Υπήρξε, πράγματι, μια μεγάλη επιτυχία στη νέα «διαπραγμάτευση»: Οι Αγγλοαμερικάνοι επέφεραν ένα σοβαρό πλήγμα στο κύρος της Γερμανίας (και του Ευρώ της...) με τη διάσπαση της «ενιαίας» Ε.Ε., της υποταγής στη (μέχρι τώρα) γερμανική κυριαρχία, μέσω, των παρδαλών «Ελλήνων» διαπραγματευτών τους και της, τελικά, νέας ταπείνωσης και παράδοσης της χώρας μας στη γερμανική οργή και κατοχή.
Αποτέλεσμα τούτων η αμηχανία όσων πίστεψαν στην ελπίδα που θα έφερνε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως προηγούμενα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μετά στη Ν.Δ. του Σαμαρά, που τώρα έχουν το θράσος να θριαμβολογούν και να επικρίνουν. Αμηχανία, που σύντομα θα μετατραπεί σε οργή και, πιθανόν, σε ανεξέλεγκτες «εκδηλώσεις» αν, μάλιστα, οι διαφωνούντες (και είναι πολλοί) ακολουθήσουν το παράδειγμα ανάλογων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα προηγούμενα χρόνια...
Ομως υπάρχει και μια θετική νότα μέσα στα δεινά που υποφέρουμε και που θα ενταθούν σύντομα. Κανένας πλέον δε θα παίρνει στα σοβαρά «τις άρες, μάρες, κουκουνάρες» των νέων κυβερνητών και όλων των υμνητών της «στροφής προς το ρεαλισμό» και του «μονοδρόμου» της υποταγής στην πάση θυσία συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της.
Συμμετοχή, που ευνοεί τους ελάχιστους και καταδικάζει τους πολλούς σε αιώνια λιτότητα δουλεία έως και αφανισμό, αν δεν αγωνιστούμε για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωσή μας από τους όποιους «θεσμούς», όπως και να τους ονομάζουν.
Τους έλιωσαν οι Γερμανοί!
fτου Γιώργου Δελαστίκ
Μια επικίνδυνη διπολική ολιγαρχία
του Ανδρέα Φρυδά
Η «ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»
Πριν αλέκτορα φωνήσαι κατέρρευσαν οι μύθοι και τα κατασκευασμένα στερεότυπα των εγχώριων ευρωπαϊστών, ιδιαίτερα των κυβερνητικών, για τη «μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια» (το κατά κ. Τσίπρα κοινό μας σπίτι) που διέπεται από τις αρχές της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και του ορθού λόγου. Για το ότι η δημοκρατία στην Ευρώπη δεν εκβιάζεται, όπως αρέσκεται να αναφωνεί ο κ. Τσίπρας που μας έλεγε και για εκείνη τη συμμαχία των χωρών του Νότου της Ε.Ε. που θα αντιτασσόταν στο γερμανικό βόρειο συνασπισμό... Αφέλεια ή κοροϊδία ;
Προσπαθεί εναγωνίως η κυβέρνηση να μας πείσει ότι οι «εταίροι» θα συμφωνήσουν, επειδή θα πεισθούν από τα λογικά της επιχειρήματα, θα σεβασθούν την εκλογική ετυμηγορία του ελληνικού λαού και θα φοβηθούν την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Τώρα αποκαλύπτεται ότι στο βωμό μιας πρόσκαιρης συμφωνίας θυσιάζει το κυβερνητικό πρόγραμμα, όπως αυτό αποτυπώθηκε στις προγραμματικές δηλώσεις.
Ο «έντιμος συμβιβασμός», που θα υπέγραφε ασμένως, όπως δήλωσε, ο κ.Βαρουφάκης στο περιβόητο σχέδιο Μοσκοβισί, μεταξύ άλλων περιελάμβανε :
«Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται ότι <... > θα διασφαλίσει ότι οποιοδήποτε νέο μέτρο δεν θα αναστρέφει υπάρχουσες δεσμεύσεις και ότι θα έχει πλήρη χρηματοδότηση. Θα απέχει από μονομερείς ενέργειες και θα εργαστεί σε στενή συνεννόηση με τους Ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους <...> Η Ελλάδα θα σεβαστεί πλήρως τις δεσμεύσεις της στους εταίρους, για να διασφαλίσει υγιή και βιώσιμα δημόσια οικονομικά, επιτυγχάνοντας και στη συνέχεια διατηρώντας μεγάλα (sizeable) πρωτογενή πλεονάσματα<...> Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές αρχές επανέλαβαν την ξεκάθαρη δέσμευση τους να τιμήσουν τις υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους.»
Αφού οι Γερμανοί διαπίστωσαν ότι η πρώτη μεγάλη υποχώρηση έγινε θα εκβιάσουν μέχρι τέλους με τελεσίγραφα, απειλές και προθεσμίες ώστε η κυβέρνηση να παραδοθεί στα μνημόνια τους.
Τι θα απομείνει συνεπώς στην κυβέρνηση; Μήπως να πάρει μέτρα υπέρ της ... ανακούφισης των λαθρομεταναστών ;
Από την άλλη οι μνημονιακοί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ επιχαίρουν για τη σαδιστική συμπεριφορά των «εταίρων». Ο κ. Σαμαράς, αυτός που υπέγραφε αμέσως ό,τι του ζητούσε η τρόικα ΗΠΑ-Γερμανίας «ανησυχεί» για το «αδιέξοδο με την Ευρώπη», που δημιουργεί ανασφάλεια στις ελίτ που ό ίδιος υπηρέτησε και θέλουν το ευρώ πάση θυσία, των άλλων, όμως, φυσικά.
Είναι πάντως απορίας άξιον γιατί η κυβέρνηση ευνοεί λαϊκές κινητοποιήσεις υπέρ των διαπραγματευτικών της θέσεων, όταν είναι διατεθειμένη να υπογράψει τέτοιους επαίσχυντους όρους. Ετσι πιστεύει οτι θα «πεισθεί» η Γερμανία να συμφωνήσει; Ή (άθελα της) ριζοσπαστικοποιεί τον ελληνικό λαό και έτσι οποιαδήποτε κωλοτούμπα της (δες «έντιμο συμβιβασμό») να έχει δυσβάστακτο πολιτικό κόστος;
Το θετικό σ’ όλα αυτά είναι ότι όλο και περισσότεροι βλέπουν τι είναι πραγματικά η σημερινή Ε.Ε και ολοένα θα πείθονται ότι η παραμονή της χώρας σ’ αυτήν και στο ευρώ της είναι η καταστροφή και όχι το αντίθετο που για δεκαετίες μόχθησαν και μοχθούν να μας πείσουν οι καθε λογής ελίτ με τα ΜΜΕ τους, μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα εξαιρουμένου.
Μακάρι όλα αυτά να κινητοποιήσουν τις αντίρροπες δυνάμεις για να συμβάλλουν στην απελευθέρωση της πατρίδας και της κοινωνίας μας από το άγος αυτής της νέας κατοχής που μας έχει επιβληθεί.
Οι προγραμματικές δηλώσεις, η συζήτηση και η ψήφος εμπιστοσύνης τέλειωσαν και οι πρώτες εντυπώσεις δικαιολογούν το μεγάλο κύμα ανακούφισης έως και ενθουσιασμού και μάλιστα όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας. Ευχόμαστε και ελπίζουμε οι πρώτες εντυπώσεις να μην αποδειχθούν βιαστικές και οι εξελίξεις να τις δικαιώσουν.
Διαφαίνονται, όμως, ήδη ενστάσεις επί της ουσίας, ακόμη και μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό, ακόμη και στο εσωτερικό των συνεργαζόμενων κομμάτων.
Δε θα αναφερθούμε τώρα σε περίεργες (και επικίνδυνες) εκκεντρικές δηλώσεις υπουργών, όπως παιδείας, δικαιοσύνης, (λαθρο)μεταναστών κ.λπ. Γενικότερα όμως:
- Οι προγραμματικές δηλώσεις του κ. Τσίπρα φάνηκαν να επιδιώκουν με μεγαλόστομες γενικότητες να καλύψουν σοβαρές διαφοροποιήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις (π.χ. για το χρέος), και να επαναλαμβάνουν βραχυπρόθεσμα θετικά μέτρα ανακούφισης ως να ήσαν προεκλογικά(...). Φάνηκαν επίσης ελλειμματικές για το μεγάλο θέμα της ανάπτυξης, ως εάν να γνωρίζουν ότι πραγματική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο Ε.Ε. και ΕΥΡΩ...
- Οι μέχρι τώρα εκπρόσωποί μας στις (εδώ και 5 χρόνια) διαπραγματεύσεις ανήκαν στις ευρωπαϊκές ελίτ, που ευνοούνται από τις λογικές της Ε.Ε., του ΕΥΡΩ και των εμπνευστών του. Το ίδιο, δυστυχώς, συμβαίνει και τώρα, όταν μάλιστα και προς γενική έκπληξη κλήθηκε για συμπαράσταση ο ΟΟΣΑ, την «εργαλειοθήκη» του οποίου ο κ. Τσίπρας χαρακτήριζε ως «τη μαύρη βίβλο του νεοφιλελευθερισμού», πριν από 1 χρόνο περίπου !
- Μήπως είναι σύμπτωση που κλήθηκε και πάλι για σύμβουλος η αμερικανογαλλική τράπεζα LAZARD, αυτή η ίδια που συμβούλευε το ...Βενιζέλο, με το PSI, πώς θα... κουρέψει τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικροομολογιούχους ;
- Οι αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις συμπαράστασης των ΗΠΑ του Ομπάμα υπενθυμίζουν τους στόχους των ΗΠΑ στην περιοχή και τη χώρα μας, κάτι που επηρεάζει τουλάχιστον..., τις θέσεις της νέας κυβέρνησης στα εθνικά μας θέματα, με την απουσία αναφοράς μάλιστα στις τουρκικές προκλήσεις σε Θράκη και Αιγαίο, ίσως διότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι, επί του παρόντος αδιευκρίνιστες.
- Η άμεση σύνδεση των ελληνικών προβλημάτων που δημιούργησε η τρόικα (δηλ. ΗΠΑ και Γερμανία) με τα προβλήματα των λαών της Ευρώπης παραβλέπει το δράμα του πειραματόζωου, που είναι διακριτά ειδικό, παραπέμπει την όποια λύση ή συμφωνία υπέρ της Ελλάδας στις καλένδες πανευρωπαϊκών φιλολαϊκών λύσεων.
Πάρα ταύτα και άλλα, ενδεχομένως, πολλά η τωρινή διαπραγμάτευση είναι διαφορετική και ευχόμαστε όλα να πάνε καλά.
Οι πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης με τις επισκέψεις Σουλτς, Ντάισενμπλουμ, η παρέμβαση υπέρ Ρωσίας (και η προθυμία της για οικονομική βοήθεια) σε συνδυασμό με τον επικοινωνιακό ορυμαγδό των «ανανηψάντων» (λόγω χρεών) καναλαρχών (πρώην νταβατζήδων ;) έχει προκαλέσει στους πολλούς θετικές εντυπώσεις. Ενώ στη ΝΔ, που δε μπορεί να αρθρώσει αξιόπιστο αντιπολιτευτικό λόγο, το νέο «συγκρότημα» ανέλαβε και πάλι τη «δουλειά» αποδόμησης Σαμαρά. Προετοιμάζει την επανοδο Καραμανλή ;
Ερωτηματικά, όμως έχουν προκαλέσει υπουργοποιήσεις αμφιλεγόμενων προσώπων σε καίριες θέσεις, όπως ο πρώην σύμβουλος του ΓΑΠ, που μας προτείνει, μάλιστα, «λιτό βίο», άλλος που είναι υπέρ της λαθρομετανάστευσης και άλλος που είναι υπέρ των γνωστών «αγνώστων» και κατά των χριστιανών.
Αξιοπερίεργο (;) είναι, επίσης, ότι πριν από τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού, οι υπουργοί έσπευσαν να διατυπώσουν καθένας στον τομέα του το κομματικό τους πρόγραμμα. Αδειασμα (;)...
Οι εκλεκτικές συγγένειες της νέας διακυβέρνησης δεν κρύβονται πλέον με την ολόπλευρη αμερικανική ( και βρετανική, μηδέ του τέως εξαιρουμένου!! ) «συμπαράσταση» στη νεα «επίθεση» κατά Γερμανίας-ευρώ. Με ποια εθνικά ανταλλάγματα ;
Ελπίζουμε να μην πληρώσουν και πάλι οι Ελληνες το μάρμαρο ενός νέου αμερικανογερμανικού συμβιβασμού, όπως, τότε, με το ΓΑΠ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου 2015 είναι, σε πρώτη έστω ανάγνωση, ελπιδοφόρο.
Τιμωρήθηκαν οι πρωταίτιοι της καταστροφής, ηττήθηκαν οι συνεχιστές τους, μειώθηκαν οι ψήφοι στήριξης του αίσχους της «Χ.Α.», έφυγαν από τη Βουλή πολλοί πολιτικά και προσωπικά ανάξιοι, και το κυριότερο, αναδύθηκε μια αριστερή πρόταση εξουσίας με την προσθήκη μιας, μικρής, δύναμης συνέπειας και εθνικού προσδιορισμού.
Όμως, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτά εντάσσονται πιθανόν στο πλαίσιο των αντιθέσεων ΗΠΑ Γερμανίας…
Επαναλαμβάνεται το πολιτικό παίγνιο (sic) του 2009, όταν ανατέθηκε στο ΓΑΠ, με προσάναμμα την Ελλάδα, να βάλει φωτιά στην Ευρωζώνη, με τα γνωστά (στο πετσί μας) αποτελέσματα της σαδιστικής αντεπίθεσης της Γερμανίας εναντίον μας. Η νέα επιλογή, ικανότερη, ασφαλώς αυτής του 2009, ωθήθηκε για να συνεχισθεί κατ’ αναλογία το ίδιο σχέδιο επίθεσης (μακάρι), αλλά (δυστυχώς) και για τη «διευθέτηση» των εθνικών ζητημάτων.
Ομως αυτός ο υπερατλαντικός (και βρετανικός) σχεδιασμός είναι υψηλού ρίσκου για τους εμπνευστές του. Μεγάλο (τουλάχιστο) μέρος των υποτιθέμενων από την εδώ πλευρά «εκτελεστών» του σχεδίου είναι πολύ διαφορετικό από αυτό του 2009 και κατά ισχυρή πιθανότητα με δικό τους, αντιθετικό σχεδιασμό, που γνωρίζουν καλά ότι τίποτα δεν μπορεί να κατορθωθεί μέσα στην Ε.Ε. και το Ευρώ της και γενικότερα με όποιους λεόντιους εταιρισμούς. Και έτσι τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, υπέρ του Ελληνικού λαού!
Το ευχόμαστε και το ελπίζουμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί αλλιώς (...) το πισωγύρισμα θα είναι πολλών δεκαετιών...
Αττίλας και εποικισμός, ίδιος εχθρός
του Ανδρέα Φρυδά
Το δημογραφικό μας πρόβλημα οξύνεται με τη νέα κατοχή
Πριν λίγα χρόνια, (προ κρίσης), γινόταν μεγάλη συζήτηση για το δημογραφικό πρόβλημα και τις επιπτώσεις του. Γήρανση του πληθυσμού, μείωση του ποσοστού των ελλήνων σε σχέση με τους αλλοεθνείς μετανάστες, πρόβλημα στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία, ελάττωση της παραγωγικής ικανότητας των Ελλήνων λόγω μείωσης των νέων στις παραγωγικές ηλικίες. Περιέργως τον τελευταίο καιρό δεν ακούγεται τίποτα από τους αρχηγούς των κομμάτων πλην των ΑΝΕΛ. Μήπως λύθηκε το πρόβλημα; Στη διπλανή Τουρκία ο Ερντογάν έκανε δηλώσεις και προτροπές στα νέα ζευγάρια, να αυξηθεί ο τουρκικός πληθυσμός! Στην Ελλάδα η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έκανε ό,τι τους υπαγόρευαν οι ξένοι και με τα μνημόνια τσάκισαν τους πολύτεκνους με τους φόρους και απαγόρευσαν ουσιαστικά στους νέους να κάνουν οικογένεια με τη θηριώδη ανεργία και τα αντικίνητρα που θέσπισαν.
Τα άλλα κόμματα δεν τους απασχολεί το δημογραφικό
Μια ελληνική κυβέρνηση, αν υπάρξει, που να ενδιαφέρεται για τα ελληνικά συμφέροντα θα έρθει σίγουρα αντιμέτωπη με το δημογραφικό, το οποίο δεν έχει απλώς επιδεινωθεί, αλλά έχει γιγαντωθεί με συνέπειες φοβερές για το μέλλον της πατρίδας και του λαού μας. Η κρίση χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά της ελληνικής οικογένειας.
Το 1996 για πρώτη φορά οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 22 άτομα. Το 2012 η διαφορά έφτασε τα 16.300 άτομα και συνεχώς μεγαλώνει. Ποιες είναι οι προοπτικές όταν η ανεργία στις αναπαραγωγικές ηλικίες (25 – 29 ετών), είναι πάνω από 50% και (30 – 44 ετών) κοντά στο 35%; Πώς μπορούν τα νέα παιδιά να κάνουν οικογένεια και παιδιά; Δεν είναι μόνο το κόστος του τοκετού. Με τα μνημόνια και τα νέα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα, όλο και περισσότερα ζευγάρια αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά βάρη ενός παιδιού και η πολιτεία όχι μόνο δε βοηθάει τους γονείς, αλλά τους αντιμετωπίζει ως οικονομικά εύπορους και τα παιδιά ως τεκμήριο ευμάρειας και τους υποχρεώνει να πληρώνουν παραπάνω φόρους.
Οι δημόσιοι παιδικοί σταθμοί κλείνουν ή υπολειτουργούν και οι φοροαπαλλαγές σταματούν για τους γονείς. Τα οικογενειακά επιδόματα μειώνονται και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σχεδόν εξαφανίστηκε. Πολλά ζευγάρια αναβάλουν ή ακόμα και ακυρώνουν τα αρχικά τους σχέδια για να αποκτήσουν δεύτερο ή περισσότερα παιδιά, ενώ σε άλλες περιπτώσεις αυτή η ψυχολογική κατάσταση επιδρά αρνητικά στην γονιμότητά τους. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί μειώνεται συνεχώς ο ελληνικός πληθυσμός. Ο δείκτης γονιμότητας στις ελληνίδες είναι ο χαμηλότερος της Ευρώπης και κυμαίνεται κάτω από 1 ενώ για την αντικατάσταση απλά του πληθυσμού απαιτείται 2,1.
Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται περισσότερες από 250.000 αμβλώσεις και διπλασιάστηκε το ποσοστό των παλίνδρομων κυήσεων. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι πολλές γυναίκες τεκνοποιούν σε μεγάλες ηλικίες, μετά τα 30 ή δεν τεκνοποιούν καθόλου. Η κρίση δε δημιούργησε, αλλά επέκτεινε το ήδη τεράστιο πρόβλημα. Ο ετήσιος αριθμός γεννήσεων ανά 1000 κατοίκους από 30,8 που ήταν το 1931, έφτασε τώρα κάτω από το 9. Όσοι νέοι μας μπορούν, μεταναστεύουν και μεγαλώνει η πληγή. Τι μπορεί να γίνει; Όσο είμαστε δέσμιοι κάτω από την μπότα του νέου κατακτητή ο λαός μας οδηγείται σε δημογραφικό εκφυλισμό.
Οι αμερικανοί και ευρωπαίοι «φίλοι» και «σύμμαχοι» προσβλέπουν σε αντικατάστασή μας από τους μουσουλμάνους μετανάστες, που κατά εκατοντάδες χιλιάδων λαθραία εισρέουν στη χώρα μας, αλλοιώνοντας την κοινωνική και εθνική μας ταυτότητα, τα ήθη και τα έθιμα, την πολιτισμική μας παράδοση, όπως κάποτε ονειρευόταν ο Κίσινγκερ.
Κάθε λαός δικαιούται να διατηρεί την ταυτότητά του και αυτό δεν έχει ίχνος εθνικισμού, ρατσισμού ή φυλετικής διάκρισης.
Η νεολαία της Ελλάδας έχει δικαίωμα να μπορεί να δημιουργεί οικογένειες και να μεγαλώνει νέες γενιές. Υποχρέωσή μας είναι να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό, αγωνιζόμενοι για κοινωνική οικονομική και εθνική απελευθέρωση της πατρίδας μας απ’ αυτή τη νέα κατοχή που μας έχουν επιβάλλει με την Ε.Ε. και το γερμανικό ευρώ της.
Και κάτι παρήγορο
Στην απονομή, επι τω νέω έτει, των βραβείων της Ακαδημίας Αθηνών βραβεύτηκε ο Γ. Καραμπελιάς για το βιβλίο του «η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Φεραίου», όπου αναδεικνύονται οι ελληνικές, βαλκανικές και ελληνοβυζαντινές επιδράσεις στη δράση του μεγάλου πρωτοπόρου της Ελληνικής Επανάστασης.
Φαντάζεται κανείς τις αντιδράσεις των διάφορων ρεπούσηδων, που, δυστυχώς, αφθονούν και αναθαρρούν στις μέρες μας.
«Δεν πάνε να λένε. Το ουσιώδες είναι που...έσκασαν»
Για να γελάσουμε και λίγο με τον εκ νέου «Σωτήρα»
Αφού ο ΓΑΠ δίδαξε ανά τον κόσμο τους τρόπους εξόδου από την κρίση, που ο ίδιος δημιούργησε, αποφάσισε να τους εφαρμόσει και στην Ελλάδα και με τα αμίμητα «ελληνικά» του δήλωσε: «Στη διαπραγμάτευση πρέπει τώρα να έχουμε το πιστόλι πάνω στο τραπέζι, ώστε να μας αφήσουν ήσυχοι (sic!) οι κερδοσκόποι».
Να εννοούσε άραγε ο ποιητής «να αποχωρήσουν ήσυχοι (ότι δε κινδυνεύουν σε τίποτα) οι γύπες, οπότε το πιστόλι θα είναι αυτοκτονικό» ;
Αβυσσος η ψυχή του και όσων τον ακολουθούν !
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό