ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Στις 6 Μαΐου ο ελληνικός λαός απαίτησε την καταγγελία του μνημονίου. Το ΑΣΚΕ, παρότι δεν μπόρεσε για οικονομικούς λόγους να συμμετάσχει στις εκλογές, συστρατεύτηκε στην απαίτηση αυτή. Την ψήφο της 6ης Μαΐου όλοι είναι υποχρεωμένοι να λάβουν υπόψη τους. Κάποιοι υποδύονται τους όψιμους αντιμνημονιακούς. Στις εκλογές αυτές, επίσης, απεκαλύφθησαν και καταδικάστηκαν ανίερες συνεργασίες, που αποσκοπούσαν σε ιδιοτελείς σκοπούς.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου αναζητείται ο άλλος δρόμος. Οι δυνάμεις του γερμανικού ευρώ συσπειρώνονται και μεθοδεύουν την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Κύριοι στόχοι τους είναι να ισχυροποιήσουν το ευρώ, ν’ αρπάξουν το δημόσιο πλούτο μας, να καθιερώσουν μισθούς πείνας και να εξαθλιώσουν πλήρως τον ελληνικό λαό. Από την άλλη πλευρά, οι δυνάμεις του δολαρίου προσπαθούν ν’ αποδυναμώσουν το ευρώ και να διευρύνουν την επιρροή τους στην Ελλάδα, κυρίως μέσω των αντιμνημονιακών κομμάτων, πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ. Κύριος στόχος τους είναι να προωθήσουν τα γεωστρατηγικά τους σχέδια στην περιοχή μας, επιβάλλοντας απαράδεκτες παραχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα και, τελικά, τη διάλυση του κράτους και της κοινωνίας μας, χρησιμοποιώντας τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών. Η συνήθης κατάληξη τέτοιων διαγκωνισμών είναι ένας μεταξύ τους συμβιβασμός, με ολέθρια αποτελέσματα για την πατρίδα μας.

  Σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος μας είναι μια πολιτική απελευθέρωσης, η οποία όμως δεν προτείνεται από καμιά από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και την οποία θα ήθελε να προτείνει και μέσω των εκλογών της 17ης Ιουνίου το ΑΣΚΕ. Δυστυχώς, ούτε σ’ αυτές τις εκλογές το ΑΣΚΕ θα μπορέσει να συμμετάσχει, όπως και άλλες δυνάμεις που κινούνται στη γραμμή της απελευθέρωσης, πάλι για οικονομικούς λόγους. Στο μικρό χρονικό διάστημα που διαθέταμε, ζητήσαμε τη συνδρομή όλων των μελών και φίλων. Παρά τη συγκινητική και δυσανάλογη προς τις δυνατότητές τους προσφορά πολλών, παλαιών και νέων, κάποιοι δεν ανταποκρίθηκαν, άλλοι γιατί δε μπόρεσαν, άλλοι γιατί δε θέλησαν.

  Θεωρούμε την απουσία μας στις 17 Ιουνίου σημαντική. Το χρέος μας, όμως, πάλι θα το πράξουμε. Χωρίς αυταπάτες, ψηφίζουμε θετικά, όχι αποχή, όχι άκυρο ή λευκό, ψηφίζουμε ό,τι θεωρεί ο καθένας μας ότι συμβάλλει περισσότερο στην απελευθέρωση από τη νέα κατοχή ή, τουλάχιστον, ότι συμβάλλει λιγότερο στην παράταση και ολοκλήρωσή της.

   Μόνο οι 4 ιππότες της Αποκάλυψης, οι 7 πληγές του Φαραώ και η συντέλεια του κόσμου δεν περιέχονται στην χονδροειδή εσχατολογική «έκθεση» της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας, που ασμένως διακινούν τα ΜΜΕ τους, για πόσα φοβερά θα μας συμβούν αν φύγουμε από το γερμανικό ευρώ τους με προφανή στόχο την τρομοκράτηση του απείθαρχου ελληνικού λαού. Η «έκθεση» ανακοινώθηκε αφού η εν λόγω Τράπεζα, μαζί με 3 άλλες μοιράστηκαν 18 δις ευρώ εγγυήσεις, που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός χωρίς να γίνει ιδιοκτήτης τους, όπως επιτάσσουν τα μνημόνιά τους.
   Γερμανοί, τραπεζίτες και τα ΜΜΕ τους αγωνιούν, μετά το καταδικαστικό γι’ αυτούς εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαϊου, γι’ αυτό έχουν επιδοθεί σε ένα όργιο εκβιασμών και τρομοκρατίας προκειμένου να αποδεχθούμε τη διάλυση της κοινωνίας και της χώρας μέσα στο ευρώ και στα μνημόνια τους, που οδηγούν ολοταχώς στη χρεοκοπία. Ανάλογοι τρομοκρατικοί εκβιασμοί , χωρίς όμως αποτέλεσμα , είχαν ασκηθεί και για το σχέδιο Ανάν.
   Στην Ε.Ε. και στο ευρώ η Ελλάδα έχει καταδικαστεί να μην παράγει και να δανείζεται στο διηνεκές. Ο ελληνικός λαός καταδικάζεται στην ανεργία και στη φτώχεια χωρίς ελπιδοφόρο μέλλον, όταν αυτός ο εσμός προσβάλλει καθημερινα την νοημοσύνη του και την αξιοπρέπειά του.
   Η απελευθέρωση από την Ε.Ε. και το ευρώ της αποτελεί όρο επιβίωσης και προόδου, επειδή μόνο έτσι μπορεί ν’αναπτυχθεί η ελληνική παραγωγή, να μειωθεί η ανεργία και να επανέλθει η ελπίδα. Να γίνει η Ελλάδα ανεξάρτητη και όχι όπως το σημερινό κατεχόμενο προτεκτοράτο των Φούχτελ-Ράιχενμπαχ, με μια κυβέρνηση στη δική του υπηρεσία κι όχι στην υπηρεσία ξένων κέντρων.
   Ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα δώσει και πάλι την απάντησή του

  Οι σημερινές εκλογές διεξήχθησαν υπό καθεστώς πρωτοφανούς τρομοκρατίας, με τον ελληνικό λαό να έχει βομβαρδιστεί επί εβδομάδες για την καταστροφή που δήθεν θα έρθει, εάν εκφράσει ελεύθερα τη βούλησή του για τα μνημόνια και τη γενικότερη πολιτική που μας οδήγησε στην εξαθλίωση. Πρωτοφανής ήταν και η επέμβαση των ξένων, οι οποίοι θυμήθηκαν το ναζιστικό και αποικιοκρατικό τους παρελθόν και εξάντλησαν όλα τα μέσα για να διαμορφώσουν αποτέλεσμα της αρεσκείας τους.

   Τα παραπάνω φόβισαν ένα μέρος των ψηφοφόρων, εν τούτοις η πλειοψηφία για δεύτερη φορά μέσα σε 1,5 μήνα απάντησε μ’ ένα υπερήφανο ΟΧΙ στους ξένους δυνάστες-τοκογλύφους, στα εντόπια όργανά τους, στα μνημόνιά τους και στη γενικότερη πολιτική τους. Το εκλογικό σύστημα, όμως, μετέτρεψε για άλλη μια φορά την μειοψηφία της κάλπης σε πλειοψηφία στη Βουλή, πολιτικά και ηθικά μη νομιμοποιημένη.

  Οι πολιτικές δυνάμεις του μνημονίου, παρά τις αστείες αρχικές δυστροπίες κάποιων, τελικά θα συνεργαστούν, για να εξυπηρετήσουν από κοινού τα συμφέροντα των ξένων προστατών τους, με περαιτέρω εξαθλίωση του ελληνικού λαού και μεγάλους κινδύνους για την πατρίδα μας. Η συνεργασία τους αυτή δε θα μακροημερεύσει, γιατί θα καταρρεύσει κάτω από την αυξανόμενη λαϊκή οργή.

  Στην προεκλογική περίοδο κυριάρχησε το ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή», με τους μνημονιακούς να δίνουν όρκο στο ευρώ, ενώ τα μνημόνια που εφαρμόζουν οδηγούν με βεβαιότητα τη χώρα προς τη δραχμή. Το εθνικό μας νόμισμα θα ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μιας οποιασδήποτε κυβέρνησης που θα υπηρετούσε τα συμφέροντα της Ελλάδας, θα επανέλθει όμως με τις χειρότερες συνθήκες και θα χάσει το μεγαλύτερο μέρος του ρόλου του, εάν έχουμε μια κυβέρνηση που θα υπηρετεί ένα ξένο νόμισμα, το γερμανικό ευρώ, και όποια συμφέροντα βρίσκονται πίσω από αυτό.

   Αντί, λοιπόν, για το ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή», τίθεται το πραγματικό δίλημμα, που δεν είναι άλλο από το «κατοχή ή απελευθέρωση». Το ΑΣΚΕ, που δεν είχε τα οικονομικά μέσα για να συμμετάσχει στις εκλογές, συνεχίζει τον αγώνα του, μαζί με κάθε συλλογικότητα και κάθε πολίτη που κινούνται στη γραμμή της απελευθέρωσης, για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, που δε θα είναι πια μέλος της Ε.Ε. και κανενός λεόντειου οργανισμού, που θα αξιοποιεί τις τεράστιες δυνατότητές της για την ανάπτυξή της, που θα θέσει την παραγωγή και τα προϊόντα της κάτω από κοινωνικό έλεγχο, που θα προασπίζει την εθνική της κυριαρχία και την ακεραιότητά της, που δε θα επιτρέπει την παραμονή παράνομων μεταναστών (πλην των πραγματικών πολιτικών προσφύγων), που θα εμβαθύνει και θα διευρύνει τους δημοκρατικούς της θεσμούς, που θα προασπίζει και θα αναπτύσσει τον πολιτισμό της.

   Η πρωτοφανής, πολύμηνη απεργία στη «Χαλυβουργία» του απειλούντος με λουκέτο (!) Μάνεση αποτελεί, ίσως, την προεικόνιση της προσεχούς πραγματικότητας στη χώρα μας.

   Παίζονται, βέβαια, και κομματικά (ακόμα και εσωκομματικά…) παιχνίδια σ’ αυτήν. Όμως στην ουσία η αυταρχική κυβερνητική παρέμβαση δείχνει πού μας οδηγεί η τρικέφαλη επίθεση κατά της ελληνικής κοινωνίας και πώς εννοούν τα εδώ όργανά της την περιώνυμη … ανάπτυξη, ιδιαίτερα στο πεδίο της ταχύτατα διαλυόμενης, σκόπιμα, ελληνικής βιομηχανίας.

   Ελπίζουμε ότι η απεργία αυτή θα λειτουργήσει κατασταλτικά (!) στα σχέδια της ολοκληρωτικής άλωσης της Ελλάδας από τους επελαύνοντες τροϊκανικούς (και όχι μόνο…) τυχοδιώκτες και απελευθερωτικά από το μύθο του παραδείσου του ευρώ και της προστασίας μας από τους «εταίρους» και «λοιπούς» φίλους μας.

  Η επιβίωσή μας δεν εξασφαλίζεται χωρίς κόπους και αγώνες, αναγκαστικά…