ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όσοι είχαν αυταπάτες ότι η εκλογή Ομπάμα θα σήμαινε μια μεγάλη αλλαγή προς το καλύτερο για την Αμερική και για τον κόσμο όλο μάλλον προσγειώνονται στην πραγματικότητα. Ακόμη και στα εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα το πρόγραμμά του καρκινοβατεί.

Ο Ομπάμα στα χνάρια του Μπους

Στην εξωτερική του πολιτική, αν και κατάλαβε μετά το φιάσκο της Γεωργίας ότι δεν μπορεί να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία κι έκανε πίσω στην αντιπυραυλική ασπίδα, κατά τ’ άλλα συνεχίζει στη γραμμή του προκατόχου του, όπως στο Αφγανιστάν. [Γι’ αυτό άραγε τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη;] Χρησιμοποιεί μάλιστα και τις ίδιες μεθόδους, μεταξύ αυτών και την «τρομοκρατία» ως μέσο επιβολής σε λαούς και κυβερνήσεις. Τελευταίο του «κατόρθωμα» η αποστολή στρατευμάτων κατοχής στην πληγείσα από το φονικό σεισμό Αϊτή.

Ορκίζεται πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν ενοχλείται όταν κατάφωρα τα παραβιάζουν οι σύμμαχοί του. Δεν ενοχλείται ούτε από την ανατίναξη του μνημείου των Γεωργιανών που έπεσαν στον πόλεμο κατά του ναζισμού, ούτε από την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων και ιδεών στην Πολωνία (η ποινή είναι 2 χρόνια φυλακή), ούτε από την προσπάθεια απαγόρευσης του Κ.Κ. της Τσεχίας, το οποίο (ορθώς) κατηγορούσαν για την απαγόρευση άλλων κομμάτων στη διάρκεια της δικής του εξουσίας, ούτε από τη διάλυση του φιλοκουρδικού κόμματος στην Τουρκία, ούτε από τα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας, ούτε από τη δικτατορία στην Αίγυπτο, ούτε από τη συνεχιζόμενη κατοχή του 40% της Κύπρου, ούτε από πολλά άλλα.

Απ’ όλ’ αυτά δεν ενοχλείται ούτε η ποικιλοτρόπως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σε ένδειξη ευπείθειας όρισε ως «υπουργό» της των εξωτερικών την Αγγλίδα Κάθριν ’στον. «Η άσημη και πολιτικά ανυπόληπτη τέως επίτροπος εκτιμάται ότι θα ακολουθεί πιστά τις εντολές του Φόρεϊν Όφις», έγραψε ανήσυχος (23/11/09) ο «Φιλελεύθερος», η μεγαλύτερη εφημερίδα της Κύπρου, και πρόσθεσε: «Εύλογα ερωτήματα γεννά ωστόσο η απόφαση του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου να πρωτοστατήσει στην εκλογή της Βρετανίδας βαρόνης».

Πρωτοφανής η υποτέλεια

Ενώ πληθαίνουν τα κράτη που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ακολουθούν μια αδέσμευτη πολιτική προς το συμφέρον των λαών τους, στην πατρίδα μας κυβερνά (και με δική μας ευθύνη, βεβαίως) μια ολιγάριθμη ομάδα, ανεπαρκής από κάθε άποψη, που το κύριο μέλημά της είναι να υπηρετεί την αμερικανική διοίκηση, που την έφερε και τη διατηρεί στην εξουσία. Πρώτη φορά μετά τα φρικτά μετεμφυλιακά χρόνια η υποταγή μιας ελληνικής κυβέρνησης είναι τόσο απροκάλυπτη. Ακόμη και η κυβέρνηση Σημίτη, αν και πλήρως υποτελής, προσπαθούσε να εμφανίσει ως δικές της τις αποφάσεις που άλλοι της υπαγόρευαν. Τώρα ούτε αυτή η προσπάθεια γίνεται.

Ο χειρισμός των οικονομικών μας γίνεται φανερά πλέον από τους γραφειοκράτες των Βρυξελών, εντεταλμένους να μη σταματήσει η μεταφορά πλούτου από τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα της χώρας μας προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες της Δ. Ευρώπης (βλ. ειδικό άρθρο). Οι 3 ελεγκτές-υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (από τους οποίους οι 2 Έλληνες!), που «αποφασίζουν και διατάζουν» μια εκλεγμένη κυβέρνηση, δε γνωρίζουμε πόσο ενοχλούν τους εντολοδόχους, αλλά οπωσδήποτε ενοχλούν τον ελληνικό λαό, τουλάχιστον όσους διατηρούν κάποια αξιοπρέπεια. Ευτυχώς … αμέσως μετά την αναχώρηση των 3 έσκασε η βόμβα των «τρομοκρατών» στο Μνημείο του ’γνωστου Στρατιώτη (αυτό που είχαν κάψει οι άλλοι «επαναστάτες» πριν από ένα χρόνο), οι αναλυτές των τηλεοπτικών παραθύρων προέκριναν τη βόμβα ως μείζον θέμα και οι 3 ελεγκτές ξεχάστηκαν. (Έμειναν, δυστυχώς, οι εντολές τους.) Σχεδόν απαρατήρητοι πέρασαν και οι ελεγκτές του ΔΝΤ τις ίδιες μέρες (που δεν τους κάλεσε κανένας).

Σοβαρές απειλές

Εξυπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα, αυτή η κυβέρνηση θέτει σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ακόμη και την ίδια την κρατική της υπόσταση με τα νομοσχέδια του κ. Ραγκούση, τις συνεχείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία και τη συνεχή απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων (βλ. ειδικά άρθρα). Γραμματέας του κόμματος (Ξυνίδης) ορίζεται ο εκλεκτός του τουρκικού προξενείου (σύμφωνα με την έγκυρη τοπική εφημερίδα «Αντιφωνητής»), άγνωστος έξω από την εκλογική του περιφέρεια. Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας αρμόδια για τα προγράμματα εκπαίδευσης των παιδιών μας είναι η κ. Δραγώνα, που γράφει στο βιβλίο της: «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα … κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν το 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε, για να κονομήσουμε»!! Επικεφαλής της πιο ευαίσθητης περιφέρειας, της Θράκης, ορίζεται συνεργάτις της κ. Δραγώνα, με τις ίδιες ιδέες. Όταν αυτά και πολλά άλλα παρόμοια συμβαίνουν, τότε κανένας εφησυχασμός δε συγχωρείται. Εάν, μάλιστα, αληθεύει η πληροφορία (περιοδικό «Επίκαιρα»), που δε διαψεύστηκε, ότι ο Γ. Παπανδρέου βολιδοσκόπησε το Δ. Αβραμόπουλο για να ψηφίσουν άλλον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αντί του Κ. Παπούλια, σημαίνει ότι οι κύριοι είναι πολύ επικίνδυνοι.

Η «παιδική χαρά»

Και να σκεφθεί κανείς ότι όλ’ αυτά τα επιχειρεί μια κυβέρνηση που δίνει την «εικόνα παιδικής χαράς», όπως εύστοχα έγραψε και το ΠΑΡΟΝ της 3/1/10. Ο Χ. Παμπούκης, που ορίστηκε να παίζει το ρόλο του άτυπου πρωθυπουργού, για να καλύπτει την προφανή ανεπάρκεια του τύποις πρωθυπουργού, στην πρώτη του ομιλία στη Βουλή για τον προϋπολογισμό «θύμιζε έκθεση παιδιών του Δημοτικού Σχολείου», όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Γ. Τριάντης.

Η εικόνα αυτή της κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να ανησυχεί τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, είτε γιατί υφίσταται τις βαριές συνέπειες της οικονομικής πολιτικής, είτε γιατί αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν οι συνεχείς και σοβαρές παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα, είτε γιατί αποβαίνει δυσχερής έως αδύνατη η ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων.

Η ήττα του μητσοτακέικου

Αφού το μητσοτακέικο ροκάνισε χωρίς δυσκολία τον άβουλο και ανίκανο Καραμανλή, περίμενε την εκλογή της Ντόρας στην προεδρία της Ν.Δ. από το συνέδριο με συντριπτική πλειοψηφία. Όλα ήσαν καλά προετοιμασμένα. Η συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα του ξένου παράγοντα, των ΜΜΕ, των βουλευτών, των δημάρχων, των επιχειρηματιών κ.λπ. ήταν μαζί της. Τα μυστικά κονδύλια του υπ. Εξωτερικών, αντί για το «εξωτερικό», χρησιμοποιήθηκαν κι αυτά για το στήσιμο μηχανισμών στο εσωτερικό.

Η δουλειά χάλασε με την πρόταση Αβραμόπουλου για εκλογή από τη βάση. Το επιτελείο της Ντόρας ή υποτίμησε τη σημασία της ή δεν μπόρεσε να την απορρίψει ή και τα δύο μαζί. Τα αποτελέσματα γνωστά.

Η αποτυχία της Ντόρας, σε κάθε περίπτωση, είναι μια θετική εξέλιξη για την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί εκτοπίζει από το κέντρο των αποφάσεων μια οικογένεια που συνωμοτεί αδίστακτα και διαρκώς μαζί με τους ξένους (για να εξασφαλίζει την εύνοιά τους) σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Το κακό για τη Ντόρα δε σταμάτησε στην εκλογική της ήττα. Το «ΕΘΝΟΣ» στις 6/12/09 δημοσίευσε τα πρακτικά που κράτησε ο Έλληνας πρέσβης στο Παρίσι (20/9/08) από συνάντηση που είχαν εκεί οι υπ. Εξ. Ντόρα και Μιλόσοσκι, από τα οποία φαίνεται ότι η κυρία (κατά το παράδειγμα του πατέρα της), ενώ δημόσια υποστήριζε την επίσημη ελληνική θέση για το σκοπιανό, στις ιδιαίτερες συναντήσεις της υποσχέθηκε ότι δε θα φέρει αντίρρηση για την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας», ούτε θα ζητήσει την αλλαγή του σκοπιανού συντάγματος, που είναι απαραίτητη για το erga omnes. Η ίδια εφημερίδα αποκάλυψε στις 12/1/10 ότι η Ντόρα ως υπ. εξ. έκανε «τα στραβά μάτια» κατά τις διαπραγματεύσεις της FRONTEX με την Τουρκία, με αποτέλεσμα η Τουρκία να οριστεί υπεύθυνη για το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες του Λιμενικού, των Ενόπλων Δυνάμεων και του Υπουργείου Εξωτερικών ξεσηκώθηκαν κι έτσι ο νέος υπ. εξ. Δρούτσας αναγκάστηκε να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση.

Η καριέρα της Ντόρας φαίνεται ότι τελειώνει άδοξα. Ο μόνος που δεν το βάζει κάτω είναι ο επίτιμος, που καταλαβαίνει ότι μόνο με πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού έχει ελπίδες η θυγατέρα του. Γι’ αυτό έριξε και την πρόταση για «κυβέρνηση εθνικής ανάγκης». Ήξερε ότι τώρα θα απορριφθεί, αλλά ότι θα παραμείνει στα «υπ’ όψιν», όταν δυσκολέψουν κι άλλο τα πράγματα και η σημερινή κυβέρνηση απαξιωθεί εντελώς, κάτι που φαίνεται ότι δε θ’ αργήσει.

Ήπια αντιπολίτευση από Σαμαρά

Η εκλογή του Σαμαρά απέδειξε για πολλοστή φορά την αναξιοπιστία του αντιπροσωπευτικού συστήματος στο δυτικό κόσμο. Οι αντιπρόσωποι ψηφίζουν με συντριπτική πλειοψηφία τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτά που επιθυμούν και θα ψήφιζαν αυτοί που τους εξέλεξαν. Βροντερά παραδείγματα τα δημοψηφίσματα της Ε.Ε. και (όσον αφορά στα δικά μας) η παράδοση Οτσαλάν, οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, τα οικονομικά.

Οι πρώτες μέρες του Σαμαρά δεν επαληθεύουν τις μεγάλες ελπίδες που εναπέθεσαν πολλοί στην εκλογή του. Είναι πίσω ακόμη κι από τους περιορισμούς του που εμείς παραθέσαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Ε». Δεν αναφερόμαστε στις εσωκομματικές του κινήσεις και στην αξιοποίηση των ντορικών, που μπορεί να είναι και σωστές. Αναφερόμαστε στη μέχρι τώρα αντιπολίτευσή του, που ξεκίνησε μέχρι παρεξηγήσεως ήπια (στη συνέχεια ανέβασε τους τόνους). Αναφερόμαστε, κυρίως, στη σιωπή του για το καταστροφικό φιάσκο των Βρυξελών και τις ευθύνες των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου.

Πάντως η τοποθέτησή του για το ζήτημα της ιθαγένειας και της ψήφου στους μετανάστες ήταν καλή, αν και αποπροσανατολιστική όσον αφορά στις κυβερνητικές προθέσεις (είπε ότι αποσκοπεί σε εκλογικά οφέλη).

Αποκαλυπτήρια Καρατζαφέρη

Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, επιβεβαιώθηκαν όσα ισχυρίζεται το ΑΣΚΕ από την αρχή για τον κ. Καρατζαφέρη, δηλ. ότι παριστάνει τον πατριώτη, ενώ είναι στην υπηρεσία των πιο μειοδοτικών κύκλων. Στη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου της Ν.Δ. έκανε ό,τι μπορούσε για να συμβάλει στην ενίσχυση της Ντόρας. (Μήπως έστειλε και κόσμο να ψηφίσει;)

Για να θολώσουν τα νερά οι «αναλυτές» των ΜΜΕ διέδωσαν την ερμηνεία ότι ο Καρατζαφέρης φοβάται πως η εκλογή Σαμαρά θα μεταφέρει πολλούς ψηφοφόρους (ίσως και μέλη) του ΛΑΟΣ προς τη Ν.Δ. Βεβαίως κι αυτό δεν είναι λιγότερο επιβαρυντικό, αφού δείχνει να βάζει το κομματικό του συμφέρον πάνω από το εθνικό.

Αν ο Σαμαράς ακολουθήσει μια δυναμική πολιτική, πράγματι ο ΛΑΟΣ κινδυνεύει με συρρίκνωση ή και διάλυση, γιατί ο πολύς κόσμος που τον ψηφίζει έχει πολύ διαφορετικά κίνητρα από τον αρχηγό του. Αλιώς μπορεί να ελπίζει. Στη δε γενική ανατροπή που προωθεί ο Μητσοτάκης (που μάλλον θα παραμείνει κι αυτή όνειρο θερινής νυκτός) θα ήταν πολύ … χαριτωμένο να βλέπαμε αγκαλιασμένους τη Ντόρα και τον Καρατζαφέρη.

Τα άλλα κόμματα

Το ΚΚΕ, το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που ασκεί ουσιαστική κριτική στην κυβερνητική πολιτική και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα, παραμένει εγκλωβισμένο στις μονοκομματικές και, ευρύτερα, σταλινικές του αντιλήψεις, που είναι έξω από τη νοοτροπία και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και βάζουν φραγμούς στην επιρροή του. Δεν μπορεί να απευθυνθεί ούτε στα πλατιά λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν από την οικονομική πολιτική, κι έτσι αξιοποιεί σε μικρό βαθμό την αξιόμαχη οργανωτική του δομή και τον αγώνα των μελών του.

Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται περισσότερο με τις εσωτερικές του διαμάχες για το πότε και πώς θα συμμετάσχουν μέλη του στις διάφορες μορφές εξουσίας. Να ελπίζουμε ότι τα πολυάριθμα μέλη του που δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτά θα διαχωρίσουν κάποια στιγμή τη θέση τους, αποφασίζοντας επιτέλους «με ποιους θα παν και ποιους θ’ αφήσουν»; Η πρόσφατη ομόφωνη υποστήριξη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προς την κ. Δραγώνα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

[Όσο για εκείνους τους Οικολόγους-Πράσινους, πού να βρίσκονται, άραγε; Μήπως είναι απασχολημένοι κι αυτοί με τα βιογραφικά τους; Ή ασχολούνται (με το αζημίωτο) με τις ΜΚΟ, που τόσο συμπαθεί ο Γιωργάκης;]

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες το ΑΣΚΕ, χωρίς να μειώνει τη σημασία του αγώνα σε επιμέρους ζητήματα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, επιμένει στην άποψή του ότι αυτός ο τόπος έχει ανάγκη από μια βαθιά αλλαγή σε όλους τους τομείς, το πλαίσιο της οποίας καθορίζεται από το 5πτυχό του. Τα «μισά λόγια» πολλές φορές αποπροσανατολίζουν και, αν τυχόν επιχειρηθεί να γίνουν πράξη, το αποτέλεσμα θα είναι η πλήρης αποτυχία. Τη θέση αυτή προσπαθεί πάντα να διαδίδει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, με ομιλίες, συνεντεύξεις, εκδόσεις, αφίσες, προκηρύξεις και την ιστοσελίδα του.