ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με την παραίτηση Καραμανλή από την αρχηγία, το κόμμα της Ν.Δ. μπήκε σε μια περίοδο γενικής κρίσης, που δε θα ξεπεραστεί με την εκλογή του νέου αρχηγού. Οι επικρατέστεροι διάδοχοι του Καραμανλή είναι η Ντ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη και ο Αντ. Σαμαράς.

Η πρώτη και η οικογένειά της εκφράζουν ό,τι πιο απεχθές υπάρχει στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ο Σαμαράς είναι ένας συντηρητικός πολιτικός, ενταγμένος στο σύστημα, αλλά μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο προσπαθεί να εκφράζει και κάποια εθνικά συμφέροντα, κυρίως στο σκοπιανό.

Δυστυχώς, με τον εκφυλισμό της πολιτικής ζωής και την επιδίωξη του ατομικού οφέλους, το κυριότερο κριτήριο των εκλογέων θα είναι η ικανότητα του κάθε υποψηφίου να επαναφέρει το ταχύτερο το κόμμα τους στην εξουσία και όχι οι θέσεις για τα προβλήματα της χώρας.

Τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών-μεσαζόντων των ξένων συμφερόντων προωθούν απροκάλυπτα τη Ντόρα. Εάν επικρατήσει, θα έχουμε πλήρη σύμπτωση απόψεων μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, ιδίως στα εθνικά θέματα. Ο Σαμαράς τότε μάλλον δε θα απειλήσει την ενότητα του κόμματος και θα περιοριστεί στο ρόλο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, περιμένοντας να έρθει η σειρά του, γιατί δύσκολα μπορεί να αποχωρήσει δεύτερη φορά από το κόμμα.

Ο Σαμαράς είναι για την οικογένεια Μητσοτάκη το κόκκινο πανί, γιατί με την αποχώρησή του από τη Ν.Δ. το 1993 ανέτρεψε την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Εάν επικρατήσει ο Σαμαράς, που μάλλον θα έχει την υποστήριξη του τέταρτου υποψήφιου Π. Ψωμιάδη στο 2ο γύρο, δύσκολα θα παραμείνουν οι μητσοτακικοί στη Ν.Δ., αφού πλέον τα χρονικά περιθώρια για την ανάδειξη της Ντόρας στην πρωθυπουργία στενεύουν. Με την ταχεία φθορά που αναμένεται να έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αποκλείεται να μπουν σε εφαρμογή τα σχέδια που από καιρό υπάρχουν για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Η προσωρινή αναστολή της απεργίας των (καλοπληρωμένων) λιμενεργατών έγινε (υποτίθεται) για την αναθεώρηση της σύμβασης με την κινεζική COSCO. Η αναθεώρηση ήταν προεκλογική εξαγγελία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα την κάνει με «ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση» και «θα εξαντλήσει όλες τις νομικές, θεσμικές, πολιτικές δυνατότητες της ευρωπαϊκής και της εθνικής νομοθεσίας, προκειμένου να κατοχυρώσει το δημόσιο συμφέρον».

Με τη σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση της Ν.Δ. νοικιάζει τη δεύτερη προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ (η πρώτη παραμένει στον ΟΛΠ) για 35 χρόνια έναντι εγγυημένου ανταλλάγματος που δε θα ξεπερνά συνολικά τα 3,4 δισ. ευρώ. Η COSCO ως το 2015 μπορεί να κατασκευάσει νέα (τρίτη) προβλήτα για εκμετάλλευση, με επένδυση που δε θα ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ.

Τα κέρδη του δημοσίου από τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) τόσο του Πειραιά όσο και της Θεσσαλονίκης ήσαν πάντα σημαντικά. Επιπλέον η Ελλάδα μέσω των ΣΕΜΠΟ μπορεί υπό την προϋπόθεση της απεμπλοκής της από την Ε.Ε., να ασκεί πολιτική και έλεγχο στο εισαγωγικό της εμπόριο. Με την παραχώρηση στην κινεζική COSCO απεμπολεί αυτό το δικαίωμα και επιτρέπει στην COSCO να δημιουργήσει ελεύθερη ζώνη, που διευκολύνει την εμπορική και οικονομική διείσδυση της Κίνας στην Ευρώπη.

Η παραχώρηση του λιμανιού στην Κίνα ήταν περισσότερο πολιτική απόφαση του Κ. Καραμανλή, που εξυπηρετούσε και τα νεοφιλελεύθερα πιστεύω του. Πέρυσι ο Γ. Παπανδρέου την χαρακτήριζε «ξεπερασμένη και αποτυχημένη», λέγοντας πως «την εφάρμοσαν μόνο στο παρελθόν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως της κυρίας Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη». Σκεφτόταν ότι, εκτός της Ρωσίας με τους αγωγούς, οι Αμερικανοί φίλοι του θα είχαν να κάνουν και με τους Κινέζους.

Τελικά την «επαναδιαπραγμάτευση» τη φόρτωσαν στην κ. Λ. Κατσέλη. Η κ. Κατσέλη έλεγε προεκλογικά ότι με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της COSCO θα μαζέψει 4 δισ. ευρώ. Όπως όμως φαίνεται, δε θ’ αλλάξει η σύμβαση ΟΛΠ-COSCO. Η COSCO ανακοίνωσε στο Χρηματιστήριο του Χογκ–Κονγκ ότι η σύμβαση παραμένει αναλλοίωτη, πλην ορισμένων όρων τεχνικής φύσης, και είναι σε πλήρη ισχύ.

Ανακοινώθηκε από την κ. Κατσέλη ότι οι Κινέζοι δεσμεύτηκαν ότι θα συζητήσουν:

-Τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στον ΟΛΠ. Στις προσλήψεις που θα κάνει η κινεζική εταιρεία (600 άτομα) να προτιμηθούν και τα παιδιά τους. Οι παλιοί και οι καινούργιοι να προστατεύονται από τις ίδιες διατάξεις.

-Να εξομοιωθούν όσοι δουλεύουν στις δύο κινεζικές προβλήτες με εκείνους που απασχολούνται στην ελληνική.

-Ότι η πλεονάζουσα ποσότητα κοντέινερ να διοχετεύεται στον ΟΛΠ και να μη λειτουργούν οι προβλήτες της COSCO (μαζί με την 3η που θα κατασκευαστεί) δυναμικότητας 3.700.000 κοντέινερ ανταγωνιστικά με αυτήν του ΟΛΠ.

Έτσι έμοιαζαν ευχαριστημένοι Κατσέλη, λιμενεργάτες (που ανέστειλαν για 15 μέρες την απεργία τους) και Κινέζοι και, κατά παράδοξο τρόπο, χαμένοι είναι η Ελλάδα και οι Αμερικανοί φίλοι του πρωθυπουργού. Ο νέος κύκλος απεργιών των λιμενεργατών (3-4 Νοεμβρίου), που συμπίπτει με την έναρξη ισχύος της σύμβασης ΟΛΠ-COSCO, δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτό. Αφορά μόνο τα εργασιακά τους δικαιώματα.. Δεν αφορά την επιστροφή του λιμανιού στο δημόσιο. ’λλωστε οι λιμενεργάτες είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η απαίτησή τους για αναστολή της ισχύος της σύμβασης ΟΛΠ - COSCO για ένα δίμηνο, ώστε να γίνουν οι διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά αποδυναμώνει το επιχείρημά τους για παραμονή των ΣΕΜΠΟ στο ελληνικό δημόσιο.

Η χώρα μας ασφαλώς θα πρέπει ν’ αναπτύξει τις σχέσεις της και με την Κίνα , όπως και με άλλες χώρες, αλλά πάντα στα πλαίσια του αμοιβαίου οφέλους, ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας. Η παράδοση του λιμανιού στην COSCO μόνο αυτό δεν εξυπηρετεί.

Επιβεβαιώνοντας όλες τις προβλέψεις, ο Κ. Καραμανλής οδηγήθηκε σε μια δεινή εκλογική ήττα, τα αίτια της οποίας αναλύσαμε στο προεκλογικό φύλλο της «Ε». Είχαμε γράψει ότι ο ξένος παράγοντας δε συγχώρεσε στον Καραμανλή τις συμφωνίες με τους Ρώσους και τη στάση του στο κυπριακό και το σκοπιανό και με όργανα τα ΜΜΕ των μεσαζόντων τους έκαναν πόλεμο στον Καραμανλή, εκμεταλλευόμενοι τη δίκαιη οργή του κόσμου για την οικονομία, τα σκάνδαλα και την ανικανότητα της κυβέρνησής του να διαχειριστεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Είχαμε αναφερθεί και στην πιθανότατη αποχώρησή του από την αρχηγία της Ν.Δ. Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει ήταν η διαφορά ψήφων μεταξύ των δύο κομμάτων. Συμπληρωματικά, λοιπόν, εκτιμούμε τα εξής.

Η αποχή και η «οικογένεια»

Στο τόσο μικρό ποσοστό της Ν.Δ. φαίνεται ότι συνέβαλε η αποχή παραδοσιακών ψηφοφόρων της, που δε συγχώρησαν στον Καραμανλή την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, δηλ. την πρόωρη παράδοση της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ. Είναι εξακριβωμένο, επίσης, ότι το μητσοτακέικο συνέβαλε με τον τρόπο του στο μέγεθος της διαφοράς, φτάνοντας στο σημείο να δίνει γραμμή για να ψηφιστεί άλλο κόμμα (σταυρώνοντας εκσυγχρονιστές υποψηφίους), ώστε να μην παραμείνει ο Καραμανλής αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πάντως μια προσεκτική ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει ότι η κύρια αιτία του καταποντισμού της Ν.Δ. ήταν ότι χρεώθηκε, δικαίως, την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Ακόμη και την τελευταία ώρα ο Καραμανλής έδωσε δείγματα της ανικανότητάς του να εκτιμήσει καταστάσεις και να πάρει σωστές και έγκαιρες αποφάσεις. Δεν πίστευε ότι θα κερδίσει τις εκλογές, παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο, πιθανότατα είχε προαποφασίσει και την αποχώρησή του από την αρχηγία. Πίστευε, όμως, ότι η ήττα θα κυμανθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα (5-6 μονάδες διαφορά), ότι σύντομα θα δικαιωθεί με τις προτάσεις του για την οικονομία και ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική, με τη φιλοδοξία κάποια στιγμή να γίνει και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν εκτίμησε ότι όλ’ αυτά δεν μπορούν να γίνουν με το λαό εξοργισμένο εναντίον του, με τη μεγάλη μερίδα των ξένων εναντίον του και το μισό κόμμα του εναντίον του!

Αυταπάτες για τη νέα κυβέρνηση

Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην εξουσία με ένα θριαμβευτικό ποσοστό, έχοντας άλλους να δουλεύουν για λογαριασμό του (την ίδια την κυβέρνηση Καραμανλή, τους ξένους, τα ΜΜΕ). Όπως ο Καραμανλής βρέθηκε πρωθυπουργός, επειδή ο κόσμος ήθελε οπωσδήποτε να φύγει το ΠΑΣΟΚ των Σημίτη-Γιωργάκη, έτσι και τώρα, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε, χωρίς να πάρει περισσότερες ψήφους απ’ όσες πήρε όταν ηττήθηκε το 2004.

Κάποιοι ψηφοφόροι που δοκιμάζουν βαρύτερα τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, ένα κρίσιμο εκλογικά ποσοστό, στράφηκαν απελπισμένοι προς το ΠΑΣΟΚ (αναπληρώνοντας ισάριθμες απώλειες σε σχέση με το 2004), προσδοκώντας στην υλοποίηση έστω και των ελάχιστων από τα γενικά και αφηρημένα που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ, επιτρέποντας στον εαυτό τους να έχει ακόμη και αυταπάτες για ένα διάστημα, με τη λογική ότι «χειρότερα δε γίνεται». Πολύ σύντομα, όμως, θα δουν ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δε θα τηρήσει όσα υποσχέθηκε, αλλά θα προχωρήσει σε επικίνδυνες παραχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα, αν δεν αντιμετωπίσει ανυπέρβλητες λαϊκές αντιδράσεις. Κάποια πρώτα βήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (συνέχιση γραμμής Καραμανλή για το σκοπιανό, επανεκλογή Παπούλια κ.λπ.) δείχνουν ότι υπολογίζει το ενδεχόμενο αυτών των αντιδράσεων, γι’ αυτό είναι προσεκτικά και φοβισμένα κι έχουν προκαλέσει τις πρώτες δυσαρέσκειες στον αμερικανικό παράγοντα.

Πάντως, ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τώρα δικαιολογεί αυτές τις παραχωρήσεις, γιατί γι’ αυτούς το πιο σημαντικό είναι να βρίσκονται στην εξουσία και να καρπώνονται τα οφέλη απ’ αυτήν. Κι αυτοί, όμως θα διαψευστούν, γιατί το σημερινό ΠΑΣΟΚ δε θα προσφέρει μερίδιο εξουσίας σε όλα τα μέλη του, όπως τη δεκαετία του 80, αλλά σ’ ένα στενό κύκλο ανθρώπων, όχι κατ’ ανάγκη πασοκτζήδων.

Δε νομίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί αφελείς να πιστεύουν ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει καμιά σχέση με το σοσιαλισμό (που ξέμεινε στον τίτλο του) ή με τις ιδρυτικές του αρχές. Γι’ αυτό αποτελεί το εκλεκτό κόμμα των μεγαλοεπιχειρηματιών-καναλαρχών.

Η περίοδος της αρχικής ευφορίας, η οποία παρατηρείται σε κάθε νέα διακυβέρνηση, προβλέπεται πολύ σύντομη για την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Όταν αρχίσει η φθορά, θα βγουν από το καβούκι τους όλοι οι κομμένοι ή ριγμένοι (σημιτικοί κ.λπ.) και θα προσπαθήσουν να πάρουν την εσωκομματική ρεβάνς. Επιπλέον και υπό την πίεση της κομματικής βάσης και του λαού θα εκδηλωθεί μεγάλη ανησυχία για τη διάλυση στην οποία οδηγεί τη χώρα η σημερινή κυβέρνηση και τις συνέπειές της στο μέλλον του ΠΑΣΟΚ και τις προσωπικές φιλοδοξίες όλων των στελεχών του. Ήδη, πριν συμπληρωθεί μήνας, η πρόταση του Προέδρου για το νέο Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου δε συγκέντρωσε ούτε το 50% των ψήφων!

Τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα

Το ΚΚΕ, μέσα σε συνθήκες τέτοιας οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν είχε εκλογικά οφέλη, αλλά είχε μια σοβαρή μείωση των ψήφων του. Αυτό σημαίνει ότι την κοινωνική δυσαρέσκεια την καρπώθηκαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ! Το ΚΚΕ, με το σταλινικό πρότυπο που προβάλλει στο πρόγραμμά του, δεν επιτρέπει στους περισσότερους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες να το πλησιάσουν, γι’ αυτό δεν μπορεί να πείσει ότι στόχος του είναι η «λαϊκή εξουσία». Με τη μονοκομματική λογική του σε κάθε εκδήλωσή του (συνδικαλιστικοί αγώνες κ.λπ.) δεν πείθει καν ότι μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα προς όφελος των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Επομένως τα στρώματα αυτά κρίνουν ότι μια ψήφος προς το ΚΚΕ δεν τους είναι χρήσιμη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε μια πολύ μεγάλη πτώση σε σχέση με τις περσινές δημοσκοπήσεις, μια μικρή πτώση σε σχέση με τις εκλογές του 2007 και μια μικρή άνοδο σε σχέση με τις φετινές ευρωεκλογές. Στην πραγματικότητα η δύναμή του παραμένει περίπου σταθερή. Ποτέ δεν έφτασε στα υψηλά ποσοστά που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις, απλώς σ’ εκείνη τη φάση οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης προέκριναν την ενίσχυση του ΣΥΝ, στην προοπτική συμμετοχής του στην κυβέρνηση. Στις ευρωεκλογές φαίνεται ότι οι απώλειες ήσαν ψήφοι «ανανεωτικών», που ήθελαν να αποδυναμώσουν την ηγετική ομάδα και ψήφισαν Οικολόγους ή ΠΑΣΟΚ ή κάτι άλλο, αφού δεν επρόκειτο να εκλεγεί ο δικός τους Παπαδημούλης και δεν ήθελαν να εκλεγεί η 2^η, μέλος άλλης συνιστώσας. Επανήλθαν στις εθνικές, οπότε η καθεμιά από τις δύο αντιμαχόμενες τάσεις προσπαθούσε να εκλέξει τους δικούς της βουλευτές.

Ο ΛΑΟΣ αύξησε τη δύναμή του σε σχέση με τις εθνικές του 2007 και έγινε το 4^ο κόμμα του Κοινοβουλίου, ξεπερνώντας το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υποχώρησε σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Ελπίζουμε ότι όσοι ακολουθούν τον κ. Καρατζαφέρη αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι διακηρύξεις του δεν έχουν καμιά σχέση με τις επιδιώξεις του, ότι προσπαθεί να κρατά μακριά από κρίσιμα κομματικά πόστα όσους πραγματικά πιστεύουν στις διακηρύξεις, γι’ αυτό υπήρξαν οι πρώτες σοβαρές εσωκομματικές αντιδράσεις τόσο για την κ. Τζαβέλλα του ευρωψηφοδελτίου, όσο και για την προσπάθεια προώθησης διάφορων Ψινάκηδων.

Η απουσία του ΑΣΚΕ

Για το ΑΣΚΕ και την αναγκαστική μη συμμετοχή του στις εκλογές γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο. Προσθέτουμε τώρα ότι ήσαν πολλοί οι φίλοι που ήρθαν σε επαφή μαζί μας, πολλοί για πρώτη φορά, για να εκφράσουν τη λύπη τους και την απορία τους «τι να ψηφίσουμε;». Όλοι επιδοκίμασαν πλήρως και απολύτως τη γραμμή που προτείναμε για τις εκλογές.

Λόγω της απουσίας του, το ΑΣΚΕ δεν μπόρεσε να προβάλει, έστω με τις ολιγόλεπτες ομιλίες στα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τα φυλλάδιά του, τις προκηρύξεις του και τις αφίσες του, το 5πτυχό του (εθνική ανεξαρτησία, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, εθνική ακεραιότητα, δημοκρατία, πολιτισμός) ως ένα ενιαίο σύνολο για μια καλύτερη πορεία της χώρας μας, από το οποίο δεν μπορεί να απουσιάζει τίποτα, γιατί τότε ακυρώνονται όλα τα υπόλοιπα.

Εάν συμμετείχαμε στις εκλογές θα εξηγούσαμε ότι η όποια θετική στάση του Καραμανλή στις σχέσεις με τη Ρωσία, στο Κυπριακό και στο Σκοπιανό δεν μπορούσε να έχει προοπτική, επειδή σε όλα τα υπόλοιπα η στάση του ήταν αρνητική, γι’ αυτό ήταν μοιραίο να οδηγηθεί στην εκλογική ήττα.

Θα εξηγούσαμε ότι η αύξηση των ελλειμμάτων, των χρεών και της ανεργίας, η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, η χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, η περικοπή κοινωνικών παροχών κ.λπ. είναι αναγκαστικές συνέπειες της συρρίκνωσης της παραγωγής, ότι η παραγωγή είναι η βάση κάθε οικονομίας, ότι η συρρίκνωση αυτή είναι αναγκαστική συνέπεια της ένταξης και παραμονής μας στην Ε.Ε. και ότι, χωρίς την αποχώρησή μας, η κατάσταση θα επιδεινώνεται, ακόμη κι όταν παρέλθει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι’ αυτό οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να τηρηθούν.

Θα εξηγούσαμε ότι, μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., η προβολή της ανάγκης για μια πιο φιλολαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική και η αντίθεση προς την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και της ανώτατης εκπαίδευσης είναι μια πολιτική απάτη, αφού η Ε.Ε. απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε φιλολαϊκή πολιτική και επιβάλλει ως υποχρεωτικές τις ιδιωτικοποιήσεις, θα εξηγούσαμε ότι αυτός ο χαρακτήρας της Ε.Ε. δεν πρόκειται ποτέ να βελτιωθεί και ότι οι όποιες αντιδράσεις γράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων.

Θα εξηγούσαμε ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας και οποιοδήποτε πρόγραμμα δεν την περιλαμβάνει ως συστατικό στοιχείο δεν πρόκειται ποτέ να εκφράσει τον ελληνικό λαό.

Θα εξηγούσαμε, τέλος, ότι οι ψευδοοικολόγοι και ο Καρατζαφέρης επιδιώκουν τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτά που διακηρύσσουν.

Με όλα τα παραπάνω θα συμβάλαμε, πιστεύουμε, ώστε να προβληματιστούν κάποιοι πολίτες που ακολουθούν με αγνά κίνητρα άλλα κόμματα. Ελπίζουμε ότι, με τη συμπαράσταση όλων των φίλων του, το ΑΣΚΕ θα κάνει πιο ενεργό την παρουσία του στις πολιτικές εξελίξεις.

Στις 22 Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή, στις 5.30 μ.μ. το ΑΣΚΕ θα παρουσιάσει την 5η έκδοσή του «η Μακεδονία και το ψευδώνυμο του κράτους των Σκοπίων», εν όψει της νέας κινητικότητας του αμερικανικού παράγοντα για μια «λύση» του ζητήματος επικίνδυνη για την ασφάλεια της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής.

Η εκδήλωση θα γίνει στο αμφιθέατρο του Ειδικού Σχολείου Ύδρας και Μνησικλέους,απέναντι από το Δημοτικό Αναψυκτήριο.

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:

η Βίκυ Αράπη, φιλόλογος, πρώην βουλευτής,

ο Αντώνης Κακαράς, αρχιπλοίαρχος ε.α., μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74,

ο Νίκος Καργόπουλος, χημικός, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ,

ο Μανώλης Μηλιαράκης, δημοσιογράφος, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.

Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο Δημήτρης Παλλαδινός, μαθηματικός, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ.

Ήταν, φυσικά, αναμενόμενο. Γι΄ αυτό προώθησαν όλοι τους, «προστάτες» και οι μηχανισμοί τους, το Γιωργάκη στην εξουσία. Με πρωθυπουργό και Υπ. Εξ. τον ίδιο, εκτελεστή το Δ. Δρούτσα, επιβλέποντα τον Πάγκαλο και στα παρασκήνια το διαβόητο ’λεξ Ρόντο τα πάντα προωθούνται προσεκτικά και συστηματικά στα εξωτερικά μας θέματα (σε αντίθεση με το γενικό αλαλούμ στα εσωτερικά), όχι βεβαίως προς όφελός μας.

Σκοπιανό

Μας προϊδέασαν, πριν από τις εκλογές, με το Λοβέρδο (τότε αρμόδιο επί των Εξωτερικών): «δεν πρέπει η διένεξη για το όνομα να εμποδίζει την ανάπτυξη των σχέσεών μας σε όλους τους τομείς», άσχετα αν δεν τον επιβράβευσαν με το υπουργείο εξωτερικών και τον έριξαν στο στόμα των λεόντων, στα εργατικά. Ο Γκρουέφσκι συνέχισε το επιθετικό παραλήρημά του για «Μακεδονία του Αιγαίου» κ.λπ. στην Αυστραλία και ο Πρωθυπουργός-Υπ. Εξ. τον φιλοδώρησε με ημίωρη συνάντηση, όπου, υποτίθεται, του υπενθύμισε την «κόκκινη γραμμή», λες και δεν την ήξερε. Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Βουλγαρίας Παρβάνοφ, στην Αυστραλία επίσης, επετέθη δριμύτατα στον Γκρουέφσκι για την αναφορά του και στη «Μακεδονία του Πιρίν» (μικρής έκτασης) και τον απείλησε να ξεχάσει τα περί Ε.Ε., αν δεν συμμαζευτεί. Η Commission και ο επίτροπος Ρεν βιάζονται για την ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε., όμως πιθανόν κάποιος από τους Αμερικανούς συμβούλους του Γ. να έχει λίγο μυαλό και να τον συγκρατήσει από καμιά επίσκεψη στα Σκόπια και από κανένα ολοπρόθυμο ΝΑΙ, όσο το «veto» του Βουκουρεστίου είναι, ακόμη, πρόσφατο. ’λλωστε, το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας δεν επέτρεψε κάποιο φιλοδώρημα (το αντίθετο, μάλιστα…) προς τους χειμαζόμενους Έλληνες, ώστε να εξασφαλίσει κάποια, πρόσκαιρη, ανοχή.

Ελληνοτουρκικά – Κυπριακό

Οι υποχωρήσεις στο Σκοπιανό μπορεί (ελπίζουμε) να καθυστερήσουν λίγο, οι Αγγλοαμερικάνοι όμως και οι σύμμαχοί τους στην Ε.Ε. βιάζονται πολύ στην προώθηση των τουρκικών αιτημάτων ενόψει της αξιολόγησης του Δεκεμβρίου. Εδώ οι Παπανδρέου και Χριστόφιας κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν πλήρως.

Ο Γιώργος έσπευσε, χωρίς να τον καλέσει κανένας, στην Κωνσταντινούπολη, σε μια άτυπη (!) σύνοδο Βαλκάνιων υπουργών εξωτερικών, όπου συνομίλησε με τον (έκπληκτο για το αναπάντεχο δώρο) Ερντογάν, χωρίς φυσικά η … διαφάνεια να μας πληροφορήσει τι είπαν. Οι Αμερικανοί σύμβουλοι δεν τον συγκράτησαν και η αμερικανική κυβέρνηση «εξέφρασε τη μεγάλη ικανοποίησή της που η πρώτη επίσκεψη του Γ. έγινε στην Τουρκία»…, αποκαλώντας τον μάλιστα πολύ γνωστό και αγαπητό στις ΗΠΑ!

Ο Γ. είχε δηλώσει ότι η πρώτη επίσκεψή του θα ήταν στην Κύπρο. Το ότι το λησμόνησε δεν είναι και προς θάνατον, δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με το τι έκανε εκεί! Ακόμη και ο Χριστόφιας τρόμαξε με τους «οδικούς χάρτες» για την Τουρκία που παρουσίασε και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε χωρίς διπλωματικές περιστροφές να δηλώσει πως αυτοί αναφέρονται για μέχρι το Δεκέμβριο, ενώ ο Γ. για … μετά. Μαζί του, μάλιστα, είχε και τον Δρούτσα, συγκατασκευαστή του σχεδίου Ανάν!

Πολύ δυσάρεστες, λοιπόν, εξελίξεις και μάλιστα άμεσες μας αναμένουν το Δεκέμβριο, όταν η Ε.Ε. θα «αξιολογήσει» την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας με βάση τη συμμόρφωσή της στις υποχρεώσεις της και κυρίως το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Θα έχουμε το θλιβερό φαινόμενο η Γερμανία και, κυρίως, η Γαλλία να θέτουν όρους και ο Γ. (μαζί και ο Χριστόφιας) να προτείνουν… διευκολύνσεις στην Τουρκία!!!

Λαθρομετανάστες από την Τουρκία

Και όλα αυτά ενώ αυξάνονται(!) οι μέσω (και με τη βοήθεια) της Τουρκίας λαθρομετανάστες, συνεχώς, παρά τη FRONTEX. Σε ερώτημα του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Ν. Χουντή προς τα όργανα της Ε.Ε. για το τι θα μέτρα θα λάβει η Ε.Ε. κατά της Τουρκίας για τη συνεχιζόμενη μεταφορά προς την Ελλάδα λαθρομεταναστών και τις Τουρκικές προκλήσεις προς τη FRONTEX, δόθηκε η απάντηση ότι εξετάζεται η δυνατότητα συμμετοχής της Τουρκίας στις σχετικές ενέργειες αποτροπής!! Ανάλογου περιεχομένου είναι και η σχετική αναφορά του σχεδίου αξιολόγησης της Τουρκίας από την Commission, για την οποία το δικό μας ΥΠΕΞ δήλωσε την ικανοποίησή του!! Εννοείται ότι δεν έκανε καμιά αναφορά για τις επιθέσεις σε Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι, ίσως γιατί αυτά περιλαμβάνονται στις «βραχονησίδες που δεν πρέπει να γίνονται αιτία να διαταράσσονται οι σχέσεις μας προς τη γείτονα», όπως μας έλεγε παλαιότερα ο Γ. και φαίνεται ότι «αδιαφορεί» για τον κίνδυνο από την Τουρκία, η οποία με το δόγμα Νταβούτογλου εξασφαλίζει τα ανατολικά σύνορά της και το κύρος της στους ’ραβες, ώστε να έχει ελευθερία κινήσεων στα δυτικά της…

Τι πρέπει να γίνει;

Είναι σε όλους φανερό τι πρόκειται, και σύντομα πλέον, να επιχειρηθεί σε όλα τα εθνικά μέτωπα. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε και πώς να αντιταχθούμε και να τα αποτρέψουμε, όπως, άλλωστε, θα πρέπει να γίνει και στα οικονομικά και κοινωνικά μέτωπα.

Πρώτα πρώτα ενημέρωση και αποκάλυψη απ’ όλους όσους ξέρουν ήδη ή θα μάθουν, αν προσέχουν, προφορικά και γραπτά.

Μετά όλοι να παίρνουμε μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις που θα οργανωθούν, σε όλες τις πορείες που θα ξεκινήσουν.

Ταυτόχρονα συμμετοχή (ή και πρωτοβουλία) σε συμμαχίες, συσσωματώσεις με όσους ειλικρινά και αξιόπιστα είναι διατεθειμένοι να βγουν μπροστά, έξω από ατομικές ή κομματικές ιδιοτέλειες. Ακόμη και με αυτούς από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ που θα αγανακτήσουν και θα είναι διατεθειμένοι, είτε παραμένοντας (όσο θα παραμένουν) είτε απομακρυνόμενοι απ’ αυτό, στη σημερινή έστω μορφή του.

Πολλά μπορούν να γίνουν, όπως έγιναν και στο παρελθόν και τους ματαίωσαν ή τους ανάγκασαν να αναβάλουν τα σχέδιά τους. Πόσες δεκαετίες δεν προσπαθούν να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία; Πόσες δεκαετίες δεν επιχειρούν να «δωρίσουν» το Αιγαίο στους Τούρκους; Από πότε προσπαθούν να ξεχάσουμε το «όνομα» της Μακεδονίας; Γιατί δεν πέρασαν η συμφωνία του Νταβός, το σχέδιο Ανάν, τα μέτρα Γιαννίτση;

Όλα, τελικά, από εμάς, τους πολλούς, εξαρτώνται.