ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν πρόλαβε να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νέος νόμος του Λοβέρδου 3846/2010 (ΦΕΚ 66 Α/11.5.2010), που αφορά τις εργασιακές σχέσεις και ορισμένα ασφαλιστικά θέματα, και ψηφίσθηκε στη Βουλή στις 6-5-2010 ο οιονεί κατοχικός νόμος ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-Γ. Παπανδρέου που επιβάλλει νέα μεσαιωνικά δεσμά στους εργαζόμενους.

Ο νόμος Λοβέρδου, ο 3846/2010, έχει στόχο να νομιμοποιήσει πρακτικές που ήδη χρησιμοποιούν οι εργοδότες, που το ΠΑΣΟΚ αποκήρυττε μετά βδελυγμίας προεκλογικά.

Οι πιο σημαντικές ρυθμίσεις του νόμου αυτού είναι: α) Οι διαθεσιμότητες των εργαζομένων επιτρέπονται τρίμηνο παρά τρίμηνο, δηλ. ένα τρίμηνο σε διαθεσιμότητα, ένα τρίμηνο όχι κ.ο.κ. β) Επιτρέπει την εκ περιτροπής απασχόληση μέχρι 6 μήνες το χρόνο καθώς και την κατάτμηση της άδειας σε περισσότερες των δύο περιόδων διάρκειας 5 έως 12 ημερών. γ) Το μπλοκάκι (σύμβαση έργου) υποτίθεται ότι θα ισχύει μέχρι 3 συνεχόμενους μήνες και μετά θα μετατρέπεται σε σύμβαση ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Φυσικά τίποτε δεν εμποδίζει τον εργοδότη ν’ απολύει πριν από το τρίμηνο τον εργαζόμενο με μπλοκάκι και να τον επαναπροσλαμβάνει την επόμενη μέρα πάλι με μπλοκάκι. δ) Νομιμοποιεί την ενοικίαση εργαζομένων από εταιρείες προσωρινής απασχόλησης (Ε.Π.Α.) σε άλλο εργοδότη, υποτίθεται για έκτακτες, πρόσκαιρες και εποχικές ανάγκες, παρόλο που αυτός μπορεί να προσλάβει εργαζόμενους για ορισμένο χρόνο ή και για μερική απασχόληση, και μάλιστα με ατομική και όχι συλλογική σύμβαση. Δηλ. πριμοδοτούνται οι δουλέμποροι και θεσμοθετείται εργασιακή σχέση δουλέμπορου και δούλου. ε) Πρακτικά μηδενίζει τις υπερωρίες με τη, λεγόμενη, διευθέτηση του ωραρίου εργασίας, με την οποία επιτρέπει στους εργοδότες μέχρι 4 μήνες να αυξάνουν το νόμιμο ωράριο κατά 2 ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή, είτε με μείωση ωραρίου σε άλλη χρονική περίοδο είτε με ρεπό. Όπως είναι γνωστό, πολλοί εργοδότες ούτε αυτό τηρούν. Εργαζόμενοι, ακόμη και μειωμένου ωραρίου, δουλεύουν 10 και 12 ώρες χωρίς αποζημίωση υπό το φόβο της απόλυσης.

Τα όποια θετικά υπέρ των εργαζομένων που προβλέπει ο νόμος είναι εύκολα καταστρατηγήσιμα από τους εργοδότες, αφού προϋποθέτουν μηχανισμούς ελέγχου (επιθεώρηση εργασίας), που μονίμως απουσιάζουν, λόγω «έλλειψης προσωπικού», ενώ οι εργοδότες λειτουργούν ανεξέλεγκτα.

Ο τρίτος γύρος

Μετά το Σύμφωνο «σταθερότητας και ανάπτυξης», που είχε υποβάλει τον Ιανουάριο του 2010 η κυβέρνηση στην Κομισιόν, και τα συμπληρωματικά μέτρα το Φεβρουάριο (βλ. «Ε» φύλλο 133), ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε στο τέλος Απριλίου τη «συμφωνία» ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-Γ. Παπανδρέου για το «μηχανισμό στήριξης». Για τα εργασιακά είπε :

Με απλά λόγια δηλ. οι νέοι, και όχι μόνο, αν ποτέ βρούν δουλειά, θα δουλεύουν με 400 έως 500 ευρώ. Θα δουλεύουν χωρίς ωράρια και υπερωρίες. Δε θα παίρνουν αποζημίωση, αν απολυθούν. Όπως φαίνεται, σύντομα θα χάσουν το 13^ο και το 14^ο μισθό και είναι αμφίβολο αν θα φθάσουν στη σύνταξη. Επαναφέρουν το καθεστώς μαθητείας (STAGE) για ανέργους νέους κάτω των 24 ετών με το 80% του κατώτατου μισθού ή ημερομισθίου, ενώ τις ασφαλιστικές εισφορές θα πληρώνει ο ΟΑΕΔ, δηλ. εμείς.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η τραγωδία της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, που του επιφύλαξε η κατοχική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, εκτός από τη διασφάλιση των κερδών των δανειστών και των ντόπιων υπηρετών τους, θα βοηθήσει τη χώρα. Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Ο φιλελεύθερος μύθος, ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας εξασφαλίζεται μόνο με τη συμπίεση του εργατικού κόστους, είναι παραπλανητικός.

Στη χώρα μας ακόμη και τα εισαγόμενα προϊόντα από άλλες χώρες της ΕΕ, που είναι ανταγωνιστικότερες, πωλούνται ακριβότερα. Το πρόβλημα των υψηλών τιμών οφείλεται στο σκληρό γερμανικό ευρώ, που μας αφαιρεί το δικαίωμα της υποτίμησης, που θα μας έκανε ανταγωνιστικότερους, π.χ στον τουρισμό, για τον οποίο χύνονται κροκοδείλια δάκρυα. Οφείλεται επίσης στα δυσθεώρητα κέρδη που, στο όνομα του δήθεν ελεύθερου ανταγωνισμού, παραμένουν τελείως ανεξέλεγκτα υπό την προστασία των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων και οργανισμών. Γνωρίζουν όλοι αυτοί ότι στη χώρα μας οι θυσίες των εργαζομένων στο Μολώχ του κέρδους όχι μόνο είναι αναποτελεσματικές, αλλά και οδηγούν στην πλήρη χρεοκοπία. Συνειδητά επέλεξαν την εξαθλίωσή μας, επειδή είμαστε ατίθασοι και θέλουν να μας τιμωρήσουν και να μας καθυποτάξουν.

Είναι γνωστή η απόφαση της Ε.Ε. για το απ’ ευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα. Δεν είναι γνωστό, όμως, ότι η κυβέρνηση του κ. Χριστόφια και η επίτροπος κ. Αντρούλα Βασιλείου (δε συζητούμε για την κ. Δαμανάκη), που συμμετείχε στη συνεδρίαση, απέκρυψαν από τον κυπριακό λαό ότι ετοιμάζεται μια τέτοια απόφαση, τον αιφνιδίασαν και δεν του επέτρεψαν να κινητοποιηθεί, μήπως και την αποτρέψει.

Στο κύμα των επικρίσεων ανέλαβε να απαντήσει ο σύζυγος, πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (με τις ψήφους του ΑΚΕΛ, βεβαίως), με το εξής απίστευτο (συνέντευξη στο ραδιόφωνο ΑΣΤΡΑ): «Μα πρέπει να καταλάβετε ότι η Αντρούλα είναι Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν έχει υποχρέωση να ενημερώνει την Κύπρο.»!!

Τέτοιοι άνθρωποι χειρίζονται τα εθνικά μας θέματα!

Ποιος είναι ο κ. Πέτρος Χριστοδούλου, τον οποίο διόρισε ο Γιωργάκης το Φεβρουάριο στη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΟΔΔΗΧ (Οργανισμού Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους); Το «ΕΘΝΟΣ» στις 9/5/10 μας ενημερώνει ότι έκανε λαμπρή καριέρα σε διάφορα ευαγή ιδρύματα, μεταξύ των οποίων και η Goldman Sachs. Η «Le Monde» μας ενημερώνει ότι η αμερικανική κεντρική τράπεζα FED ερευνά το ρόλο του κ. Χριστοδούλου στο swap με το οποίο αρχές του 2009 ελληνικό δημόσιο χρέος μεταφέρθηκε στην Εθνική Τράπεζα, χάρη στις τεχνικές συμβουλές της Goldman Sachs και με μεσάζουσα την εταιρεία Titlos, επόπτης της ίδρυσης της οποίας ήταν ο κ. Χριστοδούλου. Οι Times της Ν. Υόρκης γράφουν ότι την πρακτική αυτή ακολουθούσαν από το 2001 οι ελληνικές κυβερνήσεις σε συνεργασία με την Goldman Sachs και ότι μόνο για ένα απ’ αυτά τα επίμαχα swap η Goldman Sachs κέρδισε 300 εκατομμύρια δολάρια σε βάρος του ελληνικού δημοσίου!

Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι για το δημόσιο χρέος μας!

Στο παρελθόν έγιναν προσπάθειες “εκλογίκευσης” του ασφαλιστικού προβλήματος με τις προτάσεις Γιαννίτση και την έκθεση Σπράου, ρίχνοντας το βάρος στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Σύμφωνα με τις προτάσεις Γιαννίτση, η βασική σύνταξη σήμερα θα ήταν 163 € και η αναπηρική 79 €. Οι αντιδράσεις τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που αναλογίζονταν το πολιτικό κόστος, απομάκρυναν τέτοιες μεθοδεύσεις ή μάλλον τις ανέβαλαν για το μέλλον…

Τώρα, μετά τον ορυμαγδό της καταστροφολογίας και την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και τον πολιτικό κόσμο της χώρας, πλην της αριστεράς, προωθούν ένα νομοσχέδιο πολλαπλάσια χειρότερο, το οποίο ισοπεδώνει κεκτημένα δικαιώματα πολλών δεκαετιών, που κερδήθηκαν με θυσίες και αγώνες, εξιλεώνοντας την κακοδιαχείριση, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών, την αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων των ταμείων ασφάλισης και τη διασπάθιση των κεφαλαίων, που με κόπο και από το υστέρημά του είχε αποταμιεύσει στα ταμεία του ο εργαζόμενος λαός.

Έτσι με μειώσεις συντάξεων έως 15% και αύξηση των ορίων ηλικίας 2-7 χρόνια (στις γυναίκες έως 15 χρόνια) επιχειρεί η κυβέρνηση κάτω από την καθοδήγηση ΕΕ-ΔΝΤ, να λύσει το ασφαλιστικό πρόβλημα και όχι μόνο. Συρρικνώνει, σχεδόν ακυρώνει, τις υποχρεώσεις του κράτους για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος, υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 102, που το ελληνικό κράτος έχει επικυρώσει με το νόμο 3251/1955, επαναφέρει το αντισυνταγματικό ΛΑΦΚΑ, δηλαδή την εσωτερική αναδιανομή εισοδήματος μεταξύ των συνταξιούχων και αφήνει πολλές σκόπιμες ασάφειες για να ρυθμιστούν σημαντικότατα θέματα με υπουργικές αποφάσεις, φυσικά εις βάρος των συνταξιούχων.

Όμως πού βρίσκεται πραγματικά το πρόβλημα του ασφαλιστικού, στις παροχές ή στους πόρους; Όταν η μαύρη εργασία αυξάνεται διαρκώς, όταν δεν εισπράττονται ή χαρίζονται σε μεγάλους εργοδότες ασφαλιστικές εισφορές που έχουν βεβαιωθεί και καταλογισθεί, όταν τα ταμεία κυριολεκτικά λεηλατούνται από τα υπερκέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών, από αδικαιολόγητες ακόμα και πλαστές δαπάνες φαρμάκων και εξωνοσοκομειακών υπηρεσιών, όταν δε λειτουργεί κανένας ελεγκτικός μηχανισμός, λόγω διάλυσης και διαφθοράς, πώς θα μπορούσε να ορθοποδήσει το ασφαλιστικό σύστημα; Εξ άλλου τα χρέη του ίδιου του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία ξεπερνούν τα 8 δισ. Να λοιπόν οι αιτίες του προβλήματος.

Μα θέλουν να λύσουν το πρόβλημα η κυβέρνηση και οι εντολείς της ΕΕ και ΔΝΤ; Όχι βέβαια. Αυτό που επιδιώκουν είναι μέσα σ’ ένα πλαίσιο άκρατου νεοφιλελευθερισμού να περικόψουν και να αποδομήσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και τέλος να την καταργήσουν. Τα δομημένα ομόλογα του Καραμανλή θα γίνουν δομημένη σύνταξη, δομημένη υγεία, δομημένη εργασία. Οι συντάξεις θα κατρακυλήσουν σε επίπεδα πείνας και θα δίνονται μόνον αν έχουν δυνατότητα τα κατεστραμμένα ταμεία. Το μόνο που μας εξασφαλίζουν, προς το παρόν, είναι 360 € μηνιαίως και τη δια βίου εργασία, τη μαύρη εργασία, την ελαστικοποιημένη και ιδιαίτερα για τους νέους. Για τους υπόλοιπους θα «σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν».

Η δαπάνη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης θα επιχειρήσουν να μετακυλήσει στους εργαζόμενους, προς δόξαν και κέρδη των ιδιωτικών κέντρων υγείας, των ιδιωτικών κλινικών και νοσοκομείων και κατ’ επέκταση των ασφαλιστικών εταιρειών, ¨όπως Αμερική¨ πριν τη μεταρρύθμιση Ομπάμα!

Ήδη το σύστημα υγείας, που είναι βασικό στοιχείο της ασφάλισης, δεν καλύπτει ούτε τις βασικές ανάγκες, με δημόσια νοσοκομεία διαλυμένα, που χωρίς φακελάκι και αποκλειστική νοσοκόμα δεν έχεις μέλλον στον μάταιο τούτο κόσμο.

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που προωθεί για ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση στις αρχές Ιουνίου, σύμφωνα με το μνημόνιο που συνυπέγραψε η χώρα μας με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει. Είναι άδικο και ανεφάρμοστο. Πρέπει η κυβέρνηση να παραιτηθεί, έστω και εξ ανάγκης, η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές και η νέα κυβέρνηση να οδηγήσει την Ελλάδα έξω απ’ όλους τους λεόντειους οργανισμούς, ΔΝΤ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, κ.λπ. Ώστε η εξουσία να έρθει στα χέρια του ελληνικού λαού.

Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να μην ξεχνούν τη συνδρομή τους προς την «Ενημέρωση».

Επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου, που λειτουργεί πλέον απροκάλυπτα ως κατοχική, υπό το βάρος της αυξανόμενης αγανάκτησης του ελληνικού λαού, χάνει και την ελάχιστη νομιμοποίησή της και προκειμένου να περάσει τα πρόσθετα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα της «τρόικας», δεν αποκλείεται να προκηρύξει ανά πάσα στιγμή εθνικές εκλογές. Το ΑΣΚΕ πρέπει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητές του, ώστε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για τη συμμετοχή του, γι’ αυτό απευθυνόμαστε στους φίλους και τους ζητούμε να προσφέρουν ή να δηλώσουν άμεσα το ποσό (μικρότερο ή μεγαλύτερο) που ο καθένας μπορεί.