-Εγκαινιάστηκε, πρόσφατα, στην Κρήτη Ελληνογερμανική Σχολή Τουρισμού και μάλιστα, με απαίτηση των κατακτητών, το πρόγραμμά της καταρτίστηκε με βάση τα γερμανικά πρότυπα !
Δε γνωρίζουμε αν χορηγήθηκε κάποια άδεια από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές ή, το πιθανότερο, όχι. Πάντως οι Γερμανοί μόνοι τους όρισαν ότι τα «πτυχία» της θα έχουν ισχύ μόνο στην Γερμανία και την Ελλάδα, κάτι που συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία.
Νέος, λοιπόν, μνηστήρας για την Κρήτη, μετά τις ΗΠΑ και το Ισραήλ...
Οταν ο Χρήστος Λαμπράκης, ο άνθρωπος που κυβερνούσε από το παρασκήνιο με το εκδοτικό του συγκρότημα, το ΔΟΛ στο οποίο υπάγεται και το ΜΕΓΚΑ, αποφάσισε να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του, δηλ. να κτίσει ένα Μέγαρο με χρήματα του ελληνικού λαού, όπου οι εστέτ μεγαλοαστοί θα απολαμβάνουν πολιτιστικές παραγωγές υψηλής ποιότητας, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Έκτισε μια φαραωνική κατασκευή, σύμβολο ισχύος και αλαζονίας μέσα στο πάρκο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, παρά τις αποφάσεις του ΣΤΕ, δικαστηρίων κ.λ.π., που εγκαινιάστηκε το 1991. Όλα αυτά στοίχισαν τεράστια ποσά τα οποία εγγυόταν το κράτος. Πήρε τρία δάνεια συνολικού ύψους 245 εκ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και ετήσιες επιχορηγήσεις όπως πρόσφατα 12 εκ. το 2009 (έτος θανάτου του Λαμπράκη), 5 εκ. το 2010, 3 εκ. το 2011, 1,7 εκ. το 2012. Αν ζούσε ακόμη ο Λαμπράκης οι επιχορηγήσεις θα ήταν μεγαλύτερες.
Οπως γράφει ο Μάνος Στεφανίδης στο «Ποντίκι» (14 Μαρτίου 2012) «Υπήρξαν φορές που το Μέγαρο απορροφούσε από το 1/3 ώς τα 2/3 (sic) του προϋπολογισμού του ΥΠΠΟΤ αφήνοντας έτσι χωρίς πόρους π.χ. τεράστια ανασκαφικά προγράμματα σε όλη τη χώρα, από την Κρήτη ώς τον Έβρο, αναστηλώσεις ή ανεγέρσεις μουσείων, τη Λυρική Σκηνή, τις κρατικές ορχήστρες, τις κρατικές σκηνές, το ΕΚΕΒΙ κ.λπ. Η φεουδαλική λογική του Λαμπράκη δεν ήταν απλώς το Μέγαρο αντί όλων των άλλων. Ήταν το Μέγαρο εναντίον όλων των άλλων.
Πράγμα τρομαχτικό για έναν τόπο που μόλις επιχειρούσε να χτίσει μια συνεπή πολιτιστική πολιτική. Όπως π.χ. συνέβη επί υπουργίας Μπένου. Απλά πώς ήταν δυνατό να υπάρξει αντίλογος στη μονοκρατορία Λαμπράκη όταν λ.χ. ακόμα και η Μελίνα φοβόταν τον τότε υφυπουργό της Θάνο Μικρούτσικο επειδή τον υποστήριζε ο ΔΟΛ και τον προάλειφε για υπουργό; Όπερ βέβαια και εγένετο. Κι έπειτα, με τη σειρά του, ο Μικρούτσικος ανέβασε όπερα στο Μέγαρο, την «Ελένη» αν ενθυμείσθε, σε λιμπρέτο Χρήστου Λαμπράκη»
Δανεικά κι αγύριστα
Απο το 2011 το πρώτο δάνειο του Μεγάρου των 95 εκ.(Εθνική) με τους τόκους το φόρτωσαν σκανδαλωδώς στον ελληνικό λαό με το νόμο 3943/2011 του Παπακωνσταντίνου. Τώρα θέλουν να πληρώσει και τα υπόλοιπα 229 εκ. κόβοντας, προφανώς, από τη δημοσια Υγεία, την Παιδεία, τις εναπομείνασες κοινωνικές παροχές. Ήδη τα 94 εκ. τα κόβουν φέτος από την κρατική επιχορήγηση των ΟΤΑ.
Φυσικά κανένας έλεγχος δεν έγινε για το που πήγαν οι χορηγίες πολλών εκατ. ευρώ, για τα αφορολόγητα τους και τις εκπτώσεις, για τα δάνεια (εγγυήσεις, καλύψεις, τοκοχρεολύσια κ.ά.).
Όμως ο Λαμπράκης δεν αρκέστηκε μόνο στην κατασκευή του Μεγάρου. Ήθελε με το Μέγαρο να κυριαρχήσει στο χώρο του πολιτισμού μέσω του ελέγχου καλλιτεχνών, που έπρεπε να δηλώνουν υποταγή για να παρουσιάσουν έργα τους στο Μέγαρό του. Οπως επίσης μέσω της διεισδυσης στο χώρο των εκπαιδευτικών εκδόσεων με το ΔΟΛ. Θυμίζουμε ότι η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Διαμαντοπούλου το 2011 κατήργησε, κατ’ εντολή της τρόικας, τον Οργανισμό Εκδοσεων Διδακτικών Βιβλίων που ιδρύθηκε το 1964, ο οποίος τύπωσε και μοίρασε δωρεάν εκατομμύρια σχολικά βιβλία ανοίγοντας το δρόμο για ν’αγοράζουν πλέον οι γονείς τα σχολικά βιβλία των παιδιών τους. Το όνειρο του Λαμπράκη.
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Οπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία» (17/02/2014)από το 2008 το Μέγαρο Μουσικής ζητά ενοίκιο (10.000 μηνιαίως) για την παραχώρηση μιας αίθουσας, προκειμένου η Κρατική Ορχήστρα να κάνει τις δοκιμές της. Και μη φανταστείτε καμιά ευάερη, ευήλια αίθουσα. Οι διοικήσεις του Μεγάρου επέλεξαν μια αίθουσα υπόγεια (έκτασης 340 τ.μ.) χωρίς παράθυρα (!), τυφλή. Γι' αυτό το χώρο το Μέγαρο απαιτεί να λάβει 30 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο». Και «...επειδή η ΚΟΑ δεν δύναται να πληρώσει το υψηλό ενοίκιο για τις πρόβες της, το Μέγαρο παρακρατεί εδώ και δύο χρόνια τα έσοδα από τα εισιτήρια των συναυλιών της, με αποτέλεσμα να χρωστάει όχι η ΚΟΑ στο Μέγαρο, αλλά το Μέγαρο στην ΚΟΑ 400.000 ευρώ από τα εισιτήρια. Στις εκκλήσεις της Ορχήστρας, το Μέγαρο ακολουθεί τη γνωστή τακτική του. Δεν απαντά».
Το Μέγαρο είναι ένα ακόμη διαρκές έγκλημα μιας ολιγαρχίας που ζει από τη λεηλασία της χώρας και του ελληνικού λαού με τις μίζες , τα θαλασσοδάνεια, τις ΜΚΟ, το φαγοπότι των υπερκοστολογημένων έργων και γενικά από την κλοπή των χρημάτων των εργαζομένων και του πλούτου της χώρας.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις του Γενάρη 2014 ήλθε στο φως ένα εκπληκτικό στοιχείο, που οι γνωστές πηγές πληροφόρησης και σχολιασμού «αγνόησαν» επιδεικτικά:
Το 56% των ερωτώμενων δηλώνει ότι επιθυμεί να εγκαταλείψει τη χώρα προς αναζήτηση καλύτερης τύχης!! Ο μισός, τουλάχιστον, πληθυσμός (όχι όμως και τα εκατομμύρια των μεταναστών και λαθρομεταναστών) θέλει να φύγει από τη χώρα και κανείς, σχεδόν, από τους λεγόμενους ταγούς δε φαίνεται να συγκινείται, (αν δεν ενθουσιάζονται κιόλας, ιδιαίτερα κάποιοι που αυτοτιτλοφορούνται …αριστεροί… όπως και οι ξένοι πάτρονές τους.
Το θλιβερό και ανησυχητικό αυτό φαινόμενο δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε μη αναμενόμενο και μη κατανοητό. Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών δείχνει να έχει χάσει κάθε ελπίδα και κάθε διάθεση ν’ αγωνιστεί, να προσπαθήσει, τουλάχιστο, για ν’ αλλάξει τα κακώς κείμενα, καταστάσεις και πρόσωπα, υπεύθυνα για τη «μοίρα» που επιφυλάσσεται για τους πολλούς, σχεδόν για όλους μας.
Πώς να μην αγανακτούμε όμως, όταν όλα γκρεμίζονται γύρω μας, συστηματικά και συντονισμένα;
Πώς να μην απογοητεύονται, όταν βλέπουν ή τους κάνουν να βλέπουν ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει;
Πώς να μην απελπίζονται, όταν σε πρώτη ματιά έστω, δε βλέπουν πουθενά φως ή ελπίδα;
Ετσι προκρίνουν συνεχώς και περισσότεροι τη φυγή από τη χώρα μας, μια που «στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή»(!), και ευτυχώς, δεν αποδέχονται σαν λύση την αυτοκτονία, τις δολοφονίες και την ανεξέλεγκτη βία, που μόνο τους λίγους , τους αίτιους, θα ευνοήσουν, τελικά!
Είναι όμως λύση μια τέτοια απόφαση;
Όχι, βέβαια. Δεν είναι ούτε καν πρόχειρη, προσωρινή λύση.
Αλλωστε, όλοι σχεδόν καταλαβαίνουμε ότι αυτό, τη φυγή μας, περιμένουν ανυπόμονα οι εκτελεστές, ιδιαίτερα αυτοί που ευελπιστούν να αντικαταστήσουν τους τωρινούς…, των σχεδίων των αφεντικών τους, για να εγκαταστήσουν ευκολότερα τους αντικαταστάτες μας, τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών, που πρόθυμα θα επιτελέσουν το έργο που επιθυμούν αυτοί που τους έφεραν ή ευνόησαν τον ερχομό τους με αυτά που έκαναν στους τόπους τους…
Και δε χρειάζεται να αναφερθούμε για το ποια τύχη περιμένει τους ξενιτεμένους και τα παιδιά τους σε χώρες κορεσμένες, πέρα από τι θα σημαίνει η φυγή γι’αυτούς που θα μείνουν.
Καιρός, λοιπόν για
την πραγματική λύση
Η λύση για τη χώρα μας, την κοινωνία μας, την Ελλάδα θα έλθει εδώ, αν πρόκειται ποτέ να έλθει, εδώ θα δοθεί ο αγώνας γι’αυτήν, με βάση τα δικά μας προβλήματα, την ιδιοσυστασία μας και τους δικούς μας τρόπους και τα «όπλα» μας. Μακάρι να μας βοηθήσουν και άλλοι λαοί και να βοηθήσουμε και μεις το δικό τους αγώνα, τον παραπλήσιο. Όμως κάθε λαός οργανωμένος με τους δικούς του θεσμούς στο πλαίσιο του κράτους και, ευρύτερα, του έθνους, πρέπει ο ίδιος να αρχίσει την, ενδεχομένως δύσκολη, ακόμη και επώδυνη, πορεία του και όχι να περιμένει από τους άλλους…
Το πώς, με ποιο περιεχόμενο και με ποιο απώτερο στόχο, για μας, το ΑΣΚΕ, περιγράφονται στα κείμενά μας, στην «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», στις «προκηρύξεις», στην ιστοσελίδα μας και στην μέχρι τώρα πορεία και συμποσούνται στον «ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ».-
Η χώρα μας τελεί υπό οιονεί κατοχή. Τα δύο τρίτα των κατοχικών δυνάμεων είναι τα όργανα της Ε.Ε., που σκοπό έχουν να διαιωνίσουν την υποδούλωσή μας στο γερμανικό άρμα με την πιο απάνθρωπη και σκληρή πολιτική που γνώρισε μεταπολεμικά η χώρα μας. Πολιτική που υπηρετούν πρόθυμα, έμμεσα ή άμεσα, οι εγχώριοι θιασώτες της Ε.Ε.
Οι συνέπειες της συμμετοχής της πατρίδας μας στην Ε.Ε. και στο ευρώ της είναι καταστροφικές. Πλήρης διάλυση της παραγωγής, της οικονομίας και της κοινωνίας μας και αποδυνάμωση της Δημοκρατίας μας. Επιπλέον μέσα στην Ε.Ε. δεν επιτρέπεται καμιά προοδευτική αλλαγή και όσοι την υπόσχονται στα πλαίσια της Ε.Ε. εξαπατούν τους λαούς τους. Θέλει να μας ξεκόψει από τις πολιτιστικές μας ρίζες και στηρίζει κάθε επιβουλή κατά του ελληνισμού, όπως ή υποστήριξη στο επαίσχυντο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο και στο νέο που εξυφαίνεται. Μας υποχρεώνει να γίνει η χώρα μας αποθήκη εκατομμυρίων μεταναστών που μπαίνουν παράνομα και γενικά μας αντιμετωπίζει ως προτεκτοράτο της.
Γι' αυτό η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε. και το ευρώ της είναι το πρώτο βήμα για την απελευθέρωση της χώρας μας και ο πρώτος όρος για την επιβίωση και την πρόοδό της.
Το ΑΣΚΕ συμμετέχει, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, με κύριο σκοπό να εξηγήσει και να εκφράσει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, την ανάγκη να υποστηριχθεί μια πρόταση Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, με την απελευθέρωση από τη γερμανική Ε.Ε. και το γερμανικό ευρώ και από κάθε λεόντειο οργανισμό, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ελεύθερες πολιτικές προτάσεις. Η δική μας περιλαμβάνει τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία, τη διεύρυνση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών, την προάσπιση του πολιτισμού μας, την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας και τον επαναπατρισμό όσων ξένων μπήκαν παράνομα στη χώρα μας και καλεί τους πολίτες που συμμερίζονται τις απόψεις του να το στηρίξουν στην προεκλογική του προσπάθεια
Για τους φίλους του ΑΣΚΕ
που είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν, έστω και στο ελάχιστο, στον προεκλογικό αγώνα, όπου εκείνοι θα επιλέγουν
Την Κυριακή, 23 Μαρτίου στις 6:00μμ θα γίνει η πρώτη, τυπικά, προεκλογική συγκέντρωση, στα γραφεία μας. Θα αναλυθεί η πολιτική κατάσταση, θα εξηγηθεί η προεκλογική προκήρυξη και θα ακολουθήσει συζήτηση και δηλώσεις συμμετοχής στον προεκλογικό αγώνα.
Η άνοιξη αρχίζει δυσοίωνα. Και για την Ελλάδα. Τα γεγονότα στην Ουκρανία και οι επαπειλούμενες εξελίξεις προοιωνίζουν κινδύνους γενικότερους, αλλά και ειδικότερα για τη χώρα μας, όταν μάλιστα, κακή τη τύχη, αντιπροσωπεύεται στο εξωτερικό από τον ανόητα και επικίνδυνα φλύαρο Βενιζέλο.
Αν η διαφαινόμενη απόπειρα των ΗΠΑ, με προπομπό τη γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. (που προσπαθεί τώρα να αναδιπλωθεί), να ελέγξει πλήρως τη νότια, ρωσόφωνη και ρωσόφιλη, Ουκρανία δυτικά της Κριμαίας (όπου αποκλείεται οποιαδήποτε υποχώρηση της Ρωσίας), με δεδομένο ότι οι Ρώσοι αμύνονται πατρίων, ουσιαστικά, εδαφών, είναι σοβαρή και αποφασισμένη, τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Αν μάλιστα συνδεθούν με τη, μέχρι τώρα τουλάχιστον, αμερικάνικη «ήττα» στη Συρία, την περίεργη βιασύνη για «λύση» στο Κυπριακό, τις εξελίξεις στην Τουρκία, τις ταραχές στο Κόσοβο και Βοσνία και, κυρίως, το πετρέλαιο, αέριο και τους αγωγούς στην περιοχή, τότε οι αντίκτυποι στη χώρα θα γίνονται εντονότεροι. (Αυτά γράφονται στις 4 του Μάρτη και, όταν αρχίσει να ξεκαθαρίζει η κατάσταση, θα επιχειρηθεί εκτενέστερη ανάλυση στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ)
Τίποτα δεν πάει καλά και στο εσωτερικό
Στο εσωτερικό η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, και μάλιστα παραμονές των εκλογών του Μαΐου, και μια περίεργη και παραλυτική απάθεια κυριαρχεί παντού, προμήνυμα καταιγίδας…
Η σαδιστική συμπεριφορά της τρόικας παίρνει χαρακτήρα ιλαροτραγωδίας, εν όψει και της ολοκλήρωσης (όπως ισχυρίζονται) του καταστροφικού «έργου» της στη χώρα μας. Προετοιμάζει το έδαφος για (ενδεχόμενη) κάθοδο γερμανικών, κυρίως, επιχειρήσεων, με μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Προωθεί… το γάλα των βορείων, καταργεί την προστασία των επαγγελματικών μισθώσεων, απαιτεί πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων, πώληση φαρμάκων στα εμπορικά καταστήματα, που ήδη πολλαπλασιάζονται με γερμανικό χρώμα, κ.λπ κ.λπ. Ταυτόχρονα απορρίπτει ό,τι προτείνεται από την «Ελληνική» πλευρά, αρνείται το «πρωτογενές πλεόνασμα» και απαιτεί συνεχώς περισσότερα οδηγώντας την κυβέρνηση σε απόγνωση στο άκουσμα του νέου «ευέλικτου μνημονίου», ενώ ο Σαμαράς περίμενε κάποιο «δώρο» για προεκλογική κατανάλωση. Και ουσιαστικά χωρίς καμιά αντίδραση.
Σε όλους τους τομείς του κυβερνητικού «έργου» επικρατεί διάλυση και χάος, αφού απουσιάζει κάθε κεντρικός σχεδιασμός για συνολική ελληνική πολιτική και ελληνικούς στόχους, με τους περισσότερους υπουργούς να συναγωνίζονται στο στίβο της ανοησίας και του κυνισμού. Πουθενά «φως στο τούνελ», με τραγικό αποτέλεσμα τη συνεχή αύξηση των αυτοκτονιών και την εκδήλωση επιθυμίας της πλειονότητας (56% κατέγραψαν πρόσφατες δημοσκοπήσεις) των Ελλήνων να μεταναστεύσουν! Ένα μόνο θετικό δείγμα σημειώθηκε πρόσφατα. Η αντίδραση της κυβέρνησης, μέσω της δήλωσης του Προέδρου της Δημοκρατίας, για το περιεχόμενο και τις προσδοκίες της έναρξης των διαπραγματεύσεων, που ουσιαστικά τις υπονόμευσε, ευτυχώς!
Κινούμενη άμμος, ακόμη,
το προεκλογικό τοπίο
Για πρώτη φορά σε προεκλογική περίοδο κανένα κόμμα (εκτός του πολύ «ήσυχου» τελευταία ΚΚΕ) δεν έχει ξεκάθαρη θέση και εικόνα προεκλογική και συνεχώς ξεπετάγονται νέα κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί, με διαρκείς μεταλλαγές, λες και κάθε πρεσβεία, κάθε επενδυτικό fund (π.χ Morgan and Stanley…), κάθε επιχείρηση, συγκρότημα και κανάλι να «προσφέρει» από ένα κόμμα, για μελλοντική …συνιστώσα ευρύτερων σχηματισμών. Φαίνεται σαν οι σχεδιαστές του πολιτικού σκηνικού μας να αφήνουν σχετική ελευθερία στα εντόπια κέντρα και επιφυλάσσονται για τις εθνικές εκλογές.
Στο χώρο της ακροδεξιάς επικρατεί αμηχανία και αναμονή, παρά τις κραυγές… αποφασιστικότητας. Αν, τελικά, δεν επιτραπεί στη «Χρυσή Αυγή» να λάβει μέρος στις ευρωεκλογές, πέρα από το προφανώς πολιτικό λάθος, θα δημιουργηθούν νομικές περιπλοκές και, σίγουρα, κακό προηγούμενο, με απρόβλεπτες μελλοντικές προεκτάσεις. Είναι, όντως, το απεχθέστερο κόμμα της ελληνικής ιστορίας, δημιούργημα όμως, πέραν των σκοτεινών πηγών και στόχων δημιουργίας του, των πολιτικών, πράξεων και παραλείψεων όλων των άλλων κομμάτων.-
Η κεντροδεξιά φαίνεται κάπως να αντέχει.
Η Ν.Δ., που δεν έχει υποστεί (ακόμη;) την πανωλεθρία του ΠΑΣΟΚ, κινείται επιθετικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές και ευελπιστεί, παρά τις γκάφες και αδυναμίες, λόγω των εσωτερικών διενέξεων, διαφορών και πολλαπλών επιρροών και κυρίως των κυβερνητικών πολιτικών της, ότι θα έχει σχετική επιτυχία. Αντίθετα στις ευρωεκλογές η άμυνά της, παρά τον αιφνιδιασμό της για τη σταυροδότηση στα ευρωψηφοδέλτια με τις πολλαπλές, αλλά αμφίβολες και αντιφατικές στοχεύσεις της, δε θα είναι …επιτυχής και, αν αληθεύει, η απαίτηση του Κ. Καραμανλή για νίκη έστω με μία ψήφο(!), αναμένονται μετεκλογικά πολλά προβλήματα για τον Α. Σαμαρά...
Οι ΑΝ.ΕΛ δεν πρέπει να αναμένουν επιτυχίες, (όχι όμως και καταποντισμό), λόγω των αμφιλεγόμενων προοπτικών συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, που τους δίχασαν και της όχι χαρισματικής ηγεσίας του.
Στη λεγόμενη κεντροαριστερά, ΠΑΣΟΚ, διάφορες κινήσεις, ΔΗΜΑΡ, τα πράγματα δεν πάνε καλά, ως άλλωστε αναμενόταν. Οι πολλές παρεμβάσεις και οι διαφορετικές στοχεύσεις που αφθονούν στο χώρο, και τα πολλά «ορφανά», που τρέχουν όπου υπάρχει πόρτα ανοιχτή, π.χ. του Φ. Κουβέλη, μόνο σύγχυση δημιοργούν και, φυσικά, η ανάμειξη απεχθών, πλέον, προσώπων, όπως Γ. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, μόνο διαλυτικά φαινόμενα δημιουργούν. Εδώ μάλιστα παίζεται και η κωμωδία της ανοικτής καθόδου στις εκλογές του συνεργατικού «MEGA», με τον απίθανο «σωτήρα» Στ. Θεοδωράκη, θλιβερό δείγμα του επιπέδου πολιτικής εκπροσώπησης, δηλ. της κατάντιας της.
-Οσο για την πληθώρα καινοφανών σχημάτων, αρχηγικών ή συνεταιριστικών, το μόνο ενδιαφέρον που προκαλούν είναι το ποια πρεσβεία, ποιο ξένο fund ή ποιοι επιχειρηματίες κρύβονται πίσω τους…
Καλύτερες οι προοπτικές για την Αριστερά
Παρά τα έντονα εσωτερικά προβλήματα και την πολυγλωσσία του ο ΣΥΡΙΖΑ, γενικά μπορεί να ελπίζει σε καλά εκλογικά αποτελέσματα, λιγότερο στις αυτοδιοικητικές εκλογές και περισσότερο στις ευρωεκλογές. Ανάλογες προοπτικές και στο προσεκτικά ήπιο, πρόσφατα, ΚΚΕ, που ενδέχεται να αυξήσει τα ποσοστά, μέχρι και διπλασιασμού, λόγω και του ότι η εικόνα κάποιων θέσεων και δηλώσεων της τέως γραμματέας του έχει εξασθενίσει…
Εννοείται ότι, αν οι εκλογές γίνουν τριπλές (συνεχώς μειώνονται οι πιθανότητες), τα παραπάνω δεν ισχύουν πλήρως.
Και το Α.Σ.Κ.Ε.;
Με τη γενική παρατήρηση ότι σε ευρωεκλογές το βασικό ζήτημα, θέμα, θα έπρεπε να είναι η φύση της Ε.Ε. και του ΕΥΡΩ της και, τώρα, η γερμανική κατοχή που έχει επιβληθεί στη χώρα μας. Το ΑΣΚΕ θα πάρει μέρος στις ευρωεκλογές για τους λόγους που αναλύονται στην προεκλογική ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ μας και στην ανακοίνωση της συμμετοχής μας.
Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΕΙΛΗ
Ο ελληνισμός της Κύπρου και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με μια θανάσιμη απειλή. Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης της σημερινής αδυναμίας Κύπρου και Ελλάδας, ώστε να υπογράψουν τη νομιμοποίηση του «Αττίλα» και των εγκλημάτων του: της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού και του ψευδοκράτους.
Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ίδιο βασικά σχέδιο, επανέρχεται με τις ίδιες υψηλές πιέσεις –έχουμε ήδη παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ομπάμα–, τους ίδιους εκβιασμούς, τις ίδιες απειλές – ο Νταβούτογλου δηλώνει και πάλι πως, μετά από αυτό, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη διχοτόμηση, λες και η τουρκική κατοχή δεν έχει επιβάλει ήδη διχοτομικό καθεστώς στο νησί.
Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ίδιο βασικά σχέδιο, επανέρχεται με τις ίδιες υψηλές πιέσεις –έχουμε ήδη παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ομπάμα–, τους ίδιους εκβιασμούς, τις ίδιες απειλές
Η εσπευσμένη και εκβιαστική παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης έχει ως πρόσθετη επιδίωξη την εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων και κυρίως την ανασυγκόλληση του ρηγματωμένου άξονα Τουρκίας– Ισραήλ. Στον βωμό αυτής της ανασυγκόλλησης προσφέρεται σαν εύκολο θύμαη Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων με συμμετοχή της Τουρκίας και διέλευση των αγωγών από αυτήν.
Το υποτιθέμενο «νέο πλαίσιο» λύσης, των Αναστασιάδη –Έρογλου, εξαφανίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και τη νομική και διεθνή της υπόσταση, κάνοντας λόγο για νέο «Κυπριακό κράτος», το οποίο θα συστήσουν, από κοινού και ισότιμα, τα «δύο συνιστώντα κράτη». Έτσι, γίνεται αποδεκτός ο διαχρονικός στόχος της Τουρκίας για ουσιαστική διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συναφώς, δεν γίνεται καμία αναφορά σε εισβολή, κατοχή, κατοχικές δυνάμεις, ούτε καν στον σεβασμό των αποφάσεων και ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ολομέλειας του ΟΗΕ, το δε ψευδοκράτος αποκτά την ίδια διεθνή υπόσταση με την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία!
Πέρα από τις ευθύνες των κυπριακών ηγεσιών –κυβέρνησης και κομμάτων–, τις οποίες και θα καταδείξει ο κυπριακός ελληνισμός, ενάντια σε κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμούς, όπως είχε κάνει και με το σχέδιο Ανάν, πρέπει να επιμείνουμε στις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των ελλαδικών κομμάτων.
Η ελληνική πολιτεία κρύβεται πίσω από τους Κύπριους, που έχουν το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφο. Τους έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει, δεχόμενη να μεταμφιέζονται παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου σε αντικείμενα παζαριού, που γίνεται στη βάση «διζωνικής-διχοτομικής» λύσης.
Και όμως, το ζήτημα της Κύπρου δεν αποτελεί μια ενδοκοινοτική διαμάχη αλλά ζήτημα εισβολής και κατοχής, και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, και από τις διεθνείς συνθήκες και από τη διαχρονική εμπλοκή της στους αγώνες των Κυπρίων, και προ παντός από την ιστορία χιλιάδων χρόνων του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου, να πάρει ξεκάθαρη θέση. Εξάλλου, μια πιθανή αρνητική εξέλιξη στην Κύπρο απειλεί τα συνολικότερα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.Γι’ αυτό πρέπει να σπάσει το τείχος της σιωπής και της συνενοχής που κυριαρχεί σήμερα. Η ελληνική πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πάρουν ανοικτή και ξεκάθαρη θέση.
…το ζήτημα της Κύπρου δεν αποτελεί μια ενδοκοινοτική διαμάχη αλλά ζήτημα εισβολής και κατοχής, και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, και από τις διεθνείς συνθήκες και από τη διαχρονική εμπλοκή της στους αγώνες των Κυπρίων, και προ παντός από την ιστορία χιλιάδων χρόνων του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου, να πάρει ξεκάθαρη θέση.
Οι υπογράφοντες πιστεύουμε πως η Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει μια επίπονη αλλά απαραίτητη κινητοποίηση υπέρ της εφαρμογής στην Κύπρο των θεμελιωδών γενικών αρχών που αφορούν τον σεβασμό της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών. Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, πρέπει να είμαστε και πάλι έτοιμοι για έναν μεγάλο αγώνα αποτροπής της καταστροφής, που οδηγεί άμεσα στην εξαφάνιση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και, μεσοπρόθεσμα, στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου και την παραπέρα συρρίκνωση του ελληνισμού.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όταν ήλθε το σχέδιο Ανάν, οι συνθήκες εμφανίζονταν ακόμα πιο ασφυκτικές, και όμως, τότε, κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την καταστροφή. Εξάλλου, ήδη ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ρωσία, έχει επικρίνει ανοικτά τον επιχειρούμενο αμερικανοτουρκικό εκβιασμό.
Έχοντας πίστη στη δύναμη του δικαίου αλλά και στο αγωνιστικό φρόνημα του ελληνισμού, σε Κύπρο και Ελλάδα, είμαστε πεισμένοι πως η αλήθεια θα λάμψει και πάλι και αυτό το νέο έκτρωμα θα απορριφθεί. Για να ανοίξει επί τέλους ο δρόμος για μια δίκαιη και οριστική λύση του Κυπριακού, που θα τοποθετηθεί στη σωστή του βάση, με αποχώρηση του Αττίλα και των εποίκων, επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την έκταση του νησιού. Τίποτε λιγότερο από το δίκαιο και την αλήθεια.
Για να υπογράψετε πατήστε εδώ
ΜΕΓΑΡΟ : Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ ΜΙΑΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ
ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Οταν ο Χρήστος Λαμπράκης, ο άνθρωπος που κυβερνούσε από το παρασκήνιο με το εκδοτικό του συγκρότημα, το ΔΟΛ στον οποίο υπάγεται και το ΜΕΓΚΑ, αποφάσισε να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του, δηλ. να κτίσει ένα Μέγαρο με χρήματα του ελληνικού λαού, όπου οι εστέτ μεγαλοαστοί θα απολαμβάνουν πολιτιστικές παραγωγές υψηλής ποιότητας, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Έκτισε μια φαραωνική κατασκευή, σύμβολο ισχύος και αλαζονίας μέσα στο πάρκο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, παρά τις αποφάσεις του ΣΤΕ, δικαστηρίων κ.λ.π., που εγκαινιάστηκε το 1991. Όλα αυτά στοίχισαν τεράστια ποσά τα οποία εγγυόταν το κράτος. Πήρε τρία δάνεια συνολικού ύψους 245 εκ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και ετήσιες επιχορηγήσεις όπως πρόσφατα 12 εκ. το 2009 (έτος θανάτου του Λαμπράκη), 5 εκ. το 2010, 3 εκ. το 2011, 1,7 εκ. το 2012. Αν ζούσε ακόμη ο Λαμπράκης οι επιχορηγήσεις θα ήταν μεγαλύτερες.
Οπως γράφει ο Μάνος Στεφανίδης στο «Ποντίκι» (14 Μαρτίου 2012) «Υπήρξαν φορές που το Μέγαρο απορροφούσε από το 1/3 ώς τα 2/3 (sic) του προϋπολογισμού του ΥΠΠΟΤ αφήνοντας έτσι χωρίς πόρους π.χ. τεράστια ανασκαφικά προγράμματα σε όλη τη χώρα, από την Κρήτη ώς τον Έβρο, αναστηλώσεις ή ανεγέρσεις μουσείων, τη Λυρική Σκηνή, τις κρατικές ορχήστρες, τις κρατικές σκηνές, το ΕΚΕΒΙ κ.λπ. Η φεουδαλική λογική του Λαμπράκη δεν ήταν απλώς το Μέγαρο αντί όλων των άλλων. Ήταν το Μέγαρο εναντίον όλων των άλλων.
Πράγμα τρομαχτικό για έναν τόπο που μόλις επιχειρούσε να χτίσει μια συνεπή πολιτιστική πολιτική. Όπως π.χ. συνέβη επί υπουργίας Μπένου. Απλά πώς ήταν δυνατό να υπάρξει αντίλογος στη μονοκρατορία Λαμπράκη όταν λ.χ. ακόμα και η Μελίνα φοβόταν τον τότε υφυπουργό της Θάνο Μικρούτσικο επειδή τον υποστήριζε ο ΔΟΛ και τον προάλειφε για υπουργό; Όπερ βέβαια και εγένετο. Κι έπειτα, με τη σειρά του, ο Μικρούτσικος ανέβασε όπερα στο Μέγαρο, την «Ελένη» αν ενθυμείσθε, σε λιμπρέτο Χρήστου Λαμπράκη»
Δανεικά κι αγύριστα
Απο το 2011 το πρώτο δάνειο του Μεγάρου των 95 εκ.(Εθνική) με τους τόκους το φόρτωσαν σκανδαλωδώς στον ελληνικό λαό με το νόμο 3943/2011 του Παπακωνσταντίνου. Τώρα θέλουν να πληρώσει και τα υπόλοιπα 229 εκ. κόβοντας, προφανώς, από τη δημοσια Υγεία την Παιδεία, τις εναπομείνασες κοινωνικές παροχές. Ηδη τα 94 εκ. τα κόβουν φέτος από την κρατική επιχορήγηση των ΟΤΑ.
Φυσικά κανένας έλεγχος δεν έγινε για το που πήγαν οι χορηγίες πολλών εκατ. ευρώ, για τα αφορολόγητα τους και τις εκπτώσεις, για τα δάνεια (εγγυήσεις, καλύψεις, τοκοχρεολύσια κ.ά.).
Όμως ο Λαμπράκης δεν αρκέστηκε μόνο στην κατασκευή του Μεγάρου. Ήθελε με το Μέγαρο να κυριαρχήσει στο χώρο του πολιτισμού μέσω του ελέγχου καλλιτεχνών, που έπρεπε να δηλώνουν υποταγή για να παρουσιάσουν έργα τους στο Μέγαρό του. Οπως επίσης μέσω της διεισδυσης στο χώρο των εκπαιδευτικών εκδόσεων με το ΔΟΛ. Θυμίζουμε ότι η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Διαμαντοπούλου το 2011 κατήργησε, κατ’ εντολή της τρόικας, τον Οργανισμό Εκδοσεων Διδακτικών Βιβλίων που ιδρύθηκε το 1964, ο οποίος τύπωσε και μοίρασε δωρεάν εκατομμύρια σχολικά βιβλία ανοίγοντας το δρόμο για ν’αγοράζουν πλέον οι γονείς τα σχολικά βιβλία των παιδιών τους. Το όνειρο του Λαμπράκη.
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Οπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία» (17-2-2014) «από το 2008 το Μέγαρο Μουσικής ζητά ενοίκιο (10.000 μηνιαίως) για την παραχώρηση μιας αίθουσας, προκειμένου η Κρατική Ορχήστρα να κάνει τις δοκιμές της. Και μη φανταστείτε καμιά ευάερη, ευήλια αίθουσα. Οι διοικήσεις του Μεγάρου επέλεξαν μια αίθουσα υπόγεια (έκτασης 340 τ.μ.) χωρίς παράθυρα (!), τυφλή. Γι' αυτό το χώρο το Μέγαρο απαιτεί να λάβει 30 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο». Και «...επειδή η ΚΟΑ δεν δύναται να πληρώσει το υψηλό ενοίκιο για τις πρόβες της, το Μέγαρο παρακρατεί εδώ και δύο χρόνια τα έσοδα από τα εισιτήρια των συναυλιών της, με αποτέλεσμα να χρωστάει όχι η ΚΟΑ στο Μέγαρο, αλλά το Μέγαρο στην ΚΟΑ 400.000 ευρώ από τα εισιτήρια. Στις εκκλήσεις της Ορχήστρας, το Μέγαρο ακολουθεί τη γνωστή τακτική του. Δεν απαντά».
Το Μέγαρο είναι ένα ακόμη διαρκές έγκλημα μιας ολιγαρχίας που ζει από τη λεηλασία της χώρας και του ελληνικού λαού με τις μίζες , τα θαλασσοδάνεια, τις ΜΚΟ, το φαγοπότι των υπερκοστολογημένων έργων και γενικά από την κλοπή των χρημάτων των εργαζομένων και του πλούτου της χώρας.
«Δεν με νοιάζει αν θα επανεκλεγώ, κάνω το χρέος μου προς την πατρίδα», διαρρέει σε ΜΜΕ ο Αντ. Σαμαράς. Έχει χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων και των λεγομένων του! Την ίδια κοτσάνα πέταξε και ο Γιωργάκης λίγο πριν εκπαραθυρωθεί.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό