ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι ξένοι αποτελούν ήδη πάνω από το 10% του πληθυσμού της Ελλάδας κι ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του ενεργού πληθυσμού. Η παρουσία τους θέτει πολλά και πολύπλοκα ζητήματα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά και ιδεολογικά, στα οποία ο καθένας οφείλει να πάρει θέση.

Α. Γενική τοποθέτηση

Η μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει συνεχώς τον άνθρωπο από τότε που εμφανίστηκε στη Γη. Όμως τα τελευταία 10-20 χρόνια, αυτά που συνηθίσαμε να λέμε χρόνια της παγκοσμιοποίησης, παρατηρείται μια έξαρση του φαινομένου και παγκόσμια και στην Ελλάδα. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Όπως μαρτυρούν τα στοιχεία που παραθέτουν όλοι οι έγκυροι οικονομολόγοι, στα χρόνια αυτά παρατηρείται μια τρομακτική μεταφορά πλούτου από τις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου προς τις ΗΠΑ (κυρίως) και την Ε.Ε. Οι άνθρωποι δε μπορούν πια να ζήσουν στον τόπο τους και μεταναστεύουν στη Δύση. Το φαινόμενο ενισχύεται από την ύπαρξη αυταρχικών καθεστώτων και κορυφώνεται με την ιστορική αποτυχία και κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατ. Ευρώπης. Οι πολιτικές ηγεσίες που προέκυψαν στις χώρες αυτές πέφτουν στην αγκαλιά της Δύσης και οδηγούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους στην εξαθλίωση.

Η Ε.Ε. (και η ελληνική κυβέρνηση) ενεθάρρυναν τη μετανάστευση για τους εξής λόγους:

• Αναπλήρωσαν την έλλειψη εργατικού δυναμικού, που προκαλεί η γήρανση και η παρακμή των κοινωνιών τους

• Κράτησαν χαμηλά τα μεροκάματα και των ξένων και των ντόπιων εργαζομένων (στην Ελλάδα προς μεγάλο όφελος των εργολάβων των "Μεγάλων Έργων"), κρατώντας χαμηλά και τον πληθωρισμό, στόχος που τίθεται μετά μανίας στην οικονομική πολιτική της Ε.Ε. (για την Ελλάδα αποτελούσε και κριτήριο για την ένταξη στην ΟΝΕ). Σημειώνουμε ότι από τα χαμηλά μεροκάματα προκύπτουν υπερκέρδη που τοποθετούνται στις τράπεζες της Ελβετίας και δεν επενδύονται στην Ελλάδα. Συγχρόνως διευκολύνονται τα κυκλώματα του υποκόσμου, που η εξουσία τα ανέχεται, αν δε διαπλέκεται μαζί τους, κυρίως τα κυκλώματα της πορνείας. Υπολογίζεται ότι σήμερα στην Ελλάδα ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες 80.000 πόρνες από την Αν. Ευρώπη, που "γερνάνε" μετά 4-5 χρόνια και τις οποίες έχουν "επισκεφθεί" 1.500.000 Έλληνες πολίτες!

Όμως, έτσι όπως λειτουργεί η ΕΕ, το φαινόμενο πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στις κοινωνίες της. Αιματηρές συγκρούσεις σε 3 πόλεις της Αγγλίας μεταξύ Νοτιοασιατών και Βρετανών, σοβαρά επεισόδια στο φιλικό (!) ποδοσφαιρικό αγώνα Γαλλίας – Αλγερίας, δολοφονικές επιθέσεις ναζιστών κατά Τούρκων και Κούρδων στη Γερμανία.

Η ακροδεξιά, δημιούργημα της ΕΕ, για να αποτελεί τη βολική αντιπολίτευση, αφού μειώνει τις κοινωνικές εντάσεις, έφτασε να συμμετέχει σε κυβερνήσεις, όπου δεν είναι καθόλου εξυπηρετική, γιατί αυξάνει τις εντάσεις, π.χ. στην Ιταλία μετά πάρα πολλά χρόνια οι εργαζόμενοι ξανακατέβηκαν στους δρόμους. Έτσι η ΕΕ, με τα αργά αντανακλαστικά της, αποφάσισε στη σύνοδο της Σεβίλης να περιορίσει το φαινόμενο, οργανώνοντας ειδική συνοριακή αστυνομία.

Και στο ζήτημα της μετανάστευσης είναι φανερή η υποκρισία της Δύσης, που ορκίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτοδιορίζεται ως ο εγγυητής των δικαιωμάτων αυτών σ' όλη τη Γη (για να δικαιολογεί τις ιμπεριαλιστικές της επεμβάσεις), την ίδια στιγμή που η ίδια με την πολιτική της εξαθλιώνει τους ανθρώπους. Στη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (10/12/1948) αναφέρεται ως ανθρώπινο δικαίωμα "η ελευθερία στην έκφραση και την πίστη, η ελευθερία από το φόβο και τη στέρηση για όλα τα ανθρώπινα όντα". Πόσο σέβονται το δικαίωμα αυτό η αμερικάνικη παγκοσμιοποίηση και οι Ευρωπαίοι ουραγοί της; Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, που ιδρύθηκε το 1950 ξοδεύει για τη "φιλανθρωπία της" ένα ελάχιστο μέρος από τα κέρδη που αποκομίζει η Δύση από την εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου.

Όποιος, λοιπόν, ειλικρινώς αγωνιά για τη μετανάστευση και του μετανάστες πρέπει πρώτ' απ' όλα να διαχωρίσει τη θέση του από τους "μονόδρομους" της παγκοσμιοποίησης και του ευρωπαϊσμού και να αγωνιστεί για την άμβλυνση των διακρατικών και ενδοκρατικών ανισοτήτων και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μόνον αν απαλλαγούν οι χώρες του Τρίτου Κόσμου από την ξένη εξάρτηση, θα μπορέσουν να αναπτυχθούν οικονομικά κι έτσι, όχι μόνο να σταματήσει η μετανάστευση, αλλά και να επιστρέψουν στις χώρες τους όσοι μετανάστες το επιθυμούν.

Β. Μετανάστευση στη Δ. Ευρώπη και στην Ελλάδα

Πρέπει να αντιδιαστείλουμε τη (φυσιολογική, ιστορικά "φυσική") μετανάστευση στη Δ. Ευρώπη από την (ιστορικά "αφύσικη") μετανάστευση στη χώρα μας.

Αποτελεί γενικό ιστορικό φαινόμενο περιοχές υπεραναπτυγμένες να προσελκύουν μετανάστες από τις γειτονικές (και πιο απομακρυσμένες, αν υπάρχει πληροφόρηση και δυνατότητα μετακίνησης, όπως σήμερα) στη φάση της κοινωνικής παρακμής τους. Αυτό έγινε π.χ. 3 φορές στην περιοχή της Αρχαίας Μεσοποταμίας, στο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στη σημερινή Δυτική Ευρώπη. Όσο αυξάνει η ανάπτυξη, όσο τα υλικά και πολιτιστικά αγαθά πολλαπλασιάζονται, τόσο η κοινωνική ζωή σιγά σιγά μετατρέπεται σε ιδιωτική αναζήτηση της άνεσης, της εκζήτησης και κανείς δε δέχεται να ασκήσει τις "κατώτερες" κοινωνικές λειτουργίες. Αυτές ασκούνται από εισαγόμενους από την περιφέρεια εργάτες, οι οποίοι με τον καιρό πολλαπλασιάζονται, ως επήλυδες πλέον, ελκόμενοι από τη λάμψη (που ενδεχομένως είναι φαντασιακή) του πλούτου και του "πολιτισμού" και προοδευτικά ανεβαίνουν στην κοινωνική κλίμακα στην αρχή εργάτες, μετά υπάλληλοι, στρατιώτες και στη συνέχεια "διευθυντές"), μέχρι που καταλύουν τελικά το προηγούμενο καθεστώς και ιδρύουν νέο, "δικό" τους.

Αυτό σε γενικές γραμμές ισχύει για τη Δυτ. Ευρώπη. Επί τρεις, τουλάχιστο, αιώνες υπήρξε το πιο ανεπτυγμένο τμήμα του πλανήτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σιγά σιγά κατακλύστηκε από τους λιγότερο ανεπτυγμένους "γείτονες" (αρχικά από τις αποικίες, τώρα έρχονται από όλες τις καθυστερημένες χώρες, λόγω και των νέων ευνοϊκών συνθηκών μετακίνησης, έστω κι αν τώρα η λάμψη είναι μόνο φαντασιακή…).

Είναι, λοιπόν, η μετανάστευση στη Δυτ. Ευρώπη ιστορικά κατανοητή και "φυσική". Συντρέχουν όμως οι ίδιες προϋποθέσεις και τα ίδια αίτια για τη χώρα μας; Εδώ πρόκειται για παρεξήγηση του φαινομένου.

Με την ένταξή μας στην ΕΟΚ δώσαμε την εντύπωση στους άλλους ότι αποτελούμε Ευρώπη, άρα μέρος του οικονομικού και πολιτιστικού κέντρου! Από την άλλη, με τον εισαγόμενο τρόπο ζωής και τα εισαγόμενα πρότυπα (και τα δάνεια!), αποκτήσαμε αντίληψη τρόπου ζωής δυσανάλογου προς την υλική και πολιτιστική παραγωγή μας. Δεν περάσαμε από το, δημιουργικό, στάδιο παραγωγικής ακμής, αλλά κατ' ευθείαν στο στάδιο της παρακμιακής αντίληψης της κατανάλωσης, της άνεσης (χωρίς να παράγουμε, καταναλώνουμε) και ήδη κινδυνεύουμε να γηράσουμε, πληθυσμιακά, κοινωνικά και ατομικά, πριν να ενηλικιωθούμε, πολύ περισσότερο να ανδρωθούμε. Γι' αυτό το φαινόμενο της μετανάστευσης στη χώρα μας είναι ιστορικά "αφύσικο" και η άκριτη αποδοχή της δεν είναι κοινωνικά φυσιολογική.

Γ. Μερικές αρχές για μια
Μεταναστευτική πολιτική

Με την προηγούμενη γενική τοποθέτηση φυσικά δεν εξαντλούμε το ζήτημα. Μετανάστες καλώς ή κακώς υπάρχουν στην Ελλάδα και ο καθένας οφείλει να πάρει θέση.

Πριν διατυπώσουμε τη δική μας θέση θέλουμε να σχολιάσουμε δύο ακραίες απόψεις, που κυκλοφορούν ευρέως, αλλά χωρίς μεγάλη πρακτική σημασία.

Προτάσεις – Θέσεις

1. Οι οικονομικοί πρόσφυγες πρέπει να γίνονται δεκτοί στην Ελλάδα μέχρι τα όρια εκείνα που αντέχει η οικονομία και η κοινωνία μας και ορίζει η πολιτεία, αφού συμβουλεύεται όλους τους αρμόδιους φορείς (συνδικάτα, αυτοδιοίκηση, παροικίες μεταναστών κλπ). Καλύπτουν δικές μας παραγωγικές ανάγκες και τις δικές τους ανάγκες επιβίωσης. Στο βαθμό που μονιμοποιούνται στην Ελλάδα μας βοηθούν να ξεπεράσουμε την εισαγόμενη από τη Δύση παρακμή μας. Από τη φυλετική και πολιτιστική ανάμιξη όλοι οφελούμαστε. Αν η συμπεριφορά μας είναι ανθρώπινη, οι ξένοι αποτελούν γέφυρα φιλίας της Ελλάδας με τις χώρες προέλευσής τους.

2. Όταν τα παραπάνω όρια εξαντλούνται, οι παράνομοι μετανάστες πρέπει να παραμένουν για το ελάχιστο χρονικό διάστημα που απαιτείται μέχρι την επαναπροώθησή τους στις πατρίδες τους κι όλ' αυτά κάτω από ανθρώπινες συνθήκες. Ο συνδυασμός επαναπροώθησης και ανθρωπισμού είναι πολύ δύσκολος για την οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Στο βαθμό που δε μπορούν να συνδυαστούν, προηγείται η ανθρωπιστική μεταχείριση. Η επαναπροώθηση είναι σκληρή για τους πρώτους που θα υποστούν το μέτρο, αλλά αποθαρρύνει και εξουδετερώνει όλα τα κυκλώματα δουλεμπορίας που εκμεταλλεύονται άγρια τους υποψήφιους μετανάστες με απατηλές υποσχέσεις. Όταν ξέρουν ότι δεν υπάρχει ασυδοσία περιορίζουν τα σχέδιά τους.

3. Όσοι ξένοι εργάζονται στην Ελλάδα πρέπει να έχουν πλήρη προστασία, όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των Ελλήνων εργαζομένων και επιπλέον το σεβασμό και την ανθρωπιά της ελληνικής κοινωνίας, που πρέπει να την εκδηλώνουμε, για να θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι και να μην ξεχνάμε ότι κάποτε ήμασταν και μεις χώρα εξαγωγής μεταναστών (Αμερική στις αρχές του 20^ου αιώνα, Γερμανία στη δεκαετία του '60) και δεν αποκλείεται να ξαναγίνουμε. Η νομιμοποίηση ήταν σωστή απόφαση, αν και τα χρηματικά ποσά που ζητήθηκαν γι' αυτήν ήταν υπέρογκα(150.000 δρχ. και τα παράβολα). Εκτιμάται ότι μόνο το 1/3 των ξένων έκαναν μέχρι σήμερα χρήση του δικαιώματος. Είναι προφανές ότι οι εργοδότες δε θέλουν τη νομιμοποίηση.

4. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στο όρια που τίθενται για τους μετανάστες που προέρχονται από χώρες που εγείρουν αξιώσεις κατά της Ελλάδας ή προβάλλουν μειονοτικά θέματα. Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται για να δουλέψουν κι όχι για να δημιουργήσουν προβλήματα. Όμως ζούμε σε μια περίοδο που οι μειονότητες γίνονται μέσο για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. "Πρέπει ν' ανακαλύψουμε μειονότητες ακόμη και κει που δεν υπάρχουν", είχε πει ο σύμβουλος του Γερμανού καγκελαρίου Χ. Κολ. Οι Αμερικανοί, Γερμανοί κλπ οργανώνουν και χρηματοδοτούν συμμορίες, που τρομοκρατούν τους ομοεθνείς τους, ώστε να μπορούν να μιλούν ως εκπρόσωποι όλης της μειονότητας. Οι Αλβανοί του Κοσυφοπεδίου περισσότερο υπέφεραν από τον UCK και το ΝΑΤΟ που δήθεν τους προστάτευε, παρά από το Μιλόσεβιτς. Οι Τουρκοκύπριοι περισσότερο υποφέρουν από το κατοχικό καθεστώς (γι' αυτό οι μισοί εγκατέλειψαν την Κύπρο), παρά από τους προβοκάτορες "παλληκαράδες" της ΕΟΚΑ Β'. Επίσης προσοχή χρειάζεται στην προσπάθεια του τουρκικού κράτους – παρακράτους να απογυμνώσει το Βόρειο Ιράκ από τους γηγενείς Κούρδους και να τους αντικαταστήσει από Τουρκομάνους.

5. Κανένας περιορισμός δεν πρέπει να υπάρχει στους πολιτικούς πρόσφυγες. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 1000-2000. Η σύμβαση της Γενεύης προστατεύει όσους "εύλογα φοβούνται δίωξη για πολιτικούς θρησκευτικούς ή ιδεολογικούς λόγους", αλλά είναι μικρόψυχη και παρωχημένη (1951). Έτσι η Ε.Ε., μέσα στο κλίμα της "καταπολέμησης της τρομοκρατίας", με πολιτικές αποφάσεις ακυρώνει τη Σύμβαση της Γενεύης, χαρακτηρίζοντας π.χ. ως τρομοκράτες τους Κούρδους αγωνιστές του ΡΚΚ, που απλώς ζητούν να μιλούν τη γλώσσα τους και τους Τούρκους αγωνιστές της Δημοκρατίας, που κάνουν απεργία πείνας μέχρι θανάτου και μετρούν ήδη δεκάδες νεκρούς.

Τέλος μην ξεχνούμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί Κύπριοι πρόσφυγες από τα κατεχόμενα και το καθήκον μας γι' αυτούς είναι να μην επιτρέψουμε καμμία λύση του Κυπριακού που δε θα προβλέπει το δικαίωμα επιστροφής τους στα σπίτια τους.