Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΕ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εξελίξεις στην Τουρκία και για μας, αφού για πολλά χρόνια ακόμη θα μας απειλούν, και σε σχέση με τον πόλεμο στο Ιράκ και τα ευρύτερα σχέδια των Αμερικάνων και Εβραίων στην περιοχή, και γενικότερα για τους λαούς της Μ. Ασίας. Τι προοπτικές, δηλαδή, υπάρχουν για την ανατροπή μιας στρατιωτικοδιπλωματικής κλίκας.
Όποια τροπή και αν πάρουν τα πολιτικά πράγματα στην Τουρκία, η νίκη των ισλαμιστών και η προσπάθεια τους να ασκήσουν κάποια εξουσία αποτελεί τομή στην κεμαλική εκδοχή του αστισμού τα τελευταία 80 χρόνια. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η μεγαλοαστική τάξη, που κατέλαβε την εξουσία από την εποχή των Νεότουρκων στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρι το 2002 κατόρθωνε να επιβάλλει την εξουσία της, να συνεχίζει τον εκτουρκισμό στη χώρα και να μονοπωλεί την οικονομία. Οι ισλαμιστές, εκφράζοντας τα αιτήματα των ασθενέστερων τάξεων και ενοποιώντας τες κάτω από την πράσινη σημαία του Ισλάμ, βάζουν σε κίνδυνο τα θεμέλια του καθεστώτος.
Δεν κατέλαβαν, βέβαια, την εξουσία ούτε και είναι οι ηγέτες τους αυθεντικοί εκφραστές αυτών των αιτημάτων. Όμως οι διαφοροποιήσεις είναι ήδη εμφανείς και όλα πλέον είναι ανοικτά για το μέλλον. Από την άλλη δεν τολμούν, ή και δε θέλουν ακόμη, να αντιπαραταχθούν με το στρατκοτικοδιπλωματικό κατεστημένο και υπομένουν τις εκδηλώσεις αυτονόμησης, πολλές φορές επιδεικτικά προσβλητικές, των διπλωματών και των στρατιωτικών, που διαλαλούν πως για όλα τα σημαντικά θέματα αυτοί θα αποφασίζουν.
Το κατεστημένο, όμως, φαίνεται πως πραγματικά πάλιωσε. Μόνο έτσι δικαιολογούνται τα πολλά λάθη που διέπραξε τον τελευταίο καιρό. Απέρριψε το σχέδιο Ανάν, που ευνοούσε προκλητικά τις τουρκικές θέσεις, πιστεύοντας ότι με ανοικτό το Κυπριακό θα μπορούσαν πιο εύκολα να εκβιάζουν την Ε.Ε.και ότι ούτως ή άλλως τις απίστευτες υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς τις έχουν επικυρώσει και μελλοντικά στις νέες συνομιλίες θα τις διευρύνουν. Αυτό δείχνει ότι δεν παρακολουθούν τις ταχύτατες αλλαγές που ήδη δρομολογούνται Ακόμη, στο ανατολίτικο παζάρι με τους Αμερικάνους, με σκοπό να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο στο Ιράκ και να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους από το κουρδικό ζήτημα, επέδειξαν μάλλον άγνοια έως και αφέλεια.
Και, ακόμη κι αν πέτυχαν κάποιες μυστικές υποσχέσεις για παραχωρήσεις στο Αιγαίο, πάλι δεν κατανοούν ότι και από την Ε.Ε. (είτε θέλουν να μπουν είτε όχι) και από τους Αμερικάνους (που, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, τα θέλουν όλα δικά τους) δεν μπορούν να περιμένουν, πλέον, πολλά. Απλώς επιταχύνουν τις κεντρόφυγες δυνάμεις στη χώρα τους.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε πως ανοίγονται ευνοϊκές προοπτικές στη χώρα μας για τη μεγάλη απειλή από την Ανατολή. Δυστυχώς, αν δούμε τι βραχυπρόθεσμες πολιτικές εξελίξεις θα έχουμε, δεν μπορούμε, ακόμη να είμαστε αισιόδοξοι.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003