ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κείμενο σε pdf

Τώρα, που μάλλον έχει διαφανεί το κίνητρο και υπόβαθρο του δράστη στο Ορλάντο, είναι για μια ακόμα φορά αναγκαίο να τονιστεί ότι τα πράγματα είναι λιγότερο προφανή από όσο θα θέλαμε να παρουσιάζουμε βάσει των κυρίαρχων ερμηνευτικών σχημάτων.

Όποια κι αν είναι η σχέση του δράστη με την ακραία ισλαμική ιδεολογία και τρομοκρατία, γίνεται πλέον σαφές ότι στη σημερινή εποχή πόλεμος σε μια περιοχή της γης σημαίνει δυνητικά πόλεμο παντού. Και όχι πόλεμο υπό την έννοια της απλής  αντιπαράθεσης συμφερόντων, αλλά υπό την έννοια της αντιπαράθεσης πολιτισμικών προτύπων. Η αντίθεση του θύματος στην ομοφυλοφιλία και η προσβολή του δεν είναι της ίδιας τάξης με την εδώ αντίθεση του κάθε Αμβρόσιου. Για το δράστη του Ορλάντο είναι θέμα τιμής και προσβολή των ιερών του, για τους εδώ ακραίους είναι απλά μη αποδεκτή εικόνα.

 Στις κοινωνίες πολιτισμικά χωνευτήρια - χυλούς, όπως των ΗΠΑ, συμβιώνω δε σημαίνει ότι συμμερίζομαι κοινούς πολιτισμικούς κώδικες.

Παρόλα αυτά, η μέχρι τώρα κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι μια χώρα μπορεί να επιβιώσει, ακόμα και ως ηγέτιδα δύναμη παγκοσμίως, αρκεί οι πολίτες της να μοιράζονται τις κοινές αξίες της ευκαιρίας, της επιτυχίας και του χρήματος. Πλέον, αυτή η αντίληψη αρχίζει να σείεται.

Επιπλέον, στη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου η αξία της ανθρώπινης ζωής δε μετριέται απλά από την ευκολία που κάποιος μπορεί να κατέχει όπλο, αλλά κυρίως από την ευκολία με την οποία μπορεί να προβαίνει σε αυτοδικία, η οποία είναι εμμέσως ιδεολογικά και κοινωνικά αποδεκτή. Λένε κάποιοι ότι πρέπει να περιοριστεί δραστικά η οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Σωστό. Απαραίτητο.  Όμως δεν είναι αρκετό. Αν ο μισός αμερικανικός κινηματογράφος βρίθει ηρώων που εξιλεώνονται αυτοδικώντας, το θέμα καθίσταται πιο βαθύ από ό,τι ένα νομικό θέμα απαγόρευσης.