Πρωτοφανείςεξελίξεις είχαμε στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, όπου το δικομματικόαμερικανικό σύστημα παρουσίασε σημάδια κρίσης χωρίς αυτό να έχει διαφανείαπό πριν.
Όλοι,πριν από τις εκλογές θεωρούσαν ότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών θα κέρδιζεάνετα. Είχε τα πάντα υπέρ του. Την επιτυχημένη, όπως έχει προβληθεί απότα ελεγχόμενα από το εβραϊκό λόμπι ΜΜΕ, προεδρία Κλίντον μετην κατίσχυσητων ΗΠΑ, γεωπολιτικά και οικονομικά ως μοναδικής υπερδύναμης, με την καθιέρωσητης «Νέας Τάξης» και της «παγκοσμιοποίησης» ως εργαλείων επιβολής. Με προοδευτικόπροσωπείο για εσωτερική κατανάλωση, που είχε απήχηση στα φτωχότερα στρώματα.
ΟΜπούς είχε όλα τα στοιχεία για να παίξει τον ρόλο του χαμένου δηλ. γελοίοπρόσωπο και απεχθής ως κυβερνήτης του Τέξας με τις θανατικές εκτελέσειςκαι τον κυνισμό που τις αντιμετωπίζει. Οι Ρεπουμπλικάνοι δε βρήκαν πιοσοβαρό υποψήφιο, επειδή αρχικά θεωρούσαν χαμένες τις εκλογές και απλώςεπένδυσαν στο όνομα Μπους.
Όμως,φαίνεταιότι οι εταιρείες πετρελαίου, που είναι παραδοσιακοί υποστηρικτέςτων Ρεπουμπλικάνων (οι εταιρείες όπλων, νέας τεχνολογίαςκαι το εβραϊκόλόμπι είναι παραδοσιακοί υποστηρικτές των Δημοκρατικών), επεδίωξαν να επανέλθουνστο προσκήνιο της εξουσίας. Εκμεταλλεύθηκαντην ισχυρή παρουσία του Νέϊντερ,υποψήφιου των Πράσινων, που πήρε ψήφους των Δημοκρατικών. Φρόντισαν ναμη μετρήσουν αρνητικά τα μειονεκτήματα του Μπούς,ενώ τους βοήθησε η υποτονικήπαρουσία του Γκορ που προσπαθούσε ν αποστασιοποιηθεί από τον Κλίντον και τα σκάνδαλά του υπακούοντας πλήρως στους επαγγελματίες κατασκευαστές της εικόνας του (image maker).
Επί πλέον στις ΗΠΑψηφίζει το 40 % περίπου του πληθυσμού που κατά κανόνα δεν ανήκει στα φτωχότεραστρώματα του πληθυσμού, τα οποία δυνητικά είναι υπέρ των Δημοκρατικών.
Έτσιοι ΗΠΑ έφθασαν σ αυτή την τραγελαφική κατάσταση, που τους εκθέτει διεθνώςως χώρα και μάλιστα την υπερδύναμη, που εγκαλεί άλλες χώρες ως αντιδημοκρατικές,που αδυνατεί να επιλύσει το στοιχειώδεςδημοκρατικό ζήτημα της αξιόπιστηςκαταγραφής της ψήφου του αμερικανικού λαού.
Έχουνδημιουργήσει ένα πολυδαίδαλο εκλογικό σύστημα, ώστε η πρόσβαση στο εκλογικόαποτέλεσμα να είναι δυσχερής για τους απλούς πολίτες. Έτσι προστατεύουντον ολιγαρχικό χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής, ώστε να ελέγχεται πλήρωςαπό τις πολυεθνικές εταιρείες που έχουν την πραγματική εξουσία.
Τώρα, όμως, φαίνεται ότι οι συγκρούσεις μεταξύ τους είναι πολύ σοβαρές, ώστε να αδιαφορούν ακόμη και για την τήρησητων προσχημάτων. Η ανάδειξη του νέου αμερικανού προέδρου πλήττει ευθέως το κύρος των ΗΠΑ και υπονομεύει την αποτελεσματικότητα τους μ έναν αμφισβητούμενο πρόεδρο, που εκλέγεται μεαμφισβητούμενες εκλογές.
Κατηγορία
Φύλλο 79 Δεκεμβρίου 2000
Η περίπτωση του εργασιακού νομοσχεδίου (βλ. άλλη στήλη),που, μετά τις αρχικές βαρύγδουπες δηλώσεις ότι θα σάρωνε τα πάντα, τελικά δεν άλλαξε τίποτα, δεν είναι η μοναδική. Αυτή η τόσο πειθήνια στα ξένα κελεύσματα κυβέρνηση δείχνει "παγωμένη". Παρατηρείται εμπλοκή ή σοβαρή καθυστέρηση σ' όλα τα ανοιχτά ζητήματα: Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, ιδιωτικοποιήσεις,υγεία, παιδεία κ. λ. π. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που βιάζονται να θησαυρίσουν απ' όλ' αυτά, δυσφορούν.
Το ερώτημα είναι: ποιον εξυπηρετεί, πλέον, αυτή η κυβέρνηση; Οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί. Οι Έλληνες επιχειρηματίες - μεσάζοντεςτου ξένου κεφαλαίου έχουν συσπειρωθεί εναντίον του Κόκκαλη, που μέχρι τώρα έπαιρνε ό,τι ήθελε. Οι πολιτικοί έχουν υποβιβαστεί σε αυλικούς των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι πασοκικοί "συνδικαλιστές" και βουλευτές δε δείχνουν καμία διάθεση να αυτοκτονήσουν (όπως ο Π. Σφηνιάς) για το χατίρι της κυβέρνησης Σημίτη. Οι κυρίαρχες ομάδες της εξουσίας και οι ξένοι αφέντες τους δε δείχνουν διάθεση να αυτοκτονήσουν για το χατίρι της παγκοσμιοποίησης και της ΟΝΕ. Προσπαθούν να κρατηθούν έστω και λίγους μήνες παραπάνω, για να διαχειριστούν τα τεράστια ποσά του Γ' Κ.Π.Σ. και της Ολυμπιάδας, δηλ. τα χρήματα τωνΕλλήνων πολιτών, που τα άρπαξαν με την οικονομική τους πολιτική και την απάτη του χρηματιστηρίου. Προσπαθούν, κυρίως, να εξοντώσουν η μία την άλλη, επιχειρώντας για πρώτη φορά επί Σημίτη να προσεταιριστούν ακόμη και λαϊκά στρώματα!
Η ομάδα Σημίτη αποδυναμώνεται συνεχώς. Μετά τις εκλογέςτου Απρίλη έχασε το προηγούμενο θράσος της και παραδίδει έναν έναν τομέαεξουσίας. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις το Υπουργείο Εμπ. Ναυτιλίας (Σουμάκης),η αποστασία Πάγκαλου (και όχι μόνο) προς την ομάδα Λαμπράκη (Λαλιώτης κ.λ.π.),η αποστασιοποίηση Τσοχατζόπουλου και, κυρίως, η αποπομπή του Τσουκάτου,που με έδρα κάποιο γραφείο της Χ. Τρικούπη εξαγόραζε τους πάντες, από συνέδρους του ΠΑΣΟΚ μέχρι τηλεοπτικούς σταθμούς.
Είναι φανερό ότι ο Σημίτης έπαψε να είναι αποτελεσματικός γι' αυτούς που τον τοποθέτησαν στην πρωθυπουργική καρέκλα. Υπάρχει απόφαση αντικατάστασής του. Αν φέρει αντίρρηση, είναι έτοιμοι να σκαλίσουν το οικογενειακό του παρελθόν. Αν είναι φρόνιμος, του ετοιμάζουν θέση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπου θα είναι κοινής αποδοχής για Γερμανούς και Γάλλους που βρίσκονται σε ρήξη.
Αναζητούνται, λοιπόν, νέα σχήματα. Η Ν.Δ. του Καραμανλήκρίνεται από τους περισσότερουςa prioriαναποτελεσματική. Οι συνήθεις υπηρέτες των ξένων συμφερόντωντρέχουν να δηλώσουν, πρόθυμοι διεκπεραιωτές. Ο Αβραμόπουλος ετοιμάζει κόμμα (!) και χωρίς να λέει τίποτα, διαφημίζεται μανιωδώς από τα ΜΜΕ. Η Δαμανάκη οραματίζεται (!) κυβέρνηση από την κεντροδεξιά μέχρι τον εαυτό της (τη δεξιά). Οι Μητσοτάκηδες χωράνε κι αυτοί στον εκσυγχρονιστικό χορό, άλλωστε χειροκρότησαν (σε αντίθεση με τον Καραμανλή) τη στάση του Σημίτη στη Νίκαια.
Από την άλλη οι Αμερικανοί ετοιμάζουν τις δικές τους συμμαχίες. Πρωθυπουργός ο "ρωτήστε τη μαμά μου", πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Ακης,αγάπες με Κωνσταντόπουλο και Τσοβόλα και πολλούς προδομένους εραστές, όπωςο Τσουκάτος, που "μεταπηδά από τα κότερα στους λαϊκούς αγώνες" (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ),ο Βούγιας και οι 52, που θυμήθηκαν το "ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα". Πολλοί λένε ότι θα είναι μαζί τους κι ο Κόκκαλης, αφού οι Αμερικανοί μπορούν να τον τυλίξουν σε μια κόλα χαρτί από τη στιγμή που πήραν στα χέρια τους τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ.
Αν πολλοί Έλληνες πολίτες κατανοούν όλ' αυτά (και ντρέπονται), πρέπει επίσης να κατανοήσουν ότι η επικράτηση των ολίγων και ελεεινών οφείλεται στην απραξία (και την αλλοτρίωση) των πολλών.
Η κατάσταση αυτή είναι παροδική. Οι πολλοί σύντομαθα αλλάξουν στάση ζωής και τότε θα επιχειρήσουν αυτά που δικαιούνται και που μπορούν.
Κατηγορία
Φύλλο 79 Δεκεμβρίου 2000
Το "ευρωπαϊκό οικοδόμημα" παρουσιάζει καθυστερήσειςκαι κακοτεχνίες, που δε διορθώνονται. Τρίζει όλο και περισσότερο και τοερώτημα είναι πότε θα καταρρεύσει. Πάντως πολύ πριν ολοκληρωθεί.
Αν αγνοήσει κανείς όλα τα προπαγανδιστικά περί ισοτιμίαςτων εταίρων, περί ανταγωνιστικού (προς τις ΗΠΑ) πόλου, περί εξασφαλισμένηςπροόδου των λαών, απομένει μόνο η επιδίωξη εξουσίας και κέρδους από τουςστυγνότερους ανθρώπους της Ηπείρου.
Οξύνονται, λοιπόν, και οι αντιδράσεις των λαών (π.χ.το αρνητικό για την ΟΝΕ δημοψήφισμα στη Δανία), οξύνονται και οι μεταξύτους αντιθέσεις.
Στην Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας απειλήθηκε για πρώτηφορά ρήξη και πλήρες ναυάγιο. Οι διαφωνίες φάνηκε νααφορούσαν ζητήματα δομής και λειτουργίας, όπως:
Η σύνθεση της Κομισιόν (αριθμός , επιτρόπων ανά χώρα)
Η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου (αριθμός βουλευτών ανά χώρα).
Ο τρόπος λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο (ψήφοι ανά χώρα) κτλ.
Πίσω απ' αυτά, όμως, κρύβονται τα μεγάλα συμφέροντατης Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και των ΗΠΑ που διεμβολίζουν την ΕΟΚ μέσω χωρών που ελέγχουν πλήρως ή μερικώς (Ιταλία, Ολλανδία, Μ. Βρετανία,Ελλάδα).
Η Σύνοδος ήταν προγραμματισμένη να κρατήσει 2 μέρες,αλλά κράτησε 5. Στην αρχή απειλήθηκε ρήξη Γερμανίας -Γαλλίας, που θα σήμαινε διάλυση της ΕΟΚ. Η Γερμανία ζήτησε για τον εαυτό της πρωτεύουσα θέση στον αριθμό ψήφων, αλλά η Γαλλία εξέφρασε την ανησυχία πολλών άλλων ότι αυτό θα είναι η αρχή για μια "γερμανική Ευρώπη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια". Έτσι η Γερμανία υποχώρησε, προσωρινά στο θέμα αυτό, αποσοβώντας το ναυάγιο,που θα ματαίωνε και την πολυπόθητη (για τη Γερμανία) διεύρυνση προς ανατολάς,Τελικά, όμως, ήταν η νικήτρια, αφού για πρώτη φορά ξεχώρισε ως η πρώτη δύναμη, με κυριαρχικές βλέψεις.
Τελικά, οι χαμένες ήταν οι μικρές χώρες, που υποβαθμίστηκαν με την καθιέρωση των "ενισχυμένων"
"συνεργασιών", παίρνοντας ως αντάλλαγμα επιπλέον θέσειςστο Ευρωκοινοβούλιο, που δεν αποφασίζει για τίποτα, γι' αυτό, άλλωστε,απειλεί να μην επικυρώσει τη συνθήκη της Νίκαιας (!!) Παραμένει ανοιχτό το μεγάλο θέμα του χαρακτήρα της ΕΟΚ, που δε λύθηκε στη Νίκαια και παραπέμφθηκεσε μελλοντικές Συνόδους. Η Γερμανία με τους δορυφόρους της (π.χ. π Ελλάδα του Σημίτη επιδιώκει την Ομοσπονδία, ενώ η Γαλλία και άλλοι αρνούνται.
Η προσπάθεια μερικών να εμφανίσουν την Ευρωπαϊκή "Δύναμη Ταχείας Ανάπτυξης" των 60.000 ανδρών ως στρατιωτική απεξάρτηση από τις ΗΠΑ απέτυχε με τις σαφείς δηλώσεις του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Γ. Κοέν:"Αν (η Δύναμη) γίνει ανταγωνιστική προς το NATO,τότε το NATO θα μπορούσε να την καταντήσει λείψανο" (!) Με την ίδια διακριτικότητα οι ΗΠΑ προωθούν την εταιρική σχέση της Τουρκίας, παρότι η Τουρκία δεν εκπληρώνει καμιά προϋπόθεση.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά του λόφου. Μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις αναστάτωσαν τη Νίκαια κατά τη διάρκεια της Συνόδου. Μέχρι τώρα παρόμοιες εκδηλώσεις είχαμε στις συνεδριάσεις των παγκόσμιωνοργανισμών (Σιάτλ, Πράγα κ.τ.λ.). Τώρα αποδοκιμάστηκε η ΕΟΚ από μια διαδήλωση 100.000 ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί. [Πόσοι θα ήταν, άραγε, αν η Σύνοδος γινόταν στο Παρίσι;] Αν τέτοιες εκδηλώσεις γίνουν θεσμός σε κάθε Σύνοδο, είναι μια ελπιδοφόρα ένδειξη, γιατί επιταχύνουν την κατάρρευση του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος", (βλέπετε και πρόταση του ΑΣΚΕ σε άλλo άρθρο του παρόντος τεύχους).
Κατηγορία
Φύλλο 79 Δεκεμβρίου 2000
Στις 27 Γενάρη το ΑΣΚΕ έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στα Γραφεία του. Προηγήθηκαν τρεις ομιλίες.
Ο Ν. Λεοντόπουλος αναφέρθηκεστις διεθνείς εξελίξεις,την πορεία της παγκοσμιοποίησης και τις αρνητικέςσυνέπειες της ΟΝΕ.
Ο Σ. Στενός ανέλυσε τις εσωτερικέςπολιτικές εξελίξεις, ως αντανάκλαση των διεθνών ισορροπιών.
Ο Ν. Καργόπουλος σχολίασετις εξελίξεις στο χρηματιστήριο και το φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε και ανέλυσετην πρόταση του ΑΣΚΕ για ένα κίνημα για την αποχώρηση της Ελλάδας από τηνΕΟΚ.
Η εκδήλωση κρίνεται πολύεπιτυχής όσοναφορά και στο πλήθος όσων παραβρέθηκαν και στο κλίμαπου επεκράτησε.
Το φλουρί έπεσε στο Δ. Τσελίκα.Και του χρόνου.
Η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ έχει ξεκινήσει τις διερευνητικές επαφέςσχετικά με την πρόταση για ένα Κίνημα κατάτης ΕΟΚ
(βλέπε καισυνέντευξη του Ν. Καργόπουλου στην εφημερίδα "Αριστερά!"). Οι προοπτικέςτης πρωτοβουλίας μας κρίνονται ευνοϊκές και οι επαφές συνεχίζονται.
Γιατις 3 Μάρτη Σάββατο, το ΑΣΚΕ προγραμμάτισε την επόμενη εξόρμηση τουστην επαρχία και συγκεκριμένα στο νομό Εύβοιας. Όσοι ενδιαφέρονταινα πάρουν μέρος να επικοινωνήσουν έγκαιρα με την Ε.Ε. Τα έξοδα για το πούλμανείναι 3.000 δρχ.
Το Σάββατο στις 24 Μάρτη, στις 7 μ. μ. θα πραγματοποιηθεί η σύνοδοςτων μελών του ΑΣΚΕ στα γραφεία μας.
Η σύνοδος θα ασχοληθεί μετις πολιτικές εξελίξεις και τα οργανωτικά μας και, κυρίως, με την εξέλιξητης πρωτοβουλίας μας για ένα κίνημα κατά της ΕΟΚ και τη διατύπωση των θέσεωντου ΑΣΚΕ.
Το ΑΣΚΕ, εκτός από τη σταθερή συμμετοχή του (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) στις εκδηλώσεις συμπαράστασης στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές, παραβρέθηκε στις 31/1 στην εκδήλωση των Εναλλακτικών Εκδόσεων για τον ιστορικό Νίκο Ψυρούκη, στην εκδήλωση της Κίνησης κατά της Νέας Τάξης, που έγινε στις 5/2 στο Πολυτεχνείο για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και στις 9/2 στην εκδήλωση του βιβλιοπωλείου ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ της Ηλιούπολης για "ένα σχολείο για την Τσιάπας".
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Μία απότις πιο σημαντικές πολιτικές διαδικασίες, που επηρεάζει γενικότερα τη ζωήτης χώρας, είναι αυτή της αναθεώρησης του Συντάγματος, του βασικού νόμουκάθε κοινωνίας, με αυξημένη ισχύ και διάρκεια.
Η πρότασηαναθεώρησης μπορεί να υποβληθεί μόνο αφού παρέλθει 5ετία από τηνπροηγούμενη και πρέπει να περάσει με αυξημένες πλειοψηφίες και μέσα από2 διαδοχικές Βουλές. Μία τέτοιου είδους διαδικασία θα έπρεπε, λοιπόν, ναπροκαλεί γενικότερο ενδιαφέρον και να αποτελεί το κέντρο προβληματισμού,προτάσεων και συμφωνιών του συνόλου του ελληνικού λαού.
Τίποτατέτοιο δεν συμβαίνει τώρα. Όλα εν κρύπτω και παραβύστω, ουσιαστικά.Και επί του περιεχομένου της αναθεώρησης τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Ηγενική κατεύθυνση είναι ο περιορισμός των φραγμών στην κεντρική εξουσία(που γνωρίζουμε ποια είναι και η, δυστυχώς, επιδιώκει) και γενικότερα ηυποβάθμιση της Δημοκρατίας και η ενίσχυση του αυταρχισμού.
Το παράδειγματης κατάργησης του άρθρου 24 (προστασία των δασών κ.λ.π.) και ο περιορισμόςτων αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου Επικρατείας για έλεγχο της αυθαιρεσίαςτων κυβερνητικών ενεργειών είναι ενδεικτικό.
Θα επανέλθουμεπιο αναλυτικά.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
με τον Νίκο Καργόπουλο, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας -(ΑΣΚΕ)
Το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΣΚΕ) είναι ένα μικρό κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που ιδρύθηκε το 1984. Πυρήνας του ήταν μέλη της Επιτροπής Οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ, που αμέσως μετά τις εκλογές του 1981 διαπίστωναν ότι η κυβερνητική πράξη του ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε καμία σχέση με τις διακηρυγμένες ιδεολογικές του κατευθύνσεις ούτε με το πολιτικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε στον Ελληνικό Λαό. Τα μέλη αυτά την άνοιξη του 1987. παραιτήθηκαν από τα υπόλοιπα όργανα του κόμματος, περιμένοντας τη σύνοδο της ΚΕ, απ' όπου θα ξεκινούσε ένας εσωκομματικός αγώνας. Η σύνοδος, μετά πολλές αναβολές, πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1983. Η σύγκρουση στην ΚΕ κατέληξε μετά λίγες Βδομάδες στη διαγραφή αυτών των μελών, μια διαγραφή που ήταν και δική τους επιθυμία αφού αισθάνονταν πια 'ξένο σώμα'.
Ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία, που περιλαμβάνει την αποχώρηση από την ΕΟΚ και το NATO, θεωρείται από το ΑΣΚΕ προϋπόθεση για οποιοδήποτε Βήμα προόδου. Τον αγώνα αυτό τον επωμίζονται οι λαϊκές τάξεις και στρώματα, μια και η αστική τάξη είναι εμπορομεσιτική συνεπώς είναι ταυτόχρονα αγώνας για το σοσιαλισμό Μια σοσιαλιστική κοινωνία το ΑΣΚΕ την οραματίζεται με πλήρη κατοχύρωση των πολιτικών και λαϊκών ελευθεριών.
Σ' άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει ένα κλίμα και πνεύμα κατά της Ε.Ε., που έχει εκφραστεί και στο πολιτικό επίπεδο. Υπάρχει ένα τέτοιο κλίμα και στην Ελλάδα;
Θα μας επιτρέψετε να διατηρήσουμετον όρο ΕΟΚ, γιατί αυτός ο οργανισμός δεν ολοκληρώθηκε πολιτικά, ούτε πρόκειταινα ολοκληρωθεί. Υπάρχει , για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκούκεφαλαίου, με σκοπό την αγριότερη εκμετάλλευση των ασθενέστερων χωρών καιτων λαών.
Στις άλλες χώρες υπάρχει ένα τέτοιο κλίμα, με την έννοια ότι "δε συμφέρει". Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ευρύτατα διαδεδομένο πνεύμα εχθρότητας μέχρι και μίσους προς την ΕΟΚ, ακόμη και σε πολίτες που δεν έχουν πειστεί ότι η αποχώρηση από την ΕΟΚ είναι ρεαλιστική. Ο κάθε πολίτης ξεκινά από τις δικές του ιδιαίτερες ευαισθησίες και αρχίζει να αντιλαμβάνεται γενικότερα το ρόλο της ΕΟΚ. Σ' αυτό το στάδιο βρισκόμαστε. Εξάλλου οι υποσχέσεις του 1980 για τα οφέλη από την ένταξη στην ΕΟΚ αποδείχτηκαν απατηλές και τα ίδια και χειρότερα αποδεικνύονται σήμερα με την ένταξη στην ΟΝΕ.
Γιατί όμως στην Ελλάδα δεν έχει εκφραστεί πολιτικά ένα τέτοιο πνεύμα; Πού οφείλεται η απάρνηση του αιτήματος, για αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ;
Σίγουρα η απάντηση δεν είναι ότι η Ελλάδα ωφελείται. Αντιθέτως, σύμφωνα με τις στατιστικές της ίδιας της ΕΟΚ, υφίσταται περισσότερο από κάθε άλλη χώρο τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της ένταξης. Επιπλέον, είμαστε οι μόνοι που αισθανόμαστε "ξένοι", αφού είμαστε οι μόνοι που δεν προερχόμαστε από γερμανοκελτικά φυλά.
Διαφέρουμε ιστορικά, π.χακόμη και τους τελευταίους δυο αιώνες μόνο εμείς, οι Ιρλανδοί και οι Φινλανδοίδεν υπήρξαμε αποικιοκράτες.
Διαφέρουμε πολιτιστικά, γιατίστην κοιτίδα των γερμανικών φυλών δεν έφτασε ποτέ ούτε ο ελληνικός, ούτεο ελληνορωμαϊκός, ούτε ο βυζαντινοχριστιανικός πολιτισμός.
Διαφέρουμε θρησκευτικά, κιαυτή είναι μια διάσταση που πρέπει να την αναλύσουμε ξανά εμείς στηνΑριστερά.
Αγανακτούμε περισσότερο απότον καθένα για τη "συνωμοτική" λήψη των αποφάσεων στην ΕΟΚ και την πλήρηαπαξίωση των δημοκρατικών θεσμών, αφού η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας,ενώ η ιστορία της Δυτικής Ευρώπης είναι βασικά ιστορία δουλοπαροικίας.
Είμαστε η μόνη χώρα της ΕΟΚπου απειλούνται τα σύνορα της, χωρίς η ΕΟΚ να τα εγγυάται (Ίμια), ούτεκαν να μας υποστηρίζει. Αντιθέτως, συζητεί την ένταξη της Τουρκίας μετο 40% της Κύπρου υπό κατοχή.
Τέλος, είμαστε ο μόνος λαόςπου δεν πείστηκε από τη νατοϊκή "πλύση εγκεφάλου" για τα προπέρσινα εγκλήματαστη Γιουγκοσλαβία, που υποστήριξαν πλήρως και με υπογραφές τους όλες οικυβερνήσεις της ΕΟΚ.
Επομένως οι προϋποθέσειςκαι οι διαθέσεις για ένα ελληνικό Κίνημα κατά της ΕΟΚ υπάρχουνπερισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Αυτό που δεν υπήρξε μέχρι τώρα είναι ηπολιτική πρωτοβουλία για ένα τέτοιο Κίνημα, κυρίως γιατί οι κυρίαρχεςπολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και η αστική τάξη είναι τόσο ξενόδουλεςόσο πουθενά. Σε άλλες χώρες υπάρχουν μερίδες της αστικής τάξης που είναιεθνικές και, μαζί με άλλες κοινωνικές δυνάμεις, στηρίζουν το αίτημα τηςαποχώρησης.
Πολλοίκαλοπροαίρετοι άνθρωποι, που διάκεινται εχθρικά προς την ΕΟΚ, διερωτώνταιαν είναι ρεαλιστική η έξοδος απ' αυτήν. Τι θα απαντούσατε;
Ας τελειώνουμε μ' αυτή τη μυθολογία του εκφοβισμού. Αν δεν ήμασταν στην ΕΟΚ, θα ήμασταν καλύτερα. Η Αλβανία και η Βουλγαρία έφτασαν στη σημερινή κατάσταση, όχι γιατί δεν ήταν στην ΕΟΚ, αλλά γιατί απέτυχαν ιστορικά τα προηγούμενα καθεστώτα τους και, κυρίως, γιατί (μετά την κατάρρευση αυτών) εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στην ΕΟΚ και τις ΗΠΑ.
Τι έπαθε η Νορβηγία που έμεινεέξω από την ΕΟΚ; Είναι η μόνη χώρα της Σκανδιναβίας που αναπτύσσεται. Αντιθέτως,στη Σουηδία και την Αυστρία, από τη στιγμή που μπήκαν στην ΕΟΚ, άρχισανκαι οξύνονται διαρκώς τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα (και ο Χάϊντερδημιούργημα τους).
Η μυθολογία επεκτείνεταικαι στη θεωρία ότι πρέπει να αγωνιστούμε μέσα στην ΕΟΚ, για να τη βελτιώσουμεή, ακόμη, να τη μετατρέψουμε σε σοσιαλιστική (!). θέση μας είναι ότι ηΕΟΚ μόνο χειρότερη θα γίνεται και το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναιμία-μία χώρα ν' αποχωρεί απ' αυτήν.
Η αμφιβολία των καλοπροαίρετων πολιτών που προαναφέρατε οφείλεται στη σύγχυση που προκαλούν τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ (και όλες οι ελίτ) και στην απουσία ενημέρωσης και ολοκληρωμένου αντίλογου, που βεβαίως δεν μπορεί να αρθρώσει ο μεμονωμένος πολίτης. Γι' αυτό και η ανάγκη πολιτικής έκφρασης των αντιΕΟΚικών διαθέσεων.
Γιατί σήμερα πολλοί χώροι της επίσημης και ανεπίσημης Αριστεράς θεωρούν αναχρονιστικά το αίτημα της εξόδου από την ΕΟΚ;
Η κακοδαιμονία της Ελλάδας σ όλη τη νεώτερη ιστορία της είναι η πολιτική της εξάρτηση από ξένες δυνάμεις. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το συντηρητικό χώρο. Σ' σ ολόκληρη την ιστορία της ελληνικής Αριστεράς υπάρχει μια συνεχής διαπάλη ανάμεσα στις δυνάμεις της εξάρτησης και της απελευθέρωσης απ' αυτήν, ανάμεσα σ' αυτούς που πιστεύουν σ' ό,τι λένε και σ' άλλους που χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως άλλοθι. Ένα μεγάλο μέρος της νέας Αριστεράς (ΠΑΣΟΚ) αλλοτριώθηκε από την εξουσία και πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής Αριστεράς, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, βρήκε νέο προστάτη στο πρόσωπο της ΕΟΚ, με το αζημίωτο βέβαια ’λλες δυνάμεις, κυρίως της "ανανεωτικής" Αριστεράς, αν και δεν έχουν πουλήσει την ψυχή τους, κάτω από το βάρος της διάψευσης των προσδοκιών και της ιδεολογικής κυριαρχίας της Νέας Τάξης, δεν στηρίζουν το αίτημα της αποχώρησης σήμερα, θα το κάνουν, ελπίζουμε, αύριο.
Το ΚΚΕ πέρασε από διάφορεςφάσεις στο θέμα της ΕΟΚ, αλλά τώρα υποστηρίζει την αποδέσμευση. Τέλος,στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά υπάρχουν δυνάμεις (και το ΑΣΚΕ σ' αυτές)που διατυπώνουν καθαρά το αίτημα της αποχώρησης, αλλά δεν προχωρούν πέρααπό την καταγγελία, τη γενικότητα και την κομματική έκφραση. Δεν λειτουργούνστην κατεύθυνση δημιουργίας Κινήματος.
Αυτές είναι οι δικές μας εκτιμήσεις. Ο καθένας, βέβαια, δικαιούται να δίνει τις δικές του απαντήσεις. Το ζητούμενο, πάντως, για όλη την Αριστερά είναι ν' αντιληφθεί ότι ο ιστορικός της ρόλος δεν είναι στο περιθώριο. Ειδικά η ένταξη στην ΕΟΚ, δηλαδή ο τρόπος ένταξης μας στο καπιταλιστικό σύστημα με τη χειρότερη μορφή σήμερα στη φάση της παγκοσμιοποίησης, είναι το ζήτημα στο οποίο η Αριστερά χαρακτηρίζεται και κρίνεται, αφού η αστική τάξη στην Ελλάδα ήταν πάντα (επαναλαμβάνουμε) εμπορομεσιτική και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Ποιες πρωτοβουλίεςκαι συσπειρώσεις μπορούν να προβάλλουν το αίτημα της εξόδου από την ΕΟΚ;
Πρώτα απ' όλα πρέπει να συσπειρωθούν όλοι όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από την ΕΟΚ. Οργανώσεις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κλπ, μεμονωμένοι πολίτες. Ο στόχος δεν είναι να προστεθούν οι αριθμοί 3-4 οργανώσεων, αλλά η ανάπτυξη Κινήματος, που θα περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές κατηγορίες που καταστρέφονται από την ΕΟΚ, δηλαδή τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Το Κίνημα πρέπει να λειτουργεί χωρίς κομματικές ταμπέλες ή σκοπιμότητες. Τα κόμματα μπορούν να λειτουργούν παράλληλα και αυτόνομα.
(Από τη συσπείρωση αυτή,φυσικά, αποκλείεται η ακροδεξιά, που αποτελεί τη βολική αντιπολίτευσητης ΕΟΚ. Ο ρόλος της είναι να υιοθετεί ιδέες και αιτήματα για να τα αποδυναμώνει,με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Το 1974 η χούντα με κορώνες πατριωτισμού πούλησετην Κύπρο).
Μέσα από εκδηλώσεις, διανομήεντύπων, δημοσιεύσεις, συνεντεύξεις κλπ, πρέπει να αποκαλυφθούν όλεςοι τραγικές συνέπειες της ένταξης τόσο σε γενικό επίπεδο όσο και σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Στην πλύση εγκεφάλου ότι "η ΕΟΚ είναιμονόδρομος", "η ΕΟΚ μας δίνει λεφτά", "η ΕΟΚ μας προστατεύει" κλπ, νααντιπαρατεθεί η θέση "έξω από την ΕΟΚ" και ν' αρχίσει να συνειδητοποιείταιως αναγκαίος και εφικτός στόχος.
Μέσα από τα μαζικά κινήματα,πέρα από την ευθύνη της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, πρέπει να αναδεικνύεταιη ευθύνη της ΕΟΚ για τα ογκούμενα προβλήματα, γιατί αυτή αποφασίζει γιατην τύχη μας.
Πολύτιμη θα είναι η επαφήκαι αλληλεγγύη με τα προοδευτικά αντιΕΟΚικά κινήματα άλλων χωρών της ΕΟΚ,καθώς και με αντίστοιχες δυνάμεις στα Βαλκάνια. Τέλος κρίνουμε σκόπιμεςδύο διευκρινήσεις:
Η αποχώρησηαπό την ΕΟΚ δεν σημαίνει διακοπή των σχέσεων μαζί της, αλλά την αποκατάστασηνέων σχέσεων στη βάση της αυτονομίας και του αμοιβαίου συμφέροντος.
- Πριντην ένταξη στην ΕΟΚ η κατάσταση δεν ήταν ιδανική, ούτε θα λυθούν ως διαμαγείας όλα τα προβλήματα μας με την αποχώρηση. Αλλά ο ίδιος ο αγώναςγια την αποχώρηση και πολύ περισσότερο η επιτυχία του στόχου δημιουργείπολύ καλύτερες προϋποθέσεις για την παραπέρα πορεία, που, κατά τη γνώμητου ΑΣΚΕ, πρέπει να είναι σοσιαλιστική.
Ο καθένας, βέβαια, έχει τιςαπόψεις του και η πορεία θα αποφασίζεται από τον ελληνικό λαό με πλήρησεβασμό στους κανόνες της δημοκρατίας.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Οι βομβαρδισμοί των αμάχων, των εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, των μαιευτηρίων, των γεφυρών, η πρόκληση ανεπανόρθωτης καταστροφής του περιβάλλοντος και η καταδίκη του σερβικού λαού σε αργό θάνατο από τη χημική μόλυνση και τη ραδιενέργεια είναι διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξαν οι δυτικοί γκάνγκστερς. Στο Ιράκ το διαπράττουν ακόμη. Η ανθρωπότητα δεν πρέπει να ξεχάσει τους ένοχους δυτικούς ηγέτες και την ηγεσία του ΝΑΤΟ και κάποτε ν αποδώσει δικαιοσύνη.
Πρόσχημα ήταν η καταπίεση των Αλβανών τουΚοσόβου από το καθεστώς του Μιλόσεβιτς. Ο Μιλόσεβιτς ήταν δικόςτους μια και τους είχε βοηθήσει στη Βοσνία με την εγκατάλειψη των Σερβοβόσνιων και τον ξεριζωμό 300.000 Σέρβων για να μοιράσουν τη μεγάλη Γιουγκοσλαβία στιςσφαίρες επιρροής τους.
Έγκλημα
Το έγκλημα είναι ειδεχθέστερο, επειδή η επέμβαση δεν είχεκανένα ουσιαστικό γεωπολιτικό στόχο ούτε για τις ΗΠΑ ούτε για τους ευρωπαίουςκολαούζους τους. Ούτε τη μεγάλη Αλβανία ήθελαν , ούτε ν αλλάξουν τις ισορροπίες της περιοχής που έτσικι αλλιώς έχουν υπό τον έλεγχό τους. Αντίθετα η ανεξαρτησία του Κοσόβουθ αποσταθεροποιήσει τα Βαλκάνια με πρώτη την ίδια την Αλβανία. Οι Αλβανοίτου Κοσόβου θεωρούν τους ομόφυλούςτους της Αλβανίας «υπανάπτυκτους».
Η επέμβαση έγινε καθαράγια επίδειξη της αμερικανικής δύναμης και τη νομιμοποίηση του ΝΑΤΟ ως οργάνου επέμβασης της αμερικανόπνευστης «διεθνούς κοινότητας». Κτύπησαντο σερβικό λαό επειδή είναιπερήφανος και το αποδείχνει και τώρα χωρίς το Μιλόσεβιτς. Γι αυτό είναιβάρβαροι και εγκληματίες μηδέ της κυβέρνησης Σημίτη εξαιρουμένης που έδωσετ αεροδρόμια και εδάφη μας στους νατοϊκούς που είναι αμφίβολο αν μπορούσαννα πετύχουν χωρίς την Ελλάδα.
Στο Κόσοβο έμπλεξαν, βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Με την εκλογή Μπους οι αμερικάνοι θέλουννα ξεμπλέξουν από τα Βαλκάνια και να τα φορτώσουν τοΚόσοβο στους εοκικούς συμμάχους τους. Τρέμουν στην ιδέα της μακροχρόνιαςεμπλοκής, που όπως φαίνεται θα έχουν οι νατοϊκοί χωρίς προοπτική πολιτικήςδιεξόδου ευνοϊκής για τα αμερικανικά συμφέροντα. ’λλωστε μετά το Βιετνάμ αποφεύγουντην ανάμιξη της κοινωνίας τους στιςστρατιωτικές τους επεμβάσεις και γι αυτό πρώτο τους μέλημα είναι η αποφυγήαπώλειας στρατιωτών με τη χρήσηπυραύλων και αεροπλάνων δηλ. από μακριά. Ο Μπους άλλωστε εξάγγειλε τηνανάπτυξηπυραυλικού συστήματος ώστε ν απειλούν ακόμη από πιο μακριά.
Η Γερμανία αντέδρασε
Η Γερμανία μπρος στο ενδεχόμενο της αμερικανικής αποχώρησης αντέδρασε και μέσω της Ιταλίας και του Βελγίου έβγαλε στη δημοσιότητα τις ασθένειες και τους θανάτους των στρατιωτών, που προκαλεί το ουράνιο, που χρησιμοποιήθηκε και που όλοι, βέβαια, αυτοί γνώριζαν από την πρώτη στιγμή και απέκρυπταν από τους λαούς τους. Για το μέγεθος της μόλυνσης και της καταστροφής στη Γιουγκοσλαβία είχαν ενημερωθεί από την αρχή των βομβαρδισμών, όπως αποκάλυψε ο Γιωργάκης πριν λίγες ημέρες στη Βουλή.
Με τον τρόποαυτό η Γερμανία θέλει να θέσειθέμα αποχώρησης και των ευρωπαίων ώστε να εκβιάσει ή αμερικάνικη παραμονήή λύση που είναι σχεδόν αδύνατη χωρίς βία.
Όλα «φυσιολογικά»
Είναι βέβαιοότι μόλις υπάρξει κάποιος συμβιβασμός μεταξύ τους τότε όλα θα ξαναγίνουνφυσιολογικά. Το ουράνιο ακίνδυνο, τα τοξικά αβλαβή, οι λευχαιμίες εντόςτων στατιστικών ορίων.
Στη χώρα μας ήδη πήρανγραμμή ότι τίποτα δε συμβαίνει. «Γίνονται έλεγχοι», «φυσιολογικά όρια»,«τίποτα ανησυχητικό».
Κι όμως όλ αυτά θα έπρεπε να μας προκαλούν ακόμημεγαλύτερη ανησυχία.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Μαίνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στους ξένους προστάτες, κι έτσι το εγχώριο πολιτικό σκηνικό(αφού διαρκεί η παθητικότητα των δυνάμει πολιτών) υφίσταται σοβαρούς κλυδωνισμούς.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά την πρόσφατη εκλογική του νίκη, τα έχει τελείωςχαμένα. Ακολουθεί πιστά τις κατευθύνσεις της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης,όπως αυτή εξειδικεύεται στις ντιρεκτίβες της ΕΟΚ, αλλά και απευθείας μέσωτων κατευθύνσεων της αμερικανικής πολιτικής, κάτι που δημιουργεί πρόσθεταπροβλήματα, όταν ΕΟΚ και ΗΠΑ έχουν διαφορές.Και ταπροβλήματα πολλαπλασιάζονται, όταν υπάρχουν αντιθέσεις μέσα στις ΗΠΑ καιανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΟΚ!
Επισφαλής η θέση του Σημίτη.
Η αλλαγή Προέδρου στις ΗΠΑ και η αλλαγή στις προτεραιότητες της πολιτικής τους καθιστούν,πλέον, πολύ επισφαλή τη θέση του Κ. Σημίτη, που ετοιμάζονται να τον απομακρύνουν.Φαίνεται μάλιστα ότι και ο κατ' εξοχήν άνθρωπος των ΗΠΑ στη χώρα μας, οΓιωργάκης, σύντομα θα τελειώσει τη θητεία του στο Υπουργείο Εξωτερικών,παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες τωνπροηγούμενων πατρόνων. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η αναποτελεσματικότητατης εσωτερικής δεξιάς πολιτικής του Σημίτη, που άγγιξε τα όρια της και στοοικονομικοκοινωνικό της επίπεδο και στο επίπεδο των υποχωρήσεων στον εξωτερικόπερίγυρο και ιδιαίτερα με την Τουρκία, φαίνεται λογική η στροφή προς τηναυθεντική κεντροδεξιά, με την οποία υπάρχουν ήδη σχέσεις (Ντόρα, Αβραμόπουλος).
Ταυτόχρονα η πλήρης σύμπλευση του Κ. Σημίτη με τη γερμανική πολιτική (συστοιχήθηκεμε τη Γερμανία στη Νίκαια και μίλησε σε... "αυστηρό" τόνο για τις ευθύνεςτου NATO στις βόμβες ουρανίου!) δημιουργεί νέα προβλήματα. Όσοι ακολουθούν άλλες χώρεςκαι επιρροές, όπως π.χ. ο Πάγκαλος με τη Γαλλία, ο Χρυσοχοϊδης και οΠαπαδόπουλος με τις ΗΠΑ κ.λ.π.,ετοιμάζονται για τις επικείμενες αλλαγές και τις νέες συμμαχίες.
O Αβραμόπουλος
Ειδική περίπτωση ο Δήμαρχος. Δεν είναι τυχαίο που ανήγγειλε την ...πρόθεση ίδρυσης νέου κόμματος, μόλις επισημοποιήθηκεη εκλογή του Μπους. Δεν είναι, επίσης, τυχαία η τόσο μακρόχρονη κυοφορίατου νέου κόμματος. Περιμένει να αποσαφηνιστεί η νέα αμερικανική πολιτικήγια τη χώρα μας και ανάλογα να προσαρμοστεί στις κατευθύνεις της. Είναι το ιδανικό πολιτικόπροσωπείο που θέλει η Νέα Τάξη της παγκοσμιοποίησης. Τελείως άχρωμο, απολίτικο, αποϊδεολογικοποιημένο και ασαφές. Είναι όμως σαφής σ'αυτά που προωθεί η παγκοσμιοποίηση. Υποβάθμιση της δημοκρατίας (200 μόνοβουλευτές) και προσπάθεια διάλυσης της χώρας (περιφέρειες αυτόνομες).
Η άλλη όψη
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα πια για τους τέκτονες του νέου σκηνικού. Τα προβλήματα από την ένταξη στην ΕΟΚ και ιδιαίτερα τώρα με την ΟΝΕ γίνονται σε όλους προφανή. Η σύμφυτη με ένα τέτοιο καθεστώς διαφθορά απειλεί με πλήρη διάλυση και δημιουργεί αντίθετες ροπές. Οι επιπτώσεις στην παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, ακόμη και στο... ποδόσφαιρο προμηνύουν θυελλώδεις αντιδράσεις. Και αν συνυπολογισθούν παγκόσμιες αντιδράσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, με τις όποιες μορφές τους, που τώρα αρχίζουν να εκδηλώνονται και εδώ και ιδιαίτερα κατά της ΕΟΚ, η διαμόρφωση του νέου σκηνικού γίνεται πολύ δυσχερής υπόθεση.
Φυσικά θα επιχειρήσουν αυτό το ογκούμενο κύμα να διοχετευθεί σε σχετικά ανώδυνα σχήματα. Δεν είναι, άλλωστε τυχαίο ενώ οι αφελείς εξουσιολάγνοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να πλησιάσουν το ΠΑΣΟΚ και τον... Αβραμόπουλο (Δαμανάκη, Μπίστης,Παπαγιαννάκης κ.λ.π.), άλλοι (Κωνσταντόπουλος, Τσοβόλας) πυκνώνουν τις αριστερές κορώνες και ετοιμάζονται να υποδεχθούν τη στροφή προς τα αριστερά των πολιτών, που ήδη ξυπνούν από το λήθαργο.
Ιδού το στάδιο αγώνων της πραγματικής αριστεράς, αυτών που, με όποιο μέχρι τώρα πολιτικό πρόσημο, αγωνιούν πραγματικά για το κατάντημα της χώρας και για τη θανάσιμη απειλή κατά των ανθρώπων, του πολιτισμού μας,των εθνικών γνωρισμάτων μας.
Το τελευταίο ανέκδοτο;
"Το ΠΑΣΟΚ άνοιξε μέτωπο κατά της... διαφθοράς".
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Δεν έχουν ακόμη κοπάσειοι πανηγυρισμοί του κυβερνητικού επιτελείου για την είσοδο της χώρας στηζώνη του ευρώ. Πανηγυρισμοί για την υλοποίηση του στόχου που είχε αναλάβειη «προοδευτική» νεοδεξιά να περάσει στον ελληνικό λαό προς όφελος του εοκικούδιευθυντηρίου, κυρίως της Γερμανίας, και του χρηματιστηριακού και τραπεζικούκεφαλαίου.
Βομβαρδίστηκε ηελληνική κοινωνία από τη συνεχή προπαγάνδα για τον «παράδεισο» που θα σήμαινεη συμμετοχή της χώρας στο «κλαμπ» των ισχυρών. Η λιτότητα των ασθενέστερωνκοινωνικών στρωμάτων, όχι όμως και τα κέρδη των ισχυρών, είναι η απαραίτητηθυσία για τον «παράδεισο»
Ιδού, λοιπόν, ο «παράδεισος»προ των πυλών. Ο «παράδεισος» όμως, μας λένε, θα περιμένει, επειδή προέχειη «διατηρησιμότητα», που απαιτεί κι άλλες θυσίες, κι άλλες θυσίες.
Κι όσοι δε θέλουν να ζουν με αυταπάτες, θα πρέπει να έχουν αντιληφθεί ότι η καθιέρωση ενιαίου νομίσματος, στην ουσία είναι η εφαρμογή σταθερής ισοτιμίας μεταξύ των μετεχόντων στην ΟΝΕ.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ
Ενιαίο νόμισμα θα σήμαινε κεντρική πολιτική οικονομική και νομισματική εξουσία που θα αποτρέπει τις οικονομικές, και κατ επέκταση τις κοινωνικές, ανισότητες, θα εγγυάται και θα στηρίζει το νόμισμα.
Αντίθετα, με την εφαρμογή του ευρώ τα κράτη της ΟΝΕ θα έχουν τα ίδια την ευθύνη της οικονομικής ανάπτυξης, του ισοζυγίου πληρωμών, του δανεισμού κ.λ.π. Δηλ. θα έχουν όλες τις ευθύνες, τις οποίες φυσικά θα πληρώνουν οι κοινωνίες τους, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα οικονομικής και νομισματικής πολιτικής (διακύμανση ισοτιμίας για ενίσχυση εξαγωγών, μεταβολή επιτοκίων για προσέλκυση κεφαλαίων κ.λ.π.). Το ευρώ στηρίζεται στην συρρίκνωση της οικονομίας και στον δραστικό περιορισμό της αμοιβής εργασίας.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΟ ΕΥΡΩ
Η νομισματική πολιτική έχει ανατεθεί στην ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), που ελέγχεται από το τραπεζικό κεφάλαιο μεν, όμως η πολιτική της εξουσία της είναι ανύπαρκτη, λόγω των μεγάλων αντιθέσεων στο χώρο της ΕΟΚ, που έχει προκαλέσει η γερμανική πολιτική για ευρωπαϊκή ομοσπονδία και που βγήκε στην επιφάνεια στη σύνοδο της Νίκαιας.
Η ΕΚΤ ήταν απλός παρατηρητήςστην πρόσφατη βουτιά του ευρώ έναντι του δολαρίου καθώς και στην άνοδοτων τιμών του πετρελαίου.
Το ευρώ ως ιδέα ανταποκρινόταν στη γερμανική επιδίωξη για κεντρική πολιτική, οικονομική και νομισματική εξουσία ελεγχόμενη φυσικά από τη Γερμανία. Το σημερινό αποτέλεσμα για το ευρώ είναι προϊόν συμβιβασμού και αποτελεί διαλυτικό στοιχείο για την ΕΟΚ.
ΟΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΘΑ ΔΙΕΥΡΥΝΘΟΥΝ
Με το ευρώ οι ανισότητες θα βαθύνουν. Η χώρα μας θα είναι δέσμια της σταθερής ισοτιμίας και ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις διακυμάνσεις του δολαρίου στο οποίο βασίζεται ο εξωτερικός μας δανεισμός και πολλές ζωτικές εισαγωγές, όπως τα καύσιμα.
Επειδή η χώρα μας είναιελλειμματική στο εμπορικό της ισοζύγιο και αδυνατώντας με το ευρώ να ενισχύσειτις εξαγωγές της, θα προσφεύγει μονίμως σ εξωτερικό δανεισμό με αποτέλεσματο χρέος να εκτοξευθεί στα ύψη και η λιτότητα να είναι εκτός από μόνιμηκαι εντεινόμενη.
Το ίδιο πρόβλημα θ αντιμετωπίσουν όλες οι οικονομικά ασθενέστερες χώρες, που μετέχουν στην ΟΝΕ. Το πρόβλημα θα τεθεί έτσι κι αλλιώς. Καμιά κοινωνία δε θα δεχθεί αυτή τη πορεία που νομοτελειακά την οδηγεί στην καταστροφή.
Αργά ή γρήγορα θα υποχρεωθούν να σπάσουν τα δεσμά του ευρώ που σε τελευταία ανάλυση δε θα εξυπηρετεί κανένα, ούτε τους ίδιους τους εμπνευστές του.
Όσο πιο γρήγορα συμβείτόσο οι ζημιές θα είναι λιγότερες.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Το Χρηματιστήριο καθιερώθηκε ως θεσμός του καπιταλιστικού συστήματος προκειμένου οι επιχειρήσεις να βρίσκουν κεφάλαια για παραγωγικές επενδύσεις, χωρίς να προσφεύγουν σε τραπεζικό δανεισμό, και παράλληλα οι κατέχοντες μετοχές να μοιράζονται τα κέρδη των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονταν με την αύξηση της παραγωγής τους να διατηρούν ψηλά την αξία της μετοχής τους και την αξιοπιστία τους ώστε να μπορούν να διατηρούν τη δυνατότητα προσφυγής στο Χρηματιστήριο. Κριτήριο ήταν τα κέρδη να προέρχονται από την παραγωγή.
Από τη δεκαετία του '90 με την επιβολή της «παγκοσμιοποίησης» ο ρόλος του Χρηματιστηρίου άλλαξε. Η παραγωγή μεγάλης κλίμακας παραδοσιακών βιομηχανικών και ηλεκτρονικών προϊόντων μετατέθηκε προς την Κίνα και τις χώρες της Ν.Α. Ασίας, που έχουν φθηνό και υψηλής στάθμης εργατικό δυναμικό. Τα τεράστια κέρδη θα έπρεπε να βρουν διέξοδο όχι μόνο σε επίπεδο εξουσίας αλλά και οικονομίας.
Χρηματιστήριο από την παραγωγή στην κερδοσκοπία
ΤοΧρηματιστήριο το προσανατόλισαν έτσι ώστε αντί να έχει ως βάση την παραγωγήνα έχει πλέον την κερδοσκοπία. Οι κυβερνήσεις διογκώνουν το ρόλο του μετην απαξίωση κάθε άλλης επένδυσης (τραπεζικές καταθέσεις, ομόλογα, ακίνητακ.λ.π.), ώστε να οδηγούν ακόμη και τους μικροκαταθέτες, εκεί, βορά στανύχια των αρπακτικών του κεφαλαίου.
Στηχώρα μας όλ αυτά συμβαίνουν σε υπερθετικό βαθμό. Από την άνοιξη του 1999δημιουργήθηκεο «πυρετός» της κερδοσκοπίας, που έφθασε σε κάθε γωνιά της χώρας και σε κάθεκοινωνική τάξη και παρέσυρε εκατοντάδες χιλιάδες αφελείς,πουπίστεψαν ότι θα έχουν κέρδη από το πουθενά, σ ένα νέο Ελντοράντο. Παράλληλαδημιουργήθηκε ένα δίκτυο χρηματιστηριακό (Τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες,ΕΛΔΕ κ.λπ.) που κατηύθυναν τους αφελείς σε υπερτιμημένες μετοχές-φούσκεςεπειδή όλοι αυτοί κέρδιζαν.
ΟιΤράπεζες τις προωθούσαν, επειδή έπαιρναν πίσωτα δάνεια απ αυτές τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και παράλληλα μεγάληπρομήθεια επί της υπερτιμημένης μετοχής τους. Οι άλλοι επειδή καρπώνονταντο ποσοστό από την αξία των φουσκωμένων συναλλαγών.
Η χρηματιστηριακή ληστεία είναι πολιτική
Ισχυρίζονται οι άθλιοι της κυβέρνησης Σημίτη ότι δεν πρέπει ν αναμιγνύεται η πολιτικήκαι οι πολιτικοί στο Χρηματιστήριο.
ΟιΤράπεζες όταν δανείζουν, οι νόμοι τους δίνουν το δικαίωμα να εξασφαλίζουντην αποπληρωμή των δανείων με εγγυήσεις, που υπερβαίνουν κατά πολύ τηναξία τους. Μάλιστα οι Τράπεζες απαιτούν ,σαν τοκογλύφοι πολλαπλάσια των δανείων και πέραν των νομίμων. Γι αυτό, άλλωστε, έχουν οδηγήσει τους οφειλέτες σε καταστροφή και τα κέρδη τους σε τετραπλασιασμό από πέρυσι. Δεν αρκεί όμως αυτό. Γιανα πάρουν και την τελευταίαδραχμή από τους μικροκαταθέτες η ίδια η κυβέρνηση, με προτροπή των μεγαλοτραπεζιτών θεσμοθέτησετα μετοχοδάνεια για αγορά νέων μετοχώνμε ενέχυρο τις παλιές. Αυτό δεν είναι πολιτική ;
Στο Χρηματιστήριο, από το οποίο δανείζονται οι επιχειρήσεις, γιατί δεν υπάρχουν νόμοι και αρχές που να διασφαλίζουν τουλάχιστον τη φερεγγυότητα των επιχειρήσεων αυτών, ώστε να υπάρχει στοιχειώδης εξασφάλιση των επενδυτών ;
Η ίδια,μάλιστα, η κυβέρνηση συμμετέχει στην απάτη όταν για να εισάγει την Αγροτική Τράπεζα στο Χρηματιστήριο,στα πλαίσια των εντολών της ΟΝΕ, μετατρέπει τις ζημιές της σε κέρδη μεεικονικές πωλήσεις μετοχών της σε θυγατρικές εταιρείες της.
Η απουσίανόμων και ελεγκτικών αρχών είναι πολιτική, που υπαγορεύουν οι διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, Διεθνής Τράπεζα,κ.λ.π.) της «παγκοσμιοποίησης» και της ΟΝΕ. Όπως ίδια πολιτική είναι νατους στέλνουν όλους στο Χρηματιστήριο, ν αφήνουν τις Τράπεζες και τουςισχυρούς του κεφαλαίου να κυριαρχήσουν ώστε αφού λήστεψαν οριστικά τουςμικροεπενδυτές να ληστέψουντώρα και τις αποταμιεύσεις των υπολοίπων που διέφυγαν.
Η πρώτημορφή αυτών των επιθέσεων είναι "ριζική", "συστημική", επιτίθεται τυφλάσε κάθε εκδήλωση της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης με σειρά κινητοποιήσεωναπό το Σιάτλ, την Ουάσιγκτον, την Πράγα, το Νταβός, και τη Νίκαια, πουδημιούργησαν ήδη τόση αναστάτωση, ώστε αποφάσισαν οι ανέμελοι μέχρι τώρααρχιτέκτονες, να συνεδριάσουν την επόμενη φορά στην έρημο του ...Κατάρ!
Η δεύτερη,σε πρώτη ματιά πιο μετριοπαθής, εκδηλώθηκε στη σύνοδο του Πόρτο Αλέγκρεστη Βραζιλία (βλέπε άλλο άρθρο).
Τώρα πια κανένας δεν τολμά να μιλήσει για μονόδρομους και αυτό έχει ήδη τις επιπτώσεις του παντού.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό