ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις βουλευτικές εκλογές που πλησιάζουν, για πρώτη φορά τόσο έντονα, θα κυριαρχήσουν πολλά ερωτηματικά, όπως π.χ. υπάρχει κάποιο κόμμα που δεν βλάπτει, άλλο πολύ και άλλο, ίσως, λιγότερο, τους Ελληνες, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό γενικότερα;

Και ο προβληματισμός αυτός σε πολλούς  μπορεί να οδηγήσει μέχρι την αποχή, τη λευκή ή την άκυρη ψήφο.

Για την τελευταία περίπτωση είναι γνωστή η θέση του ΑΣΚΕ: Οχι στην αποχή, το λευκό και το άκυρο, ΝΑΙ στη θετική (όσο είναι δυνατό...) ψήφο, όσο αρνητική και αν είναι η εκτίμηση για το, κάθε φορά, εκλογικό σκηνικό. Μοναδική εξαίρεση η περίπτωση Δημοψηφίσματος με νόθο, κάλπικο ερώτημα-δίλημμα, οπότε η ενεργητική αποχή, με γενική κινητοποίηση καταγγέλλει την επιχειρούμενη απάτη και οδηγεί στη ματαίωση ή ακύρωσή του. Παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης είναι η δήλωση του ανεκδιήγητου κυβερνητικού εκπροσώπου, που εκφράζει τη γενική συριζαίικη αντίληψη, ότι, αν προκηρυσσόταν Δημοψήφισμα για τη «συμφωνία» των Πρεσπών η απάντηση θα ήταν ναι! Και συμπλήρωσε: «Το ερώτημα θα ήταν δέχεστε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» ή δέχεστε να ονομάζονται σκέτη «Μακεδονία»;»!!!  Το ερώτημα, βέβαια, θα έπρεπε να ήταν «δέχεσθε τη συμφωνία αυτή ή ΟΧΙ;»

Γι’αυτό, άλλωστε, και δεν τόλμησαν τέτοια ανοησία.

Θα έπρεπε όλοι να ψηφίζουν, λοιπόν. Μεταξύ τίνων όμως;

Επειδή, για τους γνωστούς οικονομικούς λόγους, το ΑΣΚΕ δε θα μπορέσει να πάρει μέρος (και) σ’αυτές τις εκλογές, η πρότασή του είναι:

Δεν ψηφίζουμε, κατ’αρχήν, όποιο κόμμα αποδέχεται όποιο ή όποια Μνημόνια. Οποιο κόμμα αποδέχεται και υποτάσσεται, ρητά ή σιωπηλά, στη λεγόμενη «Παγκοσμιοποίηση» και στις διάφορες εκδηλώσεις της. Οποιο κόμμα δεν πρεσβεύει και δεν αγωνίζεται για τη Δημοκρατία και την εμβάθυνσή της. Και, φυσικά, όποιο κόμμα, μεγάλο ή μικρό, κοινοβουλευτικό ή εξωκοινοβουλευτικό, γενικότερα, δεν αγωνίζεται για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση της Ελληνικής Κοινωνίας.

Εννοείται ότι αβίαστα ανακύπτει το ερώτημα αν υπάρχει τέτοιο κόμμα και αν ΟΧΙ, αποκλειόμενης της Αποχής κ.λπ, τι πρέπει να γίνει.

Απάντηση: Ζυγίζοντας τα ΥΠΕΡ και τα ΚΑΤΑ ανάμεσα σ’αυτά που πλησιάζουν στα παραπάνω κριτήρια αποφασίζουμε για το πού θα κατευθυνθεί η ψήφος μας. Εννοείται, επίσης, ότι, όταν προκηρυχθούν οι εκλογές και θα έχει ολοκληρωθεί το εκλογικό σκηνικό, θα υπάρξει ειδικότερη, ονομαστική εικόνα του πλαισίου, μέσα στο οποίο θα μπορούμε να κινηθούμε για την τελική, ατομική επιλογή μας.

Ο δικός «μας» αρχιερέας κ. Ιερώνυμος ξεκίνησε από το «δε χαρίζουμε το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια, αλλά δε χρειάζονται τα ... συλλαλητήρια»(!), μετά τη «Θεσσαλονίκη» αναγκάστηκε να δώσει άδεια γι’αυτό της Αθήνας και στο τελευταίο, μεγαλύτερο όλων, εξαφανίστηκε...

Τώρα (λέγεται ότι) πρώτος απ’όλους έδωσε συγχαρητήρια στον Τσίπρα για το θρίαμβο του με τις «Πρέσπες» εξηγώντας, έτσι, γιατί πανηγύριζαν στο μικρό, τότε, ΣΥΡΙΖΑ, όταν αυτός εκλεγόταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος...

Και ο άλλος, ο «Οικουμενικός» πώς του ήρθε ξαφνικά να ξιφουλκήσει υπέρ της Αυτοκεφαλίας της εκκλησίας της Ουκρανίας, που υπαγόταν στο πατριαρχείο της Μόσχας;

Μήπως και οι δυό τους υπάγονται στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και στο Soros; Κι αυτοί;

Πολλοί, ακόμη και οι προκλητικά υβριστές, ζητούν από τους... άλλους (συνήθως)  εκφράσεις πολιτικού πολιτισμού ή, όπως το λένε, πολιτικά ορθού.

Πολλοί, επίσης, θέλουν να ακολουθήσουν τις συστάσεις αυτές, όμως, απευθυνόμενοι σε συριζαίους αντιμετωπίζουν ένα (φαινομενικά) μικρό πρόβλημα, πώς να τους προσφωνούν! Και το πρόβλημα αυτό είναι απροσδόκητα παρεπόμενο της καινοφανούς συριζαίικης... βιολογικής ανακάλυψης ότι ο άνθρωπος (και τα λοιπά... ζώα, φανταζόμαστε)  δε γεννιέται ως άρρεν ή θήλυ ον, αλλά γίνεται. Και το ...κακό μεγεθύνεται από την παράλειψη να προσδιορίσουν πότε αυτό το γίνωμα ολοκληρώνεται ή, έστω, να αλλάξουν τη Γραμματική, καταργώντας τα γένη της με κάποιο Διάταγμα του εμβρόντητου (φανταζόμαστε, αν και...) Προέδρου της Δημοκρατίας. Κάτι που δεν αποκλείεται να το επιχειρήσουν, με τις ιδέες που τους υποβάλλουμε.

Πάντως, για την ώρα, πώς να αναφέρεται, τυχαία παραδείγματα, ο κ. Τσακαλώτος, έτσι ή κ. Τσακαλώτου, ή η (ο) κ Χριστοδουλουπούλου (-ος);

Τι προβλήματα που δημιουργεί κι αυτή η πολιτική αβρότητα και ο αυτοπροσδιορισμός (εν διαρκεί γενέσει)!

Υποτίθεται ότι τα ΜΜΕ, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μεταδίδουν πληροφορίες  και, εάν πιστέψουμε ότι τηρείται, στοιχειωδώς έστω, η δημοσιογραφική δεοντολογία, εκπληρώνουν έτσι το ρόλο τους ως η τετάρτη εξουσία, που ελέγχει τις άλλες τρεις (Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική) και τα παρακλάδια τους, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις διαπλοκής μεταξύ τους και, ακόμη πιο ιδιαίτερα, όταν η συνήθως ισχυρότερη, πρακτικά και συνταγματικά (!), η εκτελεστική επεμβαίνει καταχρηστικά και, πολλές φορές, εκβιαστικά στις άλλες.

Αυτός ο ρόλος των ΜΜΕ, δηλ. η όσο πιο πλήρης πραγματική ενημέρωση, που αποτελεί την κυριότερη προϋπόθεση της Δημοκρατίας, σπανιότατα, λειτουργεί έτσι, μια και η δημοσιογραφία ουσιαστικά δεν είναι παρά προπαγάνδα...

Σήμερα, συνήθως, η ενημέρωση αυτή παρέχεται τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και έντυπα, ο δε βαθμός αξιοπιστίας της είναι αντιστρόφως ανάλογος του ύψους των κεφαλαίων που απαιτούνται για τη μετάδοσή της. Παρά ταύτα, παίρνουμε πληροφορίες για γεγονότα, ιδέες, προγράμματα και, κυρίως...(!), για πρόσωπα από εκπομπές τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συνεντεύξεων. Περί αυτών, τώρα, γράφονται αυτά τα λόγια, γιατί οι συνεντεύξεις αυτές μας κατακλύζουν στην περίεργη προεκλογική που διανύουμε, των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων, που θεωρούμε δεδομένο ότι θα διεξαχθούν...

Το βασικό συμπέρασμα όλων των προηγούμενων είναι : Μικρότερη σημασία έχουν αυτά που λέγονται από αυτά που αποσιωπώνται και που θα θέλαμε να μάθουμε.

Ενα παράδειγμα : Πότε έγινε ερώτηση στους 2 εταίρους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για το πώς τόσο ετερογενείς  και αντίθετοι πολιτικά ενώθηκαν και λειτούργησαν αρμονικά επί 4 χρόνια ; Είπε ποτέ κανείς τους ή δημοσιογράφος ότι απλούστατα ο ένας ήταν ο εκλεκτός των Δημοκρατικών (και ειδικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της ΣΙΑ) και ο άλλος των Ρεπουμπλικάνων (και ειδικά του Πενταγώνου), και τους ένωσαν όσο χρειαζόταν και τους χώρισαν για λόγους που θα τους μάθουμε αργότερα. Καμμία, λοιπόν, ενημέρωση.

Ενα δεύτερο, για πολιτικό χώρο ενδιαφέροντα. Σε συνέντευξη ραδιοφωνική, του Α. Αλαβάνου, ενδιαφέρουσα και φαινομενικά αποκαλυπτική για τον Τσίπρα, δεν του έγινε η καθοριστική ερώτηση, που θα αποκάλυπτε πολλά και για τους δυο, δηλ. από μόνος του ο Αλέκος τον επέλεξε, νεαρό τότε, και τον προώθησε ή, όπως όλοι υποπτεύονται, άλλος ήταν αυτός που τον επέλεξε και τον έκανε και πρωθυπουργό, κάτι που θα ενδιέφερε τον τηλεθεατή-ακροατή. Οταν, μάλιστα, ερωτώμενος ο Αλαβάνος, όχι σε συνέντευξη δημοσιογραφική, βέβαια, από διακεκριμένο Δικηγόρο, απάντησε: «Πάρ’το όπως θες»!

Ας κρίνονται, λοιπόν, και ο ερωτών και απαντών από αυτά, τα πραγματικά, ενδιαφέροντα, που δε λέγονται και όχι από αυτά που... επιλέγονται προσεκτικά. 

Οι Συριζαίοι, γενικώς, (και άλλοι τινές τοιούτοι) απεχθάνονται τις παρελάσεις, ως εθνικιστικές(!) εκδηλώσεις ή και ρατσιστικές καθώς και κάθε αναφορά σε έθνη ή εθνότητες (πέρα από αυτή σε Ελλάδα, Έλληνες, Ελληνισμό, που τους προκαλούν αλλεργίες κινδυνώδεις). Δικαίωμά τους, φυσικά, εφόσον όμως το δηλώνουν και... προεκλογικά.

- Προκαλούν όμως δικαιολογημένες και έντονες απορίες και ανησυχίες για την πνευματική (και όχι μόνο) ισορροπία τους τουλάχιστο δύο εντελώς αντίθετες με τις παραπάνω «ιδιορρυθμίες» τους εκδηλώσεις:

Η μια, πρώτη, είναι η πολύχρωμη, πανηγυρική φωταγώγηση(!) του κτηρίου της Βουλής, για να γιορτάσουν την παρδαλή ετήσια παρέλαση της gay pride (υπερηφάνεια των ομοφυλόφιλων). Δικαίωμα των πάσης φύσεως και βαθμού gay να επιδιώκουν την κοινωνική αναγνώριση της δικής τους «κανονικότητας» και των ακραιφνών original συριζαίων να προσφέρουν την ομόθυμη κατανόηση και συμπαράστασή τους, όμως και πανηγυρική φωταγώγηση κατ’εντολήν του κ. Βούτση δεν πάει πολύ; Τι θέλουν να πουν  άλλο...;

Η δεύτερη, ακόμη πιο έντονα προκλητική και «δυσεξήγητη» είναι η παθιασμένη προσπάθεια να προσφέρουν οι ίδιοι «μακεδονική» εθνότητα (!) και εθνική «μακεδονική» γλώσσα, παρόλο που γνωρίζουν και μάλιστα ρητά και γραπτά ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλαβοβούλγαροι, με γλώσσα σερβοβουλγάρικη!!

Τι επιδιώκουν, άραγε, με τέτοια μανία, οι ίδιοι και τα οργανέτα τους και πώς να εξηγηθεί και να κατανοηθεί μια τόσο έκδηλη εχθρότητα κατά παντός του ελληνικού ;

Και πώς νομίζουν ότι θα αντιδράσουν οι Έλληνες πολίτες; Με πολιτική αβρότητα μήπως;