ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μια γυναίκα «έκλεψε» σε κάποιο «σούπερ μάρκετ» (!) κάτι φαγώσιμο, την συνέλαβαν αμέσως και ο διευθυντής κάλεσε την αστυνομία για να συνταχθεί η κατάλληλη πράξη και να οδηγηθεί η «εγκληματίας» όπου δει...

Αυτό θα πει κράτος! Κι έπειτα οι κακόβουλοι διαδίδουν τα γνωστά τερατώδη ψεύδη ότι όλοι οι μεγαλόσχημοι μας κατακλέβουν ασύστολα, ότι τάχα καθημερινά ληστεύουν καλοκάγαθους γέροντες αποτρόπαιοι παραβάτες, ότι οι εταιρίες πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας μας κατακλέβουν και δεν δίνουν στους Δήμους τα αναφερόμενα ποσά που πληρώνουμε.

Ομως κάτι χάλασε εδώ. Οι πολυπληθείς πελάτες που, κατάπληκτοι, παρατηρούσαν τα γιγνόμενα επαναστάτησαν, στάματησαν τους υπεύθυνους στο Lidl, ειδοποίησαν το Υπουργείο και αυτό διέταξε να αφήσουν τη γυναίκα. Και, ξεκίνησε έλεγχος στην περιώνυμη αυτή γερμανική εταιρία με καταστήματα παντού και επιβλήθηκε πρόστιμο ρεκόρ, 650 χιλιάδων ευρώ, για αισχροκέρδεια! Μένει να δούμε, αν θα εισπραχθεί...

Πάντως το συμβάν αυτό προξένησε συγκίνηση από την στοιχειώδη ενεργοποίηση των απλών πολιτών.

Πρώτη φορά, εν ενεργεία πρωθυπουργός και πρόεδρος του πρώτου κόμματος με άνετο προβάδισμα, αν και φθίνον, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, μας ανακοινώνει «ότι οι πολίτες θα μας υποδείξουν αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα». Σαν να μην είναι αυτό αυτονόητο.

Με αυτόν τον τρόπο ο Μητσοτάκης ανοίγει επισήμως τη συζήτηση για συμμαχική κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Και αυτοκαταρρίπτει το δόγμα του «αυτοδυναμία ή χάος». Και, βεβαίως, ουσιαστικά αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις που ακόμα του δίνουν πιθανότητα αυτοδυναμίας.

Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί το έκανε αυτό ο Μητσοτάκης. Μήπως επειδή βλέπει ότι η δημοτικότητά του θα συνεχίσει να φθίνει και όταν φτάσει η ώρα των εκλογών η προοπτική της αυτοδυναμίας θα είναι αδύνατη; Πάντως η στάση της κυβέρνησης σε σχέση με την ακρίβεια και το ενεργειακό δε δείχνει ξεκάθαρα σημάδια προσπάθειας από τη μεριά της για αντιμετώπιση της κρίσης και της δυσαρέσκειας των πολιτών. Και αυτό είναι άκρως ανησυχητικό. Υπάρχει και έτερη εξήγηση, ακόμα πιο ανησυχητική: Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα συνολικά να βλέπουν ότι έρχεται η ώρα για νέο κύκλο δημοσιονομικής «προσαρμογής» κατά το προηγούμενο των ετών 2010-2018 ή ακόμα χειρότερα «κλείσιμο» εθνικών θεμάτων με την Τουρκία  αλά «Πρέσπες» κατόπιν έξωθεν πιέσεων υπό το βάρος των τελευταίων διεθνών εξελίξεων.

 Και λογικό είναι να επιθυμούν όλοι αυτοί ο εγχώριοι και εξωχώριοι πολιτικοί κύκλοι αυτό να μην αναληφθεί ως ευθύνη από μονοκομματική κυβέρνηση. Να επαναληφθεί δηλαδή το μοντέλο του PSI. Η ξαφνική σπουδή για αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Ν.Α. Μεσογείου και οι αλλεπάλληλες δηλώσεις κορυφαίων πολιτικών παραγόντων (π.χ. Βενιζέλος) σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και την εκ πρώτης όψεως ακατανόητη συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν εκεί παραπέμπουν.

Ελπίζουμε κάτι τέτοιο να μην αληθεύει. Θα επανέλθουμε.

Τη διαγραφή του βουλευτή Παναγιώτη Κουρουμπλή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τη θεωρήσει ένας πολίτης ορθή, επιβεβλημένη ή αδικαιολόγητη. Ο τρόπος όμως με τον οποίο έγινε η διαγραφή δεν οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα. Ο βουλευτής διαγράφηκε από τον αρχηγό του κόμματος, χωρίς να ληφθεί υπόψη καμία σχετική απόφαση του αρμόδιου κομματικού οργάνου και χωρίς να κληθεί σε απολογία. Το κόμμα, παρά τις θεωρητικές διακηρύξεις του, δηλαδή, λειτουργεί στην πράξη ως κόμμα αρχηγικό, γιατί η διαγραφή του Κουρουμπλή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα συνεπάγεται φυσικά και τη διαγραφή του από το κόμμα. Με τον ίδιο αυταρχικό τρόπο διαγράφηκε πριν από μερικούς μήνες από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και ο βουλευτής της Κωνσταντίνος Μπογδάνος και πιο πρόσφατα ο ευρωβουλευτής της  Γ. Κύρτσος.

Οι διαγραφές αυτές καταδεικνύουν ότι, όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας τους, τα κοινοβουλευτικά κόμματα του 21^ου αιώνα παραμένουν το ίδιο αντιδημοκρατικά, όπως ήταν αυτά του δέκατου ένατου αιώνα. Ο αρχηγός καθορίζει τα πάντα, την πολιτική γραμμή τους, τη διαχείριση των οικονομικών πόρων και την πολιτική επιβίωση των στελεχών. Τα άλλα κομματικά όργανα είναι για τους τύπους.

Ενδιαφέρον όμως έχει επίσης και η αιτία για την οποία διαγράφηκαν οι δύο πρώτοι ανωτέρω βουλευτές από τα κόμματά τους, γιατί η αιτία είναι ουσιαστικά παρόμοια: έκαναν μια λεκτική επίθεση κατά των πολιτικών τους αντιπάλων με ανοίκειο τρόπο. Με τις διαγραφές οι δύο αρχηγοί επιδιώκουν να αμβλύνουν τις έντονες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων, για να μην αλληλοκατηγορούνται ως προδότες και δολοφόνοι (διευκολύνοντας ίσως έτσι μια μελλοντική τους συγκυβέρνηση και σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, όταν αυτό κλονίζεται…).  

Με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τα ελληνικά ΜΜΕ βρήκαν την ευκαιρία να «εξοστρακίσουν» κατά κάποιο τρόπο την πανδημία από την επικαιρότητα. Πλέον, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων η πορεία της πανδημίας υπάρχει ως μονόστηλο ή έκτη είδηση. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στις πρώτες θέσεις της λίστας με τους θανάτους ανά εκατομμύριο.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να κάνει ο,τιδήποτε επιπλέον στο κλινικό και επιδημιολογικό κομμάτι, για να ελαφρύνει την κατάσταση. Ολες οι κυβερνητικές δικαιολογίες περί, επί παραδείγματι, ευθύνης των ανεμβολίαστων και ύπαρξης ενδογενών προβλημάτων του συστήματος υγείας (πχ ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις) προφανώς δεν επαρκούν, ώστε βάσει των αριθμών να δικαιολογήσουν αυτή την κατάσταση, παρά μόνο ένα μικρό μέρος της. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η κυβέρνηση επί δύο και πλέον χρόνια δεν έχει κάνει το παραμικρό σε κανένα από αυτά πεδία, ώστε να διορθώσει κάποια ενδογενή παθογένεια του συστήματος υγείας. Οι δε «επιστημονικές» απόψεις που εμφανίζονται κατά καιρούς στα ΜΜΕ να υποστηρίζουν τις δικαιολογίες της κυβέρνησης έχουν τόση επιστημονική αξία όση έχει το βιβλίο της Ρεπούση με το «συνωστισμό» της Σμύρνης. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι επιστήμονες στη χώρα.

Η πανδημία έχει μάλλον κατά κάποιο τρόπο ευνοήσει τους πολιτικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της έχει δώσει πολιτικό χρόνο, χωρίς να τον δικαιούται με βάση τη διαχείριση από μέρους της. Σύντομα, όμως, θα έρθει ο λογαριασμός...

Παρατηρούνται εναγώνιες προσπάθειες προσώπων, ιδιαίτερα Βενιζέλου και Ντόρας, να καταστήσουν σαφές πως είναι διατεθειμένοι και «κατάλληλοι» για πλήρεις παραχωρήσεις της Ελλάδας προς την Τουρκία, και μάλιστα τόσο έντονα, ώστε να τους προσέξουν αυτοί που απεργάζονται τέτοιους ολέθρους για τη χώρα μας, στους πάντες γνωστοί. Τι συμβαίνει τελικά;