ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Περιπλέκονται όλα τα προβλήματα

Το ειδύλλιο ανάμεσα στην ελληνική και την αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται ότι διαδέχεται μια περίοδος αμοιβαίας καχυποψίας και αφανών κτυπημάτων, παρότι επισήμως οι σχέσεις δεν έχουν διαταραχθεί. Φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση είδε καθυστερημένα αυτό που όφειλε να προβλέψει εξ αρχής, δηλ. ότι η πλήρης ευθυγράμμιση με την αμερικανική πολιτική όχι μόνο δε θα απέδιδε κανένα κέρδος στην Ελλάδα (π.χ. ανεκτή ονομασία για τα Σκόπια, ουδετερότητα στο Λουξεμβούργο), αλλά αντιθέτως θα επιδείνωνε τη θέση της χώρας μας διεθνώς. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση:

Απέρριψε ως απαράδεκτο το νέο σχέδιο Νίμιτς για το όνομα των Σκοπίων, με ύφος που δεν έκρυβε την οργή της για την «αχαριστία» των Αμερικανών.

Δεν αποδοκίμασε (όπως έκανε π.χ. το ΑΚΕΛ) τις δηλώσεις του Κύπριου πρέσβυ Τ. Τζιωνή, έμπιστου του προέδρου Τ. Παπαδόπουλου, που

για πρώτη φορά είπε ότι το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό.

Δημοσιοποίησε τη σύλληψη υπαλλήλου της αμερικανικής πρεσβείας, που κατείχε μεγάλη ποσότητα όπλων.

Κάλυψε τη σκληρή στάση του προέδρου Κ. Παπούλια απέναντι στις αλβανικές προκλήσεις (βλ. σχετικό άρθρο).

Ανέβαλε επ’ αόριστον την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία.

Όλ’ αυτά δε συνιστούν, βεβαίως, μια άλλη πολιτική στα εθνικά θέματα, αλλά τουλάχιστον (ελπίζουμε να) δηλώνουν κάποια όρια στην πολιτική της υποτέλειας.

Η οικονομική πολιτική ασκείται από την Ε.Ε.

Αντιθέτως, στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα δόγμα της ελληνικής κυβέρνησης είναι η πλήρης υπακοή στις Βρυξέλες, που θα έχει ως αποτέλεσμα την ένταση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και αναστάτωσης. Ο επίτροπος Αλμούνια έχει αναδειχθεί σε «τσάρο» της ελληνικής οικονομίας και απαιτεί σκλήρυνση της λιτότητας και επιμήκυνση της περιόδου εφαρμογής της. Αμέσως ο Αλογοσκούφης ανακοίνωσε ότι η λιτότητα δε θα διαρκέσει 2 χρόνια, αλλά 8!

Ο ίδιος υπουργός θριαμβολογούσε ότι μας επέτρεψαν την τιτλοποίηση, δηλ. το νέο δανεισμό του κράτους. Μετά την παρέμβαση Αλμούνια, αναγκάστηκε να αλλάξει τον προϋπολογισμό του 2006, να αφαιρέσει την τιτλοποίηση και να επιβαρύνει με 2 δισ. ευρώ τους οικονομικά ασθενέστερους, για να καλύψουν τα χρέη του κράτους.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία σε ένα χρόνο η αύξηση των μισθών ήταν 2,5%, ο πληθωρισμός 3,5%, άρα μόνο γι’ αυτό το λόγο οι μισθωτοί έχασαν το 1% του μισθού τους (τα πραγματικά στοιχεία είναι χειρότερα). Παράλληλα ετοιμάζεται νέο κύμα φορολογικών επιβαρύνσεων, ενώ η προσπάθεια να συμμαζευτούν οι «νταβατζήδες» εξελίχθηκε σε φιάσκο (βλ. σχετικό άρθρο).

Τέλος αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα αποτελέσματα της ανάληψης της Ολυμπιάδας (άλλος «εθνικός στόχος» αυτός!), με τα υπέρογκα ποσά που αρχίσαμε να δίνουμε για την εξόφληση των δανείων, κάτι που επιμελώς προσπαθούν να υποβαθμίσουν οι υπέρμαχοι της ανάληψης πολιτικοί και οι εργολάβοι-ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, που θησαύρισαν με τα ολυμπιακά έργα.

Πολιτική αναταραχή

Στη Ν.Δ. οι διαμάχες μεταξύ υπουργών και οι δυσαρέσκειες των βουλευτών συμπληρώνουν την εικόνα απραξίας και αδυναμίας διακυβέρνησης. Σοβαρά προβλήματα δημιουργεί πάντα το μητσοτακέικο, ιδίως όσο δε γίνεται ανασχηματισμός, αλλά κι αν ποτέ γίνει όσο η Ντόρα (προβεβλημένη των ΜΜΕ, να ομιλεί επί παντός του επιστητού) δε φαίνεται να έχει καθόλου βέβαιο το επίζηλο χαρτοφυλάκιο των εξωτερικών. Ο Καραμανλής αντιδρά με περιοδείες στην επαρχία και διαρροές περί επικείμενων εκλογών μέσα στο 2206.

Μεγαλύτερη είναι η κρίση στα δύο κόμματα του εκσυγχρονισμού. Ο Σημίτης με την έκδοση του βιβλίου του δηλώνει «παρών», προσπαθεί να συσπειρώσει την ομάδα του (όσους απέμειναν) και να έχει ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις (εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ). Ο Γιωργάκης αντέδρασε με τη δήλωση ότι επιδιώκει σταθερά την ανανέωση του ΠΑΣΟΚ (προφανώς με στελέχη του επιπέδου της κ. Ματσούκα). Οι παλιότεροι δε σκοπεύουν, φυσικά, να παραμείνουν αδρανείς.

Στο ΣΥΝ έχει επιβληθεί ένα είδος άτυπης δυαρχίας. Η μειοψηφία, με κύριο εκφραστή τον τ. πρόεδρό του Ν. Κωνσταντόπουλο και με την προκλητική υποστήριξη των ΜΜΕ, απαιτεί θρασύτατα την υποταγή της πλειοψηφίας στη γραμμή της. Το κόμμα μοιάζει περισσότερο με συστεγαζόμενα σωματεία.

Το ΚΚΕ είχε μια πολύ θετική παρέμβαση γύρω από τα ζητήματα της εθνικής επετείου (παρελάσεις κλπ.), αλλά στους μαζικούς χώρους επιμένει στις ξεχωριστές κινητοποιήσεις, που είναι σε βάρος και του γενικότερου κινήματος, αλλά (νομίζουμε) και του ίδιου του ΚΚΕ.

Η κατάσταση περιπλέκεται με την εμπλοκή εκκλησιαστικών και πολιτικών πραγμάτων. Οι «εκσυγχρονιστές» απαιτούν άμεσο χωρισμό εκκλησίας και κράτους. Θεωρούμε ότι το ζήτημα έχει πολλές πτυχές και απαιτεί σοβαρή και σε βάθος συζήτηση.

Τέλος, ο πόλεμος μεταξύ των «νταβατζήδων» καλά κρατεί και αποκαλύπτει μικρό μέρος της διαπλοκής (και η κ. Φυντανίδη, λοιπόν!). Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία χθεσινοί σύμμαχοι γίνονται οι χειρότεροι εχθροί και αντιστρόφως. Όσο για το ύφος και το ήθος των κυρίων που ουσιαστικά κυβερνούν την Ελλάδα ελπίζουμε οι πολίτες να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και να ξανασκεφτούν την πολιτική τους στάση.

Για τους επόμενους μήνες, πάντως, προβλέπεται ανεβασμένο πολιτικό θερμόμετρο.