ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες ή και συμμέτοχοι τριών (3) δημόσιων επικήδειων εκδηλώσεων με αξιοσημείωτο θετικό ή αρνητικό (!) πρόσημο, χαρακτηριστικών της ελληνικής πραγματικότητας.

Σημιτιάδα

Η πρώτη(1η), εξόχως αρνητική για την ελληνική κοινωνία σε κλίμακα άνω του 90%, ήταν η «πανηγυρική» τελετουργία απόδοσης τιμών(!) στον αποβιώσαντα Κ. Σημίτη, πρώην πρωθυπουργό επί 8 συναπτά έτη! Αμέτρητοι οι υμνογράφοι και οι επικήδειοι. Σχεδόν ολόκληρη η ελίτ παντός πεδίου και είδους εβάδισαν προς το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, υπό την παγερή «αδιαφορίαν» των ολίγιστων περιστασιακών περιπατητών στην διαδρομή και την απουσίαν ακόμη και του φιλοθεάματος κοινού που συρρέει συνήθως σε κηδείες «επωνύμων».

Γιατί όμως ολόκληρο, σχεδόν, το πολιτικό προσκήνιο, τα ΜΜΕ και οι πάσης μορφής διαπλεκόμενοι έσπευσαν να «τιμήσουν» τον εκλιπόντα, παρά τον γνωστό σε όλους «πολιτικόν βίον και πολιτείαν» του ;

Σε μια χώρα-προτεκτοράτο όλοι όσοι το υπηρετούν ως τέτοιο έπρεπε να διαδηλώσουν την αυτονόητη δουλοπρέπειά τους στους πάτρωνες, μια και είναι δεδομένοι και πιστοί, όπως και εκείνος. Και, φυσικά, αδιαφορούν για τη γνώμη των υποτελών, και «αυτή είναι η Ελλάδα», όπως μας είχε «γνωστοποιήσει» ο ίδιος ο τεθνεώς, που μάλλον αδιαφόρησε(;), όταν είδε το σύνθημα «Σημίτη, προδότη, καταδότη» στους τοίχους την επαύριον της παράδοσης του Οτσαλάν στην Τουρκία!

Ομως, ο τελευταίος (διότι άλλα γεγονότα κυριάρχησαν μετά...) υμνητής των έργων του Κ. Σημίτη, δημοσιογράφος, αναλυτής και αρθρογράφος επεχείρησε να αντιδράσει στο κύμα διαμαρτυρίας για την υποκρισία και τις σκοπιμότητες της υμνογραφίας του εκλιπόντος, σε μεγάλο άρθρο του στην «Κυριακάτικη καθημερινή», χαρακτήριζε ψεκασμένους σχεδόν ηλίθιους τους Ελληνες που δεν αναγνωρίζουν το μεγαλείο του Κ. Σημίτη. Οσο για όσα του καταμαρτυρούν, Μαδρίτη, Ελσίνκι, Ιμια, ΟΝΕ, Χρηματιστήριο, Οτσαλάν κ.λπ, μας πληροφορεί πως αυτά έχουν εξηγηθεί και κακώς μας απασχολούν ακόμη, Δεν μας πληροφόρησε, όμως, πότε μας τα εξήγησαν και ποιοι.

Μπορεί, κ. Μπάμπη μας, αυτή να είναι η Ελλάδα σας, όχι η Ελλάδα των Ελλήνων πολιτών, όπως ήδη άρχισε να αχνοφαίνεται...

Ποδοσφαιρική

Η δεύτερη (2η), όχι ίσως τόσο σημαντική, σίγουρα όμως συγκινητική και γνήσια Ελληνική, είναι οι επικήδειες εκδηλώσεις για τον Μίμη Δομάζο, ένα μεγάλο Ελληνα αθλητή που τίμησε το Ελληνικό ποδόσφαιρο επί πολλά χρόνια και συγκέντρωνε το θαυμασμό για «το βίο και την πολιτεία του» όχι μόνο των οπαδών της ομάδας του. Ολες οι εκδηλώσεις αγάπης (και θλίψης) ήσαν ειλικρινείς και ανυπόκριτες και έδειξαν μιαν εικόνα της Ελλάδα που εκφράζει υγεία κοινωνική και ψυχική και εκδηλώνει γνήσια ανθρώπινη θλίψη που οδηγεί σε προοίμιο αισιοδοξίας για το μέλλον της!

Πανελλήνια

Και η τρίτη (3η), η πράγματι πανελλήνια επικήδεια συμμετοχή στη θλίψη για την απώλεια του ανεπίληπτου και πανάξιου ιεράρχη Αναστάσιου, που ετίμησε παντοιοτρόπως την Ελληνική Ορθοδοξία όπως θα την φαντάζονται οι πάντες (ακόμη και οι μη θρησκευόμενοι!) στην πιο γνήσια ιερή και ανθρώπινη λειτουργία της.

Και για τον Ελληνισμό ελπιδοφόρα...