Η αντιπολίτευση χαρακτήρισε αποτυχημένη την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, γιατί δεν εξασφάλισε καμία εγγύησή τους για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος έναντι των απαιτήσεων της Τουρκίας, χρησιμοποιήθηκε η επίσκεψή του ως ευκαιρία για να δικαιολογήσει ο Τραμπ την εξόντωση του Σουλεϊμανί υποβαθμίζοντας έτσι την παρουσία του ως ηγέτη κράτους και δεν δόθηκε η καθιερωμένη σε αυτές τις περιπτώσεις κοινή συνέντευξη των δύο ηγετών.
Η συμπολίτευση από την άλλη πλευρά έκρινε απόλυτα επιτυχημένη την επίσκεψη του πρωθυπουργού, γιατί οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι επαναβεβαίωσαν τις άριστες σχέσεις των δύο χωρών, παραδέχτηκαν ότι η Ελλάδα διέρχεται περίοδο ανάκαμψης της οικονομίας της, δήλωση που διευκολύνει ασφαλώς τις επενδύσεις αμερικανικού κεφαλαίου στη χώρα μας, και εξέφρασαν έμμεσα την αντίθεσή τους στη σύναψη του Τουρκολιβυκού Μνημονίου Συνεργασίας.
Αν η επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στις Η.Π.Α. ήταν επιτυχημένη ή όχι δεν μπορεί ίσως να υποστηριχθεί με βεβαιότητα, τουλάχιστο πριν περάσει ένα χρονικό διάστημα, για να διαπιστωθεί αν η Τουρκία θα προχωρήσει σε ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με τη διεξαγωγή ερευνών στην ελληνική Οικονομική Ζώνη ή θα ακυρώσει τα διακηρυγμένα σχέδιά της, με παρέμβαση των Η.Π.Α. προφανώς σε μια τέτοια περίπτωση.
Υπήρξε όμως αναμφισβήτητα χρήσιμο(!) το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Αμερική, γιατί έδειξε ότι για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας δεν μπορούμε να ελπίζουμε στην έμπρακτη βοήθεια καμιάς ξένης δύναμης, όσο και αν αυτά είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Κατά συνέπεια, η μόνη εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας και της ασφάλειας της χώρας είναι οι δικές μας ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες πρέπει γι' αυτό το λόγο να ενισχυθούν επειγόντως και όσο το δυνατό περισσότερο. Και, το κυριότερο, να εξυψωθεί το «εθνικό φρόνημα στη χώρα μας, το οποίο υπονομεύεται με, σχεδόν, έξαλλους τρόπους από την απροκάλυπτη 5η φάλαγγα των «φιλήκοων των ξένων» εντός των τειχών, αφού προηγουμένως (και ταυτόχρονα) επιδιωχθεί η εσωτερική κοινωνική γαλήνη, που βάναυσα πλήττεται, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, από τους «εταίρους» και «στρατηγικούς συμμάχους» και τα εδώ όργανά τους.
Ολοι συζητούν, άγνωστον ποιοι τους καθοδηγούν, για τον κορωνοϊό, που έρχεται από την Κίνα(...) και που, καλού κακού ας τον αποφεύγουμε. Υπάρχει κι άλλος ιός, πιο επικίνδυνος, τον οποίον πολύ δυσκολότερα μπορούμε να τον αποφύγουμε, ο ιός του ποδοσφαιρικού φανατισμού (...).Ακόμα χειρότεροι οι ιοί της αφέλειας, δηλαδή του χρηματιστηρίου, ΜΚΟ, offshore και κρυπτονομισμάτων!
Στις 8/2/2020, Σάββατο, ώρα 5:00μμ, θα γίνει στα γραφεία μας, με τους φίλους του ΑΣΚΕ, η κοπή της πίτας, για Αίσιον το νέον έτος !! Θα ακολουθήσει πολιτική ενημέρωση-ανάλυση και γενική συζήτηση για την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε.
Σας περιμένουμε.
Η δουλοπρέπεια και η υποταγή στους ξένους «προστάτες» είναι δυστυχώς τα χαρακτηριστικά της άρχουσας ελίτ, και όχι μόνο της πολιτικής, σε αντίθεση με τον ατίθασο, κατά τον Κίσινγκερ, Ελληνικό λαό. «Reliable (αξιόπιστος) and predictable (προβλέψιμος)» είπε ο Μητσοτάκης ότι είναι η Ελλάδα για τις ΗΠΑ στον πρόεδρο τους, αντί να το πει για τον εαυτό του και τους ομοίους του. Ολους αυτούς (Ντόρα, Δένδιας, Καιρίδης, Σημίτης, Βενιζέλος, Γιωργάκης, Τσίπρας, Παπαδημούλης, ο νυν συριζαίος Λιάκος και πολλούς λοιπούς «πρόθυμους») συν τον αρχιτέκτονα της συμφωνίας των Πρεσπών Κοτζιά («να μην είμαστε μοναχοφάηδες...») που σε συγχορδία μαζί, ουσιαστικά, με το Μητσοτάκη θέλουν προσφυγή στη Χάγη, επιδιώκοντας τη δημιουργία κλίματος ηττοπάθειας και παραχώρησεων εθνικής κυριαρχίας, επειδή το ζητούν Αμερικανοί, Γερμανοί και λοιποί ξένοι, όταν η Τουρκία διεκδικεί, τη μισή Ελλάδα.
Το μεταναστευτικό
Συναφές με όλα αυτά είναι η στάση τους στο λεγόμενο μεταναστευτικό, δηλ. στο λαθρομεταναστευτικό, που έχει αναχθεί πλέον σε μείζον εθνικό θέμα, επειδή τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου έχουν πληθυσμό μουσουλμάνων επήλυδων που τείνει να υπερβεί αυτόν των Ελλήνων νησιωτών, με προφανείς εθνικούς κινδύνους. Και είναι απορίας άξιον γιατί μόνο για τα νησιά μας ισχύει η ευρωτουρκική συμφωνία του 2016. Γιατί δεν πρόβαλε τότε βέτο η συριζαίικη κυβέρνηση ή μήπως το ζήτησε η ίδια;
«Είμαι περήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω την κοινωνία μας να μετατρέπεται σιγά σιγά σε πολυπολιτισμική» μας είπε και ο Μητσοτάκης μετά τους Τσίπρα και Γιωργάκη. Ετσι την ίδια κατά βάση πολιτική ακολουθεί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εξαργυρώνοντας με τη Γερμανία την παραμονή των επήλυδων στη χώρα μας με «οικονομικές ελαφρύνσεις». Δεν άγγιξε τις πάμπολλες ΜΚΟ που λειτουργούν, οι περισσότερες, ως οιονεί δουλέμποροι, δεν απέτρεψε με όλα τα διαθέσιμα μέσα την εισβολή των χιλιάδων επήλυδων, ενώ εξαγγέλλει μέτρα που δεν μπορεί να τα εφαρμόσει, επειδή συναντά τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Δεν τολμά να πάρει ρηξικελευθα μέτρα αποτροπής, επειδή και αυτός είναι «προβλέψιμος» στους Γερμανούς και στους λοιπούς «εταίρους», που δε θέλουν να διαταράξουν τις δικές τους κοινωνίες.
Η παροχολογία
Πέραν της μικρής μείωσης του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ και της αύξησης των συντάξεων χηρείας που υλοποίησε η κυβέρνηση, αυτή επιδίδεται από την αρχή της θητείας της καθημερινά σε εξαγγελίες αυξήσεων συντάξεων και μισθών, μειώσεων φόρων, παροχών κ.λπ, προκειμένου, όπως πιστεύει, να διαμορφώσει με αυτά τα «θα» ρεύμα υπέρ της ή να αντιστρέφει το αρνητικό κλίμα από τις αντιλαϊκές πολιτικές της. Πάντως μας προσγείωσε ο υπουργός Ανάπτυξης, ο γνωστός Αδωνις, που μας είπε ότι μπορούμε να επιβιώνουμε με 200 ευρώ το μήνα και ότι η «τεράστια» γλίσχρα αύξηση του κατώτατου μισθού (από 586 σε 650 μεικτά το μήνα), που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, έπληξε την οικονομία(!!). Τετράγωνη «αναπτυξιακή» λογική.
Η εκλογολογία
Η ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου με μπόνους έως 50 έδρες στο πρώτο κόμμα δε μπορεί να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 200 ψήφους, ώστε να ισχύσει για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Θα ισχύσει για τις μεθεπόμενες. Ετσι οι πρώτες αυτές εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ, που δε θα δώσουν αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Λογικά λοιπόν η ΝΔ θα κάνει τις εκλογές όσο το δυνατόν νωρίτερα, χωρίς να αποκλείεται να γίνουν ακόμη και την άνοιξη, πριν δηλ φθαρεί ως κυβέρνηση και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ορθοποδήσει, αν μπορεί να συμβεί αυτό με τον αχταρμά της πασοκοποίησής του. Αν γίνουν σύντομα, θα γίνουν με λίστα με ό,τι αυτό σημαίνει για τις εσωκομματικές τριβές στα κόμματα, πλην ΚΚΕ. Οσο τις καθυστερήσει τα πράγματα για τη ΝΔ θα δυσκολέψουν. Πιθανόν λοιπόν να έχουμε σύντομα διπλές εκλογές, που θα διανθισθούν με τα απαραίτητα «θα» και τις πολώσεις του παλιού δικομματισμού. Ευελπιστεί η ΝΔ ότι θα βγει πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική και με τον «αέρα» αυτό να ελπίζει σε μεγαλύτερη διαφορά στις επόμενες. Τα αποτέλεσματα θα κρίνουν εν πολλοίς τις εσωκομματικές ισορροπίες και τις πιθανές αλλαγές του πολιτικού χάρτη στα μικρότερα κόμματα των παρυφών.
Η προεδρολογία και η ...κατάληξη
Η ακατάσχετη προεδρολογία που διακινείται μέσω των σεσημασμένων ΜΜΕ, πέραν του αποπροσανατολισμού που επιχειρείται, τα ονόματα που διαφημίζουν προκαλούν μόνο φρίκη. Βενιζέλος, Δαμανάκη, Διαμαντοπούλου, Αβραμόπουλος, Παπαδήμος, Αλιβιζάτος, Γιωργάκης και λοιποί του ίδιου φυράματος παρόμοιοι. Ετσι κι αλλιώς όποιος επιλεγεί τελικά θα υπηρετήσει πιστά το σύστημα εξάρτησης όπως ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας που επιλέχθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Υπηρέτησε πιστά την Ε.Ε. και τα μνημόνια, απειλώντας μάλιστα με άμεση παραίτηση σε περίπτωση που δε δηλώσει ο Τσίπρας ότι το δημοψήφισμα δεν έχει σχέση με την παραμονή στο ευρώ (πιθανότατα σε συμφωνία μαζί του), ενώ απέφυγε κάτι ανάλογο στην περίπτωση της συμφωνίας των Πρεσπών, που ήθελαν οι Γερμανοί, ενώ συνέδεε εμμονικά τα εθνικά θέματα με την «Ευρώπη» εκπροσωπώντας μόνο τους ευρωπαϊστές. Η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην επανεκλογή του τείνει να τον κάψει οριστικά. Οποιος τελικά επιλεγεί θα έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Πάντως δεν αποκλείεται ο Μητσοτάκης, προσπαθωντας να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες, που έχουν ήδη διαταραχθεί λόγω της αναβολής ανακοίνωσης του υποψηφίου να εκπλήξει (πιθανόν δυσάρεστα) προτείνοντας άλλον από τα διακινούμενα πρόσωπα ως Π.τ.Δ., ο οποίος δε θα υπερβαίνει ως πολιτικό μέγεθος τον πρωθυπουργό και έτσι για τον Κ. Καραμανλή ή Σαμαρά χλομό φαίνεται...
(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν την ανακοίνωση από τον Μητσοτάκη του ονόματος της υποψηφίας για τη θέση του Π.τ.Δ.)
Τελικά η επιλογή Μητσοτάκη δεν έχει μόνο όλες τις προδιαγραφές που απαιτούνται από το σύστημα (πειθήνιος, προβλέψιμος με απτά δείγματα υποταγής), αλλά εχεί υπερακοντίσει στο να μην υπάρχει ουσιαστικά Π.τ.Δ. Να δούμε τι θα πράξουν βουλευτές του. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση αγιογράφησης των σεσημασμένων...
Είναι γνωστά τα εσωτερικά προβλήματα στις ΗΠΑ, της μέχρι πρότινος μόνης πλανητικής δύναμης, που απέβλεπε σε παγκόσμια διακυβέρνηση, σύμφωνα με τους σκοπούς των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών και του μεγαλοκερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού (και όχι παραγωγικού) κεφαλαίου. Η διαμάχη αυτή, που εκφράζει το νέο δίπολο εθνών ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, εκδηλώνεται στον πόλεμο κατά των ΗΠΑ του Τραμπ, κατά του Brexit και των Γαλλίας και, ίσως, Ιταλίας και Ρωσίας (η οποία φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια...) από όλους τους άλλους μαζί με τους Δημοκρατικούς και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ!
Ομως, ταυτόχρονα, υπάρχουν και... ενδοπαραταξιακές αντιθέσεις σε ειδικά θέματα εθνικών(…!) προτεραιοτήτων, γεωστρατηγικής και υδρογονανθράκων. Αυτές τις αντιθέσεις επιχειρεί να εκμεταλλευτεί και η ελίτ των «λευκών Τούρκων» (τώρα και η νέα ελίτ των «μαύρων Τούρκων» του Ερντογάν), ώστε να περιληφθεί στους «Μεγάλους» της ...Δύσης με τη βοήθεια κυρίως των Γερμανών, που νομίζουν πως είναι οι κυρίαρχοι της Ευρώπης, με τα γνωστά ασυνάρτητα αποτελέσματα. Ευτυχώς, ακόμη δε βιάζεται να πάρει μέρος δυναμικά σ’αυτό το, φαινομενικά, χαώδες «παιχνίδι» η Κίνα και περιορίζεται στην οικονομική διείσδυση, χωρίς όμως ιδεολογικοκοινωνικά και πολιτιστικά «οράματα», που εξασφαλίζουν οπαδούς και εν δυνάμει οργανέτα, μια που έχει εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωτικά ακραία νεοφιλελεύθερο κράτος.
Μέσα σ’αυτό το χάος έχουν εμπλακεί οι, κατ’όνομα, ελληνικές γνωστές πολιτικές δυνάμεις (βλέπε στο παρακείμενο άρθρο) με το γνωστό σε όλους μας εσωτερικό αλαλούμ, αναπόφευκτο, μια που οι οδηγίες των πατρόνων τους είναι συγκεχυμένες λόγω, των εσωτερικών τους διενέξεων και των συνεχώς εναλλασσόμενων «συμμαχιών» τους. Το μόνο στο οποίο όλοι οι πάτρωνες συμφωνούν, με πολύ μικρές διαφοροποιήσεις, είναι οτιδήποτε βλάπτει καίρια, εσωτερικά και εξωτερικά την Ελλάδα και τους Ελληνες πολίτες..., με πρώτο παράδειγμα την «επιλογή» του Πρωθυπουργού για την Προεδρία της Δημοκρατίας, παρά την «ασημαντότητα» του θεσμού, όπως έχει καταντήσει.
Η επιλογή της κ. «Αικατερίνης Σακελλαροπούλου»
Σε όλες τις προηγούμενες ψηφοφορίες για Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είχε προκληθεί ο θόρυβος που μας ταλαιπώρησε τους τελευταίους μήνες με αλλοπρόσαλλες, αστείες έως και γελοίες προτάσεις ή προφητείες. Αλλωστε, ο πολιτειακός ρόλος του θεωρείται σχεδόν συμβολικός, παρά το ότι μπορεί, αν είναι ικανός... να το θελήσει, να παρέμβει αποτελεσματικά σε καίρια θέματα με το να αρνηθεί κύρωση νόμου ή συμφωνίας ή να απειλήσει παραίτηση. Κάτι που δεν έπραξε ο απερχόμενος Πρόεδρος στο ζήτημα της επαίσχυντης «συμφωνίας» των Πρεσπών, αν και το απετόλμησε στο «Δημοψήφισμα» του Ιουλίου του ‘15, για να προστατέψει τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες και το στενό πυρήνα της Ε.Ε. από τον κίνδυνο(!) διάλυσής τους (όπως αποκαλύφθηκε πριν από λίγες μέρες στο βιβλίο του δημοσιογράφου Νίκου Στέφου). Εννοείται ότι η δοσολογία και τα όρια των «πιέσεων» προς τους «εταίρους» στις «διαπραγματεύσεις», πιθανόν και τα «δεκαεπτάωρα» του Τσίπρα, καθορίζονταν από τον υπερατλαντικό «στρατηγικό σύμμαχο», όπως αποκαλύφθηκε, τον Αύγουστο του ‘15 από την υποκλαπείσα «οδηγία» των ΗΠΑ και την «αφοπλιστική», τάχα αφελή, ομολογία του Τσίπρα πως, φυσικά είχαμε συνεχή επικοινωνία με την Ουάσιγκτον καθ’όλη τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων με τους εταίρους», δηλ. με το Σόιμπλε και τη Μέρκελ!! Και περί αυτών, βέβαια, ούτε λέξη ούτε μία γραμμή έκτοτε.
Και για να επανέλθουμε στην αφορμή για όλα τα παραπάνω, η κ. Αικατερίνη είχε επιλεγεί πολύ προηγουμένως και με κριτήρια εντελώς αντίθετα από αυτά που διεκήρυσσε ο κ. Μητσοτάκης. Είχε αποκλειστεί ο Καραμανλής, διότι τα δείγματα γραφής του ήσαν δυσοίωνα για τους πάτρωνες και των δύο ακτών του Ατλαντικού (πλην ίσως της Γαλλίας...), για παραπλήσιους λόγους και ο Σαμαράς (άλλωστε και οι δύο υπερέβαιναν κατά πολύ τον Πρωθυπουργό...) και οι υπόλοιποι, σχεδόν όλοι γνωστοί στο πανελλήνιο για το ποιόν και το «ποσόν» τους, καμένα χαρτιά πλέον.
Ετσι, τελικά «προτάθηκε» η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του ΣτΕ, συνδικαλίστρια (όπως και η κ. Θάνου στον Αρειο Πάγο και, όπως και εκείνη) εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ (και των αντίστοιχών τους Πρεσβειών), με «κοινωνικές ευαισθησίες» που ταιριάζουν στην Τρόικα και τα Μνημόνια, υπερασπίστρια των δικαιωμάτων (φανταζόμαστε τίνων...) και προπάντος, προοδευτική, ακριβώς όπως το φαντάζεται και προωθεί ο Soros των «ανοικτών κοινωνιών» (για να εισέρχονται, λάθρα, οι ξένοι και να αποχωρούν οι ενοχλητικοί εντόπιοι), με επικεφαλής των ιδρυμάτων στη χώρα μας την κ. Λυμπεράκη, εξαδέλφη του κ. Μητσοτάκη...
Φαντάζεται κανείς, όμως, την κ. Σακελλαροπούλου να τίθεται επικεφαλής, έστω συμβολικά, των Ελλήνων στον Αγώνα για Υπεράσπισης της Ελλάδας από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς της ; Ας ευχηθούμε να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι μας για το ρόλο που θα διαδραματίσει στους δύσκολους καιρούς, που διανύουμε και η νέα Πρόεδρος άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της να ανανήψει εθνικά και κοινωνικά!
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό