ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν πρόλαβε να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νέος νόμος του Λοβέρδου 3846/2010 (ΦΕΚ 66 Α/11.5.2010), που αφορά τις εργασιακές σχέσεις και ορισμένα ασφαλιστικά θέματα, και ψηφίσθηκε στη Βουλή στις 6-5-2010 ο οιονεί κατοχικός νόμος ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-Γ. Παπανδρέου που επιβάλλει νέα μεσαιωνικά δεσμά στους εργαζόμενους.

Ο νόμος Λοβέρδου, ο 3846/2010, έχει στόχο να νομιμοποιήσει πρακτικές που ήδη χρησιμοποιούν οι εργοδότες, που το ΠΑΣΟΚ αποκήρυττε μετά βδελυγμίας προεκλογικά.

Οι πιο σημαντικές ρυθμίσεις του νόμου αυτού είναι: α) Οι διαθεσιμότητες των εργαζομένων επιτρέπονται τρίμηνο παρά τρίμηνο, δηλ. ένα τρίμηνο σε διαθεσιμότητα, ένα τρίμηνο όχι κ.ο.κ. β) Επιτρέπει την εκ περιτροπής απασχόληση μέχρι 6 μήνες το χρόνο καθώς και την κατάτμηση της άδειας σε περισσότερες των δύο περιόδων διάρκειας 5 έως 12 ημερών. γ) Το μπλοκάκι (σύμβαση έργου) υποτίθεται ότι θα ισχύει μέχρι 3 συνεχόμενους μήνες και μετά θα μετατρέπεται σε σύμβαση ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Φυσικά τίποτε δεν εμποδίζει τον εργοδότη ν’ απολύει πριν από το τρίμηνο τον εργαζόμενο με μπλοκάκι και να τον επαναπροσλαμβάνει την επόμενη μέρα πάλι με μπλοκάκι. δ) Νομιμοποιεί την ενοικίαση εργαζομένων από εταιρείες προσωρινής απασχόλησης (Ε.Π.Α.) σε άλλο εργοδότη, υποτίθεται για έκτακτες, πρόσκαιρες και εποχικές ανάγκες, παρόλο που αυτός μπορεί να προσλάβει εργαζόμενους για ορισμένο χρόνο ή και για μερική απασχόληση, και μάλιστα με ατομική και όχι συλλογική σύμβαση. Δηλ. πριμοδοτούνται οι δουλέμποροι και θεσμοθετείται εργασιακή σχέση δουλέμπορου και δούλου. ε) Πρακτικά μηδενίζει τις υπερωρίες με τη, λεγόμενη, διευθέτηση του ωραρίου εργασίας, με την οποία επιτρέπει στους εργοδότες μέχρι 4 μήνες να αυξάνουν το νόμιμο ωράριο κατά 2 ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή, είτε με μείωση ωραρίου σε άλλη χρονική περίοδο είτε με ρεπό. Όπως είναι γνωστό, πολλοί εργοδότες ούτε αυτό τηρούν. Εργαζόμενοι, ακόμη και μειωμένου ωραρίου, δουλεύουν 10 και 12 ώρες χωρίς αποζημίωση υπό το φόβο της απόλυσης.

Τα όποια θετικά υπέρ των εργαζομένων που προβλέπει ο νόμος είναι εύκολα καταστρατηγήσιμα από τους εργοδότες, αφού προϋποθέτουν μηχανισμούς ελέγχου (επιθεώρηση εργασίας), που μονίμως απουσιάζουν, λόγω «έλλειψης προσωπικού», ενώ οι εργοδότες λειτουργούν ανεξέλεγκτα.

Ο τρίτος γύρος

Μετά το Σύμφωνο «σταθερότητας και ανάπτυξης», που είχε υποβάλει τον Ιανουάριο του 2010 η κυβέρνηση στην Κομισιόν, και τα συμπληρωματικά μέτρα το Φεβρουάριο (βλ. «Ε» φύλλο 133), ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε στο τέλος Απριλίου τη «συμφωνία» ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-Γ. Παπανδρέου για το «μηχανισμό στήριξης». Για τα εργασιακά είπε :

Με απλά λόγια δηλ. οι νέοι, και όχι μόνο, αν ποτέ βρούν δουλειά, θα δουλεύουν με 400 έως 500 ευρώ. Θα δουλεύουν χωρίς ωράρια και υπερωρίες. Δε θα παίρνουν αποζημίωση, αν απολυθούν. Όπως φαίνεται, σύντομα θα χάσουν το 13^ο και το 14^ο μισθό και είναι αμφίβολο αν θα φθάσουν στη σύνταξη. Επαναφέρουν το καθεστώς μαθητείας (STAGE) για ανέργους νέους κάτω των 24 ετών με το 80% του κατώτατου μισθού ή ημερομισθίου, ενώ τις ασφαλιστικές εισφορές θα πληρώνει ο ΟΑΕΔ, δηλ. εμείς.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η τραγωδία της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, που του επιφύλαξε η κατοχική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, εκτός από τη διασφάλιση των κερδών των δανειστών και των ντόπιων υπηρετών τους, θα βοηθήσει τη χώρα. Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Ο φιλελεύθερος μύθος, ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας εξασφαλίζεται μόνο με τη συμπίεση του εργατικού κόστους, είναι παραπλανητικός.

Στη χώρα μας ακόμη και τα εισαγόμενα προϊόντα από άλλες χώρες της ΕΕ, που είναι ανταγωνιστικότερες, πωλούνται ακριβότερα. Το πρόβλημα των υψηλών τιμών οφείλεται στο σκληρό γερμανικό ευρώ, που μας αφαιρεί το δικαίωμα της υποτίμησης, που θα μας έκανε ανταγωνιστικότερους, π.χ στον τουρισμό, για τον οποίο χύνονται κροκοδείλια δάκρυα. Οφείλεται επίσης στα δυσθεώρητα κέρδη που, στο όνομα του δήθεν ελεύθερου ανταγωνισμού, παραμένουν τελείως ανεξέλεγκτα υπό την προστασία των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων και οργανισμών. Γνωρίζουν όλοι αυτοί ότι στη χώρα μας οι θυσίες των εργαζομένων στο Μολώχ του κέρδους όχι μόνο είναι αναποτελεσματικές, αλλά και οδηγούν στην πλήρη χρεοκοπία. Συνειδητά επέλεξαν την εξαθλίωσή μας, επειδή είμαστε ατίθασοι και θέλουν να μας τιμωρήσουν και να μας καθυποτάξουν.