ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

   Είναι γνωστό ότι ο Υπουργός Υγείας Άδωνης Γεωργιάδης είναι καλός φιλόλογος, πολύ καλός πωλητής βιβλίων και πάρα πολύ καλός υπηρέτης των ευρωπαϊκών συμφερόντων και όχι μόνο. Η επιλογή του για τη θέση αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Οι τηλεοπτικοί υστερισμοί του και η υπερπροβολή του από τα συστημικά ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους τους προκαλούν οργή και αγανάκτηση. Εχει συμβάλει στη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση στο χώρο της υγείας, που την είχαμε, δυστυχώς, προβλέψει. Όλοι,  λιγότερο ή περισσότερο,  έχουμε ανάγκη υπηρεσιών υγείας  και ο καθένας βιώνει, μερικές φορές με τραγικό τρόπο, την κατάντια τους. Τραγικός είναι και ο αυταρχικός τρόπος του Υπουργού, ο οποίος συμπεριφέρεται σε επιστήμονες γιατρούς, που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους προσφέροντας στην κοινωνία, σαν να απευθύνεται σε μαθητές δημοτικού. Σε λίγο όμως θα έχει την ευκαιρία ο ελληνικός λαός να εκφράσει την αντίδρασή του και να τον τιμωρήσει, αυτόν και τους άλλους δυνάστες.

Μέσα στα πλαίσια των επιθέσεων της ΕΕ, της τρόικας και της κυβέρνησης στον ελληνικό λαό, εντάσσεται και η υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και παιδείας στην ελληνική νεολαία. Από το καλοκαίρι τα σχολεία είναι αφύλακτα, αφού οι φύλακες απολύθηκαν, πολλές απαραίτητες ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης καταργήθηκαν και απολύθηκαν οι αντίστοιχοι καθηγητές. Τα κονδύλια για τη λειτουργία των σχολείων δεν επαρκούν  ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες. Οι επισκευές και διορθωτικές κατασκευές έγιναν πολυτέλεια και τα αποτελέσματα είναι ήδη σε πολλές περιπτώσεις εμφανή.

Η «αξιολόγηση»

Οι εκπαιδευτικοί, που συνήθως λοιδορούνται και θεωρούνται υπεύθυνοι κάθε κακοδαιμονίας,  επιχειρείται να φιμωθούν, να υποταχτούν ώστε να μην αντιδρούν και να εκφοβισθούν με απολύσεις και διαθεσιμότητα. Μετά την αύξηση των ωρών διδασκαλίας, την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, τις καταργήσεις σχολείων και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, τη μισθολογική τους καταβαράθρωση, πρέπει να σκύψουν τα κεφάλια, αποδεχόμενοι μια «αξιολόγηση», που δεν έχει στόχο τη βελτίωσή τους με συνέπεια την καλύτερη απόδοση και αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας, αλλά τον εκφοβισμό τους, την αμοιβαία καχυποψία, αφού στρέφει  τον έναν  εναντίον του άλλου και  το «γλύψιμο» στους προϊσταμένους. Ήδη από 1/1/2014 ισχύει ο νόμος για την αξιολόγηση, οποίος δεν έχει εφαρμοστεί αλλά επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη. Όχι πως η αξιολόγηση είναι απορριπτέα, αντίθετα θα είχε καλά αποτελέσματα, αν αποσκοπούσε στην μετεκπαίδευση των καθηγητών και δασκάλων, στην ενημέρωσή τους στις νέες διδακτικές μεθόδους, στην βοήθεια από ειδικούς για εξειδικευμένα προβλήματα και ειδικές περιπτώσεις, στην αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής των εργαστηρίων και των αιθουσών διδασκαλίας. Οι σύμβουλοι όμως είναι σχεδόν ανύπαρκτοι,  οι οδηγίες για τη διδασκαλία και τη διδακτέα ύλη καταφτάνουν στα σχολεία στο μέσο της χρονιάς, οι αλλαγές για το νέο λύκειο και το νέο σύστημα εξετάσεων εφαρμόζονται εν μέρει και κανείς δε γνωρίζει τι τελικά θα συμβεί. Πλήρης η αδιαφορία των διοικητικών υπευθύνων.

 Ο Υπουργός Παιδείας έστειλε εγκυκλίους –με πομπώδεις εκφράσεις και γενικόλογες αοριστολογίες -,  για την εφαρμογή της  «αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων» με στόχο δήθεν τη βελτίωσή τους, ως το πρώτο βήμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Τα κριτήρια και οι τρόποι αξιολόγησης είναι κωμικοτραγικοί. Πώς κάθε ένα μεμονωμένο σχολείο θέτει οράματα!! Καθορίζει «βασικές επιδιώξεις των στόχων  και των αξιών που διέπουν τη σχολική ζωή» και πολλές άλλες τέτοιες αερολογίες και φληναφήματα, που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον, δεν υπάρχει γνώση της σχολικής πραγματικότητας από τους «οραματιστές» συμβούλους του υπουργού και οι επιδιώξεις κρύβονται κάτω από μια ομιχλώδη επιφάνεια, επικίνδυνες για μια επερχόμενη υποβάθμιση και απαξία της εκπαίδευσης. Τέτοια είναι η ανοησία που κατέχει τους καρεκλοκένταυρους  του Υπουργείου Παιδείας, που παραλίγο  θα είχαν καθιερώσει «λευκές διακοπές» στις αρχές Μαρτίου, μαϊμουδίζοντας τις διακοπές αυτής της εποχής, των βορείων ευρωπαϊκών χωρών για να κάνουν οι μαθητές σκι!! Όμως τα πράγματα ξεφεύγουν από την αστειότητα, όταν οι συνέπειες κοστίζουν και εδώ το κόστος δεν είναι οικονομικό. Αφορά στο μέλλον του ελληνικού λαού, τη νεολαία.

Με ηγέτη τον Αναστασιάδη μεθοδεύεται «λύση» στο Κυπριακό με την παράνομη διχοτόμηση, την παράνομη κατοχή από τα τουρκικά στρατεύματα και τις πολλές, τουρκικές, και όχι μόνο, παρανομίες. Με τον Αναστασιάδη, που κατήγγειλε στην Ευρώπη ότι το μεγαλειώδες 76% κατά του σχεδίου Ανάν το 2004, ήταν αποτέλεσμα προπαγάνδας(!). Τον Αναστασιάδη, ο οποίος δεν κρύβει τη σταθερή προσήλωσή του στην ανάγκη εξεύρεσης λύσης πάση θυσία, προς αποφυγή, δήθεν, της οριστικής διχοτόμησης. Τον Αναστασιάδη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε στις εκλογές του 2013, τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης  για το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο Χριστόφια και αναρριχήθηκε στο Προεδρικό αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον Αναστασιάδη, που, τώρα, επιδίδει διαπιστευτήρια ξενοδουλείας και υποτέλειας στους Ευρωπαίους και στους Αμερικανούς, οι οποίοι βιάζονται να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα της Τουρκίας. Aγωνιά για τις ενεργειακές ανάγκες της Τουρκίας (συνέντευξη στην Καθημερινή  23/2/14) και προτείνει, παρά τις περί του αντιθέτου προηγούμενες διαβεβαιώσεις, τη μεταφορά του αερίου της κυπριακής και ισραηλινής  ΑΟΖ μέσω Τουρκίας ως φθηνότερη λύση!!

Οι ΗΠΑ και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»

Οι Αμερικανοί και προσωπικά ο Ομπάμα έχουν ως στόχο να εξομαλύνουν τις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ και γι΄ αυτό  έχουν τάξει στους Τούρκους μερίδιο από την εκμετάλλευση των αποθεμάτων  των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ. Ο αμερικανός αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν διεμήνυσε  ξεκάθαρα στον Πρόεδρο της Κύπρου ότι  δεν πρόκειται να επαναληφθούν οι … αθλιότητες του 2004. Τότε που η ΕΕ πίεζε τον Τάσσο, με τον απαράδεκτο επίτροπο Φερχόιγκεν να απειλεί τους ελληνοκύπριους με βαριές συνέπειες αν δεν αποδεχτούν το σχέδιο Ανάν. Τώρα αποστέλλει τον Βαν Νούφελ ως παρατηρητή στις συνομιλίες μεταξύ των δύο μερών, ώστε να «συμβουλεύει» τον ΟΗΕ αν οι προτάσεις που κατατίθενται είναι σύμφωνες με το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»! Αλλά πώς το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» αποδέχεται τα τετελεσμένα και την τουρκική κατοχή; Πώς ο ΟΗΕ λησμονεί τα ψηφίσματά του;

Το κοινό ανακοινωθέν

Πριν λίγες ημέρες ο Αναστασιάδης και ο Ερόγλου, συνεχιστής της σκληρής πολιτικής Ντεκτάς, εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, το οποίο αναφέρεται στο καθεστώς διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, όμως  ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ο Αναστασιάδης επιμένει πως η όλη προσπάθεια πρέπει να κριθεί στο τέλος από την τελική συμφωνία. Τότε όμως, όταν όλα θα έχουν συμφωνηθεί , ο κυπριακός λαός θα βρίσκεται πάλι μπροστά σε νέα εκβιαστικά διλήμματα, αν βέβαια ισχύσει η πρόνοια για δημοψήφισμα έγκρισης της όποιας συμφωνίας. Τα δύο ομόσπονδα κράτη θα έχουν ή όχι επιμέρους κυριαρχικά δικαιώματα; Θα εναλλάσσονται ή όχι οι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας επί ίσοις όροις; Θα θεωρούνται ή όχι πολιτικά ισοδύναμες οι δύο εθνοτικές συνιστώσες, εξομοιώνοντας το 18% των τουρκοκυπρίων με το 82% των ελληνοκυπρίων; Τι θα γίνει με τους τούρκους εποίκους; Τι θα γίνει με το έδαφος των αγγλικών βάσεων; Θα αρθεί ή όχι η κηδεμονία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις τρείς εγγυήτριες δυνάμεις; Θα αποσυρθούν ή όχι και πότε τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής; Θα επιστρέψουν οι κύπριοι πρόσφυγες στα σπίτια και τις περιουσίες τους; Θα δοθεί επιτέλους μια απάντηση   για τους αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής του 1974; Οι τούρκοι αξιωματούχοι και ο ίδιος ο Ερντογάν δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν ούτε σπιθαμή γης στους ελληνοκύπριους. Απαιτούν τα πάντα με τη στήριξη των Αμερικανών και της ΕΕ. Ελπίζουν πως με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και Κύπρο και τις δουλοπρεπείς ηγεσίες των δύο χωρών, θα προωθήσουν τις επιδιώξεις τους.

 Ευτυχώς ο Νικόλας Παπαδόπουλος, πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, απέρριψε το κοινό ανακοινωθέν ως τουρκοβαρές και αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Την ίδια αρνητική στάση στο κοινό αυτό ανακοινωθέν τηρούν και πολλοί άλλοι στην Κύπρο, όπως π.χ. ο Γ. Λιλλήκας.

Πολύ θετική κίνηση αποτελεί (ευχάριστη έκπληξη!) και η δήλωση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, που εκφράζει την Ελληνική Κυβέρνηση, για το κοινό αυτό ανακοινωθέν: «Δε βλέπω ο δρόμος αυτός να ανοίγει, παρ’όλο ότι ελπίζουμε όλοι κάτι να γίνει, αλλά δεν μπορεί να είμαστε εκείνοι που θα δεχθούμε τις απαιτήσεις της Άγκυρας ουσιαστικά». Η πρόσφατη καταψήφιση του πρώτου σχεδίου ξεπουλήματος από την Κυπριακή Βουλή της κυπριακής δημόσιας περιουσίας με συνέπεια την παραίτηση του Υπουργικού Συμβουλίου, παρά τις απειλές των δανειστών και της ΕΕ, δίνει ελπίδες στο κυπριακό λαό.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και τα κοράκια παραμονεύουν. Μόνο εθνική ομοψυχία και επαγρύπνηση μπορούν να εγγυηθούν για το μέλλον.

Το «πλεόνασμα» υπολογίζεται, καθ’ υπόδειξη της τρόικας, σε ταμειακή βάση, δηλ. οι συναλλαγές καταγράφονται μόνον όταν λαμβάνονται ή καταβάλλονται μετρητά, αντί να υπολογίζονται σε δεδουλευμένη βάση,  όπου π.χ. η αξία μιας προμήθειας του δημοσίου  καταγράφεται αμέσως στα έξοδα, ακόμη και αν η πληρωμή πρόκειται να πραγματοποιηθεί το επόμενο έτος. Έτσι όσο το δημόσιο καθυστερεί να πληρώνει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές  του, τόσο μεγαλύτερο «πλεόνασμα» φαίνεται. Αυτό θέλει η Γερμανία ώστε να αποστραγγίσει κάθε ίχνος ρευστότητας για να μην ανακάμψει ποτέ η Ελλάδα. Να παραμείνει αυτή η τεράστια ανεργία, να μην βρίσκουν οι νέοι μια αξιοπρεπή δουλειά, οι επιχειρήσεις να κλείνουν ή να φεύγουν, ζωτικές δημόσιες λειτουργίες να διαλύονται. Κατά την κ. Λαγκάρντ είναι το πρώτο πλεόνασμα μετά το 1943 (!!!). Δηλ. οι Γερμανοί τότε με τον προκάτοχο της Μέρκελ, αφού ξεπάστρεψαν πάνω από το 10% των Ελλήνων,πολλοί πέθαναν από την πείνα, άρπαξαν ό,τι παρήγαγε η χώρα, καταστρέψανε τις υποδομές παίρνοντας  και δανεικά από πάνω, που τώρα δε θέλουν να τα πληρώσουν, μας έκαναν να έχουμε «πρωτογενές πλεόνασμα». Οπως γράφει η «Δημοκρατία» 26/2/2014 (δες  στα δημοσιευματα στην ιστοσελίδα μας (το πλεόνασμα του 1943» και στην 7η σελίδα αυτής της «Ε»)  «Τοιουτοτρόπως, η προσφιλεστάτη κυρία Λαγκάρντ δικαιούται να μιλάει για πανηγύρια αλλά και για το «μεγάλο ταξίδι» -στον αγύριστο- και τις θυσίες που έκαναν πάμπολλοι Ελληνες.»

Με ανακοίνωσή του το Υπουργείο Οικονομικών (11-2-2014) αναφέρει για  το Δεκέμβρη του 2013 πρωτογενές πλεόνασμα 811 εκ. και ληξιπρόθεσμες οφειλές 4,7 δις. Συνεπώς αυτό το πλεόνασμα είναι ένα πλασματικό μέγεθος. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη και αυτό είναι αποτέλεσμα της πιο άγριας καταλήστευσης των αδύνατων και, μεσαίων στρωμάτων, εργαζόμενων, συνταξιούχων, επαγγελματιών, που φτωχοποιούνται ραγδαία και που όμοια της απαντάται  μόνο στην Τουρκοκρατία. Περιορίζει στο ελάχιστο την αγοραστική δύναμη και την εσωτερική αγορά σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές αγαθών, ενέργειας και υπηρεσιών. Η περιβόητη ανταγωνιστικότητα, για την οποία κόπτονται οι νεοφιλελεύθεροι,  δεν αφορά τις ελληνικές επιχειρήσεις, που βλέπουν τη βιομηχανική παραγωγή και τις εξαγωγές τους να μειώνονται και λόγω του σκληρού ευρώ, του νομίσματος του κατακτητή, που οι κατοχικοί το αντιμετωπίζουν σαν ιερή αγελάδα. Και τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται.

Το χρέος και το «πρωτογενές πλεόνασμα»

Στις 27 Νοεμβρίου 2012 το eurogroup , για να περισώσει το ευρώ που, τότε, κλυδωνιζόταν, μεταξύ άλλων αποφάσισε, για την Ελλάδα, ότι  «θα ληφθούν μέτρα για την αποτελεσματική μείωση του δημοσίου χρέους», όταν επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα, «υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις και τους στόχους του προγράμματος προσαρμογής». Με την ίδια απόφαση «Οι εταίροι στην Ευρωζώνη δεσμεύτηκαν για μείωση του χρέους στο 124% του ΑΕΠ έως το 2020, πράγμα που σημαίνει θα βρίσκεται σε επίπεδο μικρότερο του 110% το 2022».  Προυπόθεση γι’αυτό είναι να υπάρχει, τουλάχιστον,  4,5% πρωτογενές πλεόνασμα από το 2016.

Το χρέος της χώρας υπερβαίνει τα 325 δις όταν το ΑΕΠ δεν υπερβαίνει τα 183 δις. Με τα δεδομένα αυτά, και ότι χωρίς εσωτερική ζήτηση, αύξηση της ελληνικής παραγωγής, χρηματοδότηση, αύξηση εισοδημάτων και δημοσίων εσόδων, αυτά τα μεγέθη πρωτογενούς πλεονάσματος 4,5%  είναι  αδύνατον μέσα στην ΕΕ, στο ευρώ και στα μνημόνια να πραγματοποιηθούν, ακόμη κι’ αν φορολογήσουν  και τον αέρα που αναπνέουμε . Πάντως στην απόφαση αυτή στηρίζονται οι κατοχικοί για να διατυμπανίζουν ότι η χώρα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και εκλιπαρεί για τη μείωση του χρέους ή τουλάχιστον μια έμπρακτη δήλωση  στήριξης από τους εταίρους-όρνεα, που διαρκώς τη μεταθέτουν γι’ αργότερα. Περίμεναν να τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές, μετά  να σχηματισθεί η νέα γερμανική κυβέρνηση, μετά να γίνουν οι ευρωεκλογές  και τώρα μιλάν για μετά το καλοκαίρι, αφού αποδεχθούν την υποταγή στις  πιο απίθανες και παράλογες απαιτήσεις τους, δηλ. σε νέα μνημόνια, με τον εκβιασμό ότι πρέπει εντός του  2014 να πληρωθούν ομόλογα 25 δις, που κατέχουν η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, κεντρικές τράπεζες και κερδοσκοπικά κεφάλαια..    

Τα προεκλογικά ψεμματα

Στο φύλλο 152 της «Ενημέρωσης» (Σεπτεμβρης 2013)  αναφερθήκαμε στο μύθο του πρωτογενούς πλοενάσματος, που διατυμπανίζει από τότε η κατοχική κυβέρνηση  για να μας παραπλανά ότι τα μνημόνια τελειώνουν. Το «πλεόνασμα» χρησίμευσε στον προεκλογικό αγώνα της Μέρκελ για να δικαιολογήσει την απάνθρώπη πολιτική της για την Ελλάδα και να προαναγγείλει ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, που οδηγεί σε νέα μνημόνια με  νέα δάνεια, έτσι ώστε να μας έχει αγκιστρωμένους και υπόδουλους εσαεί στο γερμανικό άρμα. Χρησιμεύει και στην κατοχική κυβέρνηση ως επιχείρημα για τις επερχόμενες εκλογες του Μαΐου (αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές τουλάχιστον)  Το 70% (που προβλέπεται στην απόφαση του eurogroupτης 27^ης Νοεμβριου 2012) υπόσχονται  ότι θα το μοιράσουν για  δώρο του Πάσχα σε χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους. Παραμύθια της Χαλιμάς, που θα τελειώσουν με το πέρας των εκλογών, αφού θα τα πάρουν όλα οι δανειστές.

Και η πραγματικότητα

Τι δώρο ονειρεύονται άραγε οι συνταξιούχοι, όταν με γερμανική απαίτηση οι κατοχικοί μειώνουν κατά 3,9% τις εργοδοτικές εισφορές προσθέτοντας άλλα 700 εκ. έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία και αυτό συνεπάγεται  νέες μειώσεις συντάξεων, νέα δημοσιονομικά ελλείμματα για να χαρίσουν στους εργοδότες κι’ άλλα 700 εκ. το χρόνο. Τι δώρο ετοιμάζουν «διαρρέοντας» για δανεισμό του δημοσίου από τα εναπομείναντα και πολλαπλά λεηλατημένα αποθεματικά των ταμείων. Ή τι δώρο περιμένουν οι εργαζόμενοι με την επικείμενη απελευθέρωση  των ομαδικών απολύσεων. Σημαίνει κι’ άλλη εξαθλίωση,  νέα ελλείμματα, νέος δανεισμός,  νέα μνημόνια, διαιώνιση της κατοχής.

Οι θλιβεροί διαρκώς ψευδόμενοι και αυτόδιαψευδόμενοι κατοχικοί συναρχηγοί δηλώνουν ότι δε θα υπάρξουν άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων ή νέα μέτρα. Ενώ η κοινωνία και η χώρα  υποφέρουν, οι αριθμοί τους ευημερούν. «Ανάκαμψη» , «ανάπτυξη», «οι θυσίες πιάνουν τόπο» και άλλα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς.  Μιλούν για άλλη χώρα  και άλλο λαό. Πιστεύουν  ότι έτσι και με την τρομοκρατία για το ευρώ-φετίχ  θα πετύχουν στις εκλογές. Μωραίνει Κύριος...