ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Προκήρυξη ευρωεκλογών 2004

Γράφτηκε από τον

ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΚ/Ε.Ε.
Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας παρουσιάζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αποδοχής, ή έστω ανοχής, της Ε.Ε. Πώς εξηγείται αυτό, όταν ταυτόχρονα τα αρνητικά αποτελέσματα της ένταξης μας είναι πλέον ολοφάνερα σε όλους και όταν μάλιστα ασκείται έντονη κριτική ακόμη και από ένθερμους υποστηρικτές της;
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες - μεσάζοντες των δυτικοευρωπαϊκών συμφερόντων, με τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς που ελέγχουν, και απ' ευθείας η Ε.Ε., εξαγοράζοντας με τα «προγράμματα» της πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, διανοούμενους, τεχνοκράτες και άλλους, έχουν εξαπολύσει μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου, για να πείσουν ότι η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. είναι ωφέλιμη ή μονόδρομος. Ιδιαίτερα «πειστικοί» είναι όσοι επικρίνουν την Ε.Ε., χωρίς να καταλήγουν στο αυτονόητο, δηλ. την αποχώρηση, την απελευθέρωση μας από την Ε.Ε.

(Ο Κ. Σημίτης επέχαιρε, γιατί μας «κλείδωσε» στην ΟΝΕ) Αυτοί είναι, κυρίως, που δημιουργούν την αίσθηση του αναγκαστικού, του «αναγκαίου κακού». Άλλη, όμως, είναι η αλήθεια.
Με τους «πανηγυρισμούς» για τη διεύρυνση με τα 10 νέα μέλη θέλουν να μας πείσουν ότι «όλοι θέλουν την Ε.Ε.». Αυτό είναι ψέμα. Η ένταξη είναι επιλογή της άρχουσας τάξης των 25 χωρών, για τη διασφάλιση της θέσης και των προνομίων της. Η πλειοψηφία των πολιτών της Ευρώπης δε θέλει την Ε.Ε. Ακόμη και στις 10 νέες χώρες το 1/3 των πολιτών δεν επιθυμούσε την ένταξη, παρότι δεν έχουν ακόμη φανεί οι συνέπειες της. Στις 15 παλιές χώρες και όσες δεν μπήκαν το ποσοστό υπερβαίνει το 50%. Αυτό αποδεικνύουν ΟΛΑ τα δημοψηφίσματα που έγιναν (Γαλλία, Σουηδία, Δανία, Ελβετία, Ιρλανδία, Εσθονία, Λετονία) και όλες οι δημοσκοπήσεις.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΕΧΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Α) Tη μείωση της ελληνικής παραγωγής σε όλους τους τομείς και την αύξηση της ανεργίας, της ακρίβειας και της φτώχειας.
Η ένταξη μας στην ΕΟΚ, στην Ε.Ε. και το «κλείδωμα» μας στην ΟΝΕ της είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει παντελώς η χώρα μας τον έλεγχο της οικονομίας της. Και προηγουμένως η όποια ανάπτυξη της οικονομίας ήταν στρεβλή, λόγω του κυρίαρχου μεταπρατικού χαρακτήρα της, όμως η ένταξη στην ΕΟΚ αποδιάρθρωσε πλήρως την παραγωγική μας δυνατότητα. Όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες φθίνουν, με αποτέλεσμα να επελαύνει η ανεργία και ήδη το 22% του πληθυσμού (με τα επίσημα στοιχεία) μπήκε στα όρια της φτώχειας.
Το 1980 - 81 υπήρχε κάποια ισορροπία ανάμεσα στις εισροές και τις εκροές, ενώ το 2002 το εμπορικό έλλειμμα έφτασε τα 14,7 δις ευ-ρώ και υπάρχει έλλειμμα ακόμη και στον αγροτικό τομέα. Οι κοινοτικές εισροές καλύπτουν μόνο το 26% του ελλείμματος, όταν μάλιστα το 46,5% των κοινοτικών επιδόσεων επιστρέφουν στους «εταίρους» μας και το υπόλοιπο μοιράζονται οι μηχανισμοί προπαγάνδας της.
Έτσι, για να πωλούν οι «εταίροι» τα προϊόντα τους, σε συνθήκες ασύδοτης «ελεύθερης αγοράς» και «ανοιχτών συνόρων», δανειζόμαστε υπέρογκα ποσά (το χρέος έφτασε τα 64,3 τρις δρχ.), με άμεσο αποτέλεσμα την εκτόξευση της ακρίβειας. Το κράτος έχει πλέον σχεδόν χρεωκοπήσει. Μόνο η άφρονη Ολυμπιάδα μας έλειπε...
Β) Μεγαλύτερους κινδύνους για την ασφάλεια μας και την ειρήνη.
Στις κρίσεις του Αιγαίου (Σισμίκ, Ίμια) η Ε.Ε. ήταν απούσα. Δεν απαίτησε από την Τουρκία να υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας και να άρει το casus belli, αν η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμα, που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο, να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Στο Κυπριακό υποστηρίζει την Τουρκία (S-300, σχέδιο Ανάν).

Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. είναι ένας σοβαρός λόγος που ευθυγραμμιστήκαμε μαζί της και με τους Αμερικανούς στους απάνθρωπους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και στη φιλοϊσραη-λινή πολιτική της στη Μ. Ανατολή. Έτσι χάνουμε πολύτιμους φίλους και γινόμαστε συνυπεύθυνοι για την ένταση και την αστάθεια στην περιοχή μας.
Με τη συμμετοχή μας στον «ευρωστρατό» (άχρηστο για μας) και τις «ειρηνευτικές αποστολές» των Αμερικανών αλλάζουμε το χαρακτήρα των Ενόπλων μας Δυνάμεων, μειώνουμε σοβαρά την αμυντική τους ικανότητα, σπαταλώντας μάλιστα τεράστια ποσά σε περίοδο λιτότητας.
Με όλ' αυτά αποθρασύνουμε όσους επιβουλεύονται την εθνική μας ακεραιότητα, άρα αυξάνουμε τους κινδύνους για την ειρήνη.
Γ) Τη διάλυση των δημοκρατικών μας θεσμών και τη διακυβέρνηση μας από τις Βρυξέλες, με πλήρη αδιαφάνεια και αυταρχισμό.
Με την ένταξη μας στην ΕΟΚ όχι μόνο δε διασφαλίσαμε τη δημοκρατία μας, όπως μας έλεγαν, αλλά σε μεγάλο βαθμό την καταργήσαμε. Οι περισσότερες και σημαντικότερες αποφάσεις δεν παίρνονται πλέον από την ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κοινοβούλιο, αλλά από όργανα της Ε.Ε., που οι συνεδριάσεις τους είναι απόρρητες και οι αποφάσεις τους υπαγορευμένες από τα μυ-στικοσυμβούλια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι πολίτες συνήθως ούτε καν ενημερώνονται. Σε θέσεις κλειδιά υπάρχουν πρόσωπα μη εκλεγμένα (πρόεδρος, επίτροποι, τραπεζίτες).
Με πρόφαση την τρομοκρατία και με την καθοδήγηση των Η ΠΑ, οι χώρες - μέλη της Ε.Ε. ψηφίζουν τρομονόμους, που πλήπουν τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Η εξαγορά συνειδήσεων υπονομεύει τους θεσμούς και το πολίτευμα και εμβαθύνει την εξάρτηση.Και όλ' αυτά επιχειρούν να τα ενισχύσουν με Σύνταγμα - τραγέλαφο.

Δ) Την επιτάχυνση της πολιτιστικής μας αλλοτρίωσης, τον ατομικισμό και την ισοπέδωση όλων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μας.
Η αμερικάνικη παγκοσμιοποίηση, της οποίας ο κύριος εταίρος είναι η Ε.Ε., έχει ως πρώτο στόχο (που διευκολύνει τους υπόλοιπους) την πολιτιστική αλλοτρίωση των κοινωνιών στις οποίες εκτείνεται (ιδιαίτερα της ελληνικής), την ισοπέδωση κάθε ιδιαίτερου γνωρίσματος, όπως γλώσσα, θρησκεία, τέχνη, ήθη και έθιμα, και την επικράτηση στοιχείων (όπως ο ατομικισμός), που διαλύουν τις κοινωνικές δομές και την

ανθρωπιά. Για το στόχο αυτό χρησιμοποιεί την εκπαίδευση (Μπολόνια), τα ΜΜΕ με τα πρότυπα που προβάλλουν, την αλλόγλωσση εργοδοσία κλπ.
Όλες οι κυρίαρχες χώρες της Ε.Ε. έχουν κοινά ιστορικά στοιχεία, τις συνέχουν ο καθολικός παπισμός και ο ατομικοκεντρικός προτεσταντισμός, τα γερμανοκελτικά και λατινικά κατάλοιπα, οι απόηχοι των σταυροφοριών και της αποικιοκρατίας, που όλα λειτουργούν αντιθετικά στη δική μας ιστορική πορεία.
Ό,τι θετικό έχει κατακτήσει η Δ. Ευρώπη (Αναγέννηση, Διαφωτισμός, κοινωνικές θεωρίες, επιστήμη, τέχνη) μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε πλήρως και χωρίς να είμαστε μέλη της Ε.Ε..

Η Ε.Ε. ΔΕ «ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ», ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ. ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΗΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ:

 

Α) Να αναπτυσσόμαστε οικονομικά, σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες και δυνατότητες, σε μια κοινωνία που να λειτουργεί δίκαια.
Η χώρα μας διαθέτει πρώτες ύλες, περιβάλλον, κλιματικές συνθήκες και υψηλής στάθμης ανθρώπινο δυναμικό, στοιχεία στα οποία μπορεί να βασίζεται η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με βάση τα συμφέροντα και τα προβλήματα του τόπου και της κοινωνίας.
Μόνο με την αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι δυνατή η ανασυγκρότηση της παραγωγικής δομής της οικονομίας, παίρνοντας ακόμη και προστατευτικά μέτρα για όσο χρόνο απαιτείται.
Επειδή σύσσωμη η μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας είναι ε-μπορομεσιτική και εξαρτημένη, προϋπόθεση για όλ' αυτά είναι να ελέγχονται η παραγωγή και τα προϊόντα της από την κοινωνία, ώστε να εξασφαλίζονται: 1) Η προώθηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, με την ανάπτυξη κατά το δυνατόν ολοκληρωμένης παραγωγής, από την πρώτη ύλη μέχρι το τελικό προϊόν. 2) Η παραγωγή πρωτογενούς τεχνολογικής γνώσης. 3) Η στήριξη του αγροτικού και του βιομηχανικού τομέα, με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών. 4) Ο συνακόλουθος περιορισμός της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. 5) Η εξασφάλιση ανθρώπινων όρων εργασίας, ασφάλισης και περίθαλψης. 6) Η προστασία από τα μεταλλαγμένα προϊόντα. 7) Η ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες (και με την Ε.Ε.), με βάση το αμοιβαίο όφελος.
Β) Να υπερασπίζουμε τα εθνικά μας δίκαια.
'Οταν αποχωρήσουμε από την Ε.Ε. και όλους τους οργανισμούς που δημιούργησαν οι ισχυρές χώρες της Δύσης (π.χ. το NATO), θα μπορούμε να ακολουθούμε: 1) Μια εξωτερική πολιτική που θα μας εξασφαλίζει πραγματικές και ισχυρές συμμαχίες και θα συμβάλλει στη σταθερότητα της περιοχής μας. 2) Μια αμυντική πολιτική που θα στηρίζεται από το σύνολο του λαού και από Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς μισθοφόρους, με κατάλληλο εξοπλισμό (κυρίως ελληνικής κατασκευής), που το μοναδικό τους έργο θα είναι
ναι η υπεράσπιση των συνόρων μας και θα επιβαρύνουν πολύ λιγότερο την εθνική οικονομία. Έτσι ο καθένας θα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να μας απειλεί και θα απομακρύνουμε τους κινδύνους κρίσεων.
Γ) Να εμβαθύνουμε και να διευρύνουμε τη δημοκρατία μας.
Στην Ελλάδα, την κοιτίδα της δημοκρατίας, δεν είναι δυνατό να καταργούνται de facto ή de jure δημοκρατικοί θεσμοί. Μόνο με την αποχώρηση μας από την Ε.Ε. θα μπορούμε να παίρνουμε μόνοι μας τις αποφάσεις που μας αφορούν, μέσα απ' όλους τους φορείς της λαϊκής εξουσίας (κόμματα, αυτοδιοίκηση, συνδικάτα κλπ.), που ο καθένας θα διατηρεί την αυτονομία του κι έτσι θα ξεπεράσουν τη σημερινή τους αναξιοπιστία. Η εργασία θα είναι δικαίωμα και δε θα ανταλλάσσεται με την ψήφο του πολίτη. Η ενημέρωση θα είναι ελεύθερη και αντικειμενική, γι' αυτό πρέπει να ελέγχεται από κοινωνικούς φορείς. Η πλήρης διαφάνεια και η ελεύθερη διακίνηση των απόψεων μπορούν να καταπολεμούν τη διαφθορά.
Δ) Να διασώσουμε και να αναπτύσσουμε τον πολιτισμό μας, και ως συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Μόνον όταν ανακτήσουμε την ανεξαρτησία μας, θα μπορούμε να αναπτύσσουμε τα πολιτιστικά μας στοιχεία. Στηριζόμενοι σε όσα κατακτήθηκαν μέχρι τώρα ανά τους αιώνες της ιστορικής μας πορείας θα έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε και ό,τι καινούργιο, δίνοντας και παίρνοντας με τις άλλες κοινότητες, ως αυτόνομοι όμως και όχι ως υποτακτικοί τους. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλίζεται πραγματική παιδεία, μπορούν να καλλιεργούνται κοινωνικές σχέσεις ανθρώπινες, να υπάρχει πληρέστερη επικοινωνία, να δημιουργείται πραγματική πνευματική και καλλιτεχνική παραγωγή και απόλαυση, να ικανοποιούνται οι υπερβατικές ανησυχίες και αναζητήσεις τους λαού μας σύμφωνα με τα δικά μας «πιστεύω». Και μόνο έτσι θα μπορούμε να συμβάλλουμε στο πανανθρώπινο γίγνεσθαι.

ΤΟ ΑΣΚΕ ΖΗΤΕΙ ΤΗ ΣΤΗΡΗΞΗ ΣΑΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ,

για να δυναμώσει τη φωνή του, για να συμβάλλουμε πιο αποτελεσματικά, μαζί με όλους τους Έλληνες πολίτες (και είναι πολλοί) που συμμερίζονται τις εκτιμήσεις και τις ανησυχίες μας, στην προσπάθεια για μια Ελλάδα αντάξια του πολιτισμού της, της ιστορίας της και των αγωνιστικών μας παραδόσεων. Μία προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αποχώρηση μας από την Ε.Ε..
Επειδή κανένα πειστικό επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί που να υπαγορεύει την παραμονή μας στην Ε.Ε., η τελευταία γραμμή άμυνας των ευρωπαϊστών είναι η κινδυνολογία ότι, αν αποχωρήσουμε, η Ε.Ε. θα μας «εκδικηθεί» και θα δυστυχήσουμε. Νομίζουμε ότι δε χρειάζεται να απαντήσουμε σε τέτοιες αστειότητες. Θα παρατηρήσουμε, απλώς, ότι δεν μπορούν οι ίδιοι άνθρωποι να
ισχυρίζονται συγχρόνως ότι η Ε.Ε. σέβεται τη δημοκρατία και την ελευθερία. Και να θυμίσουμε ότι προέβλεπαν την καταστροφή και στην Κύπρο, σε περίπτωση που έβγαινε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, για να διαψευστούν πλήρως από τα γεγονότα. Ποια χώρα που απέρριψε με δημοψήφισμα την Ε.Ε. ή την ΟΝΕ υπέστη την «εκδίκηση» της Ε.Ε,; Καμία. Όλοι, και ιδίως η Ε.Ε., θα κοιτάξουν τα συμφέροντα τους, που είναι η διατήρηση καλών σχέσεων με μια ανεξάρτητη και σταθερή Ελλάδα, που προοδεύει σε όλους τους τομείς.
Η Ε.Ε. του ΑΣΚΕ: Καργόπουλος Ν., Καρναβάς θ., Κοντο-στέργιος Σ., Λαουρδέκης Γ., Λεοντόπουλος Ν., Μητσάκη Ε., Μπαντή - Βλαχογιάννη Α., Νάτση Σ., Παλλαδινός Δ., Στενός Σ,
 
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)

Τζωρτζ 12, πλ. Κάνιγγος, Αθήνα 10677, τηλ.: 210 3822315, φαξ: 210 3819887

Προκήρυξη Μαΐου 2003

Γράφτηκε από τον

Ευτυχώς η μοιρολατρία και η απάθεια, και με αφορμή την άγρια εισβολή στο Ιράκ, φαίνεται να παραμερίζονται και να δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό και την αγωνία για το μέλλον και, το πιο ελπιδοφόρο, με τη νεολαία μπροστά, για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες. Έχει σημασία σ' αυτή

τη δύσκολη εποχή να μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργός και όχι δούλος της ιστορίας.

 
“Την οργή των νεκρών να φοβάστε και των βράχων τ' αγάλματα”
      ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ Oδυσσέας Ελύτης
Η απειλή της παγκοσμιοποίησης και το όραμα μιας ανθρώπινης και δίκαιης κοινωνίας
Η ξέφρενη απληστία για κέρδη και εξουσία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δίνει την εντύπωση πως θριαμβεύει. Η Νέα Τάξη απειλεί τον πλανήτη με καταστροφή, τις κοινωνίες με διάλυση, οδηγεί τους λαούς σε ανελέητη φτώχεια. Υπονομεύει τον πολιτισμό, τη δημοκρατία, το δίκαιο. Επιδιώκει να συντρίψει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εθνική συγκρότηση και το, έστω ατελές, παγκόσμιο σύστημα συνεργασίας.
Από τη μια η ακροδεξιά συμμαχία της Παλαιάς Διαθήκης, των θρησκόληπτων Ευαγγελιστών και Εβραίων της Αμερικής, με επιθέσεις σε χώρες που είχε εγκαταστήσει δικά της καθεστώτα (Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Ταλιμπάν), και από την άλλη οι «σώφρονες», που επιδιώκουν τους ίδιους στόχους με πιο ήπια μέσα, αντιμετωπίζουν ήδη ένα μεγάλο πρόβλημα, τις λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον τους παντού, έστω και αν δε φαίνονται άμεσα αποτελεσματικές.
Πιστεύουμε ότι η ανθρωπότητα έφτασε, ήδη, σ' ένα κρίσιμο



Αντιγράφουμε από τη σελίδα στο internet των δίδυμων πύργων της Ν. Υόρκης: http//www.twin-towers.net/ttfacts.htm.
"53. Στις 9 π.μ. κάθε εργάσιμη μέρα τα κτίρια είχαν κατά μέσον όρο 35000 απασχολουμένους στα γραφεία τους". Πώς, λοιπόν, σκοτώθηκαν μόνο 3000; Ποιος τους ειδοποίησε;

σημείο, που οι λαοί, δηλ. όλοι εμείς, θα αγωνιστούμε για την υπέρβαση των σημερινών εξουσιών, με σκοπό την επιβίωση μας σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία και με ελάχιστα αιτήματα - στόχους:

  • Την ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας για όλους τους λαούς του κόσμου και την εφαρμογή της αρχής της μη επέμβασης ξένων δυνάμεων. ,

 

  • Τον καθορισμό των μορφών και τρόπων οργάνωσης και ανάπτυξης από τους ίδιους τους λαούς και τις κοινωνίες, που θα καλύπτουν ανθρώπινες ανάγκες και θα αποβλέπουν στην κοινωνική δικαιοσύνη, με βάση τον πολιτισμό, την ιστορία και τις παραδόσεις κάθε χώρας.

 

  • Την αποδέσμευση από όλες τις υπερεθνικές συσσωματώσεις, όπως στην περιοχή μας το NATO και η Ε.Ε., στις οποίες ελάχιστες μειοψηφίες αποφασίζουν σε βάρος των μέγιστων πλειοψηφιών των λαών.

 

  • Τη δημιουργία ισχυρών δημοκρατικών παγκοσμίων οργανισμών τέτοιων, που να δημιουργούν και να επιβάλλουν διεθνές πραγματικό δίκαιο και να αποκλείεται η χρήση τους από όποιον «ισχυρό».

 

  • Τον πλήρη έλεγχο των εθνικών πόρων από τους ίδιους τους λαούς.
 
&nbsp&nbsp&nbsp&nbsp&nbsp&nbsp&nbsp&nbsp Αυτόνομη ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και πλήρης κοινωνικός έλεγχος είναι η διέξοδος από την επώδυνη κοινωνικοοικονομική μας κατάσταση.
Στη χώρα μας, ήδη, οι περισσότεροι αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι ζούμε έναν εφιάλτη. Οι εδώ εντεταλμένοι της Νέας Τάξης τηρούν ευλαβικά τις ντιρεκτίβες (τις οποίες, τυπικά, είχαν δικαίωμα να αρνηθούν!) και όλοι βλέπουμε τα αποτελέσματα τους. Το 20-25% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και, όσο αυτοί θα κυβερνούν, το μέλλον προβλέπεται χειρότερο. Η παραγωγή μας μειώνεται σε όλους τους τομείς (ακόμη και η αγροτική!), ώστε να εισάγουμε και να αυξάνουν οι ξένοι τα κέρδη τους. Ζούμε, πλέον, με δάνεια, με υπερυποθήκευση του μέλλοντος της χώρας, ώστε να ενδυναμώνεται η υποτέλεια. Άκομη και το μικρό μέρος του μεταφερόμενου στα κέντρα εξάρτησης πλούτου μας, που μας παραχωρείται με επιδοτήσεις, προγράμματα και &laquoπακέτα&raquo, επιστρέφει στο Βορρά ή σπαταλάται για τη χρηματοδότηση των μηχανισμών στήριξης του συστήματος και για &laquoέργα&raquo που διευκολύνουν την κίνηση των προϊόντων και υπηρεσιών τους.

Η κάθε είδους εργασία απαξιώνεται και προβάλλονται με κάθε τρόπο ως μόνη λύση το λαχείο και ο λαχνός. Η αναξιοκρατία και η επιδοτούμενη (και με το χρηματιστήριο) διαφθορά κυριαρχούν παντού (25 τρις έβγαλαν οι αετονύχηδες στην Ελβετία), για να δημιουργούν κλίμα συνενοχής και στήριξης του συστήματος. Όλα οδηγούν σε φόβο, σε ανασφάλεια και σε μια υποβόσκουσα απελπισία, που ωθούν σε αδράνεια και έλεγχο της σκέψης. Και οι απειλές της εφορίας, των τραπεζών και του λαβύρινθου της γραφειοκρατίας αναγκάζουν σε σύνδεση με μηχανισμούς των κυβερνητικών κομμάτων, ώστε να διαιωνίζεται ο εφιάλτης. Όσο για τη &laquoχρυσή (για μερικούς Ολυμπιάδα&raquo, τι θα γίνει μετά, με το πλήθος των πενόμενων και εξαγριωμένων ανέργων, συνταξιούχων και άτυχων μεταναστών;
Και όλα αυτά όταν η χώρα μας διαθέτει πλούσιες πηγές για παραγωγή και ανάπτυξη και η κοινωνία μας σχεδόν απεριόριστες

 

 

παραγωγικές δυνάμεις και πολιτιστικές δυνατότητες.
Υπάρχουν όμως ενδείξεις που μας επιτρέπουν να θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός, δηλ. εμείς, έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο, που οδηγεί στην αφύπνιση μας και στην απόφαση να αγωνιστούμε, για να επιδιώξουμε τουλάχιστον:
  • Να αποδεσμευτεί όσο πιο γρήγορα η χώρα μας από την Ε.Ε., υπεύθυνη για την επιδείνωση σε όλους τους τομείς λειτουργίας της κοινωνίας μας.

  • Να στρέψουμε κάθε προσπάθεια σε παραγωγικές δραστηριότητες και πρωταρχικά στην αγροτική παραγωγή
(και κατά το δυνατόν τη βιοκαλλιέργεια) και τη βιομηχανία, κάτω από την καθοδήγηση, τον έλεγχο και προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας και με στροφή προς εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης, πχ. ενέργεια.
  • Να καταβληθούν όλες oι γερμανικές αποζημιώσεις, αρκετές για να εξοφληθούν τα δάνεια, που. ούτως ή άλλως τους τα έχουμε ήδη επιστρέψει πολλαπλάσια...

  • Η κοινωνία μας, μόνη της μέσω των δημοκρατικών και λαϊκών θεσμών που θα διαμορφώνει, να ορίζει τις προτεραιότητες στην ανάπτυξη, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, να τις ενισχύει και να τις καθοδηγεί.

 
Έχουμε δημοκρατία σήμερα; Χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει ούτε πρόοδος ούτε δικαιοσύνη.
Οι ελάχιστες μειοψηφίες (ελίτ) σε κάθε χώρα που συντάσσονται με τη λογική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, δεν αντιπροσωπεύουν τους λαούς. Και αν στις χώρες της Δύσης δεν ευδοκιμεί η δημοκρατία, τι είδους δημοκρατία θέλουν να επιβάλλουν σε άλλες χώρες;
Στη χώρα μας έχουμε σχετική, έστω, τυπική δημοκρατία. Σχετική, γιατί οι εκάστοτε επιλεγμένοι (από πριν και από άλλους) ηγήτορες ασκούν σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία, νομιμοποιούμενη απλώς με καθοδηγούμενες εκλογές.
Σχετική, γιατί η κοινή γνώμη δε διαμορφώνεται ελεύθερα. Ποδηγετείται από τους μηχανισμούς του συστήματος και από τα κρατικά και ιδιωτικά (λεγόμενα) Μ.Μ.Ε., που το μόνο που δεν κάνουν είναι να ενημερώνουν τους πολίτες και να ελέγχουν κάθε εξουσία.
Αλλά και αυτή η σχετική δημοκρατία απειλείται σήμερα. Η κυβέρνηση, η Βουλή, ακόμη και η Δικαιοσύνη δεν αποφασίζουν πλέον για τίποτα το σημαντικό. Οι πραγματικές αρμοδιότητες τους ασκούνται, πλέον, από τους κρυφούς (ακόμη και εκεί!) μηχανισμούς των Βρυξελών και των άλλων κέντρων. Και μάλιστα τώρα και τα ατομικά δικαιώματα καταστρατηγούνται εν ονόματι της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας», στην πραγματικότητα για να προστατεύουν τις ηγεσίες που υπηρετούν
την παγκοσμιοποίηση από τα τωρινά και μελλοντικά (αν δεν αντιδράσουμε) θύματά της, δηλ. όλους μας.
Η Δημοκρατία δεν εισάγεται ούτε επιβάλλεται ούτε χαρίζεται. Μόνο ενεργοί πολίτες την κατακτούν και την προστατεύουν. Σήμερα, πιστεύουμε, όλη η ελληνική κοινωνία, δηλ. εμείς, συμμερίζεται τα παραπάνω και είναι έτοιμη να απαιτήσει ως ελάχιστους στόχους:
  • Πλήρη σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων, πολιτικών κοινωνικών, θρησκευτικών κ.λ,π., όλων χωρίς εξαιρέσεις. H παραμικρή καταπάτηση των δικαιωμάτων έστω και ενός πλήττει δυνητικά τα δικαιώματα όλων μας.

  • Όλα τα Μ.Μ.Ε. να τελούν κάτω από πραγματικό κοινωνικό έλεγχο και προστασία και όχι να είναι η φωνή το πλούτου, της εξάρτησης και της ασυδοσίας.
  • Πλήρη διαχωρισμό των εξουσιών και αντιπροσώπου ανακλητούς, όταν αντιστρατεύονται τις εντολές των εκλογέα] τους και κυβερνήσεις ανακλητές, όταν αθετούν το πρόγρα). μα, για την εκτέλεση του οποίου εκλέχτηκαν.

 

“Αν υπάρχει κάτι που κάνει τους πολλούς φτωχούς, για να είναι οι λίγοι πλούσιοι, αυτό δεν ταιριάζει στη δημοκρατία.
      Όλιβερ Κρόμγουελ 1651

Η δυσπιστία και η απέχθεια προς τα παραδοσιακά κόμματα, αν οδηγούν σε αποχή και αδράνεια, διαιωνίζουν τη σημερινή κατάσταση.

Ισχυρίζονται, ακόμη, πολλοί ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει στη χώρα μας, είτε γιατί διστάζουν μπροστά στα καθήκοντα του ενεργού πολίτη, είτε λόγω κοινωνικής αδράνειας, είτε γιατί έτσι τους έπεισαν αυτοί που κινδυνεύουν από την αλλαγή των πραγμάτων. Η παγκοσμιοποίηση, όμως, πέτυχε να ενεργοποιήσει τους πολίτες, που συνειδητοποιούν την απειλή.
Η πλειοψηφία, η μεγάλη πλειοψηφία συνειδητοποιεί ότι η πραγματική θέληση της είναι αναντίστοιχη, τουλάχιστο, με την πολιτική των ηγεσιών των μέχρι τώρα κομμάτων εξουσίας που ακολουθούσε. Το είδε στη στάση τους για το Κυπριακό, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ενθουσιάζονται με τον παραλογισμό του εκτρώματος του Κόφι Ανάν. Το είδαν και φρίπουν για τη στάση των ηγεσιών αυτών μπροστά στη βαρβαρική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ και την υποκριτική «φιλειρηνική» ρητορική των πικραμένων από τον παραμερισμό τους από τη λεία Ευρωπαίων, που σιγά - σιγά αποκαλύπτονται. Και δύσκολα, πλέον, θα παρασυρθούν, ώστε να στοιχηθούν πίσω από τις τάχα αντίστοιχες φιλοαμερικανικές ή φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, που έχουν τους ίδιους στόχους. Το βλέπουν στην αποδοχή και υποδούλωση των ηγεσιών αυτών στην παγκοσμιοποίηση, της οποίας είναι ήδη τα θύματα, και στη μηδαμινότητα
των όποιων κερδών είχαν ή ελπίζουν να έχουν από τη νίκη των μέχρι τώρα κομμάτων τους.
Είναι αλήθεια ότι βλέποντας και τους άλλους, τους εκτός ή «εκτός» των τειχών, δεν αισθάνονται ότι μπορούν να τους εκφράσουν τόσο, ώστε να αποφασίσουν να συμπορευτούν.
Δεν εμπιστεύονται όσους διαμαρτύρονται τώρα για την αγριότητα και τους πολέμους, αλλά χειροκροτούσαν παλιότερα αντίστοιχες επεμβάσεις σε Τσεχοσλοβακία και Αφγανιστάν όσους διαμαρτύρονται για τις αντιδημοκρατικές εκδηλώσεις, στήριξαν όμως (και στηρίζουν) αντιδημοκρατικά καθεστώτα• όσους διαμαρτύρονται για όλα τα δεινά και προτείνουν λύσεις ανθρώπινες, αλλά ταυτόχρονα εκθειάζουν τις προοπτικές της Ε.Ε.• όσους "υπερασπίζονται" το σοσιαλισμό, ταυτόχρονα όμως υπηρετούν το σύστημα και την παγκοσμιοποίηση του και ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στη (δοτή) εξουσία.
Υπάρχουν όμως και άλλοι, όχι λίγοι, που δεν ανήκουν σ' αυτούς, που αξίζουν τη συμπαράταξη και τη συμπόρευση. Ανάμεσα σ' αυτούς και το Α.Σ.Κ.Ε., που σας απευθύνει τις παραπάνω, συνοπτικά, ιδέες και προτάσεις του, για τις οποίες νομίζουμε αξίζει τουλάχιστον να συζητήσουμε.
 
 

Προκήρυξη νεολαίας 2004

Γράφτηκε από τον
 
Με τη διακήρυξη αυτή η νεολαία του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας, του ΑΣΚΕ, απευθύνεται στην ελληνική νεολαία, εργαζόμενη και σπουδάζουσα. Απευθυνόμαστε, διότι πιστεύουμε ότι η σημερινή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, που δεν ανταποκρίνεται στους πραγματικούς πόθους και στα οράματα της μεγάλης πλειονότητας της νεολαίας, μπορεί να αλλάξει. Η ιστορία για άλλη μια φορά θα διαψεύσει όσους ισχυρίζονται ότι το σύστημα που υπηρετούν είναι ακλόνητο. Επιδίωξη της νεολαίας του Α.Σ.Κ.Ε. είναι να συμβάλλει στην αναζήτηση μιας άλλης πορείας, που θα στηρίζεται στις δικές μας δυνάμεις και θα μας επιτρέπει να κάνουμε την κοινωνία μας δικαιότερη και πιο ανθρώπινη.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ

Το κυρίαρχο στοιχείο της σημερινής κατάστασης είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν αποφασίζει ο ίδιος για την τύχη του,όπως σχεδόν ποτέ άλλωστε από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Το τίμημα της διαχρονικής εξάρτησης μας από ξένα κέντρα εξουσίας και τους εδώ εκπροσώπους και υποστηρικτές τους, την πολιτικοοικονομική ελίτ, ήταν πάντα βαρύ: μια κοινωνία υπέρ των λίγων, εμφύλιος, χούντα, κυπριακή τραγωδία.
Η εξάρτηση εκφράζεται σήμερα με την ένταξη της χώρας σε διεθνείς σχηματισμούς εξυπηρέτησης των ισχυρών της Δύσης (κυρίως Ε.Ε., Ν.Α.Τ.Ο.), έργο που έχουν αναλάβει οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν τα τελευταία χρόνια και όσες τις στηρίζουν ιδεολογικά, συμμετέχοντας άμεσα ή έμμεσα στη νομή της εξουσίας. Έτσι μας ευθυγραμμίζουν πλήρως με την αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση της ξέφρενης απληστίας, για κέρδη και εξουσία των λίγων, που οδηγεί σε επεκτακτικούς πολέμους (π.χ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Παλαιστίνη), τις κοινωνίες σε διάλυση και απειλεί τον πλανήτη με οικολογική καταστροφή.
Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν εκφράζουν το λαό, αλλά τους λίγους οικονομικά ισχυρούς, κυρίως μεγαλομεσάζοντες ξένων συμφερόντων στην Ελλάδα, που ελέγχουν τα Μ.Μ.Ε. Αυτοί προβάλλουν τους εθελόδουλους και διεφθαρμένους πολιτικούς και επίσης όσους διανοούμενους (πανεπιστημιακούς, τεχνοκράτες, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες) έχουν με διάφορους τρόπους εξαγοράσει.
Τα οικονομικά προβλήματα της πλειονότητας συνεχώς οξύνονται, και λόγω της ένταξης μας στην Ε.Ε.
προς όφελος των λίγων (20% κάτω από τα όρια της φτώχειας). Μας υπαγορεύουν να μην παράγουμε. Η αγροτική, η βιομηχανική και η βιοτεχνική παραγωγή συρρικνώνονται, με σκοπό να εισάγουμε τα προϊόντα των ισχυρών της Ε.Ε.. Έτσι χρεωνόμαστε και αυξάνουν αυτοί και οι εδώ μεγαλομεσίτες τους τα κέρδη τους. Πολλοί εργαζόμενοι, και ιδιαίτερα οι νέοι, εξωθούνται στην ανεργία (30% για τους νέους), στην εφήμερη ανασφάλιστη εργασία και συχνά σε αεριτζίδικες δραστηριότητες. Ταυτόχρονα απαιτούν διάλυση του κοινωνικού κράτους, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Η εργασία απαξιώνεται, το περιθώριο, η ανισότητα και η φτώχεια διευρύνονται (και λόγω του ευρώ). Τα ευρωπαϊκά κονδύλια, το 1/3 μόλις των χρημάτων που μας υφαρπάζουν με διάφορους τρόπους (άμεσες εισφορές και εμπορικό έλλειμμα), χρηματοδοτούν τους μηχανισμούς στήριξης του συστήματος και "έργα", που πρωτίστως διευκολύνουν τη διακίνηση προϊόντων και υπηρεσιών των ξένων στη χώρα μας. Την εκρηκτική κοινωνική κατάσταση, που γεννά φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας και ρατσισμού, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η δημαγωγούσα ακροδεξιά (και όχι μόνο αυτή).
Στην Παιδεία ο δημόσιος χαρακτήρας σκόπιμα απαξιώνεται,
μεγάλος αριθμός μαθητών εξωθείται στην ημιμάθεια, προωθείται συστηματικά ο αφελληνισμός, παραμερίζεται η ανθρωπιστική της διάσταση, καλλιεργείται ο ατομικισμός. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τα πτυχία κατακερματίζονται, κάτι που υποβιβάζει τη μόρφωση σε κατάρτιση, προετοιμάζοντας την καταπάτηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων των μελλοντικών εργαζομένων. Το σύστημα αναπαραγωγής γνώσης - μεταπτυχιακά και διδακτορικά-βρίθει αναξιοκρατίας και οδηγείται σε πλήρη έλεγχο από τις ντόπιες και κυρίως τις ξένες εταιρείες, απειλώντας την ακαδημαϊκή ελευθερία της γνώσης και της έκφρασης.
Στα εθνικά μας θέματα οι κίνδυνοι εξαιτίας της υποτέλειας είναι μεγαλύτεροι,
αφού είμαστε οικονομικά πιο αδύναμοι και άρα πιο ευάλωτοι σε εξωτερικούς κινδύνους. Οι κίνδυνοι μεγαλώνουν επιπλέον, επειδή οι δήθεν σύμμαχοι και εταίροι ισχυροί της Δύσης (Η.Π.Α., Μ. Βρετανία, ΕΕ) μας εκβιάζουν ωμά, αφού μας θεωρούν δεδομένους. Οι δοτοί πολιτικοί υποχωρούν, καλλιεργώντας μαζί με τους υμνητές τους κονδυλοφόρους την ηττοπάθεια στο λαό, για να αποδεχτεί τις μειοδοσίες τους. Η υποχωρητικότητα, όμως, μόνο την επεκτατικότητα των άλλων ενθαρρύνει. Αυτό αποδεικνύει η σύγχρονη ιστορία των εθνικών μας θεμάτων, της Κύπρου, του Αιγαίου, του Μακεδόνικου, με πιο πρόσφατα παραδείγματα το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν, τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, την προκλητική αναγνώριση των Σκοπίων από τις Η.Π.Α. ως "Μακεδονία".
Η δημοκρατία μας συνεχώς φθίνει
Σε όλη τη σύγχρονη ιστορία μας ήταν ελλιπής, σχετική και τυπική, αλλά ειδικά με την ένταξη μας στην Ε.Ε., τις ντιρεκτίβες, τους τρομονόμους και το επερχόμενο αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό συνταγματικό της κατασκεύασμα ακόμα και το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση χάνουν τις εξουσίες τους, εξαιτίας των δεσμευτικών αποφάσεων των Βρυξελών (το 70% της ελληνικής νομοθεσίας είναι οδηγίες της Ε.Ε., που δεν περνάνε από το κοινοβούλιο, αλλά επικυρώνονται με προεδρικά διατάγματα).
Τα ξενόδουλα κυκλώματα εξουσίας διαχέουν τη διαφθορά σ' ολόκληρο το δημόσιο βίο. Ελέγχουν σχεδόν όλους τους θεσμούς και τους οδηγούν άμεσα ή έμμεσα σε διάλυση, για να μην υπάρχει κανείς να τα ελέγχει. Η δικαιοσύνη, τα κόμματα, το κοινοβούλιο, τα μέσα ενημέρωσης, ο εργασιακός και ο φοιτητικός συνδικαλισμός, κλάδοι της δημόσιας διοίκησης δεν επιτελούν το προβλεπόμενο έργο τους, δεν τηρούν καν τους νόμους. Αποτελούν σε μεγάλο βαθμό εφαλτήρια προβολής και πλουτισμού μεγάλου μέρους των λειτουργών και ημετέρων τους.
Οι ίδιοι μεγαλοπαράγοντες ελέγχουν όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις, ιδίως αυτές που αφορούν τη νεολαία. Στον αθλητισμό, ιδιαίτερα, έχουν εκθρέψει συστηματικά τον οπαδισμό και υποκινήσει τη βία. Συντηρούν "προσωπικούς στρατούς", που τους χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης για την εξυπηρέτηση των άνομων οικονομικών τους συμφερόντων και ίσως απώτερων πολιτικών στόχων τους. Η ακραία εμπορευματοποίηση δεν καλλιεργεί τα αθλητικά πρότυπα της ευγενούς άμιλλας και αδιαφορεί ακόμα και για την υγεία των αθλητών μπροστά στην καριέρα.

ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΡΕΙΑ

Η νεολαία του Α.Σ.Κ.Ε. πιστεύει ότι η ελληνική νεολαία δεν πρέπει ποτέ να συμβιβαστεί με τη σημερινή κατάσταση.
Η σημερινή κατάσταση είναι αναστρέψιμη.
Αρκεί να αποκτήσουμε ξανά όραμα για την κοινωνία μας. Πιστεύουμε πως έφτασε επιτέλους η ώρα οι νέοι να αποτελέσουμε το πιο δυναμικό κομμάτι ενός ευρύτερου κοινωνικού ρεύματος, που, ελπίζουμε άμεσα, θα προσπαθήσει να υλοποιήσει συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, για την έξοδο της κοινωνίας μας από τη σημερινή κατάσταση.
Η προοπτική μας για τις επόμενες γενιές είναι μια Ελλάδα ανεξάρτητη. Κανένας λαός δεν μπορεί να αναπτυχθεί, αν δεν αποφασίζει ο ίδιος για την τύχη του. Αυτό πρακτικά σημαίνει την
άμεση αποχώρηση μας από εκείνες τις διεθνείς συσσωματώσεις που μας καταδυναστεύουν (Ε.Ε., Ν.Α.Τ.Ο.)
και που, αντίθετα με αυτό που ισχυρίζονται οι "προοδευτικοί" ευρωπαϊστές, δεν μπορούν να διορθωθούν, αλλά διαρκώς θα χειροτερεύουν. Για όσους κινδυνολογούν, υπενθυμίζουμε ότι την ένταξή τους στην Ε.Ε. ή στην ΟΝΕ απέρριψαν με δημοψηφίσματα οι Νορβηγοί, οι Δανοί, οι Σουηδοί, οι Ελβετοί, χωρίς να απομονωθούν ή να υποστούν αντίποινα. Επίσης, δεν επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις για ολέθριες συνέπειες για την Κύπρο, σε περίπτωση απόρριψης του σχεδίου Ανάν.
Η αποδέσμευση μας, βέβαια από μόνη της δεν είναι αρκετή.
Απαιτείται πραγματική δημοκρατία,
με πλήρη διαχωρισμό και λαϊκό έλεγχο των εξουσιών, με αντιπροσώπους ανακλητούς. Δημοκρατία πραγματική σημαίνει άμεση συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων, μέσω συλλόγων και κοινωνικών φορέων, π.χ. συνδικαλιστικών, αυτοδιοίκησης, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών, επιστημονικών, αθλητικών.
Όλα τα Μ.Μ.Ε. να είναι κάτω από πραγματικό κοινωνικό έλεγχο, ν' ανήκουν σε ανεξάρτητες οργανώσεις δημοσιογράφων. Η δικαιοσύνη να αυτονομηθεί από τα κόμματα. Το ίδιο και φορείς, όπως ο συνδικαλισμός και η τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό συνεπάγεται και την άμεση αποδέσμευση του φοιτητικού συνδικαλισμού από το στενό εναγκαλισμό των κομμάτων. Πρέπει να δημιουργούνται και να στηρίζονται αυτόνομες, προοδευτικές παρατάξεις. Μόνο έτσι οι φοιτητικές οργανώσεις θα μπορούν να αμφισβητούν δημιουργικά την εξουσία και να ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών.
Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν ότι και
οι παραγωγικές δομές και τα προϊόντα παραγωγής πρέπει να περάσουν κάτω από κοινωνικό έλεγχο.
Αυτό σημαίνει αυτοδιαχείριση των κυριότερων μέσων παραγωγής από το λαό με δημοκρατικές διαδικασίες, στοχεύοντας στην ικανοποίηση ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών και αποφεύγοντας την εμπειρία των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, που χαρακτηρίζονταν από τον αυταρχικό συγκεντρωτισμό της εξουσίας.
Το οικονομικό πλεόνασμα να ελέγχεται κοινωνικά και να διατίθεται για κοινωφελείς σκοπούς και δημιουργία θέσεων εργασίας στα πλαίσια της αειφόρου ανάπτυξης.
Μια κοινωνία ανεξάρτητη, δημοκρατική, σοσιαλιστική έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Έτσι θα είμαστε σε θέση να αναπτύσσουμε όλες τις παραγωγικές μας δυνατότητες, ανάλογα με τις ανάγκες των πολιτών, να προστατεύουμε το περιβάλλον, να αναπτύσσουμε πραγματική πολιτισμική παραγωγή, βασισμένη στη δική μας παράδοση, προϋπόθεση απαραίτητη για την επιβίωση μας ως κοινωνία, συμμετέχοντας ως ισότιμοι εταίροι στην παγκόσμια πολιτισμική αλληλεπίδραση, θα μπορούμε να διατηρούμε τους συνεκτικούς μας δεσμούς, να αναπτύσσουμε σχέσεις φιλίας και συνεργασίας στη βάση αμοιβαίου οφέλους με όλους τους λαούς και κυρίως με τους γειτονικούς, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στήριξη κάθε λαού που αγωνίζεται για τα δίκαια του.
Σε όσους ισχυρίζονται ότι όλα τα παραπάνω είναι ουτοπικά και τίποτα δεν μπορεί να γίνει, δεδομένης της σημερινής διάβρωσης, απαντούμε πως εδώ που είμαστε εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Μόνη διέξοδος είναι η απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων εγκλωβισμένων είτε σε κόμματα και οργανώσεις που δεν τους εκφράζουν πραγματικά είτε στη λογική του καφέ και της αποστασιοποίησης. Στόχος είναι η ενίσχυση όλων εκείνων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που πιστές στις αρχές τους και χωρίς εξαρτήσεις, θα συγκροτήσουν ένα προοδευτικό, δημοκρατικό ρεύμα αλλαγής της κοινωνίας μας. Η νεολαία του ΑΣΚΕ με τον πολιτικό της φορέα είναι μια αυτόνομη συνιστώσα αυτού του ρεύματος που, όπως πράττει τόσα χρόνια, δε θα πάψει ποτέ να αγωνίζεται για τους παραπάνω στόχους.
Καλούμε τους νέους σε διάλογο για τις παραπάνω θέσεις και όσους συμμερίζονται τις απόψεις μας να ενισχύσουν την προσπάθεια μας.

Προκήρυξη 2006

Γράφτηκε από τον
Από τις πολιτικές μας δυνάμεις ο ελληνικός λαός δε χρειάζεται τις διαπιστώσεις τους για την ανεργία, την ακρίβεια και τη φτώχεια, γιατί βιώνει καθημερινά τη συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση. Οι «συζητήσεις» των εκπροσώπων τους στις τηλεοπτικές αθλιότητες δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο από τη διαμόρφωση μιας εικονικής πραγματικότητας.
Αυτά που όφειλαν να πουν (και σκοπίμως δε λένε) είναι για ποιους λόγους φτάσαμε ως εδώ, να πουν ότι οι συντελούμενες «μεταρρυθμίσεις» έχουν ήδη δοκιμαστεί σε άλλες χώρες με παραπλήσιο οικονομικό επίπεδο και οδήγησαν σε χειρότερα αποτελέσματα. Ούτε είναι σοβαρό να προτείνονται «φιλολαϊκά» μέτρα, χωρίς να απορρίπτονται βασικές επιλογές (π.χ. η συμμετοχή μας στην Ε.Ε.), που οδηγούν το κράτος σε αδυναμία παροχών και πληρωμών. Ούτε προσφέρει αξιόπιστη προοπτική η αναπόληση συγκεντρωτικών προτύπων, εν ονόματι των λαών, που αποδείχτηκαν ψευδώνυμα και απέτυχαν ιστορικά.
Αυτό που κυρίως δε μας λένε είναι ότι η οικονομική μας δυσπραγία έχει την ίδια κύρια αιτία με τις συνεχείς παραχωρήσεις στα εθνικά(λεγόμενα) θέματα, με την κατάργηση (στην ουσία) των δημοκρατικών μας θεσμών, με τη γενικευμένη διαφθορά στο δημόσιο βίο, με την επιδιωκόμενη αποκοπή μας από τις πολιτιστικές μας ρίζες και από ο,τιδήποτε κράτησε ζωντανό το έθνος μας στο δύσκολο πέρασμα των αιώνων. Η κύρια αυτή αιτία είναι η υποτέλεια στους (φερόμενους ως) ισχυρούς της Δύσης, οι οποίοι με την ισοπεδωτική προς ίδιον όφελος παγκοσμιοποίηση τους επιχειρούν να επιβάλουν ακόμη και στις χώρες τους τις απάνθρωπες «κοινωνίες των 2/3» (οδηγία Μπολκεστάιν κλπ.) και, κυρίως, να εκμεταλλεύονται άγρια τις νεοαποικιακές περιφερειακές τους χώρες, με όλα τα μέσα και τους πολυποίκιλους μηχανισμούς τους.
Αυτούς υπηρετούν οι κυρίαρχες πολιτικές μας δυνάμεις, με αντάλλαγμα την ασφάλεια τους και τη νομή της δοτής εξουσίας τους. Γι' αυτό η διαφθορά είναι εγγενές στοιχείο του συστήματος στην Ελλάδα, γι' αυτό τα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση αλληλοκαλύπτονται, κανείς δεν τιμωρείται και κανείς δεν επιστρέφει όσα σφετερίστηκε. Παλιότερα η διαφθορά ήταν γνωστή, αλλά κατακριτέα, τώρα είναι γενικευμένη και, ουσιαστικά, «αποδεκτή».

Ενώ ο πλούτος της Ελλάδας είναι αρκετός για να ζήσουμε όλοι με αξιοπρέπεια και ανθρωπιά, η οικονομική μας κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται.
Η Ελλάδα διαθέτει άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές και ικανότατο ανθρώπινο δυναμικό. Για να παραμένουμε αδρανείς, προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Αυτός ο πλούτος ή μένει αναξιοποίητος (η αγροτική και η βιομηχανική μας παραγωγή καταστρέφονται) ή τον εκμεταλλεύονται οι ξένοι, με μεσάζοντες τους Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες. Η κατάσταση επιδεινώθηκε με την ένταξη στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ και,συνεπώς, την υπερχρέωση και τις ιλιγγιώδεις καταθέσεις των εντοπίων οργάνων τους στις τράπεζες του εξωτερικού.
Η οργιώδης πλύση εγκεφάλου έχει πείσει ότι «η ΕΟΚ μας δίνει λεφτά», ότι πρέπει να της είμαστε ευγνώμονες, ότι δεν μπορούμε να αποχωρήσουμε, «γιατί θα πεινάσουμε». Μας πολυδιαφημίζουν τα χρήματα που μας δίνει η Ε.Ε. και αποκρύπτουν τα πολλαπλάσια χρήματα που μας παίρνει. Το 2004,π.χ., η Ε.Ε. μας έδωσε 2,4 δισ. ευρώ και μας πήρε 8,8 δισ.(!), με τις εισφορές, το ΦΠΑ, το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου κλπ. (Για ό,τι σχετικό με την ΕΟΚ/Ε.Ε. αναλυτικά στην έκδοση μας ΑΣΚΕ-4)
Η πρόσφατη έξαρση της ακρίβειας είναι αποτέλεσμα της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ, που συρρικνώνει την παραγωγή μας, για να μας πουλούν οι ξένοι τα δικά τους προϊόντα. Το κράτος δεν έχει καν το δικαίωμα να παρεμβαίνει, γιατί «νοθεύει» την κοινοτική αρχή του «ανταγωνισμού», δηλ. της ασυδοσίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Με την ένταξη στην ΕΟΚ η ανεργία σκοπίμως γιγαντώθηκε, ώστε οι εργαζόμενοι να ζουν με την ανασφάλεια και το άγχος της απόλυσης και να ανέχονται τις κοινοτικές οδηγίες (εντολές), που οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα, με τα ατελείωτα ωράρια, που καταργούν την προσωπική και οικογενειακή ζωή, με απούσες όλες τις υπηρεσίες που θα έπρεπε να προστατεύουν τους εργαζομένους.
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι η πρώτη προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόοδο. Πιστεύει ότι η παραγωγή δεν πρέπει να έχει κύριο κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος, που οδηγεί στην κοινωνική βαρβαρότητα. Γι' αυτό τα βασικά μέσα παραγωγής και τα προϊόντα της πρέπει να ανήκουν στην κοινωνία ή να ελέγχονται από αυτήν.

Όταν οι άλλοι σιωπούσαν ή πανηγύριζαν για την επίτευξη του «εθνικού στόχου» της ΟΝΕ, δηλ. της εισαγωγής του ευρώ στη ζωή μας, το ΑΣΚΕ προειδοποιούσε: «Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών.»
(ανακοίνωση-28/12/2001)

Στη χώρα όπου γεννήθηκε, η δημοκρατία μπορεί και πάλι να λειτουργήσει υποδειγματικά, όμως συνεχώς περιορίζεται και άλλοι αποφασίζουν για μας.

Η φαλκίδευση της δημοκρατίας δεν είναι σημερινό μόνο φαινόμενο. Με τη συμμετοχή μας, όμως, στην Ε.Ε. έχουμε παραχωρήσει και τυπικά στο διευθυντήριο των Βρυξελών το δικαίωμα να αποφασίζει για την οικονομική και κοινωνική μας πολιτική. Στην πραγματικότητα αποφασίζουν τα μυστικοσυμβούλια των τραπεζιτών και μεγαλοβιομήχανων. Ο ρόλος της Βουλής και της Κυβέρνησης κατάντησε διακοσμητικός. Ο νόμος για το βασικό μέτοχο π.χ., που επεδίωξε να περιορίσει την ασυδοσία των «νταβατζήδων» των ΜΜΕ, δεν εφαρμόστηκε, ύστερα από παρέμβαση της Ε.Ε.. Το 70% της νομοθεσίας μας είναι πια αποφάσεις της Ε.Ε., που δεν περνούν καθόλου από τη Βουλή, αλλά επικυρώνονται με προεδρικά διατάγματα ή υπουργικές αποφάσεις. Όλα τα αποφασιστικά όργανα της Ε.Ε. συνεδριάζουν μυστικά, δεν εκλέγονται, δε λογοδοτούν πουθενά και ούτε καν μας ανακοινώνουν όλες τις αποφάσεις τους, τις οποίες, όμως, με θρασύτητα απαιτούν να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα οι λαοί.
Ομοίως το NATO (δηλ. οι ΗΠΑ) μας υποχρεώνει να συμμετέχουμε στους τυχοδιωκτισμούς του στο Αφγανιστάν στο Κόσοβο, μέχρι και τη ... Σαχάρα! Η Ελλάδα βοήθησε στις επιθέσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ καθώς και στην επαίσχυντη σύλληψη του Οτσαλάν, παρά τη διαφωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Το Ευρωσύνταγμα και το σχέδιο Ανάν υποστηρίχθηκαν από το σύνολο σχεδόν της πολιτικής μας ηγεσίας, ενώ η πλειοψηφία του λαού ήταν αντίθετη. Γι' αυτό η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από το NATO και όλους τους παρεμφερείς οργανισμούς (αναλυτικά στην έκδοση ΑΣΚΕ-2).
Επειδή κατανοούν ότι οι αντιδράσεις των λαών (και του ελληνικού, ιδίως) μπορεί να καταστούν ανεξέλεγκτες, περιορίζουν ακόμη και τυπικά τους δημοκρατικούς θεσμούς με ένα πλέγμα «αντιτρομοκρατικών» και άλλων νόμων. Στα δε ΜΜΕ επιτρέπεται να ακούγεται μόνο «η φωνή του κυρίου τους».
Όμως, στην Ελλάδα μπορούν οι δημοκρατικοί μας θεσμοί να ξαναλειτουργήσουν ουσιαστικά και μάλιστα να διευρυνθούν, π.χ. με τη θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων για όλα τα πολύ σημαντικά θέματα, όπως ο χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος, η αναθεώρηση του Συντάγματος ή η έγκριση σημαντικών συνθηκών καθώς και με την καθιέρωση θεσμών λαϊκής συμμετοχής. Αναγκαία προϋπόθεση, και μάλιστα εφικτή, η απελευθέρωση μας από όλους τους υπερεθνικούς αντιδημοκρατικούς οργανισμούς.
Ενώ μπορούμε να διασφαλίσουμε την εθνική μας ακεραιότητα και την ειρήνη, η υποτέλεια μας οδηγεί σε συνεχείς υποχωρήσεις και κινδύνους.
Οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» δε μας υποστήριξαν ποτέ σε κανένα εθνικό μας θέμα και, μάλιστα, συνήθως υποστηρίζουν τις πιο παράλογες επεκτατικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου (διχοτόμηση Αιγαίου, ψευδώνυμο Σκοπίων, σχέδιο Ανάν κλπ.-για ό,τι σχετικό με την Κύπρο αναλυτικά στην έκδοση ΑΣΚΕ-3). Η πολιτική μας ηγεσία, λόγω της υποτέλειας της στους δυτικούς, καταντά πολλές φορές να συμπεριφέρεται ως εκπρόσωπος γειτονικών χωρών, με ακραίες περιπτώσεις την οικογένεια Μητσοτάκη και το δίδυμο Σημίτη-Γιωργάκη.
Για να δικαιολογήσουν την εθελοδουλία τους και με τη βοήθεια των «νταβατζήδων» των ΜΜΕ, εμφανίζουν τους δυτικούς τους προστάτες ως παντοδύναμους. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Η αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει την αγανάκτηση όλης της ανθρωπότητας και έχει περιέλθει σε αδιέξοδο. Οι ΗΠΑ είναι η πλέον χρεωμένη χώρα του κόσμου. Οι νίκες της τεράστιας στρατιωτικής τους μηχανής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ. Άλλες δυνάμεις ορθώνονται ανταγωνιστικά (Κίνα, Ρωσία, Λ. Αμερική, Ιράν, Ινδία κλπ.) και ένας πολυπολικός κόσμος δημιουργείται, μέσα στον οποίο οι ισχυροί της Δύσης και οι τοποτηρητές τους (όπως η χούντα της Άγκυρας και το κράτος του Ισραήλ) υποχρεώνονται να «συμμαζευτούν». Όπως όλες οι χώρες, η Ελλάδα μπορεί να αποκαταστήσει σχέσεις όχι υποτέλειας, αλλά αμοιβαίου σεβασμού και συμφέροντος, ξεκινώντας από τα Βαλκάνια και συνεχίζοντας με την Αν. Μεσόγειο και όλες τις χώρες του κόσμου. Όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε αυτό και διεκδικήσουμε τα αυτονόητα (που αναγνωρίζουμε σε όλους τους άλλους) τόσο πιο αποτελεσματικά διασφαλίζουμε και την ακεραιότητα της πατρίδας μας και την ειρήνη στην περιοχή μας.
Μας αποξενώνουν από τον πολιτισμό μας και τους συνανθρώπους μας, για να μας χειραγωγούν, ενώ η Ελλάδα μπορεί να ξαναγίνει πολιτιστικό κέντρο. ;
Ως το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη χειραγώγηση μας (και μακροπρόθεσμα την εξαφάνιση μας ως έθνος), επιδιώκουν (και εν μέρει έχουν πετύχει) την πολιτιστική μας αλλοτρίωση. Προσπαθούν να καταστρέψουν ό,τι μας χαρακτηρίζει, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα ήθη και έθιμα, την τέχνη, τη συλλογικότητα και αλληλεγγύη, προβάλλοντας τα πρότυπα του ατομισμού, της αποχαύνωσης και του καταναλωτισμού, που οδηγούν στο άγχος, τη μοναξιά και τη δυστυχία. Προσπαθούν να ξεχάσουμε (ή να μη μάθουμε) την ιστορία μας, να μας πείσουν ότι είναι παλιομοδίτικο να υποστηρίζουμε το κράτος-έθνος μας, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν ό,τι μπορούν για να ενισχύσουν το κράτος-έθνος των ΗΠΑ και να μετατρέψουν σε κράτος-έθνος την Ευρωπαϊκή Ένωση! Στην υπηρεσία τους καλοπληρωμένοι «διανοούμενοι», δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, «ινστιτούτα», οι λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) και πολιτικές οργανώσεις «όλου του φάσματος». Προσπαθούν να μετατρέψουν την εκπαίδευση (ξεκινώντας από την ανώτατη) σε πεδίο επιχειρηματικών συμφερόντων (και την υγεία επίσης). Και πριμοδοτούν τα πάσης φύσεως πολιτιστικά σκουπίδια.
Όμως η Ελλάδα, όπως μπορεί να υπερηφανεύεται για τη μέχρι τώρα συμβολή της στον ανθρώπινο πολιτισμό, από την αρχαία, βυζαντινή μέχρι και τη νεώτερη εποχή (παρά τις αξιολύπητες αντιρρήσεις των παραπάνω οργάνων τους...), έτσι και τώρα μπορεί, στηριγμένη στην πολιτιστική της εθνική ταυτότητα σε όλες τις πτυχές της, να συνεχίσει να εμπλουτίζει και να αναπτύσσει την πολιτιστική της δημιουργία και να συνεισφέρει έτσι ουσιαστικά στην πανανθρώπινη πολιτιστική εξέλιξη.
Άλλες πολιτικές δυνάμεις να ενισχυθούν, για ν' αλλάξει η μοίρα του τόπου μας.
Εμπόδιο για όλα τα παραπάνω είναι η κυριαρχία πολιτικών δυνάμεων που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, αλλά επιτυγχάνουν να παραπλανούν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, να το αλλοτριώνουν, να το κάνουν συνένοχο στη διαφθορά τους και να αποσπούν την υποστήριξη του, έστω και μόνο με την απατηλή ελπίδα προσωπικών «διευκολύνσεων» ή την αυταπάτη συμμετοχής τους στην εξουσία. Όμως, η μοίρα του τόπου μας μπορεί ν' αλλάξει, αρκεί αυτές οι δυνάμεις να καταδικαστούν πολιτικά και να ενισχυθούν άλλες, που εκφράζουν τα
συμφέροντα του λαού και του τόπου και γι' αυτό δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων» και παραμένουν άγνωστες ή μη υπολογίσιμες για πολλούς. Το «μειονέκτημα» αυτό μπορεί και πρέπει να καλυφθεί (και για άλλους, πιο σημαντικούς, λόγους) με την απ' ευθείας επαφή ή επικοινωνία. Μεταξύ των δυνάμεων αυτών θεωρούμε ότι είναι και το ΑΣΚΕ. Όποιος συμφωνεί με τις θέσεις του και επιθυμεί να ενισχύσει με οποιοδήποτε τρόπο την προσπάθεια του μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας.
 
Η Εκτελεστική Επιτροπή
Καργόπουλος Νίκος
Καρναβάς Θοδωρής
Κοντοστέργιος Σεραφείμ
Λαουρδέκης Γιώργος
Λεοντόπουλος Νίκος
Μπινίκου Πόπη
Παλλαδινός Δημήτρης
Στενός Σήφης
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)

Η ΓΡΑΜΜΗ ΦΛΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ ΣΗΜΕΡΑ

 

Μεγάλη θεωρητική συζήτηση (ξανα)γίνεται στο ΚΚΕ για το κατά πόσον ήσαν ορθές οι αποφάσεις α) για τη συγκρότηση του ενιαίου Συνασπισμού και β) για τη συγκυβέρνηση το 1989-90 αρχικά με τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη και στη συνέχεια με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Σήμερα το ΚΚΕ κρίνει ότι εκείνες οι αποφάσεις ήσαν λανθασμένες. Παρότι χρησιμοποιούνται προσεκτικές εκφράσεις, είναι προφανές ότι (με τη δική του γλώσσα) οι αποφάσεις θεωρούνται αποτέλεσμα υπερίσχυσης «οπορτουνιστικών» αντιλήψεων.
Το ζήτημα ανακινήθηκε από την ηγεσία, με άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ. Ο λόγος είναι, ασφαλώς, η αντιμετώπιση των διαφωνιών που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΚΚΕ για τη σημερινή πολιτική του πλήρους απομονωτισμού του κόμματος.
Την ανακίνηση του θέματος εκμεταλλεύτηκαν αντίπαλοι του ΚΚΕ, μιλώντας για καταδίκη της γραμμής Φλωράκη (από το 1972 Γ.Γ. του ΚΚΕ) και υποθέτοντας ότι μια προσβολή στη μνήμη του ιστορικού ηγέτη θα διευκόλυνε την περαιτέρω μετακίνηση μελών και ψηφοφόρων από το ΚΚΕ, π.χ. προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Η άποψη του ΑΣΚΕ είναι ότι οι προαναφερθείσες καθώς και πλήθος άλλων καθοριστικών αποφάσεων ελήφθησαν με άλλα κριτήρια και οι θεωρητικές αναλύσεις επιστρατεύονται εκ των υστέρων, για να τις δικαιολογήσουν. Τα «λάθη» δεν είναι λάθη, αλλά επιλογές που υπηρετούν ανομολόγητες επιδιώξεις, όπως π.χ. οι συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας (βλ. την έκδοση ΑΣΚΕ-2). Αλλά ας έρθουμε στα πιο πρόσφατα.
Το ΑΣΚΕ, θυμίζουμε, πολλούς μήνες ενωρίτερα είχε προβλέψει ότι θα υπάρξει κυβερνητική συνεργασία ΚΚΕ-ΝΔ (βλ. «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» Οκτώβρη 1988), προκαλώντας την οργή μελών του ΚΚΕ, που ισχυρίζονταν ότι αυτό δε θα γίνει ποτέ και ότι στο ΑΣΚΕ είμαστε αντικομμουνιστές. Στο ΑΣΚΕ, όμως, δεν είμαστε αντικομμουνιστές, απλώς δεν είμαστε αόμματοι. Τότε η Σοβιετική Ένωση είχε συνάψει μια οικονομική συμφωνία-μαμούθ με τη Δ. Γερμανία των Κολ-Στράους. Ήταν βέβαιο, λοιπόν, ότι αυτή η συμφωνία θα είχε την αντανάκλασή της στις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις. Η εξάρτηση, που χαρακτηρίζει λιγότερο ή περισσότερο τις κυρίαρχες δυνάμεις όλου του πολιτικού φάσματος της πατρίδας μας, της αριστεράς μη εξαιρουμένης, είναι η πηγή όλης της κακοδαιμονίας μας. Η συγκυβέρνηση, λοιπόν, υπαγορεύθηκε από τα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης του Μιχ. Γκορμπατσόφ κι επιβλήθηκε στο ΚΚΕ, παρά το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργούσε στο εσωτερικό του. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την άνοδο του (γερμανόφιλου) Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία, εξυπηρετώντας ένα σύστημα σε βαθιά κρίση, χωρίς κανένα κέρδος για το λαό και τη δημοκρατία, ούτε καν την καθιέρωση της απλής αναλογικής, που είχε προσφέρει τότε ο Α. Παπανδρέου στον ενιαίο Συνασπισμό.
Σήμερα το ΚΚΕ πέρασε στην άλλη άκρη. Βασική αρχή της πολιτικής του είναι ότι «το ΚΚΕ τα κάνει όλα καλά, από όλους τους άλλους κανείς δεν κάνει τίποτα καλό, άρα δεν υπάρχει έδαφος για συνεργασία με κανέναν και για τίποτα». Η Α. Παπαρρήγα, κατά την ομιλία της στη Βουλή για την πρόταση μομφής, απαξίωσε το Κοινοβούλιο («δεν υπάρχει δυνατότητα μέσω Βουλής») και υποστήριξε ότι «μόνη λύση είναι η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση». Όλ’ αυτά με βάση την απόφαση του Συνεδρίου, που θεωρεί ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η «λαϊκή εξουσία», δηλ. η ανάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ. Αλλά και το ίδιο το ΚΚΕ με τη συμπεριφορά του δείχνει ότι δεν το ενδιαφέρει η εξουσία, κάτι που κατανοεί και ο ελληνικός λαός. Στην πράξη δηλ. δεν προτείνει τίποτα σ’ ένα λαό που υποφέρει και στρέφεται απελπισμένος προς τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ ή προς την εκδικητική μανία του εσμού της «Χρυσής Αυγής».

 

Η σημερινή πολιτική του ΚΚΕ είναι επίσης υποβοηθητική του συστήματος, αφού διασπά τις λαϊκές κινητοποιήσεις και απομακρύνει την ελπίδα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τη νέα Κατοχή. Γι’ αυτό και συχνά επαινείται από πολιτικούς, π.χ. Άδωνις, ή ΜΜΕ του συστήματος. Τους λόγους που η ηγεσία επιμένει σ’ αυτή τη γραμμή τους γνωρίζει η ίδια καλύτερα από τον καθένα.
Η αυτοκριτική, λοιπόν, του ΚΚΕ για τη συγκυβέρνηση του 1989-90 θα ήταν μια θετική εξέλιξη, εάν συνοδευόταν από μια πολιτική που (και με τις κατάλληλες συμμαχίες) αναβαθμίζει το λαϊκό κίνημα. Δυστυχώς, γίνεται απλώς για να δικαιολογήσει μια αδιέξοδη (πάλι) πολιτική.

 


ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΚΑ


Οπως ανακοίνωσε η γερμανική πρεσβεία στην ιστοσελίδα της :
«1ο Βραβείο: Ένα ταξίδι από 13 έως 15 Δεκεμβρίου 2013 του νικητή/της νικήτριας με τον γονέα ή κηδεμόνα στο Μόναχο και 100 € για αγορές στην παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη Αγορά του Μονάχου (Weihnachtsmarkt). Περιλαμβάνονται αεροπορικά εισιτήρια οικονομικής θέσης Αθήνα-Μόναχο μετ’ επιστροφής και ξενοδοχείο με πρωινό για 2 διανυκτερεύσεις, προσφορά της Lufthansa και της Πρεσβείας αντίστοιχα. Επιπλέον, το πρώτο βραβείο συμπεριλαμβάνει ένα βιβλίο της σειράς Μεγάλες Ανακαλύψεις προσφορά των «Ερευνητών» της εφημερίδας «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».
2ο-4ο Βραβείο: Επιτραπέζια Παιχνίδια Ravensburger από την John Hellas
5ο-14ο Βραβείο: Δωροεπιταγές αξίας 10€ από το βιβλιοπωλείο Notos Βοοks στην Αθήνα.
Ισχύoυν για αγορές από το κατάστημα ή το διαδικτυακό κατάστημα μέχρι τις 31.12.2013
15ο-20ο Βραβείο: Γερμανικά γλυκίσματα
Ευχαριστούμε τους Χορηγούς επικοινωνίας και χορηγούς δώρων: Τους „Ερευνητές“ της
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, την γερμανική αεροπορική εταιρία Lufthansa, τον αντιπρόσωπο των
παιχνιδιών Ravensburger στην Ελλάδα, Jonhellas και το βιβλιοπωλείο Notos Books στην
Αθήνα.»

 

Τα σχόλια περιττεύουν. Οι γραικύλοι υπακούουν τυφλά στις εντολές των κατακτητών, που δεν επιτρέπουν να ξεφύγει ούτε μία ελληνική λέξη. Εικαστικό πρότυπό τους θα έπρεπε να είναι η κουκούλα και η σβάστικα.

{source}
<!-- You can place html anywhere within the source tags -->


<script language="javascript" type="text/javascript">
// You can place JavaScript like this

</script>
<?php

// You can place PHP like this
if ($handle = opendir( "/var/www/vhosts/aske.gr/httpdocs/site/images/pdfs/dimosieyseis/2013/")) {
$i=0;
    /* This is the correct way to loop over the directory. */
    print "";
   while (false !== ($file = readdir($handle))) {
        if (substr($file,strlen($file)-4,4)=='.pdf') {

$fil[$i]="images/pdfs/dimosieyseis/2013/". $file;

$content = file_get_contents(
"/var/www/vhosts/aske.gr/httpdocs/site/images/pdfs/dimosieyseis/2013/" . $file);
$xmp_data_start = strrpos($content, '<x:xmpmeta');
$xmp_data_end   = strrpos($content, '</x:xmpmeta>');
$xmp_length     = $xmp_data_end - $xmp_data_start;
$xmp_data       = substr($content, $xmp_data_start, $xmp_length + 12);
$flag[$i]=true;
$flag1[$i]=true;
$flag2[$i]=true;
$dcdescrsta=strpos($xmp_data, '<dc:description>')+16;
if (strpos($xmp_data, '<dc:description>')) {
$dcdescrend=strpos($xmp_data, '</dc:description>');
$dcddata=substr($xmp_data,$dcdescrsta,$dcdescrend-$dcdescrsta);
$rdflis=strpos($dcddata, '<rdf:li');
$rdflisfc=strpos($dcddata,">",$rdflis)+1;
$rdflie=strpos($dcddata, '</rdf:li>')-1;
$perigrafi[$i]=substr($dcddata,$rdflisfc,$rdflie-$rdflisfc+1);
} else {$flag[$i]=false;}
$dcdescrsta=strpos($xmp_data, '<dc:creator>')+12;
if (strpos($xmp_data, '<dc:creator>')) {
$dcdescrend=strpos($xmp_data, '</dc:creator>');
$dcddata=substr($xmp_data,$dcdescrsta,$dcdescrend-$dcdescrsta);
$rdflis=strpos($dcddata, '<rdf:li');
$rdflisfc=strpos($dcddata,">",$rdflis)+1;
$rdflie=strpos($dcddata, '</rdf:li>')-1;
$perigrafi1[$i]=substr($dcddata,$rdflisfc,$rdflie-$rdflisfc+1);

} else {
    $flag1[$i]=false;
}
$dcdescrsta=strpos($xmp_data, '<dc:title>')+10;
if (strpos($xmp_data, '<dc:title>')) {
$dcdescrend=strpos($xmp_data, '</dc:title>');
$dcddata=substr($xmp_data,$dcdescrsta,$dcdescrend-$dcdescrsta);
$rdflis=strpos($dcddata, '<rdf:li');
$rdflisfc=strpos($dcddata,">",$rdflis)+1;
$rdflie=strpos($dcddata, '</rdf:li>')-1;
$perigrafi2[$i]=substr($dcddata,$rdflisfc,$rdflie-$rdflisfc+1);

} else {$flag2[$i]=false;}

$i++;
}
     
  }
}

 $k=$i;
    $i=0;
    $dat=array();
    $timestamp=array();


    while ($i<$k) {
    $hmero=split("/",$perigrafi[$i]);
    $dat[] = array('index'=> $i, 'timestamp' => strtotime($hmero[1] . "/" . $hmero[0] . "/" . $hmero[2]));
    $i++;
    }
    foreach ($dat as $key => $row) {
    $timestamp[$key]  = $row['timestamp'];
    $index[$key] = $row['index'];

    }
$i=0;
    array_multisort($timestamp, SORT_DESC, $dat);
    foreach ($dat as $key => $row) {
    $timestamp[$key]  = $row['timestamp'];
    $index[$key] = $row['index'];
}

$i=0;

print "<table cellpadding=\"0\" cellpadding=\"0\">";

        if ($k>0) {while ($i<$k) {
        //TITLOS
        if ($flag[$index[$i]] || $flag2[$index[$i]]) {print "<tr>\n";}
        if ($flag2[$index[$i]]) {print "<td width=\"500\"><a style=\"font-size:18px;line-height:40px\" href=\"" . $subdir . $fil[$index[$i]] . "\">" . $perigrafi2[$index[$i]]  . "</a></td>\n";}
        //Συγγραφέας
        if ($flag1[$index[$i]]) {print "<td width=\"200\" align=\"center\">". $perigrafi1[$index[$i]]  . "</td>\n";}
    //HMEROMHNIA
        if ($flag[$index[$i]]) {print "<td width=\"100\">" .$perigrafi[$index[$i]] . "</td> \n";}
        //if ($flag[$index[$i]] || $flag1[$index[$i]] || $flag2[$index[$i]]) {print "\n";}
        if ($flag[$index[$i]] ||$flag1[$index[$i]] || $flag2[$index[$i]]) {print "</tr>\n";}
        //if ($flag[$index[$i]] ) {print "</tr>";}
        $i++;


        }

}
print "</table>";

?>



{/source}

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

 

Το 2012 η Ελλάδα, εκτός του δανείου της τρόικας (25 δισ. το 2012), θα πρέπει να δανεισθεί από τις «αγορές» ένα πολύ μεγάλο ποσό (26 δισ. τουλάχιστον, εφόσον δεν υπάρξουν αποκλίσεις στην εφαρμογή του μνημονίου, πράγμα αδύνατο), για να πληρώσει τις λήξεις παλαιών ομολόγων. Οι ίδιοι οι δανειστές ομολογούν πλέον ότι αυτό δε γίνεται με spread πάνω από τις 1.100 μονάδες. Προβλέπουν, μάλιστα, ότι θα αυξηθούν, αντί να πέσουν στις 300, όπως πέρυσι «υπολόγιζαν».
Η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να μας ξαναδανείσει προς το παρόν. Θέλει να έχει μόνο κέρδη από εμάς μέσω του ευρώ της. Θέλει να κατοχυρώσει πλήρως το ξεπούλημα στις εταιρείες της και των υπολοίπων δημοσίων δικτύων μας (ηλεκτρισμός, νερό κ.λπ.), το οποίο έχει υποσχεθεί (με το αζημίωτο;) ο κατοχικός πρωθυπουργός και να βάλει πόδι στις ελληνικές τράπεζες. Γι’ αυτό θέλουν να επιβάλουν «αναδιαρθρώσεις» που τους συμφέρουν, ώστε να αποσοβήσουν το 2012 τη στάση πληρωμών, στην οποία το μνημόνιο νομοτελειακά μας οδηγεί. Και, μάλιστα, ταχύτερα της Αργεντινής, που τουλάχιστον είχε διατηρήσει το εθνικό της νόμισμα.
Τρέμουν την αναδιάρθρωση τώρα οι εγχώριοι τραπεζίτες με επικεφαλής το διοικητή της (μη κρατικής) Τράπεζας της Ελλάδας και ζητούν να συνεχίσει ο ελληνικός λαός να πεινά και να δανείζεται με υψηλα επιτόκια, για να τους δώσει κι άλλες εγγυήσεις, δηλ. ομόλογα (30 δισ. ζήτησε στην πρόσφατη έκθεσή του ο κ. Προβόπουλος, πέραν των 93 δισ. που έχουν πάρει ως τώρα από το 2008), για να τα δίνουν «κουρεμένα» κατά 30% τουλάχιστον στην ΕΚΤ του Τρισέ και να δανείζονται χαμηλότοκα. Με τόσα δισ. όλες οι τράπεζες θα έπρεπε να έχουν περιέλθει στο δημόσιο.
Φυσικά φοβάται την αναδιάρθρωση και ο Τρισέ, φοβάται δηλ. ότι θα του μείνουν στο χέρι οι εγγυήσεις των ελληνικών τραπεζων, δηλ. τα ομόλογα, και θ’ αναγκαστεί να τυπώσει πληθωρικό ευρώ. Θέλουν οι τραπεζίτες να κερδίσουν χρόνο, για να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, κυρίως προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Γι’ αυτό τώρα οι τραπεζίτες παρομοιάζουν σ’ εμάς τους αφελείς την αναδιάρθρωση σαν να είναι οι επτά πληγές του Φαραώ, δηλ. ισχυρίζονται ότι αναδιάρθρωση σημαίνει κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, απώλεια των καταθέσεων των μικροκαταθετών και στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων. Αλλά και η «αναδιάρθωση» που θέλουν οι δανειστές θα επισωρεύσει νέα δεινά στην ελληνική κοινωνία. Οι γερμανικές «αναδιαρθρώσεις», εκτός της δημόσιας περιουσίας, έχουν κύριους στόχους τις καταθέσεις και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Επιδιώκουν, επίσης, την πτώση των αξιών της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων, για να πουληθούν στους ξένους κοψοχρονιά, καθώς και την πτώση των μισθών, όπως λένε, σε επίπεδο Βουλγαρίας και Κίνας, για να έχουν δυσθεώρητα κέρδη. Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.

 

Η αναδιάρθρωση από μια ελληνική κυβέρνηση

 

Στην Ελλάδα η αναδιάρθρωση από μια κυβέρνηση που λειτουργεί με βάση τα εθνικά συμφέροντα προς όφελος της κοινωνίας θα λειτουργήσει ευεργετικά για την ανάπτυξη. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει προηγουμένως να απελευθερωθούμε από τα δεσμά του ευρώ και της Ε.Ε, που μας έχουν καταστήσει υπόδουλους στους ξένους και μας έχουν καταδικάσει να καταναλώνουμε κυρίως τα προϊόντα τους, αφού έχουν διαλύσει τις παραγωγικές μας δομές. Να επαναφέρουμε το εθνικό μας νόμισμα και, αφού σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη, να ερευνήσουμε τι πραγματικά χρωστάμε. Η χώρα θα πληρώσει μόνο όσα μπορεί, ώστε να έχει πόρους για ανάπτυξη και κοινωνικές δαπάνες. Όρος είναι ότι δε θα θιγούν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και οι νόμιμες καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Φυσικά τότε το δημόσιο θα έχει περισσότερα κονδύλια και δε θα ξανακουστεί το παραμύθι για μη πληρωμή μισθών και συντάξεων.
Το ΑΣΚΕ έχει ήδη κάνει αναλυτικές προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης και την ανάπτυξη (βλ. «Ενημέρωση» αρ. φύλλου 136, Νοέμβριος 2010, και τη νέα προκήρυξη, Μάιος 2011)

 

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

 

Τα χρέη των τραπεζών των ΗΠΑ και των χωρών της Ε.Ε. δημιουργήθηκαν από την απληστία τους για όλο και υψηλότερα κέρδη με τις περιβόητες «φούσκες» και τα τοξικά ομόλογα. Τα χρέη αυτά, αντί να τα καλύψουν οι μεγαλομέτοχοί τους από τα τεράστια κέρδη τους που είχαν αποκομίσει τα προηγούμενα χρόνια, τα φορτώνουν με τη συνδρομή των κυβερνήσεων στο δημόσιο χρέος, το οποίο αυξάνεται ραγδαία. Η τραπεζική κρίση μετατρέπεται σε κρίση δημόσιου χρέους. Αυτή είναι η ουσία της κρίσης.
Οι ΗΠΑ, με το δυσθεώρητο χρέος των 14,5 τρισ. δολαρίων, δεν έχουν κανένα πρόβλημα, αφού το χρέος είναι στο νόμισμά τους, που διατηρείται ως αποθεματικό χρήμα παγκοσμίως (με τη συνδρομή και του ΓΑΠ). Ο Τζον Κόνολι, υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ρίτσαρντ Νίξον είχε πει το 1971 στον υπόλοιπο κόσμο ότι το δολαριο ”είναι δικό μας νόμισμα αλλά δικό σας πρόβλημα”. Ετσι βάζουν το «μηχανάκι» και τυπώνουν πληθωρικά δολάρια, στηρίζοντας τη δική τους ανάπτυξη.
Στην Ε.Ε. η κρίση έχει πλήξει κυρίως τις χώρες του νότου, που η συμμετοχή τους στο σκληρό ευρώ τις κατέστησε μη ανταγωνιστικές και τελικά ελλειμματικές προς όφελος της Γερμανίας και των άλλων βόρειων χωρών, που έχουν πλεονάσματα. Η Ιρλανδία έγινε ελλειμματική, επειδή χρηματοδοτεί με κρατικά δάνεια τα χρέη των τραπεζών της, που είχαν γεμίσει με «φούσκες» στεγαστικών δανείων. Οι Ιρλανδοί τώρα κατηγορούν την ΕΚΤ και τον Τρισέ ότι ενθάρρυναν τη μαζική διαφυγή καταθέσεων από το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, υποδαύλισαν τη ραγδαία άνοδο των spreads των ομολόγων τους, για να τους εκβιάσουν να μπουν στο «μηχανισμό στήριξης» προς όφελος των τραπεζών και της στήριξης του ευρώ.
Η Ελλάδα είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Έγινε ελλειμματική από την ένταξή της στην ΕΟΚ. Η είσοδός της στο ευρώ επιδείνωσε την οικονομία της. Η χώρα πορευόταν τουλάχιστον για 30 χρόνια με δανεικά, με τα οποία πληρώνονταν προηγούμενα δάνεια, χωρίς καμμιά προσπάθεια για αυτοδύναμη ανάπτυξη, με επιλογή όλων των κυβερνήσεων. Η κρίση προϋπήρχε και ήταν από τότε φανερό ότι χωρίς συνεχή και αυξανόμενο δανεισμό θα φτάναμε σύντομα στη στάση πληρωμών στους δανειστές. Είχαν φροντίσει η χώρα μας να έχει όλα τα «προσόντα» κι ένα «κατάλληλο» πρωθυπουργό, ώστε με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση να οδηγηθεί σιδηροδέσμια για «διάσωση».

ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

 

Στις 2/5/11 η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πράκτορές της εντόπισαν τον Μπιν Λάντεν στο κρησφύγετό του στο Πακιστάν και τον εκτέλεσαν. Όλη η επιχείρηση ήταν τόσο «μυστήρια» όσο και η δραστηριότητα του Μπιν Λάντεν, ώστε να έχουν βάση οι υποψίες ότι ο πολύτιμος πράκτορας των Αμερικανών εξακολουθεί να ζει.
Ο Μπιν Λάντεν, γόνος της πλέον ελεγχόμενης από τους Αμερικανούς ελίτ του αραβικού κόσμου, μιας πάμπλουτης οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, εμφανίζεται στα διεθνή πράγματα περί το 1980, όταν οι Αμερικανοί (με κυριότερους συμμάχους τους Γάλλους) του αναθέτουν να στρατολογήσει φανατικούς ισλαμιστές, για να πολεμήσουν και να εκδιώξουν τους «άθεους» σοβιετικούς από το Αφγανιστάν. Η προσπάθεια, τελικά, στέφθηκε από επιτυχία.
Το μεγάλο παιχνίδι του Μπιν Λάντεν αρχίζει μετά 10 χρόνια, όταν ο σοβιετικός συνασπισμός καταρρέει και δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος, που να δικαιολογεί τις επεμβάσεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους σ’ όλο τον κόσμο. Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν το δέος «τρομοκρατία» στη θέση του «κομμουνισμού». Ο Μπιν Λάντεν επιλέγεται ως ο πρώτος «τρομοκράτης» και πραγματοποιεί επιθέσεις σε διάφορα σημεία της γης.
Κορυφαία επιχείρηση ήταν η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το Σεπτέμβριο του 2001, που εξυπηρέτησε κι ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος (ο μικρόνους) είχε εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, με προεκλογικό πρόγραμμα την επιστροφή όλων των αμερικανικών στρατευμάτων στην αμερικανική ήπειρο. (δόγμα Μονρόε). Έπρεπε να βρεθεί πειστική δικαιολογία, ώστε όχι μόνο να μην επιστρέψουν, αλλά να επεκταθούν περαιτέρω. Οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη από κάτι συγκλονιστικό, από ένα νέο Περλ Χάρμπορ, γι’ αυτό η επίθεση έγινε στο κέντρο της Ν. Υόρκης. Οι φανατικοί μουσουλμάνοι που «μαρτύρησαν» στη Ν. Υόρκη κι αλλού δεν έμαθαν ποτέ ότι «επικεφαλής τους βάδιζε ο εχθρός τους». Ντοκουμέντα είδαν το φως της δημοσιότητας (σε περιορισμένη κλίμακα, λόγω της προσπάθειας ολόκληρου του συστήματος εξουσίας να συγκαλυφθούν) που αποδεικνύουν ότι η όλη επιχείρηση ήταν σε γνώση των αμερικανικών αρχών (και, πιθανότατα, είχε σχεδιαστεί από αυτές).
Την επόμενη δεκαετία ο Μπιν Λάντεν, εκτός από τη συντήρηση του δέους της «τρομοκρατίας» γενικά, εξυπηρέτησε τους Αμερικανούς και σε ειδικές επιδιώξεις τους. Στον Καύκασο (με τη βοήθεια και της Τουρκίας) στρατολόγησε, οργάνωσε και ενίσχυσε τρομοκρατικές ομάδες, που χτυπούσαν ρωσικούς στόχους, σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθεί η ανάκαμψη της Ρωσίας και να περιοριστεί ο ρόλος της στους ενεργειακούς δρόμους προς τη Δ. Ευρώπη.
Στο Ιράκ, με επιθέσεις σε επιλεγμένους σιιτικούς στόχους, προσπάθησε να διασπάσει την ενότητα του ιρακινού λαού, απαραίτητη για την απελευθέρωση από την αμερικανοβρετανική κατοχή. Η ασήμαντη οργάνωση της Αλ Κάιντα στο Ιράκ εμφανιζόταν από τα δυτικά ΜΜΕ ως ο κύριος φορέας αντίστασης των Ιρακινών! Κατά την πρώτη εισβολή στον κόλπο προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει στην ανατροπή του «άθεου» Σαντάμ. Κατά τη δεύτερη υποστήριξε τους οπαδούς του!
Στη συνέχεια φαίνεται ότι τα κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ διχάστηκαν ως προς την περαιτέρω χρησιμότητα του Μπιν Λάντεν. Ίσως και ο ίδιος να αυτονομήθηκε σε κάποιο βαθμό. Άλλοι τον θεωρούσαν πιο χρήσιμο ζωντανό κι άλλοι (οι οποίοι, τελικά, επικράτησαν) νεκρό. Και ήρθε το πολιτικό του τέλος (για το φυσικό του θάνατο, επαναλαμβάνουμε, υπάρχουν αμφιβολίες).
Του Μπιν Λάντεν προηγήθηκαν κι άλλοι (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ κ.λπ.) που εξυπηρέτησαν τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους και τελικά τους πέταξαν σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Και οι εν Ελλάδι Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης σάπισαν στη φυλακή. Είναι άξιο προσοχής ότι όλοι τους εμφανίζονταν να υποστηρίζουν φανατικά ο,τιδήποτε στην πραγματικότητα πολεμούσαν!

 

Η διεθνής νομιμότητα

 

Υπάρχει άλλη μια πτυχή που πρέπει να επισημανθεί. Οι ισχυρές χώρες της Δύσης αυτοαναγορεύονται σε υπερασπιστές της διεθνούς νομιμότητας, ενώ είναι αυτές που κυρίως την παραβιάζουν. Έχουν το θράσος να λειτουργούν εξ ονόματος της «διεθνούς κοινότητας», χωρίς ποτέ να έχουν εξηγήσει ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα. Εκμεταλλεύονται και το κατάντημα στο οποίο έχει περιέλθει σήμερα ο ΟΗΕ. Η Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη προσφάτως και το Βιετνάμ παλαιότερα είναι οι πιο γνωστές περιπτώσεις. Η μη αναγνώριση της εκλογικής νίκης των ισλαμιστών της Αλγερίας παλαιότερα και της Χαμάς στην Παλαιστίνη είναι άλλα δύο παραδείγματα. Η ανοχή (στην πραγματικότητα υποστήριξη) στην τουρκική κατοχή της Κύπρου είναι πολύ γνωστή σ’ εμάς τους Έλληνες.
Στην υπόθεση Μπιν Λάντεν παραβίασαν κατάφωρα δύο αρχές: Πρώτο, προέβησαν σε μια άμεση εκτέλεση, χωρίς να του δώσουν το δικαίωμα να δικαστεί, παρότι οι ίδιοι αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι δεν οπλοφορούσε (η εσπευσμένη «εξαφάνισή» του στη θάλασσα εντείνει τις υποψίες για «θέατρο»). Δεύτερο, πραγματοποίησαν ολόκληρη επιχείρηση σε ξένη χώρα, χωρίς τη συμμετοχή, ούτε καν την άδεια, των αρχών της χώρας αυτής. Θεωρούν ότι όλος ο πλανήτης είναι τσιφλίκι τους! Αλλά, ο ένας μετά τον άλλο, οι λαοί αρχίζουν να τους βάζουν στη θέση τους!

 


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)