ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δε θα επαναλάβουμε τα χιλιοειπωμένα, που καλύπτουν την ουσία. Απαιτείται περισσή αφέλεια για να πιστεύει κανείς ότι η εκλογική και δημοσκοπική εκτόξευση της Χ.Α. ήταν επίτευγμα του (κάθε άλλο παρά χαρισματικού) στελεχικού της δυναμικού ή αποτέλεσμα «ανοχής» του συστήματος. Ακόμη και ως 0,29% μέχρι το 2009 η Χ.Α. ενισχυόταν οικονομικά από αυτούς τους οποίους (υποτίθεται ότι) πολεμούσε. Δεν είναι σύμπτωση ότι η εκτόξευση συνέβη συγχρόνως με την επιβολή των μνημονίων. Η κάνουλα τότε μεγάλωσε και πάσης φύσεως μηχανισμοί ετέθησαν στην υπηρεσία των νεοναζί. Έβαλαν στο στόμα των ανθρωποειδών τα αυτονόητα, δηλ. την καταγγελία του πολιτικού συστήματος και της διαφθοράς, την αντίθεση στα μνημόνια, την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, την αντίθεση στην εισβολή των λαθρομεταναστών. Σκοπός τους να δημιουργήσουν σύγχυση σε δημοκρατικούς πολίτες, ώστε να μην υποστηρίζουν τα αυτονόητα, μόνο και μόνο για να μην ταυτίζονται με τους χρυσαυγίτες. Και οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες άλλους, εξοργισμένους πολίτες, στην εγκληματική (ενισχυτική του συστήματος) επιλογή της υπερψήφισης των νεοναζί. Η καθεστωτική αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) περιορίζεται στην καταγγελία των μνημονίων, εθελοτυφλεί μπροστά στα άλλα δύο μείζονα προβλήματα και αδυνατεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο.

Όταν τα ξένα κέντρα που έχουν επιβάλει καθεστώς κατοχής στη χώρα μας άρχισαν να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τη λαϊκή οργή, τότε αναβάθμισαν περαιτέρω την εγκληματική δράση της Χ.Α., η οποία πέρασε πλέον στο πρώτο πλάνο του πολιτικού σκηνικού. Δημιούργησαν ένα νέο τεράστιο πρόβλημα μέσα στην κοινωνία, για να μεταθέσουν την αντίθεση, να μην αναζητούν οι πολίτες τις αιτίες και τους υπεύθυνους της σημερινής μας κατάστασης (με πρώτη και κύρια την ένταξη και παραμονή μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε.), αλλά τον τρόπο αντιμετώπισης του νεοναζισμού. Οι υπεύθυνοι, δηλ. κόμματα, συστημικά ΜΜΕ, πανεπιστημιακοί και λοιποί διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να μην είναι πλέον στη θέση του κατηγορούμενου στην οποία είχαν περιέλθει, αλλά με τη «σωστή» πλευρά. Και στο βάθος εκλογές.

Αφού κατάφεραν να μας φτάσουν μέχρις εδώ,. οφείλουμε να στρατευτούμε στην αντιμετώπισή του νεοναζισμού, κυρίως ανατρέποντας το σύστημα που τον δημιούργησε και τον χρησιμοποιεί. Οφείλουμε να μην παρασυρθούμε σε αντεκδικήσεις, να περιφρουρούμε ενωμένοι (επιτέλους) τους χώρους μας από κάθε εγκληματική δραστηριότητα (και των ξένων), να μην ανεχόμαστε ομάδες που συμπληρώνουν το ρόλο της ακροδεξιάς ως αντίπαλο δέος και που συγκροτήθηκαν από τα ίδια κέντρα.

Βεβαίως η πολιτεία οφείλει να τιμωρεί άμεσα και παραδειγματικά κάθε εγκληματική πράξη (μένει ν’ αποδειχθεί μέχρι πού μπορεί και μέχρι πού θέλει να φτάσει), όμως η Χ.Α., ως κόμμα, δεν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου (ομολογία πολιτικής ανικανότητας), αλλά να απομονωθεί πολιτικά, αποκαλύπτοντας την υποκρισία της:

Α) Οι χρυσαυγίτες παριστάνουν τους πατριώτες κι έχουν το θράσος ν’ ανεμίζουν την ελληνική σημαία, ενώ είναι θαυμαστές των γερμανοντυμένων της Κατοχής 1941-44 και των χουντικών, που παρέδωσαν το 37% της Κύπρου στους Τούρκους. Εάν τους επιτρέψουμε, είναι έτοιμοι να παίξουν έναν αντίστοιχο προδοτικό ρόλο σήμερα στη Θράκη ή την Αθήνα ή αλλού.

Β) Μπροστά στις κάμερες εγκληματούν κατά μεταναστών, υποκρίνονται ότι επιδιώκουν την απομάκρυνσή τους, ενώ μεγάλος αριθμός μελών τους είναι μετανάστες, ενώ (ως άνθρωποι του υποκόσμου) χρησιμοποιούν κυρίως μετανάστες για τις δουλειές τους, ενώ δίνουν ρουχισμό, τσιγάρα κ.λπ. (που συγκέντρωσαν δήθεν για άπορους Έλληνες) σε μετανάστες μικροπωλητές, παίρνοντας ποσοστό από τις πωλήσεις!

Κυρίως πρέπει ν’ ανατραπεί η πολιτική που τροφοδοτεί τη Χ.Α. (ή όποιο υποκατάστατό της) από ένα μέτωπο για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση μας, προϋπόθεση της οποίας είναι η αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, η απαλλαγή από τα μνημόνια και την εξαθλίωση που προκαλούν, η εθνικοποίηση του δημόσιου πλούτου που χαρίζεται στα αρπακτικά, η κάθαρση του δημόσιου βίου, η προάσπιση της εθνικής ακεραιότητας και ο επαναπατρισμός των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών (εξαιρούνται, βεβαίως, οι πολιτικοί πρόσφυγες). Έστω και τώρα ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

[Δημοσιεύτηκε στο «Παρόν»]

Μετά από καθυστέρηση αρκετών μηνών ο ΣΥΡΙΖΑ, με ερώτηση βουλευτών του προς την κυβέρνηση, επιτέθηκε στη συμφωνία Αζερμπαϊτζάν-Ελλάδας-Τουρκίας-Αλβανίας-Ιταλίας για τον (δυτικών συμφερόντων) αγωγό ΤΑΡ, που θα μετέφερε αζέρικο φυσικό αέριο στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.

Τα ερωτηματικά ανακύπτουν, γιατί, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία για τον ΤΑΡ, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για την Ανάπτυξη κ. Σταθάκης δήλωσε ότι «επί της αρχής είναι μια θετική εξέλιξη» (βλ. «Ε» αρ. φ. 151, Ιούλιος 2013). Από τότε μέχρι τώρα δεν ανακοινώθηκε κάτι πιο συγκεκριμένο, που να δικαιολογεί την αλλαγή στάσης. Θυμίζουμε ότι για τον (ρωσικών συμφερόντων) αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε αρνητικά για … οικολογικούς λόγους, παρότι ο αγωγός αυτός θα ήταν πολύ μικρότερου μήκους από τον ΤΑΡ και θα επέφερε πολύ μικρότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Τι συνέβη, λοιπόν, και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε στάση;

Μήπως οι Αμερικανοί έπαψαν πλέον να ενδιαφέρονται για τον ΤΑΡ, αφού διαπίστωσαν ότι η οικονομική του απόδοση είναι αμφίβολη, κι έτσι η ηγετική ομάδα βρήκε ευκαιρία να εμφανιστεί ότι εναντιώνεται στους Αμερικανούς, χωρίς κόστος; Μήπως η ηγετική ομάδα ανησύχησε από κάποιες ενδείξεις ότι οι Αμερικανοί θα επιδιώξουν επανεκλογή Σαμαρά και θέλησε να τους ασκήσει κάποια πίεση; Μήπως, αντιθέτως, οι Αμερικανοί, για να στηρίξουν τον κ. Τσίπρα, του «επιτρέπουν» να διαφωνεί, με δεδομένο ότι ως κυβέρνηση θα «ξεχάσει» τις διαφωνίες, όπως ο Α. Παπανδρέου; Ή, μήπως, (κι αυτή θα είναι η ευχάριστη εκδοχή) ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την πίεση των φορέων της Βόρειας Ελλάδας, ακόμη και των οπαδών και των μελών του, αναγκάστηκε ν’ αλλάξει στάση; Ή, μήπως, ισχύουν συνδυαστικά κάποια από τα παραπάνω;

Η απάντηση δε θ’ αργήσει να δοθεί και θα είναι σημαντική για να ερμηνεύσουμε και να προβλέψουμε γενικότερες εξελίξεις.

Η μεθοδική προσπάθεια προσέγγισης δημάρχων και περιφερειαρχών από τον υφυπουργό εργασίας της Γερμανίας και κομισάριο της Μέρκελ στην Ελλάδα Φούχτελ, δυστυχώς, αποδίδει καρπούς. Τους υποσχέθηκε χρηματοδότηση από τα 14,5 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ 2014-2020 για διάφορα έργα (ύδρευση, απορρίμματα κ.λπ.) με Γερμανούς εργολάβους, βεβαίως, κι εκμεταλλεύτηκε τις μωροφιλοδοξίες τους. Από το 2010 αλώνιζε όλη την επικράτεια κι έβρισκε τους «πρόθυμους» δημάρχους, που θα εντάσσονταν στα σχέδιά του.

Το διήμερο 22-23 Οκτωβρίου 60 Έλληνες δήμαρχοι, 3 περιφερειάρχες (Σγουρός, Τατούλης και Μαχαιρίδης) και πολλοί δημοτικοί παράγοντες συμμετείχαν στην 4η Ελληνογερμανική Συνέλευση Δημάρχων, που διεξήχθη (όχι στην Ελλάδα, αλλά) στη Νυρεμβέργη. Στη δημοσιότητα δε δόθηκαν όλα τα ονόματα, εκτός από κάποιες περιπτώσεις, που πρωτοστατούν στα σχέδια του Φούχτελ, όπως του Μπουτάρη και του Μπακογιάννη. Όλοι αυτοί συνοδεύονταν από τους υπουργούς Μιχελάκη και Τσαφτάρη, εκπροσώπους υπουργείων και υπηρεσιών, αλλά και από τρία μέλη του Αναπτυξιακού Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ (κατά τ’ άλλα κατηγορεί τους μερκελιστές!), όπως μετέδωσε η Ντόιτσε Βέλλε. Μάλιστα στις 6 Οκτωβρίου, με στόχο την προετοιμασία της Συνέλευσης, είχε προηγηθεί μυστική συνάντηση στο γραφείο του Υπουργού Εσωτερικών, με θέμα «το μέλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης» και ομιλητές τον Φούχτελ και τον Ασκούνη (δήμαρχο Καλλιθέας και πρόεδρο της ΚΕΔΕ).

Φαίνεται ότι η Ελληνογερμανική Συνέλευση περιλαμβάνεται στη συμφωνία με τίτλο «Ελληνογερμανική Εταιρική Σχέση», που δεν πέρασε ποτέ από το Κοινοβούλιο, δεν είναι γνωστή στον ελληνικό λαό, γιατί δε δόθηκε στη δημοσιότητα, εκτός από κάποια μέρη της. Υπογράφηκε στις 5 Μαρτίου του 2010, δύο μήνες πριν από το 1^ο μνημόνιο, ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Γ. Παπανδρέου. «Δικός μας στόχος είναι να υλοποιήσουμε την συμφωνία της καγκελαρίου Μέρκελ για ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να δώσουμε καθοριστικό ρόλο στους δημάρχους και τους περιφερειάρχες», δήλωσε ο Φούχτελ, επισκεπτόμενος τον «πρόθυμο» Τατούλη.

Αποκαλύπτεται, έτσι, το γερμανικό σχέδιο, που έχει στόχο την απ’ ευθείας γερμανική επιρροή στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους, με την αφαίρεση εξουσιών από τη κεντρική κυβέρνηση. Αυτό, αν ποτέ συμβεί, θ’ ανοίξει το δρόμο του διαμελισμού και της διάλυσης της χώρας, που πολλοί επιδιώκουν. Ελπίζουμε ότι ο πατριωτισμός της μεγάλης πλειοψηφίας των στελεχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα επικρατήσει της μωροφιλοδοξίας και της υποτέλειας και θ’ αποτρέψει τα γερμανικά σχέδια. Πρώτο βήμα η αποκάλυψη των «προθύμων».

Την 1/11/13 πραγματοποιήθηκε αιφνίδια εισαγγελική έφοδος στο σπίτι και στο γραφείο του εμπίστου του Γιωργάκη (και των Αμερικανών, φυσικά) Μιχ. Καρχιμάκη, πρώην υπουργού, βουλευτή και Γ.Γ. του ΠΑΣΟΚ. Βρέθηκαν απόρρητα έγγραφα της ΕΥΠ της περιόδου 2005-07, τα οποία μόνο στον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή έπρεπε να είχαν δοθεί. Τα έγγραφα σχετίζονται με τις τηλεφωνικές υποκλοπές και το σχέδιο δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού, δύο υποθέσεις που έχουν ενοποιηθεί, γιατί έχει αποδειχθεί ότι εντάσσονται σε μια ενιαία επιχείρηση, που καθοδηγήθηκε από το ίδιο άτομο, ξένο υπήκοο, που παρέμεινε στην Ελλάδα από το 1997 μέχρι το 2010.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ανέκυψε τεράστιο πολιτικό θέμα, που όμως χάθηκε από τα ΜΜΕ, γιατί το απόγευμα της ίδιας μέρας έγιναν οι δολοφονίες στο Ν. Ηράκλειο. Τα ΜΜΕ συνέχισαν να αγνοούν το θέμα, παρότι ο Καρχιμάκης έχει κληθεί από τον ανακριτή σε απολογία. Σημειώνουμε ότι εδώ και πολύ καιρό ο ανακριτής έχει ζητήσει τη δικαστική συνδρομή των ΗΠΑ, οι οποίες μέχρι τώρα δεν έχουν καν απαντήσει στο αίτημα!

«Η απομάκρυνση των 1349 διοικητικών υπαλλήλων (από τα Πανεπιστήμια) είναι μνημονιακή υποχρέωση και δεν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό», ήταν η μόνη απάντηση του Υπουργείου Παιδείας στη συζήτηση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με τις αιτήσεις των Πανεπιστημιακών Αρχών και του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών για ακύρωση της απόφασης των Υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Παιδείας ως αντισυνταγματικής και (ως εκ τούτου) παράνομης.

«Μνημονιακή υποχρέωση», λοιπόν, χωρίς καμιά άλλη εξήγηση και δικαιολογία, για όλες τις χιλιάδες απολύσεις και διαθεσιμότητες ανθρώπων που η πολιτεία, έστω και κακώς πολλές φορές, η ίδια διόρισε. Πέρα από την αντισυνταγματικότητα και παρανομία υπάρχει το μέγα, το μοναδικό θέμα της ύπαρξης ανθρώπων που με διάφορους τρόπους ρίχνονται στα τάρταρα και, μάλιστα, μέσα σε συνθήκες απόλυτου χάους στη χώρα μας, που δημιούργησαν το ΔΝΤ (δηλ. οι ΗΠΑ) και η Ε.Ε. (δηλ. η Γερμανία), μέσω των εδώ οργάνων τους, που τους ονομάζουν Έλληνες πολιτικούς, κυβερνητικούς (τώρα) και μη (!). Πού θα βρουν δουλειά αυτοί οι άνθρωποι, για να ζήσουν τις οικογένειές τους, όταν η ανεργία καλπάζει;

Θα είναι τιτάνιο, πράγματι, το έργο που νομοτελειακά θα ακολουθήσει, μετά το σάρωμα των επίορκων, που οδήγησαν τη χώρα μας στον παρανοϊκό εφιάλτη που ζούμε σήμερα. Μοναδική προϋπόθεση η συνειδητοποίηση εκ μέρους των Ελλήνων πολιτών ποιοι είναι πραγματικά αυτοί που μας «κυβερνούν» κι αυτοί που ετοιμάζονται να συνεχίσουν αυτό το «έργο», που τους ανέθεσαν όσοι τους ανέδειξαν και τους στηρίζουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν και μέσα στη χώρα μας.

Τιτάνιο, αλλά θα έλθει!