ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο η τουρκοκυπριακή (τ/κ) πλευρά απορρίπτει το σχέδιο Ανάν. Πιθανότατα, όμως, σκοπεύει να το δεχτεί μέχρι 28/2/03, επιχειρώντας ακόμη και τώρα να αποσπάσει ό,τι μπορεί. Αλλά κι αν, τελικά, το απορρίψει (η ελληνική το έχει δεχτεί), η επόμενη διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει από το σχέδιο Ανάν και θα αφορά αποκλειστικά σε παραπέρα ελληνικές υποχωρήσεις, δηλ. η αναφορά του άρθρου 2 ότι. αν το σχέδιο δεν εγκριθεί, «οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται δε θα έχουν περαιτέρω νομική ισχύ» αποκρύπτει τη διπλωματική πρακτική.

Γι' αυτό η τοποθέτηση πάνω στο σχέδιο έχει σε κάθε περίπτωση σημασία. Όποιος αναγνώστης θέλει μπορεί να προμηθευτεί από τα γραφεία του ΑΣΚΕ το πλήρες κείμενο του σχεδίου Ανάν.

Πανηγύρια και τυμπανοκρουσίες, συγχαρητήρια και αυταρέσκεια είναι ο απόηχος της μεγάλης ... επιτυχίας της ένταξης της «Κύπρου» στην Ε.Ε.

Αλήθεια ποιας Κύπρου; Τόσα χρόνια αγώνας για τη μη αναγνώριση του Αττίλα τι έγινε; Μήπως πανηγυρίζουν για την αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ; Πως δεχθήκαμε τον Ντενκτάς ως ισότιμο με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας: Πώς παραγνωρίζουμε τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που κατηγορηματικά καλούν τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην προβαίνουν σε πράξεις που στηρίζουν με οποιοδήποτε τρόπο το παράνομο δημιούργημα της Αγκυρας;

Αυτή είναι, λοιπόν, η επιτυχία; Τι έχει να κερδίσει η Κύπρος από την ένταξή της στην ΕΕ.; Καλύτερη οικονομική ανάπτυξη; Λύση του πολιτικού της προβλήματος; Στήριξη σε μελλοντικούς Αττίλες; Τίποτε απ' αυτά. Ο ελληνικός λαός νοιώθει στην τσέπη του κάθε μέρα την οικονομική... πρόοδο από την ένταξη στην Ε.Ε... Τη στρατιωτική ...στήριξη τη γεύτηκε στα Ίμια, στις γκρίζες ζώνες και τον ευρωστρατό. Τα ίδια θα γευτεί και ο κυπριακός λαός. Όσο για τη λύση του πολιτικού προβλήματος έχει καθένας τη δυνατότητα να καταλάβει που το πάνε. Μέχρι την Κοπεγχάγη οι πιέσεις για αποδοχή του σχεδίου Ανάν ήταν αφόρητες. Οι απειλές για «δυσκολίες» στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., αν δεν επιτευχθεί λύση, ολοφάνερες. Η παρέμβαση των ΗΠΑ ξεδιάντροπη.

Ας θυμηθούμε

Οι μειοδότες προβάλλουν το γεγονός ότι ο Ντενκτάς απορρίπτει το σχέδιο Ανάν ως επιχείρημα ότι εμείς πρέπει να το δεχτούμε. Στο έωλο αυτό επιχείρημα μπορεί κανείς να αντιτάξει ότι ο Αλί Μπιράντ θεωρεί ότι το σχέδιο Ανάν «στεφανώνει 50 χρόνων προσπάθειες πολλών και ειδικά του Ντενκτάς. Είναι μια τουρκική νίκη.».

Αξίζει, λοιπόν, να θυμηθούμε ότι όλη η ιστορία του Κυπριακού είναι μια ιστορία συνεχών ελληνικών υποχωρήσεων και τουρκικών προωθήσεων.

Επί αγγλικής κατοχής ζητούσαμε «αυτοδιάθεση - ένωση» και χύσαμε πολύ αίμα γι' αυτό. Η αφρόκρεμα της κυπριακής νεολαίας βρέθηκε στις αγγλικές κρεμάλες.

Μέχρι το 1955 η Τουρκία ποτέ δε διανοήθηκε ότι μπορεί να έχει λόγο στην Κύπρο. Η Αγγλία, όμως, όταν είδε ότι δε μπορεί να συγκρατήσει τον αγώνα των Κυπρίων για ανεξαρτησία, εφάρμοσε την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», προσεταιρίστηκε τους Τουρκοκύπριους (Τ/κ) και ζήτησε να είναι και η Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η αμερικανόδουλη ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε να συμμετάσχει το 1955 στην τριμερή του Λονδίνου (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία), κάνοντας μια μεγάλη προδοσία με όλα τα φυσικά επακόλουθα.

Το 1959, με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, ο Καραμανλής υποχώρησε από το πανελλήνιο αίτημα της ένωσης, δέχθηκε «ενιαίο, ανεξάρτητο κράτος με εγγυήτρια δύναμη και την Τουρκία» και πίεσε και τον Μακάριο να υποχωρήσει, «για να ησυχάσουμε επιτέλους».

Αντί να ησυχάσουμε, είχαμε σοβαρά επεισόδια μετά 4 χρόνια (1963) και τον Αττίλα μετά 15 χρόνια (1974).

Το 1975 η ελληνική πλευρά υποχώρησε κι άλλο, δεχόμενη «ομοσπονδία με καντόνια». Το 1977 (συμφωνίες Μακάριου-Ντενκτάς) και το 1979 (συμφωνίες Κυπριανού-Ντενκτας) υποχωρήσαμε στη «διζωνική ομοσπονδία» και μετά στη συνομοσπονδία (που συνεχίσαμε να τη λέμε ομοσπονδία).

Με το σχέδιο Ανάν καλούμαστε να αποδεχτούμε πλήρως τις τουρκικές απαιτήσεις, δηλ. καθαρά τουρκικό κράτος στη Β. Κύπρο, ελεγχόμενο-απειλούμενο από τους Τούρκους κράτος στη Ν. Κύπρο και έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από τους Αγγλοαμερικάνους. Αυτό το

σχέδιο παρουσιάστηκε ως «χρυσή ευκαιρία» και έσπευσαν να το αποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων οι ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι λέξεις υποτέλεια και δουλοπρέπεια δεν αρκούν για να εκφράσουν την κατάντια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Ενώ, λοιπόν, η ελληνική πλευρά υποχωρεί συνεχώς, οι θέσεις της τουρκικής πλευράς γίνονται σταδιακά δεκτές. Στις 18/4/1964 οι Τ/κ σε συνεννόηση με την Αγκυρα ζητούσαν:

Α. Οι 2 κοινότητες να εγκατασταθούν σε 2 χωριστές γεωγραφικές περιοχές και να γίνει αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών. Πρότειναν ως όρια της τ/κ κοινότητας περίπου αυτά που προβλέπει το σχέδιο Ανάν.

Β. Να δημιουργηθούν δύο ομόσπονδα κράτη για τις δύο κοινότητες με ξεχωριστή διοίκηση, νομοθετική και δικαστική εξουσία και αστυνομική δύναμη.

Γ. Να δημιουργηθεί ένας ομοσπονδιακός οργανισμός (κράτος) με δικά του νομοθετικά, δικαστικά και εκτελεστικά όργανα, αρμόδιο για εξωτερικές υποθέσεις, προϋπολογισμό, νόμισμα, άμυνα, εμπόριο κλπ.

Δ. Οι Τ/κ να έχουν δικαίωμα βέτο για όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και προϋπολογισμού.

Το σχέδιο Ανάν, λοιπόν, ξεπερνάει ακόμη και τις παράλογες τουρκικές απαιτήσεις του 1964.

Είναι λύση το σχέδιο Ανάν; (το συνταγματικό)

Το σχέδιο Ανάν θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση, έστω πολύ κακή και πολύ άδικη, αν εξασφάλιζε την ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων (Ε/κ) και Τουρκοκυπρίων (Τ/κ). Ούτε αυτό, όμως, θα γίνει, γιατί οι συνταγματικές ρυθμίσεις καθιστούν τη «λύση» μη βιώσιμη.

Το σχέδιο εξισώνει το 82% των Ε/κ με το 18% των Τ/κ, δηλ. καταργεί τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας.

Αν το σχέδιο γίνει δεκτό, στην Κύπρο, ένα μικρό νησί 9300 τετρ. χιλιόμετρα θα υπάρχουν 4 κράτη(!!!). Παγκόσμια πρωτοτυπία. Το «κοινό» κράτος, τα δύο «συστατικά» κράτη (ε/κ και τ/κ) και το έδαφος των αγγλικών βάσεων.

Το «κοινό» κράτος δε θα λειτουργήσει και δε θα επιβιώσει, γιατί κανένα όργανο του δε θα μπορεί να πάρει αποφάσεις.

Η νομοθετική εξουσία θα ασκείται από 2 σώματα (άρθρο 5, παρ. 1): Τη Γερουσία, με 48 μέλη (24 Έλληνες και 24 Τούρκους) και τη Βουλή, με σύνθεση αναλογική του πληθυσμού.

Η ελληνική πλειοψηφία στη Βουλή δε θα έχει καμμία αξία, γιατί κάθε απόφαση πρέπει να εγκρίνεται και από τα 2 σώματα (!). Γιατί να υπάρχει, λοιπόν, η Βουλή;

Αλλά και η Γερουσία, για να πάρει απόφαση σε «ειδικά» ζητήματα, πρέπει να την έχουν υπερψηφίσει οι 16 από τους 24 Τούρκους! Δηλαδή, οι έποικοι μπορούν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε απόφαση, στην οποία θα συμφωνούσαν όλοι οι Κύπριοι, Ε/κ και Τ/κ !

Η εκτελεστική εξουσία θα ασκείται από ένα 6μελές Προεδρικό Συμβούλιο (4 Έλληνες και 2 Τούρκοι), που για να πάρει απόφαση, πρέπει να την υπερψηφίσει και ένας Τούρκος! Στην Προεδρία θα εναλλάσονται Έλληνες και Τούρκοι και στην αρχική μεταβατική φάση θα υπάρχουν συγχρόνως 2 Πρόεδροι!! Αλλη παγκόσμια πρωτοτυπία!

Σε περίπτωση αδιεξόδων «που δημιουργούνται μεταξύ των θεσμών του κοινού κράτους» (άρθρο 6, παρ.3) θα δίνει «προσωρινή λύση» το Ανώτατο Δικαστήριο (που έχει και νομοθετική εξουσία), που θα αποτελείται από 3 Έλληνες, 3 Τούρκους και 3 ξένους. Περιττό να τονίσουμε ποιο ρόλο θα παίζουν ! οι 3 ξένοι, πιθανότατα ’γγλοι και σίγουρα της εμπιστοσύνης των Αγγλοαμερικανών. Παραθέτουμε το σχόλιο του Β. Λυσσαρίδη, τ. προέδρου της κυπριακής Βουλής: « θα είναι, ίσως η πρώτη φορά από τη νεολιθική εποχή μέχρι σήμερα που δικαστικοί καλούνται να επιλύουν πολιτικά προβλήματα, θα είμαστε ουσιαστικά αποικία 3 ξένων, που θα διοικούν την Κύπρο.» (Επενδυτής 30/11/02).

Το «κοινό» κράτος, λοιπόν, δε θα λειτουργήσει και τις αρμοδιότητες του θα αναλαμβάνουν σταδιακά τα «συστατικά» κράτη, που θα χρησιμοποιούν από την πρώτη στιγμή τον εθνικό τους ύμνο και τη σημαία τους.

Παραθέτουμε και την άποψη του πρέσβυ Χρ. Ζαχαράκι, τ. Γ.Γ. του υπ. Εξωτερικών και νυν ευρωβουλευτή της Ν.Δ.: «Αν υπάρξει κρίση, οι υποδομές που το σχέδιο προβλέπει θα οδηγήσουν σε χωρισμό των κρατών. Κάτι που δεν ίσχυε στη Ζυρίχη.» (ΤΑ ΝΕΑ 16/11/02).

Επομένως το σχέδιο Ανάν δε' δίνει λύση κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ' όλους ο κ. Χάνεϊ.

Γιατί, λοιπόν, το προτείνει; Είναι μια παγίδα, για να πέσουμε μέσα και μετά μας έχουν έτοιμη την επόμενη κίνηση. Για να φανεί πού το πάει, θα αναφερθούμε και στις άλλες πτυχές του Κυπριακού.

Το εδαφικό

Αν αληθεύουν οι δηλώσεις του στρατηγού Εβρέν, τότε αρχηγού του Γεν. Επιτελείου, η Τουρκία δεν είχε σκοπό να προχωρήσει πέρα από τον πρώτο Αττίλα, αλλά προχώρησε, γιατί δε βρήκε καμμιά αντίσταση.

Τα εδάφη που κατέκτησε η Τουρκία ήταν ό,τι καλύτερο. Ενώ αποτελούσαν το 37% της έκτασης του νησιού, απέδιδαν το 70% του εθνικού προϊόντος, είχαν το 65% της τουριστικής υποδομής και το 87% των υπό κατασκευή κλινών και μέσω αυτών διενεργούνταν το 83% του εξωτερικού εμπορίου (Αμμόχωστος).

Η ελληνική πλευρά δεν έπρεπε καν να συζητεί για εδαφικό, γιατί έτσι αποδέχεται τη διχοτόμηση. Οι συγκεκριμένες προβλέψεις, όμως, του σχεδίου έχουν σημασία, γιατί δείχνουν τις προθέσεις του.

Το σχέδιο Ανάν αποδίδει το 28,5% του εδάφους στους Τ/κ, ενώ είναι το 18% του πληθυσμού. Για να φανεί πόσο σικέ είναι όλες αυτές οι διαπραγματεύσεις, ο Αμερικανός πρέσβυς στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974 είχε πει στον Έλληνα συνάδελφο του Μ. Δούντα ότι οι Τούρκοι θα κρατήσουν το 28%! (ομιλία Μ. Δούντα στην εκδήλωση της ΣΕΥΑΕΚ 5/12/02).

Μέσα σ' αυτό το 28,5% περιλαμβάνεται περίπου το 50% των ακτών, δεδομένο με μεγάλη

οικονομική (τουρισμός) και στρατηγική σημασία.

Η περιοχή της Μόρφου μένει αποκλεισμένη από τη θάλασσα. Η ευρύτερη περιοχή της Αμμοχώστου είναι πλήρως αποκλεισμένη μεταξύ τ/κ εδάφους και της αγγλικής βάσης της Δεκέλειας. Ο αποκλεισμός της επιτυγχάνεται με μια «ανεξήγητη» προεξοχή στη Λουριτζίνα, παρότι οι κάτοικοι της μετακινήθηκαν από την αρχή της τουρκικής εισβολής. Ομοίως «ανεξήγητη» είναι και η διατήρηση του θύλακα των Κόκκινων, παρότι σήμερα δεν υπάρχουν εκεί πολίτες, παρά μόνο στρατιωτικοί. Αποκλεισμένη θα είναι και η Καρπασία, που καταδικάζεται σε μόνιμο οικονομικό μαρασμό.

Έτσι, ενώ το τ/κ κράτος θα είναι ενιαίο, το ε/κ θα,είναι τριχοτομημένο! Για όσους θέλουν να βλέπουν, οι εδαφικές ρυθμίσεις του σχεδίου Ανάν εξασφαλίζουν μια άνετη προώθηση του Αττίλα-3.

Οι Τούρκοι στρατηγοί, αντλώντας θράσος από την αγγλοαμερικανική υποστήριξη και την ελληνική υποχωρητικότητα, αρνούνται και αυτόν ακόμη το Β' χάρτη του Ανάν. Δεν επιστρέφουν τη Μόρφου, με το επιχείρημα ότι έχει ελαιώνες, πορτοκαλεώνες και τα περισσότερα νερά της Κύπρου! Δεν επιστρέφουν την Καρπασία, γιατί έχει στρατηγική σημασία για τον κόλπο της Αλεξανδρέτας (διακίνηση πετρελαίου και νερού)!

Η ασφάλεια

Ένα από τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν είναι ότι πρέπει να το αποδεχτούμε (κι ας μην είναι καλό), «για να ησυχάσουμε επιτέλους». Ξεχνούν ότι μια κακή συμφωνία ποτέ δε φέρνει ησυχία, αλλά χειρότερες τραγωδίες. Ξεχνούν ότι το ίδιο επιχείρημα επιστρατεύτηκε το 1959, για να γίνουν αποδεκτές οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με αποτέλεσμα τον Αττίλα. Δε διδάχτηκαν από την κακή συμφωνία που έκανε η ηγεσία των Παλαιστινίων στο Όσλο, με αποτέλεσμα τη σημερινή τους σφαγή.

Ασφαλής μπορεί να είναι η Κύπρος, κυρίως όταν μπορεί η ίδια να πολεμήσει, αλλά και όταν έχει εξασφαλίσει τη συμπαράσταση άλλων δυνάμεων, με πρώτη την Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια η Εθνική Φρουρά της Κύπρου ενισχυόταν συνεχώς με καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερα και περισσότερα όπλα. Η πρόοδος αυτή ανεκόπη, όταν με απόφαση των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, ύστερα από απαίτηση της Τουρκίας, οι ρωσικοί πύραυλοι S-300, που θα βοηθούσαν πολύ την Κύπρο να αντιμετωπίσει έναν Αττίλα-3, αντί να εγκατασταθούν στην Κύπρο, αποθηκεύτηκαν στην Κρήτη, παρότι είχαν πληρωθεί ακριβά και είχαν εκπαιδευτεί στη Ρωσία οι χειριστές τους. [Ας θυμηθούμε το ανεκδιήγητο του τότε υπ. ’μυνας ’κη Τσοχατζόπουλου, που χαρακτήρισε την αλλαγή προορισμού των S-300 ως τεχνικό ζήτημα!]. Με την απαγόρευση του δικαιώματος να προμηθευτεί τα όπλα που χρειαζόταν για την άμυνα της η Κύπρος ήταν ήδη χώρα περιορισμένης κυριαρχίας.

Αν εφαρμοστεί το σχέδιο Ανάν, η Κύπρος θα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δε θα έχει δικαίωμα να διαθέτει δικό της στρατό ( ούτε 1 στρατιώτη!), τη στιγμή μάλιστα που θα έχει στο έδαφος της 4(!!) στρατούς: της Μ. Βρετανίας, του ΟΗΕ, της Τουρκίας και της Ελλάδας και τη στιγμή που ο επόμενος Αττίλας είναι παραπάνω από βέβαιος.

Σύμφωνα με το σχέδιο, η αξιόμαχη Εθνική Φρουρά της Κύπρου με δύναμη δεκάδες χιλιάδες άνδρες πρέπει να διαλυθεί εντελώς με αντιστάθμισμα τη διάλυση της ελαφρά οπλισμένης τ/κ πολιτοφυλακής 4 000 ανδρών.

Στην Κύπρο θα παραμείνουν 3.500 έως 7.500 τουρκικός στρατός και ισάριθμος ελληνικός ως εγγυητές. [Η Ζυρίχη προέβλεπε 950 Έλληνες και 650 Τούρκους]. Με δεδομένα, όμως, ότι:

Α) η Κύπρος απέχει μόλις 100 χιλιόμετρα από την Τουρκία, ενώ βρίσκεται πολύ μακρυά από την Ελλάδα, δηλ. σε μια στιγμή κρίσης ο τουρκικός στρατός μπορεί να ενισχυθεί σε λίγες ώρες, ενώ ο ελληνικός δε μπορεί να ενισχυθεί, όπως έγινε το 1974,

Β) ο ΟΗΕ με τα στρατεύματα του ελέγχεται από τις ΗΠΑ,

Γ) οι Βρετανοί σ' όλη την ιστορία του Κυπριακού είναι πιο φιλότουρκοι κι από την Τουρκία,

Δ) οι Ένοπλες Δυνάμεις Ελλάδας και Τουρκίας υπάγονται στο NATO, που ελέγχεται πλήρως από τις ΗΠΑ,

Είναι φανερό ότι και στον επόμενο Αττίλα οι συσχετισμοί θα είναι συντριπτικοί υπέρ της Τουρκίας.

Μια «λεπτομέρεια» είναι σημαντική (παράρτημα 2, άρθρο 1): δε διευκρινίζεται σε ποιο κράτος οι στρατοί «εγγυώνται την ασφάλεια και τη συνταγματική έννομη τάξη», δηλ. οι Τούρκοι, ερμηνεύοντας ως συνήθως, θα μπορούν να εγγυηθούν το ε/κ κράτος, στο οποίο θα κατοικούν πολυάριθμοι Τ/κ, ενώ στο τ/κ ελάχιστοι ή καθόλου Ε/κ, Έτσι το σχέδιο Ανάν παρέχει τη νομική βάση για τον Αττίλα-3, όπως η Ζυρίχη για τους Αττίλες-1 και 2. Πρέπει να τονιστεί ότι οι συνθήκες εγγυήσεως της Ζυρίχης διατηρούνται, δηλ. κάθε εγγυήτρια δύναμη μπορεί να δράσει μονομερώς, χωρίς τη συγκατάθεση των άλλων δύο (όπως έκανε το 1974).

Αλλά και οι συγκεκριμένες πρόνοιες του σχεδίου για το είδος του εξοπλισμού του τουρκικού και του ελληνικού στρατού είναι εξοργιστικές, σε βαθμό που προκάλεσαν την αγανάκτηση ακόμη και της διορισμένης από την κυβέρνηση Σημίτη στρατιωτικής ηγεσίας. Όπως αποκαλύπτει ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ στις 23/11/02, επιτελείς της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΓΕΕΘΑ σε ενημερωτικό τους σημείωμα αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι,αν γίνει δεκτό το σχέδιο:

Α) Οι Τούρκοι διατηρούν ολόκληρο τάγμα μεταφορικών ελικοπτέρων, όπλο πρώτης γραμμής για επέμβαση στο ε/κ συστατικό κράτος.

Β) Διατηρούνται τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα, αλλά όχι τα αυτοκινούμενα. [Συμπτωματικά, οι Ε/κ διαθέτουν αυτοκινούμενα, ενώ οι Τούρκοι ρυμουλκούμενα].

Γ) Προβλέπεται ανώτερο βεληνεκές αντιαεροπορικών πυραύλων 7 χιλιόμετρα. [Συμπτωματικά, οι Τούρκοι διαθέτουν Στίνγκερ των 7 χιλιομέτρων, ενώ οι Ε/κ των 12 και των 15 χιλιομέτρων].

Δ) Οι Έλληνες δε θα μπορεί να διαθέτουν ραντάρ για τα αντιαεροπορικά τους, ενώ οι Τούρκοι δε χρειάζονται, γιατί έχουν στην απέναντι ακτή, στο Αναμούρ.

Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τα υπόλοιπα, για να καταλάβουμε ότι το σχέδιο Ανάν προετοιμάζει τον επόμενο Αττίλα.

Επειδή το σχέδιο Ανάν προτείνεται συμπληρωματικά με την ένταξη στην Ε.Ε., υπενθυμίζουμε το φιάσκο του ευρωστρατού, ο οποίος δε θα μπορεί ούτε να σταθμεύσει στην Κύπρο χωρίς την άδεια της Τουρκίας,πολύ περισσότερο να εγγυηθεί την ασφάλεια της. Κατά τ' άλλα ένας (ο πιο;) βασικός λόγος για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ήταν για να εγγυηθεί την ασφάλεια της ο ευρωστρατός!!

Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι παραμένουν στην Κύπρο οι 2 βρετανικές βάσεις, που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της έκτασης του νησιού, που είναι κυρίαρχο βρετανικό έδαφος (όχι όπως οι αμερικανικές στην Ελλάδα), δηλ. ένα τέταρτο κράτος(!), χωρίς ημερομηνία λήξης. Μαζί τους παραμένουν άλλες 31 μικρότερες εγκαταστάσεις (ραντάρ, κέντρα υποκλοπών, ραδιοφωνικοί σταθμοί κλπ.), που προβλέπει η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, από τις 103 σελίδες της οποίας οι 56 (!) αναφέρονται στις αγγλικές βάσεις. Κατά τ' άλλα η Κύπρος θα είναι κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος...

Πρόσφυγες-Έποικοι-Αγνοούμενοι (κοινοτικό κεκτημένο)

Ο τουρκικός Αττίλας το 1974 ξεσπίτωσε 200.000 Ε/κ, που κατέφυγαν, υπό την απειλή της σφαγής, στις ελεύθερες περιοχές και 50.000 Τ/κ, που απρόθυμα μεταφέρθηκαν αντιστρόφως.

Για τη μετακίνηση των Τ/κ φέρει ευθύνη και η ε/κ πλευρά, που θα μπορούσε να την αποτρέψει. ’λλωστε, ποτέ δεν είχε μια πολιτική ισότιμης ένταξης των Τ/κ στην Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε να αποτυγχάνουν οι προσπάθειες των Αγγλοαμερικάνων να «διαιρούν και να βασιλεύουν», ούτε ένα κοινωνικό πρόγραμμα που θα ανακούφιζε τους Τ/κ, που αποτελούσαν τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.

Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων έχουν αποβιώσει. Το σχέδιο Ανάν προβλέπει ότι 70.000 Ε/κ θα επιστρέψουν με βραδύτατους ρυθμούς, ώστε μετά 15 χρόνια το ποσοστό των Ε/κ στο τ/κ κρατίδιο να φτάσει μέχρι 28% (άρθρο 3, μετά την τροποποίηση). Οι ρυθμίσεις αυτές όχι μόνο δεν αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη, αφού 130000 καταδικάζονται οριστικά, αλλά ούτε καν θα υλοποιηθούν, για τους εξής λόγους:

Α) Η ολοκλήρωση προβλέπεται να γίνει 45 χρόνια μετά την προσφυγοποίηση, οπότε πολύ λίγοι πρόσφυγες θα βρίσκονται ακόμη στη ζωή.

Β) θα δοθούν ισχυρά κίνητρα (αποζημιώσεις), για να παραιτηθούν οι πρόσφυγες του δικαιώματος επιστροφής (άρθρο 10).

Γ) Αφού ο Αττίλας κάνει το βίο αβίωτο στους Τ/κ και έχει ήδη εξαναγκάσει τους μισούς να μεταναστεύσουν από την Κύπρο, θα ήταν αφέλεια να υποθέσουμε ότι θα υποδεχτεί τους Ε/κ μετά βαΐων και κλάδων. Ισως οι επιστρέφοντες Ε/κ να μην αντέξουν πάνω από μερικές βδομάδες.

Δ) Μια λεπτομέρεια... διαφεύγει του σχεδίου. Ποιος θα καθορίσει τη σειρά προτεραιότητας των Ε/κ που θα επιστρέφουν; Αν έχει λόγο το τ/κ κρατίδιο, είναι βέβαιο ότι θα επιλεγούν ηλικιωμένοι-συνταξιούχοι, ώστε να μην επιδεινωθεί κι άλλο η κοινωνική θέση των Τ/κ εργαζομένων και ανέργων.

Αντιθέτως, οι Τ/κ πρόσφυγες θα επιστρέφουν ομαλά, θα ξεπεράσουν το 28% (λαθρομετανάστες) και θα είναι οικονομικά ενεργός πληθυσμός.

Ο εποικισμός θεωρείται έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο. Η Συνθήκη της Γενεύης-πρωτόκολλο 85/5 της 8/7/1997 λέει: « Η μεταφορά πληθυσμού από την εισβάλλουσα χώρα και η αντικατάσταση νόμιμου πληθυσμού αποτελεί έγκλημα πολέμου». Παρ' όλ' αυτά, μέσα σε 29 χρόνια έχουν μεταφερθεί από την Τουρκία 115 000 έποικοι (μεταξύ αυτών και στρατιώτες του Αττίλα που παρέμειναν), στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι 40000 στρατιώτες του Αττίλα.

Παλιότερα η ελληνική πλευρά έθετε ως απαράβατο όρο για οποιαδήποτε λύση την απομάκρυνση όλων των εποίκων, κάτι που ζητούσαν περισσότερο οι Τ/κ, που υπέφεραν Τώρα παζαρεύει τον αριθμό που θα παραμείνει. Το τροποποιημένο σχέδιο Ανάν προβλέπει να παραμείνουν 33500 έποικοι και επιπλέον όσοι έχουν παντρευτεί Τ/κ. Αλλά το κατοχικό καθεστώς ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι έποικοι είναι Τ/κ, που έφυγαν από την Κύπρο, πήγαν στην Τουρκία και ξαναγύρισαν!! Μέχρι να βρεθεί άκρη, το σχέδιο Ανάν θα έχει ήδη ναυαγήσει και. όχι μόνο θα παραμείνουν σχεδόν όλοι οι έποικοι, αλλά, μετά την αδρανοποίηση του «κοινού» κράτους, θα έρθουν κι άλλοι.

Ο καθηγητής Α. Θεοφάνους, τ. σύμβουλος του Προέδρου Βασιλείου (από τους πρωτεργάτες της αποδοχής του σχεδίου Ανάν), προβλέπει στον ΕΠΕΝΔΥΤΗ 7/12/02:

Α) Το υπό τ/κ διοίκηση κράτος θα είναι αμιγώς τουρκικό και το υπό ε/κ διοίκηση πληθυσμιακά μικτό... αύξηση της ροπής μετανάστευσης Ε/κ και μακροπρόθεσμα το τ/κ στοιχείο θα πλειοψηφίσει. Β) Η πλειοψηφία των κατοίκων στο τ/κ κράτος θα είναι έποικοι, με τους οποίους οι Τ/κ είχαν και έχουν σοβαρά προβλήματα.

Την ίδια πρόβλεψη κάνει και ο τ. πρέσβυς της Ελλάδας στην Κύπρο θ. Στοφορόπουλος και κάθε λογικός και ειλικρινής άνθρωπος που ξέρει λίγο την κατάσταση.

Το πιο χαρακτηριστικό των προθέσεων του σχεδίου είναι το γεγονός ότι αγνοεί τους αγνοούμενους. Καμμιά αναφορά σ' αυτούς. Η εκτέλεση αιχμαλώτων είναι άλλο ένα έγκλημα πολέμου κατά το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο οι κατοχικοί ηγέτες (και ο Ντενκτάς και οι διάφοροι Ταλαάτ, Ακιντζί κλπ., που σήμερα παριστάνουν τους φιλειρηνικούς) και οι στρατοκράτες της ’γκυρας θα έπρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη. Εμείς καθόμαστε και συζητούμε μαζί τους 29 χρόνια.

Οι οικονομικές συνέπειες

Μέχρι το 1974 η Κύπρος ήταν κυρίως ένα αγροτικό νησί (40% του πληθυσμού). Μετά την εισβολή-κατοχή οι πρόσφυγες αποτέλεσαν το φτηνό εργατικό δυναμικό για επιτήδειους επιχειρηματίες, που έστησαν βιοτεχνίες-μικροβιομηχανίες γύρω από τους προσφυγικούς συνοικισμούς. Οι πρόσφυγες ζούσαν τριπλά ταπεινωμένοι: από τους κατακτητές, τους εργοδότες και τους περίοικους, αφού τα τσαντήρια τους με το βραδυνό φως γίνονταν ημιδιαφανή.

Η παραγωγή στο νησί συνεχώς μειώνεται. Οι αγρότες αποτελούν ήδη το 4-6% του πληθυσμού. Αναπτύχθηκε ο τουρισμός και στο νησί κυκλοφορεί μαύρο χρήμα. Σε συνολικό ε/κ πληθυσμό 500000 κατοίκων λειτουργούν 25000 off-shore εταιρείες!!

Η λύση Ανάν, σε συνδυασμό με την ένταξη στην Ε.Ε., θα επιδεινώσει δραματικά την οικονομική κατάσταση των Ε/κ.

Οι off-shore εταιρείες θα κλείσουν.

• Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές θα ελεγχθούν από το ξένο κεφάλαιο.

• Ο περισσότερος τουρισμός θα μεταφερθεί στο τ/κ κράτος, που θα διαθέτει ωραιότερες περιοχές και φθηνότερες υπηρεσίες.

• Το ε/κ κράτος θα πληρώνει τις εισφορές στην Ε.Ε. και η Ε.Ε. θα στέλνει τα κονδύλια στο τ/κ κράτος.

• Οι Ε/κ θα πληρώνουν τα χρέη των Τ/κ και και τα τωρινά και όσα προκύψουν στο μέλλον. «Εάν ένα από τα συστατικά κράτη αποτύχει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της Κύπρου προς την Ε.Ε. και η Κύπρος θεωρηθεί υπεύθυνη γι' αυτό, το κοινό κράτος θα λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, αντί του συστατικού κράτους» (άρθρο 17).

• Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου θα διοικείται από τριμελές Συμβούλιο, που θα αποτελείται από έναν Έλληνα, έναν Τούρκο και έναν ξένο, δηλ. οι Αγγλότουρκοι θα ελέγχουν την ε/κ οικονομία.

Ο Α. Θεοφάνους προβλέπει υποτίμηση της κυπριακής λίρας, πληθωριστικές πιέσεις, αύξηση της φορολογίας, μείωση αποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας και ισχυρίζεται ότι το σχέδιο Ανάν δε λαμβάνει υπόψη του βασικούς κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους και καταδεικνύει έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων οικονομικών.

Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Χρ. Χριστοδούλου με πολυσέλιδη μελέτη του ενημερώνει τον Πρόεδρο Κληρίδη πως η αξιοπιστία της Τράπεζας μπορεί εν μια νυκτί να εξαλειφθεί από την εφαρμογή του σχεδίου Ανάν! Όλες οι προσπάθειες τόσων ετών θα χαθούν.

Η Αρχή Λιμένων Κύπρου, σε εμπιστευτική έκθεση, αναφέρει ότι υπάρχουν σημαντικές ασάφειες στο σχέδιο αναφορικά με την ιδιοκτησία, διοίκηση και εύρυθμη λειτουργία των λιμανιών, αλλά και με τις αρμοδιότητες που απορρέουν από τη διεθνή ναυσιπλοΐα.

Ο Υπουργός Εργασίας και Κοιν. Ασφαλίσεων προειδοποιεί για τις επιπτώσεις στην απασχόληση και την ασφάλιση των Ε/κ.

Ο Γ. Διευθυντής της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου εκτιμά το κόστος επανηλεκτροδότησης της Αμμοχώστου σε 25-30 εκατομμύρια λίρες.

Δηλαδή, όχι μόνο δεν απαιτούμε πολεμικές αποζημιώσεις από τους Τούρκους, αλλά τους πληρώνουμε από πάνω!!

Ένα ισχυρό μέσο πίεσης προς την τουρκική πλευρά-ήταν το εμπάργκο που επέβαλε ο ΟΗΕ. Πρωτεργάτες για την άρση του εμπάργκο είναι η κυβέρνηση Κληρίδη και οι επιτήδειοι Ε/κ επιχειρηματίες, που προαναφέραμε. Τι να πει κανείς!

Οι επιχειρηματίες, πολλοί από τους οποίους πρακτορεύουν πλέον ισραηλινά συμφέροντα, πουλάνε την ψυχή τους, γιατί υπολογίζουν να κάνουν μπίζνες και στην υπόλοιπη Κύπρο. Κάνουν λάθος και δικαίως θα τιμωρηθούν. Ο υπόλοιπος κόσμος, όμως, θα βρεθεί από τη σημερινή οικονομική άνεση σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

Μπορούμε να διαπραγματευτούμε;

Μία μόνο ανάγνωση του σχεδίου Ανάν οδηγεί κάθε λογικό άνθρωπο στο συμπέρασμα ότι δεν αποτελεί λύση, αλλά περιπλοκή του προβλήματος. Οι μειοδότες αντιτάσσουν το επιχείρημα-παγίδα: να διαπραγματευτούμε, για να το βελτιώσουμε.

Όμως κανένα κέρδος δε θα προκύψει για την ελληνική πλευρά από τη διαπραγμάτευση. Μια πρώτη ένδειξη ήταν οι τροποποιήσεις που επέφερε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στις 10/12/02, που δε βελτίωσαν τίποτα ουσιαστικό. Ο,τιδήποτε προτείνουμε εμείς είναι βέβαιο ότι θα το απορρίψουν οι Τούρκοι και τότε (από τη στιγμή που κάτσαμε στο τραπέζι) είναι και οι δύο πλευρές υποχρεωμένες να δεχτούν ό,τι αποφασίσει ο Γ.Γ.. Αυτό το διευκρίνισε σαφώς ο Αλ. Μαρκίδης με το εισηγητικό του σημείωμα προς το Εθνικό Συμβούλιο στις 14/11/02.

Ποιος αμφιβάλλει για το ρόλο και τις προθέσεις του Γ.Γ.; Γιατί επεμβαίνει τόσο απροκάλυπτα υπέρ της ισότητας του 18% των Τούρκων της Κύπρου και δεν κάνει το ίδιο για το 25% των Κούρδων στην Τουρκία ή το 40% των Ρώσων της Εσθονίας ή για άλλες μεγάλες μειονότητες σε δεκάδες χώρες; Γιατί αυτό το μοναδικό ενδιαφέρον για την Κύπρο;

Με τη διαπραγμάτευση, λοιπόν, δεν κερδίζουμε τίποτα. Αντιθέτως χάνουμε τα δύο σοβαρότερα όπλα μας:

Θα έχουμε δεχτεί ως νόμιμο κράτος τον Αττίλα και ως νόμιμες τις διεθνείς συμφωνίες που έχει μέχρι τώρα κάνει η ΤΔΒΚ (επ.Α, άρθρο 12), δηλ. την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, θα έχουμε δεχτεί ότι «η σχέση μας δεν είναι σχέση πλειοψηφίας και μειοψηφίας, αλλά σχέση πολιτικής ισότητας» (επ.Α, iii), ενώ ακόμη και με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδινου οι Τ/κ εθεωρούντο μειονότητα.

Γι' αυτό το σχέδιο Ανάν δεν μπορεί να γίνει δεκτό ούτε ως βάση λύσης ούτε ως βάση διαπραγμάτευσης.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Κατ' αρχήν πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, τουλάχιστον από το 1945 και μετά, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης έχουν τα ίδια συμφέροντα με την Τουρκία στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη. Το κακό συμπληρώνεται με το γεγονός ότι η ελληνική πολιτική (και όχι μόνο) ηγεσία ελέγχεται πλήρως από τη Δύση, σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξυπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα, χωρίς να ζητεί τίποτα για μας. Εξαρτημένο είναι και το κατεστημένο της Τουρκίας, αλλά πάντα διέθετε ένα βαθμό αυτονομίας, πάντα απαιτεί σοβαρά ανταλλάγματα, για να εξυπηρετεί τους Δυτικούς, και έχει μια σταθερή στρατηγική, που διαμορφώνεται από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας.

Έτσι οι αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων για την Κύπρο υπαγορεύονται από τις Δυτικές Δυνάμεις, προωθούν τους σκοπούς της Τουρκίας, αποδυναμώνουν συνεχώς τον Ελληνισμό της Κύπρου, δημιουργούν συνεχώς δυσμενέστερους συσχετισμούς, μετατοπίζουν συνεχώς προς τα πίσω τη γραμμή διαπραγμάτευσης και βάζουν υποθήκες για το Αιγαίο και τη Θράκη. Γι' αυτό δεχτήκαμε την Τριμερή το 1955, γι' αυτό δεχτήκαμε τη Ζυρίχη το 1959, γι' αυτό δεχτήκαμε τη διζωνική το 1977, γι αυτό δεχόμαστε το σχέδιο Ανάν σήμερα. Γι' αυτό στείλαμε το Γρίβα για αρχηγό της ΕΟΚΑ, γι' αυτό ανατρέψαμε το Μακάριο το 1974, γι' αυτό δεν είχαμε ποτέ μια πολιτική για την τ/κ μειονότητα.

Τι μπορεί να γίνει τωρα;

Το δεύτερο που πρέπει να συνειδοποιήσουμε είναι ότι τώρα είναι η χειρότερη στιγμή για να «λύσουμε» το Κυπριακό και οποιοδήποτε άλλο εθνικό μας θέμα. Ο ιμπεριαλισμός της Δύσης βρίσκεται σε έξαρση και σε οικονομική κρίση, που προσπαθεί να την ξεπεράσει με συνεχείς πολέμους στην περιοχή μας και τώρα με τον πόλεμο στο Ιράκ. Η Τουρκία, δηλ. η φασίζουσα κάστα των στρατιωτικών, επιχειρηματιών, πρακτόρων, διπλωματών και δικαστών που την κυβερνά, είναι χρήσιμος και πρόθυμος σύμμαχος.

Η γραμμή Μπους θα οδηγήσει σύντομα τον ιμπεριαλισμό σε αδιέξοδο. Αυτό προβλέπουν ακόμη και μέσα στο κατεστημένο των ΗΠΑ όλοι όσοι ( και είναι πολλοί) διατηρούν στοιχειωδώς τη λογική τους.

Η Τουρκία διαθέτει ισχυρότατη πολεμική μηχανή, αλλά έχει και σοβαρότατες εγγενείς αδυναμίες:

Α) Το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών είναι εξαθλιωμένο οικονομικά και κοινωνικά.

Β) Θρησκευτικές και εθνικές ομάδες καταπιέζονται φρικτά και μισούν θανάσιμα την κάστα που κυβερνά.

Γ) Υπάρχει πλήρης περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών (απαγόρευση κομμάτων, κλείσιμο εντύπων, βασανιστήρια, δολοφονίες από παρακρατικούς, λευκά κελλιά κλπ.), που προσθέτει κι άλλους θανάσιμους εχθρούς.

Για τους λόγους αυτούς εμείς δεν πρέπει να προσπαθούμε να λύσουμε τώρα κανένα εθνικό μας θέμα, αλλά να προσπαθούμε να αλλάζουμε τους συσχετισμούς. Το Κυπριακό δεν πρέπει να το συζητούμε ως ζήτημα ε/τ διαφορών, αλλά (όπως το θέταμε παλαιότερα) ως ζήτημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και μαζικής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γραμμή αυτή όχι μόνο απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά δε θα γίνεται αποδεκτή από την τουρκική πλευρά, που έχει συνηθίσει να το παραβιάζει, κι έτσι αποφεύγουμε τη σημερινή αρνητική συγκυρία και κερδίζουμε χρόνο.

Η ελληνική πλευρά πρέπει να απαιτεί το σεβασμό των αρχών του ΟΗΕ και την πιστή τήρηση του εμπάργκο κι όχι να πρωτοστατεί για το αντίθετο.

Οι έποικοι πρέπει όλοι να αποχωρήσουν, μαζί κι αυτοί που παντρεύτηκαν Τ/κ, αφού και αυτοί οι γάμοι είναι προϊόντα εποικισμού. Όλοι οι πρόσφυγες πρέπει να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ο Αττίλας να δώσει λόγο για τους αγνοούμενους.

Οι Τ/κ πρέπει να εκπροσωπούνται στη Βουλή και την Κυβέρνηση αναλογικά κι όχι ισότιμα.

Εφ' όσον (κακώς) η Ελλάδα ανήκει στην Ε.Ε., πρέπει να αρνείται την ένταξη της Τουρκίας (βέτο), μέχρι να εκδημοκρατιστεί, δηλ. ποτέ. Πρέπει να απαιτεί απόλυτη τήρηση του κοινοτικού κεκτημένου (μετακίνηση, εγκατάσταση, περιουσία) κι όχι να είναι η πρώτη που αποδέχεται παρεκκλίσεις.

Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα πρέπει να υλοποιείται χωρίς εξαγγελίες (όπως οι Τούρκοι ενισχύουν συνεχώς τα στρατεύματα τους στην Κύπρο κι όπως ο Γ. Παπανδρέου έστειλε το 1964 τη Μεραρχία). Δεν μπορούμε να ζητούμε από την την Τουρκία άδεια για το είδος του εξοπλισμού που μας εξασφαλίζει την άμυνα μας. Προμηθευόμαστε τα κατάλληλα όπλα (αεροπλάνα, S-300) και δεν πετάμε τεράστια ποσά για αμφίβολης χρησιμότητας όπλα.

Δεν πρέπει να συμβάλλουμε στο μύθο της ακατανίκητης Τουρκίας και δεν πρέπει να βοηθούμε τη φασίζουσα κάστα της να αντιμετωπίζει τους εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς της αντιπάλους. Αντιθέτως, να ευχόμαστε την ενίσχυση των Κινημάτων αυτών, πρώτα προς όφελος των λαών της Τουρκίας, αλλά και προς όφελος όλων των γειτονικών λαών, που απειλούνται από την τουρκική επιθετικότητα.

Ο Ελληνισμός δεν έχει συμφέρον από την εχθρότητα των λαών, αλλά από τη φιλία τους και ενεργοποιείται προς αυτή την κατεύθυνση, ξεκινώντας από την Κύπρο και τη Θράκη. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η διαμόρφωση προγραμμάτων που θα αίρουν τις ανισότητες και θα θέτουν στην υπηρεσία των ανθρώπων τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι: ποιες πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο μπορούν να στηρίξουν μια άλλη πολιτική; Ως ΑΣΚΕ εμείς δίνουμε την απάντηση μας. Ας προβληματιστούν όλοι όσοι θέτουν παρόμοια ερωτήματα.

Πάντως στην Κύπρο παρατηρείται μια δραματική διάρρηξη των κομματικών δεσμεύσεων, προτάσσοντας τον αρχαίο όρκο: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Εμείς;