ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μετά την Εβδομάδα των Παθών διάλεξε η κυβέρνηση να φορτώσει κι άλλο Σταυρό στους ώμους του ελληνικού λαού. Ήταν κάτι αναμενόμενο, κάτι που όλοι συζητούσαμε από καιρό, ακόμα και πριν από τις περσινές εκλογές. Όμως τα μεγάλα κόμματα απέφευγαν να μιλούν για το ασφαλιστικό, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ήξεραν τότε ότι, αν δημοσιοποιούσαν τις επιταγές της ΕΟΚ και τις δεσμεύσεις τους προς το μεγάλο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, θα έχαναν το παιχνίδι και κρυβόντουσαν πίσω από το δάχτυλο τους.

Έτσι εφευρέθηκε η "μελέτη" του ασφαλιστικού από βρετανική εταιρία (μια τελείως ανυπόληπτη, που μέχρι τώρα έκανε μελέτες μόνο για τα νησιά Φερόε και το Μαυρίκιο!!), για να περάσουν οι εκλογές και να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος για την αναμενόμενη από τότε βουτιά του χρηματιστηρίου. Το ένα χαστούκι μετά το άλλο για τον Ελληνικό Λαό, γιατί μετά το ασφαλιστικό ακολουθεί σφίξιμο για τους Ολυμπιακούς, με μειώσεις δαπανών και κοινωνικών παροχών, με εξαθλίωση του συστήματος υγείας και της παιδείας ακόμη περισσότερο.

Κάτω από τα όρια της φτώχειας

Αλήθεια ποιους εννοούσε ο πρωθυπουργός, όταν έλεγε ότι θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες; Τους συνταξιούχους των 124.000, που θα παίρνουν τώρα 65.000; Τι έγινε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Ήταν τόσο "τεράστιο" το κόστος, ώστε σε σύσκεψη στο Μαξίμου οι Σημίτης - Παπαντωνίου-Γιαννίτσης αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν; Το 70% των συνταξιούχων 1.200.000 άτομα, παίρνουν ήδη σύνταξη κάτω από το όριο φτώχειας. Αυτές οι πενιχρές συντάξεις θα μειωθούν ακόμα περισσότερο, από 30 - 45 %, αφού το ποσοστό κύριας σύνταξης από 80 % γίνεται 60 % και ο προσδιορισμός του εξαρτάται από τους μισθούς της τελευταίας 10ετίας αντί της τελευταίας 5ετίας.

Η κατάσταση των Ταμείων

Τόσο χάλια είναι η οικονομική κατάσταση των Ταμείων; Αυτή τη στιγμή τα Ταμεία διαθέτουν περιουσία, που συνολικά ανέρχεται περίπου στα 5,6 τρις και σίγουρα είναι ανεπαρκής, για να καλύψει τις τρέχουσες και μελλοντικές δαπάνες τους.

Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Η καταλήστευση των διαθεσίμων των Ταμείων άρχισε με νόμο που ίσχυσε από το 1950 ως το 1975 και διέθετε το αποθεματικό τους άτοκα στη Βιομηχανία και το Εμπόριο, για δήθεν οικονομική ανάπτυξη. Μετά το 1975 τα αποθεματικά τοκίζονταν με το 25% του πληθωρισμού, δηλ. με λιγότερο από το 1/5 του συνήθους επιτοκίου καταθέσεων. Το τελικό χτύπημα ήταν η πάση θυσία στήριξη του Χρηματιστηρίου πριν τις εκλογές με τα λεφτά των εργαζομένων και χωρίς τη συγκατάθεση τους από τους διορισμένους κυβερνητικούς Διοικητές τους, με αποτέλεσμα το οριστικό γονάτισμα των Ταμείων, θα έπρεπε η περιουσία τους κινητή και ακίνητη σήμερα να είναι 20,3 τρις, δηλαδή η τριπλάσια.

Η κύρια αιτία, όμως, για το χάλι των Ταμείων είναι η ένταξη στην ΕΟΚ, που οδήγησε σε δραματική μείωση της παραγωγής και της απασχόλησης. Αν δεν αποχωρήσουμε από την ΕΟΚ, ανάπτυξη δε θα υπάρξει και όποια μέτρα ληφθούν σήμερα θα αποδειχθεί μετά 5-6 χρόνια ότι δεν απέδωσαν και θα ζητηθούν νέες θυσίες

Η ιδιωτική ασφάλιση

Η χρεοκοπία των Ταμείων ήταν πάντα ένας κρυφός στόχος της ΕΟΚ, για να στρέψουν τους Έλληνες πολίτες, ιδίως τους νέους 25 -35 ετών, στην ιδιωτική ασφάλιση, που θα την παρέχουν ξένες εταιρείες. Η στροφή αυτή διαφημίζεται π.χ. με ιατρική περίθαλψη σε πολυτελή ιδιωτικά νοσοκομεία. Για 30-40 χρόνια οι ξένες αυτές εταιρείες θα πληρώνουν μόνο περίθαλψη (όχι συντάξεις) και, όταν θα 'ρθει η ώρα να πληρωθούν και συντάξεις, κανείς δεν ξέρει τι θα μηχανευτούν. Μέχρι και εικονικές πτωχεύσεις, οπότε θα κληθεί πάλι το δημόσιο να πληρώσει για συντάξεις ένα μικρό μέρος απ' αυτά που θα περίμεναν οι ασφαλισμένοι από τις ιδιωτικές εταιρείες.

Τι θα μπορούσε να γίνει;

Η λύση δεν είναι βέβαια οι προτάσεις των ’γγλων, τις οποίες ακόμη και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Σπράος χαρακτήρισε ανεδαφικές, ούτε η πολιτική εξουθένωσης των "περήφανων γερατειών". Υπάρχουν μέτρα, που μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την κατάσταση, ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, με τη σύνδεση του ασφαλιστικού και της οικονομίας, όπως

Η κυβέρνηση, αντί γι' αυτά, προτιμάει να καταφύγει σε λύσεις - τσεκουριές για το λαό, ώστε να είναι συνεπής στην ονομαστική σύγκλιση, που της επιβάλλει η ΕΟΚ, και τα κριτήρια διατηρησιμότητας, που καλείται να εφαρμόζει για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον.

Φυσικά η οριστική λύση του προβλήματος και η εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής στους συνταξιούχους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με μια άλλη οικονομική πολιτική, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας θα εκμηδενίζει την ανεργία και θα επιτυγχάνει μια συνεχή και σημαντική ανάπτυξη. Όλ' αυτά με ελληνική πολιτική, δηλ. με αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ.

Οι αντιδράσεις

Η αντιπολίτευση σχεδόν τα έχει χαμένα. ’λλοι κατακεραυνώνουν τα μέτρα, μόνο για να φανούν αρεστοί, άλλοι κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση, σιωπούν ή τραυλίζουν, γνωρίζοντας ότι αυτή με το Νόμο Σιούφα τα ξεκίνησαν και κυρίως ότι και αυτοί τα ίδια θα έκαναν, αν ήταν κυβέρνηση. Τρέμουν όμως το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Οι συνδικαλιστές, μετά από μακροχρόνιο ύπνο, δείχνουν να ξυπνούν, αφού καλούνται μέσα σε 2 μήνες να προσέλθουν σε "διάλογο" σικέ, για αποφάσεις που ήδη έχουν ληφθεί, με "αξιόπιστες" προτάσεις, έτοιμες για τον κάλαθο των αχρήστων.

Εμείς ο λαός τι κάνουμε; Το άρθρο αυτό γράφεται 2 μέρες πριν την πανελλαδική απεργία της 26/4. Φαίνεται ότι οι αντιδράσεις θα είναι πρωτοφανείς κατά της κυβέρνησης Σημίτη, που βρίσκεται απομονωμένη, εισπράττει την καθολική αγανάκτηση και δείχνει σημάδια αναδίπλωσης.

Αν, τελικά, ο Νόμος που θα ψηφιστεί απέχει πολύ από τις αρχικές επιδιώξεις της κυβέρνησης (δηλ. τις εντολές της ΕΟΚ), όπως έγινε και με το εργασιακό, τότε, όχι μόνο θα έχουμε άλλη μια νίκη (έστω για διατήρηση κάποιων κεκτημένων) του λαϊκού κινήματος (παρά τη σημερινή του κατάσταση), αλλά ίσως εκδηλωθούν και κάποιες γενικότερες πολιτικές διεργασίες.

Τι μπορούν να ισχυριστούν, πλέον, ακόμη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση τους: Ακόμη και οι υπουργοί διαχειρίζονται κρυφίως τα "θέματά τους", δηλ. την υλοποίηση των εντολών της ΕΟΚ, που είναι όλες σε βάρος της Ελλάδας.

Τα "μεγάλα έργα"

Τα "μεγάλα έργα" με τις φιέστες για τα εγκαίνια τους ήταν ένας τομέας πάνω στον οποίο στήριζε πολλά η "επικοινωνιακή πολιτική" της κυβέρνησης. Όταν, όμως, προχώρησε η υλοποίηση τους, οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι:

Είναι έργα που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα (π.χ. αεροδρόμιο)

Γίνονται με χρήματα που αφαιρέθηκαν από το λαό και όχι "με λεφτά της ΕΟΚ".

Γίνονται στην Αττική, με χρήματα που προορίζονταν για χρήσιμα έργα στην ύπαιθρο.

Γίνονται με υπερβολικό κόστος και πλήρη αδιαφάνεια.

Γίνονται χωρίς καμμιά χωροταξική μελέτη, δημιουργώντας ένα οικιστικό τέρας στα Μεσόγεια, χειρότερο από την Αθήνα.

Γίνονται με βιασμό του οικοσυστήματος της Αττικής και με προσβολή της ιστορίας μας (π.χ. Σχινιάς).

Συγχρόνως έγινε αντιληπτή και η μεγάλη απάτη με τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ.

Οι "ημέτεροι"

Έτσι, μοναδικό όπλο του ΠΑΣΟΚ απομένει η διάθεση στους "ημετέρους" διαφόρων προνομίων, που για ελάχιστους είναι χρυσοφόρα και για τους πολλούς από μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν "συνενόχους", που αποτελούν και τον κορμό της εκλογικής τους βάσης.

Όλ' αυτά γίνονται με μια προϋπόθεση: ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την αμέριστη υποστήριξη του συνόλου, σχεδόν, του ξένου παράγοντα. Αν αυτή πάψει να υπάρχει;

Ενισχύεται η Ν.Δ.;

Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι βραχυκυκλωμένο και μη αποτελεσματικό, πλέον, για τους ξένους προστάτες του. Κάποιοι απ' αυτούς φαίνεται να προσανατολίζονται προς τη Ν.Δ. Ενδείξεις:

Κομφούζιο στο ΠΑΣΟΚ

Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επικρατεί κατάσταση νευρικής κρίσης. Τα διαγκωνιζόμενα ξένα συμφέροντα δε φαίνεται να ενδιαφέρονται, πλέον, για την καλή εικόνα του ΠΑΣΟΚ και βάζουν τους ανθρώπους τους να ξεσπαθώνουν. Η Γαλλία π.χ. σ' αυτή τη φάση έχει πολύ κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ και ψυχρές με τη Γερμανία, γι' αυτό ο Πάγκαλος πνέει μένεα κατά Γιωργάκη και υπονομεύει Σημίτη.

Πολλοί, για να σωθεί το ΠΑΣΟΚ, μεθοδεύουν αντικατάσταση του Σημίτη. Ο Σημίτης διασώζεται προς το παρόν, γιατί οι διάδοχοι είναι πολλοί! Ισχυροί αμερικανικοί κύκλοι προωθούν το Γιωργάκη (τον υιό της μαμάς, Κ.Τσαντ), που αποδυναμώθηκε, όμως, με τις αποκαλύψεις της κ. Κανέλλη (στο παιχνίδι της εξουσίας κι αυτή!). ’λλοι αμερικανικοί κύκλοι θέλουν Παπαδόπουλο κι άλλοι (μαζί με Γερμανούς) ’κη. Όλοι σκέπτονται δικαίως: "αφού έγινε ο Σημίτης πρωθυπουργός, γιατί να μη γίνω και 'γω;" Το ίδιο σκέπτεται και ο Καραμανλής!

Μια άλλη λύση που εξετάζουν είναι η πολυδιάσπαση των πολιτικών κομμάτων και οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Φοβούνται, όμως, τη συνολική αποσταθεροποίηση

Τα άλλα κόμματα

To KKE, καταδικασμένο στη στασιμότητα που του επιβάλλει η ιδεολογία και η ιστορία του, φαίνεται να έχει εσωτερικό πρόβλημα εν όψει δημοτικών εκλογών: Να συνεργαστεί πάλι με τη Ν.Δ., ώστε να αυξήσει την εξουσία του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ή να συνεργαστεί με ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ;

Ο ΣΥΝ πληρώνει την ιδεολογική του αφομοίωση από το σύστημα με τις συνεχείς αποχωρήσεις προς το ΠΑΣΟΚ. Οι κ.κ. Μπίστης κλπ. σκέπτονται (πολύ σωστά): "αφού υπηρετούμε το σύστημα, γιατί να μην το υπηρετούμε ανοιχτά, να έχουμε και περισσότερα οφέλη; Τι έχομε να κρύψωμεν, άλλωστε;", όπως θα έλεγε κυνικά και ο επίτιμος της ΝΔ

To ΔHKKI φαίνεται ότι έχασε την υποστήριξη που είχε από κάποιους αμερικανικούς κύκλους και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από τη συνεργασία του με KKE και ΣΥΝ. Αμφίβολο!

Oχι άλλες αυταπάτες

Θεωρούμε χρήσιμο να κλείσουμε αυτό το άρθρο, υπενθυμίζοντας τα εξής: Από τις πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα και όλες τις "λύσεις" που προαναφέραμε (διατήρηση Σημίτη, αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, άνοδος ΝΔ, πολυδιάσπαση) ο ελληνικός λαός δε μπορεί να περιμένει τίποτα. Δε μπορεί να παγιδεύεται στο δίλημμα του δικομματισμού, ψάχνοντας για το "λιγότερο κακό". Έτσι κι αλλιώς τη διακυβέρνηση την ασκούν οι Βρυξέλες κι όχι η κάθε μετριότητα που υποδύεται το ρόλο του πολιτικού στην Ελλάδα.

Δε μπορεί να παγιδεύεται από την επιδίωξη ή διαφύλαξη μιας θέσης εργασίας με χαριστικό τρόπο, που εξοργίζει τους συνανθρώπους του. Η εργασία, και μάλιστα με ανθρώπινες συνθήκες, είναι δικαίωμα του καθενός.

Δεν αξίζει η Ελλάδα αυτή την τύχη. Ειδικά σήμερα, που η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σ' ένα φρικτό μέλλον σ' όλους τους τομείς, πρέπει ν' απαλλαγούμε το ταχύτερο από τους μηχανισμούς της. Ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, το ανθρώπινο δυναμικό μας, οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές μας επιτρέπουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.

Ευτυχώς!

Δύσκολο πράγμα η πολιτική. Ευτυχώς ο κ. Ν. Μπίστης διατρέχει τα ΜΜΕ και μας λύνει τις απορίες: «Σημαντικό βήμα για την τιμωρία των υπευθύνων για μαζικά εγκλήματα» η απαγωγή του Μιλόσεβιτς".

Όσο για τα εσωτερικά μας: «Προωθητική λύση» οι τελευταίες κινήσεις του Σημίτη.

Πως το λένε αυτό; "Την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, ... ".

Η κ. Κάρλα ντελ Πόντε απεύθυνε θερμές ευχαριστίες στην κυβέρνηση των ΗΠΑ «για την αποφασιστική παρέμβασή τους» στην έκδοση του Μιλόσεβιτς.

"Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή ...εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

- Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της αναστάσεως..."

H ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ

Πανηγυρίζει η Ιταλική δεξιά για τη νίκη της επί της "ΕΛΙΑΣ". Ποιας αριστεράς όμως ; Αυτής που έστελνε από το Αβιάνο τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία; Αυτής που καταδίκασε το λαό στην εοκική λιτότητα και εξαφάνισε τα άλλοτε πανίσχυρα συνδικάτα ;

10 χρόνια ζωής!

Ο ’ντονι Σώντερς καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης σε συνέντευξή του στον ΕΠΕΝΔΥΤΗ λέει για την ΟΝΕ ότι "οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα, γιατί στην ουσία δεν πρόκειται για μια ζώνη κοινού νομίσματος... Δίνω στ' όλο εγχείρημα 10 χρόνια ζωής. Όχι, δε νομίζω ότι το σύστημα μπορεί ν' αντέξει μια μεγάλη κρίση..."

Κρίμα τα πανηγύρια του Σημίτη για την επίτευξη του "εθνικού στόχου"! Αλλά ποιος θα τον θυμάται σε χρόνια ;

Ανησυχία προκαλούν οι τελευταίες εξελίξεις στα Βαλκάνια. Η επέμβαση των νατοϊκών γκάγκστερς και η ανοιχτή υποστήριξή τους στον UCK έχει δρομολογήσει συνθήκες αποσταθεροποίησης για όλη την ευρύτερη περιοχή.

Η ευκολία με την οποία δρουν στρατιωτικά στην ΠΓΔΜ σε συνδυασμό με την πίεση των δυτικών προς τους Σκοπιανούς για "εξεύρεση" ειρηνικής λύσης θα πρέπει να κάνουν τη χώρα μας να προετοιμαστεί, για να αντιμετωπίσει πιθανές ανάλογες δράσεις, όχι μόνο αλβανικής προέλευσης.

Τα σημάδια είναι πολλά. Απειλές έχουν διατυπωθεί, όπως · το σχέδιο της Ακαδημίας της ΠΓΔΜ για επέκταση της "Μακεδονίας" προς νότο στην "Μακεδονία του Αιγαίου", δηλ. στη χώρα μας, σε αντιστάθμισμα των περιοχών των αλβανοφώνων. Το κατέβασμα της σημαίας μας, από "Μακεδόνες" με έμβλημα τους τον ήλιο της Βεργίνας· οι απειλές του UCK με αναφορά στην Τσαμουριά και η διαδήλωση "τσάμηδων" στα Τίρανα.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση Σημίτη πιστή στο δόγμα "ό,τι θέλουν οι προστάτες" έχει λειτουργήσει ως φερέφωνο των ΗΠΑ και εις βάρος των συμφερόντων της χώρας (στις βαλκανικές χώρες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σημαντικές ελληνικές επενδύσεις) με το γιο της κ. Τσαντ και με το τσιράκι της Ολμπράϊτ, το διαβόητο Ρόντος. Στην ΠΓΔΜ, μάλιστα, είναι πλέον ανεπιθύμητοι και οι δύο, επειδή, με τις πρώτες τουφεκιές του UCK, πίεζαν απροκάλυπτα τη σκοπιανή κυβέρνηση για ομοσπονδία με τους αλβανόφωνους. Τώρα προτείνουν για την ΠΓΔΜ, οι άθλιοι, διεθνή διάσκεψη τύπου Ραμπουγέ, που ήταν το προοίμιο της νατοϊκής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία.

Έτσι, δυστυχώς έχουν καταντήσει τη χώρα μας αναξιόπιστη στα Βαλκάνια και την έχουν καταστήσει ευάλωτη στα σχέδια για επαναχάραξη των βαλκανικών συνόρων.

Μετά τους Δανούς, που το φθινόπωρο του 2000 απέρριψαν με 53% την ένταξή τους στην ΟΝΕ, και τους Ελβετούς, που στις αρχές του 2001 ανέβαλαν επ' αόριστον με 72% την ένταξή τους στην ΕΟΚ, οι Ιρλανδοί έδωσαν ένα τρίτο χαστούκι στις 8/6, απορρίπτοντας τη Συνθήκη της Νίκαιας με 54%. Το δημοψήφισμα αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, γιατί οι Ιρλανδοί εθεωρούντο ο πιο φιλοεοκικός λαός της Δυτ. Ευρώπης και, μάλιστα, είχαν εγκρίνει με 60% τη Συνθήκη του ’μστερνταμ.

Όπως και στη Δανία, το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κομμάτων ήταν υπέρ του ΝΑΙ. Μαζί και τα συνδικάτα, οι εργοδότες και η παντοδύναμη καθολική εκκλησία. Μόνο κάποιες μικρές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ολιγάριθμοι οικολόγοι, επιτροπές πολιτών (δικαστικών, καθηγητών κλπ) και το Σιν Φέϊν (η πολιτική πτέρυγα του IRA) ήταν υπέρ του ΟΧΙ.

Το ιρλανδικό αποτέλεσμα δημιούργησε πανικό στο Διευθυντήριο των Βρυξελών. Διέδωσαν ψευδώς ότι οι Ιρλανδοί ψήφισαν ΟΧΙ, γιατί δεν ήθελαν τη διεύρυνση, που θα περιόριζε τα κονδύλια προς την Ιρλανδία (η Ιρλανδία είναι μία από τις 4 χώρες, μαζί με Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, που παίρνουν χρήματα από το ταμείο Συνοχής). Όμως η διεύρυνση ελάχιστα απασχόλησε τον προεκλογικό αγώνα. Κυρίαρχα θέματα ήταν η αντιλαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική της ΕΟΚ, ο αντιδημοκρατικός τρόπος που η ΕΟΚ αποφασίζει και η δημιουργία του ευρωστρατού, στον οποίο καθόλου δε θέλουν να συμμετέχουν οι Ιρλανδοί.

Σύμφωνα με την εοκική νομοθεσία η Συνθήκη της Νίκαιας είναι τώρα άκυρη. Πολιτικά έχει δεχθεί κι άλλα σοβαρά πλήγματα, αφού την απέρριψαν τόσο το Ευρωκοινοβούλιο, όσο και ο πρώην Πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ! Μια λύση για την ΕΟΚ είναι να την τροποποιήσει και να ξαναψηφίσουν οι Ιρλανδοί! Αλλά, αν ψηφίσουν πάλι ΟΧΙ;