ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κείμενο σε pdf

Δυτική Δημοκρατία: Άγνωστη λέξη όταν οι λαοί εναντιώνονται στην παγκοσμιοποίηση

Με την παγκοσμιοποίηση και το νεοφιλευθερισμό το τραπεζικό-χρηματιστηριακό κεφάλαιο, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις με τη συνδρομή των  ΜΜΕ  και με εργαλεία τους θεσμούς, όπως ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα, Ε.Ε. κ.λ.π.  και τις δυτικές κυβερνήσεις αφαιρούν από τα φτωχά και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, δηλ. από το 99% των κοινωνιών, τεράστια ποσά από τα εισοδήματά τους μέσω της υπερφορολόγησης, της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης, της ραγδαίας μείωσης των αμοιβών, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «εισαγωγής» εκατομμυρίων λαθρομεταναστών με πρόσχημα την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.  Όλα αυτά τα βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις και αυτά τα θηριώδη ποσά που αφαιρούν τα καρπώνεται το 1% που απεργάζεται στις συνόδους Νταβός και G8 εφιαλτικές μεθόδους εκμετάλλευσης και υπονόμευσης χωρών και κοινωνιών, όπως τώρα που σχεδιάζουν την εισαγωγή ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη στην παραγωγή, πράγμα που θα σημάνει εκατομμύρια ανέργους και υπερκέρδη στις ελίτ. Η χώρα μας, άλλωστε,  είναι η πρώτη που υπέστη αυτήν την επίθεση των ορνέων με γνωστές  σε όλους συνέπειες.

Οι λαοί, όμως, δεν είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν.

Οσο πληθαίνουν οι λαοί που ψηφίζουν, είτε με δημοψηφίσματα, είτε με εκλογές, ό,τι ή όποιους εκφράζουν αντίθεση σε θεσμούς της παγκοσμιοποίησης τόσο η δημοκρατία θεωρείται περιττή  πολυτέλεια από τις ελίτ που  θέλουν να  πλουτίζουν με την επιβολή της φτωχοποποίησης των κοινωνιών.

Στη Δανία, Ιρλανδία, Γαλλία, Ολλανδία οι λαοί είπαν όχι στις διάφορες συνθήκες της  Ε.Ε. (Μάαστριχτ η Δανία,  συνθήκη της Νίκαιας η Ιρλανδία, ευρωσύνταγμα η Γαλλία και η Ολλανδία),  παρόλο που στην Ιρλανδία και Δανία τους υποχρέωσαν αυτοί οι «δημοκράτες» να το επαναλάβουν(Αναλυτικά στην έκδοση ΑΣΚΕ-4 του 2006  «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΟΚ/ΕΕ Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ»).  Στην Ελλάδα το 61,3% του ΟΧΙ πέρσι εξέφρασε, παρά τους εκβιασμούς, τη συσσωρευμένη οργή του ελληνικού λαού γι’αυτόν τον απάνθρωπό οργανισμό. Πρόσφατα οι Ολλανδοί (Απρίλιος 2016) απέρριψαν με 64% τη συμφωνία σύνδεσης Ε.Ε.-Ουκρανίας. Κατά κανόνα σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων ήταν αντίθετη με τη λαϊκή βούληση, κάτι που δείχνει την αυξανόμενη διάσταση κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής εκπροσώπησης με τους λαούς.

Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, προκάλεσε σοκ στο παγκόσμιο κατεστημένο (ΗΠΑ, Ε.Ε, Γερμανία, Γαλλία κ.λ.π)  όταν κατάλαβε ότι οι Αμερικανοί, ιδιαίτερα της περιφέρειας, με την εκλογή αυτού, του ανεξέλεγκτου από το πολιτικό τους  σύστημα και παρά τον ανηλεή πόλεμο που του έκαναν, εκφράσανε την αγανάκτησή τους για τα δεινά που υποστήκανε κατά την οκταετία του, κατά τα άλλα δημοκράτη, Ομπάμα, του υπέρμαχου της παγκοσμιοποίησης και των εμπορικών συμφωνιών (NAFTA. TTIP κ.λ.π) με την δραματική φτωχοποιήσή τους, την αποβιομηχάνιση της χώρας τους και την είσοδο εκατομμυρίων λαθρο-μεταναστατών, κυρίως Μεξικανών, θύματα της ανεργίας που προκάλεσε εκεί η NAFTA (Εμπορική Συμφωνία ΗΠΑ-Μεξικού-Καναδά).  

Τα δημοψηφίσματα, δηλ. η άμεση έκφραση της λαϊκής βούλησης,  στις χώρες της Ε.Ε. που αφορούν μειζονα ζητήματα γι’αυτήν, επειδή όσους εκβιασμούς και μέσα χειραγώγησης κι αν μετέλθουν τα αποτελέσματα  τους είναι κατά κανόνα αρνητικά με κορυφαίο το Brexit, οι διάφορες ελίτ θέλουν να τα καταργήσουν. Μερικοί άρχισαν να μιλάνε και για κατάργηση των εκλογών. Θυμίζουμε ότι πρώτος διδάξας ήταν ο Α. Τσοχατζόπουλος, που το 1992 όντας μάλιστα στην αντιπολίτευση, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν μπαίνει σε δημοψήφισμα η συνθήκη του Μάαστριχτ απάντησε ότι τα δημοψηφίσματα είναι «οχλοκρατικές εκδηλώσεις» !!

«Εφτασε η στιγμή που οι ελίτ πρέπει να εξεγερθούν απέναντι στις αμαθείς μάζες»,  μας προετοιμάζει το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. «Οι εκλογές είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία», γράφει σε επώνυμο άρθρο η βρετανική Guardian μετά το Brexit.και συνεχίζει «τα δημοψηφίσματα είναι πρωτόγονες διαδικασίες, που μετατρέπονται σε επικίνδυνα τσεκούρια στα χέρια απογοητευμένων και κακώς πληροφορημένων πολιτών».

Στις ΗΠΑ διαδηλώνουν κατά του Τραμπ, λες και δεν εκλέχτηκε με το δικό τους εκλογικό σύστημα. «Δεν είναι δικός μας προέδρος» λένε ως προοίμιο για τη χειραγώγησή του από το πολιτικό σύστημα σε θέσεις παρεμφερείς με Κλίντον και Ομπάμα. Ιδωμεν...

Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης «ανησυχούν» ότι με τις ογκούμενες αντιστάσεις των λαών κατά της παγκοσμιοποίησης ενισχύεται ο  «εθνικισμός» και ο «λαϊκισμός». Καταφέρονται κατά της δεξιάς και ακροδεξιάς ή και άλλων πολιτικών δυνάμεων που ενισχύονται σε μεγάλες χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία), επειδή εκφράζουν θέσεις κατά των παγκοσμιοποιητικών θεσμών (Ε.Ε., ευρωζώνη κ.λ.π) και της λαθρομετανάστευσης. Ομως οι «ανησυχούντες» δεν διερωτώνται γιατί η Αριστερά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στηρίζει τους θεσμούς αυτούς (Σταθάκης: «Η παγκοσμιοποίηση  είναι μια αναπόδραστη διαδικασία», (σ.σ.) πάλι καλά που δεν είπε ελέω Θεού!!). Είναι φανατική για το ευρώ και την «Ευρωπαϊκή ιδέα», δεν αντιτίθεται  στη λαθρομετανάστευση και στις διαλυτικές για τις χώρες και τις κοινωνίες εμπορικές συμφωνίες CETA (Καναδά-Ε.Ε.) και ΤΤΙΡ (HΠΑ-Ε.Ε.).

 Τι διαφορά έχουν απο τους άλλους;... Καμμία.