ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Επιλεκτική ευαισθησία επιδεικνύουν οι αυτόκλητοι προστάτες των αραβικών λαών, τέως αποικιοκράτες τους. Κανένα μέτρο για τη σφαγή στην Υεμένη. Κανένα για τη σφαγή και την ξένη επέμβαση στο Μπαχρέιν. Άλλωστε οι ίδιοι πρωταγωνιστούν σε παρόμοιες επεμβάσεις και στην κατοχή ξένων χωρών και παλαιότερα (Κύπρος κ.λπ.) και σήμερα (Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.).
  Παρά την αντίθετη εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ τους, είναι βέβαιο ότι την επέμβασή τους στη Λιβύη δεν επιθυμεί καμιά από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, πλην των ελαχίστων οργάνων τους. Αυτή η επέμβαση των νεοαποικιοκρατών θα κάνει τραγικότερη την ήδη τραγική κατάσταση. Αυτή την επέμβαση δεν εγκρίνουν οι κυβερνήσεις χωρών που αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, κατοχική και η ίδια, έσπευσε να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες της στους δυτικούς προστάτες της, προσθέτοντας άλλη μια σελίδα ντροπής, μετά τη Γιουγκοσλαβία και τον Οτσαλάν, με τους ίδιους μοιραίους ανθρώπους (Γιώργος Παπανδρέου, Πάγκαλος) να έχουν ανέβει στις 2 πρώτες θέσεις της ιεραρχίας της. Το τεράστιο κόστος της ελληνικής συμμετοχής αποτελεί πρόκληση, σε καιρούς που περικόπτονται δραστικά μισθοί και συντάξεις. Δεύτερη πρόκληση η διάθεση ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών, ενώ τα αναγκαία για την προστασία των δικών μας νησιών παραμένουν καθηλωμένα, γιατί δε χορηγούνται τα απαραίτητα κονδύλια για τη συντήρησή τους.
   Ο ελληνικός λαός απαιτεί να μην έχει η χώρα μας καμιά συμμετοχή σε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση και να αφήσει το φίλο λαό της Λιβύης να καθορίσει μόνος του το μέλλον του. Αν μπορεί, ας συμβάλει μόνο με διπλωματικά μέσα στην κατάπαυση του πυρός και τη διακοπή ενός αδελφοκτόνου πολέμου.

  Η αύξηση της εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας, που έφτασε πλέον σε τέτοιο σημείο ώστε να κινδυνεύει η ζωή οποιουδήποτε Έλληνα πολίτη κυκλοφορεί στο δρόμο, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της ανικανότητας και της αδιαφορίας των κυβερνώντων. Είναι μέρος σχεδίου, που υλοποιούν η κατοχική κυβέρνηση και η δημοτική αρχή του κ. Καμίνη και προβλέπει το χωρισμό της πρωτεύουσας σε δύο μέρη. Το ένα, συνεχώς διευρυνόμενο, να κατοικείται από ξένους, κατά προτίμηση αλλόθρησκους. Το άλλο, συνεχώς συρρικνούμενο, κατά πλειοψηφία από Έλληνες. Όσοι Έλληνες αρνούνται να συμπράξουν σ’ αυτό το σχέδιο, αρνούνται να μετακομίσουν, αρνούνται να «αποζημιωθούν» οικονομικά ενοικιάζοντας τα διαμερίσματά τους «με το κεφάλι» σε αλλοδαπούς, εκμεταλλευόμενοι πάμφτωχους ανθρώπους, όσοι επιμένουν να μένουν στη γειτονιά τους και να θέλουν να περισώσουν, κατά το δυνατό, τη φυσιογνωμία της πρέπει να «πεισθούν» δια της βίας. [Το σχέδιο εφαρμόστηκε με πλήρη επιτυχία πριν από μισό αιώνα στην Ίμβρο, που τότε είχε αμιγή ελληνικό πληθυσμό και τώρα αμιγή τουρκικό.]
  Οι εξελίξεις θα πάρουν τη χειρότερη μορφή τους, εάν την «υπεράσπιση» των Ελλήνων πολιτών αναλάβουν οι γνωστοί κύκλοι της ακροδεξιάς, με αντεκδικήσεις και άλλες αυθαιρεσίες, οπότε η βία θα γενικευτεί, με κίνδυνο να χαραχτεί πράσινη γραμμή και στην πρωτεύουσα του ελληνισμού. Πρέπει επειγόντως να επαναπατριστούν όλοι οι ξένοι που μπήκαν παράνομα στην Ελλάδα. Επειδή κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το κάνει η κατοχική κυβέρνηση, πρέπει επειγόντως να απομακρυνθεί πρώτα η ίδια από την εξουσία με την κινητοποίηση του ελληνικού λαού, με πλήρη σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς.

Οι στόχοι της πολλαπλοί :

   Εκφοβισμός των πολιτών, ώστε να μη διογκωθούν οι διαδηλώσεις κατά της πολιτικής των μνημονίων για την αφαίμαξη και εξαθλίωση της χώρας υπέρ των ληστρικών αγορών και τραπεζών.
   Η απόσπαση της προσοχής από τις προτάσεις Σαμαρά, που, καίτοι νεοφιλελεύθερες, της χαλάνε τη συνταγή της «συναίνεσης», δηλ. της υποταγής.

  Και αποπροσανατολισμός (με τη βοήθεια και του άλλου οργάνου της, των ακροδεξιών...) των Ελλήνων πολιτών από την πλήρως δικαιολογημένη οργή κατά της σχεδιασμένης «ανοχής» προς την ασύδοτη, παράνομη μετανάστευση, που επίσης με αιματηρό τρόπο άρχισε να αποδίδει τους επιδιωκόμενους καρπούς της.
  Και οι τρείς στόχοι φαίνεται πλέον ότι αποτυγχάνουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των, αμήχανων πλέον, παπαγάλων των ΜΜΕ της.

   Η δεύτερη, αν εξαιρέσουμε τη ναζιστική γερμανική κατοχή, επιχειρείται σήμερα με τους τροϊκανούς και τα οικτρά εγχώρια ανδρείκελά τους.
  Αυτή τη φορά δε θα επιτύχουν. Ήδη ξεσηκώνονται ακόμη και πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, νομικοί, πολίτες έξω από τις μικροκομματικές λογικές· και, επιτέλους, ανεγείρεται η νεολαία, που καλεί όλους μαζί να γεμίζουμε τους δρόμους και τις πλατείες έστω και χωρίς, για την ώρα, συντονισμένα αιτήματα και συγκροτημένη προοπτική.
  Η αρχή του τέλους των αχρείων και της υποταγής ανατέλλει.

   Δεν είναι λιγότερο εθελόδουλοι και όσοι καταδίκασαν τέτοιες σκέψεις με το επιχείρημα ότι θέτουν σε κίνδυνο τη … «μεγάλη κατάκτηση»(!) της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. και το ευρώ. Το μόνο που δε θέλουν τα ξένα όρνεα είναι να φύγουμε από το ευρώ τους, που τόσο πάσχισαν να μας επιβάλλουν με τους εγχώριους υποτακτικούς τους, για να διαλύσουν την παραγωγή μας και να μας καταδικάσουν ν’ αγοράζουμε με δανεικά τα προϊόντα τους.

  Ο ελληνικός λαός άρχισε προ πολλού να αντιλαμβάνεται ότι η ένταξή μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε. και την ΟΝΕ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο τρόπος για την αγριότερη εκμετάλλευση της πατρίδας μας από τους ξένους. Και ότι ελπίδα ανόρθωσης υπάρχει μόνον αν αποχωρήσουμε από την Ε.Ε. και το ευρώ και κατακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία.

Ελπίζουμε ότι και μόνο που άνοιξε αυτή η συζήτηση είναι καλό, για να γίνει καθαρότερος ο ρόλος «συμμάχων» και «εταίρων». Ίσως γι’ αυτό κάποιοι ευφυέστεροι έσπευσαν να κλείσουν το θέμα. Επειδή ενίοτε...