ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Βομβαρδισμοί αμάχων, σχολείων, νοσοκομείων έρχονται να προστεθούν στον πολύχρονο αποκλεισμό ενός ηρωικού λαού, που μένει χωρίς τρόφιμα, φάρμακα, ηλεκτρικό και νερό. Αν δεν είναι αυτό απόπειρα γενοκτονίας, τότε τι είναι;

Έπρεπε να περάσουν πολλές μέρες σφαγής, για να δεήσει ο ΟΗΕ να ζητήσει από τους Ισραηλινούς άμεση διακοπή των επιχειρήσεων και συμμόρφωση προς το ανθρωπιστικό δίκαιο. Αλλά κι αυτή η απόφαση πόση αξία έχει, όταν το Ισραήλ, με τις πλάτες των εγκληματιών της κυβέρνησης Μπους, αρνείται να συμμορφωθεί και βομβαρδίζει ακόμη και το σχολείο που λειτουργούσε με τη σημαία του ΟΗΕ και έγινε ο τάφος δεκάδων παιδιών;

Τα αντιδραστικά καθεστώτα των αραβικών χωρών, κυρίως της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους Παλαιστίνιους αδελφούς τους, τηρούν εξοργιστικά επιφυλακτική στάση, σε κατάφωρη αντίθεση με το αίσθημα των πολιτών τους. Πότε άραγε οι λαοί αυτών των χωρών θα σαρώσουν τους λακέδες της Δύσης που τους εξουσιάζουν, διορισμένοι ουσιαστικά από τους τέως(;) αποικιοκράτες; Μόνο το μη αραβικό Ιράν και η Λιβύη (που ο ηγέτης της Μ. Καντάφι δεν είναι ’ραβας) υποστηρίζουν καθαρά τους Παλαιστίνιους.

Ε.Ε. και Ισραήλ

Όλος ο κόσμος παρακολουθεί με αγανάκτηση τη στάση του ψυχρού θεατή που τηρεί και η «ευαίσθητη» και «δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση μπροστά στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι η συμφωνία που υπέγραψαν στις 8 Δεκεμβρίου 2008 οι 27 υπ. εξ. της Ε.Ε. με το Ισραήλ, που προβλέπει και τα εξής:

Α) Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ θα συναντάται 3 φορές το χρόνο με τους 27 υπ. εξ. της Ε.Ε. (προφανώς, για να τους ενημερώνει μονομερώς και να τους υπαγορεύει τη στάση που θέλει να κρατήσουν).

Β) Το Ισραήλ μπορεί να συμμετέχει σε ευρωπαϊκά προγράμματα.

Γ) Το Ισραήλ και η Ε.Ε. μπορούν να αναπτύσσουν κοινές στρατηγικές για διάφορα θέματα, όπως η τρομοκρατία και τα μέτρα κατά του Ιράν.

Όλ’ αυτά, χωρίς καν να μπει κάποιος όρος, έστω για το θεαθήναι, ότι το Ισραήλ πρέπει να σέβεται το Διεθνές Δίκαιο. Και μετά η Ε.Ε. και η Γαλλία θέλουν να παίξουν και το ρόλο του διαμεσολαβητή! Για να μη σχολιάσουμε τη στάση της τσεχικής προεδρίας, που υποστήριξε την εισβολή, σε μια εκδήλωση άκρατης δουλικότητας προς το αμερικανοεβραϊκό λόμπι!

Οι στόχοι της εισβολής

Δύσκολο να μπει κανείς στο μυαλό αυτών που σχεδίασαν και υλοποιούν τη γενοκτονία. Είναι τόσο ανιστόρητοι και τυφλωμένοι κι αυτοί και οι υπερατλαντικοί προστάτες τους, ώστε να πιστεύουν ότι θα εξαναγκάσουν και τους εναπομείναντες Παλαιστινίους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, όπως έγινε με το πρώτο κύμα προσφύγων το 1948; Θέλουν να επιφέρουν συντριπτικό χτύπημα στη Χαμάς πριν αναλάβει ο Ομπάμα, ο οποίος προωθήθηκε από τη μεγαλύτερη μερίδα του κατεστημένου των ΗΠΑ, για να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο (χωρίς να αλλάξει η ουσία), ώστε να ανακάμψουν πολιτικά οι ΗΠΑ από τη σημερινή τους πλήρη ανυποληψία; Πιστεύουν ότι ο παλαιστινιακός λαός θα άρει την εμπιστοσύνη του από τη Χαμάς και θα εμπιστευτεί τα ανδρείκελα του Αμπάς;

Το αντίθετο συμβαίνει. Η Χαμάς συνεχώς ισχυροποιείται και αποκτά συμπάθειες και πέραν της Παλαιστίνης, αφού αυτή αντιστέκεται και προσφέρει τα μέλη της θυσία στον αγώνα. Το Ισραήλ είναι αυτό που συγκεντρώνει το μίσος όλης της ανθρωπότητας και πρώτα του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου και, μακροπρόθεσμα, θέτει σε κίνδυνο τη δική του ύπαρξη στην περιοχή. Η στρατιωτική ήττα που υπέστη από μια λαϊκή οργάνωση, τη Χεζμπολάχ, στο Λίβανο δεν αποτελεί μια προειδοποίηση;

Αν οι νεοναζιστές του Ισραήλ δε συνετιστούν, θα χυθεί πολύ περισσότερο αίμα στην περιοχή και το κράτος του Ισραήλ θα σβήσει από το χάρτη, όπως όλο και περισσότεροι προβλέπουν και διακηρύσσουν. Η ανθρωπότητα (και ο ελληνικός λαός βεβαίως) πρέπει να πιέσει προς μια και μοναδική κατεύθυνση: την αναγνώριση του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού να έχει κι αυτός μια ελεύθερη πατρίδα.

Από το 1990 κατεδαφίζονται οι εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας με τον «αναπτυξιακό» νόμο 1892/90. Οι εργαζόμενοι με σύμβαση αορίστου χρόνου στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα είναι πλέον μικρό ποσοστό του συνόλου, ενώ ακόμη μικρότερο είναι οι νεοπροσλαμβανόμενοι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Επικρατούν, στην καλύτερη περίπτωση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και στη χειρότερη οι συμβάσεις παροχής έργου με δελτίο παροχής υπηρεσιών, χωρίς καμιά ασφάλιση γήρατος και περίθαλψης.. Αυτοί οι εργαζόμενοι απαρτίζουν την επονομαζόμενη γενιά των 700 ευρώ.

Υπάρχουν όμως και πολύ χειρότερα. Είναι η εποχική απασχόληση μέσω των αποκαλούμενων ιδιωτικών γραφείων Συμβούλων Εργασίας, που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ με τους Νόμους 2639/98 και 2874/2000 των Σημίτη-Γιαννίτση, κατ’ επιταγήν της Κομισιόν, που, εκτός των άλλων, μείωσαν τις εργοδοτικές εισφορές στο ΙΚΑ και τη διαφορά τη φόρτωσαν, ως συνήθως, στο δημόσιο. Τα «γραφεία» αυτά, οιονεί δουλέμποροι, απαιτούν, παράνομα βέβαια, ποσοστό επί των πενιχρών αμοιβών των εργαζομένων που είναι ενοικιαζόμενοι. Από αυτά τα «γραφεία» καθώς και από εργολάβους «νοικιάζει» εργαζόμενους το δημόσιο. Αντί να προσλαμβάνει πληρώνει πολλαπλάσια τα «γραφεία» και τους εργολάβους.

Η «νέα μόδα» εργασιακών σχέσεων είναι το κοινοτικό πρόγραμμα STAGE, υποτίθεται για τη διατήρηση της απασχόλησης και την ευημερία των δεικτών ανεργίας της Στατιστικής Υπηρεσίας, όπου νέοι κυρίως απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (οργανισμούς, Τ.Α. κ.λπ.) για λίγους μήνες, με μηνιαία αμοιβή 400 ευρώ, χωρίς ένσημα, με μόνη κάλυψη την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε λίγους μήνες θα είναι και πάλι άνεργοι και δε θα μπορούν ούτε να διαμαρτυρηθούν, όπως οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, που τους ανανέωναν επί χρόνια τις συμβάσεις.

Με πρόσχημα την κρίση σχεδιάζουν ακόμη χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Η εβδομάδα των 70 ωρών της Ε.Ε., η εργασία και η αμοιβή των 3 ημερών του κ. Μίχαλου. Η κατάργηση de jure των υπερωριών και της επιθεώρησης εργασίας, που από καιρό εφαρμόζεται de facto. Η επαναφορά του καθεστώτος της δουλείας απομένει στην Ε.Ε., για να «αντιμετωπίσει» την κρίση.

«Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν.  Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας, που στηρίχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του ΑΕΠ, τη γρήγορη ολοκλήρωση της διαδικασίας της επιτήρησης, εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συμπαράσταση για να χειροτερεύσει κατά πολύ τα πράγματα και να  μην τηρήσει δεσμεύσεις. Απλά, τους κορόιδεψε.  Η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.), για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής». 

Ερώτηση : ποιος το είπε;

1.Υπάλληλος της Κομισιόν;

2.Στέλεχος του ΔΝΤ;

3.Ευρωπαίος τραπεζίτης;

4. «Νταβατζής»;

Απάντηση

Στην «Ε» έχει πολλές φορές περιγραφεί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας μας, δηλ. τα τεράστια ελλείμματα (εμπορικά-ισοζυγίου πληρωμών) που έχει προκαλέσει η ένταξή μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε. και η εισαγωγή του ευρώ, που προκαλεί την απώλεια κάθε ίχνους ανταγωνιστικότητας για εξαγωγές, με συνέπεια να περιορίζεται δραστικά η εγχώρια παραγωγή, με επακόλουθο την ανεργία, τη γιγάντωση των εισαγωγών, το δανεισμό και τα χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό).

Ακόμη κι αν δεν υπήρχε η παγκόσμια οικονομική κρίση, η οικονομία μας με αυτό το καθεστώς οδεύει προς τα εκεί από μόνη της, αφού ήδη το δημόσιο πριν την κρίση αδυνατούσε να αντεπεξέλθει σε στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες, όπως στην Υγεία, στις ασφαλιστικές εισφορές του ως εργοδότη κ.λπ., παρά τα νεοφιλελεύθερα μέτρα για το ασφαλιστικό, τις «νέες» εργασιακές σχέσεις της ανασφάλιστης εργασίας, το ξεπούλημα κάθε δημόσιας επιχείρησης. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η αύξηση των κοινωνικά περιθωριοποιημένων συνανθρώπων μας και η αύξηση του αριθμού των (όπως αποκαλούνται) νεόπτωχων. Οι πολυδιαφημισμένες και επί ποινή προστίμων επιδοτήσεις της Ε.Ε. είναι στην πραγματικότητα σταγόνα στον ωκεανό και οδεύουν μόνο προς την φιλοευρωπαϊκή φάρα.

Που οφείλεται η οικονομική κρίση;

Η οικονομική κρίση, χαρακτηριστική του καπιταλισμού, συνίσταται στο γεγονός ότι έχει συγκεντρωθεί ένας τεράστιος πλούτος στα χέρια λίγων, που μέσω των κερδών τους έχει αφαιρεθεί από τους πολλούς, με συνέπεια να μειωθεί η αγοραστική τους δύναμη και να μην επανεπενδύεται, αφού οι λίγοι δεν έχουν τα υψηλά κέρδη που είχαν πριν. Συνεπώς πλούτος υπάρχει και απομένει στο καπιταλιστικό σύστημα να βρεθεί ο τρόπος που θα αναδιανεμηθεί. Κάποτε το ρυθμιστικό ρόλο έπαιζε το κράτος. Σήμερα όμως, με τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, αυτό αποτελεί εξάρτημα των λίγων και, μέσω αυτού, προς το παρόν, επιχειρούν να κατοχυρώσουν θεσμικά ακόμη επαχθέστερους όρους εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Η αναδιανομή να περιμένει.

Γι’ αυτό οι σεσημασμένοι νεοφιλελεύθεροι εγχώριοι και ξένοι, με τη συνδρομή των επίσης σεσημασμένων ΜΜΕ, έχουν επιδοθεί σε πλειοδοσία προβλέψεων «επερχόμενων» κινδύνων και καταστροφών, με σκοπό να δημιουργήσουν φοβικά συμπλέγματα, που επιτείνουν την αίσθηση της κρίσης. Στόχος τους οι εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά, η κοινωνική πρόνοια κ.λπ. Αμετανόητοι νεοφιλελεύθεροι!

Οι επιπτώσεις της κρίσης

Το κράτος δανείζεται με υψηλότερα επιτόκια, λόγω της μειωμένης προσφοράς χρήματος, και αυξάνει, λόγω των τοκοχρεολυσίων, το δημόσιο έλλειμμα και το χρέος, με συνέπεια να μειώνει ακόμη περισσότερο τη χρηματοδότηση των κοινωνικών αναγκών. Η προσφυγή στο ΔΝΤ για την οποία μίλησε ο πρωτεργάτης της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης Κ. Σημίτης οιονεί έγινε επί δικής του πρωθυπουργίας με την ΟΝΕ και το ευρώ, που εγκαθίδρυσε μόνιμη λιτότητα στην κοινωνία και στο δημόσιο. Όταν όλοι αυτοί διατυμπανίζουν ότι το ευρώ μας έσωσε από τα χειρότερα, υπονοούν φυσικά ότι και χωρίς αυτό θα ακολουθούσαμε τη νεοφιλελεύθερη συνταγή της Ε.Ε. Μάλιστα ο «σοβαρός» Αλ. Παπαδόπουλος δήλωσε: «Το θέμα δεν είναι αν θα μπούμε σε διαδικασία οικονομικού ελέγχου. Επειδή δε διαβλέπω, σε μια χώρα αποσταθεροποίησης, ότι μπορεί να αντιμετωπίσει άνετα το θέμα της οικονομικής σταθεροποίησης, θα έλεγα εμείς να επιζητήσουμε τον οικονομικό έλεγχο, να γίνει από άλλους διεθνείς οργανισμούς». Ακολούθησε ο κορακοζώητος «επίτιμος», που «συνέστησε» για την κρίση προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς. Αυτοδύναμη ανάπτυξη και εθνική οικονομία είναι για όλους αυτούς έννοιες ξορκισμένες με τον απήγανο.

Η οικονομική κρίση θα πλήξει περισσότερο τους οικονομικούς μετανάστες, ιδιαίτερα τους νεοφερμένους και δεν αποκλείεται ένα ποσοστό απ’ αυτούς, αλλά και συμπατριώτες μας, για να επιβιώσουν, να στραφούν σε παραβατικές πράξεις. Επίσης άλλοι να φύγουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Ακολουθούν οι νέοι, που ήδη κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι άνεργοι, ενώ οι υπόλοιποι εργάζονται ανασφάλιστοι, με αμοιβές των 400 έως 700 ευρώ, χωρίς ωράρια, έρμαια του κάθε εργοδότη, περιλαμβανομένου και του δημοσίου. Το ίδιο ισχύει για τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Ευτυχώς που στη χώρα μας λειτουργεί η οικογένεια, που συντηρεί τα παιδιά και τους ηλικιωμένους της. Οι υπόλοιποι θα υποστούν τις συνέπειες της κρίσης, με περιορισμό των περιττών και εν πολλοίς και των απαραίτητων.

Ένα θετικό είναι ο περιορισμός των δανείων, που αφειδώς έδιναν οι τράπεζες και ευνοούσαν το αρρωστημένο κλίμα του καταναλωτισμού, που μετέτρεπε ανθρώπους σε έρμαια των τραπεζών. Το βέβαιο είναι ότι πολλοί, είτε επειδή θα μειωθούν τα εισοδήματά τους, είτε επηρεασμένοι και από το κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, θα περιορισθούν στα απολύτως αναγκαία έξοδα, που, σε συνδυασμό με τον περιορισμό των δανείων, θα έχουν επιπτώσεις στο εμπόριο, τον τουρισμό, την οικοδομή, την ψυχαγωγία, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας.

Δε θα είχαμε φθάσει εδώ αν δεν είμασταν στην Ε.Ε. Αν ελέγχαμε εμείς κι όχι οι ξένοι την οικονομία και το νόμισμά μας, ώστε να είχαμε πραγματική ανάπτυξη, με αύξηση της παραγωγής μας, για να αποκτούσαμε πλεόνασματα αντί ελλείμματα κι αν είχαμε μια συνεπή μεταναστευτική πολιτική, δηλ. αν είχαμε μια ελληνική κυβέρνηση.