομίζουν ότι θα ξεπεράσουν με τον πόλεμο. Η πρωτοφανής παγκόσμια αποδοκιμασία του πολέμου στις 15/2/03, σε συνδυασμό με τις εκθέσεις των επιθεωρητών και τις αντιδράσεις κυβερνήσεων αφαιρούν από το Μπους και την παρέα του κάθε πολιτική νομιμοποίηση και έχουν δυσκολέψει πολύ τη θέση του, όσο κι αν θέλει να δείχνει το αντίθετο. Αν ενισχυθούν οι αντιδράσεις, θα περιοριστεί η κλίμακα του πολέμου στο Ιράκ και η επέκταση του σε άλλες χώρες. Και το κυριότερο: Όταν μια οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη ηττάται πολιτικά, είναι θέμα χρόνου η πλήρης κατάρρευσή της. Θα όφειλαν να είχαν διδαχθεί από το τέλος του Χίτλερ ή ακόμη και από το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αν δεν το έκαναν, τόσο το χειρότερο γι' αυτούς.

Ο ελληνικός λαός αντιδρά στον πόλεμο, όχι μόνο γιατί τον συγκινεί το μαρτύριο του ιρακινού λαού (όπως και κάθε λαού), αλλά και γιατί οι αρνητικές συνέπειες αυτού του πολέμου για την Ελλάδα είναι πολλαπλές:

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι στα σχέδια των παρανοϊκών του Λ. Οίκου και του Πενταγώνου, εκτός από το σχέδιο Ανάν (που μετατρέπει την Κύπρο σε αγγλοαμερικανικό προτεκτοράτο με την Τουρκία τοποτηρητή) είναι «να λυθεί το πρόβλημα του Αιγαίου μέσα στο 2003» (δηλώσεις Γιωργάκη- Σημίτη), δηλ. να μοιράσουμε τις "γκρίζες ζώνες" με την Τουρκία, να βρεθούν τα κατοικημένα νησιά μας του Αν. Αιγαίου απομονωμένα, στρατιωτικά αποδυναμωμένα, σε τουρκική υφαλοκρηπίδα, σε τουρκική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, σε τουρκικό εναέριο χώρο και με δικαίωμα μόνο της Τουρκίας για έρευνα και διάσωση γύρω από αυτά. Σ' αυτό το σημείο μας έφερε η πολιτική της υποτέλειας, που τη λένε πολιτική του εφικτού, του ρεαλισμού και της λογικής! Όσο κυριαρχεί η λογική του Μπους, το μέλλον μας είναι ζοφερό. Γι' αυτό χρέος όλων των Ελλήνων πολιτών είναι να ενώσουμε τη φωνή μας με τις αντιπολεμικές φωνές σ' όλη τη Γη, για ν' ανακόψουμε τη φόρα του Μπους.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Η πλήρης ευθυγράμμιση των κυβερνήσεων των 5 μελών της Ε.Ε. με το νέο Χίτλερ (σε πλήρη αναντιστοιχία με τους λαούς), όπως και όλων σχεδόν των υποψηφίων μελών, καθώς και η διφορούμενη στάση άλλων όχι μόνο εξευτέλισαν την ελληνική προεδρία, αλλά διέλυσαν πέραν πάσης αμφιβολίας το μύθο ότι μπορεί να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Η Ε.Ε. έκανε ένα ακόμη βήμα προς την αυτοδιάλυση της. Ο μύθος αυτός διαλύεται μαζί με όλους τους άλλους, όπως πχ. ότι το ευρώ θα ενίσχυε την οικονομία μας ή ότι η Ε.Ε. θα εγγυόταν την ασφάλεια μας. Διερωτώμαστε τι απέμεινε, για να εξακολουθεί κανείς να υποστηρίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε.. Η αντίδραση των κυβερνήσεων και των αρχουσών τάξεων των υπολοίπων χωρών της Ε.Ε. προς τον πόλεμο είναι κάτι θετικό, αλλά έχει σημασία ότι δεν οφείλεται σε ανθρωπισμό ή φιλεφηνισμό. Το απέδειξαν στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και τον προηγούμενο του Περσικού. Τώρα βρίσκονται στην πλευρά της ειρήνης, γιατί θίγονται τα συμφέροντά τους. Η βουλιμία του Μπους τους κρατάει από εδώ και είναι έτοιμες να περάσουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, αν πάρουν ανταλλάγματα. Ακόμη και τώρα δε δρουν ανεξάρτητα από τις ΗΠΑ, αλλά ευθυγραμμίζονται με τα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ που απειλούνται από τον πόλεμο. Σε αυτές και άλλες χώρες οι άρχουσες τάξεις ενεργοποιούν το αντιπολεμικό κίνημα, γι'αυτό και αντίστοιχο κίνημα δεν υπήρξε πχ. στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Προσπαθούν, βεβαίως, μέσα σ' αυτό το κίνημα να ενισχύουν τις τάσεις που είναι ακίνδυνες για το σύστημα τους.

Στην Ελλάδα έχουμε αποδείξει ότι δε χρειαζόμαστε την παρότρυνση κανενός. Όμως το κίνημα μας είναι διασπασμένο, γιατί θυσιάζεται στο βωμό μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Το κίνημα πρέπει να είναι πολυφωνικό, αλλά ενωτικό. Συγχρόνως το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι δε μπορούμε να αποδεχτούμε καμμιά διφορούμενη στάση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαθέτει τη Σούδα, το Άκτιο, AWACS με πιλότους, φρεγάτες και ό,τι • άλλο ζητούν οι Αμερικανοί, ενώ την ίδια στιγμή ' ηγετικά του στελέχη διαδηλώνουν κατά του πολέμου! Η Ν.Δ. θεωρεί ότι δεν πρέπει να πάρει θέση! (Κι ακόμη δεν έγινε κυβέρνηση!). Ελπίζουμε ότι οι επόμενες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις θα νεκρώσουν τα πάντα (εκτός από τις συγκοινωνίες), θα κλείσουν και τα μαγαζιά και το πλήθος θα είναι μεγαλύτερο. Ότι τα συνδικάτα μας θα αρνηθούν υπηρεσίες που εξυπηρετούν τον πόλεμο, όπως γίνεται πχ. σε λιμάνια της Αμερικής και της Ευρώπης. Ότι θα κάνουμε σαφές πως στη χώρα μας δεν έχουν θέση οι ξένες βάσεις, δεν είμαστε διατεθειμένοι για κανενός είδους διευκολύνσεις, ούτε να συμμετέχουμε στους επιθετικούς τους οργανισμούς, όπως το NATO. Τέλος, το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι ο παγκόσμιος συντονισμός των κινημάτων είναι πάντα χρήσιμος, αλλά οι λύσεις δίνονται πάντα από τα εθνικά κινήματα. Το δικό μας αντιπολεμικό (και όχι μόνο) κίνημα οφείλει να διακηρύξει όχι μόνο τι δε θέλει, αλλά και τι θέλει, κάτι που επιμελώς αποφεύγουν πολλοί που επιθυμούν να το ηγεμονεύουν, γιατί τα πρότυπα τους δεν κολλάνε με το χώμα μας. Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε τη δική μας απάντηση, στηριγμένοι στις πλούσιες πολιτιστικές και αγωνιστικές μας παραδόσεις;