- Η αντιπολιτευτική τακτική του Τσίπρα είναι γνωστή : «Δομική», ολική, «σκληρού Ροκ», τυφλή, επί παντός. Για την ώρα δεν έχει αποτέλεσμα, τουλάχιστον δημοσκοπικά, όμως φαίνεται ότι θα συνεχισθεί και πιθανόν εντονότερη. Κι ας κινδυνεύει να γίνει (αν δεν έχει ήδη γίνει) γραφική, όταν μάλιστα επιτίθεται στην κυβέρνηση, ακόμα και όταν ο Μητσοτάκης ακολουθεί τσιπραίικη πολιτική και ιδέες μύχιες...
Ομως πρόσφατα μάλλον ξεπέρασε τα όρια. Για πολλές ενέργειες ή παραλείψεις του Μητσοτάκη ο Τσίπρας ενδύεται τον χιτώνα του Πατριωτισμού, προκαλώντας τη μέγιστη φρίκη στους ηγήτορες του παλιού 3% και στους πάσης φύσεως Ελιαμεπίτες! Και, φυσικά, ο Μητσοτάκης του παρέχει πλούσιες αφορμές, πιστός στις οικογενειακές παραδόσεις...
«Το εθνικό, το πατριωτικό συμφέρον» είναι συνεχώς στα χείλη του Τσίπρα.
- Εννοείται ότι όλοι σχεδόν χαμογελούν με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του, όμως τουλάχιστον «οι προεδρικοί», εκόντες άκοντες, επαναλαμβάνουν συνεχώς τις «πατριωτικές» ατάκες του.
Ελλοχεύει όμως μέγας «κίνδυνος»! Πες, πες υπέρ του έθνους και της πατρίδας μπορεί και να εξοικειωθούν με αυτά και πολλοί, ιδίως οι πολυπληθείς, ακόμη, πασοκογενείς να γίνουν ένθερμοι Ελληνες!
Θα φτάσουν άραγε μέχρι και αποκήρυξης του «διπλωματικού αριστουργήματος», του έπους των Πρεσπών; Και τότε τι θα κάνει ο Μητσοτάκης (!!);
Παρά το ότι είναι ενδεχόμενο να έχουμε ένα νέο σίριαλ διογκούμενο κατά τις ανάγκες και όχι μόνο για λόγους θεαματικότητας(...) και να μεταβληθούμε σε ντετέκτιβ (!) και εισαγγελείς, με μεγαλύτερο «ενδιαφέρον» από τις ατελείωτες εκπομπές για τους τρεις «περίεργους» θανάτους των παιδιών της Πάτρας, πρέπει να γράψουμε δύο λόγια για τον μακαρίτη Τράγκα, τη φημολογούμενη «αμύθητη» περιουσία του και την τύχη της.
Ο Γιώργος Τράγκας υπήρξε «επιτυχημένος δημοσιογράφος», με ό,τι αυτό σημαίνει και υπονοείται..., κατ’εξοχήν ραδιοφωνικός. Γνωστών πολιτικών «φρονημάτων», γνωστών (ομολογημένων) ξένων και εντόπιων «σχέσεων», που τις «αποκάλυπτε» στα «ενημερωτικά» Show του, όπως διακήρυττε, ακριβός, όπως αυτοδιαφημιζόταν. Και, δυστυχώς, είχε την ειρωνική «τύχη» και μοιραία να «φύγει» από έναν ιό που ανάλωσε τα τελευταία χρόνια του υποστηρίζοντας, με νύχια και με δόντια, ότι δεν υπήρχε(!) έτσι, ώστε η «φυγή» του να μην προκαλέσει, άδικα ίσως, και μεγάλη θλίψη...
Και επέπρωτο αυτή η, σχεδόν, χαιρεκακία να «δικαιωθεί» με όσα επακολούθησαν και με τα ερωτήματα που γεννήθηκαν από την, αναπόφευκτη, διαθήκη του. Πού τα βρήκε, πώς τα απέκτησε, πώς «διέλαθε» των πυκνών, όπως έλεγε, ελέγχων, που δεν «εύρισκαν» τίποτα το μεμπτόν;
Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανόν να μην ενδώσουν πολλοί στο να εντρυφήσουν επί πολύ και βαθύτερα εις την υπόθεσιν(!), διότι οι συνειρμοί για τους συναδέλφους του και τους πολυπληθείς «γνωστούς» του και όψιμους «ερευνητές» του να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα και ευρύτερα. Δεν θα μπορέσουν να πείσουν ότι αποτελούσε, εξαίρεση, όπως δεν ήταν εξαίρεση ο Τσοχατζόπουλος ή ο πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης με τα ισόβια, αλλά ο κανόνας, με ελάχιστες (αν υπάρχουν...) εξαιρέσεις!
Ισως αυτή να είναι η μόνη «παρακαταθήκη», αθέλητη βέβαια, που άφησε πίσω του ο εκλιπών ιδιαίτερα στους υποψήφιους οπαδούς του στο κόμμα που άφησε έκθετο, ανάμικτη με κάποια ανακούφιση για το από τι... γλύτωσαν!
Για την ώρα, η πανδημία υποχωρεί, πιθανόν και οριστικά, και οι λοιμωξιολόγοι κ.λπ. περιορίζονται στα ερευνητικά και κλινικά επιστημονικά καθήκοντά τους.
Τώρα όλους μας απασχολεί, δικαίως, η επέλαση της απροσδόκητης ακρίβειας και ο τρόμος μπροστά στους λογαριασμούς της πάλαι ποτέ ΔΕΗ. Πού καιρός και για άλλα σοβαρά, όπως το δημογραφικό, το λαθρομεταναστευτικό και, το άμεσο, τις Τουρκικές, έξαλλες πλέον, απειλές, που ήδη εξελίσσονται «επί του πεδίου», αέρος, θαλάσσης και... ξηράς!
Παρ’ολ’αυτά κάτι άρχισε, επιτέλους, να κινείται, για τους τρόπους αντιμετώπισης της, ήδη, επιτιθέμενης εναντίον μας Τουρκίας. Και, πρώτα, πρώτα σπανίζουν, πλέον, τα ψελλίσματα περί κατευνασμού «του θηρίου» (!) με δικές μας παραχωρήσεις, και περιμένουν οι διάφοροι «Ελιαμεπίτες» ευνοϊκότερες (γι’αυτούς) συνθήκες για την επάνοδό τους.
Πολλά συνηγορούν υπέρ των παραπάνω, πέρα από τις άμεσες και έμμεσες επισημάνσεις Σαμαρά και Καραμανλή, ακόμη και του Τσίπρα (!) («θα υπερασπιστούμε την κυριαρχία και ακεραιότητα της χώρας μας»). Το ανθελληνικό πουλέν του Κ. Σημίτη, ο γνωστός Ροζάκης, αναγνώριζε σε άρθρο του στην «Καθημερινή» ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει σκοπούς με λεκτικές «διαμαρτυρίες», για πρώτη φορά. Διεθνολόγος σοβαρός επρότεινε να καταρριφθεί ένα drone, ως σημείωση «προς τους συμμάχους» για την απόφαση να αμυνθούμε. Ο υπουργός μας των εξωτερικών υπεγράμμισε ότι «εμείς θα επιλέξουμε την στιγμή της όξυνσης...» (ελπίζουμε να εκφράζει και τον πρωθυπουργό...) και άλλοι πολλοί πλέον με πρώτο τον μεγάλο καθηγητή Μάζη, που για πολύ καιρό ήδη «τα έλεγε όλα», όπου μπορούσε.
Θα κλείσουμε, επί του παρόντος, με απόσπασμα σχετικό του σπουδαίου σκιτσογράφου και έξοχου σχολιαστή «Στάθη» στα «παραπολιτικά», στις 4/6/2022. «[...] Μόνο εάν η Ελλάδα διατυπώσει urbi et orbi (= παντού, στην πόλη και τον κόσμο) ένα νέο Αμυντικό Δόγμα που θα διακηρύσσει ότι οποιαδήποτε προσβολή της κυριαρχίας της θα σημαίνει πλήρη και ολοκληρωτικό πόλεμο, θα σοβαρευτεί η Τουρκία, θα σοβαρευτούν οι Σύμμαχοί μας και θα σταματήσει το ροκάνισμα της χώρας [...].» . Δηλαδή ένα δικό μας casus belli!!
ΝΑΙ, θα το τολμούσαν όμως και θα το εννοούσαν οι πάσης φύσεως ηγήτορές μας, «οι φιλήκοοι των ξένων...» κατά το πρώτο (και τελευταίο;) Ελληνα πολιτικό, Καποδίστρια;
Ναι, αν τους πιέσουν και τους υποχρεώσουν η συντριπτική πλειοψηφία όλων των οπαδών τους. Αυτοί σίγουρα συμφωνούν και ήλθε η ώρα να το εκφράσουν έμπρακτα. –
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να ξεκινήσει το καλοκαίρι και οι πυρκαγιές έκαναν πανηγυρικά την εμφάνισή τους, με όλα τα παρατράγουδά τους.
Είναι, δυστυχώς, σχεδόν βέβαιο ότι θα μας ταλανίσουν και εφέτος, χωρίς να έχουν ακόμη εμφανιστεί κάποια σημάδια στοιχειώδους, έστω, φυσικής ανάκαμψης στα καμένα, στα εκτεταμένα καμένα, και, φυσικά(!), χωρίς καμιά προσπάθεια συλλογικής (και ατομικής …) ενέργειας επούλωσης των πληγών.
Τα κυριότερα αίτια είναι γνωστά, όπως :
- Η γενική ανικανότητα και, κυρίως, η αβελτηρία όλων των, υποτίθεται, αρμόδιων καθώς και της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών (με ελάχιστες εξαιρέσεις) η σχετική αδιαφορία, η οποία εξαφανίζεται τρεπόμενη σε οργή, αν κυβερνούν οι αντίθετοι…
- Η κομματική εργαλειοποίηση του κακού. Και δεν χρειάζεται ούτε καν ένα «νεύμα» ούτε η «στράτευση» επ’αμοιβή κάποιων έτοιμων για κάθε κακό, για να μπει μια πυρκαγιά. Οι οπαδοί και από μόνοι τους μπορούν να δράσουν, ιδιαίτερα σε προεκλογική ή και εκλογική περίοδο…
- Ο ξένος παράγων (!), όταν κάποιοι εγχώριοι ηγέτες σκέπτονται (ή και ενεργούν ενίοτε) έξω από τις απαιτήσεις των εκάστοτε κύριων πατρώνων, πέρα από τις, ομολογημένες μάλιστα, πύρινες παρεμβάσεις(!) των πρόδηλων εχθρών μας…
- Και μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία θέλει την Ελλάδα με «μονοκαλλιέργειες» ηλιακών συσσωρευτών και ανεμογεννητριών και όχι, φυσικά..., δασών. Και πολλοί εγχώριοι «πάροχοι» καιροφυλακτούν.
- Πολλοί προβάλλουν ως κύριο αίτιο την κλιματική αλλαγή. Πιθανόν. Ομως την ίδια αιτία παρουσίαζαν και για το μέγα θέμα της λαθρομετανάστευσης και άρκεσε η άγαρμπη επίθεση του Ερντογάν στον Εβρο (και το Ανατολικό Αιγαίο) που ανάγκασε το Μητσοτάκη (και τον Τσίπρα) σε αντίδραση τέτοια που την ακύρωσε …
Αν τα παραπάνω ισχύουν ικανοποιητικά, τότε για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών θα απαιτηθεί το «ο Θεός βοηθός». Ομως «συν Αθηνά και χείρα κίνει», προφανώς!
Στη χώρα μας συχνά διεξάγεται διάλογος γύρω από παραλογισμούς, με αποτέλεσμα να πανηγυρίζουμε όταν καταλήγουμε στο αυτονόητο. Κλασικό παράδειγμα το περιστατικό με τους βανδαλισμούς στην υπό ανέγερση βιβλιοθήκη του τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. Ο χώρος τελούσε υπό κατάληψη για χρόνια, ώσπου βρέθηκε κονδύλι του 1εκ για την κατασκευή σύγχρονης βιβλιοθήκης. Οι καταληψίες δεν αποχωρούσαν και κατόπιν της βίαιης απομάκρυνσής τους προχώρησαν σε εκτεταμένες καταστροφές στα έργα ανακατασκευής. Η αστυνομία επενέβη και βρήκε απέναντί της κάποιους φοιτητές (!). Κατά τη διάρκεια επεισοδίων, η αστυνομία φέρεται να προέβη σε εκτοξεύσεις φωτοβολίδων που οδήγησαν σε τραυματισμό φοιτητή. Όλο το “αριστερόστροφο”, “προοδευτικό” μπλοκ φοιτητικών παρατάξεων, κομμάτων και δημοσιολογούντων αμέσως καταδίκασε την ωμή αστυνομική βία της ακροδεξιάς κυβέρνησης.Αν υπάρχουν πειθαρχικές ευθύνες για δράση αστυνομικών, αυτές βεβαίως θα πρέπει να αποδοθούν. Η αυθαιρεσία δε γίνεται ποτέ ανεκτή.
Ομως, απέναντι σε ποιον αντιδρούσαν αυτοί οι κάποιοι διαδηλωτές φοιτητές και οι υποστηρικτές τους; Και ποιους εκπροσωπούν; Δεν ήθελαν να γίνει η βιβλιοθήκη; Προτιμούσαν να παραμείνει χώρος υπό κατάληψη; Δε χρειάζεται διάλογος για αυτά σε μια δημοκρατική κοινωνία. Να επιβληθεί η νομιμότητα χρειάζεται με νόμιμα μέσα και να τελειώνει η κουβέντα εκεί. Αρκετά με τις παράνοιες που τρέφουν κομματικούς στρατούς-«παράσιτα» και την ανομία στη χώρα και μάλιστα σε χώρους που θα έπρεπε να προάγουν την προόδο της κοινωνίας στην εποχή της γνώσης. Αυτό θέλει πια η κοινωνική πλειοψηφία και αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό