ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κείμενο σε pdf

O πρώτος Ελληνας,  και μάλιστα συνειδητά ορθόδοξος, (ίσως, ο τελευταίος μέχρι τώρα) κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας είπε «… η νίκη θα είναι δική μας, αν βασίλεύσει εις την ακαρδίαν μας μόνον το αίσθημα το Ελληνικόν. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».

Οι τωρινοί «φιλήκοοι των ξένων» (και όχι μόνο οι πολιτικές δοτές ηγεσίες…) ανήγαγαν μιαν επίσκεψη στον υπερατλαντικό, ταλανιζόμενο εσωτερικά και εξωτερικά, ηγέτη ως το σημαντικότερο γεγονός του νέου, δυσοίωνου και όχι αισίου και ευτυχούς, έτους, «λησμονούντες» το γνωστό (ύμνος εις την Ελευθερίαν) «μοναχή το δρόμο πήρες,/ εξανάρθες μοναχή / δεν είναι εύκολες οι θύρες, / όταν η χρεία τες κουρταλεί»…

Και αυτά, ενώ:

-  Ο στωμύλος και αδίστακτος υπουργός… Ανάπτυξης μας πληροφορεί ότι «αρκούν 200 ευρώ για την επιβίωση» (!!), χωρίς τουλάχιστον να προτείνει στους «σοφούς» που το πρότειναν να το επαληθεύσουν, να το εφαρμόσουν οι ίδιοι, έστω και ως εύγλωττον πείραμα προσωπικόν…

-  Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έχουν ήδη «καταληφθεί» από πιστούς, έως φανατικούς, του δόγματος «ιερός πόλεμος (Τζιχάντ) κατά των απίστων», χωρίς να μας πληροφορούν πόσοι απελάθησαν ή επαναπατρίσθηκαν το τελευταίο εξάμηνο και πότε ο νέος νόμος περί αυτών...

-  Οι βόρειοι γείτονες βυσσοδομούν εναντίον μας και καραδοκούν, οι ανατολικοί ανοικτά προκαλούν και παραβιάζουν την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα της χώρας μας. Οι «εταίροι» και οι «στρατηγικοί σύμμαχοι» μας προτείνουν να τα «βρούμε» με τους παραπάνω, «διαπραγματευόμενοι» μ’αυτούς για τα δικά μας, χωρίς προϋποθέσεις, διεθνή δίκαια και θαλάσσης, για το Αιγαίο, την Κύπρο, την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ. Και, το αδιανόητο(!), οι «δικοί μας» «φιλήκοοι των ξένων», έμπλεοι πόθου δοτής εξουσίας και πλουτισμού, έχουν ήδη ξεσαλώσει υπερασπιζόμενοι κάθε παραλογισμό των εχθρών μας, η πολυάριθμη, δυστυχώς,  5^η φάλαγγα εντός των τειχών μας…

Η μόνη σωτηρία, η «νίκη», έστω απλώς επιβίωσης, είναι Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, εσωτερική και εξωτερική, με ό,τι αυτός συνεπάγεται, με νόμιμα μέσα, κατ’αρχήν...

Οι καιροί ου μενετοί, πλέον.