ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Καθημερινά βιώνουμε μια κατάσταση, που είναι συνέπεια της πολιτικής των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και της σημερινής κυβέρνησης της Ν.Δ.. Οι σημερινοί κυβερνώντες κατακεραύνωναν την κυβέρνηση Σημίτη για την ακρίβεια, την ανεργία, την απελπιστική κατάσταση στην υγεία, την υποβαθμισμένη παιδεία. Σήμερα όλοι αυτοί οι τομείς έχουν επιδεινωθεί. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει βελτίωση, όταν και οι δυο κυβερνήσεις ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές του ξένου μεγάλου κεφαλαίου μέσω της ΕΕ;

Οι αγρότες υποφέρουν, βλέποντας τα προϊόντα τους να σαπίζουν στα χωράφια ή στις αποθήκες, ενώ κάνουμε εισαγωγές των ίδιων προϊόντων, αμφίβολης ποιότητας, από τρίτες χώρες. Η κυβέρνηση του Καραμανλή πήρε μέτρα για το τεράστιο πρόβλημα των αγροτικών δανείων, που, με τα πανωτόκια και τις αυθαιρεσίες των τραπεζών, είχαν φέρει τους αγρότες σε απόγνωση. Όμως και πάλι ο αγρότης παραμένει ανυπεράσπιστος στα παιχνίδια των εμπόρων, στον αθέμιτο ανταγωνισμό και στα στοιχεία της φύσης, που υποβαθμίζουν ή καταστρέφουν την παραγωγή του. Την ίδια στιγμή οι μεγάλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης ενισχύουν και προστατεύουν την παραγωγή τους, όχι μόνο την αγροτική, αλλά και την βιομηχανική.

Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις αδυνατούν να συναγωνιστούν τους ευρωπαϊκούς κολοσσούς και τα πολυκαταστήματα. Έτσι η επιδημία των πτωχεύσεων, των ακάλυπτων επιταγών και των δανείων επιβίωσης έχει διογκωθεί απίστευτα, με συνέπειες την αβεβαιότητα στην αγορά, την εκτίναξη της ανεργίας, την ανασφάλεια των εργαζομένων, την ανέχεια των συνταξιούχων και των μισθωτών με χαμηλό εισόδημα.

Τα καρτέλ των μεγάλων Super Market και πολυκαταστημάτων, που προστατεύονται από την ΕΕ, σε συνεννόηση με τις βιομηχανίες τροφίμων, ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές. Οι εταιρίες πετρελαίου ξέρουν να προσαρμόζουν τις τιμές τους, μόνο όταν αυτές ανεβαίνουν. H κυβέρνηση υποκριτικά νίπτει τας χείρας της και μας προσφέρει θυσία στον Μολώχ της ελεύθερης αγοράς.

Δυστυχώς τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Έχουμε γίνει όμηροι αυτής της κατάστασης. Οι εργοδότες εκμεταλλευόμενοι την ανεργία, προσφέρουν εργασία, δίνοντας εξευτελιστικές αμοιβές. Ο λαός ψάχνει να βρει φτηνές λύσεις: Αμφίβολης ποιότητας και θρεπτικής αξίας φτηνά τρόφιμα. Κινέζικα ρούχα και παπούτσια χαμηλής τιμής. Έτσι όμως ανακυκλώνεται το πρόβλημα, γιατί πλήττονται οι ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις, που, για να επιβιώσουν, καταφεύγουν στην Βουλγαρία και τα Σκόπια, προς αναζήτηση φτηνής εργασίας.

Μοναδική διέξοδος από αυτή την κρίση είναι μία ανεξάρτητη οικονομική εθνική πολιτική, που μόνο εκτός Ε.Ε. μπορεί να ασκηθεί, με στόχο την ευημερία της κοινωνίας και όχι τη συσσώρευση του πλούτου από τους ισχυρούς.

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. στο Λάακεν το 2001 αποφάσισε τη συγκρότηση ενός σώματος, της «Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης», με εκπροσώπους των εθνικών κυβερνήσεων, των εθνικών κοινοβουλίων, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής (Commision). Η Συνέλευση αυτή είχε ως εντολή την «επεξεργασία εναλλακτικών προτάσεων για ορισμένα από τα μεγάλα ζητήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Όμως, υπερβαίνοντας αυθαίρετα (με την ενθάρρυνση των Μεγάλων της Ε.Ε.) την εντολή της, εκπόνησε τελικά και ταχύτατα ένα ενιαίο κείμενο με σαφή χαρακτηριστικά Συντάγματος.

Και μόνο αυτό θα αρκούσε, για να χαρακτηριστεί ολόκληρο το εγχείρημα. Απουσία προβληματισμού, διαλόγου, ενημέρωσης των λαών, συμμετοχής των λαών στις αποφάσεις που σφραγίζουν το μέλλον τους, κοντολογής παντελής έλλειψη, αν όχι περιφρόνηση, της ουσίας της Δημοκρατίας.

Το σχέδιο της Συνέλευσης αυτής υποβλήθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 2003), το οποίο και το αποδέχτηκε ως βάση για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Η Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ρώμης (Οκτώβριος 2003) δεν ενέκρινε το προσχέδιο αυτό, αλλά, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις των Μεγάλων της Ε.Ε., το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελών (Ιούνιος 2004) υιοθέτησε, με κάποιες τροποποιήσεις στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων το Σχέδιο και ήδη αυτό έχει περάσει στο στάδιο της επικύρωσης από τα κράτη μέλη.

Από τα παραπάνω προκύπτει ένα καίριο ερώτημα: έχει νόημα μια συζήτηση για το περιεχόμενο και τα γενικά χαρακτηριστικά του; Κι αυτό εν όψει και της βεβαιότητας ότι στην Ελλάδα δε θα τεθεί υπό έγκριση σε δημοψήφισμα (ακόμη άλλωστε δεν έχει θεσπιστεί η διαδικασία για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, όπως απαιτεί το Σύνταγμά μας του 2001!), γιατί «τέτοια σοβαρά θέματα δεν μπορεί να γίνονται αντικείμενο οχλοκρατικών εκδηλώσεων»(!), όπως δήλωσε προκλητικά το 1992 ο Τσοχατζόπουλος, με αφορμή πρόταση δημοψηφίσματος για αποδοχή ή όχι της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Επειδή, όμως, στο άρθρο Ι-60 του Σχεδίου αυτού προβλέπεται ότι «κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση, σύμφωνα με τους εσωτερικούς συνταγματικούς του κανόνες», καλό θα είναι να αποκτήσουμε γνώση από τι δεσμά της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας πρέπει να απαλλαγούμε. Ας αναφέρουμε κάποια σημαντικά άρθρα:

’ρθρο Ι-6: «Το Σύνταγμα και οι κανόνες δικαίου που θεσπίζονται από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης ... υπερισχύουν του δικαίου των κρατών μελών». Ποιος θα είναι πλέον ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων και πώς θα ασκούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών;

’ρθρο Ι-3: « Η Ένωση εργάζεται για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Ευρώπης, με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη ... την άκρως ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς ...». Δεν εξηγεί πώς μια «άκρως ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς» μπορεί να είναι κοινωνική!

Στο ίδιο άρθρο: «Η Ένωση συμβάλλει στην ειρήνη ... στο ελεύθερο εμπόριο ... και στην αυστηρή τήρηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου και, ιδίως, στο σεβασμό των αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»!! Πώς το ελεύθερο εμπόριο θα είναι δίκαιο και πώς συμβιβάζεται η τήρηση του διεθνούς δικαίου με τις τουρκικές προκλήσεις, που αποδέχεται η Ε.Ε., και με την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν; Η συμβολή στην ειρήνη θα γίνεται με τον ίδιο τρόπο που έγινε κατά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας; Όταν,μάλιστα, «τα κράτη μέλη υποστηρίζουν ενεργά και ανεπιφύλακτα την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας» (άρθρο ΙΙΙ-294), η οποία ως γνωστόν υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ;

’ρθρο ΙΙΙ-185: «Πρωταρχικός στόχος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών ... Το Ε.Σ.Κ.Τ. ενεργεί σύμφωνα με την αρχή της ανοικτής οικονομίας της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό...». Έτσι κατοχυρώνεται πλήρως η πλέον στυγνή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού.

’ρθρο ΙΙΙ-186: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει την έκδοση τραπεζογραμματίων ευρώ ... τα κράτη μέλη μπορούν να εκδίδουν κέρματα ευρώ, η ποσότητα των οποίων τελεί υπό την έγκριση της Ε.Κ.Τ....»

Κι αν τελειώσουν και τα τραπεζογραμμάτια (χαρτονομίσματα) και τα κέρματα, τι θα κάνουν τα κράτη μέλη;

Τι είδους «άρωμα» αναδύεται από αυτή την πρώτη μικρή σταχυολόγηση;

Η συνεστίαση του ΑΣΚΕ

Στις 16/10 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στα γραφεία μας η ετήσια συνεστίαση του ΑΣΚΕ.

Στις ομιλίες τους ο Σ. Στενός αναφέρθηκε στη σημερινή πολιτική κατάσταση και ο Ν. Καργόπουλος στην ιστορία και την προοπτική του ΑΣΚΕ. Ιδιαίτερο τόνο έδωσε φέτος η νεολαία μας, με το ζωντανό μουσικό πρόγραμμα που μας προσέφερε. Επίσης συγκεντρώθηκε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, με το οποίο καλύψαμε ένα μέρος από τα χρέη μας.

Η επόμενη συνάντηση θα γίνει στις αρχές του νέου έτους, για το κόψιμο της πίτας.

Τα οικονομικά του ΑΣΚΕ

Συνεχίζεται η προσπάθεια για την περαιτέρω εξόφληση των χρεών μας, που θα μας επιτρέψει να κινηθούμε με περισσότερη άνεση στο μέλλον.

Με τα σημερινά δεδομένα και το ρυθμό εξόφλησης των χρεών μας δεν είναι δυνατό, δυστυχώς, να σκεπτόμαστε καν συμμετοχή σε ενδεχόμενες εκλογές την άνοιξη, κάτι που θα είναι αρνητικό, δεδομένης της συνεχώς αυξανόμενης απήχησης που έχει το ΑΣΚΕ και της μικρής, αλλά σημαντικής για μας, οργανωτικής ανάπτυξης που εμφανίζεται.

Η νεολαία του ΑΣΚΕ

Πάντα το ΑΣΚΕ είχε νεολαίους, που βοηθούσαν με διάφορους τρόπους την προσπάθειά του. Όμως, ήταν μικρός ο αριθμός τους, δε λειτούργησαν ξεχωριστά από τους μεγαλύτερους σε ηλικία, δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τα προβλήματα και τις προοπτικές της ελληνικής νεολαίας και δεν υπήρξε κάποια συστηματική παρέμβαση.

Όλ’ αυτά γίνονται από το Σεπτέμβρη, οπότε δημιουργήθηκε ένας μικρός πυρήνας ενεργών νεολαίων του ΑΣΚΕ, που συγκεντρώνεται στα γραφεία μας κάθε Πέμπτη στις 8.30 μ.μ.

Πρώτο βήμα είναι η έκδοση διακήρυξης της νεολαίας του ΑΣΚΕ, που σας την επισυνάπτουμε με την ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και θα διανέμεται στους χώρους που κινείται νεολαία, παράλληλα με το μοίρασμα της προκήρυξης με τις θέσεις του ΑΣΚΕ για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όποιος νέος ή νέα φίλος ή φίλη του ΑΣΚΕ θέλει μπορεί να παραβρίσκεται στις συναντήσεις της Πέμπτης ή να τηλεφωνεί για ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων.

Η ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ

Σημαντικός είναι ο αριθμός των επισκεπτών της ιστοσελίδας του ΑΣΚΕ. Με αιχμή τις μέρες των δύο εκλογικών αναμετρήσεων (κυρίως των εθνικών) ο μέσος όρος για όλο το 2004 είναι 26 επισκέπτες την ημέρα. Τον Οκτώβριο ο μέσος όρος είναι 36 (1071 επισκέπτες).

Η ιστοσελίδα περιέχει τις ανακοινώσεις, τις ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ, τις εκδόσεις, τις προκηρύξεις και τις αφίσες του ΑΣΚΕ.

Οι επισκέπτες δεν είναι μόνο από την Ελλάδα, αλλά από κάθε χώρα όπου υπάρχουν Έλληνες, κυρίως τις ΗΠΑ.

Οι εκλογές στις ΗΠΑ στις 2 Νοεμβρίου δεν ήταν όπως οι προηγούμενες.. Η ανάδειξη του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” ως αμερικανικού στρατηγικού δόγματος επέμβασης επιβραβεύει την αλαζονεία και τον αυταρχισμό, πολώνει βαθειά την αμερικανική κοινωνία και διχάζει το κεφάλαιο.

Η επίσημη αποκάλυψη (από το πόρισμα επιτροπής του κονγκρέσου) ότι ήταν από πριν γνωστό στην αμερικανική κυβέρνηση τι θα γινόταν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, που ουσιαστικά το προκάλεσε, δεν είχε καμμία επίπτωση στις θέσεις του Κέρι. Οι Δημοκρατικοί υιοθέτησαν πλήρως το δόγμα και πλειοδότησαν κατά την προεκλογική περίοδο για την προστασία των ΗΠΑ από τους τρομοκράτες, με αποτέλεσμα φυσικά να χάσουν από τους αυθεντικούς εκφραστές του.

Αμερικάνικη κοινωνία και Μπους

Η εκλογή Μπους το 2000 είχε αμφισβητηθεί, λόγω της εκτεταμένης νοθείας στη Φλόριδα. Αυτό δεν εμπόδισε την ομάδα που κυβερνά και αποτελείται από φανατικούς θρησκόληπτους, που πολλοί είναι εκτός λογικής, να αλλάξει άρδην την έως τότε πολιτική των ΗΠΑ, με τους προληπτικούς πολέμους και τις μονομερείς επεμβάσεις, χωρίς καμμιά διεθνή “νομιμοποίηση”. Η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ σε απομόνωση, με ραγδαία αύξηση του αντιαμερικανισμού σ’ όλο τον κόσμο και μεγάλη οικονομική ύφεση στο εσωτερικό, με τεράστια αύξηση της ανεργίας και δραστική μείωση της κοινωνικής πρόνοιας.

Η αμερικανική κοινωνία επί τρία χρόνια βομβαρδίστηκε από την κυβέρνηση Μπους με καθε λογής χρώματος (κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο) συναγερμούς για τρομοκράτες, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει φαινόμενα συλλογικής ψύχωσης, π.χ. μεγάλο ποσοστό να είναι υπέρ των βασανιστηρίων, να αυξάνεται ο αριθμός των φανατικών χριστιανών που αναγορεύουν σε μείζονα θέματα αποκλειστικά αυτά της ηθικής, όπως οι γάμοι ομοφυλοφίλων και οι αμβλώσεις. Μ’ αυτή την υποκριτική λογική επιτρέπεται οι ΗΠΑ να βασανίζουν και να σκοτώνουν ανθρώπους που έχουν γεννηθεί, όχι όμως αγέννητους. Μόνο άμα γεννηθούν θα έχουν αυτό το προνόμιο.

Το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφισε Μπους για «την ασφάλεια και τις ηθικές αξίες», αγνοώντας τα υπόλοιπα προβλήματα. Το κατεστημένο στις ΗΠΑ, όταν υπήρχαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα (όπως π.χ. το κραχ του 1929), έστρεφε, δηλ. αποπροσανατόλιζε, την κοινωνία προς “ηθικές αξίες”.

Δέκα εκατομμύρια παραπάνω ψηφοφόροι από τις εκλογές του 2000 και ο Μπους νομιμοποιήθηκε και υπερίσχυσε καθαρά. Τον ψήφισαν και τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού. Το μήνυμα είναι ότι η αμερικανική κοινωνία στην πλειοψηφία της έγινε πιο ακραία, πιο συντηρητική και πιο απομονωτική.

Οι ακραίες αυτές συμπεριφορές έχουν δημιουργήσει ισχυρές αντιθέσεις στο άλλο μισό της κοινωνίας, που θεωρεί την εκλογή Μπους ως καταστροφή και ντροπή για τη χώρα τους. Σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες είναι κατά του Μπους. Πολλοί Αμερικανοί θέλουν να μεταναστεύσουν. Στον Καναδά ήδη έχουν δηλώσει για μετανάστευση 150.000 (!). Πάντως αρκετοί Αμερικανοί αμφισβήτησαν ότι ο Κέρι θα είχε διαφορετική πολιτική.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί

Το μη πετρελαϊκό κεφάλαιο νοιώθει ανασφαλές και ουραγός σ’ ένα περιβάλλον ασταθές, όπου μειώνονται οι αγορές του, λόγω του εντεινόμενου απομονωτισμού των ΗΠΑ και του φόβου περιορισμού της ισχύος τους. Επενδύει στην Κίνα, στην Ινδία, στη Ρωσία και τις ενδυναμώνει. Αντιθέτως, οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες πιέζουν και γι’ άλλες αμερικανικές επεμβάσεις (Ιράν, Συρία), προκειμένου να ελέγξουν πλήρως το χώρο των πετρελαίων της περιοχής. Οι αντιθέσεις αυτές θα εμφανισθούν και στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ, πιθανόν πολύ έντονα, ακόμη και μέσα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μια και τα πολιτικά στελέχη εκεί εκπροσωπούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.

Οι αμερικανικές εκλογές και οι άλλοι

Στη συντριπτική πλειοψηφία οι λαοί ήταν κατά της εκλογής Μπους. Οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Κίνας ήταν υπέρ. Στην Ε.Ε. η Βρετανία, η Ιταλία και οι λοιποί “σύμμαχοι” επίσης. Αυτοί που προσδοκούσαν κάποια οφέλη από τον Κέρι στο χώρο των πετρελαίων και ενδυνάμωση της Ε.Ε , όπως η Γαλλία και η Γερμανία , ήταν διακριτικά κατά.

Στη χώρα μας οι πολιτικοί, ανάλογα με τις εξαρτήσεις τους, άλλοι ήταν με το Μπους (Μητσοτάκηδες, Βαληνάκης) και άλλοι με τον Κέρι (Γιωργάκης).

Η πολιτική Μπους στη νέα τετραετία

Η πολιτική Μπους θα παραμείνει το ίδιο επιθετική και μονομερής. Θα υποβαθμίσει περισσότερο τον πολιτικό ρόλο της Ε.Ε., ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Γερμανίας, και δε θα της επιτρέψει καμμία πολιτική ή στρατιωτική πρωτοβουλία.

Σε ότι αφορά τη χώρα μας, θα διαχειρισθεί μόνη της τα Βαλκάνια, με στόχο την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, τη διάσπαση Σερβίας-Μαυροβουνίου και την υποστήριξη των Σκοπίων, με όλα τα επακόλουθα. Η υποστήριξη της Τουρκίας είτε με το “ήπιο Ισλάμ” του Ερντογάν είτε με τους στρατηγούς είναι πάγια αμερικανική θέση. Ήδη υπάρχουν αφόρητες αμερικανικές πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου να μπει η Τουρκία στην Ε.Ε., χωρίς καμμιά αλλαγή του καθεστώτος της και των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Η επιβολή στο Κυπριακό σχεδίου τύπου Ανάν προέκυψε λόγω των στρατηγικών αναγκών της στη Μέση Ανατολή. Θα επιμείνει σ’ ένα ανάλογο σχέδιο και έχει σκοπό ν’ αναγνωρίσει ντε φάκτο το ψευδοκράτος. Αν επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, θα υπάρχει τεράστιος κίνδυνος για τη χώρα μας και είναι καιρός να το αντιληφθούμε.

Πάντως αυτή η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ είναι αυτοκαταστροφική και αντικειμενικά την οδηγεί σε αδυναμία ν’ ανταποκριθεί στο ρόλο της ως υπερδύναμης και μελλοντικά σαν πόλος αντίθεσης στις αναδυόμενες ασιατικές δυνάμεις (Κίνα, Ινδία). Είναι γνωστό ότι οι αυτοκρατορίες καταρρέουν από μέσα, δυστυχώς όχι αναίμακτα.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα καταδικάσει τους λαούς της σε μόνιμη ανέχεια, όπως και όλους τους λαούς των περιφερειακών χωρών-μελών της (μεταξύ αυτών και της Ελλάδας). Ότι η ένταξη είναι επιλογή της άρχουσας κάστας της Τουρκίας, που θεωρεί ότι έτσι διασφαλίζει τη θέση της και αποκτά στρατηγικό πλεονέκτημα. Ότι είναι επιλογή, επίσης, των ΗΠΑ, που μέσω αυτής θα ελέγξουν ακόμη περισσότερο τα όργανα της Ε.Ε. και θα πλήξουν την ήδη αμφισβητούμενη συνοχή της. Οι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες της Ε.Ε. ταλαντεύονται, από τη μια προσπαθώντας να διευρύνουν τις αγορές τους και τις ζώνες επιρροής τους, από την άλλη φοβούμενες τις κοινωνικές επιπτώσεις στο εσωτερικό τους. Οι φτωχότερες χώρες φοβούνται ότι θα μειωθούν οι χρηματοδοτήσεις προς αυτές.

Ανεξαρτήτως των απόψεων που μπορεί να έχει κανείς για τα παραπάνω και για την ίδια την Ε.Ε., όλοι οι Έλληνες πρέπει να συμφωνούν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πρέπει να επιτρέψουν την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων α) χωρίς προηγούμενη αναγνώριση από την Τουρκία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων κλπ., γιατί αλιώς η Ε.Ε. νομιμοποιεί την εισβολή και τα αποτελέσματά της, β) χωρίς προηγουμένως η Τουρκία να έχει αποσύρει το casus belli και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, γιατί αλιώς η Ε.Ε. αναγνωρίζει ως βάσιμες τις διεκδικήσεις αυτές. (Οι παραινέσεις της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την Τουρκία να περιορίσει τις παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο μικρή σημασία έχουν, όπως όλες οι μέχρι τώρα παραινέσεις, ακόμη και από όργανα που δεν είναι διακοσμητικά).

Αν η Τουρκία δε δεχτεί τα παραπάνω (και ο τσαμπουκάς της, παραμονές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δείχνει ότι δε θα τα δεχτεί), το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ασκήσουν βέτο στις 17 Δεκεμβρίου και όποτε άλλοτε ανακύψει θέμα ένταξης της Τουρκίας. Η σημερινή συμπεριφορά της Τουρκίας καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι η «ευρωπαϊκή προοπτική» της θα περιορίσει την επεκτατικότητά της.

Εάν τελικά η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε. και η Ελλάδα (κακώς) παραμένει στην Ε.Ε., χωρίς ρήτρα ότι ούτε ένας Τούρκος δε θα εγκατασταθεί ποτέ στην Ελλάδα και ειδικά σε κανένα νησί του Αιγαίου (και, δυστυχώς, η μέχρι τώρα ηγεσία μας δε θεωρείται ικανή να επιβάλει μια τέτοια ρήτρα), τότε θα δημιουργηθεί μια συνεχώς διευρυνόμενη τουρκική μειονότητα σε ευαίσθητες περιοχές της Ελλάδας, με τις ευνόητες ολέθριες συνέπειες.

’λλες χώρες ψάχνουν για δικαιολογίες, για να ματαιώσουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., και περιμένουν από την Ελλάδα και την Κύπρο, που υποφέρουν από τον τουρκικό επεκτατισμό, να πρωτοστατήσουν στον αποκλεισμό της Τουρκίας. Όμως η ελλαδική ηγεσία συνεχίζει την πολιτική του ζεϊμπέκικου και της κουμπαριάς, δηλώνει υπέρμαχος των επιδιώξεων της τουρκικής κάστας και πιέζει και την κυπριακή κυβέρνηση να μην ασκήσει βέτο. Οι αοριστολογίες για υποχρέωση της Τουρκίας να προσαρμοστεί προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο (πιο να είναι, άραγε, αυτό;) λιγότερο καθησυχάζουν εμάς και περισσότερο την τουρκική κάστα. Επικίνδυνη πολιτική, επικίνδυνη ηγεσία!