ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η εαρινή έκθεση της ΕΟΚ-Ε.Ε. για την οικονομία κατηγορεί(!) την Ελλάδα για πληθωρισμό, αύξηση των εισαγωγών και χαμηλή παραγωγικότητα!! Κατηγορεί δηλαδή εαυτήν, αφού για όλα αυτά κύρια υπεύθυνη είναι η ίδια. Διαλύει την οικονομία και κοινωνία μας, καταργεί τη Δημοκρατία μας και καταλύει το κράτος μας και μετά μας ζητά και τα ρέστα! Απαγορεύει κάθε όριο στην εξαγορά μετοχών σε οργανισμούς εθνικής σπουδαιότητας (π.χ. ΟΤΕ…), εν ονόματι της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, κάθε φραγμό στη διαπλοκή, εν ονόματι της ελευθερίας της επιχειρηματικότητας.

Και τα κυβερνητικά κόμματα, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ , ομνύουν στο όνομα του …ευρωπαϊσμού!

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΕΤΟ

Ευτυχώς, στο Βουκουρέστι 2-4/4/08 δεν επαληθεύτηκαν οι χειρότεροι φόβοι μας, ότι η ελληνική κυβέρνηση ίσως υποχωρήσει την τελευταία στιγμή στις αμερικανικές πιέσεις και αποδεχθεί διπλή ονομασία. Αντιθέτως, με τη στήριξη της αντιπολίτευσης, αποδείχτηκε συνεπής στη θέση της ότι, αν δεν προηγηθεί συμφωνία για μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις, θα ασκήσει βέτο. Επιπλέον, φάνηκε ότι είχε κάνει κάποια προεργασία (επαφές με κυβερνήσεις, δημοσιεύσεις σε ξένα ΜΜΕ κ.λπ.) πριν πάει στο Βουκουρέστι.

Οι Αμερικανοί επείγονταν να κλείσουν το θέμα του ονόματος μέχρι τον Απρίλιο του 2008, αφ’ ενός γιατί επιθυμούσαν να εντάξουν το κράτος των Σκοπίων μαζί με την Κροατία και την Αλβανία στο ΝΑΤΟ στη σύνοδο του Βουκουρεστίου, αφ’ ετέρου γιατί μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου δεν τους ευνοεί μια εκκρεμότητα στο γειτονικό προτεκτοράτο τους.

Τελικά η «μεσολάβηση» Νίμιτς δεν οδήγησε σε συμφωνία μέχρι τις 2/4/08 και το ΝΑΤΟ δεν απηύθυνε πρόσκληση προς τα Σκόπια για ένταξη, αποφασίζοντας ότι δε θα γίνει η ένταξη, εάν προηγουμένως δεν υπάρξει συμφωνία για το όνομα.

’λλο ένα φιάσκο για το Μπους

Η σύνοδος του Βουκουρεστίου απετέλεσε άλλο ένα φιάσκο για την κυβέρνηση Μπους, που δεν κατάφερε να εντάξει στο ΝΑΤΟ όχι μόνο το κράτος των Σκοπίων, αλλά ούτε την Ουκρανία και τη Γεωργία, ούτε καν εξασφάλισε ενισχυμένη συμμετοχή των συμμάχων του στο στρατό κατοχής του Αφγανιστάν. Η Γερμανία, η Γαλλία και άλλες χώρες δε διακινδύνευσαν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία, από την οποία εξαρτώνται ενεργειακά. Ο Μπους «κατάφερε» να χάσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ ακόμη και τον πλήρη έλεγχο του ΝΑΤΟ, κάτι αδιανόητο μέχρι τώρα. Οι «σύμμαχοι» δείχνουν να αγνοούν πλέον το Μπους και να αναζητούν τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, για να ευθυγραμμιστούν μαζί του, κι αυτό βοήθησε την Ελλάδα να αγνοήσει τις αμερικανικές πιέσεις. Οι εφημερίδες έγραψαν ότι ο νικητής της συνόδου ήταν ο πρόεδρος της Ρωσίας Πούτιν!

Κέρδη και ανησυχίες

Το κέρδος για την Ελλάδα είναι ότι, ύστερα από πολλά χρόνια, άρχισε πάλι να γίνεται κατανοητό διεθνώς ότι το κράτος των Σκοπίων πρέπει να αλλάξει όνομα. Ακόμη και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ η ελληνική (όποια) αντίδραση ανάγκασε αρκετούς «συμμάχους» να συμπαρασταθούν στην Ελλάδα ή να κρατήσουν ουδέτερη στάση. Μεγάλη απογοήτευση κατέλαβε τους Σκοπιανούς, οι οποίοι υπερτίμησαν τις δυνατότητες του προστάτη τους και θεώρησαν ότι μπορούν να μην κάνουν καμιά υποχώρηση.

Όλες αυτές οι εξελίξεις, βεβαίως, καθόλου δε μας καθησυχάζουν. Το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν είναι ευνοϊκοί χώροι διεκδίκησης των εθνικών μας δικαίων. Αν δεν ανήκαμε στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., κανένα εθνικό μας θέμα δε θα είχε φτάσει στη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση και, σε κάθε περίπτωση, θα είχαμε πολύ μεγαλύτερα περιθώρια να διαπραγματευτούμε και να βελτιώσουμε τη θέση μας. Η Ελλάδα έχει υποχωρήσει μέχρι τη σύνθετη ονομασία, χωρίς να πάρει κανένα αντάλλαγμα. Η σύνθετη ονομασία, ακόμη κι αν γίνει αποδεκτή από τα Σκόπια, διαιωνίζει το πρόβλημα. Αφήνεται να διαρρεύσει ότι η «Νέα» Μακεδονία είναι γεωγραφικός προσδιορισμός! Όλοι όσοι στην Ελλάδα πίεζαν για περαιτέρω υποχωρήσεις (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, «διεθνολόγοι» κ.λπ.), επισείοντας την απειλή των αντιποίνων από τους Αμερικανούς και την «απομόνωση από τους συμμάχους», μπορεί να αποστομώθηκαν, αλλά παραμένουν ισχυροί στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ελέγχουν τους μηχανισμούς ενημέρωσης και μεθοδεύουν ακόμη και κυβερνητικές ανατροπές! Κάποιοι τόλμησαν να κατηγορήσουν ακόμη κι αυτό το μισό ΟΧΙ που προέβαλε η Ελλάδα. Χαρακτηριστικά είναι όσα γράφει το άθλιο πολυσέλιδο έντυπο Athens Voice, που μοιράζεται δωρεάν και μαζικά, απευθύνεται στους νέους και τους ασκεί σημαντική επιρροή: «Το βέτο εναντίον της Δημοκρατίας της Μακεδονίας … δείχνει ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ευθυγραμμίστηκαν με τη συλλογική φαντασιακή ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας, εθνικιστικά τυφλωμένης …» (17-23/4/08)

Οι εθελόδουλοι προβάλλουν τώρα την ανάγκη ταχείας επίλυσης του προβλήματος, ωσάν να έχει η Ελλάδα κάποιο λόγο να βιάζεται. Το παρήγορο είναι ότι ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δείχνουν ότι οι Έλληνες πολίτες αντιδρούν σε κάθε υποχώρηση της πολιτικής ηγεσίας (την οποία, όμως, αυτοί επέλεξαν!) και στηρίζουν όποια αντίσταση προβάλλει. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου αρκετό…

Στην τελευταία συνάντηση Πούτιν-Καραμανλή τον Απρίλιο και με την ευκαιρία της γνωριμίας με το διάδοχο Μεντβέντεφ (για πρώτη φορά ομαλή διαδοχή στη μετατσαρική Ρωσία) υπεγράφη μια πολύ σοβαρή, πολιτικά τουλάχιστο, συμφωνία Ρωσίας-Ελλάδας.

Στα πλαίσια της ενεργειακής πολιτικής της (και της γεωπολιτικής …) η Ρωσία σχεδιάζει τη δημιουργία και νέου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου προς τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, παρακάμπτοντας την προβληματική Ουκρανία. Ο νέος αυτός, νότιος, αγωγός θα ξεκινά από τη Βουλγαρία και μέσω Σερβίας θα κατευθύνεται βορειοδυτικά. Με τη νέα συμφωνία θα δημιουργηθεί και ένα νοτιότερο παρακλάδι, που μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας θα κατευθύνεται προς τη Νότιο Ιταλία.

Η σπουδαιότητα του αγωγού για την Ελλάδα

Είναι προφανής η σπουδαιότητα του νέου αγωγού, κυρίως για την Ελλάδα. Επίσης, είναι προφανές το πόσο ενοχλούνται ΗΠΑ και Τουρκία, που δε θα ελέγχουν πλήρως τη ροή ενέργειας προς την Κεντροδυτική Ευρώπη, αφού μειώνεται η σημασία του αγωγού ΤGΙ (Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία), που θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία, μάλιστα, απαιτεί να μην είναι απλώς χώρα διέλευσης του αερίου (εισπράττοντας τα «διόδια»), αλλά να αγοράζει το αέριο στα ανατολικά της σύνορα και να το πουλά στα δυτικά της. Πέραν της επιφύλαξης ότι το Αζερμπαϊτζάν και οι αμερικανικές εταιρείες θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις παραγγελίες των πελατών τους, η Τουρκία θα μπορούσε σε στιγμή κρίσης να μας προκαλέσει ενεργειακή ασφυξία. Με το South Stream ο κίνδυνος αυτός εκλείπει, αφού προβλέπεται ότι η Ελλάδα θα προμηθεύεται το 40% του αερίου της από αυτόν, το 40% από τον ΤGΙ και το 20% υγροποιημένο με δεξαμενόπλοια από την Αλγερία. Σε περίπτωση αδυναμίας του ΤGΙ, οι Ρώσοι μπορούν να αυξήσουν το δικό τους ποσοστό. Είναι αναμενόμενες, λοιπόν, οι, μάλλον αδέξιες και σπασμωδικές, αντιδράσεις των ΗΠΑ και Τουρκίας (βλ. κύριο άρθρο).

Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης είναι θετική και ευοίωνη ως προϋπόθεση ανεξάρτητης και αδέσμευτης πορείας. Αρκεί, φυσικά, να έχει προηγηθεί προετοιμασία δημιουργίας εξωτερικών ερεισμάτων και εσωτερικής κοινωνικής συμπαράστασης (κάτι που, δυστυχώς, δε συμβαίνει) και σαφής αποφυγή κάθε υπόνοιας νέων προσανατολισμών δέσμευσης και υποταγής.

Ακατανόητη, σε πρώτη ματιά, εμφανίζεται η απόφαση της Ν.Δ. να πωλήσει το μεγάλο μέρος του μεριδίου του ΟΤΕ στη γερμανική Telecom. Ακατανόητη, μια και ο ΟΤΕ είναι απολύτως κερδοφόρος επιχείρηση, ακατανόητη, γιατί το εμφανιζόμενο τίμημα είναι μηδαμινό μπροστά στα κέρδη απ’ αυτόν. Ακατανόητη, αφού παραμένει αδιευκρίνιστος ο ρόλος του Βγενόπουλου. Ακατανόητη, κυρίως, αφού ο οργανισμός αυτός άπτεται άμεσα ζωτικών εθνικών αναγκών ασφαλείας.

Ακατανόητη ασφαλώς για όσους σκέπτονται λογικά. Η κυβερνητική πολιτική, όμως, στο εσωτερικό μέτωπο κυρίως, είναι κυριολεκτικά σουρεαλιστική. Η κυβέρνηση δείχνει να μην ξέρει τι της γίνεται. Όταν όλες οι άλλες χώρες της Ε.Ε., του κάστρου αυτού του παγκοσμιοποιητικού νεοφιλελευθερισμού, άρχισαν να υπερασπίζονται όλους τους εθνικούς τους σημαντικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις (ακόμη κι ο Μπερλουσκόνι!), η δική μας κυβέρνηση εφαρμόζει, άγνωστο ακόμη γιατί, με θρησκευτική ευλάβεια τις παρωχημένες, πλέον, οδηγίες της γραφειοκρατίας της Κομισιόν.

Θέλει να δείξει καλή διαγωγή; Εξοφλεί γραμμάτια υποσχέσεων, για να την αφήσουν στην εξουσία; Θεωρεί ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να περιορίσει τα «απαράδεκτα» προνόμια της νομενκλατούρας του ΟΤΕ, πασοκικών επιρροών; ’γνωστο, για την ώρα. Πάντως κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει και άκρως ανησυχητικό για τη χώρα μας, αφού ενόψει της δημοσίευσης της συμφωνίας απειλεί ανοικτά τους βουλευτές της με… προσφυγή στις εκλογές, αν δεν την ψηφίσουν!

Διαμαρτύρεται το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας άλλ’ αντ’ άλλων και τελικά ότι θα εξαντλήσει τις πολιτικές και νομικές δυνατότητες, «για να επαναφέρει τον ΟΤΕ στον έλεγχο του κράτους», δηλαδή θα αναγνωρίσει την υπάρχουσα, τότε και αν, κατάσταση. ’λλωστε, η εκποίησή του δε σταμάτησε επί Σημίτη, μετά την επέλαση και απέλαση του Μητσοτάκη. Ο ΣΥΝ διαμαρτύρεται επίσης, εξυμνώντας παράλληλα τον ευρωπαϊσμό, που διατάσσει το ξεπούλημα!!

Τελικά η Ν.Δ. επιβεβαιώνει τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της και η μόνη ελπίδα είναι η αντίδραση των εργαζομένων εκεί, έστω και αν αγωνίζονται για τα προσωπικά τους «προνόμια». Αυτά, αν υπάρχουν, μπορούν να διορθωθούν κάποια στιγμή. Αν όμως ξαφνικά δούμε τον ΟΤΕ στα χέρια της …Τουρκίας (αφού η Telecom θα έχει το δικαίωμα μεταπώλησης όπου θέλει!) , τότε …

Βέβαιο ήταν ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα ακολουθούσε μια πολιτική μέσα στο πλαίσιο του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν» και των κανόνων του καπιταλιστικού συστήματος, όπως ορίζονται από την Ε.Ε. Σε προηγούμενα φύλλα μας διαπιστώσαμε ότι, ενώ στα εθνικά θέματα προσπαθεί να αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας μας τα μικρά περιθώρια που επιτρέπουν οι δεσμεύσεις αυτές, αντίθετα στον τομέα της οικονομίας και της κοινωνίας τηρεί πιστά όλες τις εντολές.

Η αντίφαση αυτή έγινε περισσότερο ορατή το τελευταίο δίμηνο. Η προβολή του βέτο στο Βουκουρέστι και η κατ’ αρχήν συμφωνία με τη Ρωσία για τον αγωγό φυσικού αερίου επιδοκιμάστηκαν από τον ελληνικό λαό. Αντίθετα, το σκάνδαλο της πώλησης του ΟΤΕ, οι ρυθμίσεις του ασφαλιστικού και η εισοδηματική πολιτική συσσωρεύουν κοινωνική δυσαρέσκεια. Αυτοκαταστροφική είναι και η απόφαση της κυβέρνησης να συνδέσει τις μεταρρυθμίσεις της στην εκπαίδευση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, παραβιάζοντας το Σύνταγμα.

Η κυβέρνηση Μπους, με τον πρωτογονισμό που τη διακρίνει, και οι σύμμαχοί της δεν έκρυψαν την δυσαρέσκειά τους για το Βουκουρέστι και τον αγωγό, σε βαθμό που να προδίδουν ότι επιθυμούν και επιδιώκουν την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή με άλλη, πλήρως ευθυγραμμισμένη μαζί τους.

Ο αρχιερέας και ο τέως

Στα πλαίσια αυτά προβάλλονται υπερμέτρως από τα ΜΜΕ τις μέρες αυτές βρυκόλακες του παρελθόντος, από τον τέως βασιλιά μέχρι το Μητσοτάκη, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αποστασία και το συνταγματικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1965. Στόχος τους είναι να εμφανίσουν ως αναξιόπιστη την πολιτική που διεκδικεί κάτι για την Ελλάδα (Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου) και να εξαγνίσουν την οικογένεια Μητσοτάκη, ώστε οι αμαρτίες του πατέρα να μη βαραίνουν τη θυγατέρα στην κούρσα διαδοχής του Καραμανλή.

Ενδιαφέρον είναι ότι στο σχετικό συμπόσιο που διοργάνωσε το ίδρυμα «Κ. Μητσοτάκης» (που το πληρώνουμε εμείς!) ο σημιτικός εκσυγχρονιστής Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν άκρως επιεικής για τα έργα και τις ημέρες του αρχιερέα της αποστασίας, μέχρι του σημείου να αποφύγει τη λέξη «αποστασία» και να χαρακτηρίσει το βασιλικό πραξικόπημα ως «συνταγματικό περιστατικό»!

Πάντως, παρά την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Καραμανλής εμφανίζεται ενισχυμένος μετά το Βουκουρέστι και τη συμφωνία με τους Ρώσους για τον αγωγό και όσα στελέχη της Ν.Δ. βιάστηκαν να τον ανατρέψουν αναδιπλώθηκαν. Ο Πολύδωρας εδήλωσε υποταγή και οι συσχετισμοί καραμανλικών-μητσοτακικών μέσα στο κόμμα άλλαξαν δραματικά υπέρ των πρώτων, τουλάχιστον στη νεολαία. Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει ανά πάσα στιγμή να εκδηλωθεί νέα προσπάθεια ανατροπής του Καραμανλή.

Η Ντόρα και οι Τούρκοι

Η Ντόρα με το Βουκουρέστι εξευτελίστηκε, ακόμη και απέναντι στους προστάτες της, αφού τους είχε διαβεβαιώσει ότι δε θα ασκηθεί βέτο. Τελικά αναγκάστηκε να υποστηρίξει δημόσια μια γραμμή αντίθετη απ’ αυτήν που ήθελε και παρασκηνιακά προωθούσε. Αυτός ο εξευτελισμός, όμως, δεν ήταν αρκετός για να σταματήσει το υπονομευτικό της έργο.

Στο Στρασβούργο στις 7/5/08 «μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τις φιλικές σχέσεις που έχει αναπτύξει με τον κ. Μπαμπατζάν» (Ελευθεροτυπία 8/5/08). Στην κοινή συνέντευξη τύπου ο Μπαμπατζάν αποκάλεσε λαοπρόβλητο ηγέτη τον κατοχικό ηγέτη Ταλάτ και η Ντόρα δίπλα του ούτε το σχολίασε!

Στις διαχύσεις της Ντόρας οι Τούρκοι απάντησαν με την πλήρη ψευδολογιών ανανεωμένη ιστοσελίδα του υπ. Εξωτερικών, στην οποία αναγράφεται ότι οι παραμεθόριες περιοχές μεταξύ Νέστου και Έβρου είναι ένας μεγάλος θύλακος με «αμιγώς τουρκικό πληθυσμό», ο μεγαλύτερος του κόσμου! Τι άλλο χρειάζεται κανείς, για να καταλάβει ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα διεκδικήσει ελληνικά εδάφη στη Θράκη; Κι όμως, η αντίδραση του ελληνικού(;) υπ. Εξωτερικών ήταν ότι «θα εξακολουθήσουν να γίνονται οι ενδεικνυόμενες ενέργειες …» και λοιπές κενολογίες. Η τουρκική διείσδυση στην ελληνική Θράκη ίσως γίνει κάποια στιγμή το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της πατρίδας μας.

… και προσπάθεια αποσχιστικών κινήσεων

Η προσπάθεια των Αμερικανών και των συμμάχων τους (Βρετανών, Τούρκων, Ισραηλινών κ.ά.) να πλήξουν την Ελλάδα δεν περιορίζεται στην ενθάρρυνση και ενίσχυση υπαρκτών (Θράκη) και ανύπαρκτων (Μακεδονία) μειονοτήτων. Ξοδεύουν τεράστια ποσά, για να συγκροτήσουν αποσχιστικές κινήσεις, ακόμη και στα Επτάνησα, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα!! Έχουν προχωρήσει και σε πρακτικές προετοιμασίες, αλλά η μηδενική απήχηση που έχουν δεν τους επιτρέπει να δημοσιοποιήσουν κάτι.

Τα πολιτικά κόμματα

Μπροστά σ’ αυτά τα σοβαρά προβλήματα η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ δεν πείθει ότι επιθυμεί και επιδιώκει μια καλύτερη προοπτική, παρότι προσπάθησε να δείξει ότι «επανέρχεται στις ρίζες», με την καταγγελία των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, με την απόρριψη της πρότασης για «Νέα Μακεδονία», με την καταγγελία της ιστοσελίδας του τουρκικού υπ. εξ. ως «προβοκατόρικης, προκλητικής και απολύτως ψευδούς» κ.λπ. Αλλά δεν πείθει ότι αυτά τα πιστεύει ειλικρινώς, γι’ αυτό οι περισσότεροι πολίτες αδιαφορούν για ό,τι λέει και ό,τι κάνει. Οι μόνοι που ενδιαφέρονται είναι οι κομματικοί, που βιάζονται να επανέλθουν στην εξουσία, για να την ξαναχρησιμοποιήσουν για το προσωπικό τους όφελος.

Ο ΣΥΝ εμφανίστηκε σε δημοσκοπήσεις απογειωμένος κοντά στο 20%, σε μια προσπάθεια των «νταβατζήδων» να οδηγήσουν σε ελεγχόμενους φορείς την κοινωνική δυσαρέσκεια. Αυτές οι δημοσκοπήσεις αποδείχθηκαν αναξιόπιστες με τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών, όπου ο ΣΥΝ παρέμεινε στο 5%, ενώ, κατά τις δημοσκοπήσεις, θα έπρεπε να έχει πολύ υψηλότερα ποσοστά από το μέσον όρο. Έτσι τα ΜΜΕ, για να διατηρήσουν την όποια αξιοπιστία τους απέμεινε, άρχισαν να κατεβάζουν τα ποσοστά του ΣΥΝ και ο Τσίπρας άρχισε να διαμαρτύρεται! Πώς να πάρει κανείς στα σοβαρά τις διαβεβαιώσεις του ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ;

Το ΚΚΕ, έξω από τα παιχνίδια του συστήματος, ακολουθεί μια (κατά τη φρασεολογία του) «σεχταριστική» πολιτική. Στην ουσία ενδιαφέρεται μόνο για τα του οίκου του και με τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ασχολείται μόνο στο βαθμό που εκτιμά ότι θα του αποδώσουν κομματικά οφέλη.

Η πιθανή εκλογή του Ομπάμα, μετά την επικράτησή του στις εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος, στην προεδρία των ΗΠΑ δεν πρέπει να δημιουργήσει μεγάλη αισιοδοξία ότι οι αμερικανικές επιδιώξεις σε σχέση με την Ελλάδα θα αλλάξουν ριζικά. Η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει σε μια καλύτερη μοίρα, μόνον εάν εμείς, οι πολίτες της, προσπαθήσουμε πρώτα γι’ αυτό. Υπάρχουν δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία που μπορούν να εκφράσουν μιαν άλλη πολιτική και το ΑΣΚΕ είναι μία απ’ αυτές.