ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Για την ώρα, η πανδημία υποχωρεί, πιθανόν και οριστικά, και οι λοιμωξιολόγοι κ.λπ. περιορίζονται στα ερευνητικά και κλινικά επιστημονικά καθήκοντά τους.

Τώρα όλους μας απασχολεί, δικαίως, η επέλαση της απροσδόκητης ακρίβειας και ο τρόμος μπροστά στους λογαριασμούς της πάλαι ποτέ ΔΕΗ. Πού καιρός και για άλλα σοβαρά, όπως το δημογραφικό, το λαθρομεταναστευτικό και, το άμεσο, τις Τουρκικές, έξαλλες πλέον, απειλές, που ήδη εξελίσσονται «επί του πεδίου», αέρος, θαλάσσης και... ξηράς!

Παρ’ολ’αυτά κάτι άρχισε, επιτέλους, να κινείται, για τους τρόπους αντιμετώπισης της, ήδη, επιτιθέμενης εναντίον μας Τουρκίας. Και, πρώτα, πρώτα σπανίζουν, πλέον, τα ψελλίσματα περί κατευνασμού «του θηρίου» (!) με δικές μας παραχωρήσεις, και περιμένουν οι διάφοροι «Ελιαμεπίτες» ευνοϊκότερες (γι’αυτούς) συνθήκες για την επάνοδό τους.

Πολλά συνηγορούν υπέρ των παραπάνω, πέρα από τις άμεσες και έμμεσες επισημάνσεις Σαμαρά και Καραμανλή, ακόμη και του Τσίπρα (!) («θα υπερασπιστούμε την κυριαρχία και ακεραιότητα της χώρας μας»). Το ανθελληνικό πουλέν του Κ. Σημίτη, ο γνωστός Ροζάκης, αναγνώριζε σε άρθρο του στην «Καθημερινή» ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει σκοπούς με λεκτικές «διαμαρτυρίες», για πρώτη φορά. Διεθνολόγος σοβαρός επρότεινε να καταρριφθεί ένα drone, ως σημείωση «προς τους συμμάχους» για την απόφαση να αμυνθούμε. Ο υπουργός μας των εξωτερικών υπεγράμμισε ότι «εμείς θα επιλέξουμε την στιγμή της όξυνσης...» (ελπίζουμε να εκφράζει και τον πρωθυπουργό...) και άλλοι πολλοί πλέον με πρώτο τον μεγάλο καθηγητή Μάζη, που για πολύ καιρό ήδη «τα έλεγε όλα», όπου μπορούσε.

Θα κλείσουμε, επί του παρόντος, με απόσπασμα σχετικό του σπουδαίου σκιτσογράφου και έξοχου σχολιαστή «Στάθη» στα «παραπολιτικά», στις 4/6/2022. «[...] Μόνο εάν η Ελλάδα διατυπώσει urbi et orbi (= παντού, στην πόλη και τον κόσμο) ένα νέο Αμυντικό Δόγμα που θα διακηρύσσει ότι οποιαδήποτε προσβολή της κυριαρχίας της θα σημαίνει πλήρη και ολοκληρωτικό πόλεμο, θα σοβαρευτεί η Τουρκία, θα σοβαρευτούν οι Σύμμαχοί μας και θα σταματήσει το ροκάνισμα της χώρας [...].» . Δηλαδή ένα δικό μας casus belli!!

ΝΑΙ, θα το τολμούσαν όμως και θα το εννοούσαν οι πάσης φύσεως ηγήτορές μας, «οι φιλήκοοι των ξένων...» κατά το πρώτο (και τελευταίο;) Ελληνα πολιτικό, Καποδίστρια;

Ναι, αν τους πιέσουν και τους υποχρεώσουν η συντριπτική πλειοψηφία όλων των οπαδών τους. Αυτοί σίγουρα συμφωνούν και ήλθε η ώρα να το εκφράσουν έμπρακτα. –

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να ξεκινήσει το καλοκαίρι και οι πυρκαγιές έκαναν πανηγυρικά την εμφάνισή τους, με όλα τα παρατράγουδά τους.

Είναι, δυστυχώς, σχεδόν βέβαιο ότι θα μας ταλανίσουν και εφέτος, χωρίς να έχουν ακόμη εμφανιστεί κάποια σημάδια στοιχειώδους, έστω, φυσικής ανάκαμψης στα καμένα, στα εκτεταμένα καμένα, και, φυσικά(!), χωρίς καμιά προσπάθεια συλλογικής (και ατομικής …) ενέργειας επούλωσης των πληγών.

Τα κυριότερα αίτια είναι γνωστά, όπως :

- Η γενική ανικανότητα και, κυρίως, η αβελτηρία όλων των, υποτίθεται, αρμόδιων καθώς και της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών (με ελάχιστες εξαιρέσεις) η σχετική αδιαφορία, η οποία εξαφανίζεται τρεπόμενη σε οργή, αν κυβερνούν οι αντίθετοι…

- Η κομματική εργαλειοποίηση του κακού. Και δεν χρειάζεται ούτε καν ένα «νεύμα» ούτε η «στράτευση» επ’αμοιβή κάποιων έτοιμων για κάθε κακό, για να μπει μια πυρκαγιά. Οι οπαδοί και από μόνοι τους μπορούν να δράσουν, ιδιαίτερα σε προεκλογική ή και εκλογική περίοδο…

- Ο ξένος παράγων (!), όταν κάποιοι εγχώριοι ηγέτες σκέπτονται (ή και ενεργούν ενίοτε) έξω από τις απαιτήσεις των εκάστοτε κύριων πατρώνων, πέρα από τις, ομολογημένες μάλιστα, πύρινες παρεμβάσεις(!) των πρόδηλων εχθρών μας…

- Και μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία θέλει την Ελλάδα με «μονοκαλλιέργειες» ηλιακών συσσωρευτών και ανεμογεννητριών και όχι, φυσικά..., δασών. Και πολλοί εγχώριοι «πάροχοι» καιροφυλακτούν.

- Πολλοί προβάλλουν ως κύριο αίτιο την κλιματική αλλαγή. Πιθανόν. Ομως την ίδια αιτία παρουσίαζαν και για το μέγα θέμα της λαθρομετανάστευσης και άρκεσε η άγαρμπη επίθεση του Ερντογάν στον Εβρο (και το Ανατολικό Αιγαίο) που ανάγκασε το Μητσοτάκη (και τον Τσίπρα) σε αντίδραση τέτοια που την ακύρωσε …

Αν τα παραπάνω ισχύουν ικανοποιητικά, τότε για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών θα απαιτηθεί το «ο Θεός βοηθός». Ομως «συν Αθηνά και χείρα κίνει», προφανώς!

Στη χώρα μας συχνά διεξάγεται διάλογος γύρω από παραλογισμούς, με αποτέλεσμα να πανηγυρίζουμε όταν καταλήγουμε στο αυτονόητο. Κλασικό παράδειγμα το περιστατικό με τους βανδαλισμούς στην υπό ανέγερση βιβλιοθήκη του τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. Ο χώρος τελούσε υπό κατάληψη για χρόνια, ώσπου βρέθηκε κονδύλι του 1εκ για την κατασκευή σύγχρονης βιβλιοθήκης. Οι καταληψίες δεν αποχωρούσαν και κατόπιν της βίαιης απομάκρυνσής τους προχώρησαν σε εκτεταμένες καταστροφές στα έργα ανακατασκευής. Η αστυνομία επενέβη και βρήκε απέναντί της κάποιους φοιτητές (!). Κατά τη διάρκεια επεισοδίων, η αστυνομία φέρεται να προέβη σε εκτοξεύσεις φωτοβολίδων που οδήγησαν σε τραυματισμό φοιτητή. Όλο το “αριστερόστροφο”, “προοδευτικό” μπλοκ φοιτητικών παρατάξεων, κομμάτων και δημοσιολογούντων αμέσως καταδίκασε την ωμή αστυνομική βία της ακροδεξιάς κυβέρνησης.Αν υπάρχουν πειθαρχικές ευθύνες για δράση αστυνομικών, αυτές βεβαίως θα πρέπει να αποδοθούν. Η αυθαιρεσία δε γίνεται ποτέ ανεκτή.

Ομως, απέναντι σε ποιον αντιδρούσαν αυτοί οι κάποιοι διαδηλωτές φοιτητές και οι υποστηρικτές τους; Και ποιους εκπροσωπούν; Δεν ήθελαν να γίνει η βιβλιοθήκη; Προτιμούσαν να παραμείνει χώρος υπό κατάληψη; Δε χρειάζεται διάλογος για αυτά σε μια δημοκρατική κοινωνία. Να επιβληθεί η νομιμότητα χρειάζεται με νόμιμα μέσα και να τελειώνει η κουβέντα εκεί. Αρκετά με τις παράνοιες που τρέφουν κομματικούς στρατούς-«παράσιτα» και την ανομία στη χώρα και μάλιστα σε χώρους που θα έπρεπε να προάγουν την προόδο της κοινωνίας στην εποχή της γνώσης. Αυτό θέλει πια η κοινωνική πλειοψηφία και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές.

Στις 4 Ιουλίου, 6μμ, στα γράφεια του ΑΣΚΕ θα γίνει συνάντηση, μετά από 3 σχεδόν χρόνια, για να μιλήσουμε και να συζητήσουμε για την πολύ σοβαρή και επικίνδυνη συγκυρία.

Σας περιμένουμε, καλού κακού και με τις μάσκες!

 Ελπίδες βελτίωσης ή ζόφος;

 Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται απτόητος, ο πρόεδρος Ζελένσκι δηλώνει ότι θα αρχίσει διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία στα τέλη Αυγούστου, ο πρόεδρος Πούτιν ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα θα λυθεί μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά ο νατοϊκός αρχηγός κ. Στόλτεμπεργκ (διορισμένος από τις ΗΠΑ) είχε την καλοσύνη να μας πληροφορήσει ότι θα κρατήσει πολλά(!) χρόνια. Πώς το γνωρίζει; Φαίνεται ότι τόσο τους χρειάζεται, για να προετοιμαστούν για τη Μεγάλη Σύγκρουση Δύσης με Ανατολή, με αμοιβαίες όμως προσθαφαιρέσεις(...), για το μεγάλο έπαθλο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, της Νέας Τάξης, χωρίς έθνη, λαούς, χωρίς άτομα-πρόσωπα ανθρώπινα.

Ονειρα και φαντασιοπληξίες, που όμως ήδη συνεπάγονται εκατόμβες ανθρώπων, ανείπωτες καταστροφές, κάθετη πτώση βιοτικού επιπέδου μέχρι και πείνας, ακόμη και με απειλές πυρηνικού ολέθρου.

Για την ώρα την πρωτοβουλία έχουν οι ΗΠΑ και απαιτούν πλήρη συμμόρφωση στα σχέδια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όλων των «εταίρων» τους, χωρίς, πάντως, να ερωτώνται οι λαοί τους, κάτι που από μόνο του αμφισβητεί τη δημοκρατικότητά τους, την σημαία του δυτικού μετώπου. Προϋπόθεση, όμως, της (προσωρινής και ίσως επιφανειακής) όποιας τωρινής επιτυχίας είναι η γενική εσωτερική σύμπνοια στις ΗΠΑ, κάτι που, βέβαια, δεν θα εξασφαλιστεί και μάλλον δεν θα υπάρξει ούτε στο μέλλον. Δεύτερη προϋπόθεση είναι οι εταίροι τους να είναι «ευχαριστημένοι» ή, έστω, να μην αισθάνονται ως θύματα, κάτι που δεν ισχύει και αυτό θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα όταν (εάν...) πλησιάζει η ώρα της τελικής αναμέτρησης... Ηδη ο Μπάιντεν δηλώνει ότι είχε προειδοποιηθεί ο Ζελένσκι για επικείμενη Ρωσική εισβολή και εκείνος αδιαφόρησε, ενώ ο Ζελένσκι απάντησε ότι, αντιθέτως, είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ να ληφθούν μέτρα, ώστε να μη γίνει η εισβολή και οι ΗΠΑ αδιαφόρησαν, κάτι που μάλλον είναι αλήθεια, αν δεν την ευνόησαν μάλιστα!!

Η Ε.Ε., μετά την δυσάρεστη έκπληξη της AUKUS (ΗΠΑ+Βρετανία+Αυστραλία) που την έμαθαν από την τηλεόραση, δυστρόπησε με ποικιλία αντιδράσεων στα μέτρα κατά της Ρωσίας και αναγκάστηκε (άγνωστο με ποιες απειλές) να ευθυγραμμιστεί, μερικώς (...), με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τους (που ξαφνικά ανεδύθη από τις στάχτες του) και πληρώνει ακριβά, ιδιαίτερα  οι «πιστοί και προβλέψιμοι», όπως η Ελλάδα, «τα σπασμένα», με απρόβλεπτες καταστροφικές συνέπειες. Το μόνο προσδοκώμενο κέρδος της είναι να καταργηθεί το τελευταίο όπλο αυτοπροστασίας των «μικρών» εταίρων, το veto σε θέματα εθνικής σημασίας! Και, φυσικά, η πρώτη χώρα που θα συμφωνήσει είναι η «δεδομένη» Ελλάδα, με σημαιοφόρο της υποτέλειας τον επίτροπό της στην Ε.Ε. απερίγραπτο Σχοινά...

Εννοείται ότι θα είναι, ευτυχώς, πολύ δύσκολο να επιτευχθεί...

Στα προβλήματά της προστέθηκε τώρα και η Γαλλία, όπου οι εκλογές οδηγούν σε έντονα «ευρωπαϊκά» προβλήματα, τα οποία θα πολλαπλασιάζονται όσο η Γερμανία θα αποδυναμώνεται οικονομικά. Ούτως ή άλλως, πάντως, η Ε.Ε. έχει απωλέσει, οριστικά, σημαίνοντα διεθνή ρόλο και η Αγγλία «χαίρεται» που πρόλαβε να αποδράσει και να έχει κάποιο ρόλο (και κέρδη) στη διεθνή σκηνή ως ουρά των ΗΠΑ.

Η Ρωσία δεν μπορεί παρά να ανέμενε το βαρύ κόστος της εισβολής σε μια ανεξάρτητη χώρα, όσες δικαιολογίες και να έχει «αμυντικού»  χαρακτήρα, όπως ισχυρίζεται. Το πιθανότερο είναι να ευελπιζόταν σε ουσιαστική ανοχή των ΗΠΑ και σε όχι μακρινή συμπόρευση με τη Δύση. Μάλλον έκανε λάθος, υποτιμώντας την αντιρωσική εμμονή μέρους των ΗΠΑ και την ιστορικά υποβόσκουσα επιφύλαξη έως και φόβο των Ευρωπαίων απέναντι στην «ρωσική άρκτο».

Εχει κέρδη, ήδη, από τον πόλεμο, έχει «σύμμαχο, έστω και διστακτικό, την Κίνα, καλές σχέσεις με την Ινδία (η οποία, όμως, διενεργεί και κοινές ασκήσεις με τις ΗΠΑ στα Ιμαλάια, που ανησυχούν την Κίνα) και δείχνει να μην ανησυχεί για την, φαινόμενη τουλάχιστον, απομόνωσή της από την Δύση και τα εξ’αυτής αποτελέσματα.

Γενικά, πάντως, δεν είναι εμφανείς οι τελικοί στόχοι της στον πόλεμο, όμως είναι οριστική η απόφασή της στον πόλεμο, όπως είναι οριστική η απόφασή της να απαντήσει με ολικό πυρηνικό πόλεμο, αν απειληθεί σοβαρά. Κάτι που ελπίζουμε να αποφευχθεί και να αποκλειστεί ένα «λάθος», ιδιαίτερα για μας, που άστοχα εκτεθήκαμε, για να μην πούμε ανόητα, εναντίον της. Και αυτά, μάλλον ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι του Πούτιν...!

H Κίνα, γενικά, παραμένει σχεδόν σιωπηλή, όμως η θέση της είναι ενεργά αμυντική, παρ’όλο που ετοιμάζεται να πάρει μέρος στην απόπειρα καθιέρωσης νέου αποθεματικού νομίσματος, μαζί με την Ρωσία (συνδυασμός ρουβλίου και γουάν;) εις βάρος του δολαρίου και του ευρώ. Στηρίζεται διεθνώς στις οικονομικές σχέσεις με όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου και τα παρεπόμενά τους(...) όμως το πιθανότερο είναι ότι σύντομα θα δεχθεί σοβαρές πιέσεις (και όχι μόνο στην Ταϊβάν), κυρίως οικονομικές, εξέλιξη περίπλοκη, παγκόσμια.

Πάντως ετοιμάζεται και εκείνη για τυχόν τυχοδιωκτικές κινήσεις εναντίον της, έχοντας εξασφαλισμένη εσωτερική πλήρη «συναίνεση» και «ομοψυχία», εξαναγκαστική έστω, πιθανόν όμως όχι και παντοτινή. Η πολύ φθηνή εργασία, και μάλιστα υποχρεωτική, δεν προοιωνίζει ήσυχο μέλλον...

Παραδόξως η Τουρκία πρέπει να εξετάζεται σε περιγραφές διεθνών σχέσεων, θέσεων και ρόλου. Δεν είναι μια φυσιολογική περίπτωση, ακόμη και μέσα σε παγκόσμια αναταραχή...

Η Τουρκία είναι (και θα εξακολουθήσει να είναι, ανεξάρτητα από πρόσωπα, όσο θα παραμένει στη σημερινή μορφή της...) κράτος-«πειρατής», όπως την αποκάλεσε και ο Α. Σαμαράς(!), κράτος-σαλτιμπάγκος. Πλήρως αναξιόπιστη και παντελώς έξω από κάθε διεθνές δίκαιο, όπως προκλητικά δήλωσε μέσα στο Ελληνικό Προεδρικό Μέγαρο, επί της προηγούμενης κυβέρνησης: «Εγώ δεν γνωρίζω Διεθνές
Δίκαιο. Γνωρίζω μόνο το Πολιτικό Δίκαιο», δηλαδή το «Δίκαιο» του ισχυρού...

Κράτος ολοκληρωτικού καθεστώτος ποικίλων ελίτ άκρως βουλιμικών, που δυναστεύουν πάνω στους λαούς της Μικράς Ασίας, που θα διαλυόταν, μόλις θα επικρατούσε, έστω και ατελής, Δημοκρατία, όπως δήλωσε ευθαρσώς(!) και πρώην Πρωθυπουργός της, και μόλις θα ενεπλέκετο σε πραγματικά ολοκληρωτική σύρραξη...

Πώς, λοιπόν, ένα τέτοιο «κράτος-ασθενής» κατορθώνει, έστω και μόνο φαινομενικά, να «παίζει» τους «μεγάλους», και να απειλεί τους γείτονες, και ιδιαίτερα την Ελλάδα; Η απάντηση είναι, διότι το χρησιμοποιούν οι μεγάλοι (ΗΠΑ, Ρωσία) στις διενέξεις τους, οι οποίοι όμως δεν θα αργήσουν να «ομονοήσουν», ενώποιον μεγάλου άλλου αντιπάλου κοινού και για τους δύο, (οπότε...), ως χρήσιμο, τάχα «επιτήδειο ουδέτερο» και διότι οι ηγετικές ελίτ των γειτόνων του είναι ελεγχόμενες («ευήκοοι των ξένων», όπως δήλωνε ο μεγάλος Ι. Καποδίστριας) από τους ίδιους. Ολοι οι γείτονες και ιδιαίτερα η ευθέως απειλούμενη Ελλάδα με ακρωτηριασμό ως αντάλλαγμα άρσης των εκβιασμών της εκλεκτής (των ΕΛΙΑΜΕΠιτών) γείτονος, (αναλυτικότερα σε άλλο κείμενο αυτού του φύλλου της «Ε»).