ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μετά την Εβδομάδα των Παθών διάλεξε η κυβέρνηση να φορτώσει κι άλλο Σταυρό στους ώμους του ελληνικού λαού. Ήταν κάτι αναμενόμενο, κάτι που όλοι συζητούσαμε από καιρό, ακόμα και πριν από τις περσινές εκλογές. Όμως τα μεγάλα κόμματα απέφευγαν να μιλούν για το ασφαλιστικό, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ήξεραν τότε ότι, αν δημοσιοποιούσαν τις επιταγές της ΕΟΚ και τις δεσμεύσεις τους προς το μεγάλο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, θα έχαναν το παιχνίδι και κρυβόντουσαν πίσω από το δάχτυλο τους.

Έτσι εφευρέθηκε η "μελέτη" του ασφαλιστικού από βρετανική εταιρία (μια τελείως ανυπόληπτη, που μέχρι τώρα έκανε μελέτες μόνο για τα νησιά Φερόε και το Μαυρίκιο!!), για να περάσουν οι εκλογές και να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος για την αναμενόμενη από τότε βουτιά του χρηματιστηρίου. Το ένα χαστούκι μετά το άλλο για τον Ελληνικό Λαό, γιατί μετά το ασφαλιστικό ακολουθεί σφίξιμο για τους Ολυμπιακούς, με μειώσεις δαπανών και κοινωνικών παροχών, με εξαθλίωση του συστήματος υγείας και της παιδείας ακόμη περισσότερο.

Κάτω από τα όρια της φτώχειας

Αλήθεια ποιους εννοούσε ο πρωθυπουργός, όταν έλεγε ότι θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες; Τους συνταξιούχους των 124.000, που θα παίρνουν τώρα 65.000; Τι έγινε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Ήταν τόσο "τεράστιο" το κόστος, ώστε σε σύσκεψη στο Μαξίμου οι Σημίτης - Παπαντωνίου-Γιαννίτσης αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν; Το 70% των συνταξιούχων 1.200.000 άτομα, παίρνουν ήδη σύνταξη κάτω από το όριο φτώχειας. Αυτές οι πενιχρές συντάξεις θα μειωθούν ακόμα περισσότερο, από 30 - 45 %, αφού το ποσοστό κύριας σύνταξης από 80 % γίνεται 60 % και ο προσδιορισμός του εξαρτάται από τους μισθούς της τελευταίας 10ετίας αντί της τελευταίας 5ετίας.

Η κατάσταση των Ταμείων

Τόσο χάλια είναι η οικονομική κατάσταση των Ταμείων; Αυτή τη στιγμή τα Ταμεία διαθέτουν περιουσία, που συνολικά ανέρχεται περίπου στα 5,6 τρις και σίγουρα είναι ανεπαρκής, για να καλύψει τις τρέχουσες και μελλοντικές δαπάνες τους.

Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Η καταλήστευση των διαθεσίμων των Ταμείων άρχισε με νόμο που ίσχυσε από το 1950 ως το 1975 και διέθετε το αποθεματικό τους άτοκα στη Βιομηχανία και το Εμπόριο, για δήθεν οικονομική ανάπτυξη. Μετά το 1975 τα αποθεματικά τοκίζονταν με το 25% του πληθωρισμού, δηλ. με λιγότερο από το 1/5 του συνήθους επιτοκίου καταθέσεων. Το τελικό χτύπημα ήταν η πάση θυσία στήριξη του Χρηματιστηρίου πριν τις εκλογές με τα λεφτά των εργαζομένων και χωρίς τη συγκατάθεση τους από τους διορισμένους κυβερνητικούς Διοικητές τους, με αποτέλεσμα το οριστικό γονάτισμα των Ταμείων, θα έπρεπε η περιουσία τους κινητή και ακίνητη σήμερα να είναι 20,3 τρις, δηλαδή η τριπλάσια.

Η κύρια αιτία, όμως, για το χάλι των Ταμείων είναι η ένταξη στην ΕΟΚ, που οδήγησε σε δραματική μείωση της παραγωγής και της απασχόλησης. Αν δεν αποχωρήσουμε από την ΕΟΚ, ανάπτυξη δε θα υπάρξει και όποια μέτρα ληφθούν σήμερα θα αποδειχθεί μετά 5-6 χρόνια ότι δεν απέδωσαν και θα ζητηθούν νέες θυσίες

Η ιδιωτική ασφάλιση

Η χρεοκοπία των Ταμείων ήταν πάντα ένας κρυφός στόχος της ΕΟΚ, για να στρέψουν τους Έλληνες πολίτες, ιδίως τους νέους 25 -35 ετών, στην ιδιωτική ασφάλιση, που θα την παρέχουν ξένες εταιρείες. Η στροφή αυτή διαφημίζεται π.χ. με ιατρική περίθαλψη σε πολυτελή ιδιωτικά νοσοκομεία. Για 30-40 χρόνια οι ξένες αυτές εταιρείες θα πληρώνουν μόνο περίθαλψη (όχι συντάξεις) και, όταν θα 'ρθει η ώρα να πληρωθούν και συντάξεις, κανείς δεν ξέρει τι θα μηχανευτούν. Μέχρι και εικονικές πτωχεύσεις, οπότε θα κληθεί πάλι το δημόσιο να πληρώσει για συντάξεις ένα μικρό μέρος απ' αυτά που θα περίμεναν οι ασφαλισμένοι από τις ιδιωτικές εταιρείες.

Τι θα μπορούσε να γίνει;

Η λύση δεν είναι βέβαια οι προτάσεις των ’γγλων, τις οποίες ακόμη και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Σπράος χαρακτήρισε ανεδαφικές, ούτε η πολιτική εξουθένωσης των "περήφανων γερατειών". Υπάρχουν μέτρα, που μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την κατάσταση, ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, με τη σύνδεση του ασφαλιστικού και της οικονομίας, όπως

Η κυβέρνηση, αντί γι' αυτά, προτιμάει να καταφύγει σε λύσεις - τσεκουριές για το λαό, ώστε να είναι συνεπής στην ονομαστική σύγκλιση, που της επιβάλλει η ΕΟΚ, και τα κριτήρια διατηρησιμότητας, που καλείται να εφαρμόζει για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον.

Φυσικά η οριστική λύση του προβλήματος και η εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής στους συνταξιούχους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με μια άλλη οικονομική πολιτική, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας θα εκμηδενίζει την ανεργία και θα επιτυγχάνει μια συνεχή και σημαντική ανάπτυξη. Όλ' αυτά με ελληνική πολιτική, δηλ. με αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ.

Οι αντιδράσεις

Η αντιπολίτευση σχεδόν τα έχει χαμένα. ’λλοι κατακεραυνώνουν τα μέτρα, μόνο για να φανούν αρεστοί, άλλοι κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση, σιωπούν ή τραυλίζουν, γνωρίζοντας ότι αυτή με το Νόμο Σιούφα τα ξεκίνησαν και κυρίως ότι και αυτοί τα ίδια θα έκαναν, αν ήταν κυβέρνηση. Τρέμουν όμως το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Οι συνδικαλιστές, μετά από μακροχρόνιο ύπνο, δείχνουν να ξυπνούν, αφού καλούνται μέσα σε 2 μήνες να προσέλθουν σε "διάλογο" σικέ, για αποφάσεις που ήδη έχουν ληφθεί, με "αξιόπιστες" προτάσεις, έτοιμες για τον κάλαθο των αχρήστων.

Εμείς ο λαός τι κάνουμε; Το άρθρο αυτό γράφεται 2 μέρες πριν την πανελλαδική απεργία της 26/4. Φαίνεται ότι οι αντιδράσεις θα είναι πρωτοφανείς κατά της κυβέρνησης Σημίτη, που βρίσκεται απομονωμένη, εισπράττει την καθολική αγανάκτηση και δείχνει σημάδια αναδίπλωσης.

Αν, τελικά, ο Νόμος που θα ψηφιστεί απέχει πολύ από τις αρχικές επιδιώξεις της κυβέρνησης (δηλ. τις εντολές της ΕΟΚ), όπως έγινε και με το εργασιακό, τότε, όχι μόνο θα έχουμε άλλη μια νίκη (έστω για διατήρηση κάποιων κεκτημένων) του λαϊκού κινήματος (παρά τη σημερινή του κατάσταση), αλλά ίσως εκδηλωθούν και κάποιες γενικότερες πολιτικές διεργασίες.