ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε: Ο κ. Καρατζαφέρης είναι γέννημα-θρέμμα του μητσοτακέικου, εστίας κάθε ανθελληνικής προσπάθειας. Είχε μάλιστα δηλώσει ότι θα ψήφιζε τον Επίτιμο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας!

Μη νομίζετε ότι τώρα, που μας παριστάνει τον πατριώτη, σταμάτησε να βοηθάει την οικογένεια. Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ο κ. ’δωνις Γεωργιάδης, βουλευτής του ΛΑΟΣ, σε συνεννόηση με το (μητσοτακικό) υφυπουργό Αθλητισμού Γ. Ιωαννίδη ξεσπάθωσε να περάσει τροπολογία, που θα διευκόλυνε την αναρρίχηση του συζύγου της Ντόρας κ. Ισίδωρου Κούβελου στην προεδρία της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, παρά τα ρεζιλίκια του κυρίου στο Πεκίνο!

Να δούμε πότε θα ξυπνήσουν όσοι στηρίζουν το ΛΑΟΣ ως εκφραστή των … εθνικών συμφερόντων!

Ο προκλητικός πρωθυπουργός, ο «αμερόληπτος» διαμεσολαβητής και η γαλαντόμος θυγατέρα

Τους θερινούς μήνες η προκλητικότητα των Σκοπιανών εντάθηκε, κυρίως από στόματος του θρασύτατου Γκρούεφσκι. Εγέρθησαν μάλιστα και επισήμως νέες, μύχιες μέχρι τώρα, αξιώσεις από μέρους τους για αναγνώριση μακεδονικής μειονότητας και γλώσσας στην Ελλάδα και για επιστροφή των περιουσιών στους δήθεν εκδιωχθέντες κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα «Μακεδόνες» από την ελληνική Μακεδονία. Οι αξιώσεις αυτές, διατυπωμένες υπό μορφή επίσημης καταγγελτικής επιστολής από το Γκρούεφσκι προς το Γ.Γ. του ΟΗΕ και προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, παραβιάζουν το γράμμα και το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και στερούνται ηθικού και ιστορικού ερείσματος.

Η ελληνική κυβέρνηση

Ήταν, λοιπόν, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αιτιολογηθεί από ελληνικής πλευράς η αναθεώρηση της πολιτικής περί σύνθετης ονομασίας και για σκλήρυνση της στάσης της σε όλα τα επίπεδα. Αντ’αυτού ο Καραμανλής προέβη σε μια αμφιβόλου αποτελέσματος κίνηση να απαντήσει στον Γκρούεφσκι και, το κυριότερο, διατήρησε τη γραμμή της κυβέρνησης, δίνοντας παράλληλα το πράσινο φως στην ανήσυχη για το μέλλον των Σκοπίων Ντόρα να αποδεσμεύσει κεφάλαια ύψους 50 εκ. ευρώ «ως ελληνική αναπτυξιακή βοήθεια προς τα Σκόπια». Η ελληνική στάση, όπως αναμενόταν, ενθάρρυνε την σκοπιανή αδιαλλαξία και προκλητικότητα.

Ο Νίμιτς και ο ΟΗΕ

Το ανησυχητικότερο όμως είναι ότι έδωσε την ευκαιρία στο διαμεσολαβητή Νίμιτς (τυπικά εκπρόσωπο του ΟΗΕ, ουσιαστικά όργανο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) να δείξει ξανά τη μεροληψία του και να παραβιάσει τον επίσημο ρόλο του, αποδεχόμενος εμμέσως πλην σαφώς τις σκοπιανές αξιώσεις, στα πλαίσια των νέων, απόρρητων, προτάσεων που κατέθεσε για την ονομασία. Για τη στάση Νίμιτς είχε προϊδεάσει άλλωστε και η αντίδραση του αμερικανοκίνητου Γ.Γ. του ΟΗΕ στην επιστολή Γκρούεφκι, δείχνοντας το κλίμα που διαμορφώνεται σε αυτή τη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα.

Και οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν πόσο αναγκαία και ρεαλιστική είναι η ριζική αναθεώρηση της ελληνικής πολιτικής στο ζήτημα αυτό, με βάση τους άξονες που ήδη έχουμε περιγράψει στην «Ε».

Με την ευκαιρία της έναρξης του νέου σχολικού έτους θεωρούμε σημαντικές κάποιες παρατηρήσεις για τα σχολικά βιβλία του Γυμνασίου:

Α) Οι μαθητές πληροφορούνται τόσο από το εξώφυλλο όσο και από το πρώτο εσωτερικό φύλλο κάθε βιβλίου ότι για το … «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης»-ΕΠΕΑΕΚ (!!), άρα και για τα σχολικά τους βιβλία, το 75% των χρημάτων το προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και μόνο το 25% προέρχεται από εθνικούς πόρους. Έτσι τα παιδιά από αυτή τη μικρή ηλικία πρέπει να αισθάνονται ευγνωμοσύνη προς την Ε.Ε., ίσως και να σκέπτονται ότι χωρίς την Ε.Ε. τα βιβλία δε θα υπήρχαν ή θα έπρεπε να τα πληρώνουν οι γονείς τους.

Κανείς δεν τα ενημέρωσε ότι αυτό το 75% είναι επίσης εθνικοί πόροι και μάλιστα μικρό μέρος

(1/3 έως 1/4) των χρημάτων που η Ε.Ε. αφαιμάσσει από την Ελλάδα, ενώ το υπόλοιπο γεμίζει τις τσέπες των Δυτικοευρωπαίων μεγαλοεπιχειρηματιών και της γραφειοκρατίας των Βρυξελών.

Β) Οι παλιότεροι μαθητές διάβαζαν στα σχολικά βιβλία: «Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα μάθουμε…», «να λύσετε τις παρακάτω ασκήσεις», μόνο πληθυντικός αριθμός. Αυτοί οι μαθητές αισθάνονταν μέρη ενός συνόλου με κοινές πολιτιστικές παραδόσεις (που όλοι μαζί έπρεπε να διατηρήσουν), κοινή πατρίδα (που όλοι μαζί έπρεπε να υπερασπίζουν, γιατί η τύχη της ήταν και τύχη του καθενός), κοινά προβλήματα (που όλοι μαζί έπρεπε να λύνουν), κοινά οράματα κ.λπ. Αυτοί οι μαθητές έδωσαν σκληρούς αγώνες στη διάρκεια της καραμανλικής οκταετίας (1955-63) για το 15% για την παιδεία («προίκα στην παιδεία και όχι στη Σοφία») και πέτυχαν από τότε να απολαμβάνουν δωρεάν παιδείας (με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες της). Αυτοί οι μαθητές συμμετείχαν στον αγώνα του Πολυτεχνείου, που επέφερε το κρίσιμο χτύπημα στη χούντα, που κατέρρευσε μετά 8 μήνες, και σήμερα απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας (με όλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες της).

Σήμερα η νέα μόδα, που ακολουθούν τα μισά περίπου σχολικά βιβλία, είναι να απευθύνονται στα παιδιά στον ενικό αριθμό: «Το βιβλίο απευθύνεται σε σένα…», «χρέος του σχολείου είναι να σε εφοδιάσει…», «εφάρμοσε τις γνώσεις σου…»,

«να λύσεις τις παρακάτω ασκήσεις».

Κάποιοι νέοι εκπαιδευτικοί, μάλιστα, μπήκαν στο πνεύμα και απευθύνονται κι αυτοί στον ενικό αριθμό ακόμη κι όταν παραδίδουν μάθημα στην τάξη! Έτσι το παιδί αισθάνεται άτομο και όχι μέρος συνόλου, που μόνο του πρέπει να λύσει τα προβλήματά του, αδιαφορώντας (στην καλύτερη περίπτωση) για την τύχη των συμμαθητών του. Συμπληρωματικά με την επίδραση που έχουν ΜΜΕ, ηλεκτρονικά παιχνίδια, κινηματογραφικές ταινίες και οι σύνδεσμοι των χούλιγκανς (υπόθεση Φιλόπουλου) προσπαθούν να διαμορφώσουν νέους μοναχικούς, επιθετικούς προς τους ομοίους τους (κι όχι προς τους ξένους δυνάστες μας και τους εκπροσώπους τους στην Ελλάδα), ακίνδυνους για το σύστημα, όπως έχουμε εξηγήσει στο ΑΣΚΕ-4 και σε άλλα κείμενά μας.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι, δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια έχει φέρει κάποια αποτελέσματα. Θα ανησυχούσαμε περισσότερο αν δεν είμασταν πεισμένοι ότι οι ρίζες του κοινοτισμού, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης είναι βαθειά ριζωμένες στον ελληνικό λαό. Θα είμασταν τόσο πιο αισιόδοξοι, όσο περισσότερη αντίδραση βλέπαμε στα σχέδια αυτά (όπως η αντίδραση που ανάγκασε το υπουργείο να αποσύρει το βιβλίο της κ. Ρεπούση), ιδιαίτερα από τους εκπαιδευτικούς, κι αν δε βλέπαμε τον κ. Στυλιανίδη να εισάγει προκλητικά τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της εκπαίδευσης.

Η πολιτική της κυβέρνησης, που εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα και σαφώς όχι την εκπαίδευση στην Ελλάδα, σπρώχνει δεκάδες χιλιάδων σπουδαστές σε ιδιωτικά κολέγια, αμφίβολης ποιότητας και μηδαμινής αποτελεσματικότητας, αφού θα προσθέσουν τους αποφοίτους τους στους ήδη υπάρχοντες άνεργους νέους. Η απάτη είναι προφανής και ο επιδιωκόμενος στόχος σαφής. Οικονομική αφαίμαξη της ελληνικής οικογένειας στο βωμό της ελπίδας (φρούδας, αλίμονο), προς όφελος νεόκοπων επιχειρηματιών και ξένων επενδυτών.

Αύξηση εγγραφών στα ΚΕΣ

Μέσα στο καλοκαίρι (01/08/2008), στα μουλωχτά όπως συνηθίζεται, ψηφίστηκε ο νόμος για την αναγνώριση των κολεγίων, με την μορφή των ΚΕΣ, (Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών), ως τρίτο πόλο στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έναντι των Ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Έτσι καταγράφεται αλματώδης αύξηση των εγγραφών στα ΚΕΣ, που σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων για την τελευταία τριετία ξεπέρασε το 40 %. Η μεθοδευμένη προσπάθεια του υπουργείου έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά την καθιέρωση της βάσης του 10 και τις δηλώσεις του υπουργού υπέρ των ΚΕΣ.

Στον κατάλογο των φετινών εγγραφών προστίθενται 1) όσοι πέτυχαν σε σχολές 2ης ή 3ης επιλογής, 2) όσοι θέλουν να παραμείνουν για σπουδές στην Αθήνα, 3) όσοι ετοιμάζονται να φύγουν για σπουδές στο εξωτερικό, πιστεύοντας ότι το αγγλόφωνο πανεπιστήμιο, στο οποίο ήθελαν να σπουδάσουν, έφτασε ήδη στην Ελλάδα και 4) όσοι δεν πέρασαν σε καμιά σχολή με τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Δυστυχώς η κατάντια της Παιδείας και κυρίως η έλλειψη θέσεων εργασίας ωθεί τους νέους και τις οικογένειές τους σε απέλπιδες προσπάθειες για τη μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Όπως είναι πρόδηλο, όμως, ο στόχος της ιδιωτικής εκπαίδευσης και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος. Έτσι δικαιολογείται η λυσσαλέα τους προσπάθεια, μέσω του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας - που σαφώς τους υπηρετεί – και των εντολών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υφαρπάσουν αναγνώριση και δικαιώματα, είτε με τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος, είτε με νομοσχέδια που ψηφίζονται εν μια νυκτί, είτε με την απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ της περιφέρειας.

Σπουδές χαμηλού επιπέδου στα ΚΕΣ

Αξίζει να σημειωθεί ότι γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά κ.λπ. πανεπιστήμια μετά βίας αναγνωρίζουν τα πτυχία ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων και δύσκολα εγγράφουν φοιτητές από την Ελλάδα σε μεταπτυχιακά τους τμήματα, τη στιγμή που απαιτούν αναγνώριση από την Ελλάδα των πτυχίων ιδιωτικών, αμφίβολης ποιότητας, δικών τους κολεγίων. Χαρακτηριστικά και για παράδειγμα, κρατικά βρετανικά πανεπιστήμια απαιτούν για την εγγραφή φοιτητών σ’ αυτά από την Ελλάδα βαθμό απολυτηρίου 17 και άνω, τη στιγμή που για την εγγραφή σπουδαστή σε συνεργαζόμενο με ιδιωτικά βρετανικά κολέγια ΚΕΣ δεν απαιτείται ούτε αυτή η βάση του 10. Θέλουν όμως το πτυχίο του ΚΕΣ να είναι ισότιμο με το πτυχίο δικού μας κρατικού πανεπιστημίου! Αυτή είναι η νοοτροπία με την οποία μας αντιμετωπίζουν και σ’ αυτόν τον τομέα οι «συνεταίροι» μας της Ε.Ε., του φτωχού συγγενή. Ο υπουργός μας σπεύδει να συμμορφωθεί και να υπακούσει σ’ αυτούς, αλλά δείχνει στον ελληνικό λαό τον υπέρμετρο και υπερφίαλο εγωισμό του, διατυμπανίζοντας ψευδόμενος τα φαιδρά και επαναλαμβανόμενα «φέτος για πρώτη φορά…». Μακάρι να είναι και για τελευταία.

Η 11η Σεπτέμβρη 2001 αποτέλεσε την αρχή της κορύφωσης της αμερικανικής κυριαρχίας και ο Αύγουστος του 2008 το τέλος, απ’ όπου άρχισε η κάθοδος, και τα πολλά ερωτήματα και προβλήματα, όχι μόνο για τις ΗΠΑ.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι έσπρωξε την παραπαίουσα ηγεσία των ΗΠΑ να στείλουν τη μαριονέτα τους της Γεωργίας να πέσει πάνω στους ρωσικούς τοίχους. Δοκίμαζαν την αποφασιστικότητα της νέας Ρωσίας; Ήθελαν να βοηθήσουν την καμπάνια του Μακκέιν; Ήταν ένα απονενοημένο βήμα των ανισόρροπων της κυβέρνησης Μπους ή μήπως ένα καλοσχεδιασμένο εγχείρημα εν όψει ευρύτερων μελλοντικών χειρισμών στην περιοχή, που αναγκαστικά θα δεσμεύουν την επόμενη ηγεσία των ΗΠΑ;

Είναι νωρίς να απαντήσουμε σ’ αυτά τα ερωτήματα, όμως τα άμεσα αποτελέσματα της ρωσοαμερικανικής εμπλοκής είναι ήδη ορατά:

Α) Η Ρωσία έκανε μια εντυπωσιακή επανεμφάνιση στην παγκόσμια σκηνή και μάλιστα τυπικά αμυνόμενη και απόλυτα δικαιολογημένη, παρά τις ανοησίες των παπαγάλων της Δύσης.

Β) Οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν αναξιόπιστες στους νέους συμμάχους των και επιβεβαίωσαν τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις μαριονέτες τους, Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Σαακασβίλι (και σύντομα τους Σκοπιανούς…).

Γ) Βενεζουέλα και Βολιβία (με τη στήριξη του συνόλου σχεδόν της Νότιας Αμερικής) έδιωξαν τους Αμερικανούς πρεσβευτές (!) και κάλεσαν ρωσικά βομβαρδιστικά και ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο ως προειδοποίηση!

Αυτά όμως αποτελούν τη μία όψη του νομίσματος. Δεν είναι τόσο ανίσχυρες, φυσικά, οι ΗΠΑ, όπως σε πρώτη ματιά φαίνονται με τα γεγονότα στον Καύκασο. Και το χειρότερο, δεν πρόκειται να μείνουν παθητικοί θεατές στις συντελούμενες αλλαγές στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Θα απειλήσουν (ήδη το κάνουν σε μας εδώ) και ενδεχομένως θα χτυπήσουν αλλού (όπου διαθέτουν ανόητα οργανέτα, που δε βλέπουν ούτε καν μεσοπρόθεσμα) για αντιπερισπασμό και για γόητρο.

’λλωστε ο ασκός που άνοιξε με την «αναγνώριση» του Κοσόβου και τώρα της Οσετίας και της Αμπχαζίας (περιπτώσεις πολιτικά όμοιες, αλλά με σημαντικές ιστορικές διαφορές) επιβάλλει προσοχή και περίσκεψη στους μικρότερους και μικρούς παίκτες, όπου τουλάχιστο δεν υπάρχει ισχυρό εσωτερικό μέτωπο και κοινωνική συνοχή.

Ειδικότερα για τη χώρα μας απαιτείται συνεχώς εγρήγορση, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουν ότι οι προβαλλόμενες ηγεσίες και τα ΜΜΕ μας έχουν πάτρωνες ισχυρούς, που (ευτυχώς τώρα) αλληλοϋποβλέπονται (…), και όταν δειλά δειλά εμφανίζονται κρούσματα υπονόμευσης, ακόμη και εκ των έσω, στο Βορρά, την Ανατολή και την Κύπρο.

Ελπίζουμε όλοι να είναι προσεκτικοί και αποφασιστικοί, ώστε να αναγκάσουν και τις προβαλλόμενες ηγεσίες να τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα. Έτσι θα κερδηθεί ο χρόνος μέχρις ότου ο λαός, πληροφορημένος,

να αποφασίζει και να ενεργεί…