ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Η μνημονιακή συγκυβέρνηση φαίνεται ότι έχει αποφασίσει πως η μόνη κοινωνική πολιτική που μπορεί να εφαρμόσει είναι το «νόμος και τάξη», πιστεύοντας έτσι ότι προσελκύονται οι «νοικοκυραίοι», για να μη βλέπουν τις ιδιοκτησίες και τα εισοδήματά τους να χάνονται με τις συνεχείς περικοπές και τα χαράτσια που έχει επιβάλει η ξένη κατοχή. Ιδιαίτερα σήμερα, που φάνηκε η νέα δραματική μείωση μισθών και συντάξεων.

  Η πολιτική αυτή ευνοεί άραγε το καθεστώς, όταν αφ’ ενός βοηθά την ανάδειξη στο προσκήνιο παραδοσιακών δυνάμεων που το στηρίζουν με τον τρόπο τους και που είχαν περιέλθει σε αδυναμία πολιτικής παρέμβασης, αφ’ ετέρου συσσωρεύει την κοινωνική οργή;

   Κοινωνική οργή που τελικά θα παραμερίσει κάθε φόβο!

  Η φαινομενικά παράλογη και ανεξήγητη απόφαση του Eurogroup, οργάνου της Γερμανίας, για «κούρεμα» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες διαλύει την κυπριακή οικονομία και θέτει σε νέα κρίση την ευρωζώνη και την Ε.Ε.    
   Πρόθεση της Γερμανίας είναι ν’ αρπάξει τη μερίδα του λέοντος από τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, αφού εξασφάλισε ήδη την «ευρωπαϊκή» ΑΟΖ της Ελλάδας του μοιραίου και άβουλου Σαμαρά.Η γερμανική επίθεση στρέφεται κατά δεύτερο λόγο κατά της ρωσικής προσπάθειας ενεργειακής επέκτασης σε Ελλάδα-Κύπρο, αλλά και κατά των ΗΠΑ-Ισραήλ, που έχουν ήδη μερίδα των κυπριακών υδρογονανθράκων. Οι Γερμανοί ευελπιστούν στην αμερικανοβρετανική ανοχή, λόγω της αντιρωσικής τους στάσης.

     Ο ιστορικός μεγαλοϊδεατισμός της γερμανικής ελίτ, που θέλει να καταστήσει τη Γερμανία κυρίαρχη και ενεργειακά, την παρασύρει σε παραλογισμούς, που την οδηγούν σε ιστορικές ήττες.
   Το τραγικό είναι ότι για μια ακόμη φορά η σύγκρουση των ισχυρών γίνεται στην πλάτη της βασανισμένης Κύπρου.    Όμως ο κυπριακός ελληνισμός έχει αποδείξει με τους αγώνες του, όπως με την ΕΟΚΑ και το σχέδιο Ανάν, ότι έχει τη δυνατότητα ν’ αντιστέκεται στον αφανισμό του.

   Είναι πολύ θετική εξέλιξη ότι πολλοί, ανεξαρτήτως προθέσεων, ξανάρχισαν να εμφανίζονται «σκεπικοί» για το ευρώ, άλλοι να υποστηρίζουν την έξοδο και από την ευρωζώνη και μάλιστα κάποιοι να υποστηρίζουν την έξοδο και από την Ε.Ε, ενώ δημοσιεύονται δημοσκοπήσεις που τα ποσοστά υπέρ του ευρώ είναι χαμηλά. Αυτό συνέβη και το 2011, αλλά τότε σχεδόν όλοι οι «ευρωσκεπτικιστές» εν μιά νυκτί μεταστράφηκαν σε υποστηρικτές του ευρώ «πάση θυσία», υπό το φόβο της ανατροπής ολόκληρου του καθεστώτος της εξάρτησης. Κι αυτό επειδή πολλοί απ’ αυτούς (και οπωσδήποτε όλοι όσοι και τότε και τώρα προβάλλονται από τα συστημικά ΜΜΕ) ανήκουν στην άρχουσα κάστα.
   Η εξέλιξη αυτή δείχνει ανάγλυφα και το φόβο της εγχώριας δουλόφρονης κάστας ότι ο κατακτητής με το νόμισμά του θέλει να τους τα πάρει όλα, όπως έκανε στην Κύπρο. Προετοιμάζονται έτσι, για να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υπηρετήσουν άλλους προστάτες, είτε τους πέραν του Ατλαντικού είτε τη μερίδα του γερμανικού κεφαλαίου που αντιτίθεται στην έξαλλη πολιτική της Μέρκελ, που οδηγεί τη Γερμανία στην τρίτη της ιστορική ήττα. Το σύστημα, άλλωστε, δεν έχει ανάγκη μόνο από μια πειθήνια κυβέρνηση, αλλά και από μια ελεγχόμενη αντιπολίτευση, ακόμη και αριστερή ή αντιμνημονιακή ή αντιευρωπαϊστική.
  Κανείς απ’ όλους αυτούς τους όψιμους, που τότε πανηγύριζαν ότι έγιναν «Ευρωπαίοι», δεν έχει σήμερα τη γενναιότητα να θυμηθεί ότι το ΑΣΚΕ από την ίδρυσή του το 1984 προειδοποιούσε για τις καταστροφικές συνέπειες της παραμονής μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε. και από το 2001 για τον όλεθρο που θα προκαλούσε το ευρώ (βλ. ανακοίνωση στην παρούσα ιστοσελίδα).

  Η κυβέρνηση των τροϊκανών επέλεξε αυτή τη στιγμή, λίγο πριν από τις εξετάσεις, να προκαλέσει τους εκπαιδευτικούς με το νομοσχέδιο που κατέθεσε. Οι εκπαιδευτικοί απειλούνται με αναγκαστικές μεταθέσεις, που δεν μπορεί να τις αντέξει το συνεχώς μειούμενο εισόδημά τους, με διάλυση των οικογενειών τους, ακόμη και με απολύσεις. Οι 8.500 αναπληρωτές δε θα επαναπροσληφθούν, η δε εκπαίδευση συνολικά υποβαθμίζεται διαρκώς. Αναμενόμενη ήταν η αντίδραση των καθηγητών

  Η κυβέρνηση προχώρησε σε άλλο ένα βήμα αυταρχισμού, επιστρατεύοντας προληπτικά(!) τους καθηγητές, δηλ. αφαιρώντας τους επ’ αόριστον το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. Υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για «τη δημόσια τάξη και την υγεία (σ.σ. εννοεί την ψυχική) των υποψηφίων», ενώ η ίδια επέλεξε τη σύγκρουση μέσα στις εξετάσεις. Γιατί δεν κατέθεσε το νομοσχέδιο 3 μήνες πριν ή 1 μήνα μετά; Προφανώς, γιατί θεωρεί ότι έχει μαζί της ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Εκμεταλλεύεται την ανεπάρκεια του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών, που αδυνατεί να δημιουργήσει τις αναγκαίες κοινωνικές συμμαχίες. Συκοφαντεί τους εκπαιδευτικούς ότι το πρόβλημά τους είναι οι πρόσθετες 2-4 ώρες διδασκαλίας. Τους κατηγορεί εμμέσως ότι είναι υπεύθυνοι αυτοί για την υποβάθμιση της εκπαίδευσης, ενώ μέχρι τώρα το δημόσιο σχολείο στέκεται στα πόδια του χάρη στον πατριωτισμό της πλειονότητας των εκπαιδευτικών, δυστυχώς όχι όλων. Θέλει να εξοντώσει τώρα τους εκπαιδευτικούς, ώστε να μην αντιδρούν σε όσα επιπλέον μέτρα σκέπτεται να ανακοινώνει κατ’ εντολήν των τροϊκανών, με τελικό στόχο την πλήρη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης. Και στέλνει ένα μήνυμα προς όλους ότι δεν παρεκκλίνει από τις εντολές των προστατών της για εξαθλίωση ολόκληρου του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό οι γονείς και οι μαθητές, πέρα από όποιες ενστάσεις τους, πρέπει να σταθούν δίπλα στους εκπαιδευτικούς και σε κάθε κινητοποίηση που αντιδρά στην πολιτική των μνημονίων.

  Τελευταίο: Για ποια ψυχική υγεία των παιδιών ενδιαφέρεται η κυβέρνηση που αφήνει τους γονείς τους χωρίς δουλειά και τα ίδια χωρίς μέλλον; Η κυβέρνηση που στέλνει ήδη πολλά παιδιά στο σχολείο νηστικά, όπου κάποιοι άλλοι φροντίζουν να τα ταΐζουν, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικοί από τον εξευτελιστικό μισθό τους;