Υπαγόρευσε την εξωτερική μας πολιτική
Η υπ. Εξ. των ΗΠΑ στρίμωξε, τελικά, στα πλαίσια της περιοδείας της και μια ολιγόωρη επίσκεψη στην Ελλάδα. Ο σκοπός της επίσκεψής της είναι ένα ερώτημα. Να πιέσει για προσαρμογή της εξωτερικής μας πολιτικής στις επιθυμίες των ΗΠΑ δε χρειαζόταν, αφού η τοποθέτηση της Ντόρας Μητσοτάκη στο υπ. Εξ. συμβολίζει την απόλυτη υποτέλεια. ’λλωστε, σύμφωνα με το νέο δόγμα των Μπους-Τσένι για τη «συμμαχία των προθύμων», δε χρειάζεται οι ΗΠΑ να έχουν τη συγκατάθεση ολόκληρης της κυβέρνησης. Αρκεί να ελέγχουν τους κρίσιμους υπουργούς.
Ίσως ήθελε η Ράις να παραστήσει ότι κρατάει τις ισορροπίες, αφού θα επισκεπτόταν και την ’γκυρα. Ίσως ήθελε να προβάλει και να ενισχύσει τη Ντόρα, η οποία (οικογενειακώς) δεν αντλεί τη δύναμή της «από την αγάπη του λαού», αλλά από την επίδειξη των υψηλών προστατών της.
Ανεξαρτήτως των παραπάνω, το βέβαιο είναι ότι η Ράις είτε στις επαφές της με την κυβέρνηση είτε στις συνεντεύξεις της ζήτησε-απαίτησε ή υπενθύμισε τα εξής:
1) Ευθυγράμμιση με την πολιτική των ΗΠΑ στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν (ψήφος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, βάση Σούδας κλπ.).
2) Ενίσχυση της ελληνικής στρατιωτικής δύναμης στο Αφγανιστάν και αποστολή άλλης στο Σουδάν.
3) Υποστήριξη της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου και της απόσχισης του Μαυροβουνίου από τη Σερβία.
4) Εγκατάλειψη της ενεργειακής συνεργασίας Ελλάδας-Ρωσίας, με κίνδυνο ματαίωσης του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης.]
5) Προώθηση ενός νέου σχεδίου Ανάν (με άλλο όνομα) για την Κύπρο, αφού εξουδετερωθεί ο πρόεδρος Παπαδόπουλος και αφού κάποια σημεία του («άρση της απομόνωσης της Βόρειας Κύπρου») εφαρμοστούν πριν από οποιαδήποτε ετυμηγορία του λαού.
6) Υποστήριξη της «ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας», δηλ. της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. χωρίς καμιά υποχρέωση, δηλ. περαιτέρω ενίσχυση της άρχουσας κλίκας της Τουρκίας.
7) Ενίσχυση (συνεπώς αποθράσυνση) των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης που καθοδηγούνται από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και πρόκληση (αναπόφευκτα) βιαίων επεισοδίων, ώστε να καταργηθεί η συμφωνία της Λωζάνης και να μπει η Δ. Θράκη σε τροχιά Κύπρου. [Ο Γιωργάκης ήδη έσπευσε να αναγγείλει την υποψηφιότητα της κ. Καραχασάν].
8) Προώθηση συμφωνίας-πακέτου για το Αιγαίο, με την οποία η Ελλάδα να εγκαταλείπει κυριαρχικά της δικαιώματα (12 μίλια, βραχονησίδες, εξοπλισμός νησιών κλπ.). [Ήδη παραχωρήσαμε δικαιώματα στην Τουρκία για «έρευνα και διάσωση», όπως είχε γράψει η «Ενημέρωση»].
Όλα τα παραπάνω, αν υλοποιηθούν, πλήττουν καίρια τα ελληνικά συμφέροντα και αυξάνουν τους κινδύνους αποσταθεροποίησης. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ δε βρήκαν ούτε μία κουβέντα να αντιτάξουν στην κ. Ράις, ιδίως η νέα υπ. Εξ. «μας» στα όσα η Αμερικάνα ομόλογός της εξεστόμισε ενώπιόν της περί «Βόρειας Κύπρου! Ευτυχώς, η πάγια προσπάθεια των ΗΠΑ και των Δυτικοευρωπαίων συμμάχων τους να μετατρέψουν την Ελλάδα σε δορυφόρο της Τουρκίας αποτυγχάνει συνεχώς, παρά τις ... φιλότιμες προσπάθειες της χούντας, του Μητσοτάκη, του Γιωργάκη και των ομοίων τους, γιατί βρίσκει αντίθετο το σύνολο του ελληνικού λαού, ακόμη και δυνάμεων που βρίσκονται μέσα στο σύστημα της εξουσίας. Ας μην εφησυχάζουμε, όμως!
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι τα μεγαλοστελέχη των κυβερνητικών κομμάτων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έχουν πλήρως αποδεχθεί και συνηθίσει το διακοσμητικό ρόλο που τους έχουν προσδιορίσει τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας (μεγαλοεπιχειρηματίες, ΜΜΕ, Ε.Ε., ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.λ.π.). Ένα μέρος αυτού του ρόλου είναι να τροφοδοτούν με δήθεν εντυπωσιακά θέματα τα ΜΜΕ, για να έχουν την εύνοιά τους.
«Καραγκιόζηδες» στη Ν.Δ. κι όχι μόνο σ αυτή
Έτσι ο υπουργός ναυτιλίας της ΝΔ, αυτός που έχει αφήσει τα νησιά του Αιγαίου χωρίς πλοία, ως μέσο πίεσης για την «απελευθέρωση», δηλ. την αύξηση των ναύλων από τους εφοπλιστές, χαρακτηρίζει όλο το πολιτικό σύστημα καρα-γκιόζηδες (τι σχέση έχει μ αυτούς ο κοσμαγά-πητος χάρτινος ήρωας;), συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό του, και δεν έχουν την ευθιξία ούτε ο ίδιος να παραιτηθεί, ούτε ο πρωθυπουργός να ζητήσει την παραίτησή του. Τα άλλα κόμματα έκαναν ότι δεν κατάλαβαν πως μιλούσε και γι αυτούς. Τα ΜΜΕ απέκτησαν θέμα για κάμποσες
μέρες, προβάλλοντας μάλιστα και τη «γενναιότητα» του υπουργού.
Επιδιώκουν να μας κάνουν να «συνηθίσουμε» αυτό το σύστημα, να γίνουμε συνένοχοί τους. Να αποδεχόμαστε να αλωνίζουν τη χώρα ξένοι πράκτορες, να κάνουν απαγωγές και ανακρίσεις, να κάνουν υποκλοπές επικοινωνιών, να αποδεχό-μαστε ό,τι μας επιβάλλει η Ε.Ε. (νταβατζήδες, κλείσιμο της Ολυμπιακής, εκθεμελίωση του ασφαλιστικού, προϊούσα φτώχεια κ.λ.π.), να αποδεχόμαστε τις εντολές των ΗΠΑ, να φοβόμαστε τις τουρκικές απειλές. Να γίνουμε απαθείς και αβλαβείς.
Ενώ την κυβέρνηση απασχολούσαν όλ αυτά, τα όνειρά της να της αναθέσουν οι προστάτες της σημαίνοντα ρόλο στην περιοχή, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη, διαψεύστηκαν οικτρά στη Διαβαλκανική.
«Ψώνια και αριβίστικη τσογλαναρία» στο ΠΑΣΟΚ
Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ, ένα συνον-θύλευμα στελεχών με διαφορετικές εξαρτήσεις, βρίσκονται σε σύγχυση . Οι «εκσυγχρονιστές» θεωρούν ότι, για να επανέλθουν στην κυβέρνηση, πρέπει να υποστηρίζουν ανοικτά ό,τι θέλουν τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να έχουν την προβολή τους από τα ελεγχόμενα απ αυτά ΜΜΕ. Είναι οι πιο δεξιοί νεοφιλε-λεύθεροι, ιδίως στα θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Οι υπόλοιποι, περιθωριο-ποιημένοι «παραδοσιακοί», φιλόδοξοι και μωρο-φιλόδοξοι, «λαϊκιστές», αρχηγίσκοι, ο Πάγκα-λος («ψώνια» για το Βενιζέλο και «αριβίστικη τσογλαναρία» για τα νέα κομματικά στελέχη), «τουφεκάνε κουτουρού», χωρίς να απέχουν των εξαρτήσεων των εκσυγχρονιστών, απλώς θέλουν να διατηρούν τα προσχήματα με «αριστερο-λαϊκή» φρασεολογία, ώστε να κυνηγήσουν έτσι τις ψήφους. Οι καινούργιοι του Γιωργάκη είναι κατ εικόνα και ομοίωσή του, αμερικανάκια.
Ο απομονωτισμός του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ ακολουθεί με συνέπεια τον αυτοαπομονωτισμό του, δηλ. χωριστά παντού, σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις ή άλλες εκδηλώσεις, που λόγω της φύσης τους, π.χ, για τον πόλεμο στο Ιράκ, θα μπορούσαν να συγκεντρώνουν πολύ κόσμο. Ενδιαφέρεται μόνο για το κομματικό συμφέρον και όχι για την επίλυση των προβλημάτων της χώρας και δεν κατανοούν ότι έτσι δεν εξυπηρετούν, τελικά, ούτε το κόμμα τους. Παρά τις γενικά σωστές διαπιστώσεις του, κατατρύχεται ακόμη από το σύνδρομο της Γιάλτας, δηλ. την επίτευξη και διατήρηση του 10%. Παρόλο που καταδικάζει την κυβερνητική πολιτική, φαίνεται ότι θα επαναλάβει τις συμφωνίες με τη ΝΔ για «μυστική» αλληλο-ϋποστήριξη στις δημοτικές. Δηλ. στους δήμους που διεκδικεί το ΚΚΕ (Καισαριανή, Νίκαια) η ΝΔ να κατεβάσει υποψήφιους με μικρή απήχηση, με αντάλλαγμα τη διακριτική υποστήριξη του ΚΚΕ στους υποψήφιους της ΝΔ στο β γύρο.
Ο ΣΥΝ και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ
Ο ΣΥΝ φιλοξένησε το «πολύχρωμο» Ευρωπαϊκό Φόρουμ στην Αθήνα, η «φιλοσοφία» του οποίου συνοψίζεται στη ρήση του Ν. Κωνσταντόπουλου: «αντί να σκεφτόμαστε πώς θα απαλλαγούμε από την πίεση των Βρυξελών, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θ' αλλάξουμε τις Βρυξέλες» (οι οποίες, όπως όλοι βλέπουμε, μπορούν και αλλάζουν μόνο προς το χειρότερο). Το Φόρουμ, μια βολική αντιπολίτευ-ση για το κεφάλαιο και την ελεγχόμενη απ αυτό Ε.Ε., περιλαμβάνει μια πανσπερμία οργανώσεων, που αρκετές ενισχύονται ποικιλοτρόπως από μερίδες του κεφαλαίου, για να εξισορροπούνται οι καπιταλιστικές αντιθέσεις. Ο περισσότερος, πάντως, κόσμος που παίρνει μέρος στις εκδη-λώσεις του, προσδοκώντας μάταια μέσω αυτού ένα καλύτερο μέλλον, είναι ανυποψίαστος.
Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Η Ε.Ε., μετά το φιάσκο του ευρωσυντάγματος, επιχειρεί να περάσει τμήματά του σε κάθε χώρα, όπως πρόσφατα στη Γαλλία με το συμβόλαιο πρώτης απασχόλησης για τους νέους.
Τα ίδια επιχειρούν κι εδώ. Θελουν ν αυξήσουν τα θηριώδη κέρδη τους, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερο απ όλους, πλην των Νοτιοκορεατών.
Οι προστατευόμενοι της Ε.Ε. τραπεζίτες θέλουν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις. Ο ΣΕΒ ήθελε αυξήσεις στις κατώτατες αμοιβές με πληθωρισμό Ε.Ε., δηλ. ούτε 2%, και, τελικά, με συναίνεση και προτροπή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η ΓΣΕΕ συμφώνησε για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) στην ουσία σε 3,9 % το χρόνο για την περίοδο 2006-2007, που για λόγους εντυπώσεων το παρουσίασαν 11,3% για τα 2 χρόνια, δηλ. την 1/1/2006 2,9%, την 1/9/2006 2,9% και την 1/5/2007 (περίοδος ύποπτη για εκλογές) 5,1%. Για τους εργαζόμενους μικρή σημασία έχει η ΕΓΣΣΕ, αφού δεν υπάρχει κανένας κρατικός έλεγχος στους εργοδότες αν καταβάλλονται οι νόμιμες αμοιβές και οι ασφαλιστικές εισφορές, αν τηρούνται τα ωράρια εργασίας και οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Η περίπτωση της Γαλλίας αποδεικνύει και πάλι ότι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος αποδυνάμωσης της Ε.Ε. είναι ο αγώνας μέσα σε κάθε χώρα, άρα και στη χώρα μας, εναντίον των μέτρων που υπαγορεύει η Ε.Ε. για εφαρμογή στη κάθε κυβέρνηση.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Χριστόδουλου λόγια και έργα
Καταπέλτης από άμβωνος ο αρχιεπίσκοπος εναντίον των Τούρκων τόσο για τη σημερινή τους συμπεριφορά, όσο και για την παλαιότερη (Μικρασιατική Καταστροφή κλπ.).
Στη Γ.Σ., όμως, της Εθνικής Τράπεζας οι εκπρόσωποι της εκκλησίας της Ελλάδας (Μητροπολίτης Θεόκλητος και Κ. Πυλαρινός) ψήφισαν υπέρ της αύξησης του Μετοχικού της Κεφαλαίου, ώστε να εξαγοράσει την τουρκική Finansbank και να προσφέρει ανάσες στην τουρκική οικονομία.
Τους πήραμε χαμπάρι
Το 88% των Ελλήνων θεωρεί το ευρώ υπεύθυνο για την ακρίβεια και μόνο το 36% θεωρεί ως πλεονέκτημα την υιοθέτηση του ευρώ.
Οι Έλληνες ψαράδες διαπιστώνουν στη Γ.Σ. τους (11/6/06) ότι ο υπό ψήφιση κοινοτικός κανονισμός θα τους εξαφανίσει ως κλάδο.
Στην Πολωνία, την Τσεχία και την Σλοβακία οι λαοί αρχίζουν να μη θέλουν το ευρώ. Ευρωσκεπτικιστές με σημαντικά εκλογικά ποσοστά συμμετέχουν ακόμα και σε κυβερνητικούς συνασπισμούς.
Ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ, σε σεμινάριο στο Ελσίνκι στις 13/6/06, δήλωσε : «Πλέον, δεν υπάρχει όραμα της Ευρώπης
διατρέχουμε τον κίνδυνο να δούμε το οικοδόμημα να αλλάζει, ακόμα και λείπουν κομμάτια.» Αμήν!
Το Ζάππειο σε ιδιώτες
Ο υπουργός οικονομίας κ. Αλογοσκούφης υπέγραψε νομοσχέδιο (που ανατρέπει νόμο του 1920), με το οποίο επιτρέπεται η παραχώρηση ολόκληρου του χώρου του Ζαππείου σε ιδιώτες, για κάθε είδους οικονομική χρήση.
Αν δεν τους σταματήσουμε, είναι ικανοί να δώσουν για εκμετάλλευση ακόμα και την Ακρόπολη.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Με το μουσικό πανηγυράκι της Γιουροβίζιον δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε. Αναγκαζόμαστε όμως, γιατί το φαινόμενο έχει λάβει ογκώδεις διαστάσεις, άσκησε μεγάλη επιρροή, αναγόμενο σε έναν από τους εκφραστές των επιθέσεων προς τη μουσική μας κουλτούρα και γενικότερα τον πολιτισμό μας. Η οργιώδης προπαγάνδα που προηγήθηκε, η αίσθηση της συμμετοχής που δίνεται μέσω της ψηφοφορίας και το γεγονός αυτό καθαυτό, που συνιστά θέαμα, ακόμα και με ακραίες εκφάνσεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να το παρακολουθήσει η μεγάλη πλειονότητα παιδιών, νέων και ενηλίκων με ιδιαίτερη θέρμη. Η επίδραση δεν εξαντλήθηκε τη βραδιά του τελικού, καθώς αποτέλεσε αντικείμενο πολύμηνης συζήτησης, με τη συνεπικουρία της απαραίτητης τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής προπαγάνδας, ενώ στα μικρά παιδιά η επιρροή είναι πιο ανησυχητική, καθώς παρατηρούνται φαινόμενα ευτελούς μιμητισμού.
Η ιστορία της Γιουροβίζιον
Ο θεσμός της Γιουροβίζιον δεν είναι καινούριος. Έχει την αφετηρία του στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, οπότε ξεκίνησε σαν βήμα έκφρασης των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων και στιχουργικής των ευρωπαϊκών λαών, δηλωτικών της εθνικής τους ταυτότητας. Η διαφορετικότητα όμως πολτοποιήθηκε από τη δεκαετία του ΄80 και μετά από τη μέγγενη της αγγλοσαξωνικής παγκοσμιοποίησης. Πρώτα ομογενοποιήθηκαν οι χώρες γερμανικής φυλετικής προέλευσης, που μιμούνται άκριτα τους αγγλοσαξωνικούς ρυθμούς, για να ακολουθήσουν λίγο έως πολύ και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, με πρωτοβουλία των «διεθνιστικών» και κοσμοπολίτικων απόλυτα διαβρωμένων ελίτ τους, εγκαταλείποντας ακόμη και τη γλώσσα τους και τραγουδώντας στα αγγλικά. Το τραγούδι που δεν είναι στα αγγλικά συνήθως καταποντίζεται, όπως το γαλλικό. Η Ιταλία προς τιμήν της αρνείται να συμμετέχει.
Κέρδη και αποχαύνωση
Ο στόχος του θεσμού, πέραν του οικονομικού κέρδους με τους χορηγούς, τα στοιχήματα (στο ίντερνετ το νικητήριο τραγούδι ξεκίνησε με απόδοση 1/108), τις μίζες, τα τηλεοπτικά και τις δισκογραφικές εταιρίες, είναι κυρίως «πολιτιστικός». Συνιστά ένα βασικό όχημα επίθεσης εναντίον της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών και ιδίως των μικρότερων χωρών, όπως η Ελλάδα. Ειδικά για τη χώρα μας η έξαρση της Γιουροβίζιον τα τελευταία χρόνια συμβάλλει τα μέγιστα στην πλήρη αποχαύνωση, ιδίως της νεολαίας, την ώρα που μαστιζόμαστε από μεγάλα και χρόνια προβλήματα, γι αυτό και προβάλλεται τόσο έντονα. Και τι να πει κανείς για τη γελοιοποίηση της κλασικής αρχαιότητας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της αξιοπρέπειάς μας;
Δόθηκε η δικαιολογία ότι έτσι προβλήθηκε η χώρα μας και θα τονωθεί ο τουρισμός μας! Ποτέ όμως δεν αυξάνεται ο τουρισμός σε μια χώρα που αυτοεξευτελίζεται. Πάλι καλά που δεν είπαν ότι έτσι θα διευκολυνθεί και η επίλυση των εθνικών μας προβλημάτων, αφού μας ψήφισαν οι γειτονικές χώρες!
Όσο δε για το νικητήριο τραγούδι (που κι εμείς ψηφίσαμε), τα τέρατα εντυπωσιάζουν αυτούς που έχουν κατάλληλα προετοιμαστεί για να εντυπωσιαστούν.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Από τις 1 έως τις 5 Ιουνίου κλιμάκιο του ΑΣΚΕ περιόδευσε σε 15 πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης. Έγιναν συζητήσεις με φίλους του κόμματος, μοιράστηκαν 15.000 προκηρύξεις και δόθηκαν συνεντεύξεις στην τηλεόραση «Πρωινή» της Καβάλας, το ραδιόφωνο «Γνώμη» της Αλεξανδρούπολης, την εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής και το ραδιόφωνο «Ακρίτες» της Θεσσαλονίκης. Ιδιαίτερη αναφορά στις διαπιστώσεις από τη Θράκη γίνεται σε ξεχωριστό άρθρο.
Το κλιμάκιο επισκέφθηκε το εξαιρετικό νεόδμητο αρχαιολογικό μουσείο των Αβδήρων και τον ιστορικό χώρο των οχυρών του Ρούπελ, όπου είχε μια θαυμάσια ξενάγηση από 2 στρατευμένους (φιλόλογο και αρχαιολόγο), που υπηρετούν εκεί. Προτείνουμε στους αναγνώστες μας να επισκεφθούν και τους δύο χώρους με την πρώτη ευκαιρία.
Σύνοδος των μελών του ΑΣΚΕ
Στις 28 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η τακτική σύνοδος των μελών του ΑΣΚΕ, με θέματα τον απολογισμό της δραστηριότητας του κόμματος το πρώτο 6μηνο του 2006 και τον προγραμματισμό για το δεύτερο 6μηνο.
Στον απολογισμό της Εκτελεστικής Επιτροπής αναφέρθηκαν τα εξής: 1) Η τακτική συνεδρίαση της Ε.Ε. κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ. και της νεολαίας κάθε Πέμπτη στις 8 μ.μ. (οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές σε όποιο φίλο θέλει να τις παρακολουθεί). 2) Η τακτική έκδοση της «Ενημέρωσης» κάθε δίμηνο. 3) Η τακτική ενημέρωση της ιστοσελίδας του ΑΣΚΕ, την οποία επισκέπτονταν κατά μέσο όρο 67 επισκέπτες κάθε μέρα το πρώτο 6μηνο του 2006 (έναντι 36 το 2005). 4) Η έκδοση της προκήρυξης του 2006 και το μοίρασμά της σε 45.000 αντίτυπα μέχρι στιγμής. 5) Η τελική επεξεργασία της έκδοσης ΑΣΚΕ-4 για τις σχέσεις Ελλάδας-Ε.Ε.. 6) Η καθιέρωση για πρώτη φορά των Εσπερίδων, μια Τετάρτη κάθε μήνα, με ποικίλο μορφωτικό περιεχόμενο (τα DVD με τις εισηγήσεις είναι στη διάθεση των αναγνωστών της «Ε»). 7) Η διοργάνωση, επίσης για πρώτη φορά, πολιτιστικής εκδήλωσης-συναυλίας της νεολαίας του ΑΣΚΕ, που φαίνεται ότι και αυτή θα καθιερωθεί.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Ο εσμός των ξενόδουλων επανέφερε, με την πρόταση Στεφανόπουλου, το αίτημα των προστατών τους για αποστρατικοποίηση των νησιών. Η Τουρκία είναι έτοιμη να χρυσώσει το χάπι. Θα διαλύσει ταυτοχρόνως την 4η Στρατιά του Αιγαίου. Αλλά τα 140 τουρκικά αποβατικά και η Ταξιαρχία στη Φώκαια, που κάνουν κάθε χρόνο ασκήσεις απόβασης (για να αποβιβαστούν πού;), δεν ανήκουν στην 4η Στρατιά!!! Έτσι τα νησιά θα γίνουν εύκολη λεία, όπως η Κύπρος το 1974 (αφού η χούντα απέσυρε τη μεραρχία). Σε ενδεχόμενη σύρραξη θα είναι αδύνατη η μεταφορά τότε ελληνικού στρατού στα νησιά. Οι Τούρκοι θα μεταφέρουν δια ξηράς όσο θέλουν.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Η πρόταση του Κωστή Στεφανόπουλου να γίνουν, ουσιαστικά, δεκτά όλα όσα ονειρεύονται οι τουρκικές ελίτ (που δυναστεύουν τους λαούς της Μικράς Ασίας) εναντίον της χώρας μας λειτούργησε, παρά τις προσδοκίες των εμπνευστών της, ως σήμα κινδύνου για τους Έλληνες πολίτες και ως αρχή, επιτέλους, αφύπνισης.
Η μειοδοσία στο Αιγαίο
Δεν ήταν βέβαια κεραυνός εν αιθρία για όσους πρόσεχαν τις ανάλογες κινήσεις τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησαν επί Ανδρέα Παπανδρέου με τη «συμφωνία» του Νταβός (1987) και την αποτυχία της (mea culpa), συνεχίστηκαν με τα άρθρα του Μίκη Θεοδωράκη (λέγεται δια χειρός Λαλιώτη) και τις προτάσεις Μητσοτάκη για ... σύνδεση των νησιών του Αν. Αιγαίου με τις τουρκικές ακτές και την αποστρατικοποίηση της Θράκης και επισημοποιήθηκαν από τους Σημίτη-Πάγκαλο-Γιωργάκη (με την ουσιαστική συναίνεση Ν.Δ. και ΣΥΝ), με τις συμφωνίες της Μαδρίτης (1997 «η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, αποφυγή μονομερών ενεργειών», δηλ. μη άσκηση του δικαιώματός μας για τα 12 μίλια) και Ελσίνκι (1999 υπάρχουν «συνοριακές διαφορές»).
Το σχέδιο Ανάν
Ακολούθησε η συγχορδία των ίδιων για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν, όταν για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε ο ρόλος του (δημοφιλούς μέχρι τότε) Κ. Στεφανόπουλου, που ορθά-κοφτά είπε στο δήμαρχο και το μητροπολίτη της κατεχόμενης Κερύνειας που τον επισκέφθηκαν: «Ξεχάστε την Κερύνεια»!! Ευτυχώς οι Κύπριοι δεν την ξέχασαν και έδωσαν την απάντησή τους στο σχέδιο Ανάν.
ΕΛΙΑΜΕΠ και Μ.Κ.Ο.
Δεν πτοήθηκε όμως ο εσμός αυτός των υποστηρικτών της υποδούλωσής μας στους νεοοθωμανούς και επανέρχονται δριμύτεροι, με αιχμή το «Ελληνικό(!...) Ίδρυμα Αμυντικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής» (ΕΛΙΑΜΕΠ), που χρηματοδοτείται από το ελληνικό δημόσιο, ξένες πρεσβείες, πανεπιστήμια και ιδρύματα, το διαβόητο Αμερικανοουγγροεβραίο Σόρος, την Coca Cola, την Ιντρακόμ του κ. Κόκκαλη κλπ. Από κοντά και οι ποικιλώνυμες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), με ανάλογες πηγές χρηματοδότησης, βασικά εργαλεία για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής από το Γιωργάκη και τη Ντόρα, που ευελπιστούν να αντικαταστήσουν τη λαϊκή θέληση, με τη μάσκα της «κοινωνίας των πολιτών».
Ιδού μερικά από τα κατορθώματα του εν λόγω ΕΛΙΑΜΕΠ.
Διανοούμενοι αντί στρατού εισβολής
Ο πρόεδρός του, αφού υπηρέτησε ευδοκίμως στις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ(!), μετακόμισε στον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο και έγραψε στο πόνημά του περί «μαλακής ισχύος»: «Γιατί να ξοδέψω 1 δισεκατομμύριο δολάρια, για να εισβάλω στρατιωτικά σε ένα κράτος, όταν μπορώ να εκπληρώσω τους σκοπούς μου μόνο με 10 εκατομμύρια δολάρια, με το να επιστρατεύσω ποικιλοτρόπως ινστιτούτα, διανοουμένους, ακαδημαϊκούς, επιδεκτικούς στράτευσης δημοσιογράφους, νέους φιλόδοξους πολιτικούς και κάθε άλλη ασθενή ψυχή, που είναι έτοιμη για μια χούφτα δολάρια να καταστεί μεταπράτης των ιδεών και συμφερόντων μου;» (ΠΑΡΟΝ 5/2/06).
Έτσι επιστρατεύτηκαν οι ποικιλώνυμοι τοιούτοι στην Ελλάδα και την Κύπρο και έχουμε κατακλυστεί από την προπαγάνδα τους. Τώρα, με την κατάληψη του υπ. Εξ. Από τη Ντόρα αισθάνονται ισχυρότεροι και αποθρασύνθηκαν.
Να παραιτηθούμε από τα 12 μίλια!
Ο εν λόγω κύριος εκλήθη να μιλήσει στους αξιωματικούς των Σχολών Εθνικής ’μυνας και Εθνικής Ασφάλειας, τους οποίους προσπάθησε να πείσει ότι πρέπει να παραιτηθούμε του δικαιώματός μας να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια(!!), όπως έχουν κάνει όλες οι χώρες του κόσμου πλην 3. Και ξεσήκωσε θύελλα!
[Για την Κύπρο βλ. ένθετη φωτοτυπία]
Πρόσφατα ο καθηγητής κ. Τσούκαλης και ο δημοσιογράφος κ. Σωμερίτης εκπροσώπησαν το ΕΛΙΑΜΕΠ σε συζήτηση για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Αφού επέμειναν να μας εκφοβίζουν με τις ανοησίες περί «εξημέρωσης του θηρίου», ο πρώτος ομολόγησε επιτέλους ότι η Ε.Ε. δεν πρόκειται να μας βοηθήσει στην επίλυση των «ελληνοτουρκικών διαφορών» και γι αυτό (ισχυρίστηκε ότι) πρέπει να συμβιβαστούμε με την Τουρκία σε όλα τα θέματα! Το πανδαιμόνιο που ακολούθησε οδήγησε σε εσπευσμένη διακοπή της συζήτησης.
Δεν έχουμε χώρο για περισσότερα κατορθώματα του ΕΛΙΑΜΕΠ και των ΜΚΟ (για περισσότερα στο τεύχος 58 του «’ρδην»). Μας αρκεί να διαβεβαιώσουμε ότι, αν στο δυσνόητο σχέδιο Ανάν δόθηκε η κατάλληλη απάντηση, στα πολύ κατανοητά νέα σχέδια (πρόταση Στεφανόπουλου κλπ.) η απάντηση θα είναι ακόμη πιο ηχηρή.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Θετικές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου σηματοδότησαν τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών και ο ανασχηματισμός που ακολούθησε.
Ενισχύθηκαν οι υποστηρικτές του ΟΧΙ
Στις εκλογές ενισχύθηκαν τα κόμματα που υποστήριξαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ), εκτός (δυστυχώς) από τους οικολόγους, που παρέμειναν στάσιμοι. Το ΑΚΕΛ, που υποστήριξε το «ΟΧΙ, για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ» (!) μειώθηκε. Ο ΔΗΣΥ, που υποστήριξε το ΟΧΙ, μειώθηκε επίσης. Οι ακραίοι μειοδότες Ε.ΔΗ. δεν μπήκαν καν στη Βουλή.
Τα αποτελέσματα αυτά ενισχύουν τη θέση του Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου τόσο μέσα στην κυπριακή κοινωνία όσο και μέσα στα πλαίσια του κυβερνητικού συνασπισμού. Το ΑΚΕΛ οφείλει να περιορίσει τους εκβιασμούς του για πιο υποχωρητική στάση στο εθνικό θέμα. Η ματαίωση της επανεκλογής του Τ. Παπαδόπουλου το 2008 (με προβολή υποψηφιότητας και από το ΑΚΕΛ) γίνεται δυσκολότερη.
Καλύτερη η εικόνα της κυβέρνησης
Ο ανασχηματισμός βελτίωσε την εικόνα της κυβέρνησης. Υπουργοί που επέδειξαν ανεπάρκεια ή έλλειψη σοβαρότητας αντικαταστάθηκαν από ικανότερους και σοβαρότερους. Τώρα η κυβέρνηση είναι πιο ευθυγραμμισμένη με τον Πρόεδρο στο εθνικό θέμα, χωρίς να λείπουν από αυτήν οι ανανικοί. Όλ αυτά όμως δεν πρέπει να δημιουργήσουν κλίμα υπεραισιοδοξίας, γιατί οι αντιφάσεις και τα προβλήματα παραμένουν.
Α) Οι εσωτερικές τριβές στον κυβερνητικό συνασπισμό συνεχίζονται, όχι μόνο λόγω πολιτικών διαφωνιών (που ως ένα βαθμό είναι λογικές και χρήσιμες), αλλά και λόγω μικροκομματικών ή προσωπικών επιδιώξεων.
Β) Η οικονομική και κοινωνική πολιτική υπαγορεύεται από την Ε.Ε. και τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, καταστρέφει την κυπριακή οικονομία και οξύνει τις ανισότητες και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ο υπ. Οικονομικών (ικανός και σοβαρός τεχνοκράτης) είναι στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Γ) Ενώ στο λαό γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι η Ε.Ε. υποστηρίζει τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών στο εθνικό θέμα και ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό από αυτήν, η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) εξακολουθεί να βαυκαλίζεται με την «ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού».
Εγκλωβισμένο το Κυπριακό
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Συμβούλιο των υπ. Εξ. στο Λουξεμβούργο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής) στα μέσα Ιουνίου ήταν συνέχεια των προηγουμένων. Η κυπριακή κυβέρνηση, χωρίς τη συμπαράσταση πλέον της Αθήνας, έχει περιορίσει τις διεκδικήσεις της στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου και το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων. Έτσι η άρχουσα κάστα της Τουρκίας, μέσω της διαδικασίας ένταξης στην Ε.Ε. (την οποία Ελλάδα και Κύπρος υποστηρίζουν!), νομιμοποίησε και το στρατό κατοχής και τους εποίκους και την αρπαγή των περιουσιών.
Το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων (αν ποτέ γίνει, αφού και αυτό αρνείται η Τουρκία) δε θα σημαίνει τίποτα για την κυπριακή οικονομία, αφού η ένταξη στην Ε.Ε. συρρικνώνει απελπιστικά την παραγωγική της βάση. Μόνοι ωφελημένοι θα είναι οι Κύπριοι εφοπλιστές, που τα πλοία τους θα διακινούν ξένα προϊόντα, κυρίως τουρκικά αγροτικά και ευρωπαϊκά βιομηχανικά.
Στις όποιες παραινέσεις της Ε.Ε. για καλύτερη συμπεριφορά η Τουρκία απαντά με το γνωστό της τσαμπουκά. Αν τελικά μπει ή δεν μπει η Τουρκία στην Ε.Ε. δεν εξαρτάται καθόλου από τη στάση της στο Κυπριακό κι αυτό το ξέρουν όλοι, το ξέρει και το τουρκικό κατεστημένο, γι αυτό δεν κάνει καμιά υποχώρηση, αντιθέτως έγινε πιο προκλητικό. Μέχρι τώρα οι παραινέσεις διαρκούν ως την ώρα της ψηφοφορίας, η οποία είναι πάντα ευνοϊκή για να προχωρήσει η ένταξη της Τουρκίας. Αν η ένταξή της δεν ολοκληρωθεί τελικά, θα είναι γιατί η Ε.Ε. θα αποφασίσει να μην αυτοκτονήσει για το χατίρι των Αμερικανών συμμάχων της. Αμφιβάλλουμε αν είναι σε θέση να κάνει έστω και αυτό!
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Μας έπνιξαν το όζον και τα οξείδια του αζώτου, αλλά ο κ. Σουφλιάς δεν κάνει τον κόπο όχι να πάρει μέτρα, αλλά ούτε καν να μας ενημερώσει. Τα Μ.Μ.Ε. των «νταβατζήδων» όμως έχουν στο απυρόβλητο τον προστατευόμενό τους. Ενώ, αν είχε καυτηριάσει την πρόταση Στεφανόπουλου
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Η συγκλονιστική υπόθεση του μικρού ’λεξ μετατράπηκε σε καθημερινό τηλεοπτικό σόου και οι εφημερίδες αφιέρωσαν πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ, έρευνες και αναλύσεις σ ένα θέμα που ξαφνικά ανακαλύφθηκε και πουλάει, την παιδική βία. Λίγοι ασχολούνται με τα αίτια, ακόμα λιγότεροι προτείνουν λύσεις, κανένας δεν αισθάνεται υπεύθυνος.
Όμως τη σχολική και εφηβική βία, τις συμμορίες, δεν τις πρωτογνωρίζουμε τώρα, έχουν μια αυξητική τάση τα τελευταία κυρίως χρόνια. Στο Δικαστήριο Ανηλίκων Αθηνών τη χρονιά 2001-02 είχαν προσαχθεί 103 ανήλικοι 7-12 χρονών, την επομένη χρονιά 2002-03 ο αριθμός σχεδόν διπλασιάστηκε. Εξ άλλου είναι κοινή διαπίστωση ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται βιαιότερα σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Σίγουρα κάτι φταίει, κάποιοι άλλοι ευθύνονται κι όχι μόνο το παιδί των 12 χρόνων.
Αίτια της παιδικής βίας
Η παιδική βία είναι συνέπεια και συνέχεια της μικρής καθημερινής βίας, της επιθετικότητας και του ανταγωνισμού μεταξύ των ενηλίκων. Η κατάσταση χειροτερεύει, λόγω της κοινωνικής αποσύνθεσης, της κατάργησης της «γειτονιάς», της απαξίωσης του σχολείου, του ρόλου των εκπαιδευτικών και της οικογένειας. Τα μοντέλα βίας που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, με προεξάρχουσα την τηλεόραση, στα άθλια σόου της οποίας συμμετέχουν νεαρά παιδιά μετά γονέων και δασκάλων(!), και η επιβολή του δυτικοευρωπαϊκού-αμερικανικού τρόπου ζωής, και τα εξουθενωτικά απάνθρωπα ριάλιτι παιχνίδια, που προβάλλονται όλες τις ώρες, τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια όπου νικητής είναι όποιος εξοντώσει περισσότερους «αντιπάλους», όχι μόνο καταστρέφουν την παιδική ψυχή, αλλά ευνοούν συστηματικά την επιθετικότητα και τη βίαιη συμπεριφορά από τις πολύ μικρές ηλικίες. Αν μάλιστα δέκτες αυτών των παραστάσεων είναι παιδιά προβληματικών οικογενειών, στις οποίες ίσως συνυπάρχουν φτώχεια, ανεργία, κοινωνικός αποκλεισμός ή ακόμα και ρατσισμός, είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος τα αποτελέσματα, αρκεί να μην υποκρίνεται ότι το πρόβλημα δεν τον αγγίζει.
Η στάση της πολιτείας
Γιατί η πολιτεία, αντί να προλαμβάνει την ανήλικη παραβατικότητα και βία με θεσμούς και προγράμματα, σχολικούς συμβούλους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και σωστή εκπαίδευση, επιτρέπει όλα όσα προαναφέραμε, που συμβάλλουν στην παιδική βία;
Σε όλους τους μεγάλους κοινωνικούς, εθνικούς και πολιτικούς αγώνες η νεολαία, με συλλογικότητα, αλληλεγγύη, πνεύμα αυτοθυσίας και ευγενή ιδανικά, ήταν το πιο μαζικό και μαχητικό κομμάτι. Η καταστολή αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπισή της. Έτσι, στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης έγινε συστηματική προσπάθεια, με όλα τα επιστημονικά μέσα, όχι να καταστέλλονται οι αγώνες της νεολαίας, αλλά να μη γίνονται καν. Για το σκοπό αυτό καλλιεργήθηκαν ο ατομισμός, η ανασφάλεια, ο φόβος, όλα τα κατώτερα ένστικτα, ώστε ο νέος να αισθάνεται το διπλανό του ως εχθρό (που πρέπει να πατήσει στο πτώμα του, για να του «φάει τη θέση») και όχι ως σύντροφο (που μαζί θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο). Η «λύση» θα είναι τελική, εάν όλ αυτά ξεκινήσουν από τις πολύ τρυφερές ηλικίες. Οι γονείς, κι αν ακόμη υπάρχουν, κι αν είναι στο σπίτι, απορροφημένοι στις δουλειές τους και τα προβλήματά τους, αφήνουν το παιδί εκτεθειμένο με τις ώρες στην τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αργότερα τρέχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Ελεγχόμενη και η «αμφισβήτηση»
Ακόμη και η φυσική ανάγκη του νέου να αμφισβητεί το «σύστημα» ικανοποιείται με το «σερβίρισμα» μορφών εκτόνωσης που καλλιεργούν όλα τα παραπάνω και καθιστούν τους νέους ακίνδυνους για το «σύστημα» αυτό. Η διάδοση των ναρκωτικών ήταν ένας ακραίος τρόπος για να «εξουδετερωθούν» οι νέοι, οι παρέες τους και οι οικογένειές τους. Στην Ελλάδα την εποχή αυτή έτυχε να βρεθεί στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, που ανέλαβε το καθήκον της διάβρωσης της νεολαίας, ιδρύοντας προς τούτο και ειδικό υπουργείο. Καμιά κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έθιξε τίποτα απ αυτά που προκαλούν και ενισχύουν την παιδική βία και, φυσικά, δεν τίθεται θέμα να τα θίξει μελλοντικά, όσο την πολιτική στη χώρα μας θα την ασκούν οι γνωστές δυνάμεις, δηλ. οι πάτρωνές τους, ερήμην του ελληνικού λαού, που είναι συνυπεύθυνος, αφού αυτός τους στηρίζει και τους νομιμοποιεί με την ψήφο του ή την ανοχή του.
Κατηγορία
Φύλλο 111 Ιουλίου 2006
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό