ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με την ευκαιρία της έναρξης του νέου σχολικού έτους θεωρούμε σημαντικές κάποιες παρατηρήσεις για τα σχολικά βιβλία του Γυμνασίου:

Α) Οι μαθητές πληροφορούνται τόσο από το εξώφυλλο όσο και από το πρώτο εσωτερικό φύλλο κάθε βιβλίου ότι για το … «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης»-ΕΠΕΑΕΚ (!!), άρα και για τα σχολικά τους βιβλία, το 75% των χρημάτων το προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και μόνο το 25% προέρχεται από εθνικούς πόρους. Έτσι τα παιδιά από αυτή τη μικρή ηλικία πρέπει να αισθάνονται ευγνωμοσύνη προς την Ε.Ε., ίσως και να σκέπτονται ότι χωρίς την Ε.Ε. τα βιβλία δε θα υπήρχαν ή θα έπρεπε να τα πληρώνουν οι γονείς τους.

Κανείς δεν τα ενημέρωσε ότι αυτό το 75% είναι επίσης εθνικοί πόροι και μάλιστα μικρό μέρος

(1/3 έως 1/4) των χρημάτων που η Ε.Ε. αφαιμάσσει από την Ελλάδα, ενώ το υπόλοιπο γεμίζει τις τσέπες των Δυτικοευρωπαίων μεγαλοεπιχειρηματιών και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών.

Β) Οι παλιότεροι μαθητές διάβαζαν στα σχολικά βιβλία: «Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα μάθουμε…», «να λύσετε τις παρακάτω ασκήσεις», μόνο πληθυντικός αριθμός. Αυτοί οι μαθητές αισθάνονταν μέρη ενός συνόλου με κοινές πολιτιστικές παραδόσεις (που όλοι μαζί έπρεπε να διατηρήσουν), κοινή πατρίδα (που όλοι μαζί έπρεπε να υπερασπίζουν, γιατί η τύχη της ήταν και τύχη του καθενός), κοινά προβλήματα (που όλοι μαζί έπρεπε να λύνουν), κοινά οράματα κ.λπ. Αυτοί οι μαθητές έδωσαν σκληρούς αγώνες στη διάρκεια της καραμανλικής οκταετίας (1955-63) για το 15% για την παιδεία («προίκα στην παιδεία και όχι στη Σοφία») και πέτυχαν από τότε να απολαμβάνουν δωρεάν παιδείας (με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες της). Αυτοί οι μαθητές συμμετείχαν στον αγώνα του Πολυτεχνείου, που επέφερε το κρίσιμο χτύπημα στη χούντα, που κατέρρευσε μετά 8 μήνες, και σήμερα απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας (με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες της).

Σήμερα η νέα μόδα, που ακολουθούν τα μισά περίπου σχολικά βιβλία, είναι να απευθύνονται στα παιδιά στον ενικό αριθμό: «Το βιβλίο απευθύνεται σε σένα…», «χρέος του σχολείου είναι να σε εφοδιάσει…», «εφάρμοσε τις γνώσεις σου…»,

«να λύσεις τις παρακάτω ασκήσεις».

Κάποιοι νέοι εκπαιδευτικοί, μάλιστα, μπήκαν στο πνεύμα και απευθύνονται κι αυτοί στον ενικό αριθμό ακόμη κι όταν παραδίδουν μάθημα στην τάξη! Έτσι το παιδί αισθάνεται άτομο και όχι μέρος συνόλου, που μόνο του πρέπει να λύσει τα προβλήματά του, αδιαφορώντας (στην καλύτερη περίπτωση) για την τύχη των συμμαθητών του. Συμπληρωματικά με την επίδραση που έχουν ΜΜΕ, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κινηματογραφικές ταινίες και οι σύνδεσμοι των χούλιγκανς (υπόθεση Φιλόπουλου) προσπαθούν να διαμορφώσουν νέους μοναχικούς, επιθετικούς προς τους ομοίους τους (κι όχι προς τους ξένους δυνάστες μας και τους εκπροσώπους τους στην Ελλάδα), ακίνδυνους για το σύστημα, όπως έχουμε εξηγήσει στο ΑΣΚΕ-4 και σε άλλα κείμενά μας.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι, δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια έχει φέρει κάποια αποτελέσματα. Θα ανησυχούσαμε περισσότερο αν δεν είμασταν πεισμένοι ότι οι ρίζες του κοινοτισμού, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης είναι βαθειά ριζωμένες στον ελληνικό λαό. Θα είμασταν τόσο πιο αισιόδοξοι, όσο περισσότερη αντίδραση βλέπαμε στα σχέδια αυτά (όπως η αντίδραση που ανάγκασε το υπουργείο να αποσύρει το βιβλίο της κ. Ρεπούση), ιδιαίτερα από τους εκπαιδευτικούς, κι αν δε βλέπαμε τον κ. Στυλιανίδη να εισάγει προκλητικά τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της εκπαίδευσης.