ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Εδώ και πολλά χρόνια οιΑμερικανοί και τα όργανά τους σε Ελλάδα και Τουρκία θέλουν να ανακοινώσουν τηναρπαγή του Αιγαίου και των πετρελαίων του με τη φόρμουλα της συνεκμετάλλευσηςΕλλάδας – Τουρκίας μέσω αμερικανικών εταιρειών. Φοβούνται την αντίδραση τουελληνικού λαού και διστάζουν.

Οι καταστροφικοί σεισμοί σε Ελλάδα και Τουρκία ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να προωθήσουν τα σχέδιά τους με περίσσεμα υποκρισίας περί ελληνοτουρκικής φιλίας. «Οι σεισμοί έφεραν τους δύο λαούς πιο κοντά» επαναλαμβάνουν τα ΜΜΕ, λες και οι λαοί είχαν από πριν να χωρίσουν τίποτα. Εκμεταλλεύονται την ευαισθησία του ελληνικού λαού, τη δεδομένη επιθυμία του για ειρήνη και αλληλεγγύη. ’λλωστε, ας επαναλάβουμε, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Μ. Ασίας δεν είναι τουρκικής καταγωγής και ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτούς είναι ελληνικής καταγωγής.

Ξεχνούν,βέβαια, τα ΜΜΕ ότι οι μεγάλες αγάπες ξεκίνησαν πριν τους σεισμούς, όταν τοαμερικανάκι, που παριστάνει τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, μας προκάλεσε,αποδεχόμενος την τουρκική ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάνης, μιλώντας περίτουρκικής μειονότητας στη Θράκη. (Μια Συνθήκη δυσμενής για την Ελλάδα, αφούυπογράφηκε αμέσως μετά τη μικρασιατική καταστροφή και, παρ’ όλ’ αυτά, κάνειλόγο μόνο για μουσουλμανική μειονότητα!). Ο ίδιος βλαξ εδήλωσε ότι δεν τονενοχλεί να αναγνωριστεί ως τουρκική η μειονότητα, αφού δεν αμφισβητούνται τασύνορα!! Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι, αν γίνει αυτή η αναγνώριση, θα είναι τοπρώτο βήμα του σχεδίου, που προβλέπει στη συνέχεια τη μετατροπή της Δ. Θράκηςσε Κόσοβο, την ανεξαρτητοποίησή της και, τέλος, την υπαγωγή της στοστρατοκρατικό καθεστώς της Αγκυρας; Σύσσωμος ο τουρκικός τύπος έγραψε, λοιπόν,στις 28/7/99 «Μπράβο Γιώργο».

Τα πετρέλαια του Αιγαίου

Το θέμα, λοιπόν, είναι ότιέχουν σοβαρή δυσκολία να ανακοινώσουν το χάρισμα των πετρελαίων του Αιγαίουστους Αμερικανούς. Η Τουρκία, ως τοποτηρητής, θέλουν να πάρει ένα καλό μπαξίσι.Η Ελλάδα, που οι «σύμμαχοί μας» δε θέλουν να τη βλέπουν στα μάτια τους, θέλουννα υποστεί ακρωτηριασμό και ταπείνωση. Για να προωθηθούν όλ’ αυτά, Τούρκοι καιΑμερικανοί μας περνούν από διαδοχικές επιθέσεις φιλίας και έχθρας. Τώρα είμαστεστα φάση της φιλίας και ο Ετσεβίτ με τον Τζεμ έγιναν τακτικοί πελάτες τωνελληνικών ΜΜΕ. Ο Γιωργάκης και ο Ακης δηλώνουν ότι το πρόβλημα του Αιγαίου δενείναι σημαντικό.

Προκλήσεις το καλοκαίρι

Το γεγονός ότι η ξαφνικήφιλία επιδιώκει τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο και την αυτονόμηση της Θράκηςφαίνεται και από τα εξής (να μην τα ξεχνάμε):

Στιςδέσμευσαν για όλο τον Ιούνιο μια θαλάσσια περιοχή 15 μίλια μέσα στοΑθηνών μεταξύ Λήμνου και Λέσβου. Η ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας(Υ.Π.Α) «από λάθος» δεν αντέδρασε!

Στις 15 Ιουλίου η τουρκική Υ.Π.Α έκανε λόγο για μικτό FIR\και ανήγγειλε τη δημιουργία και λειτουργία αεροδιαδρόμου Σμύρνης – Ρόδου, πουένα μέρος του βρίσκεται μέσα στο FIR Αθηνών!

Τον Ιούλιο η Τουρκία ζήτησε την ενεργοποίηση δύο πεδίων βολής γιαασκήσεις 5 μίλια βόρεια της Λήμνου (από 2/8/99 έως 2/10/99) και νότια τηςΙκαρίας (από 2/8/99 έως 2/8/2000) μέσα στον ελληνικό εναέριο χώρο! [Ευτυχώς, σ’αυτό το αίτημα η ελληνική κυβέρνηση απάντησε αρνητικά].

·Οι τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές (του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΣΥΝ)διαμαρτυρήθηκαν για καταπάτηση δικαιωμάτων των «Τούρκων» της Δ. Θράκης καικανείς και πουθενά δε διερωτάται για την τύχη του Ελληνισμού στην Πόλη, τηνΙμβρο, την Τένεδο και τη Β. Κύπρο.

Στην Κύπρο, μετά το φιάσκο τωνS-300 και τηναποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση, προωθείται ολοταχώς η διζωνική –δικοινοτική λύση, δηλ. η αποδοχή των τετελεσμένων.

·Τέλος, ο Ετσεβίτ δήλωσε ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα που δε μπορεί ναλυθεί ούτε περιοχή που δεν μπορεί να διανεμηθεί». Και βεβαίως δεν εννοούσε τηνΑν. Θράκη ή τη Μικρά Ασία.

Η φιλία, λοιπόν, είναι υποκριτική και (το κυριότερο) προσωρινή. Όπως συμβαίνει πάντα,μας περιμένουν τα χειρότερα. Όσο την Ελλάδα θα κυβερνούν Σημίτηδες καιΚαραμανλήδες εμείς θα χάνουμε και από το μίσος και από τη φιλία. Ελπίζουμε όχιγια πολύ.

Αποκαλυπτική η έκθεση του ΟΗΕ (Ιούλιος 1999) καταρρίπτει έναν προς έναν τους ισχυρισμούς όσων με την παγκοσμιοποίηση προσπαθούν να θησαυρίσουν από την ανθρώπινη δυστυχία. Σήμερα ο ΟΗΕ ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Δεν περιμέναμε, λοιπόν, να αμφισβητήσει η Εκθεση την αιτία του κακού: το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Επομένως τα παρακάτω, μπορεί και να ωραιοποιούν την κατάσταση. Ξεκινάμε από τα στοιχεία της έκθεσης.

Η σχέση ανάμεσα στο κατά κεφαλήν εισόδημα του πλουσιότερου 5% και του φτωχότερου 5% στον κόσμο από 30/1 το 1960 έφτασε σήμερα στο 74/1

• Σε 80 περίπου χώρες (πάνω από τις μισές) το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε κατά την πρόσφατη δεκαετία.
• Τα 2/3 των ανθρώπων επιβιώνουν με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα (600 δρχ).
• Το 1/3 των παιδιών υποσιτίζονται, με αποτέλεσμα σοβαρές διαταραχές υγείας.
• 12 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν το χρόνο, λόγω απουσίας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
• Το 80% των εργαζομένων έχουν, πλέον, προσωρινή εργασία, ακόμη και στις ανεπτυγμένες οικονομικά δυτικές χώρες.
• Ενώ η κινητικότητα των κεφαλαίων αυξάνεται, οι ξένες επενδύσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες μειώνονται.
• Το παγκόσμιο εξωτερικό χρέος από 265 δις δολάρια το 1975 έφτασε τα 4200 δις δολάρια το 1944.

Η ποιότητα της ζωής

Αν ξεφύγουμε από τους αριθμούς και παρατηρήσουμε την ποιότητα ζωής, τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο Γκάρντιαν (Ιούλιος 99) γράφει: «Υπάρχει κάτι ψεύτικο, ανήθικο και απελπιστικό στη σημερινή παγκοσμιοποίηση. Δεν έχουμε στοιχειώδη βεβαιότητα ότι τα τρόφιμά μας ανταποκρίνονται σε προδιαγραφές ασφάλειας και υγείας και όχι αποκλειστικά και μόνο στο κέρδος». Με την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών Εθνικών Υπηρεσιών Εναέριας Κυκλοφορίας οι ελεγκτές προειδοποιούν ότι «το κέρδος των μετόχων θα έχει προτεραιότητα έναντι της ασφάλειας των πτήσεων». Ας μην επεκταθούμε σε άλλους τομείς και ας επανέλθουμε στην έκθεση του ΟΗΕ και τις εκτιμήσεις της.

• Η σύγχρονη φτώχεια και εξαθλίωση συνιστούν όχι μόνο τίμημα της προόδου, αλλά φραγμό στην πρόοδο της κοινωνίας και της οικονομίας.
• Ο ρόλος του κράτους πρέπει να ενισχυθεί κι όχι να αποδυναμωθεί. Το κράτος οφείλει να ενισχύσει τον έλεγχο στην οικονομία και να προωθήσει αναπτυξιακή στρατηγική.
• Εάν ο πλανήτης δεν απορρίψει τους σημερινούς παράλογους κινδύνους, εξωθείται ολοταχώς σε οικονομική, κοινωνική και οικολογική καταστροφή. Σύντομα δε θα είναι βιώσιμος ούτε για τους κατοίκους του ούτε για το παρόν οικονομικό σύστημα.
• Επέρχεται η στιγμή που νέα κοινωνικά κινήματα θ’ αμφισβητήσουν την πορεία της κοινωνίας προς την κόλαση και προς το τίποτα, για να προσδώσουν το δικό τους δυναμισμό.

Ανησυχίες κύκλων του συστήματος

Σε πρώτη ματιά θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι ο ΟΗΕ μέσω των συντακτών αυτής της έκθεσης παίρνει θέση προοδευτική, καταδικάζοντας την καπιταλιστική παράκρουση και προτείνοντας μέτρα, έστω και ακροθιγώς, σοσιαλιστικής κατεύθυνσης.

Δεν είναι έτσι. Η έκθεση αυτή απηχεί ανησυχίες και απόψεις κύκλων του συστήματος που, βλέποντας λίγο μακρύτερα από τους άπληστους του άμεσου κέρδους και της δύναμης, αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονούνται απ’ αυτούς για ολόκληρο το σύστημα. Και η αναφορά στα κινήματα που, τυχόν, θα δημιουργηθούν έχει την έννοια της προειδοποίησης γι’ αυτούς που οδηγούν το σύστημα στην απώτατη λογική του. Δεν απευθύνεται, λοιπόν, σε μας, στους πολλούς, στην ανθρωπότητα. Είναι ουσιαστικά για εσωτερική τους χρήση.

«Διορθώνεται» ο καπιταλισμός;

Γεννάται όμως ένα σοβαρό ερώτημα, πολύ σημαντικό για μας: Υπάρχει δυνατότητα το καπιταλιστικό σύστημα, που σήμερα οδηγείται σε αναπόφευκτη κρίση, να «διορθωθεί» από μέσα, με τρόπους που το ίδιο θα εφεύρει και θα εφαρμόσει, ώστε να μη διαλυθεί, καθιστώντας έτσι όχι «αναγκαία» τα αριστερά, σοσιαλιστικά κινήματα ή, έστω, μη αποτελεσματικά;

Πολλές φορές την τελευταία εκατονταετία έγιναν «αυτοδιορθώσεις» του συστήματος. Ο κρατικός παρεμβατισμός τουKeynes, τοnewdeal του Ρούσβελτ, το κράτος πρόνοιας σε χώρες της Δυτ. Ευρώπης. Ήσαν διορθώσεις, πράγματι, όχι όμως αυτοδιορθώσεις μετά από συνταγές παρόμοιων εκθέσεων ανησυχούντων του συστήματος. Ήσαν απλώς άμυνα μπροστά στην επέλαση των σοσιαλιστικών κινημάτων (παρά τη διάσπαση του 1919) και την αποδυνάμωση και τον ενδοτισμό του ενός μέρους και τη διαστρέβλωση του άλλου) και του φόβου μπροστά στον κίνδυνο που αντιπροσώπευε το σοβιετικό πείραμα (ακόμη και με τη μορφή που πήρε...)

Σήμερα, στην αρχή της νέας χιλιετίας αισθάνονται παντοδύναμοι και θέλουν να πάρουν πίσω όλα όσα νομίζουν ότι αναγκάσθηκαν να «δώσουν». Η εκτίμησή μας, λοιπόν, είναι ότι το σύστημα σ’ αυτή τουλάχιστον την ιστορική φάση δε μπορεί να αυτοδιορθωθεί. Η πορεία της μεγιστοποίησης του κέρδους και της δύναμης θα συνεχισθεί αχαλίνωτη με όλα τα συνεπαγόμενά της, την αυξανόμενη αθλιότητα, την έκλειψη της δημοκρατίας κλπ, αλλά δημιουργώντας ταυτόχρονα όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση στους λαούς για το τι συμβαίνει και ανοίγοντας το δρόμο για αντίρροπα αριστερά, δημοκρατικά κινήματα, που θα οραματίζονται τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, ανθρώπινου κόσμου.

Μια τέτοια πορεία δε θα είναι απρόσκοπτη ούτε αυτονόητη. Το πώς τη βλέπουμε εμείς, πώς ορίζουμε την αριστερά και τα καθήκοντά της γενικά και ειδικά για την Ελλάδα θα δημοσιευτεί σύντομα.

«ΔΙΑΝΟΗΣΗ» ΥΠΕΡ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ!

Για την παγκοσμιοποίηση και πάλι ο λόγος, μιας και η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών ανάγκασε και τη ντόπια «διανόηση» της «αριστεράς» να ασχοληθεί με το θέμα. Πολλά τα αφιερώματα στις εφημερίδες και την τηλεόραση, με τους γνωστούς σταρ της «αριστεράς» να παρελαύνουν και να μας αφήνουν άφωνους με τις ... αναλύσεις τους.

Τι αποφάνθηκε λοιπόν; Ότι το νεοφιλελεύθερο και παγκοσμιοποιημένο οικονομικό μας σύστημα έχει και αυτό τα προβλήματά του. Μερικά από αυτά είναι η φτώχεια, η ανισότητα και οι πόλεμοι που, ούτως ή άλλως, είναι πράγματα γνωστά, τα οποία προϋπήρχαν της παγκοσμιοποίησης. Ότι δε θα πρέπει να λησμονούμε και τα αγαθά του νέου συστήματος, όπως η μείωση του αναλφαβητισμού και η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 1% την τελευταία δεκαετία (δε μας λένε βέβαια ότι την καρπώθηκαν οι πλούσιοι και οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι). Πάνω απ’ όλα όμως, μας λένε ότι η παγκοσμιοποίηση έχει καταστήσει την ανθρωπότητα πιο δημοκρατική (όσο φαίνεται στο Κόσοβο, το Ιράκ, την Τουρκία και την Αλγερία), αφού κυριαρχεί το μοντέλο της δυτικής αστικής «δημοκρατίας», που είναι και το ιδανικό γι’ αυτούς πολιτικό σύστημα των καιρών μας!

Αυτά μας μετέφεραν οι πάντοτε καλά πληροφορημένοι εκπρόσωποι του πνευματικού μας χώρου. Όχι βέβαια πως εμείς περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Το ζητούμενο όμως είναι πότε θα ανεχόμαστε την αθλιότητα της επίσημης διανόησης του τόπου...

Στη Σοφοκλέους τον τελευταίο χρόνο συντελείται κάτι πρωτοφανές. Και δεν αφορά μόνο την οικονομία και την πολιτική. Εκτείνεται στην κοινωνία, την ηθική και την ατομική συμπεριφορά.

Εχουμε πολλές φορές γράψει σε άρθρα στην “Ε” ότι ένας από τους στόχους της “παγκοσμιοποίησης” είναι η υπερδιόγκωση των Χρηματιστηρίων προς όφελος του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που είναι ενιαίο.

Τα κεφάλαια από τα κέρδη, αντί να επενδύονται για την αύξηση της παραγωγής, με την πολιτική της οικονομικής συρρίκνωσης, της λιτότητας, της ανεργίας και της μείωσης των επιτοκίων, οδηγούνται στο Χρηματιστήριο.

Με διάφορους τρόπους τροφοδοτούν τη ζήτηση μετοχών, προκαλώντας αύξηση της χρηματιστηριακής τους αξίας ώστε να προσελκύουν νέους, μικροεπενδυτές κατά κανόνα, με δόλωμα την κερδοσκοπία για ν’αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τα νεοεισερχόμενα κεφάλαια. Η πραγματική αξία των μετοχών είναι πολύ μικρότερη της χρηματιστηριακής.

Ο Κ. Βεργόπουλος σε άρθρο του στην Κ.Ελευθεροτυπία στις 12-9-99 με τίτλο “Οι νέοι χρυσοκάνθαροι” γράφει: “Είναι κοινός τόπος ότι όσο το Χρηματιστήριο ανέρχεται τόσο πιο εύθραυστο αποβαίνει και τόσο μεγαλύτερο θα είναι το σοκ για την οικονομία από ενδεχόμενη ύφεση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, όταν οι χρηματιστηριακές αξίες είναι πολλαπλάσια υπερτιμημένες, όπως σήμερα, που η μέση σχέση μετοχής προς μέρισμα φθάνει το 50.

Η θηριώδης ζήτηση τίτλων από το κοινό δε βασίζεται στο επιχειρηματικό κέρδος, που δεν υπερβαίνει το 1-2%”. Πιο κάτω στο ίδιο “..το εισερχόμενο στο Χρηματιστήριο χρήμα δεν πλησιάζει την οικονομία, αλλ’ απομακρύνεται ριζικά απ’αυτήν. Από σύνολο 54 τρις χρηματιστηριακών αξιών, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αντλούν για επενδύσεις μόνον 1,2 τρις (1999): επιστρέφουν στην οικονομία για επενδύσεις μόνον 2,2 % όσων της αφαιρούνται λόγω κερδοσκοπίας”.

Το Χρηματιστήριο, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη, αλλά αντίθετα λειτουργεί εις βάρος της. Αφαιρεί τα αναγκαία κεφάλαια από την παραγωγή, με συνέπεια την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη μείωση των εργατικών αμοιβών, τη μείωση της ασφάλισης και την εξαθλίωση των εργαζομένων.

Η Σοφοκλέους κατάντησε σαν το «αεροπλανάκι», όπου οι τιμές των μετοχών ανεβαίνουν, επειδή μπαίνουν νέοι «παίκτες». Οι «παίκτες» υπερβαίνουν τους 1.200.000 και ο τζίρος το διπλάσιο του ΑΕΠ.

Η κυβέρνηση πυροδότησε αυτή τη ραγδαία άνοδο με πολλούς τρόπους :

Με τη μείωση των τραπεζικών επιτοκίων .

Με τη συνεχή τροφοδοσία με μετοχές δημόσιων επιχειρήσεων.

Με την ουσιαστική απαγόρευση παραδοσιακών επενδύσεων σε ακίνητα, καταθέσεις κ.λ.π., με την καθιέρωση του "πόθεν έσχες" και της υψηλής φορολόγησης. Αντίθετα, μόνο στο Χρηματιστήριο όλα "ξεπλένονται". Ετσι πολλοί οδηγούνται εκεί γι’ αυτό το λόγο.

Με τη θεσμοθέτηση του "αέρα". Επιτρέπει δηλ το 1/3 των ημερήσιων συναλλαγών να πραγματοποιείται χωρίς κεφάλαια. Δηλ. περίπου 100 έως 150 δις ημερησίως είναι "αέρας".

Με τη δυνατότητα διαμόρφωσης "κλίματος" κατευθύνοντας κεφάλαια δημόσιων τραπεζών και επιχειρήσεων σε συναλλαγές συγκεκριμένων μετοχών. Η Τράπεζα της Ελλάδας χορηγεί 900 δις στις εμπορικές τράπεζες, για να καλύπτουν τον "αέρα". Ετσι γεννήθηκαν και ήκμασαν οι "φούσκες".

Τώρα φοβούνται ότι αυτή η φρενίτιδα θα προκαλέσει τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επέβαλλε ο "μονόδρομος της ΟΝΕ".

Πληθωρισμό, με τα κέρδη του Χρηματιστηρίου να πηγαίνουν σε ακριβά καταναλωτικά αγαθά (αυξήθηκε κατά 30% η αγορά πολυτελών αυτοκινήτων).

Αύξηση επιτοκίων, λόγω μετατόπισης κεφαλαίων από τις τράπεζες στο Χρηματιστήριο και λόγω της ανάγκης κρατικού δανεισμού με ομόλογα, που τώρα έχουν επιτόκια πολύ χαμηλά.

Ετσι θέλουν με τις κυβερνητικές δηλώσεις να περιορίσουν κάπως το Χρηματιστήριο, ώστε ν’απομακρύνουν τουλάχιστον μέχρι την ΟΝΕ τις πιο πάνω παρενέργειες.

Ομως η νέα "ηθική" ου Χρηματιστηρίου είναι ολέθρια για την διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας. Διδάσκει ότι δε χρειάζονται αξίες, μόρφωση, προσπάθεια και ότι όλα τα βρίσκουμε έτοιμα, χωρίς κόπο.

Τα χειρότερα θα έλθουν, όταν το Χρηματιστήριο εναρμονισθεί με την πραγματική κατάσταση, που έχει οδηγήσει τη χώρα μας ο "μονόδρομος της ΟΝΕ" και η ένταξή της στην ΕΟΚ. Δηλ. με κυβερνήσεις υποτακτικές στους ξένους και ενδοτικές στα εθνικά συμφέροντα. Με αποδιαρθρωμένο τον παραγωγικό μηχανισμό (π.χ. σπάσιμο αλιευτικών, εγκατάλειψη καλλιεργειών, απόσυρση αγροτών κ.λ.π). Με τη χώρα υπερχρεωμένη τόσο, ώστε κάθε Ελληνας να χρωστά δεκάδες εκατομμύρια. Με τη χώρα μας τη φτωχότερη της ΕΟΚ. Με την ανεργία σε ύψη-ρεκόρ. Με αφελληνισμένη Παιδεία, με εγκαταλειμμένη Δημόσια Υγεία, κοινωνική ασφάλιση και συντάξεις. Με αυξημένο κοινωνικό περιθώριο και εγκληματικότητα, με την αστυνομία να προορίζεται για τη φύλαξη της άρχουσας τάξης.

Τότε λοιπόν, όταν η "πίστη" στο Χρηματιστήριο αποκτήσει την πραγματική της διάσταση, θα φανεί το μέγεθος της ζημιάς.

Μετά τις 2 εκλογικές ήττες σε 9 μήνες το ΠΑΣΟΚ θεωρητικά θα έπρεπε να είχε εξουθενωθεί και η ΝΔ να καλπάζει για την, έστω και δοτή εξουσία. Δύο στοιχεία κράτησαν το ΠΑΣΟΚ όρθιο αμέσως μετά τις ευρωεκλογές: Η ραστώνη του καλοκαιριού, που συνήθως μεταθέτει για αργότερα τα σπουδαία και η κατοχή της εξουσίας, μια που ο κίνδυνος απώλειάς της συγκράτησε την εκδήλωση των εσωτερικών του προβλημάτων

Αντεπίθεση

Από το τέλος του Αυγούστου ο κ. Σημίτης πέρασε μάλιστα σε αντεπίθεση διαρκείας με την παροχολογία, που πήρε διαστάσεις ανάλογες με το ύψος του κινδύνου νέας και αποφασιστικής ήττας, και την απροσχημάτιστη εκμετάλλευση του υψηλού γοήτρου που κατέκτησε, μάλλον δίκαια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λόγω, κυρίως, της αξιοπρέπειας που επέδειξε κατά την άσκηση των περιορισμένων καθηκόντων του, κάτι που λείπει παντελώς από το κυβερνητικό σύμφυρμα.

Δεν ήταν όμως μόνο η απόγνωση που ώθησε το Σημίτη να αντεπιτεθεί. Έχει πλήρη επίγνωση ότι τον χρειάζονται ακόμη αυτοί που τον όρισαν πρωθυπουργό: Και οι Ευρωπαίοι, που, έστω κι αν τον αντιμετωπίζουν ειρωνικά μέχρι και περιφρονητικά ως υπάλληλό τους, κρίνουν πως κανένας άλλος, ακόμη, δεν μπορεί με τόση απάθειανα συνεχίζει την και κοινωνική πολιτική που επέβαλαν και οι Αμερικανοί, που επείγονται να αρχίσουν την εκμετάλλευση του Αιγαίου κάτω από το κάλυμμα της συνεκμετάλλευσης Ελλάδας-Τουρκίας. Τώρα μάλιστα που προώθησαν το οργανέτο τους στο υπουργείο εξωτερικών, και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις σοβαρές, γιατί να μη δώσουν παράταση "εξουσίας" στον πλήρως υποταγμένο τους κ. Σημίτη; Γιατί να κάνει τις παραχωρήσεις πριν από τις εκλογές, τους λέει, και όχι αφού του δώσουν νέα τετραετία

Η αμηχανία μεγαλώνει στη ΝΔ

Το πρόβλημα που είχε η ΝΔ αφ' ότου το ΠΑΣΟΚ με το Σημίτη ακολουθεί ανοικτά δεξιά πολιτική τώρα φαίνεται πιο καθαρά. Στις Νομαρχιακές-Δημοτικές εκλογές όπως και στις ευρωεκλογές δεν κέρδισε η ΝΔ. Απλώς έχασε το ΠΑΣΟΚ και φάνηκε νικητής ο Καραμανλής. Τον κατηγορούν τα στελέχη του ότι δεν κάνει έντονη αντιπολίτευση! Αλλά πώς να την κάνει, όταν το μόνο που μπορεί να πει είναι πως θα προχωρήσει πιο δυναμικά στις ιδιωτικοποιήσεις, πως θα είναι πιο συνεπής στην πολιτική της ΟΝΕ. Ποιος όμως δε θυμάται το μπάχαλο του Μητσοτάκη. Και όταν, ταυτόχρονα, επαγγέλλεται φιλολαϊκή πολιτική, πώς να μην τον "πάρουν στο ψηλό". Τα καλά ελληνικά του και η ευπρόσωπη σύζυγός του δεν αρκούν, για να τον επιλέξουν για "πρωθυπουργό" τους. Η δεξιά πολιτική περνά ευκολότερα με … σοσιαλιστικά περιτυλίγματα.

Πάμε, λοιπόν, σε εκλογές το Νοέμβρη;

Ναι, αν το ΠΑΣΟΚ κρίνει πως έχει κάποιες, έστω και περιορισμένες, ελπίδες επιτυχίας. Αυτό σίγουρα το είχε αποφασίσει ο Κ. Σημίτης, όταν άρχισαν οι "παροχές". Ο μεγάλος σεισμός της Αθήνας μάλλον τις φέρνει πιο κοντά παρά τις απομακρύνει. Μια μικρή άμεση προσπάθεια για τους σεισμοπαθείς, που έτσι ή αλλιώς θα γινόταν, θα φέρει εκλογικά κέρδη και μετά τις εκλογές θα έχουν την τύχη των άτυχων των προηγούμενων σεισμών.

-Εκλογές τώρα λοιπόν, ώστε ούτε οι παροχές που υποσχέθηκε στη διεθνή έκθεση να πραγματοποιηθούν.

Εκλογές τώρα που δεν άρχισαν ακόμα οι κινητοποιήσεις των μαθητών και γονέων (πλέον), των αγροτών και των συνταξιούχων και που την πρωτοβουλία θα την έχει η κυβέρνηση, ενώ το Μάρτιο θα είναι έρμαιο των διαθέσεων των άλλων.

Εκλογές τώρα, για να αναγκασθούν οι κύκλοι του εξωτερικού και του εσωτερικού να τον στηρίξουν, αφού μόνο το ΠΑΣΟΚ διαθέτει την παχυλή παχυδερμία που απαιτείται για υποχωρήσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο και όπου αλλού χρειασθεί.

Εκλογές τώρα, για να σταματήσουν και τα ευτράπελα στις διενέξεις των αυτοπροβαλλόμενων ως επίδοξων πρωθυπουργών: Της Βασούλας, του Κωστάκη, του Θόδωρου και των υπολοίπων του τσίρκου. Και τα πρώτα σημάδια ήδη φάνηκαν. Το "Βήμα" του ζεύγους Λαμπράκη-Ψυχώ βροντοφωνάζει (26/9/99) "Το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα"! Φαντάζεται κανείς τα ανταλλάγματα…

Υπάρχουν, όμως, εμπόδια…

Δεν είναι, φυσικά, όλα ευνοϊκά για το Σημίτη. Πέρα από την απειλή της ήττας, που μεγαλώνει αν συμβούν απρόοπτα,όπως μια αναστάτωση στο χρηματιστήριο, υπάρχει το πρόβλημα του Προέδρου της Δημοκρατίας και των … άλλων κομμάτων.

Υπάρχει, πρώτα, ο φόβος να γίνει και εδώ ότι στην Ευρώπη. Παντού χάνουν οι… εκσυγχρονιστές, κυρίως ως τιμωρία για την υποκρισία και τον κυνισμό τους.

Έπειτα, πώς θα αντιμετωπισθεί το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας; Θα προλάβει η νέα Βουλή να αποσυνδέσει την εκλογή από τις εκλογές; Αν όχι, θα υπάρχει κίνδυνος και άλλων εκλογών το Μάρτη!

Και το δυστύχημα του ήταν άραγε δυστύχημα;Μήπως ήταν κάποια προειδοποίηση; (Το Αιγαίο πάντως και το Κυπριακό δεν τα έδωσαν στον αντικαταστάτη, παλιό πρεσβευτή μας στη Γαλλία… Τα πήρε ο Γιωργάκης). Ποιο πόρισμα έρευνας (που δεν θα δούμε ποτέ…) μπορεί να μας το πει; Και το χειρότερο. Πώς θα αντιδράσουν τα άλλα… αριστερά κόμματα; Από το ΚΚΕ, φυσικά δεν περιμένει τίποτα. Ευελπιστεί να πάρει ψήφους από Τσοβόλα και ΣΥΝ. ¨Όμως η αντίδρασή τους (ότι κι αν τους υποσχεθεί) θα είναι άγρια, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Πολλά τα προβλήματα λοιπόν. Θα συνεχισθούν έτσι τα γκάλοπ, οι περιοδείες και οι βολιδοσκοπήσεις και θα αποφασίσει αν μπορεί να επιτεθεί ή θα αποδεχθεί το μοιραίο του Μαρτίου. Καθόλου, λοιπόν, δεν αποκλείονται εκλογές στο τέλος Νοέμβρη ή στην αρχή Δεκέμβρη.

Και το ΑΣΚΕ;

Όπως πάντοτε, το ΑΣΚΕ, καταρχήν παίρνει μέρος στις εκλογές, γιατί αποτελούν την καλύτερη ευκαιρία να προωθήσει τις θέσεις του, εφόσον, φυσικά, θα μπορεί να τις αντιμετωπίσει οικονομικά. -Ειδικά μάλιστα σ' αυτές τις εκλογές θα πρέπει, σχεδόν πάση θυσία, να πάρουμε μέρος. Είχαμε την πρώτη μεγάλη (για τα μέτρα μας) επιτυχία μετά το 1985. Μας γνώρισε πολύς κόσμος, μας θυμήθηκαν οι παλιοί φίλοι μας και περισσότεροι από κάθε άλλη φορά έλεγαν τα καλά τους λόγια. Θα ήταν κρίμα, λοιπόν, να απουσιάσουμε τώρα.

Υπάρχει όμως και άλλος, πιο σημαντικός λόγος, ευρύτερα πολιτικός. Όλοιθα μιλάνε γιατα προβλήματα της Ελλάδας, κανένας όμως για το καθεαυτό πρόβλημα, αυτό της εξάρτησης και ειδικότερα τώρα της ΕΟΚ. Και αν απουσιάσουμε εμείς, θα αφήσουμε να μιλούν κατά της ΕΟΚ μόνο αυτοί που οραματίζονται ακόμη κοινωνίες όπως του "υπαρκτού σοσιαλισμού" και (πιο δυσφημιστικό ακόμη) αυτοί που επωφελούμενοι από τα δεινά που μας απειλούν προτείνουν… χιτλερικές λύσεις!

Πρέπει, λοιπόν, για πολλούς λόγους να πάρουμε μέρος. Όμως αν γίνουν σε 1-2 μήνες πώς θα αντιμετωπίσουμε το minimum των εκλογικών δαπανών; Αν φτάσουμε στο Μάρτη-Απρίλη, ελπίζουμε να το κατορθώσουμε. Αν όμως γίνουν τώρα,…

Πάντως όλα αυτά θα τα συζητήσουμε και όλοι μαζί θα αποφασίσουμε στη σύνοδο των μελών του Α.Σ.Κ.Ε.

ΗΑΝΑΤΙΜΗΣΗ της δραχμής. που αποφασίσθηκε στιςΒρυξέλλες το Σάββατο 15 Ιανουαρίου και που πιθανότατα δεν είναι η τελευταία,συνοδεύτηκε από "περισπούδαστες" αναλύσεις για κέρδη.

ΚΕΡΔΗΠΑΝΤΟΥ, στο Χρηματιστήριο, στις μετοχές, στα ομόλογα, στα δάνεια, στις"αγορές". Ως και το πόσο ισχυρή χώρα έγινε η Ελλάδα με την ανατίμηση, περιέφερε ωςεπιχείρημα ο "αρχιθεράπων" της ΟΝΕ. κ. Σημίτης. στις προεκλογικές περιδιαβάσειςτου, του Σαββατοκύριακου, εν μέσω "εκσυγχρονιστικών" "λαϊκών υποδοχών".

ΣΤΑΠΛΑΙΣΙΑ της ΟΝΕ λοιπόν οι "εταίροι" μας και οι εδώ "θεράποντες" τους αποφάσισαντην ανατίμηση, ώστε η ελληνική οικονομία να χάσει ακόμη και αυτή την ελαχίστηανταγωνιστικότητα που έχει και να μη δημιουργεί προβλήματα στα προϊόντατους, κυρίως. μέσα στη δική μας αγορά.

ΤΑΑΓΡΟΤΙΚΑ ΜΑΣ προϊόντα θα πληγούν πρώτα, για μια ακόμη φορά, και το αγροτικόεισόδημα θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο. Ο Τουρισμός επίσης θα πληγεί.ενώ για βιομηχανική παραγωγή ας μη γίνεται λόγος. Στο τέλος θ' απομείνουνοι επιχειρήσεις που παράγουν... μετοχές. Ο "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ" της ΟΝΕ όμως διαθέτειπολλά "μήλα" για την Ελλάδα. Ο "μονόδρομος" αυτός λοιπόν μας επιφυλάσσεικι άλλες "εκπλήξεις".

ΣΑΝΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ για το "αγαθό" της ανατίμησης αναλάβαμε την υποχρέωση :

1. ΝΑ"ΛΥΣΟΥΜΕ το ασφαλιστικό". Δηλαδή να αυξήσουμε το όριο συνταξιοδότησηςαπό 58 σε 65 να αυξήσουμε τα ασφάλιστρα και να μειώσουμε τη σύνταξη. Ναπληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι τη λεηλασία των ταμείων τους από κράτος,τράπεζες και εργοδότες.

2.ΝΑ "ΈΛΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ" τις εργασιακές σχέσεις. Δηλαδή να περιορίσουμε τηνπροστασία και το κόστος της νόμιμης εργασίας ώστε να "βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητατων επιχειρήσεων" που όμως ουδόλως ενδιέφερε,όταν απο­φάσισαν την ανατίμηση. Να αυξήσουμε τις στρατιές των ανέργων νακαταστήσουμε τους εργαζόμενους "απασχολήσιμους".

3.ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ τα τραπεζικά επιτόκια ώστε να οδηγήσουμε τις αποταμιεύσειςως "πρόβατο επί σφαγήν" στο Χρηματιστήριο για να τις λεηλατήσουν οι επιτήδειοικαι να αυξήσουμε τα ήδη τεράστια κέρδη χρηματιστηριακών και τραπεζών.

4.ΝΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ό,τι απέμεινε από τις δημόσιες επιχειρήσεις για νατροφοδοτήσουμε με "χαρτιά" το Χρηματιστήριο και με κέρδη τα διαπλεκόμενα.

ΝΑΚΑΙ OΙ ΛΟΓΟΙ που βιάζονται για εκλογές. Με την είσοδο στην ΟΝΕ (τυπικάτον Ιούνιο) θα "τρέχουν" οι προθεσμίες. Και ποιος κερδίζει εκλογές με τέτοια"μέτρα".

ΟΛΑΑΥΤΑ θα πραγματοποιηθούν για να αυξήσουμε ακόμη περισσότερο το δημόσιοχρέος, για να χρεώσουμε ακόμη περισσότερο τις ερχόμενες γενιές που θα πρέπεινα το ξεπληρώνουν δουλεύοντας, αν βρίσκουν, με μόνο εφόδιο αυτό του απόφοιτουτης "μεταρρύθμισης" Αρσένη.