Αττίλας και εποικισμός, ίδιος εχθρός
του Ανδρέα Φρυδά
Το δημογραφικό μας πρόβλημα οξύνεται με τη νέα κατοχή
Πριν λίγα χρόνια, (προ κρίσης), γινόταν μεγάλη συζήτηση για το δημογραφικό πρόβλημα και τις επιπτώσεις του. Γήρανση του πληθυσμού, μείωση του ποσοστού των ελλήνων σε σχέση με τους αλλοεθνείς μετανάστες, πρόβλημα στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία, ελάττωση της παραγωγικής ικανότητας των Ελλήνων λόγω μείωσης των νέων στις παραγωγικές ηλικίες. Περιέργως τον τελευταίο καιρό δεν ακούγεται τίποτα από τους αρχηγούς των κομμάτων πλην των ΑΝΕΛ. Μήπως λύθηκε το πρόβλημα; Στη διπλανή Τουρκία ο Ερντογάν έκανε δηλώσεις και προτροπές στα νέα ζευγάρια, να αυξηθεί ο τουρκικός πληθυσμός! Στην Ελλάδα η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έκανε ό,τι τους υπαγόρευαν οι ξένοι και με τα μνημόνια τσάκισαν τους πολύτεκνους με τους φόρους και απαγόρευσαν ουσιαστικά στους νέους να κάνουν οικογένεια με τη θηριώδη ανεργία και τα αντικίνητρα που θέσπισαν.
Τα άλλα κόμματα δεν τους απασχολεί το δημογραφικό
Μια ελληνική κυβέρνηση, αν υπάρξει, που να ενδιαφέρεται για τα ελληνικά συμφέροντα θα έρθει σίγουρα αντιμέτωπη με το δημογραφικό, το οποίο δεν έχει απλώς επιδεινωθεί, αλλά έχει γιγαντωθεί με συνέπειες φοβερές για το μέλλον της πατρίδας και του λαού μας. Η κρίση χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά της ελληνικής οικογένειας.
Το 1996 για πρώτη φορά οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 22 άτομα. Το 2012 η διαφορά έφτασε τα 16.300 άτομα και συνεχώς μεγαλώνει. Ποιες είναι οι προοπτικές όταν η ανεργία στις αναπαραγωγικές ηλικίες (25 – 29 ετών), είναι πάνω από 50% και (30 – 44 ετών) κοντά στο 35%; Πώς μπορούν τα νέα παιδιά να κάνουν οικογένεια και παιδιά; Δεν είναι μόνο το κόστος του τοκετού. Με τα μνημόνια και τα νέα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα, όλο και περισσότερα ζευγάρια αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά βάρη ενός παιδιού και η πολιτεία όχι μόνο δε βοηθάει τους γονείς, αλλά τους αντιμετωπίζει ως οικονομικά εύπορους και τα παιδιά ως τεκμήριο ευμάρειας και τους υποχρεώνει να πληρώνουν παραπάνω φόρους.
Οι δημόσιοι παιδικοί σταθμοί κλείνουν ή υπολειτουργούν και οι φοροαπαλλαγές σταματούν για τους γονείς. Τα οικογενειακά επιδόματα μειώνονται και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σχεδόν εξαφανίστηκε. Πολλά ζευγάρια αναβάλουν ή ακόμα και ακυρώνουν τα αρχικά τους σχέδια για να αποκτήσουν δεύτερο ή περισσότερα παιδιά, ενώ σε άλλες περιπτώσεις αυτή η ψυχολογική κατάσταση επιδρά αρνητικά στην γονιμότητά τους. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί μειώνεται συνεχώς ο ελληνικός πληθυσμός. Ο δείκτης γονιμότητας στις ελληνίδες είναι ο χαμηλότερος της Ευρώπης και κυμαίνεται κάτω από 1 ενώ για την αντικατάσταση απλά του πληθυσμού απαιτείται 2,1.
Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται περισσότερες από 250.000 αμβλώσεις και διπλασιάστηκε το ποσοστό των παλίνδρομων κυήσεων. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι πολλές γυναίκες τεκνοποιούν σε μεγάλες ηλικίες, μετά τα 30 ή δεν τεκνοποιούν καθόλου. Η κρίση δε δημιούργησε, αλλά επέκτεινε το ήδη τεράστιο πρόβλημα. Ο ετήσιος αριθμός γεννήσεων ανά 1000 κατοίκους από 30,8 που ήταν το 1931, έφτασε τώρα κάτω από το 9. Όσοι νέοι μας μπορούν, μεταναστεύουν και μεγαλώνει η πληγή. Τι μπορεί να γίνει; Όσο είμαστε δέσμιοι κάτω από την μπότα του νέου κατακτητή ο λαός μας οδηγείται σε δημογραφικό εκφυλισμό.
Οι αμερικανοί και ευρωπαίοι «φίλοι» και «σύμμαχοι» προσβλέπουν σε αντικατάστασή μας από τους μουσουλμάνους μετανάστες, που κατά εκατοντάδες χιλιάδων λαθραία εισρέουν στη χώρα μας, αλλοιώνοντας την κοινωνική και εθνική μας ταυτότητα, τα ήθη και τα έθιμα, την πολιτισμική μας παράδοση, όπως κάποτε ονειρευόταν ο Κίσινγκερ.
Κάθε λαός δικαιούται να διατηρεί την ταυτότητά του και αυτό δεν έχει ίχνος εθνικισμού, ρατσισμού ή φυλετικής διάκρισης.
Η νεολαία της Ελλάδας έχει δικαίωμα να μπορεί να δημιουργεί οικογένειες και να μεγαλώνει νέες γενιές. Υποχρέωσή μας είναι να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό, αγωνιζόμενοι για κοινωνική οικονομική και εθνική απελευθέρωση της πατρίδας μας απ’ αυτή τη νέα κατοχή που μας έχουν επιβάλλει με την Ε.Ε. και το γερμανικό ευρώ της.
Και κάτι παρήγορο
Στην απονομή, επι τω νέω έτει, των βραβείων της Ακαδημίας Αθηνών βραβεύτηκε ο Γ. Καραμπελιάς για το βιβλίο του «η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Φεραίου», όπου αναδεικνύονται οι ελληνικές, βαλκανικές και ελληνοβυζαντινές επιδράσεις στη δράση του μεγάλου πρωτοπόρου της Ελληνικής Επανάστασης.
Φαντάζεται κανείς τις αντιδράσεις των διάφορων ρεπούσηδων, που, δυστυχώς, αφθονούν και αναθαρρούν στις μέρες μας.
«Δεν πάνε να λένε. Το ουσιώδες είναι που...έσκασαν»
Για να γελάσουμε και λίγο με τον εκ νέου «Σωτήρα»
Αφού ο ΓΑΠ δίδαξε ανά τον κόσμο τους τρόπους εξόδου από την κρίση, που ο ίδιος δημιούργησε, αποφάσισε να τους εφαρμόσει και στην Ελλάδα και με τα αμίμητα «ελληνικά» του δήλωσε: «Στη διαπραγμάτευση πρέπει τώρα να έχουμε το πιστόλι πάνω στο τραπέζι, ώστε να μας αφήσουν ήσυχοι (sic!) οι κερδοσκόποι».
Να εννοούσε άραγε ο ποιητής «να αποχωρήσουν ήσυχοι (ότι δε κινδυνεύουν σε τίποτα) οι γύπες, οπότε το πιστόλι θα είναι αυτοκτονικό» ;
Αβυσσος η ψυχή του και όσων τον ακολουθούν !
«ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΣΥΝΕΠΗΣ ΚΑΙ
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ
Φίλος, συναγωνιστής, αδελφός, ο Νίκος Καργόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή χθες το πρωί, Σάββατο, 20 Δεκεμβρίου, ύστερα από πολύμηνη μάχη που έδωσε με αξιοπρέπεια και θαυμαστό σθένος.
Ο Νίκος υπήρξε ένας πραγματικά συνεπής και ανιδιοτελής αγωνιστής. Η Χούντα των Απριλιανών τον βρήκε μαθητή Λυκείου αγωνιζόμενο κατά του ξενοκίνητου καθεστώτος. Τον συνέλαβε, τον βασάνισε και τον φυλάκισε. Από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, το εγκατέλειψε σύντομα, όταν μαζύ με τους συντρόφους του διαπίστωσαν την ασυμβατότητα διακηρύξεων, πολιτικών, πρακτικών και πράξεων. Ιδρυσαν το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.), από τις γραμμές του οποίου, ως ηγετικό στέλεχος του, δεν έπαυσε ούτε στιγμή να αγωνίζεται για τη Δημοκρατία, το Σοσιαλισμό,τον Πολιτισμό, την Παιδεία, το Περιβάλλον και τα Εθνικά Θέματα. Ο μεγάλος του όμως στόχος ήταν η ανατροπή του καθεστώτος της νέου τύπου κατοχής που έχουν επιβάλει στην πατρίδα μας και το λαό της η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και Ε.Κ.Τ. με όργανά τους την υποτελή οικονομική και πολιτική ελίτ της Χώρας. Ακράδαντο πιστεύω του Νίκου Καργόπουλου και για αυτό το πιστεύω αγωνιζόταν μέχρι την τελευταία του πνοή, ήταν ότι αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του Αγώνα αυτού είναι η άμεση έξοδός μας από την Ε.Ε.,γιατί έτσι μόνο ο λαός μας θα γίνει αφέντης στο σπίτι του.
Παράλληλα ο Νίκος Καργόπουλος, παντα μέσω του ΑΣΚΕ, πρωταγωνιστούσε στους αγώνες για μια Ελεύθερη Κύπρο, απαλλαγμένη από την τουρκική και αγγλική κατοχή, για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, εναντίον της διαστροφής και παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας από τους Σκοπιανούς και τους πάτρωνες τους, υπέρ των δικαιωμάτων της εθνικής μας Κοινότητας στη Β. Ήπειρο, υπέρ της θωράκισης της Θράκης και του Αιγαίου, που απειλούνται από τον τούρκικο επεκτατισμό και υπέρ των λαών που αγωνίζοντια για την εθνική τους αποκατάσταση.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν προσθέταμε τον απόλυτο σεβασμό του εκλιπόντος συναγωνιστή μας στην πίστη και τις παραδόσεις του λαού μας.
Τέλος ο Νίκος Καργόπουλος συνδεόταν στενά, φιλικά και συναγωνιστικά με την Χ.Δ. και προσωπικά με τον πρόεδρό της, Μανώλη Μηλιαράκη.»
Η οικογένεια του Νίκου Καργόπουλου, οι οικείοι του και όλοι του ΑΣΚΕ ευχαριστούν όλους όσους συμπαραστάθηκαν και συμμερίστηκαν στον πόνο για το ταξίδι στην αιωνιότητα του, χωρίς δυνατότητα αναπλήρωσης, Νίκου.
Η επιμνημόσυνη ακολουθία θα τελεστεί την 1η Φλεβάρη, Κυριακή ώρα 12, στο κοιμητήριο Ηλιούπολης Αττικής.
Ο σύντροφός μας, ο φίλος μας και πρωτεργάτης του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας Νίκος Καργόπουλος έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Η ζωή του ήταν συνυφασμένη με τον ασυμβίβαστο αγώνα για μια Ελλάδα ελεύθερη, εθνικά ανεξάρτητη και κοινωνικά δίκαιη με ήθος, αξιοπρέπεια,ανιδιοτέλεια και ανθρωπιά, χαρίσματα αναγνωρισμένα απ’ όλους όσους τον γνώρισαν.
Ο Νίκος είναι παράδειγμα για τους επόμενους που θα συνεχίσουν ν’ αγωνίζονται για τα ίδια ιδανικά, γι’ αυτό θα είναι πάντα δίπλα μας. Καλό ταξίδι, σύντροφε και φίλε μας.
«Αντίο παλληκάρι Νίκο! Πικράθηκες πολύ!»
«[...]Ο Νίκος Καργόπουλος έγινε περισσότερο γνωστός όταν εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, το 1975, όπου αναδείχθηκε γρήγορα στην ιεραρχία του Κινήματος, φθάνοντας μέχρι τη θέση του Γραμματέα της πανίσχυρης, τότε, Επιτροπής Οργανωτικού.
Διαφώνησε σε πολλές από τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ και είναι χαρακτηριστικό ότι αποχώρησε, λόγω διαφωνιών, από το Κίνημα το 1981, όταν όλοι εγγράφονταν μαζικά.[...]
Αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, μαζί με άλλους συναγωνιστές του συνέπηξαν το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΣΚΕ) (σ.σ. 1983), από τις γραμμές του οποίου ο Νίκος Καργόπουλος αγωνίστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή με το σθένος και την επιμονή που τον χαρακτήριζαν πάντα. Από τότε με το ΑΣΚΕ πλησίασε πολύ την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και συνεργάστηκαν σε πολλές εκδηλώσεις, ομιλίες διαλέξεις, ιδιαίτερα με τον πρόεδρο της Χ.Δ. Μανώλη Μηλιαράκη.
Από τις εκδόσεις του ΑΣΚΕ αγόρασα ένα προφητικό βιβλίο που το συμβουλεύουμαι μέχρι σήμερα. Ο τίτλος του: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΟΚ-Ε.Ε. Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ». Εκδόσεις ΑΣΚΕ του 2006.
Τότε δεν το πίστευα, τώρα το βλέπω να πραγματοποιείται βήμα-βήμα, σαν προφητεία. Μια έκδοση καταπληκτική που δείχνει την αξία και τη σοβαρότητα του ΑΣΚΕ αλλά και του Νίκου. Γι’ αυτό το ΑΣΚΕ όπως και η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν πρόκοψαν… Η αλήθεια πρέπει να κρύβεται από το κατεστημένο…
Υπήρξε δραστήριο μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974 (ΣΦΕΑ) από την ίδρυσή του, και συμμετείχε ενεργά και επίμονα στο ΔΣ του μέχρι την ώρα του θανάτου του.
Το ΠΑΣΟΚ, που τόσο τον απογοήτευσε (σ.σ. και τον διέγραψε, όταν το 1983 έκανε την περίφημη Αντιεισήγηση) με τα φαύλα έργα και τις μαύρες ημέρες που μας χάρισε, έκδοσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τον θάνατο του Νίκου Καργόπουλου:
Αγωνιστής, ασυμβίβαστος, βαθιά δημοκράτης, ο Νίκος Καργόπουλος αγωνίστηκε για τη δημοκρατία και βασανίστηκε για τις ιδέες του τη μαύρη επταετία της χούντας. Όλοι όσοι πορεύτηκαν μαζί του σε κάποιο τμήμα της μακράς αγωνιστικής διαδρομής του, θα τον θυμούνται ως υπόδειγμα αγωνιστή που παρέμεινε ενεργός μέχρι το τέλος. Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του.» (σ.σ. ...)
Νίκος Καργόπουλος
3 Νοεμβρίου 1948 – 19 Δεκεμβρίου 2014
Έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού , σύντροφος και συναγωνιστής αγαπημένος, Νίκος Καργόπουλος.
Ο Νίκος γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1948 στην Αθήνα. Από 15 χρονών οργανώθηκε δραστήρια στη Νεολαία της ΕΔΑ και, στη συνέχεια, στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Φοιτητής στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας από το φθινόπωρο του 1966, αναμίχθηκε δραστήρια από την πρώτη μέρα στην αντιδικτατορική Αντίσταση, με αποτέλεσμα να μπει νωρίς στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών της χούντας και να συλληφθεί στη διάρκεια των γεγονότων της κηδείας του Γεωργίου Παπανδρέου στις 3 Νοεμβρίου 1968.
Δικάστηκε από το στρατοδικείο της δικτατορίας και καταδικάστηκε σε διετή φυλάκιση και εξέτισε την ποινή του στις Φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Αποφυλακίστηκε στις 26 Μαρτίου του 1970. Οι χουντικές πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου τον απέβαλαν από το πανεπιστήμιο και του αφαίρεσαν τη φοιτητική ιδιότητα, κατά πάγια πρακτική εναντίον όλων των φυλακισθέντων ή εξορισθέντων αντιστασιακών φοιτητών και σπουδαστών. Μετά και τη διακοπή της αναβολής στράτευσης λόγω σπουδών, το 1972 κλήθηκε και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία υπό δυσμενέστατες συνθήκες. Μεταπολιτευτικά, εντάχθηκε το 1975 στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, με αξιοσημείωτη συμμετοχή και ιδιαίτερη δράση, πριν αποχωρήσει, λόγω ριζικών διαφωνιών, τον Οκτώβριο του 1981.
Μαζί με άλλους συναγωνιστές του συνέπηξαν το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΣΚΕ), από τις γραμμές του οποίου ο Νίκος Καργόπουλος αγωνίστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή με το σθένος και την επιμονή που τον χαρακτήριζαν πάντα.
Υπήρξε δραστήριο μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974 (ΣΦΕΑ) από την ίδρυσή του, και συμμετείχε ενεργά και επίμονα στο ΔΣ του μέχρι την ώρα του αποχωρισμού.
Οι συναγωνιστές και οι συγκρατούμενοί του στις φυλακές της χούντας, στους αγώνες της μεταπολιτευτικής περιόδου, στις γραμμές του ΣΦΕΑ και στο Διοικητικό Συμβούλιό του, απευθύνουν θέρμα συλλυπητήρια στη σύζυγό του Ελένη και στα παιδιά τους, με τη διαβεβαίωση ότι θα τον θυμούνται όσο ζουν και ότι θα παραδόσουν ζωντανή τη μνήμη του στους επερχόμενους.»
«Το status quo είναι οικονομική και πολιτική ευλογία για την Γερμανία», γράφει το Bloomberg. «Πολλαπλάσια τα οφέλη της σε σύγκριση με τα €77 δισ. βοήθειας στην Ελλάδα. «Εφιαλτικό» το σενάριο του ...γερμανικού μάρκου.»
«...Ο λόγος είναι ότι η ισχύουσα κατάσταση, το status quo, είναι οικονομική και πολιτική ευλογία για την Γερμανία. Η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης ευνοείται περισσότερο από όλα τα μέλη του ευρώ, από το ενιαίο νόμισμα. Μολονότι μια έξοδος της Ελλάδας μόνο μπορεί να μην λήξει το ευρώ, υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί τέτοιο ντόμινο στις αγορές της ευρωζώνης, που θα εκδιώξει κι άλλους».
«...Αν επέστρεφαν στο γερμανικό μάρκο, οι Γερμανοί εξαγωγείς, που καταλαμβάνουν περίπου το ήμισυ από το ΑΕΠ, θα χάσουν πολλή από την ανταγωνιστικότητά τους και το πολυαγαπημένο πλεόνασμα συναλλαγών της Μέρκελ θα συρρικνωθεί. Ο πληθωρισμός θα αποδυναμωθεί παραπάνω».
«,,,Ο Μπόρις Σλόσμπεργκ της BK Asset Man«...Σε έρευνα του 2013 από το Bertelsmann Foundation εκτιμάται ότι χωρίς το ευρώ, το γερμανικό ΑΕΠ θα ήταν 0,5 ποσοστιαίες μονάδες τον χρόνο χαμηλότερο μέχρι το 2025, που μεταφράζεται σε απώλεια 1,2 τρισ. ευρώ ή 14.000 ευρώ ανά κάτοικο και επίσης σε απώλεια 200.000 θέσεων εργασίας.»
Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να είναι εθνικό μας νόμισμά μας το ευρώ για να μη δυστυχήσει η ... καημένη η Γερμανία. Οι ασήμαντοι Ελληνες ας δυστυχήσουν...
Το αποτρόπαιο μακελειό (και οι άλλες αιματηρές επιθέσεις) στο Παρίσι και αλλού συνιστούν, όντως, μέγα κίνδυνο για τις δυτικές χώρες και ιδιαίτερα για την ελευθερία έκφρασης (όχι, πάντως, ασύδοτης...) και ανοχής στο διαφορετικό, που πρέπει να είναι καθολική και όχι αλά καρτ, όπως π.χ. με την απαγόρευση κάθε νύξης για οτιδήποτε βαφτίζουν αντισημιτισμό.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος, πιο ουσιαστική, ίσως, γιατί αναφέρεται στις αιτίες του επικίνδυνου (πολύπλοκου) φαινομένου.
Αν παρακάμψει κάποιος τις θεωρίες συνομωσίας που μιλάνε για σύμπτωση της δολοφονίας ανθρώπων στο γαλλικό περιοδικό και αλλού με τα μέτρα λιτότητας που ετοιμαζόταν να περάσει η κυβέρνηση Ολάντ ή ότι ήταν προετοιμασία για κάτι άλλο που σχετίζεται με τους τζιχαντιστές στο Ιράκ και στη Συρία, τότε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι δυτικές πρώην αποικιοκρατικές χώρες είναι σοβαρό.
Η Γαλλία έχει 5 εκατομμύρια μουσουλμάνους, το 7,5% του πληθυσμού της , που προέρχονται από τις χώρες της Β. Αφρικής, πρώην γαλλικές αποικίες και οι περισσότεροι είναι 2ης γενιάς και με γαλλική υπηκοότητα.
Η μετανάστευση μουσουλμάνων προς τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη και η εγκατάστασή τους σε αυτά ξεκίνησε κατά τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Την περίοδο εκείνη είχαν ανάγκη από φτηνά εργατικά χέρια που θα κάλυπταν τις παραγωγικές τους ανάγκες.
Η Γαλλία είχε παλαιότερα πολιτική παράδοση στην ενσωμάτωση και αφομοίωση ξένων, ιδιαίτερα από τις αποικίες, στη γαλλική κουλτούρα. Ομως, αυτό άλλαξε ουσιαστικά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, οπότε αναζητήθηκαν «νέοι εχθροί». Το έργο του Χάντιγκτον «Σύγκρουση Πολιτισμών» για μια νέα μεταψυχροπολεμική παγκόσμια τάξη αναγορεύει το Ισλάμ ως εν δυνάμει εχθρό της Νέας Τάξης. Οι επεμβάσεις και οι ωμότητες των δυτικών «προθύμων» στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στη Λιβύη, η εθνοκάθαρση των Παλαιστίνιων από το Ισραήλ σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση έχουν προκαλέσει μίσος για τους δυτικούς και τεράστια μεταναστευτικά κύματα από μουσουλμανικές χώρες, που μεγάλο μέρος, τους δέχεται η χώρα μας, που έχει γίνει αποθήκη λαθρομεταναστών, λόγω της συμμετοχής της στην Ε.Ε. Η Ελλάδα, όμως, δεν ευθύνεται για τις θηριωδίες και τις μεταναστευτικές συνέπειες της αποικιοκρατίας και των νεότερων δυτικών επεμβάσεων.
Ολα αυτά συσπείρωσαν μουσουλμάνους με επίκεντρο τη θρησκεία τους, ενώ οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες έγιναν λιγότερο ανεκτικές ή και εχθρικές απέναντί τους, απωθώντας τους στο κοινωνικό περιθώριο. Σύμπτωμα αυτής της συμπεριφοράς είναι και αυτό του γαλλικού σατιρικού περιοδικού, που, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, διακωμωδούσε τη θρησκεία τους.
Οποιος σπέρνει ανέμους …
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό