Η φαινομενικά παράλογη και ανεξήγητη απόφαση του Eurogroup, οργάνου της Γερμανίας, για «κούρεμα» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες διαλύει την κυπριακή οικονομία και θέτει σε νέα κρίση την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Πρόθεση της Γερμανίας είναι ν’ αρπάξει τη μερίδα του λέοντος από τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, αφού εξασφάλισε ήδη την «ευρωπαϊκή» ΑΟΖ της Ελλάδας του μοιραίου και άβουλου Σαμαρά.
Η γερμανική επίθεση στρέφεται κατά δεύτερο λόγο κατά της ρωσικής προσπάθειας ενεργειακής επέκτασης σε Ελλάδα-Κύπρο, αλλά και κατά των ΗΠΑ-Ισραήλ, που έχουν ήδη μερίδα των κυπριακών υδρογονανθράκων. Οι Γερμανοί ευελπιστούν στην αμερικανοβρετανική ανοχή, λόγω της αντιρωσικής τους στάσης.
Ο ιστορικός μεγαλοϊδεατισμός της γερμανικής ελίτ, που θέλει να καταστήσει τη Γερμανία κυρίαρχη και ενεργειακά, την παρασύρει σε παραλογισμούς, που την οδηγούν σε ιστορικές ήττες.
Το τραγικό είναι ότι για μια ακόμη φορά η σύγκρουση των ισχυρών γίνεται στην πλάτη της βασανισμένης Κύπρου. Όμως ο κυπριακός ελληνισμός έχει αποδείξει με τους αγώνες του, όπως με την ΕΟΚΑ και το σχέδιο Ανάν, ότι έχει τη δυνατότητα ν’ αντιστέκεται στον αφανισμό του.
Κατηγορία
Φύλλο 149 Μαρτίου 2013
του Νίκου Καργόπουλου, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)
Ο ελληνικός λαός ζει συνεχώς σ’ ένα κλίμα πολιτικών διακρίσεων. Μετά τον εμφύλιο οι ηττημένοι ήσαν «μιάσματα». Επί χούντας ας μη συζητούμε. Μετά τη μεταπολίτευση το κυβερνών κόμμα της Ν.Δ. είχε το προνόμιο στα ρουσφέτια. Με το ΠΑΣΟΚ η διαφθορά γενικεύτηκε και, το χειρότερο, έγινε αποδεκτή από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Μετά την ένταξη στην ΕΟΚ οι ευρωπαϊστές είχαν προνομιακή μεταχείριση στην κατανομή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα είναι τόσο ισχυρό και υποστηρίζει τόσο μεγάλα συμφέροντα, ώστε δεν αρκείται στον έλεγχο της κυβέρνησης. Για να επιβάλλει την πολιτική των μνημονίων, υποδεικνύει και τρόπους αναποτελεσματικής αντίδρασης σ’ αυτή την πολιτική. Ένας από αυτούς είναι η ενίσχυση της «Χρυσής Αυγής», ώστε να εκφράσει κάποιες κατηγορίες αγανακτισμένων πολιτών, τους πιο καθυστερημένους πολιτικά. Νεοναζιστές μπορεί να είναι το 0,29% που πήρε η «Χρυσή Αυγή» το 2009, όχι βέβαια το 7% του 2012.
Πολλοί πέφτουν στην παγίδα να εναντιώνονται σε ό,τι υποστηρίζει η «Χρυσή Αυγή». Αλλά το ζήτημα με την ακροδεξιά γενικότερα δεν είναι τι λέει, αλλά τι επιδιώκει και επιδιώκει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που διακηρύσσει. Η προδοσία της Κύπρου π.χ. συνοδευόταν από κορώνες υπερπατριωτισμού. Στην ακροδεξιά έχουν αναθέσει το ρόλο να προβάλλει κάποιες σωστές θέσεις, ώστε δημοκρατικοί πολίτες να διστάζουν να τις υποστηρίζουν, για μην ταυτιστούν μαζί της. Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, η «Χρυσή Αυγή», πρέπει να αποκαλυφθεί όχι μόνο το απάνθρωπο πρόσωπό της, αλλά κυρίως η υποκρισία της.
Μάλλον, όμως, δεν αρκούν ούτε αυτά. Πρέπει να αναζητήσουμε και τις ευθύνες όσων σήμερα την αντιπαλεύουν. Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες έχουμε υπάρξει θύματα των διακρίσεων που προαναφέραμε, αλλά κάποιοι που σήμερα ανησυχούν για την άνοδο της ακροδεξιάς σε κάποιες φάσεις δέχθηκαν ή και επεδίωξαν να είναι στους ευνοημένους, δηλ. μέρος του συστήματος. Πολλοί υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., που είναι ο τρόπος υποταγής της χώρας μας στη Νέα Τάξη; Πολλοί καταγγέλλουν (ορθώς) τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς και την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης (Χαλκιδική κ.λπ.), αλλά οι ίδιοι αναπολούν μονοκομματικά και αυταρχικά καθεστώτα. Πολλοί υπερβάλλουν σε μειοδοσία στα εθνικά μας θέματα και κλείνουν τα μάτια μπροστά στους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η ανεξέλεγκτη παρουσία εκατομμυρίων ξένων στην Ελλάδα.
Όλ’ αυτά δίνουν τη δυνατότητα στη «Χρυσή Αυγή» να απευθύνεται σ’ όσους δε γνωρίζουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν και να εμφανίζεται ότι δεν έχει σχέση με το σύστημα εξουσίας, ότι αγωνίζεται υπέρ της πατρίδας και του ελληνικού λαού, που συνθλίβεται από τα μνημόνια.
Αυτό που σήμερα έχει ανάγκη ο τόπος είναι η συστράτευση για ένα μεγάλο Κίνημα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, που να επιδιώκει την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, την ανάπτυξη και τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία, τη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας και την προάσπιση του πολιτισμού μας.
Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 12/5/2013
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Θα μας επιτραπεί να ξεκινήσουμε με τούτο, κι όσοι μας ξέρουν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Όταν το 2001 όλοι πανηγύριζαν για την επιτυχία του «εθνικού στόχου», το ΑΣΚΕ προειδοποιούσε:
«Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ΕΥΡΩ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα στη χώρα μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της κοινότητας.
Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών
Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κοντά στην τύχη της Αργεντινής.» (Ανακοίνωση 28/12/2001)
Οι πολλοί δεν άκουσαν ποτέ την προειδοποίηση, λόγω του δεδομένου αποκλεισμού μας από τα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και όσοι την άκουσαν δεν έδωσαν σημασία, αφού «δεν ακουγόταν ευχάριστα στ’ αυτί τους».
Οι αυταπάτες οδήγησαν εδώ. Τα υπενθυμίζουμε, γιατί όσο συνεχίζονται οι αυταπάτες ο κατήφορος δε θα έχει τελειωμό. Δε σκοπεύουν να σταματήσουν ποτέ και πουθενά. Αφού πήραν τα χρήματά μας, αφού κατέλυσαν (και τυπικά) την εθνική μας κυριαρχία, αφού υποθήκευσαν (δηλ. άρπαξαν ήδη) το φυσικό μας πλούτο (από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι το χρυσό), τώρα παίρνουν και τις τράπεζες, ώστε οι εναπομείνασες καταθέσεις μας να μεταφερθούν στη Γερμανία, δίπλα στα κλοπιμαία της προηγούμενης γερμανικής κατοχής. Στο σχέδιο ακολουθούν τα σπίτια και τα χωράφια μας, άλλωστε τότε μας είχαν επιτάξει και τις κατσίκες. Τα μυαλά τους ίδια παραμένουν. Η οικονομική μας εκμετάλλευση δεν είναι το τελευταίο μέρος του σχεδίου τους. Δε διδάσκονται από την Ιστορία και οδηγούνται σε μια Τρίτη Παγκόσμια Ήττα.
Εν τω μεταξύ εμείς; Βεβαίως, «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», αλλά όσο ταχύτερα απελευθερωθούμε ως έθνος και ως κοινωνία τόσο μικρότερο θα είναι το κόστος της κατοχής. Εμπιστευόμαστε μόνο καθαρά πρόσωπα, για να μη διαπιστώσουμε πάλι κάποια στιγμή ότι «επικεφαλής μας βαδίζει ο εχθρός μας». Δεν εμπιστευόμαστε αυτούς που τώρα ξύπνησαν (λες και τότε δεν καταλάβαιναν) και μας παριστάνουν τους αντιευρωπαϊστές και αντισυστημικούς, προβαλλόμενοι από τα συστημικά ΜΜΕ.
Να συμφωνήσουμε στα βασικά, για τα οποία απαιτούνται καθαρές θέσεις, για να ξέρουμε πού πάμε και να μη βιώσουμε ξανά την αποτυχία και την απογοήτευση. Ο κατακτητής ποτέ δεν εγκαταλείπει τις κατακτήσεις του οικειοθελώς. Όσοι αναζητούν λύση ή, έστω, κάποια ανάσα εντός Ε.Ε. μας θυμίζουν όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε να συμμετάσχουμε στον «εκδημοκρατισμό» του Παπαδόπουλου (κάτι καλό σημαίνει που φέτος συζητήθηκε πολύ η επάρατος 21η).
Πράξη πρώτη: η αποχώρησή μας από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Αυτό δε σημαίνει ότι διακόπτουμε σχέσεις. Δε συμφέρει ούτε αυτούς ούτε εμάς. Εμείς θα μπορούμε, ως ανεξάρτητη χώρα πλέον, ν’ αποκαταστήσουμε σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου (και με την Ε.Ε.) στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα το επιδιώξουν και αυτοί. Θα προτιμήσουν να κερδίζουν λιγότερα παρά τίποτα.
Η πράξη αυτή θα είναι ενταγμένη σ’ ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής, αντιμετώπισης του χρέους και του δανεισμού, εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος και περιορισμού της κίνησης των κεφαλαίων κ.λπ., παράλληλα με την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας, των δημοκρατικών μας θεσμών και του πολιτισμού μας.
Νίκος Καργόπουλος
Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)
Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 28/4/2013
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Στις 9 Απριλίου οι συναγωνιστές του συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία το ναύαρχο Νίκο Παππά, έναν άνθρωπο με μεγάλη συμβολή στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Ο Ν. Παππάς, μυημένος στο Κίνημα του Ναυτικού, ήταν κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ» και τη μέρα που θα εκδηλωνόταν το Κίνημα, τέλη Μαΐου 1973, βρισκόταν σε άσκηση του ΝΑΤΟ νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Όταν έγινε γνωστό ότι το Κίνημα είχε προδοθεί, βρέθηκε στο δίλημμα: να παραδοθεί ή να στασιάσει; Απόφαση καθόλου εύκολη, γιατί δε διακινδύνευε μόνο τη δική του ζωή, αλλά και ολόκληρου του πληρώματος, 250 εικοσάχρονων παιδιών.
Τελικά αποφάσισε να στασιάσει, οδηγώντας το πλοίο στο λιμάνι Φιουμιτσίνο κοντά στη Ρώμη, με τη συμπαράσταση του πληρώματος, που του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Στην Ιταλία ζήτησαν πολιτικό άσυλο και, καταδικασμένοι σε θάνατο από τη χούντα, με συνεντεύξεις απέδειξαν στη διεθνή κοινή γνώμη ότι η χούντα δεν είχε την υποστήριξη όχι μόνο του λαού, αλλά ούτε των Ενόπλων Δυνάμεων. Ακολούθησε το Πολυτεχνείο 6 μήνες αργότερα, η προδοσία της Κύπρου και, υπό τη διαρκή 7χρονη δράση των αντιστασιακών οργανώσεων, η χούντα κατέρρευσε.
Δείγματα της στάσης του ο Ν. Παππάς έδωσε από τις πρώτες μέρες της δικτατορίας, όταν του ανέθεσαν να μεταφέρει εξόριστους στη Γυάρο. Η συμπεριφορά του προς τους κρατούμενους ήταν άψογη, ενώ προς τους συνοδούς χωροφύλακες σκαιά, υποχρεώνοντάς τους μέχρι και να αφοπλιστούν!
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Στις 19 Απριλίου έφυγε από κοντά μας, πλήρης ημερών, ένας σπουδαίος αγωνιστής και διανοούμενος της αριστεράς, ο Περικλής Ροδάκης.
Γεννημένος στα Καλάβρυτα το 1923, εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση κατά του Άξονα. Τη συμμετοχή του αυτή την πλήρωσε με καταδίκη σε θάνατο το 1947 και πολύχρονη φυλάκιση κατά τη διάρκεια του μετεμφυλιακού καθεστώτος.
Η χούντα τον συλλαμβάνει και πληρώνει για δεύτερη φορά για τις ιδέες του με πολύχρονη φυλάκιση, συμπληρώνοντας 20 συνολικά χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή.
Χωρίς, φυσικά, πανεπιστημιακές σπουδές, χάρη στις τεράστιες διανοητικές του ικανότητες, αυτομορφώθηκε στη φυλακή και ξεκίνησε ένα γιγαντιαίο συγγραφικό έργο: ιστορία, μυθολογία, πολιτική, οικονομία, κοινωνιολογία, λογοτεχνία κ.λπ., ταυτόχρονα με μεταφράσεις.
Ο Περικλής προσέφερε έναν άλλο τρόπο σκέψης, χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες, χωρίς κομματικές παρωπίδες, πάντα τεκμηριωμένα με τρόπο που δεν μπορούσες να διαφωνήσεις σε τίποτα. Γι’ αυτό ήταν ενοχλητικός τόσο για την εκάστοτε εξουσία όσο και για τις κομματικές γραφειοκρατίες. Κι όταν τα τελευταία χρόνια μεγάλο μέρος της αριστεράς έχανε τον πατριωτικό της χαρακτήρα, προσαρμοζόμενη λιγότερο ή περισσότερο στο σύστημα της εξάρτησης, αυτός δεν επηρεάστηκε και ο κόσμος τον αντάμειψε: το αναγνωστικό του κοινό έσπασε τα όρια της αριστεράς και απλώθηκε σε όλο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα. Ενδεικτική η βράβευσή του από την Ένωση Ποντίων Καλλιθέας.
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Τα γεγονότα του περασμένου μήνα στη Μανωλάδα της Ηλείας,όταν δύστυχοι Πακιστανοί διαμαρτυρόμενοι για απλήρωτη εργασία σε φυτεία φράουλας του (Κεφαλονίτη) Βαγγελάτου πυροβολήθηκαν (!) από μπράβους του, αποκάλυψαν σε όλο το μεγαλείο του το πρώτο (χρονικά) αίτιο της μάστιγας των λαθρομεταναστών, με τα καταλυτικά για την κοινωνία και τη χώρα μας αποτελέσματα. Στην περιοχή εκείνη υπάρχουν 7.000 μετανάστες, που διατελούν υπο την ηγεσία του προέδρου των Πακιστανών στην Ελλάδα Τζαρέτ Ασλάμ, του Πακιστανού Προξένου και της ΚΕΕΡΦΑ του Π. Κωνσταντίνου, των τροτσκιστών(...), σε 2.000 Έλληνες κατοίκους και, κατά σύμπτωση (;), συμφωνούν με επίσημα στοιχεία που ανεβάζουν τη συμμετοχή των μεταναστών στον τουριστικό τομέα 7 στους 2 Έλληνες!
Το πρώτο αυτό (χρονικά) αίτιο ήταν (και διατηρείται) η δημιουργία εφεδρικού στρατού εργασίας, ώστε να μειωθούν μέχρι εκμηδενισμού οι μισθοί σε όλες τις χειρωνακτικές εργασίες, κάτι που επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς, με αφορμή την κρίση και τα κατορθώματα Γιωργάκη, τρόικας και Γερμανίας. Επωφελούμενοι οι γνωστοί «εργολάβοι» πάσης φύσεως σε όλους τους τομείς, με προστάτες όλους, σχεδόν, τους πολιτικούς, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Και ως έσχατη απόδειξη η προτροπή της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ στην Ηλεία «μη χτυπάτε τη φράουλα», σε όσους διαμαρτύρονταν για τους πυροβολισμούς...
Και τώρα έρχεται ο Ρουπακιώτης, με την κάλυψη ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ και...ΣΥΡΙΖΑ, να μας προσφέρει το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, για να προστατεύσει και τους άλλους αίτιους του καταστροφικού φαινομένου.
(Αναλυτικά θα υπάρχει άρθρο στα Επίκαιρα κείμενα)
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Γράφτηκε («δημοκρατία»), με αφορμή την αποδήμηση ενός βορειοελλαδίτη επιχειρηματία, από τους λιγοστούς καλόφημους και σοβαρούς, του Εφραίμογλου, και το αναπαραγάγουμε, μια που κανείς δεν το διέψευσε ούτε διαμαρτυρήθηκε:
Στην περίοδο της μητσοτακικής τριετίας (1990-93) ο Εφραίμογλου εξελέγη βουλευτής της Ν.Δ., λόγω του κύρους του σκέφτηκαν να τον υπουργοποιήσουν, αλλά η ιδέα απορρίφθηκε, διότι μετά από ενδελεχή… έρευνα απεδείχθη ότι «δε μπορούσαν να τον κρατούνε από πουθενά»(!!)...
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Στις 24 Απριλίου, επέτειο του ιστορικού ΟΧΙ του κυπριακού ελληνισμού στο Σχέδιο Ανάν, η Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ) και το σωματείο Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου (ΣΑΚ), με την υποστήριξη της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας, διοργάνωσαν εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών με θέμα «Ο στραγγαλισμός της Κύπρου προοίμιο για νέο Σχέδιο Ανάν;»
Κύριος ομιλητής ήταν ο υποψήφιος Πρόεδρος της Κύπρου Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος έκανε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του Κυπριακού σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση. Μίλησαν επίσης ο βουλευτής Αμμοχώστου Νίκος Κουτσού, ο Πρόεδρος της ΣΕΥΑΕΚ Μ. Μηλιαράκης και το μέλος της Γ. Καραμπελιάς. Συντόνισε ο στρατηγός Δ. Αλευρομάγειρος, πρόεδρος του ΣΑΚ.
Στις 9 Μαΐου, επέτειο συντριβής του ναζισμού μια Επιτροπή Πρωτοβουλίας μελών του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974 διοργάνωσε ημερίδα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με θέμα «Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα».
Μίλησαν ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, οι πανεπιστημιακοί Κατρούγκαλος Γιώργος και Κουζής Γιάννης, οι νομικοί Μπελαντής Δημήτρης και Κουρής Βαγγέλης, ο δημοσιογράφος Ξυδάκης Νίκος και η εκπαιδευτικός Αριστοπούλου Αλκυώνη.
Παρεμβάσεις έκαναν εκπρόσωποι της Βουλής, της ΑΔΕΔΥ, του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, της Ομοσπονδίας Αστυνομικών, της ΣΕΥΑΕΚ, της Εαμικής Αντίστασης, της ΕΜΙΑΝ, των ΑΣΚΙ κ.λπ.
Και οι δύο εκδηλώσεις ήσαν μαζικότατες και το επίπεδο της συζήτησης υψηλότατο.
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
«Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, ιταλικές ή αμερικανικές», απάντησε ο διαβόητος Προβόπουλος στη Βουλή (10/4/2013) για το αν ανησυχεί για το ενδεχόμενο αφελληνισμού των τραπεζών. Δεν είπε όμως όλη την αλήθεια, επειδή από την ευρωζώνη μόνο γερμανικές τράπεζες ή δορυφορικές τους μπορούν ν’ αρπάξουν τις ελληνικές. Ούτε οι γαλλικές μπορούν, αφού η Credit Agricole (Εμπορική) και η Societe Generale (Γενική) έφυγαν άρον-άρον από την Ελλάδα με τεράστιες ζημιές, καθώς και η πορτογαλική Milenium, ούτε οι ιταλικές τράπεζες, που έχουν τεράστια διαρροή καταθέσεων και αρκετές είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας, όπως πρόσφατα η Monte dei Paschi.
Γιατί βαθαίνει η κρίση;
Η απληστία των ιδιωτών τραπεζιτών και των γκόλντεν μπόις τους γέμισε με «φούσκες» όλο τον κόσμο κι έτσι χρεοκόπησαν τις τράπεζές τους, προκαλώντας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Πρόλαβαν, βέβαια, ν’ αποκομίσουν μυθώδη ποσά ως προσωπικές αμοιβές.
Οι ΗΠΑ, για να σώσουν τις τράπεζές τους, τις χρηματοδοτούν, «κόβοντας» πληθωρικό δολάριο. Στην ευρωζώνη η Γερμανία επέβαλε τη χρηματοδότησή τους από τους φορολογούμενους, είτε χωρίς αλλαγή ιδιοκτησίας είτε με πώλησή τους σε ιδιώτες μετά από πρόσκαιρη κρατικοποίησή τους. Την Κύπρο την έχει οδηγήσει στην καταστροφή, ανατρέποντας κάθε κανόνα της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, δημεύοντας τις καταθέσεις, για να «εξυγιανθούν» οι τράπεζές της, μέτρο που θέλει να εφαρμόσει και στις άλλες χώρες πλην του εαυτού της και των βόρειων υποτακτικών της, ώστε να επωφεληθεί από τη διαρροή καταθέσεων προς τις τράπεζές τους. Έτσι η κρίση συνεχώς βαθαίνει.
Με τα χρήματα του ελληνικού λαού
Οι ελληνικές τράπεζες έως το 2009 εμφάνιζαν τεράστια κέρδη. Από το 2010, όμως, άρχισαν να έχουν ζημιές, λόγω των μνημονίων, που προκάλεσαν αύξηση των μη εξυπηρετουμένων δανείων, επειδή αυξήθηκαν η ανεργία και τα λουκέτα και μειώθηκαν δραματικά τα εισοδήματα. Επέβαλαν επίσης δύο αλλεπάλληλα «κουρέματα» ελληνικών ομολόγων (PSI) το 2011 και το 2012, που μεγάλο μέρος τους κατείχαν ελληνικές τράπεζες, ενώ η κατάσταση της χώρας έχει προκαλέσει φυγή των μεγαλοκαταθετών στο εξωτερικό. Οι καταθέσεις των μικροκαταθετών έτσι κι αλλιώς μειώνονται δραστικά ή μηδενίζονται από τα αλλεπάλληλα χαράτσια, που έχει επιβάλει η ξένη κατοχή. Έτσι οι τράπεζες δεν έχουν ρευστά διαθέσιμα για να χρηματοδοτούν παραγωγικές δραστηριότητες. Αν δεν έχουν χρεοκοπήσει ακόμη, αυτό οφείλεται στο ότι απομυζούν τους Έλληνες φορολογούμενους με τις κρατικές εγγυήσεις που τους δίνουν οι κατοχικές κυβερνήσεις, δηλ. ρευστά και ομόλογα, που ανέρχονται μέχρι σήμερα σε 168 δις, χωρίς να υπολογίζονται τα 50 δις των ανακεφαλαιοποιήσεων! Μόνο με τις κρατικές εγγυήσεις δανείζονται από την ΕΚΤ. Εκτός από τις εγγυήσεις, στις πλάτες του ελληνικού λαού έχουν φορτώσει, με πρωταγωνιστή τον Προβόπουλο, τις «κακές» τράπεζες, δηλ. τα χρέη και τις υποχρεώσεις της Proton Bank του Λαυρεντιάδη, της ΑΤΕ (την «καλή» τη χάρισαν στο Σάλλα) και πρόσφατα του ΤΤ (η «καλή» του τράπεζα θα πουληθεί).
Οι συγχωνεύσεις και η ανακεφαλαιοποίηση
Στην Ελλάδα ευνόησαν τις συγχωνεύσεις των ιδιωτικών τραπεζών (Πειραιώς-ΑΤΕ, ΑΛΦΑ-Εμπορική), επειδή α) οι μεγαλομέτοχοί τους μπορεί ανά πάσα στιγμή να τις πουλήσουν, όπως έκανε ο Λάτσης με την Eurobank, β) απορροφούν «καλές» κρατικές και γ) δεν έχουν σημαντικά περιουσιακά στοιχεία. Οι ιδιωτικές τράπεζες δεν αποτελούν κρίσιμο μέγεθος για τους ξένους. Οι ξένοι θέτουν ως όρο για την παραμονή τους στα χέρια των ιδιωτών να βάλουν οι ιδιώτες το 10% της επανακεφαλαιοποίησης, δηλ. 5 δις για όλες τις τράπεζες. Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με την ευρωσυνθήκη, η συγχώνευση σημαντικών επιχειρήσεων και η κρατική χρηματοδότησή τους αντιβαίνει στον «ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό». Όμως ποια συνθήκη και ποια Ε.Ε.; Τους κανόνες ορίζει ο ισχυρός! Αυτό το χώνεψαν ακόμα και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους, όπως οι νταβατζήδες με τα ΜΜΕ τους, ένθερμα μνημονιακά φερέφωνα των συγχωνεύσεων, επειδή τα συντηρούν μόνο με δανεικά, αλιώς θα τα είχαν κλείσει. Ασπάζονται το ρητό Στουρνάρα «Οικονομία χωρίς μνημόνιο σημαίνει επιστροφή στη δραχμή...». Γι’ αυτό όλοι αυτοί αποσιωπούν το αντίθετο.
Η Εθνική Τράπεζα
Η Εθνική Τράπεζα είναι κάτι περισσότερο από μία απλή εμπορική τράπεζα. Υπήρξε ένα σύμβολο ανάπτυξης για τη χώρα από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της το 1841 και, μάλιστα, είχε το προνόμιο έκδοσης του νομίσματος έως το 1928.
Η Εθνική διαθέτει σημαντικά περιουσιακά στοιχεία και η συγχώνευσή της με τη Eurobank θα δημιουργούσε μια τράπεζα-γίγαντα, με ενεργητικό σχεδόν όσο το ΑΕΠ της Ελλάδας, με κυρίαρχη έως ηγετική θέση στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, που θα κατείχε σημαντικά τραπεζικά μερίδια αγορας και θα ήταν ανάμεσα στις 20 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες.
Η Εθνική δεν έχει μεγαλομέτοχο. Τις περισσότερες μετοχές της κατέχουν ασφαλιστικά ταμεία, η Εκκλησία, ιδρύματα και κληροδοτήματα, καθώς και ιδιώτες επενδυτές. Τα ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, Ο.Α.Ε.Ε. κ.λπ.) που μετέχουν (16% με μετοχές ονομαστικής αξίας 150 εκ.) έχουν χάσει περί τα 70 εκ. από το τέλος του 2012, λόγω πτώσης των μετοχών της Εθνικής στο Χρηματιστήριο, που θυμίζει μέρες του 1999. Θα χάσουν τις μετοχές τους, αν η Εθνική περιέλθει στο ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ΤΧΣ), εφόσον η τράπεζα δε βρει το 10% της επανακεφαλαιοποίησης, αδυνατώντας να πληρώνουν συντάξεις μετά και τα «κουρέματα».
Δε θέλουν τη συγχώνευση, όμως, οι ξένοι τραπεζίτες και οι Γερμανοί, που θέλουν να ελέγχουν την Εθνική, επειδή κατέχει περιουσία. Είπαν απροκάλυπτα ότι τόσο μεγάλη τράπεζα δύσκολα μπορεί να πουληθεί. Γι’ αυτό οι τροϊκανοί απαγόρευσαν με διάφορα προσχήματα τη συγχώνευση, εξευτελίζοντας πλήρως το θλιβερό Σαμαρά, που θριαμβολογούσε γι’ αυτή, ότι θα φέρει ρευστότητα και ανάκαμψη. Πρωθυπουργός υπό πλήρη κηδεμονία της νέας κατοχής!
Στη μεθόδευση των τροϊκανών συμμετέχει και ο διαβόητος Προβόπουλος, ο οποίος μια εβδομάδα πριν από την απαγόρευση των τροϊκανών εμφανιζόταν στη ΝΕΤ ως υποστηρικτής της συγχώνευσης. Όπως κατήγγειλε ο σύλλογος υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας, η Τράπεζα της Ελλάδας δε δίνει άδεια για συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ευχέρεια συμμετοχής και των παλαιών μετόχων σε ποσοστό 10% επί της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για τη διατήρηση της Τράπεζας υπό ελληνικό έλεγχο. Τα ασφαλιστικά ταμεία, ακόμη κι αν είχαν χρήματα για την επανακεφαλαιοποίηση, που δεν τα έχουν, θα είχαν συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, που δε θα μετρούσε στο όριο του 10% που απαιτείται για την ιδιωτική συμμετοχή, λέει ο Προβόπουλος, καθώς πρόκειται για κρατική συμμετοχή, άρα κρατική ενίσχυση κι αυτό το απαγορεύει το μνημόνιο! Στην Εθνική «θυμήθηκαν» την απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων, ενώ στις ιδιωτικές τις επιτρέπουν!
Θέλουν να κρατικοποιηθεί η Εθνική και μετά να πουληθεί το 20% έως 25% σε ξένους, για να ελέγχουν αυτοί πλήρως την οικονομία. Αν αυτό πραγματοποιηθεί, θα ξεπεράσει ακόμα και την περίοδο της προηγούμενης γερμανικής κατοχής (1941-1944), οπότε έγιναν πολλές προσπάθειες για να λεηλατηθεί η περιουσία της Εθνικής Τράπεζας από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους. Οι υπάλληλοι της Τράπεζας και τα στελέχη της έδωσαν αγώνες τότε για να το αποτρέψουν.
Θα πέσει τώρα με τη νέα κατοχή;
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Για το πόσο δημοκρατική ήταν και είναι η ΕΟΚ/Ε.Ε. έχουμε γράψει στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4. Παραθέτουμε ένα επιπλέον στοιχείο.
Ο μακροβιότερος καγκελάριος της Γερμανίας Χ. Κολ ομολογεί για ποιο λόγο δεν έκανε δημοψήφισμα για την καθιέρωση του ευρώ: «Ήξερα ότι δε θα κέρδιζα ποτέ ένα δημοψήφισμα (…) Θα το έχανα με επτά προς τρία (…) Ενήργησα σαν δικτάτορας.»!
Αυτά είπε σε συνέντευξή του ο Κολ το 2002, που έμεινε κρυμμένη στα συρτάρια επί 11 χρόνια και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη Daily Telegraph στις 9/4/2013!
Στο ΑΣΚΕ-4 εξηγούμε ότι το ευρώ καθιερώθηκε για να μεγαλώσει τις κοινωνικές ανισότητες, κυρίως υπέρ του μεγάλου γερμανικού κεφαλαίου. Όλοι οι λαοί ήταν βέβαιο ότι θα ζημιωθούν, λιγότερο απ’ όλους ο γερμανικός και περισσότερο ο ελληνικός. Αν, λοιπόν, οι Γερμανοί θα ψήφιζαν, ακόμη και τότε, έτσι, τι θα έπρεπε να κάνουμε εμείς;
Αξίζει να ξαναρίξουμε μια ματιά σ’ όλ’ αυτά, μέρες που είναι, να θυμηθούμε πολλά και, μεταξύ αυτών, τις δηλώσεις του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων Henkel, με τις οποίες χαρακτηρίζει την Ε.Ε. «ευλογία θεού», χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατο να επιβληθεί λιτότητα στην Ευρώπη.
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό