Η απόφαση της κυβέρνησης να αυξηθούν οι βουλευτικές συντάξεις αναδρομικά από το 2008 και να πάρουν, έτσι, οι συνταξιούχοι βουλευτές ποσά που φτάνουν και τις 100.000 ευρώ ο ένας είναι τόσο προκλητική, ώστε ένας βουλευτής εν ενεργεία κατέθεσε σχετική ερώτηση στον πρωθυπουργό εκφράζοντας σαφώς την αντίρρησή του. Αλλά η συντεχνιακή αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων από τους βουλευτές έχει επικρατήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε κανένας άλλος συνάδελφός του δεν ακούστηκε να καταγγέλλει αυτή την πρόκληση. Αντίθετα, υπήρξαν μερικοί που δικαιολόγησαν την κυβερνητική πράξη και άλλοι φιλοκυβερνητικοί κύκλοι που έμμεσα υποστήριξαν ότι αυτή η χαριστική μεταχείριση των συνταξιούχων βουλευτών επιβαλλόταν από το νόμο, επειδή μια τριμελής επιτροπή του Ελεγκτικού Συνεδρίου πήρε αυτή την απόφαση, σαν να μη μπορούσε η κυβέρνηση να τροποποιήσει το σχετικό νόμο, όπως έκανε σε τόσες άλλες περιπτώσεις που αφορούσαν τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων.
Οι βουλευτές φαίνεται, σε κάποιες περιπτώσεις, να ενεργούν σαν μια συντεχνία που μέλημά της έχει την εξυπηρέτηση του συμφέροντος των μελών της, ακόμα και όταν αυτό είναι εις βάρος της κοινωνίας. Στην περίπτωση αυτή, για να το επιτύχουν αυτό χρησιμοποίησαν ένα τέχνασμα: ενέκριναν πρώτα, αν δεν διευκόλυναν, την υλοποίηση ευνοϊκών αποφάσεων που εξέδωσαν οι δικαστικοί για το δικό τους κλάδο και μετά, με τη δικαιολογία ότι οι μισθοί και οι συντάξεις των βουλευτών πρέπει να συνδέονται με αυτούς των δικαστικών, αύξησαν και τις δικές τους συντάξεις. Συνήθως το τέχνασμα, το κόλπο να πούμε καλύτερα, εφαρμοζόταν αντίστροφα. Οι βουλευτές αύξαναν πρώτοι το δικό τους μισθό και μετά, με τη δικαιολογία της σύνδεσης των βουλευτικών αποδοχών με αυτές των δικαστικών, η οποία δεν προβλέπεται ρητώς στο Σύνταγμα, αυξάνονταν και οι αποδοχές των δικαστικών. Όπως και αν εφαρμοσθεί πάντως, ουσιαστικά πρόκειται για ένα κόλπο, με το οποίο εξασφαλίζεται ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση σε δύο συντεχνίες. Σχετική είναι και η διαπίστωση της Ομάδας Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (Group of States against Corruption) η οποία, στην τελευταία αναφορά της για την Ελλάδα, επιρρίπτει τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη διαφθορά στους βουλευτές και τους δικαστικούς!
Η κοινωνία όμως διέρχεται μια πολύ σοβαρή κρίση για να ανέχεται πλέον τέτοιες προκλήσεις. Το κύρος των κομμάτων εξουσίας έχει καταρρεύσει, αφού αυτά φέρουν όλη την ευθύνη για την κρίση και εξακολουθούν να συγκαλύπτουν σε μεγάλο βαθμό τη διαφθορά και τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου. Οι αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του κοινοβουλευτικού συστήματος, όπως αυτό λειτουργεί στη χώρα μας, δεν είναι σπάνιες και αποφάσεις σαν αυτή που αφορά την αναδρομική αύξηση των βουλευτικών συντάξεων δεν προκαλούν μόνο την οργή των πολιτών, αλλά, το σημαντικότερο, ενισχύουν και τις φωνές αμφισβήτησης του κοινοβουλευτικού θεσμού, κάτι που υπονομεύει τα θεμέλια της Δημοκρατίας.
Καλούνται οι φίλοι μας το Σάββατο στις 6 Φεβρουαρίου στις 17:30 να κόψουμε την πίτα μας και να συζητήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις στα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα. Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Στόχος τους η πλήρης διάλυση της δημόσιας Ασφάλισης και της ελληνικής Παραγωγής
Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και της Σ.Ε. επικράτησε ο πιο άγριος και αρπακτικός καπιταλισμός με το ιδεολόγημα του νεοφιλευθερισμού. Σύμφωνα με αυτόν το κράτος πρόνοιας κατεδαφίζεται και το κράτος μετατρέπεται σε χωροφύλακα-προστάτη των ολίγων και επιβάλλει μια θηριώδη αναδιανομή του πλούτου υπέρ τους, φτωχοποιώντας διαρκώς τους πολλούς. Η δημόσια Ασφάλιση αποτελεί τον πρώτο στόχο των νεοφιλελεύθερων αρπακτικών με την εισαγωγή της ιδιωτικής ασφάλισης στην υγεία και στη σύνταξη, όπως ισχύει στις ΗΠΑ, παρά το Obamacare το 2010, και αλλού με στόχο το κέρδος και μόνο, των ολίγων.
Ειδικά στη χώρα μας η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλισμένων είναι διαχρονική και διαρκής. Η λεηλασία ξεκίνησε από το 1951 με τη δέσμευση των αποθεματικών τους σε άτοκους λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδας και εντάθηκε μετά την ένταξη στην ΕΟΚ-Ε.Ε., περίοδο κατά την οποία κυριολεκτικά καταληστεύτηκαν.
Στην ιστοσελίδα μας και στην ανάρτηση για το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ το 2010, μεταξύ άλλων σημειώνεται «Τα διάφορα όργανα της Ε.Ε. δεν αρκούνται σε όσα επώδυνα για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους έχουν γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα, αλλά πιέζουν τις υποτελείς ελληνικές κυβερνήσεις για διαρκή «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού, σε βάρος των εργαζομένων φυσικά. Η Συνθήκη της Λισαβόνας, που ισχύει από 1/12/09, στο άρθρο ΙΙΙ-210 λέει ότι η διαμόρφωση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης είναι αρμοδιότητα κάθε κράτους μέλους και ότι η Ένωση απλώς «υποστηρίζει και συμπληρώνει τη δράση των κρατών μελών», στην πραγματικότητα όμως η Ε.Ε. επιβάλλει τη δική της γραμμή.
Η Ε.Ε. πιέζει τις ελληνικές κυβερνήσεις α) για να ελαχιστοποιήσουν τις κρατικές χρηματοδοτήσεις, με το πρόσχημα της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, β) για να ελαχιστοποιήσουν τις εργοδοτικές εισφορές, με πρόσχημα την ανάπτυξη, γ) για να προωθήσουν τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, παρότι είναι συνυπεύθυνες για την κρίση και δ) για να πληρώνουν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι το μεγαλύτερο ποσοστό των ασφαλίστρων για συντάξεις πείνας και υποτυπώδη περίθαλψη.
Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. έπληξε το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης στην Ελλάδα και για τον επιπλέον λόγο ότι προώθησε την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, π.χ. ωρομισθία, δελτία παροχής υπηρεσιών (μπλοκάκια), εργασία ορισμένων ημερών, απλήρωτες υπερωρίες. Η τάση για ελαστικότερες σχέσεις εργασίας ξεκίνησε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), συνεχίστηκε με άλλες συνθήκες και καθιερώθηκε ως κοινοτική νομοθεσία με τη μορφή οδηγιών. Αλλά ακόμη και αυτά τα δικαιώματα που απέμειναν νομοθετικά κατοχυρωμένα συνήθως καταστρατηγούνται, γιατί μετά την ένταξη οι έλεγχοι για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας έχουν σχεδόν εκλείψει. Ελαστικές σχέσεις εργασίας σημαίνουν μειωμένες εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία.»
Αυτά γίνονταν πριν από την εφαρμογή των μνημονίων με τις αλλεπάλληλες «μεταρρυθμίσεις», δηλ. με το νόμο Σιούφα 2084/1992, με το νόμο Ρέππα 3029/2002, με το νόμο Πετραλιά 3655/2008 κ.λ.π. Η καταλήστευση των αποθεματικών συνεχίστηκε αμείωτη με το χρηματιστήριο, τα δομημένα ομόλογα, τη διαφθορά, τη μαύρη εργασία, με τους χιλιάδες λαθρομετανάστες, την εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή κ.λπ.
Η μνημονιακή εποχή
Οι «εταίροι», αυτά τα όρνεα, σε πλήρη σύμπραξη με τους εγχώριους ευρωπαϊστές υποτακτικούς τους, με τα μνημόνια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιό τους όχι μόνο για τη διάλυση του Ασφαλιστικού συστήματος της χώρας μας, αλλά, μέσω αυτού, και των παραγωγικών δυνάμεων που εισφέρουν σ’ αυτό, όσων ακόμη έχουν απομείνει.
Αφού επέβαλαν έως τώρα 17 αντισυνταγματικές περικοπές στις συντάξεις (κύριες και επικουρικές), στα εφάπαξ και στα κοινωνικά βοηθήματα (ΕΚΑΣ κ.λπ.), αφού με τα μνημονιακά μέτρα γιγάντωσαν την ανεργία και τη μαύρη εργασία και αφού καταληστέψανε και πάλι τα αποθεματικά τους με το διαβόητο PSI Βενιζέλου-Παπαδήμου, και την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (Τσίπρα-Δραγασάκη), όπου εξανεμίστηκαν οι μετοχές των Ασφαλιστικών Ταμείων, θέλουν εδώ και τώρα νέα «μεταρρύθμιση», ισχυριζόμενοι, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι δε θα μπορούν να πληρώνουν τις συντάξεις.
H νέα «μεταρρύθμιση» είναι ένα πρωτόλειο προσχέδιο που έδωσαν στη δημοσιότητα και αντιγράφουν εν πολλοίς προς το χειρότερο το νόμο Λοβέρδου. Διακρίνεται για τη «δημιουργική ασάφεια», ώστε να μπορούν, νομίζουν, να μας κοροϊδεύουν. Σύμφωνα μ’ αυτό αυξάνονται υπέρμετρα οι εισφορές, μειώνονται δραστικά οι συντάξεις, καταργούνται τα εφάπαξ και τα κοινωνικά βοηθήματα, και αυξάνονται κατά πολύ τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Τέλος θέλουν να ενοποιήσουν όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία σε ένα (!), για «λόγους οικονομίας», πράγμα που θα δημιουργήσει τραγελαφικές καταστάσεις σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους με τον αποσυντονισμό υπηρεσιών, υπαλλήλων και αυξημένη στο έπακρο γραφειοκρατία με συνέπεια την (επιθυμητή γι’ αυτούς) αύξηση του χρόνου απονομής των συντάξεων.
Ο Τσίπρας και ο Κατρούγκαλος ισχυρίζονται ότι δε θα γίνουν μειώσεις στις σημερινές συντάξεις και ότι η διαφορά με τις πολύ μειωμένες της νέας «μεταρρύθμισης» θα δίνεται ως προσωπική διαφορά. Είναι «κόκκινη γραμμή» μας λένε. Ομως από πού θα περικόψουν το 1,8 δις που θέλουν οι «εταίροι» για το 2016 και περιέχεται στο μνημόνιο και στον κρατικό προϋπολογισμό που έχουν ψηφίσει; Προφανώς μας δουλεύουν. Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά. Παλιά τους τέχνη...
Εκείνους που τσακίζει κυριολεκτικά η νέα «μεταρρύθμιση» είναι οι αγρότες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες κ.λ.π. που τους ζητούν το 27% του εισοδήματός τους ως ασφαλιστικές εισφορές και υγειονομική περίθαλψη και τους επιβάλλουν φόρους 26% του εισοδήματός τους και προκαταβολή ως και 100% του φόρου. Δηλ. περί το70% έως 80% του εισοδήματός τους αφαιρείται Αυτό είναι δήμευση και τιμωρία για όποιον παράγει στην Ελλάδα. Στόχος τους είναι η διαρκής φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, η ραγδαία αύξηση των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών Ταμείων και του κράτους , η φυγή των νέων, ο κατακλυσμός με λαθρομετανάστες, η ανασφάλιστη εργασία, ώστε να ξεπουλήσουν ευκολότερα τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία στους ξένους άρπαγες. Για να μείνει η χώρα και ο ελληνικός λαός υποτελής και αγκιστρωμένος στη βούληση τους. Για να αποκλείσουν εσαεί κάθε περιθώριο για ανάκαμψη και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, που θα τονώσει το ασφαλιστικό σύστημα, τα δημόσια έσοδα και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.
Βέβαια οι σοβαρές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει ήδη το προσχέδιο Κατρούγκαλου, και όχι καν το τελικό που θέλουν να επιβάλουν οι «εταίροι» και που θα είναι πολύ χειρότερο, προοιωνίζονται πολιτικές εξελίξεις που μπορεί να μην είναι αρεστές ούτε και στους «εταίρους.»...
Δε θα τα καταφέρουν όμως
Για πρώτη φορά στο νεότερο Ελληνισμό η Ελλάδα και οι Ελληνες πολίτες φαίνεται να διατρέχουν τον έσχατο κίνδυνο αφανισμού, χωρίς να (επιτρέπουν να) ακούγεται καμιά φωνή συνολικής αντίστασης. Ο όμορος περίγυρος ανοικτά και προκλητικά προβάλλει, αδιανόητες άλλοτε, διεκδικήσεις και οι δυνάμεις στον ευρύτερο χώρο δείχνουν να ομονοούν εναντίον μας. Και, ενώ θα περιμέναμε ότι οι γνωστές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, που υποτίθεται ότι εκφράζουν τα συμφέροντα και τις αγωνίες του λαού μας, θα αντιδρούσαν, έστω και αντιθετικά, τώρα όλες λίγο-πολύ εκδηλώνονται εναντίον μας.
Εικόνα παραλογική, εφιαλτική
Το μεγάλο όπλο που κραδαίνουν εναντίον μας τα κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα κοινοβουλευτικά κόμματα, ώστε να μας «τρομοκρατήσουν» και να αποδεχτούμε ως «αναγκαίο κακό» τη διάλυση και τον ακρωτηριασμό μας(!), είναι ο «φόβος» του Grexit και τώρα και της εξόδου μας από τη Schengen !! Ολοι τους, οι άθλιοι! Και δεν αφήνουν να ακουστεί, αυτοί και τα τσιράκια τους στα ΜΜΕ και όπου αλλού, η πιο απλή απάντηση: Τι συνέβαινε πριν από την είσοδό μας στο ΕΥΡΩ και πριν να ξεκινήσει η καταιγίδα που μας έφερε η ένταξή μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε. Εκείνοι «κέρδισαν» τις προμήθειες (!), κατακείμενες στις ξένες τράπεζες, τα funds και τις offshores, και την «ασφάλειά» τους και όλοι εμείς τη διάλυση, τα χρέη (τους) και τον κίνδυνο αφανισμού μας, ορατό πλέον.
Τα κατορθώματα της
συγκυβέρνησης και ο «πόνος» τους
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη (ευτυχώς!) θέση. Οχι βέβαια γιατί «πονούν» όπως διατείνονται, που παίρνουν τα σφαγιαστικά για τον Ελληνικό λαό μέτρα ή γιατί «εκβιάζονται» να καταστρέψουν την Ελλάδα και τους Έλληνες μέχρις αφανισμού, αλλά γιατί δεν μπορούν να επιτελέσουν το μεγαλύτερο μέρος αυτών που τους είχαν αναθέσει οι υπερατλαντικοί πάτρονες και δημιουργοί τους και στη συνέχεια (με αμερικανική διαταγή!) τα ευρωπαϊκά, γερμανικά κυρίως, αφεντικά τους. Τώρα, μάλιστα, που, προσωρινά έστω, τα βρήκαν μεταξύ τους και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού και εγκατέλειψαν τις φιλοφρονήσεις, δέχονται πλέον ως και ύβρεις («η εφαρμογή είναι, ηλίθιε») και τα έχουν χάσει τελείως. Παραμιλά αλλ’ αντ’ αλλων ο Τσίπρας, ασχημονεί επί σταθερής βάσεως ο Φίλης («Τα σχολεία πρέπει να κάνουν εκδηλώσεις για το …εβραϊκό ολοκαύτωμα»!) οι Τσακαλώτος-Σταθάκης παρακολουθούν απαθείς τις επιχειρήσεις ( 60.000 σε 12 μήνες) να καταφεύγουν στη… Βουλγαρία και οι βουλευτές τους χειροκροτούν αλλόφρονες τον… Κατρούγκαλο που ξεσήκωσε όλους τους Έλληνες, γιατί αγνώμονες στις …τόσες ευεργεσίες αρνούνται να πεθάνουν, και, τελικά, εξεγείρονται.
Θα μπορούσαν να κάνουν, πάλι(!), εκλογές και, εκμεταλλευόμενοι την απροσδόκητη (ιδίως γι’αυτούς που τον ψήφισαν..) εκλογή του Κούλη, του πατενταρισμένου μειοδότη της γνωστής φαμίλιας, στη Ν.Δ., να αναβαπτιστούν στη λαϊκή «νομιμοποίηση», οπότε ο βαθύς «πόνος» και ο βαρύς «εκβιασμός» θα μετατίθετο στους ψηφοφόρους. Ομως οι δημοσκοπήσεις, έστω, και καθοδηγούμενες ή και ακριβώς γι’αυτό, δεν είναι ενθαρρυντικές, οι κατά χιλιάδες διορισμοί και οι «καρέκλες» θα κινδύνευαν να ακυρωθούν, ο Ελληνισμός - παρά το Μητσοτάκη…- πιθανόν θα αναθαρρούσε και τα εθνικά θέματα - και πάλι παρά το Μητσοτάκη- θα παρέμεναν ανοικτά και έτσι θα επιχειρήσουν να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο και, αν μπορέσουν, να παραμείνουν, στον αφρό και να μην έχουν την τύχη του ομόσταυλου ΠΑΣΟΚ. Δύσκολα πράγματα.
Μεγάλα προβλήματα και στη Ν.Δ.
Στη Ν.Δ. εξακολουθούν να βρίσκονται στους αστερισμούς της έκπληξης και της αμηχανίας, παρά τη φαινομενική ψυχραιμία. Γνωρίζουν τι σημαίνει για τον Ελληνικό λαό ένας, ακόμη, Μητσοτάκης, με φίλο το φιλοσκοπιανό, διαβόητο ακόμη και επί παιδοφιλία(!), Κερκυραίο Γεωργιάδη, με συντονίστρια Εξωτερικών και Άμυνας τη Ντόρα(!!) και με αντιπρόεδρο της Ν.Δ. τον …Άδωνι, με υποσχέσεις ότι «θα βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού»(!), με δηλώσεις ότι «είναι… Κεντρώος»!!, ότι «θα οδηγήσει τη Ν.Δ. προς τα αριστερά»(!!) και, το… ανήκουστο, ότι «έχει μια φυσική αποστροφή προς τα officia»!!!
Τον Κούλη τον προώθησαν με μανία οι Γερμανοί και όλοι οι εντόπιοι διαπλεκόμενοι, όμως την εκλογή του ευνόησαν και οι Αμερικανοί, για να αποφύγουν Μεϊμαράκη-Καραμανλή, παρά την πικρία τους για την αποτυχία του εκλεκτού τους Τζιτζικώστα, μέσω ακριβώς αυτού του … Μπούλη και του …Σαμαρά. Αλλωστε, ούτως ή άλλως, και στα εσωτερικά θέματα (ακραιφνής ακραία νεοφιλελεύθερος είναι) και, κυρίως στα εθνικά θέματα θα κάνει ό,τι ακριβώς θέλουν οι ΗΠΑ, ελπίζοντας ενδόμυχα, και σε νίκη των Ρεπουμπλικάνων. Δεν ξεχνιώνται εύκολα οι διαχύσεις με τον Μπους-πατέρα ούτε και τα ντολμαδάκια της Μαρίκας…
Υπάρχουν, όμως, σοβαρά προβλήματα. Στο εσωτερικό της Ν.Δ. είναι, παρά την επικράτησή του ως …αντιτσίπρας, ευάλωτος. Δεν είναι, προφανώς, αρεστός στον Καραμανλή, του οποίου αγνοεί τα σχέδια. Εχει, επίσης, πρόβλημα με τον Π. Παυλόπουλο, όχι τόσο επειδή δεν τον ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσο γιατί αυτός λειτουργεί, ως μη όφειλε, ωσάν συνιστώσα(!) του ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, και όχι ως Πρόεδρος όλων των Ελλήνων, οι μισοί, τουλάχιστον, των οποίων είναι αντίθετοι στο ΕΥΡΩ και την Ε.Ε.!
Το μεγάλο όμως πρόβλημα της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη είναι το πώς θα ασκήσει αντιπολίτευση στον Τσίπρα και μάλιστα οξεία, όπως περιμένουν οι ψηφοφόροι της, όταν σε όλα συμφωνούν και στην εσωτερική οικονομικοκοινωνική πολιτική (στον ίδιο, σχεδόν, βαθμό νεοφιλελεύθεροι και οι δύο!!) και στα εξωτερικά και ιδίως εθνικά θέματα (οπαδοί εξ’ ίσου και οι δύο της μειοδοσίας και ξενοφιλίας). Και ακόμη, θα δεχόταν εκλογές, στις οποίες θα υπήρχε κίνδυνος να τις …κερδίσει;
Μεγάλα τα προβλήματα και δυσκολίες, για τις οποίες η πλειονότητα του Ελληνικού λαού και ιδιαίτερα εμείς του ΑΣΚΕ δε μπορούμε να εκφράσουμε τη …συμπαράστασή μας!
Και οι άλλοι;
ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΛΕΒΕΝΤΗΣ αγωνιούν.
Γνωρίζουν ότι οι Αμερικανογερμανοί στράφηκαν ανοικτά προς τους δύο και ότι οι θεατρινίστικες κοκκορομαχίες θα έχουν, έστω και λιγότερα θεαματικά όπως άλλοτε, αποτελέσματα. Συμφωνούν σε όλα, όπως το έχουν αποδείξει και πρόσφατα άλλωστε, και μεταξύ τους και με το νέο δίπολο και υπάρχει ο φόβος να αποκαλυφθούν άχρηστοι και περιττοί.
Ομως εκφράζουν και αυτοί δευτερεύοντα συμφέροντα και μικρότερες, σχετικά χώρες και…, πρεσβείες, που τους ζητούν να παραμείνουν… ζωντανοί, κάτι που φυσικά επιθυμούν και οι …ίδιοι για δικούς τους, ιδιοτελείς βέβαια, λόγους, για τις καρέκλες, τη… δόξα και το χρήμα, τα οποία με τόση πίστη πάντοτε υπηρέτησαν.
Μένουν οι δύο καταχρηστικά κοινοβουλευτικοί, η «Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Η πρώτη δεν κινδυνεύει σοβαρά, γιατί χρειάζεται, ακόμη, για να «υπερασπίζεται» αυτονόητες θέσεις, που έτσι αποδυναμώνονται, αφού αυτή τις προβάλλει! Το ίδιο συμβαίνει και για το δεύτερο, διότι έχει δικές του, παραδοσιακά, δυνάμεις, τις οποίες φροντίζει να κρατά σε εγρήγορση και διότι χρειάζεται στο σύστημα για την άκρως αποτελεσματική (λόγω απροσδόκητης προέλευσης…) συνδρομή του σε πολλά προβληματικά θέματα, όπως το μέγα (όπως θα αποδειχθεί σύντομα) ζήτημα-πρόβλημα διατήρησης του ΕΥΡΩ(!) και μη απελευθέρωσής μας απ’ αυτό και τη μητρική του Ε.Ε. !!. Συνδρομή και θέση δυσερμήνευτη για τους μη μυημένους και τους αφελείς.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, σωτηρία;
Οντως, η θηλιά σφίγγεται στο λαιμό μας από παντού, σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα πεδία και σε πολλούς, ακόμη, φαντάζει πολύ δύσκολη έως αδύνατη η διαφυγή από τον ολομέτωπο κλοιό.
Δεν είναι βέβαια έτσι τα πράγματα, όπως, για το προσωπικό τους (νομίζουν…) συμφέρον, διατείνονται σχεδόν όλοι όσοι μιλούν και γράφουν, ακούγονται και διαβάζονται στα διάφορα ΜΜΕ και στα, εγκάθετα, διαδίκτυα.
Πρώτα πρώτα το αποδεικνύουν οι τελευταίες κινητοποιήσεις, που συνεχώς θα πυκνώνουν, που δείχνουν πως η παθητικότητα τελειώνει.
Ακόμη, κάτι πιο ενθαρρυντικό, το έγκυρο ευρωπαϊκό ORB που ερευνά τις πολιτικές και κοινωνικές τάσεις στις ευρωπαϊκές χώρες κατέγραψε πρόσφατα για την Ελλάδα (παρά τη φρενιτιώδη προπαγάνδιση του φόβου για το «καταστροφικό» Grexit) 44% κατά του ΕΥΡΩ, 43% υπέρ του και 13% αδιάφορους!!
Το βαρύ όπλο τους αχρηστεύεται, οι δρόμοι ανοίγονται, οι ελεύθερες και ελληνικές φωνές πυκνώνουν. Οσο για το ΑΣΚΕ αναλυτικά για τις προτάσεις στο άρθρο για τις αποφάσεις της συνόδου των μελών, σ’αυτό το φύλλο της «Ε».
Για μεγάλη δυστυχία του Ελληνικού λαού και της Ελλάδας όλοι οι εχθροί μας (εξωτερικού και εσωτερικού) αλαλάζουν με την εκλογή του Κούλη και της Φαμίλιας ως προέδρου της Ν.Δ., του αυτοαποκαλούμενου «κεντρώου»!
Αρχικά οι Αμερικανοί επιχείρησαν να αλώσουν και την Αντιπολίτευση με εκλογή του Τζιτζικώστα, του αποκαλούμενου Μπούλη, και, για να αποτρέψουν την άνετη (από τον πρώτο γύρο) επικράτησή του, έστω και ακροθιγώς εγγίζοντα το ανύπαρκτο στο πολιτικό προσκήνιο ελληνικό τόξο, Μεϊμαράκη, προκάλεσαν το γνωστό φιάσκο.
Απέτυχαν στον αρχικό στόχο τους, αφού αφανώς οι καραμανλικοί (κεντρώοι) έθεσαν τον εκλεκτό τους εκτός μάχης, και έτσι συμμάχησαν με τους Γερμανούς υποστηρίζοντας το Μητσοτάκη, μια που η προσωρινή (;) συμφωνία Δ.Ν.Τ. και Σόιμπλε εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο, τα οποία ομόθυμα θα υπηρετήσουν και η Κυβέρνηση και η Αντιπολίτευση πλέον.
Πιστεύουμε ότι δε θα προλάβουν να εξοντώσουν τους Έλληνες και τον Ελληνισμό και να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα. Δε θα μπορέσουν να «αλληλοσπαράζονται» ο Αλέξης και ο Κυριάκος, γιατί όλοι πλέον γνωρίζουν ότι οι δυο τους συμφωνούν πλήρως σε όλα όπως και τα αφεντικά τους (επί του παρόντος…) και έτσι πολύ γρήγορα θα έχουν την τύχη, και οι δύο, του ελληνοκτόνου ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ολα είναι πλέον ανοικτά στο πολιτικό παιχνίδι.
Τον περασμένο Ιούλιο «έφυγε», απροσδόκητα και ξαφνικά, από τη ζωή ο φίλος και σύντροφος Θανάσης Τράντας.
Ενας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του, ολόθερμα, στην οικογένειά του, τους φίλους και τους συντρόφους του, στις ιδέες και αρχές που μαζί με μας υπηρετούσε διαρκώς, χωρίς λόγια ηχηρά, ήπια και με χιούμορ, που όμως, όταν χρειαζόταν, «έσπαγε κόκκαλα».
Θα ζεις, Θανάση, πάντα στην καρδιά και τις σκέψεις μας.
Αμέσως μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, επί Καποδίστρια έφθασαν στην Αθήνα διάφορες ιεραποστολικές οργανώσεις του δυτικού κόσμου, οι οποίες θέλησαν να εκμεταλλευθούν τις τεράστιες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας στον εκπαιδευτικό τομέα και να ιδρύσουν ένα δικό τους, σχεδόν αυτόνομο, δίκτυο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Σκοπός ήταν ο προσηλυτισμός στις θρησκείες και στα δόγματα που πρέσβευαν, ιδιαίτερα οι Αμερικανοί προτεστάντες, που τους ενδιέφερε η Ελλάδα λόγω της στρατηγικής της θέσης ως νέο κράτος, επειδή είχε μια «παρηκμασμένη χριστιανική Εκκλησία», που κατά την άποψή τους θα ήταν αδύναμη να αντιδράσει, σε αντίθεση με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και το Ισλάμ που τους θεωρούσαν ισχυρούς θρησκευτικούς θεσμούς. Τον 19ο αιώνα, άλλωστε, είχε αναπτυχθεί η ιδεολογία του αμερικάνικου πουριτανισμού περί του φωτισμένου έθνους.
Την εποχή εκείνη, οι Έλληνες έβλεπαν με δυσπιστία τη λειτουργία αυτών των σχολείων που ίδρυαν οι ξένοι, γιατί διαπίστωναν ότι, παράλληλα με την παροχή παιδείας, γινόταν σε αυτά και μία σύντονη προσπάθεια θρησκευτικού προσηλυτισμού των νέων. Γι’ αυτό και όποτε τους δινόταν αφορμή αντιδρούσαν δυναμικά αναγκάζοντας τους ξένους να διακόψουν τη λειτουργία μερικών σχολείων. Έτσι, το σχολείο που είχε ιδρύσει ο Αμερικανός ιεραπόστολος Ιωνάς Κινγκ στην Αθήνα έκλεισε το1837. Τον επόμενο χρόνο, αναγκάστηκε επίσης να κλείσει το σχολείο που είχε ιδρύσει στο Άργος ο Ε. Ριγκς. «Την απόφαση αυτή μας έκανε να πάρουμε η μη ευνοϊκή διάθεση του πληθυσμού στο Άργος» παραδέχθηκαν οι ίδιοι οι ιδρυτές του σχολείου σε αμερικανικό έντυπο. Σταδιακά, και ιδίως μετά το 1840, ο προπαγανδιστικός ρόλος των αποστολών αυτών διαφάνηκε καθαρά και το κράτος, υπό την πίεση και της Εκκλησίας, έθεσε φραγμούς.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ιωνά Κινγκ. Αφού κατηγορήθηκε για διδασκαλία αιρετικών απόψεων σε μαθητές του σχολείου του, έγραψε μια απολογία στην οποία ουσιαστικά αποδεχόταν την κατηγορία. Δημιουργήθηκε τότε ένα κλίμα τόσο εχθρικό γι’ αυτόν, ώστε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τοποθετήσει φρουρούς έξω από το σπίτι του και τον συμβούλεψε να απομακρυνθεί από την Ελλάδα. Απομακρύνθηκε για λίγα χρόνια και επέστρεψε ως πρόξενος των Η.Π.Α.(!). Επειδή πρόσβαλε και από αυτή τη θέση το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, καταδικάστηκε σε δεκαπέντε ημερών φυλάκιση και απέλαση. Η απόφαση επικυρώθηκε από τον Αρειο Πάγο. Ωστόσο, «στον Μεντρεσέ φυλακή δεν πήγε, είναι ανώτερος από τους νόμους, πήγε εις το σπίτι του», σχολιάζει πικρόχολα ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο: Στις Η.Π.Α., συγκροτήθηκε ειδική επιτροπή της Γερουσίας, η οποία έκρινε την απόφαση αντισυνταγματική (αντίθετη δηλαδή με το Ελληνικό Σύνταγμα !!). Η κυβέρνηση έπαυσε τον προηγούμενο υπουργό, διόρισε ως νέο υπουργό Δικαιοσύνης έναν δικηγόρο που είχε θεωρήσει εσφαλμένη την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου και ο νέος υπουργός ακύρωσε με βασιλικό διάταγμα την απόφαση του Αρείου Πάγου !!!
Παρά τις αρχικές αυτές αντιδράσεις της Ελληνικής κοινωνίας και την εμφανή εξυπηρέτηση ξένων σκοπών, τα περισσότερα από αυτά τα σχολεία που ίδρυσαν ξένοι και σήμερα τα συνδιευθύνουν με Ελληνες απέκτησαν κύρος και, περιθωριοποιώντας το θρησκευτικό στοιχείο, επιδιώκουν τη διαπαιδαγώγηση των νέων, κυρίως της άρχουσας τάξης, και βέβαια τη χειραγώγησή τους.
Αυτό το σκοπό επιτελούν ουσιαστικά γνωστά σχολεία, όπως:
Η σχολή Χιλλ, που ίδρυσε ο ιεραπόστολος Τζον Χιλλ και η γυναίκα του Φράνσις, το 1833. Οι Χιλλ είδαν ότι η Ελληνίδα έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο στο σπίτι και, αν μορφωνόταν, θα μπορούσε να γίνει αγωγός προπαγανδισμού των ιδεών τους. Γρήγορα κατηγορήθηκαν για θρησκευτική προπαγάνδα και προσηλυτισμό. Υποχρεώθηκαν έτσι να παραχωρήσουν το σχολείο για δέκα χρόνια στην Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία , που είχε ιδρυθεί το 1836 ως αντίβαρο των «μισσιονάρικων» ξένων σχολείων για τη μόρφωση των Ελληνίδων.
Η Λεόντειος Σχολή, που ιδρύθηκε το 1838 από τον καθολικό ιερέα Κωνσταντίνο Σαργολόγο και διοικείται από το γαλλικό καθολικό Μοναστικό Τάγμα των Μαριανών Αδελφών.
Το Κολλέγιο Αθηνών (όπως μετονομάσθηκε το πρώην Αμερικανικό Κολλέγιο), που ιδρύθηκε το 1926 από Ελληνες και Αμερικανούς με πρωτοβουλία των αποφοίτων της αμερικανικής Ροβερτείου Σχολής στη Κωνσταντινούπολη (ιδρύθηκε το 1863) με σκοπό «...τη δημιουργία ενός σχολείου στην Αθήνα που θα συνδυάζει την ελληνική παράδοση με το αμερικανικό προοδευτικό πνεύμα και τις σύγχρονες εκπαιδευτικές τάσεις και μεθόδους».
Η Σχολή των Ουρσουλινών που στην Αθήνα λειτούργησε το 1947. Η καθολική Αδελφότητα των Ουρσουλινών μοναχών εγκαταστάθηκε στην Τήνο και τη Νάξο από τον 170 αιώνα, όπου λειτούργησαν, τότε, σχολες θηλέων μέσα στα μοναστήρια που ίδρυσαν και σήμερα έχουν κλείσει.
Η λειτουργία αυτών των σχολείων και των άλλων ανάλογων ξένων πρέπει να περιορισθεί μόνο στη φοίτηση των παιδιών των αντίστοιχων ξένων, ώστε να αποτραπεί η μέσω αυτών διαιώνιση και ο «εμπλουτισμός» της ξένης κατοχής στη χώρα μας.
Με πρόσχημα το προσφυγικό «έσπευσε» ο κ. Τσίπρας ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου (και ταυτόχρονα με τις γιορτές ανακήρυξης του ψευδοκράτους) να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία, παρά τις αντιρρήσεις διπλωματών του Υπουργείου Εξωτερικών για ελλιπή προετοιμασία, προφανώς υπονοώντας άγνοια για τα εθνικά μας θέματα, που άλλωστε ποσώς τον ενδιαφέρουν. Αντιθέτως, μάλιστα...
Είναι γνωστό ότι αυτός ο άθλιος άναψε το πράσινο φως, με την προτροπή των ξένων, για τους μυριάδες που άρχισαν να κατακλύζουν τα νησιά μας και τις δεκάδες «περίεργες» ΜΚΟ που τους περιτριγυρίζουν και λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, με δικά μας έξοδα. «Ποια σύνορα; έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;», δήλωνε. Ετσι σε μια εβδομάδα έρχονται τόσοι όσοι είχαν μπει σε 6 μήνες το 2014. Σκοπός τους να χυλοποιήσουν τις κοινωνίες με το πρόσχημα του ανθρωπισμού, ώστε να περνούν απρόσκοπτα τα σχέδια εκμετάλλευσής τους από τις μεγάλες επιχειρήσεις τους. Ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, που υφίσταται τα πάνδεινα, καπηλεύονται τα ανθρωπιστικά αισθήματα του Ελληνικού λαού και την πατροπαράδοτη φιλοξενία του. Είναι επίσης γνωστό ότι οι υπερατλαντικοί «σύμμαχοι» προώθησαν τον Τσίπρα στην κυβέρνηση για να «λύσουν» το Κυπριακό, το Σκοπιανό, το Θρακικό και ό,τι άλλο, μέχρι τώρα αδιανόητο.
Στην Τουρκία, όπως διέρρεε το «περιβάλλον» του, θα πήγαινε εκπροσωπώντας την Ε.Ε.(!!) με σκοπό να εγκατασταθούν σε τουρκικό έδαφος σημεία πιστοποίησης και ελέγχου (HOT SPOTS) και να προωθηθεί μία συμφωνία για μετεγκατάσταση προσφύγων από το τουρκικό έδαφος απευθείας προς δυτικούς προορισμούς. Εν τω μεταξύ η Γερμανία μαζί με τον αχυράνθρωπο Γιουνγκέρ ζητούσε επιμόνως κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες για την αποτροπή, δήθεν, της λαθρομετανάστευσης, που, αν ήθελε, η Τουρκία θα την είχε σταματήσει εντελώς. Δηλ. τουρκικές ακταιωροί να μπαίνουν ελευθερα στα νησιά μας για έλεγχο υποτίθεται διακινητών και λαθρομεταναστών.
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, η Τουρκία δε συζήτησε καν την πρόταση Τσίπρα, αν τελικά αυτή έγινε. Η Τουρκία αντιπρότεινε τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας(!!), χωρίς να συναντήσει την άρνησή του. Τώρα τι θέλει η Γερμανία στο Αιγαίο, δηλ. να βάλει γεωπολιτικά πόδι στην περιοχή, μόνο αυτός ο μοιραίος μπορεί ν’ απαντήσει. Δέχθηκε τελικά και «τεχνική συνεργασία» μεταξύ των ακτοφυλακών Ελλάδας-Τουρκίας, δηλ. όχι Γιάννης Γιαννάκης. Ομως δεν έφθανε μόνο αυτό. Επειδή οι υπερατλαντικοί προστάτες του βιάζονται για την «επίλυση» του Κυπριακού και θέλουν επίσης την Τουρκία στην Ε.Ε, δε δίστασε να «αδειάσει» την κυπριακή κυβέρνηση, που έχει ασκήσει βέτο στο άνοιγμα των κεφαλαίων 23 και 24 των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας-Ε.Ε., επειδή η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. «Με αυτή την έννοια θέλω να σας πω ότι είμαστε θετικοί στην έναρξη των διαδικασιών, στην έναρξη των κεφαλαίων.< ...> προκειμένου να έχουμε το αμοιβαίο όφελος από την ένταξη της γείτονος χώρας στην Ε.Ε.»
Προσπάθησαν, μετά το σάλο που ξεσήκωσε στην Ελλάδα και στην Κύπρο ο ενδοτισμός του, να τα ρίξουν σε λάθος υπαλλήλου της πρεσβείας μας στην Αγκυρα. «Τεχνικό λάθος στην απομαγνητοφώνηση» . Το λάθος είναι ότι έχουμε αυτήν την κυβέρνηση που εφαρμόζει το σχέδιο των υπερατλαντικών εντολέων της και των ευρωπαίων συμμάχων της για την αποσύνθεση του έθνους-κράτους και τη διαιώνιση της ξένης κατοχής. Ελπίζουμε να μην προλάβουν.
Το ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ρητά:
Άρθρο 16,
1. «Η τέχνη και επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτος.
Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτος και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των ελλήνων, την ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. (σ.σ οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας)
Ο ευρύτερος χώρος της παιδείας δέχτηκε τις περισσότερες και πιο έντονες αντιπαραθέσεις., κάτι που είναι φυσικό και, εν πολλοίς, επιβεβλημένο (δε θα αναλυθεί εδώ το γιατί), καθώς (δυστυχώς) και τις πιο σφοδρές επιθέσεις, για ευνόητους λόγους... Θα αρκούσε να αναφερθούν πόσοι και ποιοι απολύτως ακατάλληλοι και κυρίως επικίνδυνοι διορίζονταν υπουργοί Παιδείας. Θα περιοριστούμε όμως στις πιο προκλητικές περιπτώσεις, του Γιωργάκη (!), Κοντογιαννόπουλου, Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου, για να φανεί το εύρος των πληγμάτων κατά της Ελληνικής Παιδεία και του Ελληνικού Συντάγματος!
Αυτό που επιχειρείται, όμως, σήμερα από τους διορισμένους υπουργούς Παιδείας του Τσίπρα, τους Μπαλτά, Σία (...), Φίλη(!) και τους παρατρεχάμενους κοσμοπολίτες (τάχα διεθνιστές!) οπαδούς της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης των διαφόρων Ρότσιλδ, Σόρων και ΣΙΑ, με το αζημίωτο, προφανώς, με συντονιστικό όργανο το διαβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ ) (αναλυτικότερα σε επόμενο άρθρο), αφού θα έχουν, αν τολμήσουν, προχωρήσει την επίθεσή του.
Για την ώρα αρκεί να αναφέρουμε ποιον έθεσε ο Φίλης επικεφαλής επιτροπής «διαβούλησης»(!) για την ιστορία, τον κύριο στόχο της επίθεσης: Τον καθηγητή «ιστορίας» Α. Λιάκο(!), που είχε δηλώσει σε προηγούμενη «διαβούλευση»: «Εγώ δε θέλω εθνική συνείδηση και ταυτότητα. Θέλω ιστορική συνείδηση», δηλ. την «ιστορική» συνείδηση της Ρεπούσης, την έκδοση του βιβλίου με τους «συνωστισμούς» κ.λπ παρουσίασε μαζί με άλλους του ίδιου φυράματος.
Πρέπει όλοι να ετοιμαζόμαστε να αποκρούσουμε, επιθετικά, τις επιθέσεις κατά του Ελληνισμού, όπως άλλωστε επιτάσσει το ακροτελεύτιο άρθρο, 120, του Συντάγματος και ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τους Εφιάλτες και τους μηδίζοντες, όλων των ειδών, να περάσουν τις Θερμοπύλες.
Το τι συμβαίνει και γιατί στο μεγάλο (μέχρι τώρα) κόμμα της κεντροδεξιάς έχει αναφερθεί και ερμηνευθεί (σε έκταση που το κείμενο επιτρέπει) στο πολιτικό άρθρο της «Ε», που αναγκαστικά λόγω των περιστάσεων είναι αρκετά εκτεταμένο. Θεωρητικά, λοιπόν, δε χρειάζεται ευρύτερη διαπραγμάτευση, μια που πρόκειται για τα εσωτερικά άλλου κόμματος, με το οποίο, μάλιστα, δεν έχουμε καμία σχέση.
Ομως τα όσα συμβαίνουν σ’εκείνο τον πολιτικό χώρο ενδιαφέρουν όλους, κυρίως γιατί αυτά αποτελούν μια εικόνα του τι συμβαίνει και γιατί σε ολόκληρο το εξαρτημένο (άμεσα ή έμμεσα...) πολιτικό μας σύστημα.
Ολοι, τον τελευταίο καιρό, στηρίζουν λίγο-πολύ το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ΗΠΑ, Γερμανία και λοιποί της Ε.Ε., Τουρκία, Ισραήλ και όλο το εσωτερικό συστημικό μέτωπο, για τους δικούς τους καθένας λόγους. Γενικά, διότι μόνο ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, με το «αριστερό» πρόσημο, μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους, εκτός, ασφαλώς, των Ελλήνων πολιτών και της Ελλάδας. Αλλωστε το ίδιο παίζει και το ρόλο της αντιπολίτευσης στον εαυτό του (!)
Δεν έπρεπε, λοιπόν, να υπάρχει σοβαρή Αντιπολίτευση, που στοχεύοντας στην εξουσία θα έκανε επίθεση στον Τσίπρα, ουσιαστική και όχι προσχηματική. Ετσι ανάγκασαν το Σαμαρά, που δε θα «έπαιζε» με τον Τσίπρα, και τοποθέτησαν το Μεϊμαράκη, που όλοι τον «δέχτηκαν» ως προσωρινό, μεταβατικό πρόεδρο μέχρι το σχεδιαζόμενο για την άνοιξη του ’16 συνέδριο (που, αν χρειαζόταν..., θα το μετέθεταν για αργότερα), που θα εφταναν σε τελική προεδρική εκλογή. Εν τω μεταξύ ήλπιζαν ότι ο Τσίπρας θα προλάβαινε να ολοκληρώσει την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική, καταστροφή της χώρας, τη διάλυση της παιδείας, ώστε να «παράγει μόνο γραικύλους, κατά το πρότυπο Φίλη, Ρεπούση, Λιάκου, Βερεμή κ.λπ, και, κυρίως, να παραδώσει ό,τι απέμεινε στα εθνικά θέματα, και, ενδεχομένως, να ακρωτηριάσει τη χώρα.
Προέκυψε όμως ένας άλλος Μεϊμαράκης, από αυτόν που περίμεναν, «ικανοποιημένο» και μόνο με το μεταβατικό. Αυτός, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, προκήρυξε άμεσα(!) εσωκομματικές εκλογές για πραγματικό πρόεδρο και προκάλεσε σάλο σε όλους και ειδικά στους «προστάτες», εξωτερικούς (και εσωτερικούς) των διαφόρων «φυλών», οικογενειών, ομάδων, αυτόκλητων σωτήρων, κοινώς «νούμερων» κ.λπ. και επεκράτησε το «έλα να δεις», με κίνδυνο ορατό, πλέον, πολυδιάσπασης...
Η Ν.Δ. δεν ήταν ποτέ κόμμα με ενιαία ιδεολογία, φιλοσοφία και πολιτική, ακόμη και σε εποχές ακμής. Είχε (και έχει) τους «Αμερικανούς», τους «Γάλλους», τους «Γερμανούς» (που μετά το ευρώ συνεχώς αυξάνονταν), τους «Εβραίους», τους «Τούρκους» (!) και ίσως και κάποιους Έλληνες... Ολοι, λοιπόν, εν όψει της τελικής εκλογής, ήθελαν να προωθήσουν (με τους Αμερικανούς να θέλουν και την Αντιπολίτευση ακραιφνώς δική τους!!) τους δικούς τους και έτσι επικράτησαν ο Μητσοτάκης (Γερμανία, Siemens κ.λπ.), προς γενική έκπληξη ο ανέτοιμος, παιδαριώδης Τζιτζικώστας (ακροδεξιός και Αμερικανός), η αστεία (για πρόεδρος μόνο, γιατί αλλιώς δεν είναι ανόητος) περίπτωση του Αδωνη (ο Βορίδης δίστασε..) και, φυσικά, ο Β. Μεϊμαράκης, που, τώρα, όλοι(!), απ’όλες τις πλευρές (!!) (εκτός των δεξιών ψηφοφόρων όμως,...) του επιτίθενται και τον καλούν να παραιτηθεί (!!!) από την υποψηφιότητά του!
Οταν, τις παραμονές των εσωκομματικών εκλογών, διεφάνη άνετη έως θριαμβευτική εκλογή του Μεϊμαράκη (του μόνου που μπορούσε να εξασφαλίσει την ενότητα της Ν.Δ.) επεκράτησε (σε όλους εκτός πάλι από τους ψηφοφόρους που θέλουν, φυσικά, έναν ισχυρό πρόεδρο), πανικός, που οδήγησε στο προκλητικό σαμποτάρισμα της εκλογικής διαδικάσίας, νέες εντάσεις, και πιθανόν σε αόριστη αναβολή.
Η πολυδιάσπαση, έτσι, θα γίνει πολύ πιθανή, κάτι που όμως θα οδηγήσει σε ανάλογα φαινόμενα και στο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα αν εισέλθει στην Κυβέρνηση και ο ...Λεβέντης, ακόμη ένα στοιχείο (απροσδόκητο) που δείχνει πόσο ρευστή είναι και μη ελεγχόμενη, πλέον, η κατάσταση.
Ας ευχόμαστε να προκύψει κάτι (έστω και ελάχιστο) θετικό για τους Ελληνες πολίτες.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό