ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πλησιάζουμε, ούτως ή άλλως, στις εκλογές και όσοι αναφέρονται σ' αυτές και τους ενδιαφέρουν τις χαρακτηρίζουν κρίσιμες. Δυστυχώς, και οι εκλογές αυτές δεν χαρακτηρίζονται από καμιά κρισιμότητα. Τίποτα απ' όσα ισχύουν τώρα δεν διακυβεύεται, εκτός φυσικά από το ποια πρόσωπα θα καταλάβουν τις θέσεις των καρεκλοκενταύρων.

Έχουν όμως οι επερχόμενες εκλογές και μια πραγματική ιδιοτυπία. Είναι, για πρώτη ίσως φορά, εξόχως αποκαλυπτικές για το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η κοινωνία μας από τον τρόπο που ασκείται η πολιτική από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα. Κανένα πραγματικό πρόβλημα δεν τίθεται με προβολή της λύσης του, καμιά πραγματική επιλογή πάνω στα φλέγοντα προβλήματα δεν επιδιώκεται να στηριχθεί στη λαϊκή ψήφο.

Ούτε μια λέξη για τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, ούτε μια λέξη για τις εξελίξεις σε Κύπρο και Αιγαίο, ούτε μια λέξη για το ...ευρωσύνταγμα(!), τον ευρωπαϊκό στρατό(!) και τη θανάσιμη απειλή για τους ανθρώπους και τον πλανήτη της αποχαλίνωσης του παγκοσμιοποιημένου κέρδους. Και η αποκάλυψη αυτή δεν είναι καν βέβαιο ότι επιφέρει θετικές προοπτικές...

Για άλλη μια φορά θα κυριαρχήσει η «τηλεοπτική δημοκρατία» και μάλιστα με τέτοια δύναμη που ακόμα και διαμαρτυρόμενος νονός και κατήγορός της αποδέχτηκε να την υπηρετήσει με πρόδηλη ευχαρίστηση, θα την «διεξάγουν» και θα την «εκτελέσουν» τα γνωστά συγκροτήματα και οι αφερέγγυοι (αλλά ακόμα πολύ αποτελεσματικοί) δημοσιογράφοι. θα αποσιωπήσουν όλα τα βασικά και ουσιαστικά και θα βροντοφωνάξουν για όλα τα δευτερεύοντα και τα κουτσομπολιά. Και θα κοκορομαχήσουν «ανελέητα», για να εξάψουν το φίλαθλο πνεύμα, όπως το κατάντησαν κι αυτό, ώστε όλοι να ασχολούνται με το ποιο κόμμα θα κερδίσει και τι θα κάμουν οι άλλοι. Και θα έχουν ως βοηθούς και τους γνωστούς πολιτικούς που:

Το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη σκέφτηκε να αιφνιδιάσει με εκλογές και να υφαρπάσει παράταση της «εξουσίας» του τον περασμένο Ιούλιο(!), το Σεπτέμβριο και το Δεκέμβριο. Δεν τα κατάφερε. Την πρώτη φορά, γιατί δεν του έδωσαν την αφορμή οι βαρόνοι και έτσι ξόδεψε ανώφελα και την ευρωπαϊκή προεδρία (με τα εξωφρενικά, αλλά πανάκριβα καραγκιοζιλίκια) και τον εξοβελισμό του γραμματέα τους. Τη δεύτερη και την τρίτη, γιατί παρά τον καταιγισμό των υποσχέσεων και των «παροχών» τα γκάλοπ τους πρόδωσαν κι έτσι άδικα ξοδεύτηκαν οι διάφοροι «θεσμικοί» που ντοπάρισαν, κατά το δυνατόν, το χρηματιστήριο. Και, αφού επί ένα εξάμηνο μόνο για εκλογές ομιλεί και ούτε μια λέξη, έστω προσχηματικά, για άσκηση κάποιας πολιτικής, τώρα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Δεν αποδίδουν τα περί ανθούσης οικονομίας, ούτε τα περί μοναδικής ικανότητας διακυβέρνησης και άρα περί ισόβιας σημιτικής τοιαύτης, ούτε τα περί αναγκαιότητας συνέχισης της ίδιας ολυμπιακής καθοδήγησης. Όμως, επειδή και οι υπόλοιποι του ΠΑΣΟΚ δύσκολα

αποδέχονται να χάσουν τις εκλογές και τον έλεγχο των μηχανισμών, κάτι που εγκυμονεί πολλούς, έστω και υποθετικούς (...), κινδύνους, σκέπτονται μήπως μεσούσης της προεκλογικής περιόδου θα ήταν καλό να αλλάξουν αρχηγό! Και με αυτά θα ασχολούμαστε μέχρι τις εκλογές.

-Η ΝΔ θα αναμασά τα ίδια και τα ίδια. Δεν έχει καμιά άλλη πολιτική να προτείνει, εκτός ίσως ότι θα την εφαρμόσει πιο αυθεντικά! Παρά το ότι διατείνεται ότι δε θα περιμένει να πέσει το ΠΑΣΟΚ «σαν ώριμο φρούτο», γνωρίζει πως μόνο έτσι μπορεί να πάρει την «εξουσία». Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας ενθουσιασμός γι' αυτήν ή τον αρχηγό της και ότι γι' αυτό ακριβώς είναι πολύ ευάλωτη. Κατανοεί ότι μπορεί να κερδίσει, μόνο επειδή σε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό πολιτών το ΠΑΣΟΚ έγινε αποκρουστικό και εφ' όσον ο Μητσοτάκης δεν την «αυτοκτονήσει». Και επομένως αγωνιά για το τι «θα επακολουθήσει μιας ενδεχόμενης νίκης της. Ποιος θα συγκρατεί τους ασκούς του Αιόλου, όταν θα θελήσει να ικανοποιήσει τους δικούς της ανθρώπους, να επεκτείνει τις ιδιωτικοποιήσεις στα Πανεπιστήμια, στα Νοσοκομεία, στην ενέργεια όταν θα ζητούν τη συνέχεια οι όψιμοι φίλοι της του ΣΕΒ και θα έχει απέναντί της τους «σοσιαλιστές» συνδικαλιστές (που θα θυμηθούν τα παιδικά τους); Τα γνωρίζει, αλλά δε θα μιλάει για αυτά. Απλώς θα αναφέρεται στη διαπλοκή και στα (ποια;) οράματά της και θα προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον ενδεχόμενο αντίπαλο της.

Οι άλλοι της Βουλής και αυτοί που πάση θυσία θέλουν να μπουν σ' αυτήν θα κατηγορούν το δικομματισμό (που όλοι τους τον υπηρέτησαν για λίγο ή και πολύ, ακόμη και το μονοκομματισμό της ... οικουμενικής), θα ζητούν την απλή αναλογική (που, όταν γι' αυτό, μπορούσαν να την επιβάλουν, την ελησμόνησαν) και παρά τα όσα σωστά θα λένε, ελάχιστα θα ακούγονται.

Αυτά μας περιμένουν τους μήνες που έρχονται. Και σχεδόν όλοι οι πολίτες το ξέρουν. Το ερώτημα είναι πόσοι πάλι θα μπουν, συνειδητά (δηλ. με ιδιοτέλεια) ή ασυνείδητα, στο παιχνίδι που με τυμπανοκρουσίες ενορχηστρώνεται. Πόσοι θα απαιτήσουν να δοθεί λογαριασμός, έστω, για όσα έγιναν και κάποια δικαιολογία για όσα δεν έγιναν. Πόσοι θα απαιτήσουν να γίνει συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει από δω και μπρος; Για το πώς θα επιβιώσει και θα προοδεύσει ο λαός, η κοινωνία, η χώρα μας, ακόμη και ο κόσμος όλος! Για το αν μας ωφελεί ή μας βλάπτει η ένταξη στην Ε.Ε.' για το τι σημαίνει να παίζουμε τους κολαούζους στους Σιράκ, Σρέντερ ή το Μπους (με το νέο...αρχηγό) στην Ευρώπη, την Αμερική, τη Ρωσία ή ... την Κίνα. Και τι σημαίνει να ζούμε με αξιοπρέπεια σ' ένα (ζητούμενο) αξιοπρεπή κόσμο.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτά μπορούν να κυριαρχήσουν στην προεκλογική περίοδο που ήδη διανύουμε. Η αποκάλυψη όμως που χαρακτηρίζει αυτές τις εκλογές θα μπορούσε να οδηγήσει κατά κάποιο τρόπο σ' αυτά. Αυτό θα πρέπει κάθε συνειδητός πολίτης να επιδιώξει, ώστε να υπάρξει κάποια θετική προοπτική. Και βέβαια αυτό θα είναι και το καθήκον του ΑΣΚΕ. Αλιώς, βραχυπρόθεσμα βέβαια αλλά πάντως επώδυνα, μπορεί να ευνοηθούν εχθροί της δημοκρατίας και του ανθρώπου, που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα καπηλευθούν.