Ολα τα Μίντια, τηλεοπτικά-ραδιοφωνικά-δικτυακά και έντυπα, παίζουν στους συριζαίικους ρυθμούς πολιτικαντισμού και αποπροσανατολισμού. Το «μέγα» θέμα είναι ο νέος εκλογικός νόμος που προωθεί η κυβέρνηση, αφού διαπίστωσε ότι εδραιώνεται η δημοσκοπική κατρακύλα ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ και μάλιστα παρά το ότι έχει ως αντίπαλο τη Μητσοτακική Ν.Δ.
Οι στόχοι του, κραυγαλέα, ιδιοτελείς, να εμποδίσει το Μητσοτάκη (αν μέχρι τις εκλογές παραμένει πρόεδρος της Ν.Δ….) να καταγάγει ευρεία (με το bonus!) εκλογική νίκη και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α εκλογική επιβίωση και… συμμετοχή σε μελλοντικές κυβερνήσεις, ώστε να αποφύγει εξεταστικές περιπέτειες (…), όπως τα κατάφερε ο ομόσταβλός τους ΓΑΠ, που ήδη δηλώνει ότι «μπαίνει μπροστά»!! Και, ακόμη, αυτό το σχέδιο νόμου, έκδηλα δημοκρατικότερου των προηγούμενων, ελπίζουν(…) ότι θα μπορεί να «πωληθεί» (κατά τη φρασεολογία Τσακαλώτου) στον κόσμο τους που τους απέμεινε ως δείγμα της πίστης τους στις δημοκρατικές αρχές(!) και της εφαρμογής των «δεσμεύσεών» τους!! Εννοείται ότι θα έχουν ετοιμάσει και τον αντίλογο στις εύλογες απορίες, γιατί δεν τον πρότειναν και πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, στις οποίες κέρδισαν και τις 50 υπό κατάργηση έδρες, χάρις στις οποίες κυβερνούν και τώρα νομοθετούν να μην τις έχουν οι άλλοι…
Για την ώρα συζητούν σε άτυπη, ακόμη, «διαβούλευση» μόνο τα, ευνοϊκά για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α, 2 άρθρα του άγνωστου, ακόμη, συνολικού νομοσχεδίου, αυτά για την κατάργηση του bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και για το δικαίωμα ψήφου στους 17χρονους, σκοπεύοντας να δημιουργήσουν προβλήματα στα κόμματα της «Αντιπολίτευσης» για προφανείς λόγους, άρθρα που δύσκολα θα κατά ψηφίζονταν από τα μικρότερα, τουλάχιστον, κόμματα.
Επί της ουσίας, αν προς στιγμήν αγνοηθούν οι συγκεκριμένες συνθήκες και σκοτεινές σκοπιμότητες, δεν τίθεται θέμα για την ορθότητα της κατάργησης του bonus εδρών για το πρώτο κόμμα ή όποιου πολιτικάντικου συνδυασμού κομμάτων, αφού αυτό καταστρατηγεί κάθε έννοια πολιτικής Δημοκρατίας, η οποία, επί τη ευκαιρία, σε κανένα μέρος του κόσμου δεν ευδοκιμεί (!)…
Για την επέκταση της ψήφου στους 17χρονους (γιατί όχι και στους 16χρονους κ.ο.κ.;) δεν υπάρχει δικαιολογία. Στην Ελλάδα οι εγκύκλιες σπουδές στο μεγαλύτερο μέρος των νέων, μοναδική κατάκτηση, συμπληρούνται στο 18ο έτος. Φαντάζεται κανείς τι θα γίνεται στις αίθουσες κ.λπ. – Ο μόνος λόγος είναι να κερδηθούν ψήφοι κολακεύοντας τους νέους, διαλύοντας τα σχολεία, κάτι που ούτως ή άλλως επιδιώκουν με συνέπεια.
Ο μεγάλος στόχος, 200 ψήφοι
Το σχέδιο του νέου εκλογικού νόμου επιτελεί, ήδη, το ρόλο του Αποπροσανατολισμού, όμως υπάρχει και ουσιαστικός στόχος, όπως προαναφέρθηκε. Και μόνο με τις 153 ψήφους • το νομοσχέδιο γίνεται Νόμος, που θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, που ο Τσίπρας κ.λπ. ελπίζουν ότι θα τον εκμεταλλευθούν καταλλήλως μετά από σύντομο (και αδιέξοδο) intermedio, σύντομη παρένθεση, της Ν.Δ.
Διαφορετικά, αν εξασφαλιστούν 200 ψήφοι ο νέος νόμος θα ισχύσει και για τις άμεσα (;) επόμενες, οπότε πολύ δύσκολα ο Μητσοτάκης θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό το είχε επιτύχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1989 σε βάρος του πατρός Μητσοτάκη, αλλά τότε δεν απαιτούνταν 200 ψήφοι για να ισχύσει άμεσα ο νέος νόμος!
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τους έχει, σχεδόν, εξασφαλίσει ! 153 δικοί της, ο Λεβέντης, το ΚΚΕ (που όμως το 1989 αρνήθηκε να συμπράξει με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την απλή… αναλογική!), η Χρυσή Αυγή και ο Θεοχαρόπουλος, η μόνη προίκα του Κουβέλη στο …γάμο με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!
Πλην, όμως, του τελευταίου, τίποτα δεν είναι βέβαιο, μέχρι και την τελευταία στιγμή, μια που δύσκολα μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις όλων και ιδιαίτερα την πιθανή απαίτηση του Μιχαλολιάκου για αθώωση όλων των δικών του.
Πάντως, αν τυχόν και τελικά τα καταφέρει ο Τσίπρας, δεν αποκλείεται να υποκύψει στον πειρασμό για εκλογές το Σεπτέμβρη (!), αν μάλιστα οι θεσμοί του ζητούν «τον ουρανό με τ’άστρα» για τη 2η αξιολόγηση, όπως έκαμαν στο Σαμαρά στο τέλος του ’14...
Αλλωστε, όλα αυτά εξαρτώνται από τους πάτρωνες και, τουλάχιστο με τις επόμενες εκλογές, οι Ελληνες πολίτες γνωρίζουν ότι τίποτα δεν μπορούν να περιμένουν απ’όλους αυτούς!
Η είδηση της επικράτησης, έστω και οριακά, της εξόδου από την Ε.Ε. της Βρετανίας στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου είναι ένα καλό νέο, όχι μόνο για τους Βρετανούς αλλά και για τους λαούς των χωρών που υποφέρουν κάτω από τη μπότα των απάνθρωπων μέτρων της γερμανικής πολιτικής που εφαρμόζονται μέσω αυτής της λεόντειας ένωσης και των πρόθυμων εγχώριων υποτακτικών της, των ευρωπαϊστών.
Ο Κάμερον είχε εξαγγείλει το δημοψήφισμα το 2013, για να αποφύγει την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών του κόμματός του καθώς και την αύξηση της εκλογικής δύναμης του κόμματος του Φάρατζ, που τελικά βγήκε τρίτο με 13% στις εκλογές του Μαίου 2015, παρόλο που ο ίδιος ο Φάρατζ δεν εκλέχτηκε βουλευτής, ξεπερνώντας τους Φιλευθέρους, που συνεργάζονταν έως τότε με τον Κάμερον. Ο Κάμερον άλλωστε χρησιμοποίησε το δημοψήφισμα για να διαπραγματευθεί, με την Ε.Ε., και ουσιαστικά με τη Γερμανία, μια πιο ευνοϊκή για τη Βρετανία συμφωνία. Ο ίδιος προφανώς δεν πίστευε ότι θα επικρατούσε το ΟΧΙ.
Το ΟΧΙ επικράτησε παρά τη θηριώδη προπαγάνδα υπέρ της παραμονής από την βρετανική κυβέρνηση, το τραπεζικό και επιχειρηματικό κατεστημένο του Λονδίνου στο Σίτυ, ηθοποιούς, νομπελίστες, τον Ομπάμα, τη Μέρκελ, τον Ολάντ, το Ρέντσι, και από όλο τον εσμό των κοινοτικών παρατρεχάμενων. Για καταστροφή του δυτικού πολιτισμού φοβέριζε ο Τουσκ!!!
Δημοσκοπήσεις, εταιρείες στοιχημάτων ακόμη και η «περίεργη» δολοφονία βουλευτίνας επιστρατεύτηκαν υπέρ του ΝΑΙ. Μάλιστα ο Ενρίκο Λέτα, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, στο συνέδριο του Economist στη Βουλιαγμένη στις 22/6, χαρακτήρισε ορόσημο το αποτέλεσμα για το Brexit και εξέφρασε την ελπίδα η «θυσία» της βουλευτού Κοξ να μην πάει χαμένη!!!
Οι υπέρμαχοι του ΝΑΙ παρουσιάζονταν «προοδευτικοί», ενώ αυτοί του ΟΧΙ χαρακτηρίζονταν ακροδεξιοί, ξενοφοβικοί ρατσιστές, εθνικιστές χωρίς σχέδιο που θα καταστρέψουν τη Βρετανία. Ο,τι λέγανε και στην Ελλάδα, αλλά εδώ δυστυχώς υπάρχει Τσίπρας(!). Δυστυχώς η λεγόμενη ευρωπαϊκή Αριστερά, αυτή που εμπαίζει τους λαούς ότι μπορεί ν’αλλάξει η Ε.Ε., ήταν υπέρ του ΝΑΙ. «Θλιβερή μέρα για την Ευρώπη» ο κ. Πάμπλο Ιγγλέσιας. «Ψηφίζουμε και οι δύο υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε.» ο Τσίπρας δίπλα στον Γιούνγκερ στις 21/6, λίγες μέρες πριν την επέτειο ενός χρόνου του συντριπτικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού, που το μετέτρεψε σε ΝΑΙ ο άθλιος.
Ευτυχώς το ΚΚ Βρετανίας υποστήριζε το ΟΧΙ σε αντίθεση με το ΚΚΕ που δεν υποστήριζε ούτε το ΝΑΙ ούτε το ΟΧΙ, όπως και στο περσινό δημοψήφισμα !!!
Τα περί αλλαγής της Ε.Ε. λόγω Brexit του Τσίπρα, του Ρέντσι, του Γκάμπριελ, του Σουλτς και άλλων «προοδευτικών» είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Η Γερμανία θα γίνει ακόμη πιο άτεγκτη και αυταρχική και θα επισύρει ακόμη μεγαλύτερο μίσος από τους δυναστευόμενους.
Το Brexit επικράτησε για πολλούς λόγους, όπως :
· Η εξαθλίωση κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων που προκάλεσε η Ε.Ε. και που διευρύνθηκε μέσα σ’αυτήν.
· Η ιδιαιτερότητα της βρετανικής περηφάνειας για την πατρίδα τους ως νικήτριας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε συνδυασμό με την σημερινή κυριαρχία της Γερμανίας, που για τους Βρετανούς είναι «κόκκινο πανί».
· Οι πολυάριθμοι ξένοι (Ινδοί, Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Αφρικανοί κ.λ.π), που σήμερα είναι το 14% του συνολικού πληθυσμού (65 εκατομμύρια) και έχουν δημιουργήσει συμπαγείς πολιτισμικές κοινότητες και υπολογίζονται ότι το 2050 θα είναι το 33%. Οι ξένοι από τις χώρες της Ε.Ε. αντικαθιστούν με φθηνότερες αμοιβές θέσεις εργασίας των Βρετανών.
Δηλ. οι βασικοί λόγοι της υπερψήφισης του ΟΧΙ ήταν ταξικοί, κοινωνικοί και εθνικοί.
Το ίδιο θηριώδης είναι και η προπαγάνδα για τα βρετανικά δεινά, μετά το σοκ του ΟΧΙ, που κατά τα φαινόμενα δεν το περίμενε το ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο καθώς και ο υπερατλαντικός σύμμαχος. Αλλωστε πάγια θέση της διοίκησης Ομπάμα είναι η ακεραιότητα της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, όπου κυριαρχεί η Γερμανία εις βάρος των υπολοίπων, ως αντίβαρο για την αντιμετώπιση της Ρωσίας, παρά τις αμερικανογερμανικές αντιθέσεις. Αντίθετα ο Τραμπ υποστήριζε το Brexit.
Εκτοξεύονται απειλές για διαλυση της Βρετανίας με αποχώρηση Σκωτίας και Β. Ιρλανδίας, για οικονομική καταστροφή της, ότι θα υποστεί τις 10 πληγές του Φαραώ. Ολα αυτά υποκρύπτουν το φόβο τους μήπως το Brexit δημιουργήσει ντόμινο τάσεων φυγής από τη μπότα της γερμανικής κυριαρχίας της Ε.Ε.
Οι βρετανικές ελιτ που στήριξαν την παραμονή δε βιάζονται να αποδεσμεύσουν τη χώρα τους από την Ε.Ε. και πολλοί απ’ αυτούς μαζί με τα ξένα όρνεα θα θέλανε επανάληψη του δημοψηφίσματος αλά Ιρλανδία και Δανία, κάτι που πιθανότατα θα αύξανε το ποσοστό του Brexit και θα ήταν εξευτελισμός για μια μεγάλη χώρα. Το πιθανότερο είναι να μην το αποτολμήσουν παρά την ισχυρή επιθυμία των ΗΠΑ. Κέρι «Πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένα μέσα» απάντησε σε ερώτηση αν υπάρχει το ενδεχόμενο η απόφαση για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ να ανατραπεί στο τέλος. Το πιθανότερο είναι ότι όλοι αυτοί μαζί με τη νέα πρωθυπουργό, που ήταν κατά του Brexit, θα επιδιώξουν ουσιαστικά την ίδια σχέση με την Ε.Ε., δηλ. να μην αλλάξουν τίποτα, όντας τυπικά μόνο η Βρετανία εκτός Ε.Ε.
Ούτε, φυσικά, και η Γερμανία βιάζεται να φύγει η Βρετανία από την Ε.Ε., επειδή κερδίζει από το διμερές εμπόριο, χωρίς δασμούς, και ήδη το βρετανικό εμπορικό έλλειμμα είναι πολύ μεγάλο . Η Γερμανία κερδίζει, επίσης, με τα αρνητικά επιτόκια δανεισμού, όταν η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία βλέπουν με το Brexit να αυξάνονται τα δικά τους επιτόκια. Γι’ αυτό αυτές οι χώρες βιάζονται να φύγει από την Ε.Ε. η Βρετανία για να μην αποδυναμωθεί το ευρώ, κάτι που μόνο τη Γερμανία ενισχύει. Είναι προφανές ότι εκτός Ε.Ε. η Βρετανία θα ανακάμψει, πράγμα που προκαλεί τρόμο στα ιερατεία των ευρωπαϊστών, επειδή θα αποδείξει ότι μπορεί οι χώρες να προοδεύουν έξω απ’ αυτή τη μέγγενη της γερμανικής Ε.Ε. Ηδη πανικοβληθηκαν, όταν ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι θα μειώσει τους επιχειρηματικούς φόρους κάτω του 15% από 21% που είναι σήμερα.
Οι λαοί των χωρών της Ε.Ε. εκδηλώνουν την αποστροφή τους γι’αυτήν όποτε καλούνται σε δημοψηφίσματα.
Στη Δανία, Ιρλανδία, Γαλλία, Ολλανδία οι λαοί είπαν όχι στις διάφορες συνθήκες (Μάαστριχτ η Δανία, συνθήκη της Νίκαιας η Ιρλανδία, ευρωσύνταγμα η Γαλλία και η Ολλανδία), παρόλο που στην Ιρλανδία και Δανία τους υποχρέωσαν αυτοί οι «δημοκράτες» να το επαναλάβουν(Αναλυτικά στην έκδοση ΑΣΚΕ-4 του 2006 «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΟΚ/ΕΕ Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ»). Στην Ελλάδα το 61,3% του ΟΧΙ πέρσι εξέφρασε, παρά τους εκβιασμούς, τη συσσωρευμένη οργή του ελληνικού λαού γι’αυτόν τον απάνθρωπό οργανισμό. Πρόσφατα οι Ολλανδοί (Απρίλιος 2016) απέρριψαν με 64% τη συμφωνία σύνδεσης Ε.Ε.-Ουκρανίας. Κατά κανόνα σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων ήταν αντίθετη με τη λαϊκή βούληση, κάτι που δείχνει την αυξανόμενη διάσταση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης με τους λαούς. Μέσα στην Ε.Ε. δημοκρατία είναι ό,τι συμφέρει τους ολίγους, την «ευρωπαϊκή φάρα».
Θέλουν να καταργήσουν τα δημοψηφίσματα και τη δημοκρατία
Τα δημοψηφίσματα, δηλ. η άμεση έκφραση της λαϊκής βούλησης, στις χώρες της Ε.Ε. που αφορούν μειζονα ζητήματα γι’αυτήν, επειδή όσους εκβιασμούς και μέσα χειραγώγησης κι αν μετέλθουν τα αποτελέσματα τους είναι κατά κανόνα αρνητικά με κορυφαίο το Brexit, οι διάφορες ελίτ θέλουν να τα καταργήσουν. Μερικοί άρχισαν να μιλάνε και για κατάργηση των εκλογών. Θυμίζουμε ότι πρώτος διδάξας ήταν ο Α. Τσοχατζόπουλος, που το 1992 όντας στην αντιπολίτευση, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν μπαίνει σε δημοψήφισμα η συνθήκη του Μάαστριχτ απάντησε ότι τα δημοψηφίσματα είναι «οχλοκρατικές εκδηλώσεις» !!
«Εφτασε η στιγμή που οι ελίτ πρέπει να εξεγερθούν απέναντι στις αμαθείς μάζες», μας προετοιμάζει το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. «Οι εκλογές είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία», γράφει σε έπωνυμο άρθρο η βρετανική Guardian μετά το Brexit.και συνεχίζει «τα δημοψηφίσματα είναι πρωτόγονες διαδικασίες, που μετατρέπονται σε επικίνδυνα τσεκούρια στα χέρια απογοητευμένων και κακώς πληροφορημένων πολιτών».
«Τα εθνικά κοινοβούλια αναθέτουν τη λήψη σοβαρών αποφάσεων σε πολίτες που δεν έχουν πρόσβαση στο σύνολο των πληροφοριών» Τζον Μπράτον Ιρλανδός πρώην πρωθυπουργός
«Σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι σαφές ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις και μπορεί να του επιρριφθεί η ευθύνη. Σε ένα δημοψήφισμα, κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα» Γκι Φέρχοφστατ, γνωστός και μη εξαιρετέος. Ωραίοι, τω όντι, δημοκράτες!!!
Το ΟΧΙ των Βρετανών και η απροκάλυπτη κυριαρχία και επιβολή της Γερμανίας θα επιταχύνει την πορεία προς τη διάλυση αυτού του μορφώματος της παγκοσμιοποίησης, της E.E., που εξαθλιώνει και αποδυναμώνει τους πολλούς και πλουτίζει και δίνει μεγαλύτερη εξουσία στους λίγους. Οι Βρετανοί τόλμησαν. Εμείς;
Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ(;) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αναμένεται με ενδιαφέρον εντός των προσεχών ωρών οργίλη, μετά λυγμών, διάψευση της ανά την Επικράτεια φήμης ότι εκλήθη επειγόντως εις την Γηραιά Αλβιώνα ο Α. Τσίπρας ως ο μοναδικός εις τον πλανήτη ειδικός στην ακαριαία μετατροπήν του ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Για τους λυγμούς ας επιδειχθή, ολιγόλεπτος, έστω, ανθρωπιστική κατανόηση, λόγω και του πλήθους των, ένθεν κακείθεν, πασχόντων.
«Δεν θα παραλάβουμε τέτοια κατάσταση αν ο λαός, στον οποίο έχουμε μιλήσει καθαρά και ξάστερα, δεν είναι στους δρόμους, δεν έχει κινητοποιηθεί, οργανωθεί και μας πει «ναι, παίρνω την απόφαση εγώ να πάρω την εξουσία...» απάντησε ο Γ.Γ του ΚΚΕ σε ερώτηση τι θα κάνει αν βγει πρώτο κόμμα με διψήφιο ποσοστό (συνέντευξη στην ΕΡΤ1 7-6-2016)
Τα χειμερινά ανάκτορα, άλλωστε, δεν χτίστηκαν ακόμη, αν ποτέ ... χτιστούν...
Και ακόμη στην ίδια συνέντευξη «Δεν είμαστε ούτε με το Βrexit ούτε με το Βremain, ούτε με το «ναι» ούτε με το «όχι»...».
Δηλ. δημοκράτες... Βρετανοί, ΑΠΟΧΗ !!
Διοργανώθηκε τις προάλλες το περιώνυμο «φεστιβάλ υπερηφάνιας» από την κοινότητα των πάσης φύσεως ομοφυλόφιλων. Φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να διαδηλώνει για όποιο θέμα θέλει.
Αντί οποιούδηποτε άλλου σχολίου, ας δούμε τι λέει ένας δηλωμένος ομοφυλόφιλος, ο ηθοποιός Χρήστος Σιμαρδάνης για αυτό.
"Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες ''είμαι περήφανος που έχω αυτιά''. Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δεν νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight. Να είσαι περήφανος, επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος ή καλός πατέρας".
Εδώ και περίπου δύο μήνες οι Γάλλοι βρίσκονται στο δρόμο διαμαρτυρόμενοι για τις μεταρρυθμίσεις για τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά, που προσπάθησε και πέρασε η Γαλλική Κυβέρνηση.
Όλα ξεκίνησαν, όταν πριν από 2 μήνες περίπου η Γαλλική Κυβέρνηση παρουσίασε το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, τον περίφημο νόμο «Ελ-Κομρί», που ουσιαστικά ενισχύει τις επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των συλλογικών. Συγκεκριμένα το σχέδιο νόμου, το οποίο η Γαλλική Κυβέρνηση επιδιώκει με Προεδρικό Διάταγμα του Ολάντ να περάσει μέσω Γερουσίας και μετά μέσω της Βουλής, αφήνει στις εταιρείες το δικαίωμα να επιβάλλουν δικά τους ωράρια, διαφορετικά από αυτά των συλλογικών συμβάσεων, που αυτή τη στιγμή προβλέπουν 35 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας. Οι εταιρείες θα έχουν δικαίωμα να επιβάλλουν στους εργαζόμενους 48 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας (που σε εξαιρετικές περιπτώσεις θα μπορεί να επεκτείνεται ακόμα και σε 60!) με ανώτατο ημερήσιο ωράριο τις 12 ώρες(!), χωρίς αυτές οι ώρες να αποζημιώνονται, αλλά να αντισταθμίζονται με ρεπό!!
Οι γαλλικές κινητοποιήσεις υπό την καθοδήγηση των συνδικάτων (υπενθυμίζουμε ότι τα συνδικάτα έχουν κύρος και ισχύ στον Γαλλικό λαό) συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό (με βασικό σύνθημα «Εμείς δεν είμαστε Έλληνες»), προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στις μεταφορές και στα καύσιμα της Γαλλίας. Εφτά συνδικάτα ενώθηκαν σε ένα ενιαίο μέτωπο κατά της μεταρρύθμισης, προκαλώντας ήδη σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση και στον Ολάντ, τα ποσοστά του οποίου έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο. Στις κινητοποιήσεις δυναμικό παρών έχουν δώσει και οι νέοι της Γαλλίας με λύκεια να παίρνουν μέρος στις διαδηλώσεις, αφού, όπως χαρακτηριστικά δηλώνουν οι νέοι «Είναι το μέλλον μας, εναπόκειται σε εμάς να κινητοποιηθούμε τώρα για το μέλλον μας (…), θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις, εάν η κυβέρνηση δεν σταματήσει».
Οι παραινέσεις Ολάντ, «πρέπει να ξέρει κάποιος ποια στιγμή πρέπει να σταματήσει μια απεργία», ελπίζοντας ότι οι κινητοποιήσεις θα λάβουν τέλος λόγω της διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού κυπέλλου, φυσικά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και μέχρι τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό, τα συνδικάτα ετοιμάζονται για πιο δυναμικές κινητοποιήσεις με τη συμμετοχή ακόμα και των πιλότων.
Οι γαλλικές κινητοποιήσεις ίσως να είναι ο προάγγελος γενικού ξεσηκωμού των λαών κατά της λαίλαπας της Ε.Ε, που θέλει να επιβάλλει φτωχοποίηση των λαών και εργασιακούς μεσαίωνες. Το ΑΣΚΕ είχε μιλήσει για το πείραμα που ξεκίνησε σε Ελλάδα, Πορτογαλία και άλλες χώρες υπό το καθεστώς μνημονίων και σιγά σιγά θα προχωρούσε και στις λεγόμενες ισχυρές χώρες. Η Γαλλία, κάτω από την ηγεμονία της Γερμανίας και υπό το καθεστώς της Ε.Ε. έχει σοβαρά προβλήματα ανταγωνιστικότητας, με αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής και την εισαγωγή προϊόντων από άλλες χώρες.
Η σθεναρή αντίσταση του Γαλλικού λαού, που σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα δικά μας δεινά, θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς όλους εμάς, που παρόλες τις συμφορές που έχουν φέρει τα μνημόνια, κρατάμε ακόμα (ας ελπίσουμε όχι πολύ ακόμα) παθητική στάση.
Στο χώρο του επαγγελματικού (!) αθλητισμού ανεφύη κάτι περίεργο μέσα στη διαλυμένη κοινωνία μας. Ενας αθλητής μεγάλος, με παγκόσμια αναγνώριση, με παράξενα υψηλό ήθος και φρόνημα αποχώρησε από τα γήπεδα ο ίδιος, όπως μπήκε, ήσυχα και μετριόφρονα, σαν να μην είχε επιτύχει τίποτα σημαντικό. Το μεγαλύτερο φιλοφρόνημα που αμίλητος δέχτηκε ήταν από το μεγάλο, απαιτητικό προπονητή του: «Θα’ θελα ο γιος μου να γίνει σαν τον Δημ. Διαμαντίδη!»
Πολλοί έχουν μείνει άναυδοι με την πρωτοφανή ευκολία που οι παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ καταπατούν κάθε προεκλογική τους εξαγγελία, δικαιολογούν κάθε τους ξεδιάντροπη πράξη και πρακτική σαν αναγκαία ή δικαιωματική, και επιπλέον λοιδορούν και χλευάζουν όποιον διαμαρτύρεται. Θα έπρεπε, όμως, να εκπλησσόμαστε; Ας δούμε, για αυτό, λίγο την ιστορία τους.
Μετά τη μεταπολίτευση επιχειρήθηκε μια μεθοδευμένη διαπαιδαγώγηση του ελληνικού λαού στη γενικευμένη ασυδοσία, την καταπάτηση κάθε κανόνα, γραπτού και άγραφου, σε συνδυασμό με τη συνειδητή, κατευθυνόμενη, προϊούσα απαξίωση της αίσθησης χρέους του πολίτη προς το κοινωνικό σύνολο. Πρώτος διδάξας ο αείμνηστος μέγας δημαγωγός ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Που εκμεταλλεύτηκε τη (δικαιολογημένη) ανάγκη απελευθέρωσης μετά τη δικτατορία και έριξε το σύνθημα για πλήρη ικανοποίηση κάθε αιτήματος, διάχυση της αποχαλίνωσης και ενεργοποίηση όλων των κατώτερων πολιτικών ενστίκτων του λαού. Μόνον έτσι, ο λαός, εξελισσόμενος σε άθροισμα ατόμων, θα μπορούσε να αποδεχθεί την πολιτική του. Και ο δημαγωγός τα κατάφερε.
Όμως, το ΠΑΣΟΚ, ο βασικός πολιτικός εκφραστής αυτής της τάσης, δε θα μπορούσε να πετύχει στο στόχο του, ως κυβέρνηση και εξουσία, αν δεν περιέβαλλε αυτή τη διαπαιδαγώγηση με ένα ιδεολόγημα και αν δεν συνεπικουρούνταν από μέρος της αντιπολίτευσης.
Ιδεολόγημα βρέθηκε και ήταν «η κοινωνία των δικαιωμάτων και των μειονοτήτων»!. Σε Δικαίωμα αναγορεύτηκε η επιθυμία σε κάθετι. Αρκεί κάποιος, ο οποιοσδήποτε, να ζητούσε κάτι, το ο,τιδήποτε. Το Δικαίωμα ανήχθη στο υπέρτατο ιδεολογικό τοτέμ, η διεκδίκησή του σε αυτοσκοπό και ο κάθε ένας που αντιστεκόταν σε αυτό τον εκφυλισμό σε συντηρητικό. Δικαίωμα να δουλεύουμε όσο θέλουμε, να κάνουμε διακοπές όποτε και όσο θέλουμε, να αξιολογούμαστε όποτε θέλουμε και από όποιους θέλουμε, να χτίζουμε όπου θέλουμε, να πληρώνουμε όσο φόρο και όσες εισφορές θέλουμε, να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας όπως εμείς θέλουμε. Και επειδή πρόκειται για διαστροφή, για τάση χωρίς όριο, φτάσαμε, μετά από χρόνια διαπαιδαγώγησης, να ακούμε τον πιο απίθανο ισχυρισμό διατυπωμένο ως δικαίωμα. Και η διαστροφή αυτή παντρεύτηκε με την έτερη, αυτή της βάπτισης κάθε μικρής ή μεγάλης ομάδας ως προστατευόμενης και χρήζουσας προστασίας, την ίδια στιγμή που οι συνθήκες για την πλειονότητα επιδεινώνονταν. Δικαιώματα οι επιθυμίες των λαθρομεταναστών, δικαιώματα οι επιθυμίες των ομοφυλόφιλων, δικαιώματα οι επιθυμίες των ζωόφιλων.
Το ρόλο του αντιπολιτευόμενου επίκουρου κλήθηκε με... ειλικρινή διάθεση να παίξει η «Ανανεωτική Αριστερά» (σ.σ. ανανέωσε μάλλον τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά παρά την Αριστερά...), μέσα από όλα τα κανάλια διαμόρφωσης γνώμης που κατέλαβε συστηματικά από το 1981 και μετά. Έτσι, από τους «διανοούμενους», τους δημοσιογράφους, τα ΜΜΕ, τις κομματικές νεολαίες, τα τελευταία χρόνια τις διάφορες ΜΚΟ, γενιές ολόκληρες στη μεταπολίτευση διαπαιδαγωγήθηκαν στο δικαίωμα και τη διεκδίκησή του. Ολόκληρη η κοινωνική και προσωπική ζωή μετατράπηκε σε κυνήγι των δικαιωμάτων, στην ουσία σε ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών και τελικά σε εκζήτηση. Την ίδια ώρα η έννοια των κοινωνικών υποχρεώσεων υποχωρούσε ως συντηρητική.
Τώρα, ο προηγουμένως φερόμενος ως αντιστασιακός και νυν υπηρέτης της κατοχής ΣΥΡΙΖΑ, φυσική κομματική μετεξέλιξη αυτού του χώρου, διατηρώντας στους κόλπους του τα πιο ασύδοτα και αριβίστικα στοιχεία, ασκεί την εξουσία, όπως έχει μάθει. Και είναι τουλάχιστον κωμικό ότι από τη μια προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τώρα τις αξιώσεις των ψηφοφόρων του, μιας και ως κυβέρνηση δε σκόπευε να υλοποιήσει αυτά που υποσχόταν. Ενώ από την άλλη τα στελέχη του, συνηθισμένα στο να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς κόστος, επιδίδονται σε διαγωνισμό αμετροέπειας και ακρότητας, φραστικής και έμπρακτης. Ασελγώντας πάνω στην πατρίδα και στο λαό, στα πάντα, από τους φυσικούς πόρους μέχρι την παιδεία και τη νοημοσύνη μας. Δε μας κάνει εντύπωση.
Απλά να γνωρίζουν ότι το ήθος αυτό, επείσακτο, σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική παράδοση του ελληνικού λαού, αλλά σε πλήρη συμφωνία με τα ήθη της σημερινής εν παρακμή Δύσης, κάποτε, σύντομα, θα εκλείψει μαζί με τους ίδιους. Όταν ο λαός αναδείξει από μέσα του το καλά κρυμμένο ήθος του, προϊόν της μακραίωνης ιστορίας του.
Μετά από μια μικρή εισαγωγή από το συντονιστή της εκδήλωσης το λόγο πήρε ο φίλος κ. Μανώλης Μηλιαράκης, επίτιμος, πλέον, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, και τόνισε ότι, ευρύτερα, εθνικά θέματα δεν είναι μόνο τα αναφερόμενα στο Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και άλλα, όπως της εθνικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας, της Παιδείας και Πολιτισμού (μέγας στόχος της Νέας Τάξης), το δημογραφικό, το περιβαλλοντολογικό πρόβλημα.
Μετά το Α’ Μνημόνιο (2010) του Γ. Παπανδρέου η «Χριστιανική Δημοκρατία», όπως και το ΑΣΚΕ, θεώρησε ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό Κατοχή (από Δ.Ν.Τ και Ε.Ε., δηλ. Γερμανία) και, μαζί με το ΑΣΚΕ και μεμονωμένους ευαίσθητους πολίτες, ξεκίνησαν τον Αγώνα για την Εθνική και Κοινωνική ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, κάνοντας ιδιαίτερα θερμή μνεία στην προσφορά και τις πρωτοβουλίες του αναντικατάστατου Νίκου Καργόπουλου του ΑΣΚΕ, και στηλιτεύοντας τον «όρκο πίστεως» όλων τους στις κατοχικές δυνάμεις(!), και μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ !!
Στηλίτευσε την ενδοτικότητα των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ για τη στάση τους στο νέο σχέδιο υποταγής της Κύπρου, την ονομασία του Αιγαίου «νατοϊκά ύδατα», την παθητικότητά τους απέναντι στις προκλήσεις Τουρκίας, Σκοπίων, Αλβανών και τις εξοργιστικές ανθελληνικές δηλώσεις υπουργών τους.
Γενικότερα, κλείνοντας, χαρακτήρισε όλους τους εν τη Βουλή πολιτικούς( σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών) ως υπηρέτες των δανειστών και κατέληξε ότι ευρισκόμενοι, πλέον, σε κατάσταση πολέμου πρέπει να υπάρξει ελπίδα μέσω ενός Πατριωτικού Αντιμνημονιακού Κινήματος (σ.σ. νέος όρος της Χριστ. Δημοκρατίας) πέρα και έξω από όλα τα μνημονιακά κόμματα.
Ακολούθησε ο κ. Θέμος Στοφορόπουλος, πρέσβης επί τιμή, που νέος διπλωμάτης τότε, το 1987, πρέσβης στην Κύπρο, παραιτήθηκε (μαζί με λίγους άλλους), διαμαρτυρόμενος για το απροσδόκητο κοινό ανακοινωθέν Α. Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός για ...συνδιαχείριση του Αιγαίου(!), που ευτυχώς μετά αποκηρύχθηκε (το γνωστό «mea culpa»: σφάλμα μου!).
Ανέπτυξε το ιστορικό, κυρίως μετά το 1974, των συνεχών υποχωρήσεων σε όλα τα εθνικά θέματα και ιδιαίτερα στις σχέσεις μας με την Τουρκία, που συνεχώς προωθεί τον έλεγχο του Αιγαίου, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις συζητούν(!) όλες τις τουρκικές απαιτήσεις σε περίπου 40(!) συνεδρίες(!), αντί να προωθούν την εφαρμογή του δικαιώματος 12 μιλίων στα χωρικά μας ύδατα. Ολα τα κόμματα, λόγω των εξαρτήσεών τους από «φίλους» και εχθρούς(!) απλώς παρακολουθούν τις εξελίξεις σε βάρος της Ελλάδας σε όλα τα εθνικά θέματα, ακόμη και στα εσωτερικά και μάλιστα στην ηθελημένη (;) καταστροφή της γλώσσας μας !
Αναφερόμενος στον προκυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ το διχοτομημένο ανάμεσα στους λενινιστές και στους « ευρωκομμουνιστές» υπό τη σκέπη των ΗΠΑ, όπου για λίγο χρόνο ήταν διπλωματικός σύμβουλος, ανέφερε τον ευρέως διαδεδομένο χαρακτηρισμό της πολιτικής των ηγεσιών από τον Κύρκο (έως σήμερα...) ως Κυρκόπορτα(!).
Και κλείνοντας την άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυσή του προειδοποίησε ότι, έτσι, με τέτοια πολιτική, τα πάντα μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή (εφόσον δεν υπάρξει εθνική λαϊκή αντίδραση)...
Επόμενος ομιλητής ήταν ο Θεσσαλονικιός φίλος μας κ. Γαβριήλ Αβραμίδης, τ. Βουλευτής του Άρματος Πολιτών, συνεργαζόμενου, προκυβερνητικά..., με τους ΑΝΕΛ, ασχολούμενος διαρκώς με τα εθνικά θέματα και βαθύς γνώστης των σχεδίων, των μηχανισμών της Τουρκίας, συμμετέχων σε όλες τις δράσεις του πιο δυναμικού και συνειδητοποιημένου στοιχείου του Ελληνισμού, των Ποντίων, όπου ελληνικής γης.
Ανέπτυξε τις αρνητικές εξελίξεις σε όλα τα εθνικά θέματα, αποκαλύπτοντας π.χ. ότι όλοι οι Τούρκοι αξιωματικοί στα ελληνικά νησιά είναι στελέχη της μυστικής στρατιωτικής υπηρεσίας(...), ιδιαίτερα εστιάζοντας την ανάλυσή του στην εσωτερική επίθεση των Συριζαίων κατά παντός εθνικού στοιχείου στη χώρα μας. Η προσπάθεια εκρίζωσης όλων όσων συνιστούν την προαιώνια ιδιοσυστασία των Ελλήνων είναι χειρότερη και από αυτήν για την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, την εκδίωξη των Ελλήνων, ιδίως της νεολαίας, και την αντικατάστασή τους από αλλοεθνείς και αλλόδοξους. Και έκλεισε επαινώντας το ΑΣΚΕ (και ιδιαίτερα το Νίκο Καργόπουλο) αποκαλώντας το δάσκαλό του.
Τέλος ο Νίκος Λεοντόπουλος μέλος της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ, ανέλυσε τα αίτια των δεινών στη χώρα και έκανε συγκεκριμένες προτάσεις ως πρώτες ενέργειες του ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. (τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του στο ομώνυμο άρθρο του προηγουμένου-Απριλίου-φύλλου της «Ε»)
Η εκδήλωση έκλεισε με τη συζήτηση με ενδιαφέρουσες απόψεις και προτάσεις από πολλούς των συμμετασχόντων, όπως π.χ. από το Γιώργο Κουρούκλη, Θανάση Κουρταλίδη, Πάρη Ορφανιώτη.
Ισχυρίζονται διάφοροι «ξύπνιοι» ότι «κακώς μπήκαμε στο ευρώ, αλλά τώρα δεν μπορούμε να βγούμε, γιατί θα καταστραφούμε, επειδή δεν παράγουμε τίποτα » (το νέο «επιχείρημα» των ευρωπαϊστών). Το επιχείρημα αυτό υποστηρίζεται και από δεξιούς, «αριστερούς» και αριστερούς πολιτικούς παρατρεχάμενους, γνωστούς και μη εξαιρετέους...
Δε μας λένε όμως πώς θα ζούμε με το ευρώ, αν δεν παράγουμε; Mε δανεικά ή θα τα «κόβουμε από τον τοίχο»;
Αντιπαρερχόμαστε το ερώτημα γιατί καταστραφήκαμε με το ευρώ ως «μη πολιτικά ορθό»! Αλλωστε οι «ξύπνιοι» πλούτισαν με το ευρώ και τα μνημόνια. Γι’ αυτό φοβούνται μήπως καταστραφούν, αν φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ τους.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό