ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τι μπορούν να ισχυριστούν, πλέον, ακόμη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση τους: Ακόμη και οι υπουργοί διαχειρίζονται κρυφίως τα "θέματά τους", δηλ. την υλοποίηση των εντολών της ΕΟΚ, που είναι όλες σε βάρος της Ελλάδας.

Τα "μεγάλα έργα"

Τα "μεγάλα έργα" με τις φιέστες για τα εγκαίνια τους ήταν ένας τομέας πάνω στον οποίο στήριζε πολλά η "επικοινωνιακή πολιτική" της κυβέρνησης. Όταν, όμως, προχώρησε η υλοποίηση τους, οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι:

Είναι έργα που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα (π.χ. αεροδρόμιο)

Γίνονται με χρήματα που αφαιρέθηκαν από το λαό και όχι "με λεφτά της ΕΟΚ".

Γίνονται στην Αττική, με χρήματα που προορίζονταν για χρήσιμα έργα στην ύπαιθρο.

Γίνονται με υπερβολικό κόστος και πλήρη αδιαφάνεια.

Γίνονται χωρίς καμμιά χωροταξική μελέτη, δημιουργώντας ένα οικιστικό τέρας στα Μεσόγεια, χειρότερο από την Αθήνα.

Γίνονται με βιασμό του οικοσυστήματος της Αττικής και με προσβολή της ιστορίας μας (π.χ. Σχινιάς).

Συγχρόνως έγινε αντιληπτή και η μεγάλη απάτη με τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ.

Οι "ημέτεροι"

Έτσι, μοναδικό όπλο του ΠΑΣΟΚ απομένει η διάθεση στους "ημετέρους" διαφόρων προνομίων, που για ελάχιστους είναι χρυσοφόρα και για τους πολλούς από μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν "συνενόχους", που αποτελούν και τον κορμό της εκλογικής τους βάσης.

Όλ' αυτά γίνονται με μια προϋπόθεση: ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την αμέριστη υποστήριξη του συνόλου, σχεδόν, του ξένου παράγοντα. Αν αυτή πάψει να υπάρχει;

Ενισχύεται η Ν.Δ.;

Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι βραχυκυκλωμένο και μη αποτελεσματικό, πλέον, για τους ξένους προστάτες του. Κάποιοι απ' αυτούς φαίνεται να προσανατολίζονται προς τη Ν.Δ. Ενδείξεις:

Κομφούζιο στο ΠΑΣΟΚ

Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επικρατεί κατάσταση νευρικής κρίσης. Τα διαγκωνιζόμενα ξένα συμφέροντα δε φαίνεται να ενδιαφέρονται, πλέον, για την καλή εικόνα του ΠΑΣΟΚ και βάζουν τους ανθρώπους τους να ξεσπαθώνουν. Η Γαλλία π.χ. σ' αυτή τη φάση έχει πολύ κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ και ψυχρές με τη Γερμανία, γι' αυτό ο Πάγκαλος πνέει μένεα κατά Γιωργάκη και υπονομεύει Σημίτη.

Πολλοί, για να σωθεί το ΠΑΣΟΚ, μεθοδεύουν αντικατάσταση του Σημίτη. Ο Σημίτης διασώζεται προς το παρόν, γιατί οι διάδοχοι είναι πολλοί! Ισχυροί αμερικανικοί κύκλοι προωθούν το Γιωργάκη (τον υιό της μαμάς, Κ.Τσαντ), που αποδυναμώθηκε, όμως, με τις αποκαλύψεις της κ. Κανέλλη (στο παιχνίδι της εξουσίας κι αυτή!). ’λλοι αμερικανικοί κύκλοι θέλουν Παπαδόπουλο κι άλλοι (μαζί με Γερμανούς) ’κη. Όλοι σκέπτονται δικαίως: "αφού έγινε ο Σημίτης πρωθυπουργός, γιατί να μη γίνω και 'γω;" Το ίδιο σκέπτεται και ο Καραμανλής!

Μια άλλη λύση που εξετάζουν είναι η πολυδιάσπαση των πολιτικών κομμάτων και οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Φοβούνται, όμως, τη συνολική αποσταθεροποίηση

Τα άλλα κόμματα

To KKE, καταδικασμένο στη στασιμότητα που του επιβάλλει η ιδεολογία και η ιστορία του, φαίνεται να έχει εσωτερικό πρόβλημα εν όψει δημοτικών εκλογών: Να συνεργαστεί πάλι με τη Ν.Δ., ώστε να αυξήσει την εξουσία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ή να συνεργαστεί με ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ;

Ο ΣΥΝ πληρώνει την ιδεολογική του αφομοίωση από το σύστημα με τις συνεχείς αποχωρήσεις προς το ΠΑΣΟΚ. Οι κ.κ. Μπίστης κλπ. σκέπτονται (πολύ σωστά): "αφού υπηρετούμε το σύστημα, γιατί να μην το υπηρετούμε ανοιχτά, να έχουμε και περισσότερα οφέλη; Τι έχομε να κρύψωμεν, άλλωστε;", όπως θα έλεγε κυνικά και ο επίτιμος της ΝΔ

To ΔHKKI φαίνεται ότι έχασε την υποστήριξη που είχε από κάποιους αμερικανικούς κύκλους και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από τη συνεργασία του με KKE και ΣΥΝ. Αμφίβολο!

Oχι άλλες αυταπάτες

Θεωρούμε χρήσιμο να κλείσουμε αυτό το άρθρο, υπενθυμίζοντας τα εξής: Από τις πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα και όλες τις "λύσεις" που προαναφέραμε (διατήρηση Σημίτη, αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, άνοδος ΝΔ, πολυδιάσπαση) ο ελληνικός λαός δε μπορεί να περιμένει τίποτα. Δε μπορεί να παγιδεύεται στο δίλημμα του δικομματισμού, ψάχνοντας για το "λιγότερο κακό". Έτσι κι αλλιώς τη διακυβέρνηση την ασκούν οι Βρυξέλες κι όχι η κάθε μετριότητα που υποδύεται το ρόλο του πολιτικού στην Ελλάδα.

Δε μπορεί να παγιδεύεται από την επιδίωξη ή διαφύλαξη μιας θέσης εργασίας με χαριστικό τρόπο, που εξοργίζει τους συνανθρώπους του. Η εργασία, και μάλιστα με ανθρώπινες συνθήκες, είναι δικαίωμα του καθενός.

Δεν αξίζει η Ελλάδα αυτή την τύχη. Ειδικά σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σ' ένα φρικτό μέλλον σ' όλους τους τομείς, πρέπει ν' απαλλαγούμε το ταχύτερο από τους μηχανισμούς της. Ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, το ανθρώπινο δυναμικό μας, οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές μας επιτρέπουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.