Πριν από 1 χρόνο εξέδωσαν φετφά πως οι άγριες περικοπές (που δεν ισχύουν γι αυτούς) του 1ου μνημονίου ήσαν δικαιολογημένες λόγω των ειδικών συνθηκών(!), με κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος, αλλά και πρωθυπουργοποίηση του κ. Πικραμμένου
Τώρα που τους παίρνει κι αυτούς η μπάλα, κατεβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος διαμαρτυρόμενοι ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα!
Δύστυχη Δικαιοσύνη, με τέτοιους λειτουργούς!
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Παραχωρούνται νησίδες και νησιά για 100(!) χρόνια, όπως επιτάσσουν τα μνημόνια, που λένε πως τελούν υπό
επαναδιαπραγμάτευση!
Θα εγκατασταθούν εκεί, φανταζόμαστε, οι συμπατριώτες και συναγωνιστές του Χίτλερ. Κι αν τα μεταπαραχωρήσουν στους
Τούρκους, τι προβλέπετε, κ. Σαμαρά, υπερασπιστή των εθνικών δικαίων; Εκτός πια και δικαιούνται από την αρχή να τα πάρουν οι ίδιοι, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Οι εγχώριοι ευρωπαϊστές καλούν τον ελληνικό λαό ν αποδεχθεί τα γερμανικά σχέδια κατοχής και καταστροφής της χώρας και της κοινωνίας, προκειμένου να παραμείνει στην «Ευρώπη», δηλ. στην Ε.Ε. και στην ευρωζώνη, όπου όλες οι χώρες έχουν ύφεση πλην της Γερμανίας, υποσχόμενοι ότι σε κάποιο αόριστο μέλλον θα υπάρξει ανάπτυξη. Οι ευρωπαϊκές χώρες, όμως, που δεν ανήκουν σ αυτό το λεόντειο οργανισμό αναπτύσσονται παρά την κρίση.
Η Ελβετία με δημοψηφίσματα το 1992 και το 2001 απέρριψε την ένταξή της στην Ε.Ε. Έτσι παρέμεινε πρώτη σε ανταγωνιστικότητα στον κόσμο με τα βιομηχανικά προϊόντα, τις τράπεζές της και την κτηνοτροφία της. Πριν από μερικούς μήνες υποτίμησε το ελβετικό φράγκο σε σχέση με το ευρώ και αύξησε τις εξαγωγές της. Οι Ελβετοί λένε ότι ευτυχώς που δεν εντάχθηκε η χώρα τους στην Ε.Ε.!
Η Νορβηγία αρνήθηκε με δημοψηφίσματα το 1971 και το 1994 να ενταχθεί στη μέγκενη της ΕΟΚ και της Ε.Ε. Έχει πληθυσμό 5.000.000, κατά κεφαλή εισόδημα 95.000 δολ. (η Ελλάδα έχει 35.000 δολ.), 780.000 μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους (όσους κι εμείς), ανεργία 3,5%, πλεονάσματα 10% του ΑΕΠ και υψηλής ποιότητας κοινωνική πρόνοια. H οικονομία της στηρίζεται στο πετρέλαιο και την αλιεία, ενώ οι 3.000 δημόσιες και δημοτικές επιχειρήσεις παράγουν πλεονάσματα. Σε ποια θέση θα ήταν σήμερα η Νορβηγία, αν είχε κάνει το θανάσιμο λάθος να ενταχθεί στην Ε.Ε. και είχε παραδώσει το νόμισμα, την οικονομία (άρα και τα πετρέλαιά της) και την κυριαρχία της στην Κομισιόν και την ΕΚΤ;
Η Ισλανδία το πιο φωτεινό παράδειγμα
Το πιο φωτεινό παράδειγμα χώρας που ξεπέρασε την κρίση, που της δημιούργησε η χρεοκοπία των τραπεζών της, είναι η Ισλανδία των 320.000 κατοίκων, με μοναδικό πλουτοπαραγωγικό πόρο την αλιεία.
Ήδη από το 1990, αλλά κυρίως από το 2003 είχε εφαρμοσθεί μια ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή. Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και τραπεζών, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων (ό,τι γίνεται κι εδώ), μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, πλαστικό χρήμα και δάνεια αφειδώς, δίνοντας την αίσθηση του ραγδαίου πλουτισμού. Οι τράπεζες επεκτάθηκαν εκτός της Ισλανδίας, κυρίως σε επενδυτές από τη Βρετανία και την Ολλανδία, παρέχοντάς τους υψηλές αποδόσεις. Τα χρέη των τραπεζών τους είχαν υπερβεί, τότε, 10 φορές το ΑΕΠ της χώρας, δηλ. περί τα 85 δισ. δολ. Τελικά οι 3 μεγαλύτερες τράπεζές τους χρεοκόπησαν το 2008, μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers.
Η τότε κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2008 διαπραγματεύθηκε με το ΔΝΤ για την παροχή δανείου ύψους 2,1 δισ. δολ. με σκληρούς όρους, όπως μείωση των δαπανών όλων των υπουργείων κατά 10% και αύξηση των επιτοκίων. Η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2,5 δισ. Οι διεθνείς οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η Ε.Ε. πίεζαν ν αναλάβουν, υπό μορφή τρόικας, το χρέος της, με επιχείρημα ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει τη Βρετανία και την Ολλανδία.
Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες των Ισλανδών και οι ταραχές για την κατάρρευση της εθνικής τους οικονομίας ανάγκασαν την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γκέιρ Χάαρντε να παραιτηθεί. Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν μια φιλοευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, που αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών. Μάλιστα πρόλαβε και κατέθεσε αίτημα ένταξης στην Ε.Ε. τον Ιούλιο του 2009. Έπρεπε η Ισλανδία να επιστρέψει συνολικά 3,5 δισ. ευρώ. Μέσω ενός νόμου επιβαλλόταν να πληρωθεί το χρέος στη Μ. Βρετανία και την Ολλανδία απ όλες τις ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με τοκογλυφικό επιτόκιο 5,5%. Έπρεπε δηλ. ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 ευρώ κάθε μήνα για χρέη κάποιων ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες! Ο πρόεδρος της χώρας Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο που ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να γίνει δημοψήφισμα. Η απόφαση του Προέδρου έκανε έξαλλους τους διεθνείς τοκογλύφους. Το ΔΝΤ πάγωσε το δάνειο. Η βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών και να κάνει στρατιωτική επέμβαση! ’νθρωποι της ευρωζώνης απειλούσαν ότι η Ισλανδία θ απομονωθεί, θα γίνει κράτος-παρίας. Εκβίαζαν παντοιοτρόπως. «Μας έλεγαν ότι, αν δε δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά, αν συμφωνούσαμε, θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά», είπε ο πρόεδρος της χώρας.
Το Μάρτιο του 2010 έγινε το δημοψήφισμα και οι Ισλανδοί με 93% αρνήθηκαν την πληρωμή των χρεών των τραπεζών τους. Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, για να μην πάνε φυλακή. Ασκήθηκε ποινική δίωξη στον πρώην πρωθυπουργό της Ισλανδίας Γκέιρ Χάαρντε για τη χρεοκοπία της χώρας.
Θορυβημένοι ’γγλοι και Ολλανδοί από το ηχηρό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κάλεσαν την ισλανδική κυβέρνηση να ξανασυζητήσουν το θέμα. Τους προσέφεραν καλύτερους όρους από την προηγούμενη φορά. Τους απειλούσαν ότι για τιμωρία δε θα τους βάλουν στην Ε.Ε. Ωστόσο και πάλι ο Πρόεδρος τους έδειξε την κάλπη του δημοψηφίσματος. Ο Γκρίμσον επανεκλέχθηκε στις 30 Ιουνίου 2012 με 52,2%. Μάλιστα είχε δηλώσει ότι δε θα διεκδικούσε ξανά την προεδρία, αλλά το Μάρτιο έπειτα από αίτημα που υπέγραψαν 30.000 Ισλανδοί, περίπου το 10% του πληθυσμού της χώρας, ο Γκρίμσον δέχθηκε να θέσει υποψηφιότητα.
Η πολιτική της ισλανδικής ανάκαμψης
Για να ανακάμψει η οικονομία τους, οι Ισλανδοί διατήρησαν αλώβητο το κράτος πρόνοιας. Υποτίμησαν το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλαν ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Παράλληλα με τα μέτρα λιτότητας και την περικοπή δαπανών, αυξήσανε τη φορολογία των επιχειρήσεων, του κεφαλαίου, των υψηλών εισοδημάτων, του αλκοόλ και του καπνού. Διατήρησαν τα εισοδήματα των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων και υλοποίησαν προγράμματα και σεμινάρια για τους νέους.
Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται περαιτέρω. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδήγησε αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.
Τις ιδιωτικές τράπεζες τις άφησαν να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αναγνωρίζοντας όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών, ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του. Δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες και δόθηκαν σοβαρές διευκολύνσεις αποπληρωμής στους Ισλανδούς οφειλέτες, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).
Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μέσα σε 4 χρόνια είναι εντυπωσιακή, με ρυθμούς ανάπτυξης 4,5% και μείωση του ποσοστού ανεργίας στο 6,9%. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%.
«Η Ισλανδία αγνόησε τις ζοφερές προειδοποιήσεις των οίκων αξιολόγησης και άλλων θεσμών και τα κατάφερε μια χαρά. Το παράδειγμά μας θα μπορούσε ν αντιγραφεί και από άλλες χώρες που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση», δήλωσε ο πρόεδρος της χώρας Γκρίμσον.
Τώρα ακόμη και το... ΔΝΤ αναγνωρίζει το ισλανδικό θαύμα, ενώ και οι περιβόητοι οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την ισλανδική οικονομία. Όσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν την Ε.Ε. και το ευρώ ως σωτηρία, τώρα δε θέλουν ούτε ν ακούσουν!
Η αντίσταση των Ισλανδών και η πατριωτική και υπερήφανη στάση της πολιτειακής ηγεσίας ενός μικρού κράτους με περιορισμένους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, που αψήφησε ωμούς εκβιασμούς, για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της, θυμίζοντάς μας τον Τάσσο Παπαδόπουλο, αποτελεί παράδειγμα και οδηγό απελευθέρωσης από τα δεσμά της Ε.Ε. και του ευρώ της και τον εσμό των ξενόδουλων υπηρετών τους.
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Η τρόικα και οι εντολοδόχοι της, στην προσπάθειά τους να διαλύσουν το κοινωνικό κράτος, έχουν ανατρέψει και εξουδετερώσει, το σύστημα υγείας, την κοινωνική πρόνοια και την ασφάλιση. Δυσκολεύονται όμως με την παιδεία, κι αυτό γιατί τα σχολεία λειτουργούν (παρά την έλλειψη χρηματοδότησης), χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες της μεγάλης πλειονότητας των εκπαιδευτικών.
’ρχισαν, λοιπόν, με την οικονομική υποβάθμιση των εκπαιδευτικών, τις αναλήθειες για το πλήθος των αργιών και το ωράριο εργασίας σε σχέση με άλλα κράτη και συνεχίζουν (με τη βοήθεια των παπαγάλων) την προσπάθεια για την κοινωνική και ηθική τους απαξίωση. Έτσι, λοιπόν, εμφανίστηκαν δημοσιεύματα για επίορκους, ακόμα και ανώμαλους εκπαιδευτικούς, που, παρά τα ειδεχθή αδικήματά τους, έπεσαν στα μαλακά με ποινές συγκάλυψης.
Όμως είναι άδικο και ανήθικο να στιγματίζεται ένας κλάδος, που συνεχίζει να προσφέρει στην κοινωνία ό,τι πιο πολύτιμο, επειδή κάποιοι απ αυτούς, μετρημένοι στα δάχτυλα, δεν τιμωρήθηκαν παραδειγματικά, όπως τους έπρεπε.
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
5 μέρες πριν γράψουμε αυτές τις γραμμές βρεθήκαμε πολλοί παλιοί φίλοι στο μνημόσυνο του Λευτέρη Βερυβάκη. Θυμηθήκαμε τους αγώνες του για τη δημοκρατία πριν από το 1967, την αντιδικτατορική του δράση και την πρόταση για καταδίκη σε θάνατο του ίδιου και του Αλέκου Παναγούλη, πολλά άλλα που γράφτηκαν και ακούστηκαν τις 40 αυτές μέρες. Εμείς του ΑΣΚΕ θέλουμε να προσθέσουμε κάτι: ο Λευτέρης ήξερε να αγαπά, να εκτιμά και να συνεργάζεται με ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να είχε και διαφωνία σε σοβαρά ζητήματα. Αυτό δεν το συναντάς εύκολα στην πολιτική. Θα μας λείψει.
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Με χαρές, φανφάρες και τη συμμετοχή υπουργών, βουλευτών, επιχειρηματιών, μεγαλοδημοσιογράφων, δημάρχων κ.λπ. εγκαινιάστηκε η πρώτη ιδιωτική πολυτεχνική σχολή στην Ελλάδα. Τη στιγμή που η κρίση ωθεί τους νέους, αλλά και παλιούς πτυχιούχους ελληνικών πανεπιστημίων, στο εξωτερικό για δουλειά, έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν τι; Και καλά ο Δήμαρχος Μαρουσιού, που μίλησε στην εκδήλωση, ευχαρίστησε, έγλυψε. Οι πολιτικοί που παραβρέθηκαν δεν έχουν ούτε τσίπα, ούτε φιλότιμο; Κι αυτοί γλύφτες! Και το Σύνταγμα, που απαγορεύει τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ;
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Δύο ήσαν οι «εκπλήξεις» των εκλογών Μαΐου-Ιουνίου: από τη μια η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δευτερευόντως η επιβίωση της ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη κι από την άλλη η ξαφνική γιγάντωση της, μέχρι τότε, περιθωριακής ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που τώρα δείχνει να κατακτά τη θέση του τρίτου κόμματος! Κι αν για το ΣΥΡΙΖΑ (και τη ΔΗΜΑΡ) η ερμηνεία είναι σχετικά εύκολη, μια που σ αυτούς προσεχώρησαν, καθ υπόδειξιν ή αυθόρμητα, τα 3/4 του ΠΑΣΟΚ, δεν ισχύει το ίδιο για τη Χρυσή Αυγή.
Δεν είναι η πρώτη φορά, κατ αρχήν, που ένα φιλοδικτατορικό κόμμα εμφανίζεται με αξιώσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή, από το, μικρό έστω, κόμμα του Μεταξά μέχρι το 6-7% της Εθνικής Παράταξης του 1977 και το αντίστοιχο του ΛΑΟΣ του 2007-2009. Ανεξάρτητα, όμως, απ αυτά, η σημερινή πολιτική γιγάντωση ενός απροκάλυπτα ναζιστικού κόμματος και μάλιστα με ηγεσία πρόδηλα αντιχαρισματική, απαιτεί προσεκτικότερη διερεύνηση και αντιμετώπιση των εξ αυτής όχι αμελητέων κινδύνων.
Το πρώτο αίτιο, φυσικά, είναι η δραματική για τους πολλούς οικονομική και κοινωνική κρίση, στην οποία συνέβαλε ως κύρια υπεύθυνο ολόκληρο το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, στο οποίο δε συμμετείχε, άμεσα ή έμμεσα, το πολιτικό προσωπικό της Χρυσής Αυγής. Έτσι άνετα και, όπως φαίνεται, αποτελεσματικά, για την ώρα, μπορούν οι νεοναζιστές να κατηγορούν όλους για όλα, να απαιτούν κάθαρση και μάλιστα με γλώσσα τόσο ωμή, που ν αντιστοιχεί σχεδόν πλήρως στην αγανάκτηση έως και απόγνωση των θυμάτων της πρωτοφανούς επίθεσης κατά της ελληνικής κοινωνίας. Και ταυτόχρονα να δείχνουν ότι στήνουν δίκτυα ανακούφισης και προστασίας των τωρινών και των υποψήφιων θυμάτων(!), χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για τις πηγές χρηματοδότησής τους
Το δεύτερο κύριο αίτιο είναι η διαφαινόμενη αδιαφορία του γνωστού, μέχρι τώρα, πολιτικού συστήματος για όλα τα εθνικά θέματα και τους κινδύνους που απειλούν την ίδια την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας και χώρας. Έτσι, και πάλι, εμφανίζονται οι της Χρυσής Αυγής ως οι μόνοι που υπερασπίζονται τα τωρινά και υποψήφια θύματα του τρομακτικού, στις συνέπειές του, προβλήματος των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και μάλιστα με τη σιωπηλή ή και ανοιχτή ανοχή ακόμη και στην πιο ακραία αντίδραση σ αυτούς από τους νεοναζιστές. Αν μάλιστα προστεθεί και η διστακτικότητα έως δοσιλογισμός που επικρατεί στην αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων σε όλα, σχεδόν, τα σύνορά μας και η αποφυγή ενίσχυσης της εθνικής συνοχής, της εθνικής συνείδησης και του σεβασμού των εθνικών συμβόλων, τότε θα κυριαρχήσει η καπήλευση αυτών από τη Χρυσή Αυγή, ως μόνη εγγυήτρια του ελληνισμού, οπότε αλίμονο για τη χώρα μας.
Το ΑΣΚΕ έχει αναλύσει τα αίτια για τα παραπάνω προβλήματα κι έχει προτείνει τους τρόπους αντιμετώπισής τους, με όλα τα μέσα που διαθέτει και με όλες τις θυσίες που απαιτήθηκαν. Έχουμε τονίσει ότι όλ αυτά τα προβλήματα που υποτίθεται ότι προσπαθεί να λύσει η Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να προσπαθεί να τα λύσει ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα, με την αριστερά να πρωτοστατεί κι όχι να γίνεται μέρος των προβλημάτων. Ελπίζουμε ότι το νέο πολιτικό καθεστώς που θα σχηματιστεί μετά το χάος που προαναγγέλλεται δε θα επιτρέπει να ευδοκιμούν τέτοια «άνθη του κακού», που αποτελούν τη χαρά των εξωτερικών και εσωτερικών, συνειδητών ή αφελών, εχθρών της χώρας μας.
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Σύμφωνα με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, δίνεται η δυνατότητα στην Εφορία να εφαρμόζει «έμμεσες τεχνικές ελέγχου», δηλαδή σχεδόν καταργούν τις δηλώσεις και τα τεκμήρια και θα μπορούν να ελέγχουν και να καθορίζουν τον φόρο εισοδήματος ανάλογα με το πόσα ξόδεψε κάποιος με πιστωτική κάρτα και με το πόσες είναι οι καταθέσεις του.
Αν αυτό είχε ως στόχο να πληρώσουν επιτέλους οι φοροφυγάδες, θα ήταν καλοδεχούμενο. Είναι όμως εντελώς υποκριτικό, αφού οι μικρομεσαίοι φοροφυγάδες δεν είναι υποχρεωμένοι να καταναλώνουν με κάρτες ή να έχουν καταθέσεις, ενώ οι μεγαλοφοροφυγάδες μπορούν άνετα να κρύβονται πίσω από οφ σορ εταιρείες.
Τελικά αυτοί που θα ξηλωθούν πάλι είναι οι πολίτες με πραγματικά χαμηλά εισοδήματα, τα οποία η Εφορία αυθαίρετα θα υπολογίζει. Εμπνευστές των καινούργιων μεθόδων είναι οι Γερμανοί και προσωπικά ο Ράιχενμπαχ, ο οποίος φιλοδοξεί να ελέγχει και τους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων των Ελλήνων πολιτών. Ποιος ξέρει, ίσως και του Χριστοφοράκου, της Ντόρας και των αστέρων του ΠΑΣΟΚ!!!
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Μη νομίσει κανείς ότι οι συστημικοί μεγαλοδημοσιογράφοι, που έχουν αναλάβει την καθημερινή πλύση του εγκεφάλου μας, εισπράττουν ως αργύρια μόνο τον παχυλό μισθό τους. Η κ. Τρέμη, π.χ., η οποία (σημειωτέον) προέρχεται από την ανανεωτική αριστερά, διετέλεσε αντιπρόεδρος της εταιρείας δημοσίων σχέσεων Quattro, η οποία ανέλαβε την προώθηση στην Ελλάδα των πολεμικών αεροσκαφών Eurofighter! (βλ. «Παρόν» 9/9/12)
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο ο ’κης!
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
«Επανακτήσαμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό», θριαμβολογούν σε διατεταγμένη υπηρεσία δημοσιογράφοι, σχολιαστές, πανεπιστημιακοί σε μια πρωτοφανή πλύση εγκεφάλου στα ΜΜΕ. Επείσθησαν, δηλ., οι ξένοι ότι η αμφισβήτηση του μνημονίου από τον κ. Σαμαρά ήταν ένα παιδικό αμάρτημα. «Ουδείς αναμάρτητος», απολογήθηκε ο ίδιος ο Σαμαράς, όταν ρωτήθηκε σχετικά στη Γερμανία. Ξέχασε ακόμη και την προεκλογική του υπόσχεση για επαναδιαπραγμάτευση.
Αντιθέτως, η αξιοπιστία του απέναντι στον ελληνικό λαό έφτασε στα επίπεδα της αξιοπιστίας του Γιωργάκη και του Βενιζέλου. Ποιος να τον πιστέψει, λοιπόν, όταν δηλώνει ότι αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία; Ποιος να τον πιστέψει όταν διαβεβαιώνει ότι με αυτή την πολιτική θα έρθει η ώρα της ανάπτυξης; Ποιος να τον πιστέψει ότι πρόκειται να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, όταν η ίδια η τρόικα απέρριψε και διέγραψε το αντίστοιχο ποσό που περιελάμβανε η κυβερνητική πρόταση για τα 11,5 δισ., αφού όλοι καταλαβαίνουν πως ούτε η τρόικα ούτε η κυβέρνηση θέλουν να τη χτυπήσουν; Πώς είναι σίγουρος, ακόμη κι αν είναι ειλικρινής, ότι η τρόικα τον έχει ενημερώσει για όλα όσα σκοπεύει να μας επιβάλει; Και πόση σημασία έχουν αυτές οι διαβεβαιώσεις, όταν η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι κατοχικές κυβερνήσεις είναι εξαιρετικά βραχύβιες; Πού βρίσκονται τώρα κάποιοι που μέχρι πριν από λίγους μήνες μας μιλούσαν ωσάν να πρόκειται να μας κυβερνούν επί δεκαετίες, από το Γιωργάκη και τον Παπακωνσταντίνου μέχρι τη Διαμαντοπούλου; Μάλλον πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που δεν έχουν ακόμη κάτσει στο σκαμνί!
Κατηγορία
Φύλλο 146 Σεπτεμβρίου 2012
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό