ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Αν και απομένει ο Β΄ γύρος για να ολοκληρωθούν οι εντυπώσεις, στις εκλογές της 7ης/11/10 εκφράστηκε η αποδοκιμασία μιας σαφούς πλειοψηφίας του ελληνικού λαού προς την πολιτική του μνημονίου. Η ανάδειξη του μνημονίου σε κεντρικό ζήτημα των αυτοδιοικητικών εκλογών έγινε με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης (κυρίως της αξιωματικής) και το μήνυμα δόθηκε κυρίως στις περιφερειακές εκλογές.

Μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, όμως, ενώ αντιτίθενται στο μνημόνιο, ψήφισαν τα κόμματα του μνημονίου, υποκύπτοντας στις γνωστές μεθόδους υφαρπαγής της ψήφου, αυταπατώμενοι ότι θα βρουν ατομικές λύσεις στα εντεινόμενα από την κρίση προβλήματά τους. Έτσι η έκταση της αποδοκιμασίας δεν ήταν τόσο μεγάλη, ώστε να ανακόψει το καταστροφικό έργο των κατοχικών, βοηθούντων και των ΜΜΕ, τα οποία παρουσίασαν την αποδοκιμασία μικρότερη απ’ όσο πράγματι ήταν.

   Προηγουμένως τα ΜΜΕ και τα ξένα κέντρα έπαιξαν σοβαρό ρόλο και στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Σε συνεννόηση με την κυβέρνηση και τους συμμάχους της δημιούργησαν μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα οικονομικής τρομοκρατίας με τη διακαναλική και τη μπλόφα περί πρόωρων βουλευτικών εκλογών, που θα είχαν δήθεν ως αποτέλεσμα την αδυναμία του κράτους να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, τη δέσμευση των καταθέσεων κ.λπ. Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν γνωστό εκ των προτέρων από τις κρυφές δημοσκοπήσεις, εκλογές βουλευτικές ήταν βέβαιο ότι δε θα γίνουν, γιατί δεν τις ήθελαν οι ξένοι προστάτες και δανειστές ούτε τα κόμματα που τους εξυπηρετούν, αφού η εκλογική τους δύναμη θα μειωνόταν. Η μπλόφα είχε ως συνέπεια τον περιορισμό της ήττας του ΠΑΣΟΚ και την εκτίναξη του spread από τις 650 στις 900 μονάδες, και τα δύο προς μεγάλη ικανοποίηση των ξένων, που αύξησαν και πάλι τα κέρδη τους !

   Η μεγάλη αποχή είναι πολυσήμαντη, δεν μπορεί να προσμετρηθεί ούτε θετικά ούτε αρνητικά προς την κυβέρνηση και το μνημόνιο και, πάντως, είναι ένα αρνητικό φαινόμενο της πολιτικής μας ζωής, επειδή απαξιώνει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς (έστω όσο και όπως λειτουργούν) και νομιμοποιεί τη μεταβίβαση της πολιτικής εξουσίας σε κέντρα που δεν εκλέγονται από το λαό ούτε λογοδοτούν σε αυτόν.

   Με τα δεδομένα αυτά, οι ξένοι προστάτες και η κατοχική τους κυβέρνηση με τους πολιτικούς της συμμάχους (που περιμένουν τη στιγμή που θα περιληφθούν στο κυβερνητικό σχήμα) θεωρούν ότι έχουν το ελεύθερο να προχωρήσουν σε περαιτέρω άγρια αφαίμαξη των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων, σε επαχθείς παραχωρήσεις στο Αιγαίο, την Κύπρο, τη Θράκη και το σκοπιανό, σε παράδοση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ξένους και στο ιδιωτικό κεφάλαιο κ.λπ. Οι κίνδυνοι μεγαλώνουν, γι’ αυτό η επαγρύπνηση και η κινητοποίηση εναντίον των παραπάνω σχεδίων πρέπει να ενισχυθεί.