ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δυστυχώς, εφέτος οι γιορτέςΠάσχα έρχονται μέσα στον πόλεμο, τις καταστροφές, τους ξερριζωμούς και τις απειλές χειρότερων δεινών, ακόμα και στη χώρα μας. Μετά την προδοσία, το έγκλημα της παράδοσης του Οτσαλάν (που στιγμάτισε ανεξίτηλα την ελληνική ιστορία) και το σάλο που δημιούργησε στη χώρα, φάνηκε προς στιγμήν πως ο κ. Σημίτης τερμάτισε το ρόλο του, πως διέγραψε μέχρι το τέλος του την (κατασκευασμένη) τροχιά του. Δυστυχώς όμως, τελικά, προκρίθηκε η, έστω για λίγο, παραμονή του στην εξουσία, γιατί υπάρχουν κι άλλα «γραμμάτια προς εξόφλησιν», τα οποία κανένας από τους διαδόχους του, εντός ή εκτός του ΠΑΣΟΚ, δεν κρίνεται ικανός να τα εξοφλήσει ή, έστω, κατάλληλος για σφαγή.

Ετσι τον άφησαν να σημειώσει κάποια νίκη στο συνέδριό του, που όμως ήταν πύρρεια. Πιο πολλές απώλειες απ' ότι κέρδη.

Αποδυναμώθηκε, αλλά οι γενικότερες συνθήκες τον «σταθεροποιούν». Η ΕΟΚ, έστω και απρόθυμα, του «χορηγεί» 9 τρισεκατομμύρια. Κανένας στο κόμμα δεθέτει ευθέως θέμα αντικατάστασης, πρωτοβουλία κάποιας αλλαγής, γιατί κανείς δε δέχεται να αναλάβει την ευθύνη γι' αυτά που απειλούνται. Είναι απλώς ευχαριστημένοι που τον έθεσαν υπό την κηδεμονία του Ε.Γ., όπου κανένας δεν τον στηρίζει προσωπικά και όπου οι «φίλοι» είναι πιο επικίνδυνοι από τους εχθρούς. Ακόμη και ο Καραμανλής, μετά το ταξίδι, «υποβολής δήλωσης πίστης» στην Ουάσιγκτον και «αίτησης κατάληψης θέσης» ουσιαστικά, πλέον, τον στηρίζει, γιατί, φαίνεται, του ζήτησαν πρόσθετες αποδείξεις συμμόρφωσης. Και ο Αβραμόπουλος υποχωρεί ατάκτως.

Κίνδυνος: σοβαρός ηπαραμονή του

Το ότι, όμως, παραμένειο Σημίτης πρωθυπουργός είναι πολύ απειλητικόςοιωνός. Είναι, φυσικά, ξεγραμμένος,καμένο χαρτί, μετά την ακραία δουλική του στάσηστα Ελληνοτουρκικά, τουςS-300, την παράδοση του Οτσαλάν, την ερμαφρόδιτη(η μόνη ίσως κάπως δικαιολογημένη,που του την παραχώρησαν για να μην τον λυντσάρουν οι Ελληνες) στάση τουστο Κόσοβο, τη γενική διάλυση των πάντων στο εσωτερικό.

Γι' αυτό και γίνεται επικίνδυνος. Οι καταγγελίες για πιέσεις των ΗΠΑ για υπογραφή συμφωνίας για το Αιγαίο είναι, δυστυχώς, αληθείς. Όμως για να μην υπάρξει η πάνδημη αντίδραση, είναι ικανός να αποδεχτεί (ψευτο)πόλεμο με την Τουρκία (όχι, βέβαια, πραγματικό πόλεμο, γιατί τότε η Τουρκία κινδυνεύει με πλήρη διάλυση), να αποδεχτεί ήπια τοπική και έτσι να μειωθούν οι αντιδράσεις, μια που θα σπεύσουν σε βοήθειά του όλος ο εσμός των πληρωμένων κονδυλοφόρων, πολιτικών και ...διανοουμένων. Εννοείται ότι, για να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, προϋπόθεση είναι η επιτυχία των Αμερικανών (και του θιάσου τους) στο Κόσοβο, στην επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας. Θα το πετύχουν;

Ο πόλεμος που ξεκίνησε με τουςαμερικανονατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία ξαναγυρίζει το χρόνο πίσω στις μαύρες μέρες της ναζιστικής εποχής και ανοίγει την πόρτα της κόλασης στο μέλλον της περιοχής.Πώς φθάσαμε όμως ως εδώ;

Πώς ξαφνικά ανατράπηκε ό,τι ως τώρα ίσχυε στις διεθνείς σχέσεις και το δίκαιο του ισχυρότερου επιβάλλεται στον αδύνατο, αν δεν συνθηκολογεί, χωρίς προσχήματα πια, απροκάλυπτα με τη βία; Από την αρχή της δεκατίας του 90, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, άρχισε να εφαρμόζεται στην Ευρώπη το νέο δόγμα της γερμανικής πολιτικής. Ο κατακερματισμός δηλ.μεγάλων κρατικών οντοτήτων , ώστε να προκύψουν νέα μικρότερα ασθενή κράτη, που δε θα εμποδίζουν την κυριαρχία του κεφαλαίου,όπως σήμερα εκφράζεται με την ΟΝΕ και την«παγκοσμιοποίηση». Έτσι διαλύθηκε η μεγάληΓιουγκοσλαβία και η Τσεχοσλοβακία, ενώ γίνονται ορατά χωριστικά κινήματα στην Ιταλία(Λίγκα του Βορρά), Γαλλία (Κορσική), Ισπανία(Βάσκοι, Καταλανοί), Βρετανία (Β.Ιρλανδία),Βέλγιο (Βαλόνοι, Φλαμανδοί). Η γραμμή αυτήτων Γερμανών εκφράσθηκε χαρακτηριστικά, πριν από λίγα χρόνια, από ένα Γερμανόκαθηγητή, σύμβουλο του υπουργείουεξωτερικών τους, που δήλωσε σε ελληνικέςεφημερίδες, ότι καθήκον της Γερμανίας είναι να ανακαλύπτει και να προστατεύει μειονότητες, ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι λοιπόν φανερό ότι το «εργαλείο» της αποσύνθεσης των κρατών είναι οι μειονότητες υπαρκτές ή ανύπαρκτες. Ούτε όμως η Γερμανία μόνη της μπορεί να επιβάλλει στρατιωτικά αυτή την πολιτική,ούτε μέσω της ΕΟΚ. Η ίδια δεν έχει τηναπαιτούμενη στρατιωτική ισχύ και ξυπνά τιςμνήμες του ναζισμού, ενώ η ΕΟΚ δεν είναιτίποτε άλλο από μια εταιρεία εμπόρων - χρηματιστών. Το κενό αυτό έσπευσαν να καλύψουν οι ΗΠΑ, που στην αρχή έδειξαν ότιήθελαν να σβήσουν τη φωτιά που άναψαν οιΓερμανοί με την ετσιθελική αναγνώρισηΚροατίας, Σλοβενίας. Ακολούθησαν τυπικάτους κανόνες του διεθνούς δικαίου, που αυτοίάλλωστε έχουν επιβάλει, δηλ απόφαση ΟΗΕ με σύμφωνη γνώμη Ρωσίας, Κίνας για εξουσιοδότηση στρατιωτικής επιβολής στους Σέρβους της Βοσνίας της συμφωνίας του Ντέϊτον με νατοϊκούς βομβαρδισμούς.

Τώρα πια φαίνεται καθαρά ότι οι ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει αυτή τη γερμανική αντίληψη. Στόχος τους τώρα τα Βαλκάνια
με πολλαπλές επιδιώξεις (διάλυση σημερινής Γιουγκοσλαβίας, περιορισμός Ρωσίας, ορατές επιδιώξεις και για μας). Σ' αυτό, εκτός από τα στερεότυπα που διέπουν τη σκέψη των διαμορφωτων της αμερικανικής πολιτικής, συνηγόρησε το γεγονός ότι το, ως τότε, ανθρώπινο κόστος της στρατιωτικής επιβολής τόσο στο Ιράκ όσο καιστη Βοσνία ήταν φαινομενικά ελάχιστο.

Κατάργηση του διεθνού,δικαίου

Η αμερικανονατοϊκή επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας σηματοδοτεί πλέον την κατάργηση του διεθνούς δικαίου, όπως το είχαν επιβάλει μεταπολεμικά οι μεγάλες δυνάμεις. Ο ΟΗΕ ουσιαστικά έχει καταργηθεί το ΝΑΤΟ από αμυντικό σύμφωνο για την προστασία των κρατών - μελών του μεταβλήθηκε σε επιθετικό όργανο και μάλιστα εγκυμονεί κινδύνους και για τα ίδια του τα μέλη. Σήμερα θέλουν να επιβάλουν την αντίληψη ότι οι αδύνατες χώρεςέχουν εν δυνάμει περιoρισμένη κυριαρχία.

Το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου

Το γεγονός ότι το 90%του πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου είναιαλβανόφωνοι εκ των πραγμάτων συνιστά ένα πρόβλημα, δεδομένης πιατης γερμανοαμερικανικής αντίληψης. Το γιουγκοσλαβικό καθεστώς επέλεξε μια αυταρχική πολιτική, δηλ. τον περιορισμό των μειονοτικών δικαιωμάτων τους, γεγονός πουπροσέφερε επιιχειρήματα στους αμερικανονατοϊκούς.Έτσι εδώ και δύο χρόνια συγκρότησαν,εξόπλισαν, εκγύμνασαν και χρηματοδοτούντον UCK, οι ηγέτες του οποίου είναι πρόσωπα του υποκόσμου (ναρκωτικά κ.α.),παραμερίζοντας τους μετριοπαθείς εκπροσώπουςτης μειονότητας, που τάσσονται υπέρ μιας πολιτικής λύσης. Σκοπός του UCK ήταν με επιθέσεις κατά Σέρβων στρατιωτών,σερβικών χωριών, δολοφονίες αμάχων κ.λ.π. να προκαλείαντίστοιχα χτυπήματα από σερβικής πλευράς,ώστε να πολώσει εντελώς την κατάστασηκαι να την οδηγήσει στο αίτημα της απόσχισης.Είναι χαρακτηριστικό ότι ο «πολύς» Χόλμπρουκστην πρώτη του κιόλας αποστολή γιατην «επίλυση» του προβλήματος συναντήθηκεμε τους εκπροσώπους του UCK, νομιμοποιώντας τους άμεσα ως εκπροσώπους της μειονότητας, που εχουν ως αιτημα την απόσχιση. Η απόφαση του ΝΑΤΟ για επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία είχε ήδη ληφθεί από το φθινόπωρο του '98 και προέβλεπε μέχρι και τις χερσαίες επιχειρήσεις.

Θεωρούμε πάντως ότι, ακόμη και αν το καθεστώς του Μιλόσεβιτς δεν ακολουθούσε αυταρχική πολιτική έναντι των αλβανοφώνων, η σημερινή εξέλιξη απλώς θα ήταν θέμα χρόνου.

Η βαρβαρότητα δεν πτοεί το σερβικό λαό

Οι αμερικανονατοϊκοί σχεδίαζαν ότι με τους βομβαρδισμούς θα είχαν «καθαρίσει» μέσα σε 96 ώρες και θα είχαν οδηγήσει τους Σέρβους σε πλήρη υποταγή. Τα σχέδιά τους αυτά απέτυχαν . Ο ηρωϊκός σερβικός λαός, που αγαπά την πατρίδα του και δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει, αντιμετωπίζει αυτή τη βαρβαρότητα και τον ψυχολογικό πόλεμο με υψηλό ηθικό, χιούμορ και ήθος υψηλού πολιτισμού. Ακόμη και αν ο Μιλόσεβιτς ήθελενα υποχωρήσει όπως στη Βοσνία και τηνΚράϊνα δε θα μπορούσε να σταθεί. Αυτόπροκαλεί όλο και μεγαλύτερη ανησυχία στουςαμερικανονατοϊκούς. Τους αναγκάζει,βλέποντας ότι αποτυγχάνουν , να εντείνουν τους βομβαρδισμούς, δικαιολογώντας τους με πιο χοντρά ψέματα. Βλέπουν ότι οδηγούνται σ' αυτό που δεν ήθελαν, δηλ. σε χερσαίες επιχειρήσεις και τότε θα υποχρεωθούν να πληρώσουν όχι μόνο με ανθρώπινο κόστος, αλλά διακινδυνεύουν με ευρύτερη εμπλοκή και ριζικές ανακατατάξεις παγκοσμίως.

Η στάση του ελληνικού λαού

Ο ελληνικός λαός, παρ' όλα όσα έχει υποστεί από τους Σημίτηδες, απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν είναι δεδομένος, όπως οι κυβερνήτες του, κάτι που είχε επισημάνει και ο Χ. Κίσινγκερ. Βρίσκεται από την πρώτη στιγμή καθολικά σχεδόν στο πλευρό του σερβικού λαού και τον στηρίζει ηθικά, επειδή διαισθάνεται ότι, αν οι αμερικανονατοϊκοί επιβάλουν τα σχέδιά τους στη Γιουγκοσλαβία, πολύ σύντομα θα έχουμε εμείς σειρά. Ανάλογη στάση κρατούν και οι λαοί της Ρωσίας, Ουκρανίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και Κύπρου, παρά τη στάση των κυβερνήσεών τους.

Η ελληνική κυβέρνηση

Ολ' αυτά έχουν δυσκολέψει τους Αμερικάνους και την κυβέρνηση, η οποία όχι μόνο έχει συμφωνήσει για τις χερσαίες επιχειρήσεις από το φθινόπωρο του '98 (μόνο η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία διατύπωσαν επιφυλάξεις), αλλά και για την παραχώρηση της Θεσσαλονίκης ως βάσης μετόπισθεν για τα νατοϊκά στρατεύματα και του Βόλου για ναυτικές διευκολύνσεις. Ο Σημίτης βλέποντας ότι, όποτε υπάκουε στις αμερικανικές πιέσεις (Ίμια, S-300, Οτζαλάν)αυτοί τον άφηναν έκθετο, έχει κάνει πίσω. Γι’ αυτό τις «υποδείξεις» του Μπερνς στηνκυβέρνηση ανέλαβε να τις πει ο θλιβερόςΤσοχατζόπουλος (σ.σ. τα «γραμμάτια» τουμέλλοντος πρωθυπουργού;). Δεν ψέλλισε ούτε λέξη για τους βομβαρδισμούς. Η στάση τουελληνικού λαού έχει βάλει και πάλι σελειτουργία τους γνωστούς προπαγανδιστικούςμηχανισμούς, που «διαπιστώνουν» εθνικιστική υστερία και μονόπλευρη υποστήριξη των Σέρβων. Η Ελλάδα λόγω της συμμετοχής της στην Ε.Ο.Κ. και το ΝΑΤΟ, αναγκάζεται να λειτουργεί αντίθετα με τα εθνικά της συμφέροντα.

Τι πρόκειται να γίνει

Η αποτυχία των αμερικανονατοϊκώντους κάνει πιο επικίνδυνους. Διακυβεύουνπολλά, επειδή, αν υποχωρήσουν, ματαιώνουν τα μελλοντικά σχέδιά τους και διαμορφώνουν τις βάσεις για την αμφισβήτηση της «Νέας Τάξης». Η αποτροπή από τα χειρότερα μόνο με την αντίδραση των λαών μπορεί να επιτευχθεί, για να μην πληρώσει με αίμα για μια ακόμη φορά η ανθρωπότητα τα συμφέροντα των λίγων.

Τώρα είναι που οι Κούρδοι αγωνιστές χρειάζονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη συμπαράστασή μας. Έχουν χάσει τον ηγέτη τους, ύστερα από την προδοσία της δικής μας κυβέρνησης. Η   «δίκη» του Οτσαλάν χρησιμοποιείται από την Τουρκία και τους δυτικούς προστάτες της για τη δυσφήμησή τους. Τώρα, που αβοήθητοι και απομονωμένοι κάνουν και οι ίδιοι λάθη. Τώρα, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπακούοντας για ακόμα μια φορά στους νέους κυρίους της, έχει ήδη δυσκολέψει τη ζωή των Κούρδων αγωνιστών στην Ελλάδα και υπάρχουν φόβοι ότι τους επιφυλάσσει την ίδια τύχη με τον αρχηγό τους.

Μην ξεχνούμε ότι η συμπαράσταση στους Κούρδους δεν είναι απλώς μια υποχρέωση προς ένα λαό που αγωνίζεται για την ελευθερία του...

Χαρακτηριστικό το σκάνδαλο με τη διοξίνη

Ένας, ένας οι μύθοι για την ΕΟΚ καταρρέουν. Μας είπαν ότι η ΕΟΚ είναι δύναμη ειρήνης και απεδείχθη ότι ΕΟΚ σημαίνει πόλεμος. Μας μίλησαν για ανθρωπισμό και είδαμε κτηνωδία. Μας διαβεβαίωσαν για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και διαπιστώσαμε παραχώρηση εξουσιών στα μυστικοσυμβούλια των Βρυξελλών. Μας υποσχέθηκαν οικονομική ανάπτυξη και είδαμε διάλυση της παραγωγής. Μας υποσχέθηκαν μια ανώτερη κοινωνία και τώρα ομολογούν ότι δημιουργούν την κοινωνία των 2/3 (δηλ. του 1/10). Μας καθησύχασαν για τη διάσωση του πολιτισμού μας και παρατηρούμε το σταδιακό αφελληνισμό μας. Μας εγγυήθηκαν την έντιμη (έστω) λειτουργία του καπιταλιστικού τους συστήματος και η ίδια η Κομισιόν αναγκάστηκε να παραιτηθεί, πνιγμένη στο βούρκο των σκανδάλων της.

Ο τελευταίος μύθος που κατέρρευσε ήταν πως η ΕΟΚ, με τη δήθεν αδιάβλητη λειτουργία των υπηρεσιών της, θα προστάτευε την υγεία των πολιτών της. Το σκάνδαλο με τη διοξίνη, που είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, απεκάλυψε ότι η ΕΟΚ δεν ενδιαφέρεται για τους πολίτες της, αλλά για τα υπερκέρδη των εταιριών της. Το ίδιο το σκάνδαλο δεν ήρθε στην επιφάνεια από τις υπηρεσίες της ΕΟΚ, που και ανεπαρκείς είναι και χρηματίζονται από τις εταιρείες, αλλά λόγω του ανταγωνισμού των αμερικανικών προϊόντων.

Η ΕΟΚ δε θέλει να προστατεύει στην υγεία μας, αλλά, και να ήθελε, δε μπορεί. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει κάθε κράτος χωριστά, εφ' όσον διατηρεί την εθνική του κυριαρχία. Στις ΗΠΑ π.χ. οι αντίστοιχες υπηρεσίες λειτουργούν πολύ πιο ικανοποιητικά. Στις χώρες της ΕΟΚ και ιδίως στις περιφερειακές, όπως η Ελλάδα, οι κρατικές υπηρεσίες προστασίας της υγείας του πολίτη έχουν ουσιαστικά καταστεί ανεύθυνες, αφού "την ευθύνη την έχει η ΕΟΚ". Χαρακτηριστική είναι η στάση του κυρίου που παριστάνει τον υπουργό Ανάπτυξης, που μας είπε "να μην ανησυχούμε".

Όταν ισχυριζόμαστε ότι η ΕΟΚ σε τίποτα δε διορθώνεται, δεν εξαιρούμε τον τομέα της υγείας. Να τονίσουμε ότι ούτε τα δικά μας κρέατα δε μπορούμε πλέον να εμπιστευόμαστε, αφού χρησιμοποιούμε ανεξέλεγκτα ζωοτροφές της ΕΟΚ. Πιστεύουμε όλοι να έχουν αντιληφθεί ότι η διατροφή μας δεν είναι αμέτοχη στον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων καρκίνου και άλλων ασθενειών. Αν όσα είδαν τους τελευταίους μήνες ήταν αρκετά, για να καταλάβουν το χαρακτήρα της ΕΟΚ, αλλά δεν ήταν αρκετά για ν' αλλάξουν πολιτική στάση (και στάση ζωής), μήπως το ζήτημα της υγείας τους και της υγείας των παιδιών τους πρέπει να τους συγκινήσει περισσότερο; Τι άλλο πρέπει να δουν, για να καταλάβουν ότι η αποχώρηση από την ΕΟΚ είναι όρος για την επιβίωση μας ακόμα και κυριολεκτικά;