ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι θέσεις και η στάση του ΑΣΚΕ για τις εκλογές της αυτοδιοίκησης

[Το πολιτικό κείμενο που ακολουθεί αποτελεί εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής προς τη Σύνοδο του ΑΣΚΕ, που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Οκτωβρίου. Το κείμενο περιέχει και κάποιες γενικές θέσεις για τις εκλογές της αυτοδιοίκησης, που αυτή τη φορά έχουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, αφού θα καταγράψουν την έγκριση ή την αποδοκιμασία της κατοχής και του μνημονίου. Συγκεκριμένη γραμμή ποτέ δε θέλουμε να δίνουμε, αφού ο καθένας μας μπορεί να κρίνει ποιο ψηφοδέλτιο στο χώρο του είναι πιο κοντά στις αρχές μας.]

Ο σχεδιασμός των ξένων κέντρων που ελέγχουν, δυστυχώς ακόμη, την πατρίδα μας προέβλεπε την ανατροπή του Καραμανλή, την προώθηση του Γιωργάκη στην πρωθυπουργία, την εκλογή της Ντόρας στην αρχηγία της Ν.Δ. (την οποία θεωρούσαν βέβαιη, αφού την είχαν μεθοδεύσει παντοιοτρόπως και προ πολλού) και την επιβολή του μνημονίου με τις ψήφους των δύο μεγάλων κομμάτων. Ο καραγκιόζης-Καρατζαφέρης θα το καταψήφιζε, ως υπερασπιστής των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων, και θα προσέφερε το σύνηθες επιχείρημα εναντίον όσων θα πάλευαν κατά του μνημονίου, ότι «ταυτίζονται με την ακροδεξιά». Η φθορά της κυβέρνησης του Γιωργάκη θα ήταν βραδύτερη, αφού την ευθύνη για το μνημόνιο θα είχε η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής.

Ο σχεδιασμός χάλασε με την απρόβλεπτη για τους περισσότερους επιλογή των μελών της Ν.Δ. και την καθαρή επικράτηση Σαμαρά, ο οποίος καταψήφισε το μνημόνιο. Για να μην εμφανιστεί πολιτικά απομονωμένη η κατοχική κυβέρνηση και για το φόβο των Ιουδαίων (αφού ήταν άγνωστος ο αριθμός των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που θα καταψήφιζαν το μνημόνιο), οι σύμμαχοι από το παρασκήνιο, Καρατζαφέρης και Ντόρα, βγήκαν μπροστά και κάλυψαν το Γιωργάκη, υπερψηφίζοντας το μνημόνιο. Ως καμένα χαρτιά, συνεχίζουν απροκάλυπτα πλέον την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ.

Στη συμμαχία και τα ΜΜΕ

Οι σύμμαχοι βάλλουν εναντίον όσων τάσσονται κατά του μνημονίου, λέγοντας ό,τι θέλουν, αφού τα ΜΜΕ προβάλλουν όσα λένε οι σύμμαχοι, όχι όμως τις απαντήσεις σ’ αυτά. Ειδική μεταχείριση έχουν ο Α. Σαμαράς και ο προκάτοχός του Κ. Καραμανλής (οι Αμερικανοί δεν ξεχνούν τις συμφωνίες του με τους Ρώσους), για τον οποίο ο Καρατζαφέρης προέβλεψε ότι θα πάει φυλακή για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου! Καρατζαφέρης και Ντόρα δεν κάνουν πλέον τίποτα άλλο παρά να προσπαθούν να φθείρουν το Σαμαρά. Τα ΜΜΕ μεγαλοποιούν ή εφευρίσκουν σκάνδαλα και εσωκομματικά προβλήματα της Ν.Δ. (τα αντίστοιχα του ΠΑΣΟΚ υποβαθμίζονται ή αποσιωπώνται) και προβάλλουν την υπεροχή του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις των εταιρειών που τα ίδια ελέγχουν. Για το υποβρύχιο π.χ. που παρήγγειλε και προπλήρωσε πανάκριβα ο Σημίτης και παρέλαβε ελαττωματικό ο Γιωργάκης, για να το πουλήσει (λέει) σε άλλο κράτος(!!), προφανώς στο 1/10 του κόστους, κανείς δε συζητά, ούτε καν η αντιπολίτευση! Και με τους λογαριασμούς του κ. Θέμου κανείς δεν ξέρει τι έγινε.

Ο ανασχηματισμός

Εν τω μεταξύ πραγματοποιήθηκε και ο «εναγωνίως» αναμενόμενος ανασχηματισμός, που δεν ήταν παρά ανακατανομή κάποιων θέσεων και συμπλήρωση με υπεράριθμους ενός γελοίου θιάσου. Οι ρόλοι είναι σκοπίμως συγκεχυμένοι, ώστε να επικρατεί γενική διάλυση. (Αλλά και να ήθελαν μια εύρυθμη λειτουργία, είναι τόσο ανίκανοι που δε θα μπορούσαν να την πετύχουν.) Τις κρίσιμες υπουργικές θέσεις κρατούν άνθρωποι που δεν ψηφίστηκαν καν από τον ελληνικό λαό, αλλά έχουν το προσόν να υπηρετούν την αμερικανική πρεσβεία (κυρίως) και τη γραφειοκρατία των Βρυξελών (δευτερευόντως). Κάποιοι, που εξέφραζαν διαφωνίες, τώρα υπουργοποιήθηκαν και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως, π.χ. Παπουτσής.

Η κατοχική κυβέρνηση συνεχίζει, λοιπόν, το καταστροφικό της έργο στην οικονομία, τα εθνικά θέματα, την παιδεία κ.λπ. (βλ. σχετικά άρθρα).

Αμφισβήτηση και της Ε.Ε.

Φυσικά, ούτε το νέο κυβερνητικό σχήμα θα μακροημερεύσει. Θα προσπαθήσουν να το κρατήσουν όσο περισσότερο μπορούν, για να τους προσφέρει κι άλλες υπηρεσίες, που κανείς άλλος δε θα τολμούσε, και, όταν φτάσουν στο απροχώρητο, σκοπεύουν να επιστρατεύσουν για βοήθεια τεχνοκράτες, επιχειρηματίες, οικολόγους, «αριστερούς» κ.λπ. Κι αν, παρ’ όλ’ αυτά, δεν μπορούν να κρατήσουν το Γιωργάκη στην εξουσία, θα προσπαθήσουν να βρουν λύση, έστω προσωρινή, μέσα από την τωρινή Βουλή, πιο υποταγμένη από την οποία δύσκολα μπορεί να υπάρξει. Διαφορετικά, θα επιχειρήσουν πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, αποκαλύπτοντας σκάνδαλα πολιτικών και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Στην περίπτωση αυτή ετοιμάζονται να εμφανιστούν διάφοροι «σωτήρες», μεταξύ των οποίων και ο τέως βασιλιάς!

Όλ’ αυτά τα σχέδιά τους δύσκολα μπορούν να πετύχουν, γιατί η οργή του ελληνικού λαού εναντίον της κατοχικής κυβέρνησης και των συμμάχων της του μνημονίου ξεχειλίζει. Το πιο ενθαρρυντικό είναι ότι για πρώτη, ίσως, φορά δεν αμφισβητούνται μόνο οι πολιτικοί εκφραστές του συστήματος, αλλά και θεμελιώδεις επιλογές του συστήματος της εξάρτησης και της υποτέλειας. Από τις επίσημες μετρήσεις που διενεργεί ανά εξάμηνο η Στατιστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Eurostat) προκύπτει ότι το ποσοστό των Ελλήνων που είναι υπέρ της συμμετοχής της χώρας μας στην Ε.Ε. (το ερώτημα ήταν αν τη θεωρούν «καλό πράγμα») μειώθηκε από 61% το φθινόπωρο του 2009 σε 44% την άνοιξη του 2010 (στην Κύπρο είναι 33% και στην Ισλανδία μόνο το 19% επιθυμεί την ένταξη)! Όλ’ αυτά πριν γιγαντωθούν τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί το μνημόνιο και αν τα πραγματικά ποσοστά δεν είναι ακόμη χειρότερα απ’ αυτά που παρουσιάζει η Eurostat! Περιττό να τονίσουμε ότι τα ΜΜΕ, που συνεχώς προβάλλουν κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις, για να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, καθόλου δεν προέβαλαν την παραπάνω πολύ σημαντική δημοσκόπηση της Eurostat!

Οι κατοχικοί και οι εκλογές της αυτοδιοίκηση

Οι κατοχικοί, με τη βοήθεια των ΜΜΕ και τη συμμαχία ακόμη και από τον πρώτο γύρο (και οπωσδήποτε στο δεύτερο) με το ΛΑΟΣ, το μητσοτακέικο, τους Πράσινους και τη Δημοκρατική Αριστερά, ενώ προεκλογικά ισχυρίζονται ότι στις 7 Νοεμβρίου θα κριθεί ο (απαράδεκτος και επικίνδυνος) Καλλικράτης τους, αν κερδίσουν τις περισσότερες περιφέρειες και τους περισσότερους δήμους, θα ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα ως έγκριση της γενικότερης πολιτικής τους, της κατοχής και του μνημονίου, ώστε να επιβάλουν ακόμη σκληρότερα μέτρα. Γι’ αυτό όσοι υποψήφιοι υποστηρίζονται από τα κόμματα του μνημονίου πρέπει να αποδοκιμαστούν συλλήβδην από τον ελληνικό λαό.

Ο Σαμαράς και το μνημόνιο

Ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσον ο Σαμαράς και η σημερινή Ν.Δ. εκφράζουν πραγματικά μια αντίθεση στο μνημόνιο, δηλ. κατά πόσο η επικράτηση υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών της Ν.Δ. θα καταγραφεί ως αποδοκιμασία του μνημονίου και της κατοχής. Η απάντησή μας έχει σημασία για τη στάση που θα κρατήσουν στο δεύτερο γύρο οι ψηφοφόροι που παρακολουθούν και υπολογίζουν τις απόψεις του ΑΣΚΕ (για τον πρώτο γύρο δε νομίζουμε ότι τους απασχολεί το θέμα). Και η απάντηση δεν είναι απλή, γιατί το ζήτημα έχει πολλές πτυχές. Και το ΑΣΚΕ, όπως πάντα, προσπαθεί να είναι δίκαιο προς όλους.

Ο Σαμαράς, λοιπόν, είναι ένας πολιτικός γέννημα-θρέμμα του συστήματος το οποίο μας έφερε στη σημερινή κατάσταση. Προωθήθηκε από νεαρή ηλικία, με μέντορά του τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Ποτέ η γραμμή του δεν ξέφυγε από τα πλαίσια του συστήματος. Ανήκει, όμως, σ’ εκείνη την κατηγορία πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων που δεν αποδέχονται έξωθεν εντολές που (κατά τη γνώμη τους) ζημιώνουν σοβαρά την Ελλάδα. Στην κατηγορία αυτή κατατάσσονται οι Α. Παπανδρέου, Κ. Παπούλιας, Π. Μολυβιάτης, Ν. Μάρτης, Α. Λιβάνης, Λ. Βερυβάκης, Α. Πεπονής και πολλοί άλλοι (όσοι ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ έχουν προ πολλού τεθεί από το κόμμα τους στο περιθώριο, ο Παπούλιας μόνο παραμένει ως επιλογή του Καραμανλή). Στην άλλη κατηγορία, που υπηρετούν τυφλά και αποκλειστικά ξένα συμφέροντα, ανήκουν οπωσδήποτε οι Μητσοτάκης-Ντόρα, Σημίτης, Γιωργάκης, Καρατζαφέρης.

Ο Σαμαράς πλήρωσε την αντίστασή του στις εντολές για το Σκοπιανό με τον εξαναγκασμό του σε παραίτηση από υπουργός Εξωτερικών (σύγκρουση με τον πλήρως υποτελή πρωθυπουργό Μητσοτάκη), ίδρυσε την «Πολιτική ’νοιξη», έμεινε πολλά χρόνια εκτός πολιτικής στην καλύτερη φάση της ηλικίας του. Όλ’ αυτά είναι υπέρ του, γιατί δείχνουν συνέπεια λόγων και έργων, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Ο ελληνικός λαός βιώνει σήμερα την οικονομική κρίση με το χειρότερο τρόπο, γιατί αυτό μεθόδευσαν οι κατοχικοί με τους ξένους. Η κρίση, όμως, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο αυτών των μεθοδεύσεων. Είναι συνέπεια ενός καθεστώτος εξάρτησης, που επιδεινώθηκε με την ένταξη στην ΕΟΚ και ακόμη περισσότερο με την ένταξη στην ΟΝΕ. Αυτών των επιλογών υποστηρικτής ήταν και είναι ο Α. Σαμαράς. Με την πολιτική που υποστηρίζει πάλι θα φτάναμε σε κρίση, όχι όμως τόσο σοβαρή, ούτε με τόσες απειλές να αιωρούνται, ιδίως στα εθνικά μας θέματα. Οι σημερινές του προτάσεις για την έξοδο από την κρίση είναι σοβαρές και σεβαστές, αλλά το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι πραγματική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. και γενικότερα του συστήματος που υποστηρίζει ο Α. Σαμαράς.

Υπάρχει και κάτι τελευταίο: το πρόγραμμά του ο Α. Σαμαράς δε ζητεί να το εφαρμόσει μόνος του, αλλά με το κόμμα του, τη Ν.Δ., της οποίας τα περισσότερα στελέχη στη Βουλή, τον κομματικό μηχανισμό και την αυτοδιοίκηση ήσαν (και πολλά παραμένουν) υποστηρικτές της Ντόρας και της γραμμής της, γι’ αυτό και η εκλογή της από το Συνέδριο εθεωρείτο βέβαιη. Πολλοί διατηρούν επαφή με τη Ντόρα και περιμένουν την πρώτη εκλογική αποτυχία της Ν.Δ. για να επιχειρήσουν ανατροπή του Σαμαρά, επιστροφή της Ντόρας και προώθησή της στην προεδρία του κόμματος, οπότε οι πολιτικές εξελίξεις «διορθώνονται» με βάση το αρχικό σχέδιο και η κατοχή με το μνημόνιό της σταθεροποιούνται. Αλλά, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό για τη Ν.Δ. του Σαμαρά, είναι πιθανό κάποιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, που θα εκλεγούν τώρα με τη Ν.Δ., να ταυτιστούν μετεκλογικά με τη Ντόρα (της οποίας τότε όλες οι φιλοδοξίες περιορίζονται δραστικά) και να υποστηρίζουν το μνημόνιο.

Αυτά νομίζουμε ότι είναι τα δεδομένα. Η απάντηση, λοιπόν, στο αρχικό μας ερώτημα δεν μπορεί να είναι κατηγορηματική, αλλά (με όλες τις παραπάνω επιφυλάξεις) είναι μάλλον καταφατική. Επειδή, όπως προαναφέραμε, το ζήτημα τίθεται για το δεύτερο γύρο, η ψήφος αυτή δε θα καταγραφεί ως ψήφος στη Ν.Δ., αλλά ως ψήφος αποδοκιμασίας του μνημονίου και της κατοχής. Εν τούτοις, αν θεωρούμε ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος της Ν.Δ. στην περιοχή μας είναι της γραμμής της Ντόρας και μετά την πιθανή εκλογή του θα στηρίζει το μνημόνιο και την κατοχή, μπορούμε στο δεύτερο γύρο να επιλέξουμε το λευκό.

Η πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ

Ο χώρος του ΣΥΝ, με τις διάφορες μορφές και ονομασίες, είχε πάντα ευνοϊκή μεταχείριση από το σύστημα (προβολή από ΜΜΕ, κοινοτικά προγράμματα κ.λπ.), γιατί πρωταγωνιστούσε στην υποστήριξη της βασικής του επιλογής, της ένταξης στην ΕΟΚ/Ε.Ε. Το 2008, με τεχνητές δημοσκοπήσεις, ενισχύθηκε το πολιτικό του βάρος, για να προσφέρει πολιτική κάλυψη στις αθλιότητες του Δεκεμβρίου (πυρπολήσεις καταστημάτων κ.λπ.), που σκοπό είχαν την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Καραμανλή. Σήμερα δεν μπορεί να παίξει παρά έναν μικρό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.

Φυσικό είναι ο ρυθμός αφομοίωσης των στελεχών του από το σύστημα να διαφέρει, άρα η διάσπαση του χώρου ήταν η φυσική συνέπεια. Πολλοί «βιαστικοί» είχαν αποχωρήσει νωρίτερα και προσχώρησαν (με το αζημίωτο, βέβαια) στο ΠΑΣΟΚ, π.χ. Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Ν. Μπίστης. Πολλοί αποχώρησαν τώρα και ίδρυσαν τη «Δημοκρατική Αριστερά», που συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ. Κάποιες συνιστώσες με τον Αλαβάνο επικεφαλής υποδύονται τους επαναστάτες, ουσιαστικά έχουν συγκροτήσει άλλο συμμαχικό σχήμα και για το τυπικό περιμένουν τα αποτελέσματα των εκλογών. Όσοι παραμένουν στο ΣΥΝ εκφράζουν δύο ιδεολογικές τάσεις, που περισσότερο συγγενεύουν με αυτούς που αποχώρησαν παρά μεταξύ τους. Ο Τσίπρας είναι ευρωπαϊστής όσο και η Δημοκρατική Αριστερά, ο Λαφαζάνης (ελπίζουμε ότι εκφράζει το κομμάτι του ΣΥΝ που δεν απορροφήθηκε από το σύστημα) είναι πιο κοντά σε όσα λένε (αλλά δεν πιστεύουν) ο Αλαβάνος και οι συνεργάτες του.

Παρ’ όλ’ αυτά, οι υποψήφιοι του ΣΥΝ και οι υποστηριζόμενοι από τον ΣΥΝ (ιδιαίτερα εάν θεωρούμε ότι είναι άτομα που δεν έχουν ενταχθεί στο σύστημα) μπορούν να είναι στις επιλογές μας για τις εκλογές της 7^ης Νοέμβρη, αφού η ψήφος σ’ αυτούς θα καταγραφεί ως αποδοκιμασία του μνημονίου.

Αδιέξοδη η πρόταση του ΚΚΕ

Σ’ αυτή την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, με τους τεράστιους κινδύνους, κάποιοι ίσως θα περίμεναν ότι το ΚΚΕ, η πιο οργανωμένη δύναμη εκτός της λογικής του συστήματος, θα θέσει ως κύριο στόχο του την ανατροπή αυτού του συστήματος ή τουλάχιστον την ακύρωση του μνημονίου, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Προϋπόθεση γι’ αυτό θα ήταν η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων, κάτι που επεδίωξε κάποιες φορές με επιτυχία το ΚΚΕ στο παρελθόν, ιδιαίτερα στο χώρο της αυτοδιοίκησης. Πριν από τη δικτατορία η αριστερά κέρδιζε τους περισσότερους δήμους με πρόσωπα που τα σεβόταν και τα εκτιμούσε ο κόσμος, τα περισσότερα από τα οποία ανήκαν στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο.

Αντ’ αυτού σήμερα το ΚΚΕ ενδιαφέρεται κυρίως για την ενίσχυση του κόμματος, ακυρώνει κάθε δυνατότητα προοδευτικής συσπείρωσης με τη λογική ότι όποιος δεν είναι «μεθ’ ημών» είναι «καθ’ ημών», επιλέγει καθαρά κομματικές υποψηφιότητες για την 7^η Νοεμβρίου (κάποιες προσβάλλουν ακόμη και τη νοημοσύνη του κόσμου) και φτάνει να προτείνει για το δεύτερο γύρο, εκεί όπου δε θα περάσει ο δικός του υποψήφιος, αδιακρίτως λευκό, ενώ για τον πρώτο γύρο κατακρίνει ορθώς την αποχή, το άκυρο και το λευκό κι εκεί που θα περάσει ο δικός του στο δεύτερο γύρο θα ζητήσει την ψήφο όλων των υπολοίπων!

Με αυτή την πολιτική το ΚΚΕ όχι μόνο δε συμβάλλει στην υπέρβαση της κρίσης σε μια προοδευτική κατεύθυνση, αλλά την εμποδίζει και τελικά βάζει φραγμούς και στη δική του επιρροή. Παρ’ ολ’ αυτά τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ μπορούν να είναι μια από τις επιλογές των φίλων του ΑΣΚΕ, αφού η ψήφος σ’ αυτά θα καταγραφεί τουλάχιστον ως αποδοκιμασία και του μνημονίου και της Ε.Ε.

Οι θέσεις και η στάση του ΑΣΚΕ

Το ΑΣΚΕ έχει ως αρχή του να μη βάζουν τα κομματικά του μέλη υποψηφιότητα στις εκλογές της αυτοδιοίκησης και των συνδικάτων, σεβόμενο την αυτονομία τους, παρότι συμμετέχουμε ενεργά σε κάθε καλή δραστηριότητα. Στις εκλογές η πρώτη μας επιλογή είναι παρατάξεις αυτόνομες, άξιες, ενωτικές και προοδευτικές. Όπου δεν υπάρχουν προσπαθούμε να δημιουργηθούν. Δεύτερη επιλογή είναι το ψηφοδέλτιο που θεωρούμε ότι βρίσκεται πιο κοντά στις αρχές μας.

Ειδικά, όμως, αυτές οι εκλογές υπερβαίνουν κατά πολύ τη σημασία της αυτοδιοίκησης, αφού βρισκόμαστε υπό την κατοχή του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ. Εάν σ’ αυτές τις εκλογές δεν αποδοκιμαστούν καθαρά οι δυνάμεις του μνημονίου, θα επιβληθούν κι άλλα μέτρα για την πλήρη εξαθλίωση του ελληνικού λαού και τη διάλυση της κοινωνίας μας και θα προωθηθούν τα σχέδια για τον ακρωτηριασμό της χώρας μας. Γι’ αυτό προέχει η καταψήφιση των δυνάμεων του μνημονίου και της κατοχής.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι τόσο με την αποχή και το άκυρο, που απαξιώνουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, όσο και με τη λογική ότι «όλοι ίδιοι είναι», που λειτουργεί πάντα υπέρ αυτών που ασκούν την εξουσία. Το λευκό αποτελεί την τελευταία μας επιλογή.

Στις μέρες αυτές όσοι γνωρίζουν και παρακολουθούν το ΑΣΚΕ παραδέχονται την ορθότητα των θέσεών του, ακόμη και κάποιων που μέχρι τώρα θεωρούνταν από πολλούς υπερβολικές, π.χ. για το χαρακτήρα και το ρόλο του ΠΑΣΟΚ ή για το ζήτημα της συμμετοχής μας στην Ευρ. Ένωση και την ΟΝΕ της. Παρότι πολλοί εκθειάζουν τις αναλύσεις και τη στάση του ΑΣΚΕ και θεωρούν ότι το κόμμα μας αργά ή γρήγορα δικαιώνεται στις θέσεις που παίρνει, το σοβαρό πρόβλημα παραμένει η μικρή δύναμη του κόμματός μας, που δεν του επιτρέπει να έχει ένα μεγαλύτερο ρόλο. Εμείς δε θα πάψουμε ποτέ να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας (χωρίς, βεβαίως, να χρησιμοποιούμε αθέμιτα μέσα), αλλά σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να μας βοηθήσουν και άλλοι, που συμφωνούν μαζί μας, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν πλησιάσει να βοηθήσουν.