ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ

Η πεμπτουσία, σύνοψη, επιτομή των εκδηλώσεων του Συριζαίικου, Τσιπραίου «ΗΘΙΚΟΥ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΟΣ»(!!!) ήταν η εβδομάδα 2 έως 9/6.

Το είχε επισημάνει πολύ ενωρίς ο παίζων το ρόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης Ν. Φίλης ότι το περίφημο «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκπνεύσει προ πολλού και έτσι άφηνε... ελεύθερο το πεδίο για συνύπαρξη με το «βρόμικο ΠΑΣΟΚ» (και νυν ΚΙΝΑΛ...). Πού να είχε προβλέψει τι θα συνέβαινε την τελευταία εβδομάδα, πριν από την προκήρυξη των εκλογών.

Πράξη 1^η.  Τα μεσάνυχτα της 26^ης Μαΐου ο Α. Τσίπρας διακήρυξε ότι την επόμενη των επαναληπτικών εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα επισκεπτόταν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα ζητούσε την προκήρυξη εκλογών για σοβαρό εθνικό λόγο.

Ακολούθησε, προφανώς, πανικός στο κόμμα του, μια που έτσι θα έχαναν την ευκαιρία επίδειξης «ηθικού πλεονεκτήματος» διαφόρων δημόσιων, ιδιωτικών και προσωπικών «διευθετήσεων», και ανέβαλε την επίσκεψη-προκήρυξη κατά μιαν εβδομάδα και αμέσως άρχισαν τα όργια!

Πράξη 2^η.  Εν ριπή οφθαλμού έφεραν προς ψήφιση το νέο Ποινικό Κώδικα, φροντίζοντας να έχουν απαλείψει ό,τι εύκολα θα οδηγούσε, πιθανόν, σε δίκες και καταδίκες και να μειώσουν τις ποινές για ό,τι αυτοί και προστατευόμενοί τους είχαν φυλακιστεί ή κινδύνευαν να καταδικαστούν σε φυλάκιση ή σε κάθειρξη. Επέτυχαν όμως σύμπραξη, ως φύλλου συκής, του ανύπαρκτου «ποταμιού».

Πράξη 3^η. Επειδή, προφανώς, δεν έφτανε ο νέος Π.Κ., για ασφάλεια μεγαλύτερη έσπευσαν να ορίσουν (διορίσουν) νέους Πρόεδρο και Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ενώ η θητεία των ήδη λειτουργών αυτών λήγει στις 30 Ιουνίου και η προσυπογραφή και σφραγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι, τουλάχιστο, αμφίβολή.

Πράξη(!) 4^η Το τι έγινε την τελευταία αυτή εβδομάδα στη Βουλή από τους βουλευτές και διάφορους συμβούλους, παρατρεχάμενους κ.λπ με τροπολογίες (ευτυχώς δε μπορούσαν όλες να γίνουν δεκτές εκτός, από αυτές, τις πάμπολες, των Υπουργών), μετατάξεις, μονιμοποιήσεις στο προσωπικό της Βουλής και εκτός αυτής (π.χ. ο διαβόητος Γαβρόγλου πρόλαβε να μετατάξει 107 εκπαιδευτικούς σε κατάλληλες θέσεις, στο διάλειμμα του να σβήνει από τα απολυτήρια των μαθητών το μάθημα των Θρησκευτικών!) δεν περιγράφεται. Δεν έμεινε φίλος, σύζυγος, τέκνο κ.λπ που δεν «τακτοποιήθηκε»!!!

Ερωτηθείς για το όργιο αυτό ο κ. Βούτσης, μέσω του οποίου διεξήγετο αυτό το πανηγύρι, εδήλωσε: «δε φέρω κανένα ίχνος ευθύνης και ενοχής». Και ο Πρωθυπουργός, θορυβημένος από το σάλο που δημιουργήθηκε εζήτησε να σταματήσει αυτό το ξεφάντωμα, αλλά εις μάτην. Αλλωστε είχε εκείνος σε ανύποπτο χρόνο τοποθετήσει τη σύντροφό του ως καθηγήτρια, μετα από περιπλανήσεις σε... κατώτερες σχολές, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο...

Και γράφονται αυτά, όχι για να διορθωθούν, κάτι που μπορεί να συμβεί ή και ΟΧΙ, αλλά για να καταστήσουμε, όσο μπορεί ο καθένας που εξοργίστηκε απ’αυτά, σαφές στους διαδόχους τους, να τηρούν, τουλάχιστο, τα προσχήματα.

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ

Πρώτος «ερχόμενος», δικαιωματικά, είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Δεν είναι, βέβαια, καινούριος τυπικά, όμως έρχεται, πιθανότατα, ως πρωθυπουργός, κάτι που κανείς, ούτε ο ίδιος, δε θα μπορούσε να το φανταστεί πριν από 3,5  χρόνια!

Δεν είναι το κείμενο αυτό κατάλληλο για σχολιασμό του πώς έφτασε ως εδώ και τι μπορεί να περιμένει κανείς, καλοπροαίρετος, απ’αυτόν. Ομως τον ακολουθεί η ιστορία της οικογένειας, η προϊστορία της υπουργικής του θητείας και κάποιες κινήσεις και δηλώσεις του τουλάχιστο αμφιλεγόμενες, όπως η φανερή αντίθεσή του στην αρχική αντιμνημονιακή ρητορική του Σαμαρά και ο σχολιασμός του κατάπτυστου άρθρου του τέως (και τότε) Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου, άρθρου μνημείου της μειοδοσίας, ανάλογου αυτού του Κ. Σημίτη τώρα, για τα Εθνικά Θέματα.

Μακάρι να μην είναι κακοί οιωνοί...

Δεύτερος, απροσδόκητα εμφανιζόμενος και πολλαπλώς προωθούμενος είναι ο Μέγας Φανφαρόνος  Γ. Βαρουφάκης. Απέτυχε να πλασαριστεί στη... Γερμανία και τελικά καταδέχτηκε να ...εκτεθεί στη χώρα μας, ως ο εκλεκτός του Soros και διάδοχος του Σ. Θεοδωράκη(!) και, αν χρειαστεί, του Τσίπρα. Ακρως επικίνδυνο άτομο!

Ως τρίτο εισερχόμενο σε νέους ρόλους πρόσωπο είναι ο Βελόπουλος, ο αυτοχαρακτηριζόμενος φιλορώσος, πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Πρόκειται για μια παραλλαγή του πρώην συναδέλφου του στο ΛΑΟΣ Αδ. Γεωργιάδη, μάλλον κακέκτυπη. Ισως θα εύρισκε καλύτερη υποδοχή λόγω κάποιων σοβαροφανών απόψεων για την πρωτογενη παραγωγή, την αφαίρεση πολλών ψήφων από την απαίσια «Χρυσή Αυγή» κ.λπ, όμως η πώληση «αυθεντικών» επιστολών του Ιησού Χριστού δείχνει πρόσωπο εξόχως προβληματικό.

Αν οι ελπιζόμενες (...) εθνικές εκλογές μας επιφυλάσσουν κάποιες θετικές εκπλήξεις είναι πολύ αμφίβολο.

Ας είμαστε πάντως, όλοι, πιο προσεκτικοί στην ψήφο μας, που πρέπει να είναι πάνδημη.

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ

Δεν είναι της ώρας να πάρουμε θέση στη μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στην άποψη ότι τα πρόσωπα, οι προσωπικότητες «γράφουν» την Ιστορία και στην αντίθετη ότι τα πρόσωπα, οι «πρωταγωνιστές» είναι δημιουργήματα των περιστάσεων, οι οποίες επισυμβαίνουν σχεδόν νομοτελειακά και οδηγούν σε εξίσου νομοτελειακά αποτελέσματα. Ανεξάρτητα όμως από το ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα και ανεξάρτητα επίσης από το ότι για τις εξελίξεις σε μια σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη και επομένως χωρίς αυτόνομες, δικές της, εξελίξεις χώρα δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο, τα πρόσωπα με τις πράξεις ή παραλείψεις τους παίζουν κάποιο ρόλο.

            Αρα δεν είναι απλό πολιτικό «κουτσομπολιό» να σχολιάζεται η «μοίρα» αυτών που «παίζουν, έπαιξαν  ή θα παίξουν» κάποιο ρόλο, έστω και μόνο για να διερευνηθεί τι ήθελαν και τι θέλουν «οι σκηνοθέτες» και «οι σεναριογράφοι» του Ελληνικού Δράματος.

Αυτοί που φεύγουν, οριστικά ή όχι,

μια επιλεκτική σταχυολόγηση

Ο Αντώνης Σαμαράς τοποθετήκε σε συνδυασμό (θα εκλεγεί χωρίς σταυροδοσία, ως τέως πρωθυπουργός), όμως λέγεται ότι οδεύει προς την Κομισιόν της Ε.Ε. ως επίτροπος, ίσως και σε θέση κάποιου Αντιπρόεδρου της. Φεύγει, λοιπόν, από την εθνική σκηνή, όπου, ίσως, θα ήταν απαραίτητος, εν όψει των δραματικών εξελίξεων στα Εθνικά θέματα και, επομένως, «ελευθερώνεται» ο Κ. Μητσοτάκης... Το γιατί είχε αυτήν την «μοίρα» θα εύρουμε άλλην ευκαιρία να το αναλύσουμε, κάτι που θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον... Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Φεύγει, χωρίς δικαίωση, και μάλιστα με σχεδόν ατιμωτική εκδίωξη, ο Β. Βενιζέλος, ο, αδικαιολόγητα, υπερφίαλος, ο αυτοκαταστροφικός και με «προβληματική κατασκευή». Πίστευε, ίσως, ότι η πραγματικότητα έπρεπε να υποκλίνεται μπροστά του και όχι το αντίθετο! Δεν είναι πολλοί που λυπούνται για την «τύχη» του...

Αποχωρεί ο Κοτζιάς, ελπίζουμε οριστικά, κατησχυμένος και περιφρονούμενος ακόμη και από τους Συριζαίους που μανιωδώς τον χειροκροτούσαν... Ευχόμαστε το «παράδειγμά» του να λειτουργήσει αποτρεπτικά στους όμοιούς του...

Και παίρνει μαζί του, όχι ως παρέα του, φυσικά, και την πολιτική φούσκα,  ως αποδείχτηκε, του Π. Καμμένου, το κλασικό παράδειγμα αυτού που λείχει εκεί που, αμέσως προηγούμενα, έπτυε, του «μεγάλου πατριώτη», που στήριζε μανιωδώς και πανηγυρικά αυτούς που εκκωφαντικά πρόδιδαν την πατρίδα. Ουδείς ελυπήθη για την «τύχη» της κατάντιας του. Και μαζί τους πήραν το «πολιτικό ανέκδοτο» του «ποταμιού» του Θεοδωράκη και της περιώνυμης Τασούλας, μούσας των λαθρομεταναστών κ.λπ.

Ευχόμαστε, μόνο, ως επωδός, να έχουν την ίδια τύχη στις ελπιζόμενες εθνικές εκλογές όλοι οι παρόμοιοί τους.

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ

        Η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ αρχικά και εν συνεχεία στο κατασκεύασμα της Ε.Ε. και της Ο.Ν.Ε., δηλ. στο καταστροφικό ευρώ, αποτελεί διαχρονικά  μόνιμη πληγή, που αποτρέπει κάθε δυνατότητα αυτοδύναμης ανάπτυξης  και έχει καταστήσει τη χώρα μας παρία, πειραματόζωο σ’ένα «πείραμα» που αφαιρεί συστηματικά τον πλούτο και τα δικαιώματα του Ελληνικού Λαού, λόγω της ξενόδουλης εγχώριας ελίτ που τους συνδράμει. Γι’ αυτό, άλλωστε, σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Ευρωκοινοβουλίου οι μισοί Ελληνες εκφράστηκαν αρνητικά για την Ε.Ε., παρόλο που στην πολιτική σκηνή κυριαρχούν τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, που με τη συνδρομή των ΜΜΕ δεν αφήνουν ν’ ακουσθεί άλλη φωνή, άλλη πρόταση κατά της Ε.Ε. και του ευρώ.

Δυστυχώς το ίδιο συνέβη και στις 26 Μαΐου. Η τεχνητή πόλωση που δημιούργησαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και  η μεγάλη απέχθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε τις ευρωκλογές. Χαρακτηριστικά επίσης των εκλογών αυτών είναι το ποσοστό  του τηλεκόμματος του τηλεπωλητή (και φιλορώσου) Βελόπουλου, που περιόρισε τις ψήφους της απεχθούς Χ.Α., που από 3^ο σε δύναμη κόμμα έπεσε στην 5^η θέση, το αξιόλογο ποσοστό της  Ζ. Κωνταντοπούλου με σύνθημα «Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά», με ενδιαφέρον προεκλογικό πρόγραμμα, όχι όμως αναφανδόν κατά της Ε.Ε., και η «περίεργη», λόγω των επιρροών Σόρος  υπερψήφιση του κόμματος του υπερτιμημένου (και νάρκισσου) Βαρουφάκη, που υπόσχεται ότι οι προτάσεις του θα διασώσουν την Ε.Ε. και όχι την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία. Πρεσβεύει, μάλιστα,  ότι «τα σύνορα είναι ένας παραλογισμός αν τα κοιτάζεις από το διάστημα»!!!

Ετσι η αντίθεση στην Ε.Ε. δεν εκφράστηκε και τα κόμματα που είχαν θέση κατά του ευρώ και της Ε.Ε. (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ-ΚΚΕ)  συρρικνώθηκαν. Ιδιαίτερα η ΛΑΕ, που στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 για ελάχιστους ψήφους δε μπήκε στη Βουλή, δε μπόρεσε, λόγω της μετωπικής, διεθνικής και ακτιβίστικης νοοτροπίας πολλών στελεχών της , να μετασχηματισθεί σε αριστερό πατριωτικό κόμμα, που να εκφράζει καθαρές θέσεις στα εθνικά θέματα στα πλαίσια της εθνικής ανεξαρτησίας, συστατικό της οποίας είναι η αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Προβλήματα που επισήμανε μετεκλογικά και αυτοκριτικά ο Π. Λαφαζάνης.

 Το ΚΚΕ, που εμμένει στη διατήρηση του ευρώ, παρέμεινε στάσιμο. Το ποσοστό των ευρωεκλογών (5,35%) είναι μικρότερο από αυτό των ευρωεκλογών του 2014 (6,11%) και των βουλευτικών του 2015 (5,47% και 5,55%).

Κατέρρευσαν  επίσης τα μικρά φιλοευρωπαϊκά κόμματα (Ποτάμι, Λεβέντης), που δεν είχαν σαφές πολιτικό στίγμα και ήταν δημιουργήματα των αρχηγίσκων τους, που και αυτοί ήταν τηλεδημιουργήματα.Ο Λεβέντης μέλος του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος με τη ΝΔ το 1989 προβλήθηκε με το κανάλι  Κ67 ιδιοκτησίας του. Ο Θεοδωράκης, δημιούργημα του Mega, διακρίθηκε για τους πολιτικούς ακροβατισμούς του και για την υπερψήφιση της αντεθνικής συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Καμμένος εισέπραξε τα επίχειρα της συμπόρευσής του με τον Τσίπρα και μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, ο οποίος  τον εξευτέλισε κρατώντας  τους αναξιοπρεπείς υπουργούς των ΑΝΕΛ που  «μεταπήδησαν» στο ΣΥΡΙΖΑ.  Το πολιτικό σκηνικό του 2015 άλλαξε άρδην. Τελικά όλα εδώ πληρώνονται.

Το ΚΙΝΑΛ της Φώφης, αν και παρέμεινε σε μονοψήφιο ποσοστό (7,72%) μικρότερο απ’αυτό της ΕΛΙΑΣ των ευρωεκλογών του 2014 (8,02%), πανηγυρίζει, επειδή κατέλαβε την 3^η θέση. Τι θα πράξει όμως μετά είναι ζωτικό ερώτημα, με το Γιωργάκη να θέλει συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους (Λοβέρδος κ.λπ) με τη ΝΔ, κάτι που θα λειτουργεί διαλυτικά. 

 Η ΝΔ του Μητσοτάκη καρπώθηκε τελικά το μεγαλύτερο μέρος της απέχθειας κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα με αποτέλεσμα, τη μη αναμενόμενη από τους συριζαίους, διαφορά του 9,5%, που οδήγησε τον Τσίπρα στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, επειδή διέβλεπε ότι οι εσωκομματικές αντιδράσεις, λόγω απώλειας της ουσιαστικής δεδηλωμένης, μπορεί να οδηγούσαν στην πρόωρη πτώση της κυβέρνησης και στην αμφισβήτηση της ηγεσίας του.

  Είναι απορίας άξιο πάντως ότι για να διώξεις ένα ψεύτη ανθέλληνα «αριστερό» νεοδεξιό, που προώθησαν οι ΗΠΑ των Ομπάμα-Σόρος, να ψηφίζεις ένα νεοφιλελεύθερο φιλογερμανό δεξιό, που θα συνεχίσει το πείραμα  και θα αποτελειώσει ό,τι άφησε ανολοκλήρωτο ο νεοδεξιός.

Οι  προεκλογικές υποσχέσεις είναι πλέον κανόνας να μην τηρούνται και να πράττουν τα εντελώς αντίθετα απ’αυτά που υπόσχονται.

  Αν αναλογισθεί κάποιος ότι το δίλημμα είναι Τσίπρας ή Μητσοτάκης, ΗΠΑ ή Γερμανία, ποιον θα διαλέξει, αυτούς ή την Ελλάδα και τους Ελληνες ;   

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ

Δοθέντων των τοιούτων πολιτικών μας ήταν επόμενο, όσο πλησίαζαν, έστω και χωρίς επίσπευσή τους, οι εθνικές εκλογές και θα ευρισκόμασταν σε μεταβατική πολιτική κατάσταση οι Μεγάλοι «φίλοι», «σύμμαχοι» και «εταίροι» μας δρομολόγησαν να μη χαθεί η «μεγάλη ευκαιρία» (Τσίπρας και Αναστασιάδης...), ώστε να φτάσουμε σε συμφωνία τύπου «Πρεσπών» («το διπλωματικό αριστούργημα» του Τσίπρα) με Αλβανία (δεν πρόλαβαν, ευτυχώς) και Τουρκία. Προετοιμάστηκε το έδαφος με τα «κοράκια» του Σύριζα, ακολούθησαν τα διάφορα Σημιτάκια, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο ανεκδιήγητος γκαουλάιτερ κ. Πάιατ και τις λεπτομέρειες (για Αιγαίο και Κύπρο) «συζήτησαν», φαίνεται, οι Τσίπρας και Ερντογάν, που ανέλαβε να δώσει την αφορμή με ολομέτωπες, πρωτοφανείς προκλήσεις στο Αιγαίο, Καστελόριζο και ΑΟΖ Κύπρου.

Κάτι όμως (Τραμπ; ΝΔ; Ο Στρατός;) συνέβη και το σχέδιο «σκάλωσε» και, το πιθανότερο, θα πάμε στις εκλογές, τελικά.

Εννοείται, φυσικά, ότι οι «προστάτες» μας έδειξαν, τάχα, αιφνιδιασμένοι και αμήχανοι και το εγχείρημα παραπέμπεται για μετά τις εκλογές...

Θα δούμε. Πάντως η «υπηρεσιακή» Κυβέρνηση δεν πέτυχε με τις διάφορες κινήσεις της (ΚΥΣΕΑ κ.λπ) να δημιουργήσει κλίμα πανικού, να συσπειρώσει (!) τον κόσμο γύρω της(!!), κανείς δεν τόλμησε να προτείνει έκτακτα μέτρα επαγρύπνησης ούτε... αναβολή εκλογών, οπότε έμεινε με το ΚΥΣΕΑ στο χέρι της.      Ελπίζουμε τουλάχιστον.

Φανταζόμαστε η νέα κυβέρνηση, όπως και να σχηματιστεί, μονοκομματικά ή ευρύτερα, να έχει ήδη έτοιμα τα σχέδια και τα μέσα να αποτρέψει ή να αντιμετωπίσει όποια απόπειρα «Ιμίων» και οι όποιοι Σημίτηδες, ΓΑΠαίοι, Τσιπραίοι ή Τσακαλώτηδες, με τους χιλιάδες, δυστυχώς, συνακολούθους να μην ξαναφανούν στην Ελληνική Ιστορία.