ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Όταν τα οικολογικά προβλήματα άρχισαν να απειλούν τον πλανήτη μας, εμφανίστηκε η «μόδα» του οικολογικού κινήματος, κυρίως στην Ευρώπη, προς το οποίο τεχνηέντως διοχέτευσαν ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας, ώστε να εκτονώνει το δυναμισμό της, χωρίς να θέτει σε αμφισβήτηση το καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα, που τα οικολογικά προβλήματα γιγαντώθηκαν, παραδόξως, η μόδα παρήλθε. Όποιοι συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα του θέματος συνεχίζουν να αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από πολιτικούς ή άλλους φορείς. Στην Ευρώπη, κυρίως Γερμανία και Γαλλία, τα «πράσινα» κόμματα διατηρήθηκαν, χρηματοδοτούνται και προβάλλονται από το μεγάλο κεφάλαιο (και μέσω της Ε.Ε.) και για το λόγο που προαναφέραμε και για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, όπως π.χ. η προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας (απαραίτητη οπωσδήποτε), ώστε να περιοριστεί η εξάρτηση της Δ. Ευρώπης (που δε διαθέτει πετρέλαιο) από τη Ρωσία και το Ιράν.
Στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι των Πράσινων υποστηρίζουν σε συντονισμό με ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π., κάθε επιβουλή των Ευρωπαίων προστατών τους εναντίον του ελληνισμού. Υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν, υποστήριξαν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο την ανέγερση ανδριάντα του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π., κάτι που ούτε ο Γιωργάκης και η Ντόρα δεν τολμούν. Ως ανταμοιβή των υπηρεσιών τους οι Ευρωπαίοι Πράσινοι και κυρίως οι Γερμανοί του κ. Φίσερ (που ως υπουργός εξωτερικών πρωτοστάτησε στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας) έσπευσαν στην Ελλάδα να τους ενισχύσουν στον προεκλογικό τους αγώνα. Επώνυμοι άνθρωποι του πολιτισμού (χρηματοδοτούμενοι από ευρωπαϊκά προγράμματα και προβαλλόμενοι από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων») συντάχθηκαν μαζί τους και, σε συνδυασμό με την οικολογική καταστροφή του καλοκαιριού, εξασφάλισαν ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος.
Όσο σοφό είναι να αναθέσουμε την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων στον κ. Καρατζαφέρη, άλλο τόσο είναι να αναθέσουμε την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων στους «Πράσινους». Οι οποίοι δεν μας εξηγούν το πρώτο και κύριο: ότι όσο κυριαρχεί το καπιταλιστικό σύστημα (του οποίου φορέας στην Ευρώπη είναι η Ε.Ε.) η οικολογική καταστροφή του πλανήτη είναι αναπόφευκτη.
Ο κ. Καρατζαφέρης είναι πολιτικό τέκνο του κ. Μητσοτάκη, του κατ’ εξοχήν πολιτικού που δε διστάζει να διακηρύσσει ότι η Ελλάδα πρέπει να ικανοποιεί πλήρως τις επιθυμίες των Δυτικών προστατών του, των Γερμανών κυρίως, ακόμη κι όταν αυτές σημαίνουν παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Είναι γνωστή η υποστήριξή του προς το σχέδιο Ανάν, η αήθης επίθεσή του κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου, η πρόθεσή του να απεμπολήσει το όνομα της Μακεδονίας («σε 10 χρόνια όλοι θα το έχουν ξεχάσει»). Ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός προώθησε αυτό που και σήμερα υποστηρίζει, την ταχύτατη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, που γιγαντώνει τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση όλου του λαού και μεγάλο μέρος αυτού το εξωθεί στο περιθώριο.
Αυτόν τον άνθρωπο ο κ. Καρατζαφέρης είχε θεωρήσει κατάλληλο για την Προεδρία της Δημοκρατίας και είχε εκφράσει την πρόθεσή του να τον ψηφίσει. Τον κ. Καρατζαφέρη επέλεξαν αυτοί που κινούν τα νήματα της εξουσίας στην Ελλάδα για να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή των δικαίων του έθνους και του λαού!! Με το κανάλι ΤΗΛΕΑΣΤΥ (πρώην ΤΗΛΕΣΙΤΥ) που διαθέτει, βομβαρδίζει καθημερινά αφελείς και μη με ασυναρτησίες, που ξεκινούν από τις παραδοσιακές θέσεις της ακροδεξιάς και φτάνουν μέχρι τις θέσεις του ΚΚΕ!
Μετά την επιτυχία του να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο, τώρα πέτυχε την είσοδό του και στο εθνικό κοινοβούλιο, με 10μελή κοινοβουλευτική ομάδα, που περιλαμβάνει από φαιδρούς έως μπουμπούκια-θαυμαστές του Μεταξά και του Λεπέν. Η επιτυχία του οφείλεται όχι μόνο στην ψήφο των αφελών, αλλά και ψηφοφόρων που, αγανακτισμένοι με τη στάση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων στα εθνικά θέματα , τον ψήφισαν, παρότι γνωρίζουν όσα προαναφέραμε.
Ο ρόλος του Καρατζαφέρη είναι ο ίδιος με το ρόλο που ανατέθηκε σε παρόμοια κόμματα στην Ευρώπη (Λεπέν στη Γαλλία, Χάιντερ στην Αυστρία κ.λ.π.): να υποστηρίζει σωστές θέσεις, τα ΜΜΕ να προβάλλουν μόνον αυτόν ως εκφραστή τους, ώστε ο κόσμος να διστάζει να τις υποστηρίζει, για να μην ταυτιστεί μαζί του.
Το ΑΣΚΕ ως θέση αρχής είναι υπέρ της απλής αναλογικής, συνεπώς ο ΛΑΟΣ έπρεπε να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, αφού εκφράζει μέρος του εκλογικού σώματος, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η εκπροσώπηση κάνει το πολιτικό τοπίο πιο δύσκολο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να τηρεί πλέον κανένα πρόσχημα και χωρίς ούτε τη σοβαρόφάνεια της προηγούμενης ηγεσίας του, κατέστη η αιχμή του δόρατος των Δυτικών προστατών μας, που επιχειρούν να μας αποκόψουν από την πολιτιστική μας κληρονομιά, την ιστορία μας και την εθνική μας ταυτότητα, ώστε να πάψουμε ως λαός να χαλάμε τα σχέδιά τους στην Ανατ. Μεσόγειο (Κίσινγκερ).
Εκμεταλλεύτηκε ένα υπαρκτό κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, ανακηρύχθηκε από τα ΜΜΕ ως ο εμπνευστής και καθοδηγητής του, με τη βοήθεια και άστοχων (ή σκόπιμων;) δηλώσεων κυβερνητικών παραγόντων, κολάκευσε ένα μέρος της νεολαίας που διαπαιδαγωγήθηκε σε εύκολες λύσεις και εισέπραξε ένα μεγάλο αριθμό ψήφων των νέων ψηφοφόρων.
Ταυτόχρονα υπεράσπισε τα συντεχνιακά συμφέροντα των ευρωπαϊστών του καθηγητικού κατεστημένου των πανεπιστημίων, που διορίστηκαν από τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ, είναι αμφίβολης επιστημονικής επάρκειας, θεωρούν πάρεργο το διδακτικό τους έργο και ενδιαφέρονται κυρίως για την αρπαγή των κονδυλίων των προστατών τους της Ε.Ε. Εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είναι ελκυστικό για το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος (και ακόμη λιγότερο ο ΛΑΟΣ) και, με την προκλητική προβολή από τα ΜΜΕ και τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων, αποτέλεσε μια εύκολη διέξοδο διαμαρτυρίας προς το δικομματισμό.
Φυσικά απουσιάζει πλήρως από κινήματα και διεκδικήσεις των φτωχότερων στρωμάτων του ελληνικού λαού (εργάτες, αγρότες κ.λ.π.), ενώ αυτοαναγορεύτηκε σε προστάτη των ταλαίπωρων μεταναστών, που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε σοβαρό πρόβλημα για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δε σταμάτησαν οι φωνές μέσα στο ΣΥΝ που επιζητούσαν εκλογική (και μετά κυβερνητική) συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ώστε, συγχρόνως με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, να λυμαίνονται και τα κρατικά. Αλλά με τα χάλια που είχε το ΠΑΣΟΚ τα σχέδια μετετέθησαν για αργότερα. 
Το ΚΚΕ και τα δύο μ-λ είχαν σημαντική αύξηση και ψήφων και ποσοστών, που οφείλεται κυρίως στην πραγματική αντίθεσή τους προς το σύστημα εξουσίας. Οι περισσότεροι από τους πολίτες που τα ψήφισαν δεν ενστερνίζονται τις ιδεολογικές τους αρχές, δηλ. πολλοί τους έδωσαν μια ψήφο διαμαρτυρίας αλλά δεν θα τους έδιναν ποτέ ψήφο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Το ΚΚΕ ήταν για δεκαετίες ο απολογητής των καθεστώτων της Αν. Ευρώπης και τα μ-λ της Κίνας, σήμερα δε δείχνουν καμιά διάθεση να προχωρήσουν σε μια σοβαρή αυτοκριτική, όχι βεβαίως για να αλλάξουν στρατόπεδο (όπως έκαναν οι «ανανεωτές», οι «εκσυγχρονιστές» και οι ευρωπαϊστές της «αριστεράς»), αλλά για να προτείνουν μια σοσιαλιστική κοινωνία με κατοχυρωμένη τη δημοκρατία (χωρίς την οποίο δεν νοείται σοσιαλισμός). Αντιθέτως, η μονοκομματική νοοτροπία του ΚΚΕ εκφράζεται στους περισσότερους χώρους και σε κάθε περίπτωση, παρότι η Γ.Γ. του κόμματος γενικά είναι πιο ευπρόσωπη.
Κάποιοι που τοποθετούνται στο χώρο της πατριωτικής αριστεράς ψήφισαν μεταξύ άλλων ΚΚΕ και κάλεσαν και όσους επηρεάζουν να πράξουν το ίδιο. Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η τοποθέτηση του ΚΚΕ στο χώρο της πατριωτικής αριστεράς ισχύει εν μέρει, πρώτο γιατί το ΚΚΕ δεν προέβαλε τα εθνικά θέματα στον προεκλογικό του αγώνα. Και δεύτερο, γιατί πατριωτικές είναι οι θέσεις του μόνο στο Κυπριακό (απόρριψη του σχεδίου Ανάν, και μάλιστα σε αντίθεση με την ηγεσία του ΑΚΕΛ) και στο Αιγαίο. Στο ζήτημα των Σκοπίων τονίζει ορθώς την ανάγκη μη ανάμιξης των «ιμπεριαλιστών», αλλά επί της ουσίας (για το ζήτημα του ονόματος) η θέση του δε διαφέρει πολύ από τη θέση των «ιμπεριαλιστών». Για τη Θράκη ενδιαφέρεται μόνο για τα «ταξικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων». Η δράση του τουρκικού προξενείου δε θεωρείται πρόβλημα άξιο λόγου για το ΚΚΕ.
Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές περιέπεσε σε βαθιά κρίση, που δε θα ξεπεραστεί με την επανεκλογή ηγεσίας στις 11/11.
Οι αρχές με τις οποίες ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε το ΠΑΣΟΚ εξέφραζαν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Η αποδοχή τους καταμετρήθηκε στο 48% το 1981, στην πραγματικότητα ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Με την άνοδό του στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια σοβαρή μετάλλαξη. Εγκατέλειψε κάθε θέση που αμφισβητούσε τις δομές του συστήματος (αποχώρηση από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, απομάκρυνση αμερικανικών βάσεων, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός) και διατήρησε απλώς κάποιο πατριωτισμό, κάποιες κοινωνικές ευαισθησίες (αν και οι παροχές προέρχονταν από δάνεια εξωτερικού και θα είχαν οπωσδήποτε ημερομηνία λήξης). Η μετάλλαξη ολοκληρώθηκε το 1996 με την επικράτηση των εκσυγχρονιστών, που δεν άφησαν τίποτα από τις ιδρυτικές αρχές. Σταδιακά απομακρύνθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα και την κομματική ηγεσία κάθε στέλεχος που διατηρούσε ίχνος από ο,τιδήποτε θετικό (στοιχειώδη προσωπική εντιμότητα, κάποιο πατριωτισμό κ.λ.π.). Όλα τα στελέχη έλκουν πλέον τη δύναμή τους από τις διασυνδέσεις τους με ξένες πρεσβείες, ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες -«νταβατζήδες» και τα ΜΜΕ τους και μεταφέρονται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όλες οι μεταξύ τους αντιθέσεις.
Σημασία έχει και το γεγονός ότι έναν πρόεδρο του μεγέθους του Α. Παπανδρέου διαδέχθηκε ένας απλός «υπάλληλος» (Σημίτης) και αυτόν ένας τρίτος (Γιωργάκης), που οι ικανότητες του περιορίζονται στην ανάγνωση σημειωμάτων και επί προεδρίας του καταργήθηκε και τυπικά ο οποιοσδήποτε ρόλος των κομματικών οργάνων.
Με τα δεδομένα αυτά το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι αποτελεσματικό ακόμη και για τους ξένους προστάτες του. Η υποστήριξη του σχεδίου Ανάν, οι συνεχείς υποχωρήσεις προς την Τουρκία, ο νεοφιλελευθερισμός (καθ’ υπαγόρευσιν της Ε.Ε.) έφεραν το ΠΑΣΟΚ από το 2004 σε βαθιά κρίση, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όσοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του δεν είναι συνδεδεμένοι με δεσμούς διαφθοράς σε διάφορα επίπεδα έχουν περιέλθει σε απόγνωση.
Πίσω από τους πανηγυρισμούς για την επιτυχία της να ξανασχηματίσει κυβέρνηση, η Ν.Δ. παρασιωπά το γεγονός ότι υπέστη σοβαρή καθίζηση του αριθμού των ψήφων της, μεγαλύτερη του ΠΑΣΟΚ! Η αποδοκιμασία της οφείλεται αφ’ ενός στο νεοφιλελεύθερο πρόσωπο που επέδειξε με τις «μεταρρυθμίσεις» της, που έστρεψε ψηφοφόρους της προς την αριστερά ή την αποχή, αφ’ ετέρου στην ατολμία της στα εθνικά θέματα (και στο βιβλίο ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού), που εκφράστηκε και με την προώθηση της Ντόρας στο Υπ. Εξ., και έστρεψε αφελείς ψηφοφόρους της προς το ΛΑΟΣ.
Η Ν.Δ. ως κυβέρνηση επέδειξε ανικανότητα και τα «θαλάσσωσε» σε οποιοδήποτε απρόοπτο βρέθηκε μπροστά της. Ο πρωθυπουργός της συνήθως περιοριζόταν στην εκφώνηση ωραίων λόγων, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να αντιστοιχούν αυτοί οι λόγοι προς το κυβερνητικό έργο. Εκμεταλλεύτηκε και «διασκέδασε» την προφανή ανεπάρκεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να επιδείξει «σεμνότητα και ταπεινότητα». Εκμεταλλεύτηκε την ανεπάρκεια γενικώς της αντιπολίτευσης και ιδίως την οργή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ξανακέρδισε, έστω και λαβωμένος, τις εκλογές, παρά τον αδυσώπητο πόλεμο που εξαπέλυσαν εναντίον του οι «νταβατζήδες» των ΜΜΕ. Ένας λόγος της έχθρας των ΜΜΕ είναι η (σε μικρό βαθμό) διαφοροποίησή του από τις εντολές των Δυτικών προστατών του, π.χ. σχέδιο Ανάν, αγωγοί με Ρωσία (βλ. ανακοίνωση με πυρκαγιές). Η διαφαινόμενη επικράτησή του στις εκλογές της 16/9 δεν επέτρεψε στους εσωκομματικούς του αντιπάλους (μητσοτακέικο) να τον χτυπήσουν. Θα το πράξουν με την πρώτη ευκαιρία.
Το ΑΣΚΕ καλεί τους φίλους του, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στη συνεστίαση που θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία μας το Σάββατο 3 Νοεμβρίου ώρα 8.00μμ. Θα συζητήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις, θα απολαύσουμε τους μεζέδες και το κρασί μας και θα διασκεδασουμε, με ζωντανή μουσική, όπως πάντα.
Όλοι σχεδόν συμφωνούν για το τι θα επιχειρήσει η «νέα» κυβέρνηση στην εσωτερική, οικονομική και κοινωνική πολιτική της, ανεξάρτητα από τις «ελπίδες» επιτυχίας της: Σκληρά, νεοφιλελεύθερα μέτρα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. Ελπίζουμε, όμως, υπερβολικά αισιόδοξοι ίσως, ότι δε θα ακολουθήσει την ίδια καταστροφική πορεία και στα εθνικά θέματα, προς μεγάλη απογοήτευση του μεταμοντέρνου ΣΥΝ, αν τον εκφράζουν οι «περίεργες» απόψεις του προέδρου του, που θεωρεί τα εθνικά θέματα «πολύ μικρής σημασίας» και αποπροσανατολιστικά!
Έχουμε γράψει επανειλημμένα για τις δυο γραμμές που διαπερνούν οριζόντια όλα τα γνωστά κόμματα. Τη γραμμή της πλήρους υποτέλειας, που χειροκροτεί ό,τι απειλεί τη χώρα μας, και την κάπως, έστω, πατριωτική, που προσπαθεί, στο πλαίσιο πάντοτε του «ανήκομεν εις την Δύσιν», να προβάλλει κάποια αντίσταση, έστω και για «την τιμή των όπλων».
Ελπίζουμε να τηρηθεί η δεύτερη! Η απόσυρση του προκλητικά απαράδεκτου βιβλίου «Ιστορίας» θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί ένα καλό οιωνό για κάτι τέτοιο, παρότι τα «εξωτερικά» θέματα τα
χειρίζεται, μακάρι μόνο τυπικά, η θυγατέρα του κ. Μητσοτάκη. Έτσι:
-Στις προκλήσεις των Σκοπιανών και τη βιασύνη των Αμερικάνων να «τελειώνουν» με το θέμα του ονόματος, πιθανόν ο κ. Καραμανλής να μη συνεργαστεί πλήρως. Οι αμερικάνικες (και καναδικές!) πιέσεις και απειλές (και όχι μόνο) πιθανόν να μην έπιασαν τόπο. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά, μια πραγματικά υπεύθυνη εθνική στάση, αν δεν υπάρξει εναντίωση της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού, που σίγουρα θεωρεί ακατανόητη την υποχωρητικότητα των προηγούμενων περιόδων.
Εδώ όμως ανέκυψε ένα καινούργιο πρόβλημα: το κόμμα του Καρατζαφέρη. Θα επιδεικνύει μεγάλο «ζήλο» στην υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων (όχι όλων, αφού στα περισσότερα οι ομοϊδεάτες τους άλλα έπραξαν) και θα δίνει έτσι την ευκαιρία στους οπαδούς της υποταγής να κατηγορούν τους υπερασπιστές της ακεραιότητας της χώρας μας ως συνοδοιπόρους των φασιστών!! Το ξεκίνησαν, ήδη, οι άθλιοι.
-Στις προσπάθειες των Αμερικανών και Ευρωπαίων να προσφέρουν στην Τουρκία ανταλλάγματα στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, για να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις τους για το βόρειο Ιράκ (Κουρδιστάν), δεν προβλέπουμε, δυστυχώς, σθεναρή αντίσταση εκ μέρους της κυβέρνησης. Ευχόμαστε να κάνουμε λάθος. Και αν για την Κύπρο οι εξελίξεις είναι πιο ευοίωνες, λόγω Τάσσου Παπαδόπουλου και συνειδητοποίησης του κινδύνου αφανισμού που φαίνεται να έχουν κατακτήσει οι Έλληνες της Κύπρου, για το Αιγαίο και τη Θράκη στους πολλούς οι προειδοποιήσεις για την απειλή φαίνονται υπερβολικές κι έτσι δε σχηματίστηκε ακόμη ένα σθεναρό μέτωπο άμυνας, κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο.
-Ας ελπίσουμε, τέλος, ότι θα ενεργοποιηθεί η συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπουλης, γιατί μάλλον υποπτευόμαστε βήματα υποχώρησης, κι αυτό θα είναι πολύ δυσοίωνο σημάδι. Ας περιμένουμε, όμως, λίγο.
Τίποτε καλό στα οικονομικά και στα κοινωνικά θέματα δεν προοιωνίζεται η σύνθεση της νέας κυβέρνησης της Ν.Δ. Η παρουσία νέων σεσημασμένων νεοφιλελεύθερων, με μοναδικό προσόν την πλήρη υποταγή στην Ε.Ε., καθώς και η παραμονή του ίδιου υπουργού Οικονομίας, του αρεστού της Κομισιόν, αποκαλύπτει πλήρως τις προθέσεις της. Τα μέτρα σε βάρος των μεσαίων και των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων η κυβέρνηση σχεδιάζει να τα εφαρμόσει το συντομότερο.
Ο υπουργός Οικονομίας δεν κρύβει ότι θ’ αυξηθούν οι φόροι στα πλαίσια της «ήπιας προσαρμογής», ότι θα «αναθεωρηθεί» το ασφαλιστικό σύμφωνα με τις «οδηγίες» της Κομισιόν, ότι οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές θα περικόπτονται σταθερά, ότι θα συνεχισθούν οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και η πώληση, ουσιαστικά, κρατικής ιδιοκτησίας με μορφή μακροχρόνιας ενοικίασης, ότι τα δημόσια έργα θα παραχωρούνται σε ιδιώτες (εργολάβους και τράπεζες) για εκμετάλλευση. Γενικά θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με την Κομισιόν.
Ο νέος υπουργός Μεταφορών, που θήτευσε μόνο στο ευρωκοινοβούλιο, υποστηρικτής των πλέον ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων της Ε.Ε., ανέλαβε το κλείσιμο της Ολυμπιακής, που διακαώς επιτάσσει η Κομισιόν και που ο προηγούμενος υπουργός αρνήθηκε να κάνει. Θα προετοιμάσει μάλιστα και το ξεπούλημα των σιδηροδρόμων, που την αγορά τους θέλει να «απελευθερώσει» η Κομισιόν ως το 2010. Τα αποτελέσματα της απαξίωσής τους τα δοκίμασαν πρώτοι οι Βρετανοί επί Θάτσερ.
Στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Μεταφορών υπάγεται και ο ΟΤΕ, για τον οποίο το μόνο κυβερνητικό ενδιαφέρον είναι η πλήρης ιδιωτικοποίησή του. Ο προηγούμενος υπουργός είχε εκφράσει προσχηματικά τη διαφωνία του, αφού δεν εμπόδισε την παρέμβαση του Υπουργείου Οικονομίας για τη σταδιακή ιδιωτικοποίησή του. Τώρα με το νέο υπουργό είναι προφανές ότι δε θα τηρηθούν ούτε τα προσχήματα.
Ο νέος υπουργός Ανάπτυξης επιλέχθηκε διότι, σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, «είναι γνώστης των ευρωπαϊκών θεμάτων». Ο προηγούμενος υπουργός είχε σημαντική συμβολή στις συμφωνίες για τους αγωγούς με τη Ρωσία, αλλά και για την απαξίωση της ΔΕΗ, λόγω της «ντιρεκτίβας» της Ε.Ε. για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η αντίθεση των ΗΠΑ για τις ελληνορωσικές συμφωνίες με τους αγωγούς είναι σφοδρή και εκδηλώνεται λόγω και έργω, επιδιώκοντας πλήρη κυβερνητική υπαναχώρηση. Ελπίζουμε η νέα ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης να μην έχει διορισθεί για το σκοπό αυτό. Όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεχίσει την απαξίωση της ΔΕΗ, ώστε να είναι ευκολότερη η προώθηση του ιδιωτικού κέρδους στην ηλεκτρική ενέργεια που επιβαρύνει εκτός από την κοινωνία και το περιβάλλον.
Τέλος ο νέος υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης είναι βέβαιο ότι θα συναινέσει στην πλήρη εκποίηση της απομείνασας στο δημόσιο τουριστικής περιουσίας, που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση Σημίτη με τα διαβόητα «Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε.» επί υπουργίας Τσοχατζόπουλου στο Υπουργείο Ανάπτυξης.
Η Ν.Δ. δεν μπορεί πια να χρησιμοποιεί το επιχείρημα του «χάους» των κυβερνήσεων του «χθες», δηλ. του ΠΑΣΟΚ. «Χθες» ήταν η ίδια. Οι «μεταρρυθμίσεις» διασπούν την κοινωνική συνοχή και προετοιμάζουν το έδαφος για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα και γι’ αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει αντίσταση σ’ αυτή την πολιτική.

Παρά κάποια θετικά μηνύματα, όπως ο αποκλεισμός της κ. Γιαννάκου, το εκλογικό αποτέλεσμα παρατείνει την κυριαρχία των πολιτικών δυνάμεων που ευθύνονται για τη συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση της χώρας.
Η ψήφος διαμαρτυρίας ή οδηγήθηκε σε κόμματα που τα προγράμματά τους δεν καλύπτουν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας ή κατευθύνθηκε σε φορείς που υπηρετούν ξένα συμφέροντα πιό απροκάλυπτα από τα κόμματα εξουσίας.
Το Α.Σ.Κ.Ε. δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να συμμετάσχει σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες παρά μόνο στα δύο πέμπτα. Σχεδόν σε όλες αυτές σημείωσε άνοδο και στα ποσοστά και στον αριθμό ψήφων, αν και αποκλεισμένο από την τηλεόραση και γενικώς τα Μ.Μ.Ε., κι’αυτό ενισχύει την προσπάθεια μας, που συνεχίζεται 23 χρόνια με τις ίδιες αρχές.

18/9/2007


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)